De leiders van de christelijke vakbond willen geen regionalisering van de sociale zekerheid, evenmin van de cao's, de onderhandelingen tussen werkgevers en bonden.
"De regionalisering van de arbeidsmarkt zal de loon- en arbeidsvoorwaarden in dit land verslechteren omdat de mensen tegen elkaar worden uitgespeeld", aldus De Leeuw. Wij vinden dat de sociale zekerheid haar solidair federaal karakter moet behouden, dat de uitkeringen morgen gegarandeerd moeten blijven, dat de wetten op dat vlak gerespecteerd moeten worden, dat we om de 2 jaar de pensioenen, ziekte-uitkeringen en werkloosheidsuitkeringen kunnen verbeteren", aldus De Leeuw."
Vande Lanotte (sp.a) is een grootstaatsman zegde iemand op deze bladzijden (HLN 12 juni) Zou het? Vande Lanotte meende dat omdat 60% van de Vlamingen op Vlaamsgezinde partijen gestemd hebben, de socialisten vanuit de oppositie een staatshervorming, en meer Vlaamse autonomie moesten steunen.
Hij voegde eraan toe dat het niet kon dat partijen verkiezingen verloren omdat de burgers hen niet begrepen, maar wel dat zij de burgers niet begrepen. Met andere woorden: politici moeten niet meer leiden, ze moeten geleid worden. Deze dubbele uitspraak is mijns inziens het toppunt van het failliet van een politiek discours en van de socialistische en meer globaal een hedendaagse ideologische ethiek.
Stel dat morgen 65% van de Vlamingen op het Vlaams Belang stemt, moeten dan alle liberalen, christen-democraten, socialisten enz. zeggen dat xenofobie een na te streven waarde is?
De realiteit is dat de politici mensen zouden moeten overtuigen niet omdat ze knap, mooi of "tof" zijn, maar omdat ze denken het beste programma te hebben en aan die ideeën vast houden. Dat gebeurt in ons politiek systeem van oneliners en babes niet meer.Waarom moeten we dan nog überhaupt gaan kiezen? Het wordt dringend tijd dat de politici van welke kleur ze ook zijn verkiezingen aangaan op basis van een diepgaand en fundamenteel inhoudelijk debat.
Ik merk dat een aantal mensen kritiek geven op wat ik hier neerschrijf. Mooi zo, en het toont bovendien aan dat deze site bezocht wordt ;) Nu, dit gezegd zijnde, ik zal niet stoppen met schrijven en derhalve zal de kritiek ook niet stoppen.
Wie graag een gepersonaliseerd antwoord wil, kan me altijd persoonlijk aanschrijven op het adres:
bruno232@gmail.com
Ik geef graag antwoord op al uw bedenkingen, ook als u het niet eens bent met me (nobody's perfect ;) ). Aan het einde van de maand zal ik pogen alle kritiek, evenals mijn reacties erop te bundelen.
In de marge van de regeringsvorming is het altijd hetzelfde verhaal: de dag zelf ontploft een bom, er volgen een paar stoere uitspraken en vervolgens is het wachten, wachten en nog eens wachten... er wordt nu al onderhandeld, met de "staatshervorming", met de Staat als inzet...
Sommige bronnen spreken van een staatshervorming waarbij eerst enkel BHV gesplitst wordt en waar de regering zich engageert om voor 2009 andere socio-economische bevoegdheden naar de deelstaten over te hevelen. Weer anderen zeggen dat er moet "toegegeven" worden inzake BHV, teneinde "erger" te voorkomen.
Mijn mening is dat elke staatshervorming die de gewesten en gemeenschappen versterkt volkomen onaanvaardbaar is, omdat ze ons dichter brengt bij de uitvoering van de Resoluties v.h. Vlaams Parlement, ergo bij de splitsing van het Rijk. Die resoluties bepalen namelijk het volgende:
De preambule stelt dat het federale staatsmodel dient gebaseerd te zijn op een fundamentele tweeledigheid op basis van twee deelstaten, met daarnaast Brussel met een specifiek statuut en de Duitstalige Gemeenschap.
Meer concreet vraagt het Vlaams Parlement:
1)Als uitgangsprincipe: Coherente, homogene bevoegdheidspaketten, gebaseerd op het subsidiariteitsbeginsel; bevordering van samenwerking tussen de overheden; overdracht van residuaire bevoegdheden naar de deelstaten; grondwetgevende autonomie voor de deelstaten; een rechtstreekse vertegenwoordiging van de deelstaten in Europese en internationale instellingen De solidariteit tussen gewesten moet behouden blijven op basis van objectieve, duidelijke en doorzichtige mechanismen én omkeerbaarheid. [nota: deze solidariteit gebeurt dus tussen deelstaten, niet tussen burgers]
2)Wat het financiële luik betreft: Fiscale autonomie (m.i.v. de volledige personenbelasting en de vennootschapsbelasting en de onmogelijkheid van de federale Wetgever om ingevoerde belastingen ongedaan te maken)[1]
3)Wat Brussel betreft: Rechtstreekse verkiezingen van de Vlaamse leden van het Brusselse Parlement, gewaarborgde vertegenwoordiging van beide taalgroepen, vervanging bicommunautaire door co-communautaire instellingen, eventuele overdracht biculturele instellingen naar de twee deelstaten, overdracht gemeentelijke bevoegdheden aan het gewest, fusie negentien gemeenten [nota: deze laatste twee zaken zijn ingevoegd om elke vorm van Brusselse autonomie te fnuiken: Brussel moet immers als geheel door de twee deelstaten worden beheerd]
4)Wat bevoegdheden betreft: Overheveling gemeente- en provinciewet naar de deelstaten; de normerings-, uitvoerings- en financieringsbevoegdheid van het gezondheidsbeleid, het gezinsbeleid (m.i.v. de kinderbijslagen) moeten integraal naar de deelstaten worden overgeheveld; de overheveling van het volledige werkgelegenheidsbeleid en de arbeidsmarkt m.i.v. de CAOs naar de deelstaten; de volledige overdracht van het wetenschapsbeleid en technologiebeleid naar de twee deelstaten; de overdracht van het volledige beleid inzake Buitenlandse Handel en ontwikkelingssamenwerking; hetzelfde dient te gebeuren voor telecommunicatie, de NMBS, het gehele landbouw-, tuinbouw- en visserijbeleid en het volledige energiegebeleid; Voorts moet Vlaanderen ook meer economische bevoegdheden krijgen, evenals de volledige bevoegdheid inzake binnenvaart, mobiliteit en justitieel welzijnsbeleid.
5)Als aandachtspunten: Op institutioneel vlak moet de Senaat op basis van de deelstaten worden samengesteld, moeten de deelstaten betrokken worden in het Arbitragehof, de Hoge Raad voor Justitie de Raad van State en het Rekenhof; tenslotte vormen de deelstaten territoriaal onaantastbare eenheden (principe van niet-inmenging ergo splitsing kieskring BHV voor Kamer en Senaat en voor Europees Parlement/splitsing gerechtelijk arondissement BHV, evt. afschaffing faciliteiten); Vlaanderen eist administratief toezicht op over randgemeenten en Voeren.
[1]De vennootschapsbelasting kwam erbij in de zgn. geactualiseerde versie.
In rood staat aangegeven wat al - geheel of gedeeltelijk - door de Lambermont- en Lombardakkoorden (2000-2001) gerealiseerd is.
