Hoi, leuk dat je mijn blog leest!

Super bedankt voor de leuke reacties die ik kreeg op mijn vorige blog. Mijn blog is ondertussen al door 2000 van jullie gelezen! Hoe vet is dat?

Hoewel ik me vandaag toch een beetje voel als Polly Pocket. Kennen jullie Polly Pocket? Het originele Polly Pocket-speelgoed waren plastic koffertjes die opengingen om een ​​poppenhuis of een andere speelset te vormen met Polly Pocket-beeldjes van minder dan een centimeter lang. het eerste Polly Pocket-speelgoed verscheen in 1989 in de winkels in Engeland.

 Ze waren een uitvinding van een zekere Chris Wiggs. Hij bouwde het speelgoed voor zijn dochter. Hij begon ermee in 1983 met behulp van een compact make-up poeder doosje maakte hij een klein huisje voor de kleine pop.  In 1998 kocht Mattel - het merk bekend van de barbiepoppen - kocht het merk Polly Pocket op en gaf het een remake. In Amerika is het zelfs Polly gelukt om schandalen te veroorzaken. Kinderen hadden delen van het speelgoed ingeslikt. Dat gebeurde enkel in Amerika…. . Go figure. 

Enfin, Polly leeft dus in een huis zo groot als een clutch - een klein handtasje. Haar wereld is een fysieke kleine wereld. Zij zelf - was in mijn tijd - 1 cm groot. Toch had ze in haar “clutch” alle nodige voorzieningen. Sommige Clutches hadden zelfs een fonteintje. Polly had vrienden die ook allemaal in een clutch woonden, sommigen woonden al wat groter dan de de anderen. Je kon een heel Clutch dorp bouwen met Polly Pocket! 

Zo voelt - de fysieke wereld  toch - in coronacrisis vandaag ook aan. Het lijkt erop dat we leven en werken op één plaats, dat we enkel mogen spelen, sporten en uitgaan in onze eigen tuin of clutch-dorp.  Net zoals bij Polly is het ene huis het andere niet, leeft niet iedereen op dezelfde oppervlakte en is de bewegingsruimte helemaal niet dezelfde. 

In mijn verbeelding en terwijl ik met mijn poppen speelde - ging Polly met de hond wandelen. Vandaag is het frappant te zien hoeveel mensen die een hond hebben. Nog nooit heb ik zoveel mensen zien wandelen met hun hond. Er zijn kennissen bij van wie ik zelfs niet eens wist dat ze een hond hadden! 

Polly had niks tekort, ze kon terecht in de Polly-supermarkt, had voldoende water en eten . Ik moest wel de fontein en de douche met een glas water vullen en daarna op een knop duwen. 

In de wereld van corona is er ook nog een andere wereld. Ik bedoel daarmee, er is nog geen goedgekeurd vaccin tegen corona. Maar in bepaalde delen van de wereld zijn er mensen die afhangen van een duw op de knop voor water en voedsel. Er sterven nog steeds meer mensen in de wereld door honger en gebrek aan water dan aan corona. Alleen zijn die problemen geen Europese problemen - ooit was dat wel het geval maar dat zijn we misschien vergeten. Ik raad aan de serie te bekijken op één Kinderen van het verzet, de collaboratie en de holocaust. Het erge is dat voor die problemen wel een vaccin bestaat, het eten van voedsel en het drinken van water.  Ik vraag me dan ook af wat er zal gebeuren in die wereld waar honger en drinkwater al een probleem is, corona er nog eens bijkomt?

Poly’s kookkunsten konden beter. UIteraard op 9-jarige leeftijd ben je niet echt een sterrenchef. Vandaag ligt dat ook al anders. Op tv zie je allerlei kookprogramma’s met kinderen die kunnen koken of bakken als Sergio Herman, die een hele wereld rondreist om culinaire inspiratie op te doen. Je moet het maar kunnen. 

