Omdat ik de Southbank Promenade eens overdag wou zien heb ik besloten om de wandeling aan het waterfront te maken. Dan zie je spectaculaire bruggen, sculpturen, Melbourne Aquarium en Southbank Promenade. Ik ben eerst naar het Immigration Museum gegaan om te verkennen waarom mensen uit de hele wereld naar Australië zijn geëmigreerd. Want er zijn 192 miljoen mensen wereldwijd die buiten hun geboorteplaats wonen – meer dan 9 miljoen mensen wonen in Australië. Immigratie gaat over ons allemaal - degenen die hier waren en degenen die hier kwamen. Immigreren in een nieuw land is niet eenvoudig. Immigranten moeten zich aanpassen aan een onbekende omgeving en levensstijl (nieuw klimaat, nieuwe landschap, nieuwe taal, nieuwe munt), met behoud van hun vorige cultuur en manier van leven. Elke immigrant heeft zijn eigen unieke verhaal te vertellen. Hoewel voor velen was het moeilijk, de overgrote meerderheid heeft uiteindelijk zijn plaats gevonden in de maatschappij. De mensen zijn geëmigreerd naar Australië omwille van vele redenen. Enkele vluchten van de verwoestingen van de oorlog, honger, religieuze of politieke vervolging repressions. Anderen zijn gelokt door een gevoel van avontuur, door het vooruitzicht van een nieuw begin, het bezit van grond, het maken van een fortuin, of te worden herenigd met zijn liefde.

In het Immigration Museum staat ook de Journeys Gallery, ook bekend als de Lange Kamer van Old Customs House, die is uitgerust met een 17 meter hoge replica van het schip waar de bezoeker kan genieten van de veranderingen in de zeereizen vanuit de jaren 1840 tot 1950.

Er was ook een tijdelijke tentoonstelling Ancient Hampi: The Hindu Kingdom Brought to Life. Deze internationale tentoonstelling biedt bezoekers de gelegenheid om zich onderdompelen in de prachtige World Heritage site van Hampi in Zuid-India. Ik snap wel niet waarom die tentoonstelling daar plaatsvond want deze heeft toch helemaal niets te maken met immigratie, ik heb er dus maar vluchtig naar gekeken. Langs de kade heb ik verder gewandeld en ik heb genoten van al de mooie uitzichten over het water en ook van de reflecties van de gebouwen in de ruiten van andere gebouwen. Ik heb besloten om niet naar Melbourne Aquarium te gaan want ik ben al eens naar Sydney Aquarium gegaan en ik vermoed dat dat overal hetzelfde is. Ik moest het Batman Park doorkruisen om naar het Melbourne Exhibition Centre te gaan. Batman park is vernoemd naar de oprichter van Melbourne de ontdekkingsreiziger John Batman. Melbourne ontsnapte nauw om naar hem hem te worden vernoemd want Batmania was ooit beschouwd als een mogelijke naam voor het dorp op de Yarra. Het Melbourne Exhibition Centre biedt plaats aan exposities en congressen over uiteenlopende onderwerpen, zoals auto’s en alternatieve geneeswijzen. De Southbank Promenade langs de Yarra River is een van de meest populaire eetruimten, met een breed scala aan café’s en restaurants, waar je kunt genieten van een prachtig uitzicht over de river en waar je ook  een fantastisch uitzicht hebt over de skyline. Mijn wandeling eindigde aan het Victorian Arts Centre, dit biedt plaats aan het Australian Ballet en de Melbourne Theatre Company. De 115 m hoge toren vormt een duidelijk oriëntatiepunt. De Australiërs moeten niet naar Parijs gaan om de Eifeltoren te zien want ze hebben een kopie in Melbourne staan. Ik ben dan maar naar de jeugdherberg teruggegaan want ik begon mij terug ziekjes te voelen. Ik heb mij dan eventjes op mijn bed gelegd en ik heb ook geprobeerd om mijn reisverslag in grote lijnen in mijn schrift te schrijven want anders ga ik na verloop van tijd vergeten zijn wat ik allemaal heb gedaan of gezien.