1) Er zijn drie onafhankelijkheidspartijen: N-VA, Vlaams Belang en Lijst Dedecker. De tijd dat je voor het VB moest stemmen om een Vlaamse stem uit te brengen is voorbij en dat merk je ook aan het resultaat van het VB. Zelfs als je een kartel met een Belgische hoer/Vlaamse maagd CD&V niet zag zitten, had je een alternatief. Enkel een linkse onafhankelijkheidspartij ontbreekt, maar aangezien de linksen van tafel zijn geveegd, is dit voorlopig nog niet erg voor Vlaanderen.
In 2004 haalde het VB 24% van de stemmen, de enige écht konsekwente onafhankelijkheidspartij is met 5% gedaald. In 2003 haalden het VB, N-VA en CD&V samen ook ca. 45% van de stemmen... Dat de "linkse onafhankelijkheidspartij" Spirit uit de Kamer is weggeveegd, doet blijkbaar niet ter zake...
2) Voorlopig is het nog even wachten op de zetelverdeling van CD&V/N-VA, maar ik ga er voor het gemak van uit dat N-VA in elke kieskring een zetel krijgt. Dat wil zeggen dat er 6 N-VA zetels zullen zijn, 5 voor Dedecker en 17 voor het Vlaams Belang. Dat zijn 28 independentistische zetels, is 1/3. Daarbij komen nog de confederalistische zetels...
Dedecker pleit niet eens voor onafhankelijkheid...
3) 55% van de mensen zit er niet mee in op een partij of een kartel te stemmen waar independentisten in zitten en die zich zo ook durven profileren. Blijkbaar liggen ze dan niet zo wakker van het voortbestaan van België als sommige clowns ons willen doen geloven.
Los van het feit dat Walen en Brusselaars vergeten worden, moet men toch concluderen dat partijprogramma's mensen niet interesseren, of verloor CD&V en N-VA in 2003 (toch maar 4 jaar geleden) DOOR hun confederalisme en separatisme? 4) 90% van de mensen heeft gestemd op partijen/kartels die ooit durven het confederalisme of independentisme verdedigen hebben, of toch 1 van hun onderdelen.
5) Retrograde partijen die terug willen naar het Belgique à papa, halen nog 0,13% in Vlaanderen en 0,08% in Wallonië. Blijkbaar zijn de VlaemSSch-Nazionale mediacomplotters nog actiever in de Franstalige media...
Ahzo, ik dacht dat de "Walen" allemaal een unitair België wilden?
6) Partijen die zich Belgisch hadden geprofileerd (zoals VLD) of die gewoon simpelweg belgicistisch waren (SP.A en Groen!) (zie ook http://www.doorbraak.org/115/20102) hebben een zware rekening gepresenteerd gekregen.
Groen! hoort wel bij de winnaars van de verkiezingen en sp.a dat zich helemààl niet belgicistisch profileerde (splitsing arbeidsmarkt) werd gewoon weggeveegd.
7) Blijkbaar is er iets veranderd in Wallonië. Komt het door het nepjournaal van de RTBF dat de Walen beginnen te beseffen dat een stem voor de PS en dus de sociale roofbouw van Vlaanderen het einde van België dichterbij brengt? Als de MR de PS niet meer incontournable kan maken, kan er wel eens werkelijk een reveil van Wallonië komen. Dat is het enige lichtpunt voor de retrograden onder ons, het enige lichtpunt voor België, dat als een klein dwergsterretje staat te verdwijnen naast de Vlaamse zon.
Deze retoriek getuigt van een overwinningsroes. Lees het artikel hieronder van Dave SINARDET.
HOE DE NEDERLAAG VAN DE PS OOK DE NEDERLAAG VAN HET VLAAMS-NATIONALISME IS
HOE DE NEDERLAAG VAN DE PS OOK DE NEDERLAAG VAN HET VLAAMS-NATIONALISME IS
De staatshervorming in Wallonie
Dave Sinardet ziet een historische verschuiving in Wallonië, al wordt dat woord al te snel in de mond genomen als het over verkiezingen gaat. Op wie zullen de Vlaamse separatisten nog sakkeren, als de PS in de oppositie zit, vraagt hij zich af.
Voor de eerste keer sinds 1946 zijn de socialisten niet meer de grootste politieke formatie in Franstalig België. Noch in stemmenaantal, noch in zetels. De liberalen steken hen meteen met drie zetels voorbij. Bovendien lijkt de PS een oppositiekuur tegemoet te gaan. Een historisch feit?
Toch eerst enkele nuances. Zuiver op basis van de cijfers is de nederlaag van de PS niet meteen historisch te noemen. In 1999 haalden de Franstalige socialisten een lager percentage dan nu, evenals een zetel minder (19 toen in plaats van twintig nu). Maar ze bleven wel nipt groter dan de liberalen (achttien zetels) en stapten toch mee in een regering.
Op de lange termijn bekeken is het verlies van hun koppositie bovendien vooral toe te schrijven aan de gestage opgang van de Franstalige liberale partij, die nu - weliswaar mede door de daling van de PS - deze laatste ook effectief voorbijsteekt.
Dat de PS nu wellicht naar de oppositiebanken verhuist, is ook niet uitzonderlijk. Van 1981 tot 1988 (oftewel van Martens V tot VII) had België ook al een rooms-blauwe regering. Het (Vlaamse) beeld van een eeuwig regerende PS valt dus eveneens te nuanceren.
De naakte feiten vertellen dus een iets genuanceerder verhaal. Politiek is echter meer dan rekenwerk, het is vooral ook symboliek. Dat de PS de leiderspositie verliest, wordt in Franstalig België als een historische omwenteling gezien. De uitspraak van MR-kopman Didier Reynders dat het zwaartepunt in de Franstalige politiek verlegd is, vat dat goed samen.
Bovendien brengt het ook het einde van een bepaald soort socialisme dichterbij. Dit resultaat veroorzaakt wellicht de psychologische schok die een veel grondiger opkuis van sommige partijfederaties, met name in Charleroi, mogelijk maakt. Zowel de PS zelf als alle politieke observatoren in Franstalig België leggen de schuld voor het debacle unaniem bij de onophoudelijke stroom schandalen.
Tot nu toe kon of wou Di Rupo daar niet te ver in gaan. Deels omdat de macht van de partijfederaties tegenover de centrale leiding binnen de PS nog steeds vrij sterk is (in tegenstelling tot zijn imago in Vlaanderen is Di Rupo op dat vlak alvast niet almachtig). Deels omdat de hoge electorale scores van de partij in Henegouwen in belangrijke mate aan die oude Carolo-socialisten en consorten te danken zijn.
Dat laatste is nu duidelijk minder het geval. In Charleroi verliest de PS bijna vijftien procent. En zelfs al mogen de gecompromitteerde PS'ers nog stemmen opleveren, het lijkt er sterk op dat ze steeds meer het imago van de hele partij kleuren en zo ook op andere plaatsen voor verlies zorgen.
In die zin kan deze nederlaag voor Di Rupo toch nog een verhulde zegen worden. Als hij er tenminste niet zelf het slachtoffer van wordt. Di Rupo mag de afdeling van Charleroi nu dan wel onder curatele plaatsen en de burgemeester vragen af te treden, dat hij dat niet eerder deed maakt hem tot de eindverantwoordelijke van het slechte verkiezingsresultaat.
