41 jaar en mijn beroep is hard werkende huisvrouw. Ik woon in Tessenderlo samen met mijn man en 2 kids. Mijn hobby's zijn: Lezen, babbelen, op de tablet 'tikken' en sinds kort naaien!
Hier op mijn blog kan je lezen over mijn leven met MS en
de dingen die me bezighouden.
Veel leesplezier en laat af en toe eens een berichtje achter.
gedichtjes
Tijd om de dagen met smaak te beginnen. Tijd om de zon te vermoeden achter vuisten mist. Tijd om een vogel vlakbij te horen zingen. Tijd om te ontdekken wat je reeds altijd wist. Tijd om de wereld heel mooi te verzinnen. Tijd om te puzzelen met stukjes verlangen of randjes moed. Tijd om aandachtig voor duizend en één kleine dingen de tijd te vergeten en verwonderd te zeggen: het leven is goed!
Leg liefde in wat je geeft en warmte in je gulle hand en in je ogen... je glimlach
Het gaat soms om een blik Om een simpel woord een lach zo zacht dat je hem anuwelijks hoort Het is simpel als water Je denkt, is het dat maar... Een beetje aandacht voor mekaar
Een beetje aandacht, een klein gebaar Een beetje aandacht voor mekaar Het hoeft niet steeds serieus te zijn Een lach is geen bezwaar Een beetje aandacht voor mekaar
Een zwaai, een hand Een zucht, een zoen Iemand die vraagt, kan ik iets doen? Iemand die klaar staat die ene zet Een dribbel die een leven redt
Het gaat meer om de intentie Of een beetje goeie wil Een warme blik Of een attentie En de planeet voelt minder kil
Bart Peeters - voor CM
Het potje Ik heb thuis een potje Op het potje staat "verdriet". Ik doe er vaak verdrietjes in, want als ze klein zijn . huil ik niet. Steeds als er iets tegenzit Er iets gebeurt wat ik niet wil Open ik het potje, Gooi het er erin heel stil. Maar gisteren was de laatste Druppel iets te veel Van al die stukjes klein verdriet Kreeg ik een brok in mijn keel. Mijn hand begon te trillen Verdriet vloog met golvenuit de pot Een traan begon te rollen, Ik voelde mij erg rot. Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal, Ik zat echt tot mijn haren In het diepste diepe dal Het was met rood omrande ogen Toen ik mijzelf weer rustig kreeg, Opgelucht keek ik naar mijn potje Het potje .Dat was leeg. Dus zie je iemand lopen, Rode ogen en heel bedeesd Dan vraag je niets meer, Dan weet je, haar potje is pas vol geweest.
Ik leef,’ zei ik, ‘ik leef’
en ik hoorde dat ik het zei,
maar plots’ling dacht ik: ‘neen, niet ik,
maar er leeft ‘iets’ in mij…’
Het is dat wonderlijke iets,
dat zorgt dat ik besta
en ik? Nou ja, ik ben er wel,
maar ach… ik kom en ga.
Want als mijn ‘tikje’ niet meer slaat,
dan staat mijn ‘ikje’ stop,
maar het grote iets, dat blijft en blijft,
het ‘iets’ dat houdt niet op.
En of ik zing of fluit of fiets,
rechtop zit in mijn bed,
ik voel vanbinnen steeds dat ‘iets’
mij in beweging zet.
(T.H.)
Een nieuwe lente en een nieuw geluid: ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, dat ik vaak hoorde voor een zomernacht in een oud stadje, langs de watergracht - in huis was't donker, maar de stille straat vergaarde schemer, en aan de lucht blonk laat nog licht, er viel een gouden blanke schijn over de gevels in mijn raamkozijn. Dan blies een jongen als een orgelpijp, de klanken schudden in de lucht zo rijp als jonge kersen, wen een lentewind in't bosje opgaat en zijn reis begint;
(uit 'mei' - H. Gorter)
Hij schreef een klein gedichtje, het had niet veel om handen, maar het had iets van een lichtje, dat in het donker brandde.
(Toon Hermans)
Het is onzin, zegt het verstand. Het is wat het is, zegt de liefde. Het is tegenslag, zegt de berekening. Het is alleen maar pijn, zegt de angst. Het is uitzichtloos, zegt het inzicht. Het is wat het is, zegt de liefde. Het is belachelijk, zegt de trots. Het is lichtzinnig, zegt de voorzichtigheid. Het is onmogelijk, zegt de ervaring. Het is wat het is, zegt de liefde. (Erich Fried)
Bé's Blog
mijn eigen leuke webstek dagbedenkingen van een optimist met MS
03-09-2007
de eerste schooldag
t Is weer voorbij die mooie zomer,
Die zomer die begon zowat in mei
En t was ne mooie zomer.
