't Is weer opruimdag morgen.
Ons ma gaat immers verhuizen. Na bijna 23 jaar samen mét onze pa en meer dan 5 jaar zonder hem in dit prachtige huis gewoond te hebben, vindt ze het tijd voor iets anders.
't Is dan ook een gigantisch groot huis voor éne mens alleen .
't Heeft 4 slaapkamers en een badkamer, ne grote zolder, een grote living, een eetkamer, een keuken en 2 aparte zitkamers en 't is volledig onderkelderd. Op de fotookes hieronder, krijgt ge er een beetje een idee van.

't Heeft nochtans ne ziel, 'het' huis.
Na zoveel jaren bij 'nonkel Door' te hebben gewoond, op de Hei, vonden ma en pa Peys het tijd voor een écht eigen stekje. 't Moest dan wel groot genoeg zijn om aan 4 kinderen én ne oude nonkel voldoende plaats te bieden. Verder wilde onze pa ook het nodige werk zelf doen. Vandaar dat het hele 'project' al gauw een 3-tal jaren in beslag nam, maar in augustus 1979 konden we verhuizen.
Ieder had er zijn eigen kamer; Lieve moest niemeer bij die 'kleine' zus slapen, Helga en Hilde werden niet meer gestoord door elkaars 'luidop' leren, en nonkel Door kreeg zelfs 2 kamers voor zich alleen.

't Was er goed toefen daar in't Meulenven. 't Heette trouwens eerst nog even Heerbaanstraat. Maar 3 stukken Heerbaanstraat, da was voor de postbodes een beetje té verwarrend. In't begin was het nog een héél rustige straat, maar stilaan kregen we er wat buren bij en die vielen wel mee. Ondertussen staat er zelfs al enkele jaren rusthuis Coham tegenover. Maar we kunnen niet zeggen dat dàt veel overlast meebrengt .

Maar stilaan werd het leger en leger in da grote huis.
In 1981 al trouwde Helga (en 't heeft tot 2004 geduurd tot die weer terug in Ham neerstreek) en enkele jaren later zocht Hilde samen met Rony den andere kant van't dorp op. Lieve was al die jaren al alleen maar in't weekend thuis geweest en in 1990 verkaste ze definitief. Alleen het 'kakelenestje' (ikke dus) bleef nog over en dat heeft ook nie lang meer geduurd. Tot april 1995 om precies te zijn.

Toen zaten ma en pa dus alleen in da grote huis. Niet dat ze da zo erg vonden. Zo konden ze zich af en toe al eens voor mekaar verstoppen (als't nodig was ). Pa opperde soms al wel eens "is er in Hulst geen klein huizeke te koop, dan kom ik daar wonen", maar we zullen nooit met zekerheid weten of em het ook gedaan zou hebben.
Want sinds januari 2002 is pa er nie meer.

5 jaar dus.
5 jaar lang vond ma het wel ok om alleen in da groot huis te wonen. Tenminste, ze heeft er nooit écht over geklaagd. En 't was natuurlijk ook altijd leuk als er feestjes waren. 't Is een ideaal huis om 8 kleinkinderen in te laten ravotten en dan met de 9 grote mensen toch nie teveel last te hebben van't lawaai .
Maar na 5 jaar was ze toe aan iets kleiners. De leeftijd zal ook wel meespelen. Alhoewel ze nog lang nie wilt geweten hebben dat ze 'oud' is .

'We' hebben een appartementje gekocht. Nie zover van da 'fijne huis' af. Ze zijn het nog aan't bouwen. Maar da's ook wel leuk, want dan kan ma het hele proces volgen. Ze ziet haar nieuwe huis 'geboren' worden en gaat natuurlijk geregeld fotookes trekken.

En nu moeten we dus opruimen.
IEMAND MISSCHIEN ZIN OM TE KOMEN HELPEN
Ge moet u da voorstellen: ne zolder vol carnavalspullen van 20 jaar turnkring en leerboeken die de 4 dochters daar gemakshalve nog gestald hadden , 4 slaapkamers met nen hoop prullaria die ma nooit weggesmeten kreeg, maar liefst 6 tafels met bijbehorende stoelen, massa's boeken (want pa was ne échte boekenwurm), een kast vol dia's van jàren diaclub en een werkhuis vol houtbewerkingsmateriaal. En dat zijn dan alleen nog maar de meest opvallende spullen.
We hebben afgesproken om elke maand een namiddagje te gaan opruimen. Tegen september 2008 moet zo alles uitgefilterd zijn. 1/4 van de spullen mag ma nog meenemen. En eigenlijk denk ik dat we dan nog héél royaal zijn
Morgennamiddag zijn denk ik de boeken aan de buurt. 't Zal weer véél te rap 6u zijn

02-10-2007 om 00:00 geschreven door Bé  

Ik ben ziek

en Patrick wordt deze namiddag geopereerd aan zijn knie.




