Be the best version of yourself no matter who you are
Oh my god! Ik lees overal dat zinnetje in vele variaties. Be yourself of
stay through to yourself! Dan denk ik wat bedoelen ze daar mee? Ik weet de
helft van de tijd niet wie ik ben… 😊 Dat bedoel ik geheel positief. Let me explain!
Ik ben soms de superheldin die anderen gelukkig maakt en het gevecht aan
gaat met onrechtvaardigheid, triestheid, boosheid en ongeluk. Andere keren voel
ik mij een nietsnut, wanneer mijn vriend weer eens mijn klodden oplost met zijn
praktisch handige Drievuldigheid. ‘Handigheid is soms een vloek’ zegt hij dan.
Hij moest eens weten hoe graag ik zou willen beschikken over die superkracht!
Soms ben ik het kleine meisje dat van eenhoorns houdt, roze-tinten en
romantische films. Andere momenten grijp ik terug naar mijn boos tien-ezel
gedrag en ‘heb ik een momentje’. Ik hou van het leven, van mensen en nog meer
van dieren. Wanneer ik paardrijd denk ik terug aan Chira, een tekenfilmfiguur
vanuit mijn jeugdjaren. Ze bestreed het kwade op haar vliegend paard met
gekleurd haar. Hetzelfde gevoel had ik toen ik nog zwom. Het water gaf me een
bevrijdend gevoel- het tegenovergestelde van Ariel de kleine zeemeermin die
mens wilde zijn.
Ik zing graag en goed - vind ik toch - dan beeld ik me in dat ik speel in het sportpaleis voor die duizenden fans die
speciaal voor mij gekomen zijn. Ik vertel de grappigste dingen – toch in mijn hoofd – met de beste
bedoelingen – in mijn hoofd 😊. Ik wil dat anderen zich goed voelen en gelukkig zijn.
Toch ga ik geen confrontaties uit de weg en kan ik echt goed ruzie maken en
eerlijk soms lucht dat ook op.
Ik hou van boeken want daar kan ik mijn verbeelding in kwijt. Zo verbeeld
ik me dan dat ik één van de personages in dat boek ben en neem die rol dan ook
heel serieus. Soms trek ik gekke bekken tijdens het lezen of laat ik een zucht
los bij spanning of een ‘heuh’ bij een onbegrijpelijk moment. En ja -ik ben als
eens vergeten af te stappen van de trein – verschillende keren zelfs. Gelukkig
ben ik dan de enige die dat weet… .
Ik ben plusmama en daar komen ook wel rariteiten bij kijken, dingen die je
aangenaam verassen. Het geeft een andere dimensie aan je denken, aan je zijn en aan je
leven. Ik draag zorg voor 4 dierenlevens in mijn huishouden – mij er niet bij
gerekend en mijn vriend ook niet – humol. Dat geeft eveneens een touch of you
aan jezelf.
Wanneer kook, denk ik dat de choumicha ben van de keuken en steek ik al mijn liefde in mijn gerechten, opdat mijn gezin lekker eten heeft. Even een alter-ego aannemen geeft een boost aan mijn zelfvertrouwen en aan mijn kunnen - toch voor even.
Bon, mijn punt is, dat we allemaal uniek zijn en allemaal anders. Jezelf zijn of je zijn hangt af van het moment waarin je je bevindt. Degenen die
zeggen dat ze zich niet aanpassen en zichzelf blijven, liegen zichzelf gewoon iets voor. Dat is gewoon weg niet mogelijk.
Mensen zien maar een stuk van je in een bepaalde setting. Dat is altijd
grappig, wanneer je dan ‘uit je rol’ gaat dan schrikken ze zich rot en grijpen
ze naar een ander cliché: ‘Zo ken ik haar niet’. En dat is ok, je hoeft ook niet alles te kennen of te weten van iemand.
Dus jezelf zijn is ook toelaten om je creativiteit de vrije loop te laten
en net iemand anders zijn: de superheldin, de amazone, de rockstar of gewoon
een liefhebbende vriendin of denken dat je een paard bent 😊. Dat mensen daar iets
over te vertellen hebben, dat is dan goed voor hun gelukshormoon. Iedereen is
wel eens een vreemde eend in de vijver of iedereen voelt zich wel eens zo.
Niets om je over te schamen of weg te steken. Own it wear it like it’s your skin!
