Foto
KLEINDAGELIJKSE CURSIEFJES

Vaak heb ik de nood om te ventileren wat er in mijn hoofd rondspookt. Het schrijven van deze korte stukjes, geeft weer ruimte in de bovenkamer.

In mei 2011 volgde ik een cursus columns schrijven bij Creatief Schrijven maar kwam al snel tot de vaststelling dat mijn stijl cursiefjes worden genoemd.

Ik volg geen bepaalde tijdslijn maar probeer toch iedere maand een paar cursiefjes neer te schrijven. Ze komen of ze komen niet. Net zoals een droom je bezoekt of een vogel in je tuin neerstrijkt. Nooit voorspelbaar en daarom wonderlijk.

Laat maar horen hoe je erover denkt. De stijl, het onderwerp, de woordkeuze, mijn denkpatroon,... maakt niet uit wat. Iedere reactie is meer dan welkom.

Carine



LEUK OM LEZEN

www.petermangelschots.be
www.josghysen.be
http://louisvandievel.deredactie.be/
http://williamvanlaeken.deredactie.be/
http://kristienhemmerechts.deredactie.be/



Archief per maand
  • 04-2016
  • 11-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 06-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 12-2013
  • 10-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    dansrustroest
    www.bloggen.be/dansrus
    www.bloggen.be/carinegoris

    Cursiefjes
    18-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vermeende Vriendschap - Februari 2014

    I’ve lost the friend that I needed  losing, found others on the way… (*)

    Het gebeurt wel vaker dat mensen op een bepaald moment je pad kruisen ,  een tijdje met je meelopen en dat dan toch vrij snel de splitsing der wegen volgt en je elk een andere richting kiest. Soms komt het onverwacht, soms kondigt het zich al weken, maanden of reeds jaren aan.
    Je deelt samen een bepaald gedachtegoed en op een bepaald moment houdt het gewoon op.
    Het leven is kiezen en de hoofdzaak is dat je voor jezelf blijft kiezen.

    Het is moeilijk om rechttoe/rechtaan te zeggen : het hoeft niet meer voor mij. Vaak blijft de vriendschap nog wat aansudderen of doormodderen.  De beslissing is al gevallen maar, god wat is het moeilijk om dit onder woorden te brengen. Mensen doen mekaar daardoor vaak meer ellende aan dan nodig is. Helemaal triest wordt het als er verwijten beginnen vallen.  Als de koek op is, is het tijd om afscheid te nemen en door te gaan.

    Aan wie ligt het?  Dat is een moeilijke.  Mensen denken soms dat dingen vanzelfsprekend zijn en vaak liggen kleine ergernissen aan de basis. Wil ik zo wel verder in deze vriendschap?  Het is me een aantal keer overkomen dat ik een hele tijd de frustraties van vrienden aanhoor en met goede bedoelingen mijn adviezen voor het grijpen leg. Op een bepaald moment zijn de problemen aan de andere kant opgelost en daalt er een stilte over de vriendschap neer. Nu zou ik dit niet echt een vriendschap durven noemen. Mensen hebben een andere uitweg gevonden en de nood is niet meer aan de man (vrouw) om de aanhoorder ook even te bedanken en de vriendschap verder te laten groeien .  Hierin heb ik echt geleerd om voor mezelf te kiezen en afstand te nemen.  Vaak bloeit de vermeende vriendschap dan ook dood en blijft er enkel een verre kennis over.  Als je luisterend oor gewaardeerd wordt, heeft de vriendschap genoeg water en voedsel om dieper en sterker te groeien.

    Maar ook zelf verander en groei je als mens zodat vriendschappen die al jaren meegaan, plots niet meer in je leefwereld passen . Tenslotte liegt ook onderstaande liedjestitel er ook niet om . Du kriagst immer nur die Freund, die du verdienst (**)

    Het is triest maar vaak al te waar dat je goede bedoelingen misbruikt worden. Die vriend die jarenlang met je op citytrip ging, blijkt je gewoon al die tijd als makkelijk vervoersmiddel gebruikt te hebben. De vriendschapswortel zit totaal niet diep en je wordt te kijken gezet als een kleuter.  Klinkt je dit bekend in de oren? Dan geef ik je één goede raad : maak er niet te veel woorden aan vuil maar maak hier zo snel mogelijk een einde aan. Kies voor jezelf en maak plaats voor al die fijne mensen die het wel goed met je voorhebben. Schoon schip maken, toch?

    (*)          Ronan Keating – Caledonia

    (**)       Rainhard Fendrich – Die Freundschaft


    >> Reageer (0)
    01-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cloclo en Co - Februari 2014
    Vandaag zou hij 75 jaar oud geworden zijn. Ik ben met zijn muziek grootgeworden en ken bijna alle songs nog woord voor woord al heb ik ze in jaren niet meer gehoord. Herinner me nog goed de shows op de Franstalige televisiezenders vol kleur en Claudettes. Soms lijkt het wel of de taalgevoeligheid die me is aangeleverd, echt wel komt door de muziekinteresses van mijn ouders. De vreemde woorden vlogen me al om de oren terwijl ik nog maar net onder de knie had hoe mijn eigen taal in mekaar stak. Toen zong ik al mee maar wist echt niet wat ik uitkraamde en het staat vast dat vele woorden niet echt overeenkwamen met de bijgeleverde teksten. Frans is nooit mijn sterkste vreemde taal geworden maar zijn songs hebben me wel een gevoel voor deze taal meegegeven. Iets wat ik koester. 

    Mijn ma was (is) enorme fan van Claude François en Udo Jürgens. We hebben thuis echt alle geluidsmateriaal wat deze twee gasten op de markt hebben gebracht. Maar ook het ganse crooner genre is mij sinds mijn peuterjaren bekend. Net daarom is het zo geweldig om de covers die Bublé nu brengt, gewoon van moment één te kunnen meezingen. Het brengt zoveel nostalgie mee. Oergezellig om sinds begin dit jaar op zondagavond Radio 2 Rat Pack te beluisteren samen met de mensen die mij het leven gaven. 

    Muziek is echt wel een rode draad in ons gezin. Ik heb heel veel meegenomen van de jaren '60 en '70 toen mijn ouders jong waren en zij op hun beurt gaan helemaal mee in de muziek uit mijn "jonge" tijd. Er zijn heel veel liedjes met fijne herinneringen en de Magnolia die in onze tuin groeit, staat daar niet enkel omdat we het een mooie boom vinden (Magnolias forever). 

    Dan komt er een jonge snaak op je pad die al die Franstalige songs weer naar de oppervlakte brengt. Ik werd bijna duizelig toen we het een namiddag lang over het Franse Chanson hadden en namen als Charles Aznavour, Gilbert Montagné, Dave en menig ander inwijkeling de revue passeerden. Terug in de tijd met een jongere generatie, dat is heel bijzonder. 

    Dankbaar omdat deze muziek me met de paplepel werd ingegeven. Het is een communicatiemiddel, zoveel is zeker. 
    Het verenigt mensen en het maakt vreemde talen plots niet meer zo vreemd. 
    Het verre opeens heel dichtbij. Een andere wereld die voor het grijpen ligt. 
    Merci Maus, Danke Fluas! 

    >> Reageer (0)


    T -->

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs