"Oh it's a beautiful day !" Wat hebben we dit gisteren vaak gezongen ! We hadden gepland om van het Pinksterweekend gebruik te maken om een lange fietstocht te maken. Blankenberge werd onze bestemming. Toen ik om half zeven opstond, scheen de zon al lustig aan de hemel. Er kwam al een heerlijk vakantiegevoel over mij . Na een stevig ontbijt, voldoende eten, drinken en fruit ingepakt om de dag door te komen. Ook de koeltas kwam voor de eerste keer dit jaar uit de berging. Tegen acht uur de fiets op, richting knooppunt 81. Daar had ik afgesproken met Lydie, mijn fietsmaatje voor de Ronde van Nederland. Maar wie er niet stond, was natuurlijk Lydie. Dan maar naar haar thuis gereden. Daar vertrok ze net toen ik aankwam! Nog te druk bezig geweest ! Na deze valse start maakten we vlot tempo richting Moerbeke en Wachtebeke. Na anderhalf uur hadden we al 30 km op de teller staan. Tijd dus voor de eerste stop. Ergens in de polder tussen Wachtebeke en Zelzate vonden we een rustig plekje voor een pauze van 20 minuten. Weer op de fiets ging het richting Zelzate, Assenede, Kaprijke en Bassevdelde richting Sint - Laureins. Aan onze knorrende maag, merkten we dat het al middag was. Op een terrasje in Sint-Laureins hielden we dan maar onze middagpauze. Even door Sint-Laureins kwamen we op het fietspad naast het Leopoldkanaal. Wat een prachtige locatie ! Daarna ging het via het Schipdonkkanaal richting Moerkerke. Daar waren het net kanaalfeesten. Tijd dus voor een volgende tussenstop met een lekker hoeveijsje. Aan de toenemende wind merkten we dat we stilaan de zee naderden. In Dudzele moesten we nog even halt houden voor een open brug, waar een vrij groot schip moest passeren. Het mooie weer zorgde ervoor dat de wachtende mensen niet ongeduldig werden. Daarna ging het via het mooie Lissewege recht naar Blankenberge. Daar wachtten Christel, Patrick, Yelte en Yilke ons al op vol ongeduld. Een praatje op het strand, een drankje en zon, zee en strand, wat wil een mens nog meer ? Na een bezoekje aan hun nieuwe appartement en een drankje was het tijd voor een hapje. Wat smaakte dat ! Om 10 over 9 namen we dan de trein naar Gent Sint-Pieters. Jammer dat de mensen van de NMBS hun afschuw voor fietsers die mee willen met de trein niet onder stoelen of banken steken. Het lange gezicht van de conducteur sprak boekdelen toen we ons aanmeldden op het perron van Blankenberge. En gelukkig dat Lydie in Gent snel de treinbegeleider vond om ons te laten uitstappen, want anders waren we vast en zeker niet van de trein geraakt. Vergeten ?! Dankzij twee vriendelijke heren geraakten onze fietsen snel de trappen af in het Sint-Pietersstation. Want de lift voor rolstoelgebruikers of fietsers staat op geen enkele manier aangegeven. (als er al een is) Gelukkig was de treinbegeleider op de trein naar Sint-Niklaas heel wat vriendelijker dan zijn voorganger zodat we veilig en wel in dat station aankwamen. Ook hier was er geen lift te bekennen. Gelukkig bracht een gootje naast de trap soelaas. Dan stond ons nog een ritje naar Sint-Gillis en De Klinge te wachten. Moe en tevreden konden we met een 120 km op onze teller rond half twaalf ons bed induiken. De knooppunten die we gevolgd hebben zijn: 80, 84, 86, 91, 94, 99, 19, 79, 78, 67, 68, 69, 82, 84, 92, 94, 95, 52, 55, 61, 59, 70, 73, 76, 85, 89, 90, 92, 12, 5, 6, 3, 65, 64, 58, 63, 59, 16,25,21, 23, 11, 12, 24, 27, 28, 36, 32
