41 jaar en mijn beroep is hard werkende huisvrouw. Ik woon in Tessenderlo samen met mijn man en 2 kids. Mijn hobby's zijn: Lezen, babbelen, op de tablet 'tikken' en sinds kort naaien!
Hier op mijn blog kan je lezen over mijn leven met MS en
de dingen die me bezighouden.
Veel leesplezier en laat af en toe eens een berichtje achter.
gedichtjes
Tijd om de dagen met smaak te beginnen. Tijd om de zon te vermoeden achter vuisten mist. Tijd om een vogel vlakbij te horen zingen. Tijd om te ontdekken wat je reeds altijd wist. Tijd om de wereld heel mooi te verzinnen. Tijd om te puzzelen met stukjes verlangen of randjes moed. Tijd om aandachtig voor duizend en één kleine dingen de tijd te vergeten en verwonderd te zeggen: het leven is goed!
Leg liefde in wat je geeft en warmte in je gulle hand en in je ogen... je glimlach
Het gaat soms om een blik Om een simpel woord een lach zo zacht dat je hem anuwelijks hoort Het is simpel als water Je denkt, is het dat maar... Een beetje aandacht voor mekaar
Een beetje aandacht, een klein gebaar Een beetje aandacht voor mekaar Het hoeft niet steeds serieus te zijn Een lach is geen bezwaar Een beetje aandacht voor mekaar
Een zwaai, een hand Een zucht, een zoen Iemand die vraagt, kan ik iets doen? Iemand die klaar staat die ene zet Een dribbel die een leven redt
Het gaat meer om de intentie Of een beetje goeie wil Een warme blik Of een attentie En de planeet voelt minder kil
Bart Peeters - voor CM
Het potje Ik heb thuis een potje Op het potje staat "verdriet". Ik doe er vaak verdrietjes in, want als ze klein zijn . huil ik niet. Steeds als er iets tegenzit Er iets gebeurt wat ik niet wil Open ik het potje, Gooi het er erin heel stil. Maar gisteren was de laatste Druppel iets te veel Van al die stukjes klein verdriet Kreeg ik een brok in mijn keel. Mijn hand begon te trillen Verdriet vloog met golvenuit de pot Een traan begon te rollen, Ik voelde mij erg rot. Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal, Ik zat echt tot mijn haren In het diepste diepe dal Het was met rood omrande ogen Toen ik mijzelf weer rustig kreeg, Opgelucht keek ik naar mijn potje Het potje .Dat was leeg. Dus zie je iemand lopen, Rode ogen en heel bedeesd Dan vraag je niets meer, Dan weet je, haar potje is pas vol geweest.
Ik leef,’ zei ik, ‘ik leef’
en ik hoorde dat ik het zei,
maar plots’ling dacht ik: ‘neen, niet ik,
maar er leeft ‘iets’ in mij…’
Het is dat wonderlijke iets,
dat zorgt dat ik besta
en ik? Nou ja, ik ben er wel,
maar ach… ik kom en ga.
Want als mijn ‘tikje’ niet meer slaat,
dan staat mijn ‘ikje’ stop,
maar het grote iets, dat blijft en blijft,
het ‘iets’ dat houdt niet op.
En of ik zing of fluit of fiets,
rechtop zit in mijn bed,
ik voel vanbinnen steeds dat ‘iets’
mij in beweging zet.
(T.H.)
Een nieuwe lente en een nieuw geluid: ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, dat ik vaak hoorde voor een zomernacht in een oud stadje, langs de watergracht - in huis was't donker, maar de stille straat vergaarde schemer, en aan de lucht blonk laat nog licht, er viel een gouden blanke schijn over de gevels in mijn raamkozijn. Dan blies een jongen als een orgelpijp, de klanken schudden in de lucht zo rijp als jonge kersen, wen een lentewind in't bosje opgaat en zijn reis begint;
(uit 'mei' - H. Gorter)
Hij schreef een klein gedichtje, het had niet veel om handen, maar het had iets van een lichtje, dat in het donker brandde.
(Toon Hermans)
Het is onzin, zegt het verstand. Het is wat het is, zegt de liefde. Het is tegenslag, zegt de berekening. Het is alleen maar pijn, zegt de angst. Het is uitzichtloos, zegt het inzicht. Het is wat het is, zegt de liefde. Het is belachelijk, zegt de trots. Het is lichtzinnig, zegt de voorzichtigheid. Het is onmogelijk, zegt de ervaring. Het is wat het is, zegt de liefde. (Erich Fried)
Bé's Blog
mijn eigen leuke webstek dagbedenkingen van een optimist met MS
27-09-2007
Ziek !
Ik ben ziek
en Patrick wordt deze namiddag geopereerd aan zijn knie.