Hoewel het woord 'historisch' veel te vaak wordt misbruikt om verkiezingsuitslagen te interpreteren, lijkt het in de huidige Waalse context dus toch niet geheel onbegrijpelijk.
Maar eigenlijk zou je verwachten dat deze Franstalige stembusslag nog sterker als historisch wordt gepercipieerd aan Vlaamse kant, aangezien daar de PS en Wallonië steeds meer tot synoniemen zijn uitgegroeid. Het standpunt van Di Rupo is meestal niet (alleen) het PS-standpunt, maar het Waals standpunt. Dat plotseling de liberalen ruim de grootste partij zijn geworden, strookt dus niet met dat vastgeroeste beeld. Daardoor zou het verrassingseffect groter moeten zijn dan aan Franstalige kant, waar de MR niet noodzakelijk als minder Waals wordt beschouwd dan de PS (behalve door de historiografen van de Waalse beweging).
Het zou ook een tweedeling tussen de Vlaamse voorstanders van meer regionale autonomie sterker aan de oppervlakte kunnen brengen.
Aan de ene kant zijn er separatistische partijen als Vlaams Belang en N-VA, wier politieke streefdoel een onafhankelijk Vlaanderen is, en die de PS als een bruikbaar symbool zien om dat dichterbij te brengen. De gelijkschakeling Di Rupo = PS = Wallonië werd tot nieuwe hoogten gebracht in de N-VA-campagne, waar we door middel van een gevarendriehoek met een strikje erin werden gewaarschuwd voor de boze man in het zuiden die Vlaanderen zou verst(r)ikken.
Dat Vlaams Belang en N-VA zich niet meteen aan dezelfde kant van het ideologische spectrum bevinden als Di Rupo, speelt natuurlijk mee, maar als Wallonië plots rechtser zou kleuren dan Vlaanderen zouden deze partijen er niet minder separatistisch om worden. Hun gefoeter tegen de PS ten spijt, kunnen deze partijen in wezen niet gelukkig zijn met het verlies van Di Rupo.
Aan de andere kant zijn er politici in verschillende Vlaamse partijen, die niet zozeer de staat willen hervormen omdat ze absoluut minder België willen, maar wel omdat ze het gevoel hebben dat met name de PS een rem vormt op een aantal hervormingen die ze voorstaan (en waarvan ze meestal menen dat er in Vlaanderen een consensus over bestaat). Ook deze bevinden zich eerder aan de rechterzijde van het politieke spectrum, maar zeker niet uitsluitend. Zo is het standpunt van de SP.A over de regionalisering van de arbeidsmarkt grotendeels ingegeven door Frank Vandenbroucke die, toen hij minister van Werk was in de federale regering, zich in zijn beleid van activering van werklozen geblokkeerd voelde, omdat de PS dit naar het Frans placht te vertalen als een 'chasse aux chômeurs'. Ook de meeste CD&V-ers behoren, in tegenstelling tot hun kartelgenoten, tot deze strekking.
Komt er een centrum-rechtse regering, dan zou men bijgevolg niet mogen uitsluiten dat aan de verzuchtingen van deze 'pragmatische' staatshervormers deels tegemoet wordt gekomen zonder doorgedreven staatshervorming, omdat op een aantal terreinen een ander beleid kan worden gevoerd.
Alvast Didier Reynders hoopt of anticipeert daar al op, getuige een andere door hem meermaals herhaalde uitspraak: dat de PS niet meer de grootste partij van Wallonië is, is een staatshervorming op zich.
Het is dan ook geen toeval dat het bikkelharde discours van Reynders over de PS tijdens de kiescampagne bij momenten sterk deed denken aan het anti-PS-discours van bepaalde Vlaamse partijen, en met name van Yves Leterme en zijn kartel. In dat licht bekeken zou je met een boutade kunnen stellen dat de standpunten van CD&V en MR over staatshervorming ook weer niet zo gek ver uit elkaar liggen.
Dave Sinardet is politicoloog aan de Universiteit Antwerpen.
Ik vraag me af waarom mensen op CD&V gestemd hebben. Kennen die het communautair programma van die partij wel?
Neen, natuurlijk. Wel, als Siegfried Bracke zegt dat Vlaamse onafhankelijkheid nog nooit zo dichtbij was, dan is het omdat deze partij volgend programma heeft:
1) Een overheid die zo dicht mogelijk bij de Vlamingen staat en de Vlamingen de mogelijkheid biedt om hun toekomst zelf in handen te nemen en een coherent beleid te voeren.
2) De volledige splitsing van (onder andere!) volgende bevoegdheden:
-gezondheidszorg en gezinsbeleid -werkgelegenheid, -mobiliteit (inclusief de NMBS), -telecommunicatie -wetenschapsbeleid
3) Een eigen beleid inzake personenbelasting en vennootschapsbelasting.
4) Ook in de organisatie van de veiligheidsdiensten en de Justitie moeten de deelstaten over meer autonomie beschikken.
5) Ten gronde wil CD&V een duidelijke, doorzichtige staatsinrichting waarbij het zwaartepunt, zowel qua bevoegdheden als qua middelen, bij de deelstaten komt te liggen. Een moderne democratische staat is van onder naar boven opgebouwd. Dus kiest CD&V ondubbelzinnig voor een verdere confederale evolutie waarin de bevoegdheden van de federale overheid afgelijnd worden en alle andere bevoegdheden de deelstaten toekomen.
6) Daarom pleit CD&V voor een objectieve en doorzichtige solidariteit tussen Vlaanderen en Wallonië. Er moet een einde worden gemaakt aan de voor Vlaanderen nefaste verdeelsleutels bij overheidsinvesteringen en aan de niet objectiveerbare transfers in de sociale zekerheid. Een maximale bestedingsautonomie gekoppeld aan fiscale verantwoordelijkheid voor Vlaanderen en Wallonië moeten zorgen voor een doorzichtig en rechtvaardig solidariteitsmechanisme waarbij beide deelstaten maximale ontplooiingskansen krijgen en met eigen middelen een beleid kunnen voeren naar eigen inzichten.
7) Daarom moeten de Vlamingen aan de Europese beslissingstafel zo snel mogelijk een eigen stem krijgen in de eigen Vlaamse materies. Zo kunnen we zelf onze taal en identiteit en onze visie op de toekomst op Europees niveau verdedigen.
Bij Open VLD komt er geen machtswissel aan de partijtop. Dat heeft het partijbestuur beslist.
Zoals voorspeld in de peilingen leed Open VLD gisteren zwaar verlies. De partij moest 6,6 procent en 7 zetels prijsgeven.
Premier Guy Verhofstadt nam 's avonds al de verantwoordelijkheid op zich voor de nederlaag. Voorzitter Bart Somers verklaarde achteraf dat Verhofstadt had aangekondigd een stapje opzij te zetten.
Maar het partijbureau is er helemaal niet van overtuigd dat de speech van Verhofstadt diens zwanenzang was. "Hij zit nog niet in Toscane", was vandaag te horen.
"Situatie is niet eenduidig negatief"
Overigens is de uitslag van Open VLD slecht, maar niet zo desastreus als de peilingen hadden voorspeld. Bovendien vormen de Vlaamse liberalen samen met de MR de grootste politieke familie.
(Belga)
"De situatie is niet eenduidig negatief, integendeel", vatte Somers het samen. Hij herhaalde dat zijn partij vast van plan is haar vel duur te verkopen, indien ze wordt uitgenodigd om te onderhandelen over een regeringsdeelname.
