op de stoep van het cafeetje zit
de vrijdagdichter afgeladen vol van weekse dagen stoer te staren uit het
wit van zijn ogen in het witter van zijn blad
hij heeft het ál
gehad hij zal het nu vergeten
daar is de hond de jongen met de
tamme bunzing in zijn hals de dame met de merkaap aan haar tas de ober
die komt vragen wat of het mag zijn meneer
mag zijn. hij zit niet
meer hij hangt al in de draden van de tramlijn die voorheen begeerte
heette van omhoog ziet hij de dame kleiner en hij noemt haar droog bij
naam
ze kijkt hem aan en lacht dat had ze beter niet
gedaan
*gepubliceerd op De Gekooide Roos
Categorie:Gepubliceerd
Nummer 46.07.17
wie ben je? wie ben je? wie
ben je?
jouw schoot... de wachtende de holle nis waarin ik klein
kan leunen ruggelings en stil nog stiller dan getemde klei
hoe
kijk je want je kijkt zo zonder ogen ingetogen kijk je en je ziet
mij staan
niets is van vlees we zijn omheen elkaar een wijde
mantel plooit de muren open onmerkbaar schier beademt ons het
licht
jij leeft ik leef in jou
*bij een beeld van Robert Vollekindt, gepubliceerd in zijn
bundel "Mijn reservaat"
Categorie:Gepubliceerd
Plots - drie kortverhalen
één
het huis
stond de boom in het gras en de man die de vrouw en het kind dat de
hond en de man zei de vrouw zei het kind keek de hond leek te
lijken
toen de wekker het bed trok de lakens uiteen de man weg de
ene
de andere nam
op de bank bleek de hond vroeg het
kind naar een plot aan de
boom
vervangbaar
twee
de steiger
stond de ladder de regen en de baas die de knecht en de kop die het
hart en het hart zei de kop zei de donder de hand leek te
glijden
toen de tegels het bloed op de maandagse stoep het hart
stil het ene
het andere schrok
van de kop vroeg de baas bij
het bed naar een plot aan de
knecht
herstelbaar
drie
de kraan
lekt een bromvlieg een late de was naast de manden de schuld in de
bus en de draad die de bel het signaal dat het mens is
gebroken
toen de pillen de hand zonder glas naar de mond en het
mens slaapt het ene
het andere vindt
en de dokter het
zweet op zijn rug vroeg het bloed naar een plot aan het
mens
onzegbaar
*gepubliceerd op Meander
Categorie:Gepubliceerd
Heremietkreeft
Terwijl de zon vanuit een trotse
hoogte de aarde toont op scherp wacht zij in eierschalig licht dat
trager dan het golven van haar zee verkruipt langs plooien van
gordijnen schaduwend te harde lijnen floerst.
Ze broedt
voorzichtig op een groei: de oude kronkels knellen om haar weke
huid.
Terluiks, onttrokken aan het oog, durft zij haar
onvolkomenheid ontbloten.
Kortstondig maar
want haastig als
de uren zijn zoekt zij opnieuw een schelp en kruipt terug.
Categorie:Over dieren
Logos - Tao
"Het is een verre weg naar de passieloze berg van het
blote schouwen" -Paul van.Ostaijen-
Een zalmen hemel. Deze dag is oud. Ik haal de bussels binnen, stook de
vuren, verbrand de wilgenblokken, snij figuren met ijzeren geduld uit
harder hout.
Geen schaduw nog verkruipt. Ik meet de uren aan eelt dat
traagzaam dikt, aan elke fout wanneer het mes te ver te diep, benauwd de
splinters ruw zich in mijn vingers schuren.
Dan is het dat ik bloed. Dat
ik het duister wil openschreeuwen. Dat mijn stem gesmoord geen uitweg
weet. Dat ik gedwongen luister,
mijn handen open, leeg. En vind het
Woord dat altijd is, maar dat in bang gefluister van donkerten niet eerder
werd gehoord.
