Vaak heb ik de nood om te ventileren wat er in mijn hoofd rondspookt. Het schrijven van deze korte stukjes, geeft weer ruimte in de bovenkamer.
In mei 2011 volgde ik een cursus columns schrijven bij Creatief Schrijven maar kwam al snel tot de vaststelling dat mijn stijl cursiefjes worden genoemd.
Ik volg geen bepaalde tijdslijn maar probeer toch iedere maand een paar cursiefjes neer te schrijven. Ze komen of ze komen niet. Net zoals een droom je bezoekt of een vogel in je tuin neerstrijkt. Nooit voorspelbaar en daarom wonderlijk.
Laat maar horen hoe je erover denkt. De stijl, het onderwerp, de woordkeuze, mijn denkpatroon,... maakt niet uit wat. Iedere reactie is meer dan welkom.
Een hele goeie vriendin van me overleed alweer bijna 10 jaar geleden. De laatste maanden samen waren intens en heel dicht bij mekaar. We ondervonden allebei wat vriendschap in de puurste zin van het woord betekende. Geen eindeloze gesprekken meer want alles was gezegd, het blad werd bijna omgeslagen,het boek ging toe. Geen belang van uiterlijkheden want dat ging zij allemaal heel erg snel achterlaten. Geen goede raad, geen wijze woorden, enkel de stilte en de nabijheid waren ons nog gegund. Ik heb dit altijd als het meest waardevolle gesprek ervaren. We wisten wie we waren, wat we aan mekaar hadden en we deelden diezelfde passie voor het leven dat weldra één van ons twee zou achterlaten.
Tien jaar later denk ik vaak aan die tijd. Het heeft me zoveel geleerd. Vooral dat ik mezelf mag zijn, met mijn kleine kantjes en met mijn grote idealen. Als ik van de uitgestippelde weg wil afwijken, staat ze steeds aan mijn zij. Om me dat extra duwtje in de rug te geven om toch te springen. In het ijskoude water maar ook in de donkere diepte als het moet. Ook nu zeggen we weinig maar geeft ze in één oogopslag weer dat ik gewoon de grote uitdagingen mag (om niet het woord moeten te gebruiken) aangaan. Dat ze er voor me is en goedkeurend aan m'n zijde staat. Dat ze door mij, ook de toekomstdromen beleeft die in dit aardse leven voor haar niet meer mogelijk zijn. We doen dit samen.
Door haar weet ik dat ik niet voor minder moet gaan. Dat ik voor het grootste mag kiezen ook al vinden anderen dat uiteraard onpraktisch. Dromen dromen, wensen uitspreken en waarmaken, verder op dit kleurrijke pad zonder aarzelen. Bedankt Anja voor de wijsheid, voor de vriendschap en voor je nooit aflatende steun. Je bent zo dichtbij
