xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik herinner me van vorig jaar dat ik even een gehoorvisioen had. Elvis met een nieuwe song op Radio 2, dit kan niet. Met een kloppend hart wachtte ik het eind van het liedje af en toen kon de presentator niet snel genoeg met de naam van deze artiest voor de proppen komen.

The Baseballs. Het eerste wat ik daarna doe is gaan googelen, wie zijn ze, waar komen ze vandaan en belangrijker nog : waar kan ik ze gaan zien.

Het overkomt me zelden dat een gelijkaardig scenario zich voordoet en waarbij ik moet vaststellen : dit is gewoon van eigen bodem. Sterker nog, talent uit de eigen provincie. De tijd dat ik singels kocht, is reeds ruime tijd voorbij maar voor deze song maakte ik graag een uitzondering.

Het heeft dan toch een tijdje geduurd voor ik deze man live aan het werk kon zien.

Ogen sluiten en luisteren. Ik moest het een aantal keer voor mezelf herhalen want hij ziet er dan ook nog eens bijzonder goed uit. Dus ogen sluiten en luisteren. Dit heeft een internationale toon. Deze stem kan zo mee in het croonercircuit. Jong bloed voor een eerder gekend genre. Maar een genre dat is overeind gebleven en hoe! Dus toejuichen die kerel die dit allemaal nieuw leven in blaast.

Mag ik het dan uitermate fijn vinden dat deze jonge man ook nog behulpzaam de instrumenten van zijn North Side Big Band mee op het podium draagt, daarna snel even de kleedkamer in duikt om er piekfijn in stijl weer uit te komen?

We moeten nog even geduld oefenen voor zijn eerste full cd maar we zitten er als op hete kolen op te wachten.

Het overkomt me. Het overkwam me met Yannick Bovy!