Het goede fietsweer van de voorbije dagen zorgt voor de nodige kriebels om erin te vliegen. Na het leuke verjaardagsfeestje van Bart, Ronny en Alex sta ik om tien uur toch paraat om aan een tocht van 82 km te beginnen. Vandaag heb ik zin om "Schipper mag ik overvaren" te spelen. Ik ben vast in één van mijn vorige levens visser of veerman geweest, want ik heb iets met water. Zet mij op een overzetbootje en ik leef helemaal op. Zet mij een uur of meer op een boot en ik word helaas zeeziek. De eerste etappe leidt mij van ons vertrouwd fietspad naar Vrasene langs "De Vaart" zoals we deze kanaaltjes (?) noemen. Daarna gaat het richting Beveren en Kruibeke langs autoluwe straatjes door de polders. In Kruibeke ligt de eerste overzet te wachten naar Hoboken. Dit is een vrij grote boot, die in de week voornamelijk wordt gebruikt door leerlingen en arbeiders en in het weekend door de vele dagjestoeristen. Al gauw bereiken we de overkant. Voor een plattelandsmens als ik kan het contrast niet groter zijn. Van een groene linkeroever van de Schelde naar een grauwe en geïndustrialiseerde rechteroever. Ik zou daar jammer genoeg nooit kunnen wennen, denk ik. Via rusitige fietswegen gaat het dan verder richting Hemiksem. Dit is een mooi stukje van de LF2-route. Je wordt dan geleid naar het Kallebeekveer, waar je kan overzetten naar Bazel, maar ik ben daar gewoon rechtdoor gereden, richting Schelle. Daar kan je het veer naar Wintam nemen. En dat heb ik ook gedaan. Zo kwam ik aan de indrukwekkende zeesluis van Wintam. Daar was het even zoeken om de sluis op de juiste plaats over te rijden. Meteen daarna deed ik de schrik van mijn leven op. Net toen ik over de sluis reed, begon de bel te rinkelen en moest ik zo snel mogelijk de sluispoorten verlaten. Het hek was zich al aan het sluiten toen ik aan de overkant kwam. Er werd dan ook nog iets omgeroepen, maar daar verstond ik geen woord van. Wilde de sluiswachter mij aanmanen om goed door te fietsen ? Ik weet het niet. Maar mijn hart stond alleszins stil. Bekomen van de schrik, kon ik even later verder fietsen richting Temse. Je rijdt kilometerslang langs de Schelde en passeert ook Rupelmonde, de geboortestad van Mercator. Net voor de brug van Temse had ik nog een ontmoeting met Tom Van Hooste, één van onze beste veld- en afstandslopers ooit in België, maar een heel bescheiden en toffe man. Ook Irina zijn vrouw is een vlotte dame. Zij hebben lange tijd in onze straat gewoond, maar zijn nu verhuisd naar Stekene. Toch blijven zij geïnteresseerd in de atletiekexploten van mijn oudste dochter, Evelien. En telkens Tom haar ontmoet, krijgt ze een heleboel goede raad mee. Tom jong, we hopen je nog dikwijls tegen te komen op de atletiekvelden als trainer en begeleider. Met een goede vijftig kilometer op de teller, was het dan tijd om even een terrasje te gaan doen. Het Sas, net voor Weert, is daarvoor een goede locatie. Na de welgekomen verfrissing, ging de tocht verder tot aan het Veer naar Driegoten in Hamme. Hier moest ik even denken aan mijn jeugd, toen er hier nog werd overgezet met een houten roeiboot, waarmee maximum 10 fietsen meekonden. Wat hebben we toen toch een lol gehad. Enkele kilometers verder ligt dan de overzet naar Tielrode. Als je Tielrode nog maar net bent binnengereden, wacht je een heel steile beklimming, een korte kuitenbijter. Meteen daarna rijd je door het natuurgebied: De Roomakker. Dit is een mooi voorbeeld van herbestemming van oude kleiputten van steenbakkerijen. Daarna liep de tocht naar het centrum van Sint-Niklaas. Vandaaruit keerde ik langs de oude spoorweg terug naar De Klinge. Het was weer een dagje genieten op de fiets. De gebruikte knooppunten: 80, 81, 74, 72, 71, 2, 5, 6, 7, 50, 47, 48, 48, 49, 42, 43, 33, 32, 70, 30, 34, 31, 54, 1, 2, 3, 5, 6, 91, 77, 76, 44, 45, 36, 83, 82, 81, 80