Groeten,

Annelies

In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan. Het fruit en de groenten zijn wel goedkoper dan in de winkel, maar ik heb ook de neiging om andere dingen zoals souveniers te kopen. Daarna ben ik ook naar de supermarkt gegaan om niet-verse etenswaar te kopen of beter gezegd eten dat je niet op de markt vindt. In de namiddag ben ik de stad ingegaan op zoek naar souveniers. Ik denk dat ik een souvenier-verslaving heb want blijkbaar kan ik niet aan de verleiding weerstaan om dingen te kopen voor mezelf en anderen. Toen ik ’s avonds met Kelly aan het eten was vroeg een dame in het Engels of we Nederlands spraken want blijkbaar had ze ons horen praten. Toen we ja zeiden bleek dat zij van Nederland was en toen ik aan het praatten was zei ze: “Oh, jij bent van België. Hebben wij dan zo’n sterk accent dat het zo herkenbaar is? Kelly ging ’s avonds met een Nederlander en haar kamergenoot naar de Eureka Tower, deze is 300m hoog en tevens het hoogste gebouw van de stad. Miranda (Nederlandse dame) en ik hebben dan besloten om mee te gaan, mijn reisverlag aanvullen zal dan maar voor een andere keer zijn. Maar wat is belangrijker? Alleen zijn en mijn reisverslag aanvullen of op stap gaan met vrienden en mij amuseren? Juist toen we wilden vertrekken kwam ik Julia (Duist meisje) tegen, we hebben haar dan gevraagd of ze mee wou komen en dit wilde ze wel. Iedereen stond gereed buiten Miranda, we wilden juist vertrekken zonder haar toen we haar achter de computer zagen zitten. We hebben dan nog maar eventjes gewacht zodat ze alles kon afsluiten. Daarna hebben we de tram genomen naar Flinders Station waar we tot de Southbank Promenade gewandeld hebben waar ook de Eureka Tower staat, die is ook ’s werelds hoogste appartementsgebouw. Toen we de Tower wilden binnengaan zag ik dat daarnaast een Belgian Beer Cafe stond, daar zal ik toch eens naar binnen moeten gaan. Het zicht met al de lichten in de stad was wel spectaculair maar het was niet zo indrukwekkend als toen we de Syney Bridge Climbe bekommen hadden en genoten van de zonsondergang. We hebben daarna besloten om nog iets te gaan drinken en mijn geheugen was zo slecht dat ik niet meer wist waar het Belgian Beer Cafe stond. We zijn dan maar naar een ander café gegaan waar ik terug een Belgisch bier heb gedronken: Floris aardbei. En ook al waren de Nederlandse mensen in de meerderheid hebben we toch allemaal in het Engels gepraat. Dit kan je niet verwachten als je met een groep Duitsers optrekt, zij spreken hun taal en houden er geen rekening mee dat je hun niet verstaat. Toen we terug in de jeugdherberg kwamen heb ik nog vlug naar mama en Stijn gebeld. Ik bel nu momenteel met een telefoonkaart in een telefooncel en dit is veel goedkoper voor mij en voor de rest.