Dus ge zult nog effekens geduld moeten hebben. Maar volgende week kom ik zeker weer met een uitgebreider verslag van 'life of Bea'
Weer een bekend gezicht gezien in de krant vandaag. Professor Bert Op't Eijnde! Klinkt sjiek hé 't Is nochtans gewoon ne sympathieke (kleine) gast.
Hij was hoofd van het team dat onderzoek deed naar de relatie tussen het verhogen van de spierkracht door training en de levenskwaliteit bij personen met MS (PmMS). Ónze trainingsgroep dus. Allé, ikzelf ben 3 maanden geleden al wel gestopt met trainen (de reden dáárvan is veel te lang om uit te leggen), maar ik volgde de training nog wel, passief, op de voet. Ik ging vorige en deze week ook nog voor de eindtesten langs. Daarbij wordt je spierkracht, coördinatie en uithouding getest in functie van de studie. We doen da graag voor die mannen. Ondertussen hebben we de onderzoekers immers een pak beter leren kennen. Mekaar 6 maanden (en bij velen dus 9 maanden) 1 tot 3 keer per week zien, da schept toch ne band . De studie is nu écht afgelopen en we zullen het toch ook wel ergens missen denk ik. Ik bleef tot nu nog steeds op de hoogte via de rest van de groep, maar da valt nu voor iedereen weg. We hebben nog een eind-bijeenkomst op 14 november. Zal leuk zijn Maar ze weten ons zitten hé!! Altijd bereid om nog eens met een studie mee te doen (tenminste als het niet te erg ten koste van onszelf gaat )
Trouwens, als we die studie nie gehad hadden, dan hadden we elkaar ook nooit leren kennen: Anita, Karin, Leen, Daniëlle, Karina, Debby, Heidi én de rest!! 't Zou zó'n zonde geweest zijn. Nu moeten we er zelf aan verder werken. Aan't contact onderhouden. Ik denk wel dat het ons zal lukken. Volgende vrijdag is't bij Leen(tje). En daarna.... (als er iemand een goei voorstel heeft waar we kunnen gaan pintelieren. 't Moet wel gezellig zijn én overdag open én toegankelijk voor rolstoelen én met een toilet op het gelijkvloers. Niet dat we veeleisend zijn hoor )
Maar nog effekens over Bert Op 't Eijnde. Hij stond dus in de krant vandaag. Met een artikel over pijnbestrijding bij postpolio-patiënten. 't Onderzoek had goede resultaten geboekt. En men wil nu ook het effect nagaan bij PmMS. Ik wacht hoopvol af Want als er 1 ding is wat ik op dit moment het rottigste vind aan MS, dan is het wel de pijn die ík ervan heb. Goe werk dus Bert(je)
Gelukkig is 'mijne' kiné terug van zijn moto-tripje. 11u Oef!
Zondag 9 september 2007 - Ms-Liga Vlaanderen viert 25-jarig bestaan in Planckendael - En 'wijlle' daar naartoe
't Was een confronterende dag Nee, niet om wat ik daar zag. Natuurlijk is't niet altijd gemakkelijk om andere mensen met MS te zien, waarbij de ziekte al een pak harder heeft toegeslagen. Maar daar heb ik me eigenlijk al tegen gewapend. Mijn leuze is : iedereen moet verder met z'n eigen lichaam/mogelijkheden/beperkingen. En dus heeft het weinig zin te lang stil te staan bij die van anderen. Dat deel
van de dag lukte dus wel. 't Was ook leuk natuurlijk. Zóveel bekend volk. 't Wordt echt al een serieuze 'kliek'. 't Voelde écht fijn. 't Zonneke scheen voorzichtig vanachter de wolken en we genoten van elkaars gezelschap...
Confronterend was het OMDAT HET VERDOMME NIE GING (sorry voor't woordgebruik). 'k Ben er nog steeds van
aan't bekomen. 'k Was natuurlijk al zowel vrijdag als zaterdagavond weg geweest tot net over middernacht en begon dus zondag eigenlijk al moe aan de dag. Maar ja,... Ik (met al mijn overmoed) ging het ook wel gewoon kunnen zonder hulpmiddel (voor krukken waren mijn armen sowieso te moe , en voor de rolstoel die Daniëlle aanbood, is mijn koppeke nog nie klaar ). Trouwens... ik kan toch ook gaan shoppen
in de stad zonder problemen, en op vakantie een stuk wandelen lukt toch ook nog zonder problemen. Alleen zou ik ondertussen moeten weten dat het zo 'rationeel' gewoon nie werkt. Elke dag is anders, elk moment verschillend... en deze dag lukte het gewoon niet.
Ik dééd het wél. De kinderen hadden er véél zin in. 't Was een behoorlijke najaarsdag. En we wilden iets winnen met de wedstrijd waarvoor we langs het parcours vragen moesten invullen. Dus... 'en avant' zeggen we bij ons thuis dan . De wedstrijd heb ik na véél 'strijd' (hé Patrick) toch maar opgegeven. Het parcours werd een flink stuk ingekort (maar de kids hadden toch het gevoel dat ze alles gezien hadden). En ikke-spraakwaterval werd bij uitzondering nog eens héél stil.