Vandaag opnieuw het stalen ros van stal gehaald. Het werd tijd na die lange periode van kou en barre weersomstandigheden. Maar vanmorgen straalde de zon aan de hemel. Snel een tocht van 84 km uitgestippeld richting Terneuzen. Uiteindelijk werden het er 94 door de verwarrende opstelling van bordjes in Terneuzen. Eerst leidde de tocht naar de binnenstad van Hulst.(foto 1) Langs de Dubbele Poort was ik snel de stad weer uit. Al snel fiets je dan midden in de polder voorbij typische Zeeuwse boerderijen. (foto 2) Daarna richting De Luntershoek (foto 3) . Dit blijft een prachtig natuurgebied. Kilometerslang wordt het landschap gedomineerd door kreken en welen. Het grote grasveld (prachtig gelegen en onderhouden) in Schapenbout was vandaag de perfecte picknickplaats. Schapenbout is een piepklein gehuchtje, maar vast zalig om er te wonen. Daarna ging het noordwaarts door Magrette en Spui richting Terneuzen. Voor je Terneuzen nadert, rijd je door een park langs een zijarm van de Schelde. (foto 4) Wat een prachtige intrede van de stad. Aan restaurant De Kreek was het even zoeken naar de juiste weg. En even verderop moet je zelf proberen op de Scheldedijk te geraken, want de knooppuntbordjes geven niet duidelijk aan hoe je moet rijden. Eens bovenop de dijk (foto 5) kan je genieten van de weidsheid van de Schelde. Zeil- en motorboten, vrachtschepen en binnenschepen varen af en aan. Je krijgt tijd genoeg om ervan te genieten, want je rijdt een heel eind langs de Schelde. Daarna moet je goed uit je doppen kijken, want in Terneuzen is het heel druk aan de sluizen. Verschillende bruggen staan open, maar even een eindje om rijden en over een andere brug rijden en je zit snel weer op het goede spoor. Hier zie je pas goed wat voor mastodonten er rond varen. Vervolgens reed ik via Hoek naar Philipine. (foto 6) Een gezellig dorpje waar één ding centraal staat, namelijk het consumeren van mosselen. Je vindt er het ene mosselrestaurant naast het andere. Vandaag was het er heel rustig omdat het mosselseizoen voorbij is, maar midden in het seizoen kan het er heel druk zijn. Tijd om een terrasje te doen ! Daarna ging het via Sas van Gent naar Axel. Dit was het minst interessante deel van de route, omdat je door industrieterreinen moet rijden. Maar al snel rijd je het gezellige Zuiddorpe binnen. Enkele kilometers verder wachtte er een verrassing van formaat. Ik kwam er midden een natuurpark "De Spaanse linies" terecht. (foto 7) Daar zie je mooi educatief uitgewerkt waar de forten stonden om de Spanjaarden tegen te houden en hoe gebruik werd gemaakt van het water er rond. Wel opletten dat je de sticker van de LF-route 38b niet mist, want anders rijd je een heel eind verkeerd. Je moet echt de dijk op tussen de grazende schapen. Via Sint- Jansteen bereikte ik dan snel de Klingse bossen. Het was weeral een heel mooie rit. De knooppunten: 50, 49, 47, 46, 45, 44, 43, 42, 73, 29, 28, 25, 17, 16, 15, 12, 13, 24, 79, 72, 70, 71, 74, 75, 77, 78, LF38b.