Sommigen zullen er zeker anders over denken, met al dieje regen en da grauw weer.
Maar voor mij, voor óns wast ne mooie zomer.
Ne zomer vol fijne contacten.
Ne gelukkige zomer.
Ne zomer waarin we de dingen namen zoals ze waren, en zo is het goed!
Maar nu is em dus weer voorbij.
We hebben eerst het voorbije weekend nog extra-goed gefeest!
Op zaterdag was er Peys-en feest (feest voor alle mensen die Peys heten, zoals onze Sam zo mooi op zijne blog verwoordde), in de speeltuin in Meerhout. t Was leuk. Veel van de mensen daar zien we maar eens om de 2 jaar en dan ist écht wel eens nodig om de familiebanden aan te halen.
Op zondag was de start van een nieuw MIEZE-seizoen. k Moet trouwens dringend hun websiteadres bij mijn favorieten zetten. De match werd gewonnen, zoals dat hoort voor een goei caféploeg. De 3 helft werd uiteraard óók weer gewonnen. We BBQden met spelers, supporters, vrouwen en kinderen en we waren content dat we elkaar na ne lange zomer weer eens terug zagen.
Maar vandaag begon de school dus weer.
Sam naar het 6e leerjaar bij juf. Lieve en juf. Anne. Hij had er zin in, al was hij gisterenavond toch weer even zenuwachtig.
Noor naar de laatste kleuterklas bij juf. Ria en juf. Anne. Zij had er nog meer zin in, maar kon toch vanmorgen weer niet uit haar bed.
We kregen na het eerste afscheid, nog een kopje koffie aangeboden in de schoolrefter. Dat was gezellig. Nog even bijbabbelen en niet direct in een leeg huis thuiskomen. Zeker voor herhaling vatbaar.
Volgend schooljaar moeten ze allebei naar het 1e. t Zal een heel andere 1e schooldag zijn dan. We genieten nu dus nog maar even extra.
15u9 alweer.
Die 1e dag vliegt voorbij.
Straks weer eten maken.
Tv
Hopelijk nog geen huiswerk, maar waarschijnlijk al wel boeken kaften
De vakantie zit er nu écht bijna op! 't Is buiten ook te zien aan het weer. Dat treurt precies een beetje mee met de kinderen Niet zo erg, want ik was vandaag toch te moe om te genieten van eventueel goei weer.
Mijn vriendinnekes waren op bezoek gisteren!!! We hebben mekaar leren kennen via de PHL in Hasselt. Daar deden we mee aan onderzoek dat nagaat of het trainen van spierkracht de levenskwaliteit bij personen met MS kan verbeteren. (Amaai, een hele mond vol). 1 ding weten wij ondertussen zeker: het contact met lotgenoten verbetert de levenskwaliteit ENORM . Het onderzoek loopt nu stilaan op zijn einde (ikzelf was al wat eerder gestopt) en we zullen nu zelf ons best moeten doen om het contact te onderhouden. Ik denk wel dat ons dat zal lukken. We zouden het allemaal véél te jammer vinden als we mekaar zouden 'kwijtspelen'. Vandaar dat we alvast begonnen zijn met elkaar is bij ons thuis uit te nodigen. Wat doen we dan? Nie veel. Iets lekkers eten of knabbelen, veel 'semmelen' en nog meer lachen. Want dat is nog altijd het beste medicijn 't Was dus gisteren heel leuk. Het zonnetje was van de partij en daar hebben we dan ook flink van genoten. Vandaar dus 'moe en content'! 't Was fijn om iedereen eens bij mij thuis te hebben, 'k zou het zo weer doen. Maar ge wordt daar zo ONEINDIG MOE van Ik heb het vandaag maar wat bijgeslapen. De kinderen beginnen dat al gewoon te worden en laten mij dan rustig slapen. Gelukkig!
Ik hoop verder nog dat het al wat beter gaat met Leen hare Eugene. Hij lag sinds maandag in't ziekenhuis, maar kon haar gelukkig gisteren al een namiddagje missen. 't Zal haar hopelijk goed gedaan hebben.
19h15 tijd voor mijne zetel! Morgen ben ik weer van de partij Slaapze
Amaai mannekes. Zo BLOGGEN dat is nie niks voor ne leek als ik!!!