Ik kan nie zeggen dat ik niet genoten heb. 't Was best leuk. Alleen... zó confronterend.
Weinig inspiratie op't moment. Soms kan't leven ook gewoon doordeweeks zijn . De kinderen zijn weer naar school en ik geniet eigenlijk wel van die relatieve orde dat dat met zich meebrengt. Alleen weet ik nu ook weer hoe vermoeiend zo'n week voor mij is. 'k Probeer het huishouden zo goed mogelijk te doen, rijdt 4x/dag over en weer naar school, doe boodschappen, ga naar de kiné, moet naar vergaderingen (oudercomité of catechese) en ouderavonden,... en vergeet bij dat alles dan vaak dat ik ook best wat zou rusten. Da's natuurlijk makkelijk gezegd, maar rusten overdag 'lijkt' al gauw op tijdverlies. Met het gevolg dat ik deze week na THUIS, nog geen enkel tv-programma heb uitgekeken wegens 'in-slaap-vallen-op-de-zetel' Daar moet ik dus dringend wat aan veranderen want anders blijft mijne 'husband' niet tevreden. 't Is voor hem natuurlijk ook niet leuk altijd thuis te komen bij een vermoeid vrouwke. 'k Weet wel dat de meeste onder jullie het vaak nie zien aan mij, maar MS is toch maar kut (sorry voor't woordgebruik )
'k Had vandaag ook de HUMO gekocht (beste tijdschrift, als ge da nog nie wist!!!). http://www.humo.be Daarin stond een artikeltje over het boek dat Hind Fraihi schreef over haar broer: 'Ongehoorzaam lijf'. Zeker eens lezen. 't Geeft een goei beeld. Naar aanleiding daarvan wil ik jullie er ook effen op wijzen dat het van 6 tot 16 september, week van de MS is. Als er dus iemand aan je deur komt om chocolade te verkopen.... Zéker doen Of ga eens kijken op http://www.ms-sep.be
Wij gaan die week a.s. zondag alvast vieren in Planckendael. 'k Zal er zeker verslag van doen.
Sommigen zullen er zeker anders over denken, met al dieje regen en da grauw weer.
Maar voor mij, voor óns wast ne mooie zomer.
Ne zomer vol fijne contacten.
Ne gelukkige zomer.
Ne zomer waarin we de dingen namen zoals ze waren, en zo is het goed!
Maar nu is em dus weer voorbij.
We hebben eerst het voorbije weekend nog extra-goed gefeest!
Op zaterdag was er Peys-en feest (feest voor alle mensen die Peys heten, zoals onze Sam zo mooi op zijne blog verwoordde), in de speeltuin in Meerhout. t Was leuk. Veel van de mensen daar zien we maar eens om de 2 jaar en dan ist écht wel eens nodig om de familiebanden aan te halen.
Op zondag was de start van een nieuw MIEZE-seizoen. k Moet trouwens dringend hun websiteadres bij mijn favorieten zetten. De match werd gewonnen, zoals dat hoort voor een goei caféploeg. De 3 helft werd uiteraard óók weer gewonnen. We BBQden met spelers, supporters, vrouwen en kinderen en we waren content dat we elkaar na ne lange zomer weer eens terug zagen.
Maar vandaag begon de school dus weer.
Sam naar het 6e leerjaar bij juf. Lieve en juf. Anne. Hij had er zin in, al was hij gisterenavond toch weer even zenuwachtig.
Noor naar de laatste kleuterklas bij juf. Ria en juf. Anne. Zij had er nog meer zin in, maar kon toch vanmorgen weer niet uit haar bed.
We kregen na het eerste afscheid, nog een kopje koffie aangeboden in de schoolrefter. Dat was gezellig. Nog even bijbabbelen en niet direct in een leeg huis thuiskomen. Zeker voor herhaling vatbaar.
Volgend schooljaar moeten ze allebei naar het 1e. t Zal een heel andere 1e schooldag zijn dan. We genieten nu dus nog maar even extra.
15u9 alweer.
Die 1e dag vliegt voorbij.
Straks weer eten maken.
Tv
Hopelijk nog geen huiswerk, maar waarschijnlijk al wel boeken kaften
* ik stel vast dat mijn leven er behoorlijk anders uitziet dan toen ik hier de laatste keer iets neerschreef. *ik tik dit nu in op mijn tablet, want dat is mijn nieuwste hebbedingetje waar ik heel blij mee ben :)
Bé's Blog
)
)
, en voor de rolstoel die Daniëlle aanbood, is mijn koppeke nog nie klaar 
)