"Wij hebben geen grote drang per se in de regering te zitten. We zijn principieel bereid verantwoordelijkheid te nemen, maar niet ten koste van eender welke prijs", luidde het.
1) Haalt CD&V-N-VA méér dan de psychologische 30%? 27% is wat anders dan 29.9%. (cijfers op regionaal niveau)? Antwoord: ja voor de Senaat, nee voor de Kamer, maar ook daar zitten ze er dicht tegen aan.
2)Zal OPEN VLD werkelijk zo zwaar verliezen dan gedacht? OPEN VLD scoort ergens tussen 15 en 21% van de stemmen, maar er is een verschil tussen 16% en 20%. (cijfers op regionaal niveau)?
Antwoord: voor de Kamer halen ze ca. 19%, voor de Senaat iets meer dan 20%. Ze verliezen, maar niet zo zwaar als gedacht
3)Houdt open-VLD stand in Brabant, Oost-Vlaanderen en Antwerpen, of worden ze inderdaad weggeveegd? Ze verliezen in Brab/OVla 3 zetels en in Antwerpen 2 zetels (5,7%, en dus geen 12% zoals sommige peilingen voorhielden).
4)Hoe fel gaat de MR vooruit en hoe fel verliest de PS (er is een correlatie tussen de twee). Van de MR wordt minimaal verwacht dat ze standhoudt. Maar wat als ze de grootste partij wordt in Wallonië en Brussel-Halle-Vilvoorde?
Ze gaat over de PS, de hele socialistische familie wordt weggeveegd. Symptomatisch: in de Senaat zetelen er nog 2 socialisten, naast 2 van Spirit...
5)Gaat het Vlaams Belang er voorts op achteruit, en bovendien tov. welke datum: 2003 (770.000 stemmen) of tov. 2004 (981.000 stemmen) of 2006 (980.000 stemmen)?
Ze gaan er tov. 2004 op achteruit (ca. 795.000 stemmen) en verliezen een zetel.
6)Wat doet de CDH in de luwte van het MR-PS conflict?
Ze stabiliseren zich.
7)Welke politieke familie wordt de grootste?
De liberale, met 41 zetels in de Kamer.
8)Welke partij wordt, op zich beschouwd de grootste en heeft het meeste kiezers?
CD&V-N-VA
9)Hoe groot is het groene effect? Kan Groen!/Ecolo verrassen met 10 à 15%?
Helemaal niet, ze halen maar een handvol zetels.
10)Er doen ook heel wat kleine partijen mee: BUB, PVDA, LDD, CAP, RWF enz. Overstijgt iemand van hen de 50.000 stemmen of zelfs 100.000 stemmen?
Prachtige toespraak van Eerste Minister, de Heer Guy Verhofstadt, n.a.v. de verkiezingen van 10 juni 2006
Toespraak Guy Verhofstadt: "Blauwe familie blijft groot"
De kiezers van ons land hebben vandaag een nieuw parlement gekozen. De uitslag van deze verkiezingen zijn duidelijk. De kiezer heeft voor een andere meerderheid gestemd dan diegene die het land de afgelopen 8 jaar bestuurde. Ik wens dan ook de verschillende winnaars van de verkiezingen te feliciteren. In de eerste plaats Yves Leterme en het kartel CD&V/NVA. Ook mijn Franstalige collegas van de MR die in een nek aan nek race verwikkeld zijn om de leidende Franstalige politieke formatie te worden.Vanzelfsprekend dank ik onze vele kiezers. Zij die voor onze Kamerlijsten stemden en in het bijzonder zij die voor de senaatslijst hebben gekozen waarvoor ik kandideerde.
Ik was 8 jaar lang uw eerste minister. Ik denk dat we met deze regering goed werk hebben verricht. En ik wil mijn coalitiepartners van de afgelopen jaren danken voor hun constructieve medewerking. Ik denk trouwens dat ons land in goede economische doen is, ethisch een fundamentele omslag heeft gemaakt en internationaal, ook al zijn we natuurlijk geen grootmacht, vandaag een stem heeft waarnaar wordt geluisterd.
Ik was bij deze verkiezingen ook uw kopman en het gezicht van deze campagne. Ik neem dan ook persoonlijk de verantwoordelijkheid op voor de resultaten.
Wellicht heeft onze partij een prijs betaald voor het leiden van dit land. Dat moeten we erkennen. Maar anderzijds denk ik dat deze uitslag niets afdoet aan de kracht van ons project. Integendeel, het gewicht van de liberale familie is en blijft groot, wie weet het grootst. En ik ben ervan overtuigd dat deze uitslag voor onze partij een nieuw begin kan inluiden. Onder de leiding van Bart Somers, met de ervaring van onze ministers, maar ook met vele nieuwe gezichten, jongeren die voor de eerste maal kandideerden en gekozen zijn, is onze partij klaar voor de toekomst.
Wij hebben de afgelopen maanden gevochten als leeuwen. Tegen de stroom in. Ik wil de militanten en de kandidaten ongelooflijk danken. Danken voor de vriendschap, de kameraadschap, de liefde die ik de voorbije jaren allemaal van jullie heb mogen ontvangen.
Het waren alvast intense jaren. Acht jaren waarin ik de kans had dit land te leiden. Boeiende jaren, inspirerende jaren, baanbrekende jaren. Ik heb daarbij het beste van mezelf gegeven.
Nog dit.
Weet dat dit een prachtig land is. Niet chauvinistisch, misschien soms met iets te weinig fierheid.
En weet vooral dat ik het een ongelooflijke eer heb gevonden dit land en zijn bevolking te hebben kunnen leiden.
Tot slot iets persoonlijk tot u allemaal.
Ik ben trots tot deze prachtige partij te behoren, die we samen boven de doopvont hebben gehouden. Deze partij, die me al die kansen heeft gegeven .
De belangrijkste les uit deze verkiezingen is m.i. de volgende. Abstractie makend van het Waals en het Brussels Gewest, kunnen we m.i. het volgende vaststellen.
In mei 2003 stemden ca. 1800,000 mensen op partijen die - in meer of in mindere mate - Vlaamse onafhankelijkheid voorstaan (te weten CD&V, N-VA en het toenmalige Vlaams Blok). Op Rijksniveau ging dat over 27%.
Vandaag zijn we 4 jaar later, bedraagt dit aantal (wellicht) 35% - d.i. alleszins méér dan 2 miljoen stemmen die CD&V-N-VA, VB en LDD wisten te verzamelen. De democratische partijen - socialisten, ecologisten en liberalen - zijn zeer zwaar afgestraft.
Nochtans bleek uit een peiling (12 maart 2007) van DE STANDAARD dat 92% van de Vlamingen niét wil dat België barst. Vele peilingen bevestigen dit. Een sterke fascistoïde strekking in het noorden staat nu tegen een Zuiden waar liberalen en socialisten wél standhouden. Het CVP-programma van 1961 heeft gewaarschuwd voor de mogelijkheid waarin in een duaal federalisme een overwegend christen-democratisch Vlaanderen tegen een socialistisch Wallonië ging komen te staan. Terecht, zo zal blijken. En nu?
... in Brussel zou de MR de grootste partij worden
... Wat doet VLD met 1/4de van de stemmen geteld?