Dus ge zult nog effekens geduld moeten hebben.
Maar volgende week kom ik zeker weer met een uitgebreider verslag van 'life of Bea'


Knuffel

27-09-2007 om 11:23 geschreven door Bé  

Weer een bekend gezicht gezien in de krant vandaag.
Professor Bert Op't Eijnde!
Klinkt sjiek hé
't Is nochtans gewoon ne sympathieke (kleine) gast.

Hij was hoofd van het team dat onderzoek deed naar de relatie tussen het verhogen van de spierkracht door training en de levenskwaliteit bij personen met MS (PmMS). Ónze trainingsgroep dus. Allé, ikzelf ben 3 maanden geleden al wel gestopt met trainen (de reden dáárvan is veel te lang om uit te leggen), maar ik volgde de training nog wel, passief, op de voet.
Ik ging vorige en deze week ook nog voor de eindtesten langs. Daarbij wordt je spierkracht, coördinatie en uithouding getest in functie van de studie. We doen da graag voor die mannen. Ondertussen hebben we de onderzoekers immers een pak beter leren kennen. Mekaar 6 maanden (en bij velen dus 9 maanden) 1 tot 3 keer per week zien, da schept toch ne band .
De studie is nu écht afgelopen en we zullen het toch ook wel ergens missen denk ik. Ik bleef tot nu nog steeds op de hoogte via de rest van de groep, maar da valt nu voor iedereen weg.
We hebben nog een eind-bijeenkomst op 14 november. Zal leuk zijn
Maar ze weten ons zitten hé!!
Altijd bereid om nog eens met een studie mee te doen (tenminste als het niet te erg ten koste van onszelf gaat )

Trouwens, als we die studie nie gehad hadden, dan hadden we elkaar ook nooit leren kennen: Anita, Karin, Leen, Daniëlle, Karina, Debby, Heidi én de rest!!
't Zou zó'n zonde geweest zijn.
Nu moeten we er zelf aan verder werken.
Aan't contact onderhouden.
Ik denk wel dat het ons zal lukken. Volgende vrijdag is't bij Leen(tje). En daarna.... (als er iemand een goei voorstel heeft waar we kunnen gaan pintelieren. 't Moet wel gezellig zijn én overdag open én toegankelijk voor rolstoelen én met een toilet op het gelijkvloers. Niet dat we veeleisend zijn hoor )

Maar nog effekens over Bert Op 't Eijnde.
Hij stond dus in de krant vandaag.
Met een artikel over pijnbestrijding bij postpolio-patiënten. 't Onderzoek had goede resultaten geboekt. En men wil nu ook het effect nagaan bij PmMS. Ik wacht hoopvol af
Want als er 1 ding is wat ik op dit moment het rottigste vind aan MS, dan is het wel de pijn die ík ervan heb.
Goe werk dus Bert(je)

Gelukkig is 'mijne' kiné terug van zijn moto-tripje.
11u
Oef!

19-09-2007 om 09:54 geschreven door Bé  

Zondag 9 september 2007 - Ms-Liga Vlaanderen viert 25-jarig bestaan in Planckendael - En 'wijlle' daar naartoe


't Was een confronterende dag
Nee, niet om wat ik daar zag. Natuurlijk is't niet altijd gemakkelijk om andere mensen met MS te zien, waarbij de ziekte al een pak harder heeft toegeslagen. Maar daar heb ik me eigenlijk al tegen gewapend. Mijn leuze is : iedereen moet verder met z'n eigen lichaam/mogelijkheden/beperkingen. En dus heeft het weinig zin te lang stil te staan bij die van anderen. Dat deel van de dag lukte dus wel.
't Was ook leuk natuurlijk. Zóveel bekend volk. 't Wordt echt al een serieuze 'kliek'. 't Voelde écht fijn. 't Zonneke scheen voorzichtig vanachter de wolken en we genoten van elkaars gezelschap...

Confronterend was het OMDAT HET VERDOMME NIE GING (sorry voor't woordgebruik). 'k Ben er nog steeds van aan't bekomen.
'k Was natuurlijk al zowel vrijdag als zaterdagavond weg geweest tot net over middernacht en begon dus zondag eigenlijk al moe aan de dag. Maar ja,...
Ik (met al mijn overmoed) ging het ook wel gewoon kunnen zonder hulpmiddel (voor krukken waren mijn armen sowieso te moe , en voor de rolstoel die Daniëlle aanbood, is mijn koppeke nog nie klaar ). Trouwens... ik kan toch ook gaan shoppen in de stad zonder problemen, en op vakantie een stuk wandelen lukt toch ook nog zonder problemen. Alleen zou ik ondertussen moeten weten dat het zo 'rationeel' gewoon nie werkt. Elke dag is anders, elk moment verschillend... en deze dag lukte het gewoon niet.

Ik dééd het wél. De kinderen hadden er véél zin in. 't Was een behoorlijke najaarsdag. En we wilden iets winnen met de wedstrijd waarvoor we langs het parcours vragen moesten invullen. Dus... 'en avant' zeggen we bij ons thuis dan .
De wedstrijd heb ik na véél 'strijd' (hé Patrick) toch maar opgegeven. Het parcours werd een flink stuk ingekort (maar de kids hadden toch het gevoel dat ze alles gezien hadden). En ikke-spraakwaterval werd bij uitzondering nog eens héél stil.