Opruimen was ook niet echt haar favoriete bezigheid, zeker niet als mijn mama mijn naar beneden riep om te komen eten, midden in mijn Polly-spel. 

Hoewel mijn wereld vandaag - in mijn hoofd - lijkt op die van Polly-Pocket, is de wereld tegelijk ook zeer breed. Wie wilt shoppen kan dat tegenwoordig online of gaat nu meer in de buurt schoppen of nog beter de buurtwinkels gaan online. Er zijn genoeg series en films beschikbaar op tv of via app’s, boeken zijn in alle vormen beschikbaar. Sporten kan nu vanuit het salon.  We kunnen meer genieten van het groen in onze tuin (en bij mij thuis ook van de hondenstrontjes). 

Genieten van een huis en een thuis en de soms akelige geluiden die het kan maken. Ik blijf ervan overtuigd dat er in mijn huis een energie aanwezig is. Misschien is het Polly wel, die op de zolder, in haar clutch leeft! Wie weet. 

Hoi

Leuk dat je mijn blog leest. Het is even geleden. Ik had een writer’s block. Geen inspiratie, geen tijd, geen onderwerpen, geen dem, nada, niks, nul, noppens, zero, rien, … You get my point.

Momenteel, zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, de corona lock-down. De slogan #Blijfinuwkot is al een slecht liedje dat bij herhaling altijd maar beter wordt. Hier bestaat een woord voor - indoctrineren. Ik wilde dan ook niet bloggen over dit fenomeen omdat het zo voor de hand liggend is en omdat je geen enkel moment naar het nieuws of andere programma’s kunt kijken, luisteren zonder dat het woord Corona valt. Straks wordt er nog een werkwoord van gemaakt ‘ coronanen ik coronan jij coronant, wij coronanen, ik coronante, ik heb gecoronat… 

Het Covid-19 virus heeft zich weten te verspreiden over de hele wereld die nu in rep en roer staat, alle hens aan dek om de gevolgen van de besmetting aan te pakken. Wetende dat niet elk land dezelfde middelen heeft om de besmettingen aan te pakken. Gelukkig voor ons, in België hebben we een heel goed zorgsysteem (dat al werd afgebrokkeld door de regering). Zo krijgen we een terugbetaling van de mutualiteit, hebben we overal ziekenhuizen en hebben we er nog toegang toe. Het medisch personeel dat toch een paar witte woedes heeft gekend is eigenlijk onvoldoende betaald voor het werk dat zij verrichten. Ik hoop dat bij de volgende verkiezingen toch wordt nagedacht over begrippen als de sociale zekerheid, aan de witte worde uit  1986, 2011 en 2017. Maar eveneens hoop ik dat mensen en daarmee bedoel ik iedereen die in België leeft en woont, nadenken over de mensen die geen toegang hebben tot al die dingen, voorbeeld omdat ze op de vlucht zijn of omdat er oorlog is in het land of omdat ze met een president zitten die enkel houdt van rijken, blond haar en straffe uitspraken over Mexicanen - you know who I mean! Dat ze wat meer medeleven zullen hebben en solidariteit niet alleen voor de eigen ouderen, die we nog altijd kunnen zien en horen via de telefoon of sociale media, maar ook voor diegenen die het minder breed hebben. Ik hoor nu toch ook niemand klagen dat de verpleegster, een Marokkaanse is die het werk komt pikken van ons (wie ons dan ook mag zijn en o ja, we hebben niet genoeg verpleegsters). Ik denk toch dat het beleid eens goed moet nadenken of het wel zo’n goed idee is om de zorg altijd maar terug te schroeven en wij kiezers moeten nadenken of het wel de juiste keuze is om op zo’n beleid te stemmen. Maar goed, tot zover mijn pleidooi voor wat meer solidariteit, meer zorg, meer liefde en meer appreciatie van wat we allemaal hebben. 

