Dag Zoë, Amy en Chloë

Het is alweer een eindje geleden, maar nu heb ik de tijd om hier eens iets te schrijven. Ik heb namelijk twee gedichtjes voor jullie geschreven, ik zal ze eens voorlezen.

1 Gedichtje

Engeltjes

Hallo mijn lieve kleine engeltjes;
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest,en jullie zijn waarschijnlijk
heel nieuwsgierig over hoe het nu eigenlijk met mij gaat.
Ik ben vandaag naar de eerste echo van het kleine wondertje in mijn buikje
gaan kijken.
Het was nog heel klein ,maar het hartje bonkte wel al weer heel snel.
Alweer toont de echo niks verkeerds met het babytje,dus kan ik vanaf
nu alleen maar hopen dat ze nooit iets verkeerd zien.
Zoals altijd heb ik dlit keer ook weer een gevoel bij het zien van de echo
welk geslacht het word,en ik vermoed dit keer een jongen.
Wat natuurlijk niks wil zeggen,dit is enkel voorgevoel.
Maar wel telkens juist gevoeld natuurlijk.
Alweer hebben we direct een afspraak gemaakt met dokter Logghe in Brugge
om daar de testen te laten doen.
De test zal dit keer gebeuren op 27 december 2010 en de uitslag is voor
volgend jaar.
Meer dan dat kan ik nu niet zeggen,want er is niet veel...
Ik ben zoals gewoonlijk weer heel erg misselijk,maar voorlopig kan ik mijn eten
wel nog binnen houden,het is alleen  heel geforceerd als ik iets eet,en liever
zou ik helemaal niks eten,verschrikkelijk om altijd zo een moeilijke zwangerschappen
te krijgen,maar voor wat hoort wat.
Mijn humeur lijdt er nu natuurlijk ook wel weer onder,ben weer heel erg moe,en als
ik een gaatje zie,dan slaap ik natuurlijk wel weer.
Ik heb nu ook verschrikkelijk veel zin in prepare,maar jammer genoeg mag ik dat
niet eten en doe ik dat ook niet.
Maar de goesting blijft er wel.
Tot slot weet al bijna de helft van de familie al dat ik zwanger ben op een paar mensen na,
mijn vader weet het nog niet,maar mama wel.
Ik durf het voorlopig nog niet te zeggen,bang voor de reactie natuurlijk...
In ieder geval...ik ben weer in de strijd maar mijn lichaam kan nog niet mee.
Ik denk dat het een beetje moe is van al die zwangerschappen,ik was wel al een
beetje hersteld,maar het blijft voor mij lastig zijn.
Duimen jullie mee?

Hieronder nog een gedchtje van Lynn,jullie nichtje,
dankuwel Lynn om ons dit te sturen,ze missen jou vast en zeker ook!


In de hemel zijn er zoveel engeltjes.
Je hebt kleine, grote, koddige, snoezige, schattige engeltjes. En bij het vallen van de avond nemen ze de vorm aan van allemaal kleine schitterende sterretjes waar God over waakt. Maar er zijn er maar drie die over ons waken vooral over hun mam, papa en grote broer Toby. Omdat zij al héél erg veel verdriet hebben gehad om hun lieve, kleine meisjes/ zusjes. Broer Toby besefte maar al te goed toen hij zag hoeveel pijn zijn mama en papa hadden. Nu nog altijd missen wij jullie alle drie.

2 Gedichtje

Als ik ...

Als ik een wens mocht doen dan wenste ik dat mijn drie kleine nichtjes bij me waren.
Als ik de lotto zou winnen dan zou ik eigenlijk niet weten wat ik met het geld zou doen.
Als ik iemand zie huilen dan durf ik wel eens meehuilen.

Maar er zijn drie redenen waarom ik met reden zou huilen omdat ik jullie zo hard mis.
Ik heb jullie misschien niet kunnen leren kennen, MAAR jullie zullen voor eeuwig en altijd mijn drie kleine nichtjes blijven, die als sterren aan de hemel schitteren.

Dat waren de twee gedichtjes
grtjs van jullie nicht Lynn xx