*gepubliceerd op deKlos
Categorie:Gepubliceerd
Van de boer
hij had een vrouw een koe een lapje koren vijf kippen en een haan het schaap vulde elk jaar
de diepgeslapen peluw bij
een herdershond bewaakte gouden eieren die
hij kon ruilen voor wat hij al had verloren de stier de ram de molen en de
smederij
hij kweekte later cijfers uit de eieren verruilde zijn twee
paarden voor hun kracht hij waste zich niet meer met groene zeep
maar
tooide zich met geuren die zijn dochters op zijn verjaardag voor hem hadden
meegebracht en die tot in zijn bed het zweet
de okselwarmte de
vertrouwde tekens van begeren wisten met de zweem van onherkenbaar-vreemd
verbloemen
hij vroeg zich af waardoor zijn onrust kwam kortstondig
maar, voor hij een slaappil nam
*gepubliceerd op deKlos
Categorie:Gepubliceerd
Happy Mealâ¢
Happy Meal
McDonald's stijf en dun in fluo-pack zwaait
met plastic armpjes bovenop de microwave waarin ik Mc Cain
verwarm
vijf minuten maar
genoeg om weer te weten hoe ik
vroeger in de iris van een wortelschijfje keek, in de structuur van
rode kool naar ongekende wetten zocht
met bij me op het
rekje die éne uit de korf geredde wonderbare aardappel want 'mama,
kijk, een hartje' gekoesterd dan tot aan zijn schrompelende dood
nu
is de brooddoos zelfs te groot
*gepubliceerd op deKlos
Categorie:Gepubliceerd
Kliederen
een dichter had een kleven lang gerichterd en
gedichterd
toen werd hij los klaps niemeer bang en werd zijn
schrijven lichter
hij gaf aan al 't gedoe de brui en kwinkelde
en maakte alleen nog kliederen voor lui die ook zover
geraakten
Categorie:Dichten & zo
...die zo sierlijk zijn
de dichter is een
mens met zweetvoeten desnoods pokkenpuisten weke handjes kolenschoppen kunnen ook
en de pen hield hij enkel voor de foto elegant tussen
zijn vingers die voor een keer niet onrustig wriemelden neusbeesten
rolden noch aan korstjes pulkten
hij weet ánders
daar zijn
wereld wentelt wankelt gyroscopisch zoekt naar waarden woorden maar er zijn geen
woorden
God!
de dichter is god
*de titel komt uit het gedicht 'Jong landschap' van Paul van Ostaijen
Categorie:Dichten & zo
Akkefietje
het strand is vuil en moegespeeld gedaan
het schelpjes rapen papieren bloemen zijn verdeeld de kinderen zijn gaan
slapen
de zee nipt aan een zandkasteel en krijgt de smaak te
pakken zij likt de stoutste muren weg de torens gaan verzakken
de
vlag-van-op-het-ijsje drijft toevallig in de klauwen van een vijandig
action-man
komt daar nu oorlog van? niet hier, o nee! de zee
neemt alles mee
Categorie:Korte verzen
Amen en uit
nu heb ik weer
geen binnenwaartse
streelpoes meer
geen zachte kracht
opent de roze poort
de grote adem-tocht
doorhuivert mij niet meer
de boeken toe
zelfs dit gedicht
schrijf ik niet voort.
Categorie:Korte verzen
Tegendraads
vertelde ik al van het meisje dat zeer
stoute borstjes had het was zomer de dauw lag in nevels te
wachten
ze wilde zo graag naar het wijde gaan ver achter het
huis van haar moeder vandaan
de draad die hen bond hield ze niet in
gedachten
ze schudde haar warme pantoffeltjes uit en holde
gekleed in alleen maar haar huid en iets tégen
de stroom op de
draad en die schok door haar heen had ze zwaar onderschat
Categorie:Over mensen
Dichtersverdriet
de honingboom hoe geurde hij mij
dronken toen en al die hommels in hibiscuskelen vol teveel
de
hazelaar discreet laat hij zijn vruchtjes zien hun eerste jurkje teder
dons
op maïsvelden staan rekruten rij aan rij nog groen maar
toch de baard al in de keel
en hoe ik later op vroegtijdig
losgelaten jonge eikels trapte alle aangetast
en mijn zo
moedige kastanje zeer
dat ik bij alles deed alsof ik zwijgen
kon
nu stotter ik er zwemmen loze woorden in mijn hals te
dwaas om dood te gaan
Categorie:Dichten & zo
38° Celsius
'gedachten zijn krachten'
de nacht was koeler ik droomde na
over een
huis van fruitsap-ijs
de zon dat kreng begon te likken aan
de gevel
onschuldig eerst maar straks wanneer het laatste
zuchtje nachtschemer is opgelost smelt mijn droom en wordt het
huis een oven
naar boven rennen alle ramen dicht gordijnen
schuiven ademen en schuilen in het roosje van een diep-roze
frozen framboos
Categorie:SeiZoenen
De clown
hij was een poëet
het was niet zijn wens
hij werd zo geboren
eerst bloot als een mens
hij zei nog geen woord
maar huilde om 't zijn
hij zoog aan zijn moeder
haar borst heelde pijn
die herinnering bleef
in het kind van nooit weer
het kan nog niet vergeten
het weet altijd weer
de dichter een koe
herkauwen nooit moe
een up en een down
hij is maar een clown
*op de tonen van Ben Cramer's "De clown"
Categorie:Op rijm gezet
Zorba
opaatje zei ze de slet van één nacht. de
lont vatte vuur aan de schenen.
ze aaide zijn haren een ietsje te
zacht. het bliksemde dwars door hem heen en
hij wist het hij was
het maar wilde 't niet zijn niet nu en niet hier niet met
haar
hij zoog aan de donkere gloed in het glas gaf haar het
geld dat zijn fierheid was