In Limburg: 20% (21% in 2003) In Antwerpen: 20% (22% in 2003) In Leuven: 24% (27% in 2003) In BHV: 11% (status quo) In Antwerpen: 20% (22% in 2003) In O-Vlaanderen: 28% (30% in 2003) In W-Vlaanderen: 17% (22% in 2003)
...Wat doet Groen! met 1/4de van de stemmen geteld? Overal rond de kiesdrempel
VD Lanotte verliest in zijn eigen thuisbasis (!?) Oostende.
In O-Vlaanderen gaat Groen! kiesdrempel halen, maar waar nog? Alvast niet in West-Vlaanderen...of toch?
Gaat CD&V 30% halen?
Heeft Dedecker de blauwe stemmen in twee gesplitst?
Wordt het niet tijd het algemeen enkelvoudig stemrecht af te schaffen ?
Tendens: liberalen "worden" groter dan socialisten ( ? )
De uitslagen in Wallonië geven aan dat MR vooruitgaat, maar (tot nog toe) onvoldoende.
Francis Van Den Eynde (VB) zegt - terecht - dat het VB vooruitgaat. Potsierlijk hoe men constant zegt dat het VB blijft achteruitgaan en steeds méér mandatarissen heeft ... Die partij kan best verboden worden.
Arrogante Pol VDDriessche (CD&V-N-VA) verklaart zich reeds overwinnaar.
Voorlopige conclusie: In Limburg (12 zetels) houdt OPEN VLD stand, zo blijkt uit de eerste uitslagen.
In West-Vlaanderen gaat LDD de kiesdrempel halen, toch een verrassing. Er komt géén grote groene fractie, dat kunnen we nu reeds zeggen met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.
15h30: Rita DE BONDT (VB) verklaart: wij verwachten méér dan in 2003, zou het?
In West-Vlaanderen, Leuven lijkt LDD de kiesdrempel te gaan halen
Groen! haalt tot nog toe nergens de kiesdrempel...
CD&V-N-VA wint in West-Vlaanderen (maar daar zaten ze al aan 33%)...
De sp.a en de VLD worden blijkbaar weggeveegd... maar is deze tendens voorbarig?
VB dat zogezegd ging verliezen wint overal
Hoe zit het in het Waals Gewest?
Voorlopige conclusie: behoudens een overwinnig van MR in het Waals Gewest en Brussel, waarbij ze daar de PS wegvegen, krijgen we een roomsrode coalitie.
Ca. 13 u ben ik gaan stemmen in Korbeek-Lo. Ik heb zowel voor Kamer als Senaat gestemd op OPEN VLD, de enige rationele en doelgerichte keuze tegen het fascistoïde, nationalistische discours van het Kartel van de Haat.
Voor de Senaat stemde ik op Eerste Minister Guy Verhofstadt, voor de Kamer op de 3de op de lijst: Mevrouw Pascale Vanaudenhove, dochter van één der grootste liberalen uit onze vaderlandse geschiedenis.
In afwachting van de uitslag volgende - hilarische - anekdote:
Deze zaterdag trekken drie vrouwen en twee mannen met me mee. Kaartjes en folders in de hand, petje op het hoofd. We proberen mensen te overtuigen van een zinrijke stem.
Het loopt lekker, behalve dan voor mezelf. De eerste man die ik een kaartje geef, scheldt me pardoes uit: Vuile republikein! Leve de Koning! En dan durf je zelfs nog baas van Royalty zijn! Hoe durf je? Ze moesten je er onder stampen! Ook n goede morgen, denk ik. Getekend: Pol Van Den Driessche.
Voor de eerste keer sedert 1980 wordt er nu ook gesproken over herfederaliseringen. Maar wie wil nu wat herfederaliseren?
1) CHRISTEN-DEMOCRATEN
Volgens de GVA (maart 07) wil CD&V eventueel Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking herfederaliseren als het in het belang is van de deelstaten.
CDH, de zusterpartij van CD&V zegt het volgende:
Refuser tout transfert de compétences aux Régions et Communautés (emplois, sécurité social, etc.) qui ne contribuerait pas à mieux assurer les droits des citoyens mais qui viserait uniquement à servir les desseins dautonomie des collectivités auxquelles ils appartiennent ;
( )
Envisager la refédéralisation de certaines matières si lefficacité le requiert et à condition que cette opération ne conduise pas lEtat fédéral à imposer ses propres vues ou celles dune communauté, comme par exemple dans la matière des nuisances sonores aériennes ;
Mettre en place une circonscription fédérale qui contribuerait à élire une part non négligeable (par exemple, un tiers) des membres du Sénat, étant entendu que la moitié dentre eux devraient être choisis par le collège électoral français et lautre moitié par le collège néerlandais. Ces parlementaires fédéraux, au sens premier du terme, seraient censés être attentifs aux intérêts des diverses communautés. Ils pourraient, dans leur travail quotidien, exprimer aussi lintérêt fédéral.
2) LIBERALEN
OPEN VLD schrijft hierover: Autonomie in een geglobaliseerde wereld kan ook maar werken indien er op een aantal cruciale domeinen ook een zekere federale convergentie is. Zo zouden er minimale rechten aan alle burgers van het land moeten worden gegarandeerd, bijvoorbeeld op het vlak van de gezondheidszorgen met minimale federale rechten voor patiënten. Of het vereisen van minimale inspanningen van de gewesten op het vlak van investe-ringen in innovatie en wetenschapsbeleid. Door middel van het bepalen van vorken op verschillende domeinen kunnen we in elk geval nefaste scheeftrekkingen in het land voorkomen (...)Het ontbreken van dit institutionele evenwicht in ons land is een gemis dat moet worden ingevuld. De vraag is welke van de federatieve elementen voor ons land van toepassing zouden kunnen zijn? Om historische redenen is het invoeren van nationale partijen in ons land geen optie. Over een of meerdere andere opties zoals die in het buitenland bestaan, namelijk een deelstatensenaat, een volwaardig grondwettelijk hof of een federale kieskring, bijvoorbeeld voor een deel van een assemblee, moet ernstig nagedacht worden. Het zijn federatieve elementen die politici van beide zijden van de taalgrens in elk geval zouden aanzetten tot het leren van de andere landstaal, tot het rekening houden met de verzuchtingen van de andere taalgemeenschappen zonder nog langer daarbij in karikaturen te vervallen. Het moet dus ook mogelijk zijn dat bevoegdheden die vandaag regionaal zijn terug naar het federale niveau gaan. Het zou hier moeten gaan om bevoegdheden die duidelijk gewestoverschrijdend of van strategisch belang voor gans het land zijn. Daartoe kan in uitvoering van artikel 35 van de Grondwet, een lijst opgesteld en grondwettelijk vastgelegd worden van bevoegdheden die exclusief federaal zijn en dat ook blijven. In aanmerking komt bijvoorbeeld het stra-tegische energiebeleid waarvan het belang steeds meer groeit en wat ook meer en meer op Europees niveau behandeld wordt. Een verdeelde strategie omtrent energie is geen goede zaak omdat het de positie van ons land ernstig verzwakt. Ook bijvoorbeeld de ganse discussie de voorbije jaren over de geluidsnormen rond de luchthaven van Zaventem toont aan dat die bevoegdheid hierover wellicht beter onder het federale niveau zou vallen.