'k Ben eens gaan kijken bij andere bloggers en die maken er écht wel iets moois van. Dan wil ik natuurlijk nie achter blijven. Maar 't is ne zoektocht om al die mooi tekeningetjes en foto's op mijne blog te krijgen. Ik las ergens op een forum: "ge moet nie proberen te lopen vooral je kan stappen". Wijze woorden denk ik en dus doe ik maar langzaamaan. 'k Zal alvast beginnen met nog een berichtje te plaatsen
Nog 5 dagen dus en dan begint het nieuwe schooljaar weer. Ik heb er écht wel zin in, hoewel ík natuurlijk niet naar school moet gaan . 'k Ben vandaag al even langs geweest op school om de sleutel van de infokasten op te pikken. Zo kunnen we er van het oudercomité alvast wat informatie inhangen tegen 1 september. De tuinbanken zijn ondertussen ook aangekomen en gezet en ik ben er écht wel trots op. Nog eens iets dat ik geregeld heb en da's toch altijd leuk Ik zie het wel zitten voor dit schooljaar, dat oudercomité (OC) in tegenstelling tot sommige anderen denk ik. Een nieuwe(re) ploeg is daarom niet minder goed en ik ga er mijn schouders mee onderzetten. Alles op voorwaarde dat mijn gezondheid blijft zoals ze op't moment is en da heb ik natuurlijk niet écht zelf in de hand. Ik ga van't jaar ook nog catechese geven en ik voel nu al dat ik bij momenten weer teveel hooi op mijn vork zal hebben. MAAR HET VOELT ZO GOED!!!! Om de dingen ook es even áán te kunnen
Over die gezondheid gesproken: mijne MS houdt zich op't moment behoorlijk koest. Ik heb wel nog altijd genoeg rust nodig en af en toe is er wel eens een dag dat mijn benen gewoon geen zin hebben . Zoals afgelopen zaterdag toen ik persé wilde strijken en mijn benen 'njet' zeiden! Ik heb ook wel behoorlijk veel rug-, nek- en hoofdpijn. Maar gelukkig heb ik nu dr. Ilsbrouckx getroffen in Melsbroek. Hij heeft me eens onder de loep genomen en tenminste eens échte stappen naar een oplosssing gezet! OEF! Ik heb er dus goeie hoop op dat dat ook wel zal beteren. Ge ziet, de eeuwige optimist in mij spreekt weer tijdens deze laatste vakantieweek
'k Laat het hierbij. De kids vinden dat ik al lang genoeg achter mijne computer zit en de cake in de oven roept om eruit gehaald te worden.
Amaai wat ijverig van mezelf!! 2 berichtjes op 1 dag. Maar 't is dat het nog nieuw en leuk is.
Even wat uitleg bij de titel: druk! druk! druk! Vooral de mensen die fulltime werken zullen nu wel ff met hun ogen draaien. Maar toch voelt het zo voor mij. Deze vakantie was verschrikkelijk druk! Da heeft waarschijnlijk 2 oorzaken: Ten 1e ben ik gewoon veel sneller moe en ervaar ik de dingen vaak ook sneller als druk. Da's nu eenmaal de 'IK' van tegenwoordig En ten 2e ligt het zeker ook aan mijn super-drukke sociale leven van tegenwoordig. Er is zóveel veranderd het laatste jaar en er zijn een pak nieuwe mensen in mijn leven gekomen!!! Maar aan al degene die ik hieronder misschien noem: IK VIND HET HARDSTIKKE FIJN
Der is natuurlijk de 'kliek' van Hasselt. Anita, Leen, Karin, Karina, Daniëlle, Debby, Heidi. Super dat ik jullie mocht leren kennen. Hopelijk blijven we nog lang 'soulmates'. Ons koffiekletskes zijn 'de max', ons etentjes nog meer . Hopelijk wordt woensdag ook weer heel gezellig. Maar ook Marina en Eddy en de rest van de praatgroep bij Veerle!!!
Daarnaast vond mijn liefste echtgenoot het dringend tijd om eens voor een eigen hobby te zorgen. Het werd een muziek-coverband (Ripcord : kijk maar eens in mijn links). Alleen had em waarschijnlijk vooraf niet kunnen inschatten dat ík er zo ook weer een hobby bijkreeg . De optredens waren deze zomer fantastisch (en héél erg vermoeiend), maar de nieuwe mensen die we erdoor leerde kennen waren minstens even fantastisch. Jurgen en Liesje. 'Dé' Roeland, maar vooral zijn Anneke. Hopelijk mogen we nog veel optredens met haar plezier maken!