Ik kan nie zeggen dat ik niet genoten heb.
't Was best leuk.
Alleen... zó confronterend.

We trekken er een streep onder

Maar ik ben het nog altijd aan't 'bij-'rusten

Voilà, en nu zijn er ook de fotookes bij

13-09-2007 om 00:00 geschreven door Bé  

Hoi daar,

Weinig inspiratie op't moment.
Soms kan't leven ook gewoon doordeweeks zijn .
De kinderen zijn weer naar school en ik geniet eigenlijk wel van die relatieve orde dat dat met zich meebrengt.
Alleen weet ik nu ook weer hoe vermoeiend zo'n week voor mij is.
'k Probeer het huishouden zo goed mogelijk te doen, rijdt 4x/dag over en weer naar school, doe boodschappen, ga naar de kiné, moet naar vergaderingen (oudercomité of catechese) en ouderavonden,... en vergeet bij dat alles dan vaak dat ik ook best wat zou rusten.
Da's natuurlijk makkelijk gezegd, maar rusten overdag 'lijkt' al gauw op tijdverlies. Met het gevolg dat ik deze week na THUIS, nog geen enkel tv-programma heb uitgekeken wegens 'in-slaap-vallen-op-de-zetel'
Daar moet ik dus dringend wat aan veranderen want anders blijft mijne 'husband' niet tevreden. 't Is voor hem natuurlijk ook niet leuk altijd thuis te komen bij een vermoeid vrouwke.
'k Weet wel dat de meeste onder jullie het vaak nie zien aan mij, maar MS is toch maar kut (sorry voor't woordgebruik )

'k Had vandaag ook de HUMO gekocht (beste tijdschrift, als ge da nog nie wist!!!).
http://www.humo.be
Daarin stond een artikeltje over het boek dat Hind Fraihi schreef over haar broer: 'Ongehoorzaam lijf'.
Zeker eens lezen. 't Geeft een goei beeld.
Naar aanleiding daarvan wil ik jullie er ook effen op wijzen dat het van 6 tot 16 september, week van de MS is. Als er dus iemand aan je deur komt om chocolade te verkopen.... Zéker doen
Of ga eens kijken op http://www.ms-sep.be

Wij gaan die week a.s. zondag alvast vieren in Planckendael.
'k Zal er zeker verslag van doen.

06-09-2007 om 14:05 geschreven door Bé  

’t Is weer voorbij die mooie zomer,

Die zomer die begon zowat in mei

En ’t was ne mooie zomer.

Sommigen zullen er zeker anders over denken, met al dieje regen en da grauw weer.

Maar voor mij, voor óns was’t ne mooie zomer.

Ne zomer vol fijne contacten.

Ne gelukkige zomer.

Ne zomer waarin we de dingen namen zoals ze waren, en zo is het goed!

Maar nu is ‘em’ dus weer voorbij.

We hebben eerst het voorbije weekend nog extra-goed gefeest!

Op zaterdag was er Peys-en feest (feest voor alle mensen die Peys heten, zoals onze Sam zo mooi op zijne blog verwoordde), in de speeltuin in Meerhout. ’t Was leuk. Veel van de mensen daar zien we maar eens om de 2 jaar en dan is’t écht wel eens nodig om de familiebanden aan te halen.

Op zondag was de start van een nieuw MIEZE-seizoen. ‘k Moet trouwens dringend hun websiteadres bij mijn favorieten zetten. De match werd gewonnen, zoals dat hoort voor een ‘goei’ caféploeg. De 3 helft werd uiteraard óók weer gewonnen. We BBQden met spelers, supporters, vrouwen en kinderen en we waren content dat we elkaar na ne lange zomer weer eens terug zagen.

Maar vandaag begon de school dus weer.

Sam naar het 6^e leerjaar bij juf. Lieve en juf. Anne. Hij had er zin in, al was hij gisterenavond toch weer even zenuwachtig.

Noor naar de laatste kleuterklas bij juf. Ria en juf. Anne. Zij had er nog meer zin in, maar kon toch vanmorgen weer niet uit haar bed.

We kregen na het eerste afscheid, nog een kopje koffie aangeboden in de schoolrefter. Dat was gezellig. Nog even bijbabbelen en niet direct in een ‘leeg’ huis thuiskomen. Zeker voor herhaling vatbaar.

Volgend schooljaar moeten ze allebei naar ‘het 1^e’. ’t Zal een heel andere 1^e schooldag zijn dan. We genieten nu dus nog maar even extra.

15u9 alweer.

Die 1^e dag vliegt voorbij.

Straks weer eten maken.

Tv

Hopelijk nog geen huiswerk, maar waarschijnlijk al wel boeken kaften

Slapen

We zullen de routine zo weer gewoon zijn.

03-09-2007 om 15:25 geschreven door Bé