MR schrijft in haar programma: 1) Dans les années 90, le MR avait défendu la mise en place dun chèque permettant à tous de rétribuer la prestation de services de proximité. ( ) Nous proposons la création des titres services qui ont permis de créer 30.000 emplois, et refédéralisation de la matière, dans la foulée de la Conférence Nationale sur lEmploi
2) Afin daméliorer lefficacité de la politique de prévention des risques de santé, il est prioritaire de donner à celle-ci plus de cohérence, ce qui nécessite de refédéraliserlensemble de la politique de médecine préventive. Cela permettra dappréhender et de combattre de manière globale, de la prévention au traitement des complications, des maladies importantes telles que le cancer ou le diabète.
3) Au minimum, refédéraliserles infrastructures et lhébergement concernant les mineurs délinquants, et ce tout en garantissant laccompagnement éducatif et le renforcement de celui-ci par les Communautés.
3) SOCIALISTEN
Bij de SP.A lezen we nergens iets over herfederaliseringen. Bij de PS wel:
1) Le PS propose de refédéraliserla politique de prévention en matière de santé et de réinvestir significativement, au niveau fédéral, dans la prévention de maladies par une politique de santé publique renforcée et par la lutte contre les inégalités sociales.
2) Les compétences relatives aux institutions pour personnes âgées sont réparties entre le fédéral et les Régions. Afin de garantir un investissement suffisant dans les institutions dhébergement des personnes âgées dans la même logique que les investissements dans les infrastructures hospitalières, le PS propose de refédéraliser le financement aux infrastructures des maisons de repos et des maisons de repos et de soins.
4) GROENEN
GROEN zegt in haar programma het volgende : Klimaatbeleid wordt federaal gecoördineerd via een pact tussen alle regeringen en het middenveld. De doelstellingen worden vastgelegd in een federale klimaatwet. Buitenlandse handel, ontwikkelingssamenwerking en wapenuitvoer willen we terug federaal. (...)Groen! wil een klimaatminister die concreet werk maakt van een klimaatplan.
In een gezamenlijk standpunt werd overigens medegedeeld (29.04.07) : Ecolo et Groen! avancent aussi plusieurs propositions qui pourraient être évoquées dans le cadre d'une réforme de l'Etat. Ils estiment ainsi "souhaitable" d'envisager une "refédéralisation de certaines matières et compétences d'intérêt national commun, telles que le commerce extérieur, y compris le commerce des armes et composants à usage militaire, la coopération au développement, l'aide à la jeunesse, la médecine préventive, ...".
Tenslotte zijn zowel Ecolo als Groen ! voorstander van een nationale kieskring, enkel wil Groen! die niet koppelen aan een splitsing van BHV.
Wellicht zullen discussies over Buitenlandse Zaken niet uitmaken wie op 10 juni de verkiezingen wint. Maar dat betekent niet dat het niet zou gaan over belangrijke bevoegdheden. Ik denk eerlijk gezegd dat, wanneer we terugkijken naar de voorbije acht jaar, eerst met Louis Michel, achteraf met mezelf en met als vaste pion Guy Verhofstadt, dat wij er wel degelijk in geslaagd zijn België opnieuw op de internationale kaart te zetten.
België is opnieuw een land dat Europees meespeelt. Als Guy Verhofstadt het woord neemt in de Europese Raad dan wordt er naar hem geluisterd. Dat betekent nog niet dat men hem automatisch gelijk geeft. Eigenlijk mag hij er fier op zijn dat men hem niet automatisch gelijk geeft, want als je in de Europese raad onmiddellijk gelijk wil krijgen, dan zeg je het liefst de meest vage dingen. Daarvoor doen we het niet. Wij zitten in Europa en in de Europese raad om daar een Europees project te verdedigen.
Een Europees project dat is in eerste instantie een liberaal project. Je kan het liberalisme eigenlijk niet beter samenvatten dan als het vrije verkeer van personen, goederen, diensten, kapitalen en ideeân. De mooiste omschrijving die je van het liberalisme kan vinden, is ook een van de belangrijkste artikels van het Verdrag van Europa.
We hebben in de voorbije acht jaar veel trachten te doen voor Europa, op een ogenblik dat het met Europa niet zo goed gaat. Op een ogenblik dat er veel twijfel is over Europa, dat er veel twijfel is over de zin van de uitbreiding bijvoorbeeld. Wij hebben die uitbreiding altijd verdedigd. En terecht denk ik. Europa is er sinds de val van de Berlijnse muur in geslaagd de vrijheid over Europa uit te spreiden van 15 naar in totaal 27 en wellicht straks naar 30 landen. Dat is een ongelofelijk succes van de Unie.
In die zelfde periode hebben we ons volledig ingezet voor de liberalisering van het Europees landbouwbeleid. De Doha ronde, die startte toen Annemie Neyts het voorzitterschap namens Belgiâ had, wordt stilaan een succes. In die zelfde periode hebben we het ook gehad over de grondwet. Spijtig genoeg is dat geen succes geworden, maar het heeft wel de richting aangegeven. De richting aangegeven waarin Europa moet vooruitgaan. De verklaring van Brussel, is geloof ik sinds het Verdrag van Rome dat ook in Brussel werd voorbereid, de belangrijkste tekst die ooit over de Europese integratie gemaakt is. En dan laat ik nog de dienstenrichtlijn, en de vele andere stappen vooruit die in Europa gezet zijn buiten beschouwing. Belangrijke stappen waar Belgiâ aan de kar heeft getrokken en ook geduwd als het noodzakelijk was.
Ik denk dat België ook meetelt in de wereld. Ik heb het er altijd lastig mee wanneer men het heeft over Belgiâ als een klein land. We zijn natuurlijk niet groot op de wereldkaart, maar we zijn nog altijd het land dat de tiende grootste producent is van industriâle producten en de twaalfde grootste producent van diensten in de Wereld, ook al zijn we maar een speldenprik groot op de wereldkaart.
Wij hebben, in de voorbije jaren, inderdaad met succes geprobeerd om Belgiâ terug een echte plek op die wereldkaart te geven. Vorig jaar als voorzitter van de OVSE, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa. Dit jaar en volgend jaar als lid van de Veiligheidsraad. We zitten niet zomaar in die Veiligheidsraad. Nee, we worden daar geapprecieerd. Het moet ook u opgevallen zijn, dat het Belgiâ is die de missie naar Kosovo heeft geleid om zich ter plaatsen te vergewissen van de problemen die zich nog stellen voor het onafhankelijk kan worden. Wellicht zal de ganse discussie over Kosovo deze maand in de Veiligheidraad losbranden, net op het ogenblik dat wij het voorzitterschap hebben. En het zal in juni niet alleen gaan over Kosovo, het zal ook gaan over Soedan, het zal gaan over Darfour. Ik geloof dat wij ook daar een bijdrage kunnen leveren om in die vreselijke situatie in West-Soedan, een beetje licht aan het einde van de tunnel te brengen.
De liberalen hebben in de internationale politiek altijd eigen accenten gelegd. Dankzij de deelname van de Open VLD in de regering, zijn wij nooit naar Irak gegaan. Met een andere regeringssamenstelling, hadden we wellicht in Irak gezeten. We hebben ook in de internationale politiek een concept op de voorgrond gebracht dat volgens mij essentieel is als je bijvoorbeeld in Afrika iets wil realiseren en dat is goed bestuur. DÇ sleutel om Afrika uit de uitzichtloze situatie te krijgen waarin het nu zit is inderdaad goed bestuur en wij zijn daarvoor opgekomen. Ook al heb ik daar op een bepaald ogenblik eens zeven uur in de wachtzaal van president Kabila voor moeten zitten.