Groeten,

Annelies

We zijn vandaag om 8u opgestaan zodat we om 9u konden vertrekken voor onze wandeling naar East Melbourne. We zijn later vertrokken want Julia was haar bril kwijtgeraakt, die was  gelukkig in de receptie terechtgekomen want iemand had haar bril in de badkamer gevonden. De wandeling begon aan Federation Square waar Julia nog vlug in de toeristische informatiedienst wou binnenspringen, ik ga dat gebouw van binnen en buiten kennen. We zijn eerst naar het City Museum gegaan, dit is gevestigd in het prachtige 19^de-eeuwe Old Treasury Building. Het museum geeft een indruk van de goudkluizen in de kelder. In deze kluizen ziet u een interessante multimedia-tentoonstelling, ‘Built On Gold’, waar het verhaal wordt verteld hoe Melbourne zich in niet minder dan tien jaar tot een enorm welvarende stad ontwikkelde. Er is ook een permanente tenoonstelling ‘Making Melbourne’ dat de geschiedenis van Melbourne toont van de goudkoorts van 1852 tot de dag van vandaag. We zijn dan ook vlug naar The Aboriginal Art Gallery gegaan, de schilderijen waren wel mooi maar spijtig genoeg werd er geen uitleg bijgegeven zodat we de betekenis niet weten van hun schilderijen. Na deze kleine tussenstop konden we verder wandelen naar de Treasury Gardens, zijn ontworpen in 1867, waar Moreton Bay figs staan. In deze tuinen stond er ook een monument van John F. Kennedy en ik zou eigenlijk niet weten waarom hij zo speciaal was in Australië. We moesten dan Lansdowne Street oversteken om in de Fitzroy Gardens te geraken. In deze tuinen vindt je kronkelpaden, een varenvallei, bloemenperken en lanen met gombomen, platanen en iepen. In de Conservatory vindt je prachtige bloemen maar spijtig genoeg kon ik niet tegen de geur vanwege mijn hooikoorts. Daarna zijn we gestopt in Cook’s Cottage, dit was het Engelse huis van de ouders van kapitein James Cook. James Cook maakte de 1^ste kaarten van Oost-Australië tussen 1770 en 1771. Het huis werd in 1933 van Yorkshire naar Australië vervoerd. We hebben de weg naar het oosten gevolgd waar de Scarred Tree staat, dit is een aandenken dat de Aboriginals hier voor ons leefden. Van daaruit zijn we naar East Melbourne gegaan waar we de uitwerking van smeedwerk, klassieke zuilen en verheven veranda’s uit het Victoriaanse tijdperk hebben ontdekt. Ik zal niet teveel vertellen over de geschiedenis van de gebouwen zodat jullie niet zullen afhaken om mijn blog te lezen, maar er waren wel een paar interessante gebouwen bij. De Cairns Memorial Presbyterian Church is omgebouwd tot appartementen na een brand in 1980. Ik snap niet dat mensen in een kerk willen wonen met al die geesten die daar rondspoken. En dan was er nog een huis vanuit 1868 dat een ongewone opera-box-stijl balkon heeft. Ik vond het wel interessant om de oude gebouwen te zien en om hun geschiedenis te lezen, maar dit geldde spijtig genoeg niet voor Julia want na verloop van tijd verveelde ze zich dood. Ik moet wel zeggen dat ze niet zei dat ze wou stoppen met de wandeling maar dat kon je zo opmerken. Dit is dus ook de reden waarom ik liever alleen op stap trek want ik kan doen wat ik wil en ik moet met niemand rekening houden. Na de wandeling in East Melbourne zijn we terug de Fitzroy Gardens ingetrokken om Cathedral Place te gaan waar een eenzame toren staat en dit is alles wat er nog van St. Patrick’s College staat. We hebben het serene Pilgrim Path genomen om naar de katholieke St. Patrick’s Cathedral te gaan. Dit is één van de beste voorbeelden van neogotische kerkarchitectuur ter wereld. De kathedraal werd gebouwd tussen 1858 en 1897, de torens werden in 1937 voltooid. Spijtig genoeg was er een eucharistieviering of een trouw bezig zodat we niet binnen konden gaan om het interieur te bekijken. Dit was tevens ook het einde van onze wandeling en waar onze wegen elkaar splitsten. Ik ben naar de bibliotheek gegaan om gratis op het internet te kunnen en Julia ging de stad nog een beetje verder verkennen. Toen ik ’s avonds terug met Kelly aan het eten was (wij eten blijkbaar op hetzelfde ogenblik want we koken elk apart) kwam mijn Amerikaanse kamergenoot erbijzitten. Zij (Deena) vroeg of we wilden uitgaan want ze vond dat we op zaterdagavond niet binnen konden blijven zitten. Dit was voor ons geen enkel probleem en we zijn naar Brunswick Street gegaan waar veel cafés, restaurants en trendy winkels staan. Om naar daar te gaan passeerden we de Carlton Gardens waar we een possum zagen lopen. Deze possum wou in de bomen klimmen maar werd tegengehouden door een plastiek dat tegen de boomstam hangt zodat hij de bomen niet zou kunnen vernielen. Toen we aan een bar kwam zagen we dat de mensen buiten stonden aan te schuiven, wij hebben dan ook besloten om aan te schuiven omdat we dachten dat het een populaire bar was. Maar dit was helemaal niet waar: er werd alleen maar gedronken en niet gedanst! In deze bar heb ik wel een Belgisch bier (Hoegaarden) gedronken want ik vind wel dat het tijd word dat ik de Belgische bieren leer appreciëren want dit is tenslotte een deel van onze cultuur. Want als je opsomt wat wij allemaal lekkers van België hebben dan zou je je nog wel verschieten: frieten, pannekoeken, wafels, bieren, chocolade,…Weet iemand nog iets meer? Nadat onze bieren waren opgedronken zijn we verder gegaan naar een andere bar waar er wel gedanst werd maar waar ik (en de rest ook) ons jong voelden en wij zijn tussen 21 en 26 jaar oud. We hebben dan maar besloten om terug te keren naar de jeugdherberg om in ons bed te kruipen. Elke keer dat we een straat moesten oversteken wachtte Deena niet totdat het licht voor ons op groen stond. Ze loopt gewoon door als ze geen auto ziet aankomen, ik moet wel toegeven dat het af en toe wel een beetje gevaarlijk was. Maar tegen middernacht kon ik veilig in mijn bed kruipen.

Groeten,

Annelies