Herman Van Veen ziet Antwerpen graag. Bij iedere nieuwe tournee kiest hij steevast voor de Arenberg Schouwburg. 

Net daarom is het zo bizar, dat ik nog nooit een voorstelling van hem zag. 

Gisteren kreeg ik door Concertnews de kans om dit als genodigde te doen. 

Als ik Kleine meid op je kinderfiets hoor, dan krijg ik het steeds warm en koud tegelijk. Dat lied pakt me iedere keer weer.

Ik zie de foto van het beeld dat hij beschrijft gewoon voor me. Keer op keer. 

Dus ja, ik was heel benieuwd wat deze Nederlander (leeftijdsgenoot van mijn pa) me zou brengen. 

De voorstelling begint en de rust die Herman uitstraalt, dwaalt als het ware door de zaal. Je voelt je veilig in je eigen cocon, die hij in alle eenvoud voor je ter beschikking stelt. Het afwisselen van zang, muziek en tekst is zo prachtig in mekaar gestoken dat het als een geheel aan je voorbij speelt. Je staat even buiten de wereld en laat je met alle gemak meevoeren in zijn fantasie. 

Een woordenkunstenaar, een acrobaat, een muzikant, een imitator en zoveel meer. Ik vraag me zeker af of ik in het verleden al zo'n complete artiest aan het werk zag. Er zijn flarden die sowieso blijven hangen. Woorden of zinspelingen die je mee naar huis neemt en die je niet meer loslaten. 

Het deel voor de pauze lag me meer dan het tweede deel. Dit is een persoonlijke voorkeur natuurlijk. Het geheel zit gewoon prima in mekaar. Zelfs van de presentatie van de bis nummers maakt hij iets bijzonder. Hoe creatief kan je zijn? Hoeveel talent kan je meegekregen hebben bij je geboorte? Het spoort me enkel aan om m'n eigen talenten weer intenser te gaan gebruiken. 

Hoed af voor Mijnheer Van Veen uit Utrecht. 

Ken je die mop van de vijf Vlaamse leeuwen en één Waalse haan? Flauw, ik weet het wel maar de perfecte voorzet voor een Waalse goalgetter als Czernia die zeker het punt zou verzilverd hebben. Zou hebben, nee hij deed het gewoon.

 Een Waalse avond, dat was het wel. En dan heb ik het niet enkel over eurosong. Mijn Waalse vriend Alex (niet verwarren met Axel) liet samen met zijn Vlaamse vriend Bob zijn eerste klasse voetbalploeg in een veilige haven binnenvaren. Dit klinkt als muziek in mijn oren. Ik ben al jaren fan van Alex en zal deze koppige Waal ook altijd in m’n hart blijven dragen. Wat de muziek betreft, daar gaat het zeker een andere kant op.

 Misschien ben ik niet echt objectief. Ik had al een boon voor Udo Mechels toen hij kandidaat was bij X-factor. Daarna kreeg ik de kans om hem een heel klein beetje beter te leren kennen. Een geweldig persoon en daarbovenop perfect tweetalig. Niet iemand die Frans spreekt zoals ikzelf en het overgrote deel van Vlaanderen maar iemand die twee van onze drie landstalen echt beheerst. En nog zijn we niet bij de muziek.

 Of jullie nog geduld moeten hebben tot het hoofdstuk muziek zich aanbied? Ik vrees van niet, want het gaat hier helemaal niet over muziek. Gisterenavond zagen we een staaltje van broedermoord. Als je het scenario aan Jan Verheyen gaf, zou je denken dat hij er een loopje mee nam, maar het is de echte realiteit. In een wedstrijd die alternerend door de Vlaamse en Waalse landshelft wordt georganiseerd werd gisteren onder het instemmend oog van mens en Vlaming een Waalse deelnemer tot koning gekroond. Vlaanderen op z’n best.

 Moeten de Vlaamse artiesten zich in vraag gaan stellen als een Waalse kandidaat zich voor de Vlaamse beurt als winnaar uitroept? Nee absoluut niet. Want dit was geen wedstrijd. Dit was een schertsvertoning avant la lettre. Een 100% van de vakjury, de meeste smsen van het publiek. Krijg je dit echt nog verkocht? Blijkbaar wel. Want we hebben waarschijnlijk massaal gekeken. Ja hoor, ook ik.

Het is een echte aanfluiting voor al de Vlaamse Artiesten die aan de weg timmeren om hun broodwinning te verzekeren. Begrijp me niet verkeerd, dit is geen verwijt naar onze Waalse vriend, maar wel aan alle zelfuitgeroepen muziekminnende experten die echt geen moer geven om een Vlaams Artiest.

Dit gaat niet enkel om onze vriend Mechels maar ook over de vier andere kandidaten die nooit een kans hadden. De wedstrijd wordt overbodig. Geef gewoon een leuke show op tv en geef eerlijk toe dat de winnaar reeds bekend is.

Gaat Axel potten breken in “Shopenhagen”? Wellicht niet en daar kan zijn dansende Isabelle geen punt aan veranderen. Alex deed dat wel, in Vlaanderen, waar hij al lang eentje van ons is. Dit gezegd zijnde , hoe ist? Alles goed!