Wat duidelijk is, is dat er veel facetten zijn aan mezelf en ik pin op geen
enkele vast, ik wil alle kanten op kunnen. Ik wil creatief blijven, kunnen
lachen, er soms over gaan, te veel energie hebben, houden van banale dingen
zoals vriendelijkheid, bescheidenheid en een hoge dosis humor – mocht dat nu ’s
in een liquide vorm bestaan waren botox en rimpelcrème overbodig.
Ik hou ervan om iemand anders te zijn, een personage in een boek, een
actrice in mijn eigen film. En soms – als het moeilijk gaat – wens ik dat ik
een dier ben omdat ik dan kan relativeren: Ben ik veilig? Heb ik voedsel? Heb
ik water? Heb ik een dak boven mijn hoofd? Ben ik geliefd door mijn gezin?
Besluit: de helft van de tijd weet ik niet wie ik ben en dat voelt precies
zoals het moet, spannend!
Half vier in de morgen, ik schrik wakker door een vreemd geluid.
Lilou kijkt me aan, geïrriteerd omdat ik haar heb gewekt met mijn bruuske bewegingen.
Ik staar in de kamer rond. De plek naast me is leeg.
Een gemis, een leegte een soort triestheid overmant me. Ik ga terug liggen, zie het licht van de vuurtoren door het raam, 3 keer over land.
Ik sluit mijn ogen. Mijn lichaam waakt. Ik voel een lichte warmte over me heen buigen. Eenzelfde warmte toen de plek naast me gevuld was met humor, liefde en geluk.
Ik voel hoe Lilou naar omhoog sluipt, zoals toen je naast me lag en ze met haar hoofdje kwam voelen of we haar niet waren vergeten.
Ze ligt te ronken, vreedzaam en gelukkig. Ze voelt diezelfde warmte.
We vallen allebei in een rustige diepe slaap, gelukkig en tevreden, alsof de tijd nooit is voorbijgegaan. Alsof de werkelijkheid nooit is gekomen.
Bon, vrijdag de dertiende, daar geloof je toch niet in zeker. Nee hoor, … . Het is wel de dag dat ik een keelontsteking oploop - 5 dagen voor mijn vertrek naar het mooie Mexico. Het is de dag waarop mijn computer het begeeft - toch voor even.
Het is ook de dag waarop we te horen krijgen dat mijn paard eigenlijk een paar nieuwe voorbenen moet hebben want aan beide benen zit een los stukje bot. De dierenarts overlegt nu met zijn dierenartsen collegae om onze opties te bespreken.
Het is eveneens het moment waarop mijn vriend’s implantaten lastig beginnen te doen en pijn veroorzaken in zijn tandvlees.
In de tijd van de Romeinen was vrijdag de dag waarop ze doodvonnissen ten uitvoer legden. Het is de dag waarop Jezus gekruisigd werd. Op vrijdag de dertiende - in de 14 de eeuw - werd de jacht op de tempeliers bevolen en zo kwam een einde aan de Orde van de Arme Ridders van Christus en de Tempel van Salomo.
Wat een geluk dat ik me niet begeef in de tijd van de Romeinen, Jezus Christus of in de 14 de eeuw of niet? Dan had ik geen computer issues gehad, en nog geen röntgenfoto's gezien van mijn paard. En had mijn vriend nu helemaal geen tanden gehad… . Kwestie van mijn kop in het zand te steken.
Ondertussen is vrijdag de dertiende overgewaaid en word ik behandeld voor mijn ontstoken keel en sinussen - lang leve dokters. Mijn computer werkt terug en is het pijnlijke implantaat er voorlopig terug uitgehaald. Met in het vooruitzicht een zalige reis naar Mexico.
Misschien is mijn kat - die ondertussen op bezoek is bij de mama - gestorven van schrik. Zijn de honden los gebroken - mijn papa komt house- en dogsitten. Misschien worden we wel ontvoerd in Mexico City (niet dat we daar naartoe gaan hoor) of belanden we in het ziekenhuis vanwege de uitgehaalde implantaat?
Ik zal niet te veel nadenken - daar worden mijn sinussen alleszins niet beter van… . Ik weet gewoon dat Lilou de tijd van haar leven zal hebben. Ze zal rot verwend worden. Mijn honden hebben het beste gezelschap - snurksmurf - van de wereld. En wat betreft de reis - dat wordt een voltreffer - ze zullen ons daar niet meer kwijt willen! Vrijdag de deritende you ain’t seen nothing yet!
Let me explain!
- dan beeld ik me in dat ik speel in het sportpaleis voor die duizenden fans die
speciaal voor mij gekomen zijn. 
