Nog een dagje werken en nog een feestje voor mijn vijftigste verjaardag in het verschiet en dan begint de vakantie. Woensdag vertrekken we naar Praag. We willen nog een goed doel aan onze tocht koppelen , maar daarover morgen meer nieuws. Onderweg proberen we zoveel mogelijk verslagen te posten zodat jullie ons kunnen volgen.
Van het land van Stille Waters en steenbakkers naar de Manenblussers en Pallieter
Vandaag heb ik misschien wel mijn mooiste fietstocht tot hiertoe gereden. Man, man, wat heb ik genoten ! Hoewel er behoorlijk wat wind stond, was het ideaal fietsweer. Te koud voor de tijd van het jaar en behoorlijk bewolkt gedurende het grootste deel van de dag, maar voor een hooikoortslijder zoals ik is dat uitstekend weer om er met het stalen ros op uit te trekken. Ik hou nochtans ook heel veel van zon en warmte hoor.Via onze spoorweg ging het nog maar eens richting Sint-Niklaas. Door de rustige buitenwijken en boerenwegen bracht de wind me al snel Temse binnen. Deze keer moest ik niet over de brug , maar werd ik reeds voor de brug afgeleid richting Schelde. Dit stuk had ik nog nooit gedaan, maar het kon me heel goed bekoren. Een pad ligt in de Scheldemeersen in plaats van net naast de rivier. Zo krijg je nog mooiere vergezichten en landschappelijke variatie. Toen ik aan de overkant van de Schelde het prieel uit Stille Waters zag liggen, wist ik dat de overzet van Rupelmonde naar Wintam niet ver meer af was. En inderdaad, vlak naast het ex - marine-opleidingsschip De Westhinder lag het veerpont al op mij te wachten. Het bracht me snel en gratis naar Wintam. Nog even de dijk gevolgd tot aan de imposante zeesluis. Daar was het even zoeken voor iedereen om de juiste poort te vinden om deze sluis te kunnen oversteken. Direct daarna moest ik het pontje naar Schelle nemen, zodat ik mijn metgezel de Schelde kon inruilen voor de Rupel. Via Willebroek en Boom kwam ik het land van de steenbakkerijen binnen. Tussen Rumst en Terhagen ligt een prachtig bewaarde en als museum ingerichte steenbakkerij. Zo krijg je een goed idee hoe het er vroeger aan toe ging en kon ik mij een idee vormen van het beroep van mijn grootvader tot het eind van de jaren 40, begin jaren 50. Na dit historisch intermezzo vervolgde ik mijn weg langs de Rupel tot ik aan prachtige voetgangersbruggen kwam. Daar boog mijn fietsweg zich af richting de Dijle. Dit werd mijn nieuwe metgezel. Na een aantal prachtige kilometers kondigde de Sint-Romboutstoren al van ver Mechelen aan. Maar je fietst langs het water tot aan de rand van de stad. Het was lang geleden dat ik nog eens in dit stadscentrum was geweest, dus ik nam ruim de tijd om te genieten van het prachtige marktplein vanop een van de vele terrasjes. Na dit deugddoend intermezzo ging het richting de Nekker. Via landelijke wegen kwam ik in Sint-Katelijne Waver terecht om van daaruit op een jaagpad naast de Nete uit te komen. Deze kilometers vlogen vooruit, maar toch nam ik de tijd om te genieten van de schitterende waterlopen links en rechts van mij. Zo bereikte ik Lier, de stad van Pallieter en een van de gezelligste stadjes van Vlaanderen. Een gezellig terrasje op het Zimmerplein in de schaduw van de Zimmertoren lonkte. Na een welverdiende verpozing ging het richting station. Daar nam ik de trein naar Berchem, gevolgd door die naar Sint- Niklaas. Via de spoorweg bereikte ik De Klinge. 98 prachtige kilometers stonden er op mijn teller.
Hoewel er slecht weer werd afgeroepen voor vandaag , riskeerde ik het toch maar deze morgen om onder een stralende zon voor een tocht van 91km te vertrekken. En ... regen heb ik niet gezien. Maar het werd wel een schitterende fietstocht. Hooguit 20 auto's ben ik tegengekomen, dus je kan je voorstellen hoe rustig de wegen waren. Via de oude spoorweg van Hulst naar Sint-Niklaas kwam ik op de oude spoorweg naar Moerbeke. Mijn dagelijkse route naar mijn geboortedorp en mijn school. Zo ging het richting Stekene, waar ik voorbij het Steengelaag peddelde. Dit was vroeger een put waar klei werd gewonnen, maar door de inzet van vele vrijwilligers is dit nu een heel mooi natuurreservaat. De spoorweg voerde mij naar Klein-Sinaai en de Moervaart. Deze keer zou ik de vaart niet lang volgen want al vlug werd ik afgeleid richting Eksaarde. Een pareltje van een oude voetgangers- en fietsbrug kon mij onderweg wel bekoren. Via de gehuchten Staakte, Lammeken , Keerken , Puttenen ... leerde ik een deel van Lokeren kennen, waar ik nog nooit of heel weinig gefietst heb. Uiteindelijk kwam ik dichter bij Lokeren centrum. Het aanzwellende geluid van de E 17 en de industrie kondigden aan dat ik dichter bij het Molsbroek kwam. Vandaag zou ik alleen langs de buitenkant fietsen om zo via Hamme Sint - Anna richting Waasmunster te fietsen. Onderweg zag ik de prachtig gerestaureerde Sint-Jozefkapel staan uit 1702. Leuk om dit te zien op Vaderdag. De Durmemeersen beheersten stilaan het landschap waardoor een terrasje aan het Palinghuis lonkte. Via Waasmunster Heide ging het richting Belsele dorp. Het kasteel van Belsele waar priesters op rust hun oude dag slijten is daar een heel pittoresk plaatsje. In het dorp zelf was het kermis zodat ik even een ommetje moest maken. Dan ging het stilaan opnieuw richting huis. Tot ik een oud- collega tegenkwam die net vertrekkensklaar stond met zijn motor. Het gezellig babbeltje met Pascal deed deugd, want het was al even geleden dat ik hem nog eens had gezien. En zo sloot ik de fietstocht af met de laatste kilometers richting De Klinge met een fijn gevoel.