Ik kon m’n oren en ogen niet geloven toen ik hoorde op het nieuws dat we zelfs ruzie maakten in de supermarkten, over de rollen wc-papier! Mensen die de oorlogen hebben meegemaakt zullen er eens goed mee gelachen hebben of zich juist geschaamd hebben voor dit gedrag. Toen ik om boodschappen ging, zag ik bij bepaalde mensen dat ze klaar stonden om te racen met de kar, om het leven van de kar op het spel te zetten om het pakje vlees uit de koeler te pikken en dan vast te stellen dat de slager net dat type vlees kwam aanvullen. HIlarisch, om dan hun gezichten te zien. Ik had echt willen vragen aan die persoon wat hij zou meenemen naar een onbewoond eiland? Een rol wc papier?

Naast het hamsteren en het maniakaal paniekerig gedrag die leidt tot agressie op de parking van de supermarkt waarvoor de politie moet tussenkomen, maak ik me zorgen over intrafamiliaal geweld in tijden van de lockdown. Mijn ervaring leert ondertussen dat 24/24 u 7/7 dagen bij elkaar fysiek aanwezig zijn, zonder ontsnapping (en ontspanning) leidt tot frustraties. Ik heb nog niet in de zoekertjes gezocht naar een huurmoordenaar die met corona-korting mijn partner even komt opruimen. Zover is het niet en zal het ook niet komen. Ik zou begod niet weten op welke manier ik nu zou moeten scheiden in deze rare tijden. Iemand een idee? 

Het leert ons opnieuw nadenken over het leven toch? Om creatief te zijn? Eigenlijk om een stapje terug te zetten. Natuurlijk vind ik een bezoek aan mijn ouders aan de kust een leuk weekend-plan. Nu het even niet kan, kijk ik zo uit naar het weekend dat het wel weer kan. Leren doseren, met mate, dat is wat ik geleerd heb. Dan spreek ik niet over het al dan niet toevoegen van ingrediënten bij een gerecht. Dan spreek ik over het indelen van een dag.

Ook opvallend is dat 1 miljoen Belgen vandaag technisch werkloos zijn. Ik kan mij gelukkig prijzen, ik werk voor een bedrijf dat openbare diensten aanbiedt en die blijft draaien ondanks de coronacrisis! Ook daar moet over nagedacht worden bij de volgende stemming. Het openbaar vervoer - en zijn werknemers blijven ervoor zorgen dat bussen, trams, metro’s en treinen blijven rijden. Ook al werd het beleid rond het openbaar vervoer ook teruggeschroefd, terwijl we aan de andere kant roepen dat mensen meer het openbaar vervoer moeten gebruiken en de auto moeten thuislaten, doen de werknemers van het openbaar vervoer die vaak worden geschoffeerd, nog steeds en niet zonder risico elke dag hun uiterste best om klaar te staan voor de reizigers. De volgende keer als mijn buurman opnieuw zegt dat mensen werkend bij het openbaar vervoer ‘geen kloten doen’, dan zal ik hem wijzen op het feit dat wanneer hij ‘geen kloten deed’ (omdat hij technisch werkloos was), die mensen dat wel deden. Ik maak me weer boos, laat me even terug doseren. Adem in, adem uit, adem in, adem uit. Ik raad jullie aan om de Pano reportage te bekijken over de Lijn: ‘Wat is er aan de hand bij De Lijn’, aflevering van woensdag 11 maart 2020.

Nog een positief punt is dat er nu weinig tot  geen vervuiling meer is van onze mooie planeet en heeft telewerk zich eindelijk ontdaan van het taboe - telecongé. Werken op basis van vertrouwen en in vertrouwen wordt nu wel heel mooi geconcretiseerd, toch! Dus het Covid-19 brengt ook positieve dingen met zich mee! 

Ik blijf zitten met de vraag hoe is het corona-virus begonnen, wie of wat is verantwoordelijk voor dit fenomeen. Ik houd wel van een goede conspiracy theory.  Dat is voor een volgende blog.

De boodschap is: Leef!