We hebben ook geprobeerd de FOD Buitenlandse Zaken nieuwe impulsen te geven, nieuwe impulsen in de richting van de economische diplomatie bijvoorbeeld. Als wij de welvaart die we in Belgiâ hebben willen behouden, dan moeten we die voor een groot stuk in het Buitenland verdienen door goederen te exporteren, door diensten te exporten, door te investeren in het buitenland en door er voor te zorgen dat het Buitenland bij ons investeert. Ik geloof dat Buitenlandse Zaken daarin samen met de gewesten een zeer belangrijke essentiâle rol kan spelen. Het is me onder andere opgevallen dat een Duitse ambassade georganiseerd is als een economische vechtmachine die tot doel heeft dat Duitsland zo goed mogelijk aan zijn trekken komt in het buitenland. Wij moeten dat, geloof ik, ook nog meer doen dan in het verleden het geval is geweest. Niet om de grootse exporteur ter wereld te worden, want dat zijn we. Maar om nog te groeien, om nog beter te worden en op die manier er voor te zorgen dat ook de volgende generaties het zo goed zouden hebben als wijzelf.
Ik ben ondertussen in meer dan 100 landen geweest en ik ben op zoek naar een land waar het beter is dan in België. Ik ben daar echt naar op zoek. Het probleem is, ik vind er geen. Ik wil gerust nog 4 jaar blijven zoeken naar zo een land, maak u niet ongerust, maar ik denk dat ik het niet ga vinden. Sta me toe dat ik u daarover een kleine anekdote vertel.
In mei liep ik in Khartoem, de hoofdstad van Soedan, 2 West-Vlamingen tegen het lijf. Een man en een vrouw, die alle twee verlof zonder wedde hadden genomen en die bijna een jaar op stap waren. Ze zouden nog verder doorreizen naar Kenia en pas 2 maand later terug naar België komen, dus te laat voor de verkiezingen. Dat zegden ze me ook: "ja, we kunnen voor u niet stemmen want, bon, we zijn maar na de verkiezingen terug". Dat vond ik natuurlijk spijtig. Maar wat ze mij ook zegden en zonder dat ik het hen gevraagd heb, was: "we zijn nu in zoveel landen geweest he meneer, maar nergens kunnen ze maar ruiken aan wat België is" en ik denk dat dat inderdaad een enorme boodschap is. Wij leven in een land van belofte. Laten we dat alstublieft zo houden.
In een misschien onopgemerkt voorbijgegaan stuk televisie - onterecht overigens - op VRT hebben de leiders der Vlaamse socialisten, liberalen en christen-"democraten" gesproken over de "staatshervorming". Hieronder vindt U een zo waarheidsgetrouw mogelijke transcriptie.
Uitgangspunt redactie: Het viel op dat hierover amper gesproken werd. We schuiven enkele themata naar voren.
Brussel-Halle-Vilvoorde
Leterme : Die splitsingmoet er komen, dat is evident en er moet bij aanvang van de volgende regering een afspraak zijn.
VDL: Ik heb er, spijtig genoeg, ervaring mee na de Vlaamse regeringsvorming (noot: in 2004); De Franstaligen deden toen glorieus, wegens geen oplossing. Wel, dit is een boomerang na 2005; Het is onverstandig om een regering te beginnen zonder oplossing.
Verhofstadt: Dit oplossen kan enkel als onderdeel van een groter geheel. Het is een illusie te denken dat dit op vijf minuten zomaar te regelen is (noot: verwijst naar uitspraak Leterme uit 2004 "vijf minuten politieke moed volstaat) We moeten een aantal zaken aan mekaar koppelen. (noot: Verhofstadt verandert nu subtiel van onderwerp). De staatshervorming mag niet op een monoloog van één taalgroep gestoeld zijn, noch van Nederlandstaligen, noch van Franstaligen. Het moet een dialoog zijn. Problemen stellen zich, waaronder de aanpassing der financieringswet, misschien het moeilijkste thema van allemaal misschien;bijkomende overdrachten van bevoegdheden lijken evident, bijvoorbeeld arbeidsmarkt (noot: in "Laatste Ronde 07" later die avond sprak Verhofstadt over de noodzaak om misschien bevoegdheden over te dragen) Maar er is een derde element dat vaak vergeten wordt en dat ik er altijd aan toevoeg, anders komt er nooit een oplossing, en dat element is de noodzaak van de versterking van de federale staat. Het is een illusie te denken dat men eeuwig regios bevoegdheden kan geven -splitsen, splitsen, splitsen - en vervolgens te beweren dat de Koning, de Monarchie, de Eerste Minister en het Overlegcomité het land bijeen gaan houden. (noot: in het eerder genoemde "Laatste Ronde 07" had Verhofstadt kritiek op de Overlegcomités die niet sterk genoeg waren volgens hem om de eenheid van het land te garanderen)
Leterme: Er stond wel een staatshervorming in het regeerakkoord van 2003, maar die is niet uitgevoerd, jammer genoeg.
Arbeidsmarkt
Leterme: Dit is het meest essentiële probleem. Het sociaal-economische verschil in België, tussen de regio's wordt niet kleiner, maar, integendeel: het groeit. Door het federaal beleid, door haar eigen beleid en door de gunstige economische conjunctuur heeft Vlaanderen een werkloosheidsgraad van 6%, aan de andere kant van de taalgrens bedraagt die 17%, in Brussel meer dan 20%. Concreet moet de sanctionering en het loopbaanbeleid e best overgeheveld worden naar de Gewesten. En, ik voeg daaraan toe, wat mij betreft, mogen er ook meer impulsen gegeven worden bij het nemen van verantwoordelijkheden. Het gewest dat niets doet, moet de gevolgen dragen, maar wie investeert (premies), moet een deel van de opbrengst krijgen. Bijvoorbeeld: 1000 euro Vlaamse uitgave om werkloze te helpen aan werk -zoals vandaag - betekent, minder uitgaven voor RVA die de uitgave niet moet betalen. Deel daarvan moet aan regio's toekomen.
Verhofstadt: De regering heeft fundamentele zaken gedaan: de stempelcontrole afgeschaft, opvolgingstrajecten doorgevoerd. Ik heb niets tegen een verdere regionalisering van het arbeidsmarktbeleid, maar dan wel op drie voorwaarden. Ten eerste: er mag geen muur worden opgetrokken, Waalse werklozen moeten verplicht worden te werken in het Vlaams Gewest. Er moet een federale loonorm komen. En, ten derde, er moet een federale beperking zijn in de tijd van de werkloosheid.
VDL: Wij hebben dit voorstel indertijd, in 2005, geïntroduceerd. Het Vlaams Gewest moet jobs aanbieden, Waalse mensen moeten in Vlaanderen tewerkgesteld worden. Langdurige werklozen moeten premies krijgen om zich terug in de arbeidsmarkt te integreren. Ik pleit voor méér autonomie, maar ook voor méér samenwerking.
Gezondheidsbeleid
Leterme: Deel kostencompenserende elementen moeten overgeheveld worden naar gemeenschappen, terugbetaling bijvoorbeeld. Er zijn inderdaad minder transfers, maar dat is nog geen reden om niet aan maatwerk te doen. De vragen en opties verschillen immers van Gemeenschap tot Gemeenschap. En dan is er de complexiteit van de regelgeving, de chaotische bevoegdheidsverdeling. Daarom moeten de curatieve en preventieve gezondheidszorg zoveel mogelijk in één hand terechtkomen.
