Ken je dat gevoel? Je weet wel, ik-voel-me-slecht-en-werk-het-uit-gevoel? Wel, met schaamte en rode kaken heb ik al even dat gevoel. Ik ben net een tien-ezel die niet weg kan met haar hormonen. Het ontbreekt er net aan dat ik niet begin te huilen als ik weer een ‘momentje’ heb. Geloof me, ik heb er een aantal per dag, hoor.

Dan zijn er mensen die je proberen op te peppen door te zeggen: ‘koester de mooie momenten, hou je daaraan vast. ‘ Heel poëtisch, het helpt voor geen meter! Tuurlijk koester ik de mooie momenten, zeker omdat er geen slechte momenten waren. Andere mensen zeggen: ‘ja mooie liedjes blijven niet duren.’ Allemaal waar, gelukkig is psychologie niet voor iedereen weggelegd. Enfin, ik denk - als amateur psycholoog - dat ik lijdt (ja met lange ij) aan Post-travel-depression. Ik denk dat ik dit woord ga indienen bij de taalcommissie! Goede tip van een vriend! Je gedragen als een kleuter en de 7 stadia van rouwen doormaken na het maken van een onvergetelijke reis, zo kun je het ongeveer omschrijven. 

Als remedie geen anti-depressiva maar wel het inbouwen van een routine en het eten van brainfood of voor de gevorderde ‘dieëters’  onder ons enkel de dingen eten die als groen zijn aangeduid! Voorlopig zit ik aan chocolade, chips en ijs… . Chocolade bevat heel veel endorfine, gelukshormoon… toch nog een goed idee dus. 

Dieren zijn een wondermiddel. Hun grappig streken en hun lieve snoeten maken veel goed. Pas op, ook Lilou the killer kat had last van post-travel-depression! Na 10 dagen op bezoek bij de mama, kreeg ik, eens ze thuis was, telkens haar achterste te zien. In mensentaal is dat hetzelfde als een gemeende middenvinger. Ondertussen gaat het met haar al wat beter - dat ligt niet aan al de vleesjes hoor, neen neen… . 

De herfst is begonnen en dat is mijn lievelingsseizoen. Lekker warm thuis voor de kachel en liters soep! Soep valt gelukkig onder de groene kleur! Genieten maar!