En dan de familie Michiels natuurlijk. Dat zijn ondertussen échte home-mates geworden. We komen zàlig goe overeen, en de kids gelukkig ook. 't Waren heel gezellige zomeravonden van't jaar. Alleen kruipt daar verschrikkelijk veel tijd in . Gelukkig zou ik het niet anders willen!!!
Verder is er nog 'ons' Sabine. Die mag ik natuurlijk niet vergeten. Na 31 jaar nog altijd even close. Da hebde niet met iedereen hé! Gelukkig heeft ze nu de Wout. Dieje kan wat van mijn goeie zorgen overnemen. En zoals het er momenteel naar uitziet heeft die daar niet veel problemen mee .
Der waren deze zomer natuurlijk ook nog mijn schatten van kids die de nodige aandacht vroegen en ne echtgenoot dieje 3 weken verlof had.......
Dat alles maar om te zeggen, aan al diegenen die vinden dat ze mij deze zomer véél te weinig gezien of gehoord hebben ... Daar lag het dus aan. Druk! druk! druk! Maar dan wel met dingen waar ik écht van kon genieten. 't Heeft weer deugd gedaan. 't Zit er bijna op. Terug naar de orde van de dag en de regelmaat die een schooljaar met zich meebrengt.
Ik heb weer veel te veel plannen. Zolang het medisch gezien goed gaat, denk ik maar.....
EINDELIJK begonnen met mijn eigen Blog. 'k Wilde eigenlijk gewoon les gaan volgen om te leren websites bouwen, maar mijn overdrukke agenda voor 2007-2008 laat dat écht niet toe. Vandaar deze Blog. Ik hoop dat ik zal volhouden om hier geregeld wat van mijn zieleroerselen neer te poten . 'k Was daar vroeger al gene 'krak' in. Ik heb pas nog een dagboek gevonden dat ik voor mijn plechtige communie kreeg en daar waren van de 365 dagen er toch wel zeker een 20-tal ingevuld . Maar allé, genoeg daarover nu.'k Zal me eerst even voorstellen:
Ikke dus Bea Peys geboren in Koersel, maar getogen in Ham-city (toen nog gewoon 'Kamechelen) en wel op 25 november 1971 (tot 27 juli 1996) dochter van Dora Cornelis en Vital Peys (die er spijtig genoeg al een 5-tal jaar niemeer is) jongste (maar daar heb ik dus een hékel aan) zus van Helga, Hilde en Lieve
Maar dat was lang geleden Want op 22 april 1995 ben ik héél gelukkig getrouwd met de grootste (en knapste) schat, Patrick Gielen. Op 30 mei 1997 onstond 'uit die liefde, leven' en kwam onze Sam erbij. Een spraakwaterval zondermeer Na héél lang wachten en minder leuke tijden, kwam er op 20 maart 2002 'weer een mens om van te houden' in onze gezinnetje bij: Noor! Héél blij waren we, maar voor ons zou ons gezin pas compleet zijn met 3 koters! Het lot besliste er anders over!!! Na nog 3 jaar met baby'ups en downs', werd voor ons op 2 december 2005 definitief beslist dat het bij 2 kinderen zou blijven. Op die dag kreeg ik namelijk te horen dat ik MS had. Ondertussen zijn we bijna 2 jaar verder, en IK ben nog steeds IK
Maar toch is er sinds die diagnose behoorlijk veel veranderd in mijn leven en 't is óók daarom dat ik zin kreeg om te bloggen. Om mijn 'nieuwe' vrienden toe te laten mij nog beter te leren kennen en vooral om bij tijd en stond is wat van mij af te schrijven.
Maar vandaag houden we't nog vrolijk. 't Is de laatste vakantieweek, 't wordt behoorlijk weer en we gaan er nog effen van genieten
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
* ik stel vast dat mijn leven er behoorlijk anders uitziet dan toen ik hier de laatste keer iets neerschreef. *ik tik dit nu in op mijn tablet, want dat is mijn nieuwste hebbedingetje waar ik heel blij mee ben :)
Bé's Blog
.
.
2 berichtjes op 1 dag. Maar 't is dat het nog nieuw en leuk is. 
. De optredens waren deze zomer fantastisch (en héél erg vermoeiend), maar de nieuwe mensen die we erdoor leerde kennen waren minstens even fantastisch. Jurgen en Liesje. 'Dé' Roeland, maar vooral zijn Anneke. Hopelijk mogen we nog veel optredens met haar plezier maken!