Complexiteit regelgeving
VDL: Wij willen een efficiënter systeem. De ziekteverzekering gaat meer kosten door de vergrijzing. Op dit moment moeten we het niet méér verschillend maken, niet communuautariseren, maar wel meer uniform. Naast die uniformisering moet er een differentiatie komen in beleid tussen zorgregio's, bijvoorbeeld tussen de Westhoek en het Meetjesland. uniformisering én differentiatie tussen zorgregios, bijv. Westhoek<Meetjesland
Verhofstadt: Ik merk dat in het verleden de drang om te splitsen groter was. Waarom is bij beide heren de drang vandaag veel minder? Dit ligt aan het goede beleid op federaal vlak, dat vlak waar iedereen kritiek op heeft. Welnu, de uitgaven zijn onder controle. Er is een beheersing vvan de kosten. Het gezondheidsbeleid is het voorbeeld van een goed federaal beleid, waarin de transferten trouwens afgebouwd werden. Ik neem aan dat in de toekomst, in de komende decennia we misschien het curatief en preventief beleid beter kunen afstemmmen... (Leterme onderbreekt hier: correcties zijn geen argument tegen maatwerk inzake ziektekosten; mensen betalen nu méér in ziektekosten. Verhofstadt repliceert: Dat is niet juist, het maximumfactuur geldt nu voor alle mensen vroeger was dat niet zo, we mogen fier zijn op onze gezondheidszorg)
Fiscaliteit
Leterme: Vlaanderen geeft nu subsidies en premies, het is beter rechtstreeks zelf vennootschapsbelasting te innen op regionaal niveau voor economische stimulansen. Overigens is het voor de eenheid van ons land - waar daarnet over gesproken werd - van cruciaal belang om de economie op elkaar af te stemmen. Naast die eenheid spelen ook menselijke factoren daarin een rol.
VDL: Vennootschapsbelasting regionaliseren is geen goed idee. Bedrijven gaan hun zetel dan verplaatsen zetel naar de plek waar het het goedkoopst is; De huidige bevoegdheden die de regio's hebben inzake afcentiemen gebruiken is in eerste plaats belangrijk voor werk. Onze prioriteit is ook inzake staatshervorming: liever zoveel mogelijk op arbeidsmarkt, in plaats van een beetje in andere symbooldossiers.
Verhofstadt: (commentator:) ik hoor u bijna zeggen: hoe méér geld voor regios, hoe meer men ons uitkleedt (Verhofstadt reageert niet en ontwijkt de opmerking) ik ben voor meer fiscale autonomie. Deze regering maakte daar overigens werk van, op premies die door de gewesten worden geheven wordt geen vennootschapsbelasting meer betaald. Maar we zijn alweer bezig met één verhaal, het verhaal van splitsen, splitsen, splitsen, het verhaal van meer autonomie. Niet de monarchie, noch de Eerste Minister, noch de interministeriële conferenties gaan de eenheid van het land voldoende waarborgen. Wat dan wel? Drie zaken: ten eerste: meer samenwerking tussen de regio's. Ten tweede: een gelijke toepassng der wetten in heel België. Ten derde: een nationale kieskring, wat ik een heel goed voorstel vind.
"Ook de staatshervorming wordt nu in vraag gesteld, maar dat zou zeer onverstandig zijn. Het rottingsproces wordt in een koelkast niet gestopt en onze democratische instellingen werken onvoldoende efficiënt om ze ongewijzigd te laten. Alles laten zoals het nu is, zal vroeg of laat leiden tot een geweldige uitbarsting."
Luc VAN DER KELEN (lid BPlus!!! www.bplus.be) in HLN van 7 juni
In mijn vorige rubriek "de inzet" (d.d. 7 juni 2007) ging ik dieper in op wat ik vond dat de inzet der verkiezingen moest zijn, te weten een inhoudelijk debat i.p.v. oppervlakkige nonsens. Yves Leterme (CD&V) en Johan Van De Lanotte (sp.a) debateerden vandaag op VTM. Op een bepaald punt zegde Leterme dat hij kieskampagnes niet zo belangrijk vond, toch niet zo belangrijk als besturen. Zelden zag ik zo een openlijke minachting voor verkiezingen. De zogenaamde socialist Van De Lanotte vond het zelfs niet nodig hierop te repliceren dat er mensen gevallen zijn voor de uitbreiding van het kiesrecht, voor het Algemeen Stemrecht. Mooi.
Misschien ligt Rooms-Rood inderdaad in het verschiet. Tenzij natuurlijk de kiezers er voor zorgen dat OPEN VLD - en in het Zuiden de MR - sterker wordt. Tot nog toe deed OPEN VLD het erg slecht in de peilingen. De krachtsverhoudingen zouden in het Vlaamsche land zo liggen (VRT-peiling d.d. 21.05.07):
1) CD&V-N-VA 30%
2) VB 21%
3) SP.A-SPIRIT 20%
4) OPEN VLD 17%
5) GROEN 8%
6) LDD 2%
7) ANDERE 1%
Een nieuwere peiling van LLB (7 juni 2007) wijst op een - zij het zeer lichte maar toch significante - kentering:
1) CD&V-N-VA 28% (2003: beide partijen samen: 26%)
2) VB 23%
3) SP.A-SPIRIT 19% (2003: 24%)
4) VLD 19% (2003: 26%)
5) GROEN 6%
6) LDD 2%
7) ANDERE 2%
CD&V-N-VA zou dus niet zoveel meer halen nu dan na hun nederlaag van 2003. Stel dat het kartel 2% zakt en pakweg OPEN VLD er 2% bijdoet? Dan krijgen we een écart van amper 5% tussen liberalen en katholieken in het noorden - al wat anders dan die 13% van de VRT-peiling. Voor een kartel dat beloofde de liberalen te zullen vernietigen, bezwaarlijk een straf resultaat. Sterker nog, CD&V blijkt niet zo sterk, gezien het zich volgens deze peiling op een paar luttele procenten van de ramp van 2003 bevindt (28%-5% N-VA stemmen=23%). Men kan niet zeggen dat deze verkiezingen niet spannend zijn. Ondertussen zou, nog volgens LLB, MR de sterkste partij worden in Brussel (en dus in B-H-V) en zich op 6% van de PS bevinden in het Waals Gewest (27% versus 33%). Maar... die peiling werd dan weer afgenomen voor de Sarkozy-achtige campagne van de MR die alles nog dreigt te doen omslaan in de ene of de andere richting. Overigens heeft de MR in het Waals Gewest 10% meer dan de CDH en in Brussel zelfs méér dan het dubbel van de CDH. In Brussel stemt 32% op VLD-MR tegenover 15% voor CDH-CD&V. Nu ja, kosmopolieten waren altijd al verstandiger ;)
p.s.: morgen is er een peiling van VRT/D.S. Het zou me niet verbazen als OPEN VLD daar plots 16% haalt en CD&V 31%. Manipulatie heet zoiets...
Ik was 8 jaar lang uw eerste minister. Ik denk dat we met deze regering goed werk hebben verricht. En ik wil mijn coalitiepartners van de afgelopen jaren danken voor hun constructieve medewerking. Ik denk trouwens dat ons land in goede economische doen is, ethisch een fundamentele omslag heeft gemaakt en internationaal, ook al zijn we natuurlijk geen grootmacht, vandaag een stem heeft waarnaar wordt geluisterd.
?
