hij wist: dag pa het ga je goed
hij zei het niet
hij voelde ma d'r open armen al keek ze weg
hij zag ze niet
hij trok de wijde wereld in onttrok zich aan de wetten van het huis aan al wat voor z'n goed van hem geëist werd
hij ging - o neen - hij vloog! de vleugels die al lang vanuit zijn schouders groeiden waren zo dwingend geworden
en hij genoot, mijn god, wat mocht hij nu genieten!
maar toen de avond viel en de zoveelste nacht toen sliep hij ergens in, de vleugels toegevouwen over hart en buik
daar huilde hij
maar zei het niet.
Categorie:Parlando
|