Ik had deze week een leuke evenement gepland - jawel je leest het goed, een evenement! - Ik hoor je nu al denken, ´Corona-tijd meid!¡ ´Zou ik de politie bellen?¡ Hold your horses, voor je me gaat overdragen bij onze politiediensten!
Toegegeven, een paar dagen voor mijn corona(proof) date was ik al bezig met huidverzorging, make-up, haarstijl, outfit, parfum, schoenen, juwelen, de hele rimram wanneer je zou uitgaan of een etentje hebt gereserveerd in Rebelle bij Martijn Defauw of in één van de restaurants van Sergio Herman! Mijn dansende avatar in mijn hoofd ging helemaal door het dak voor dit uitje! Lange leve permanente make-up, je wint zeker tijd (toch op make-up 😊). Het ontbrak me er nog net aan om selfies te nemen en op te sturen naar mijn beste vriendinnen.
Geef toe op straat komen in coronatijd is nu toch helemaal geen plezier! De straten zijn verlaten of je passeert mensen met mondmaskers die je niet altijd herkent of soms bewust niet herkent 😊 en ze verstaan doe je al helemaal niet wanneer je probeert te praten op 1,5 meter afstand. Na de vierde keer herhalen, durf je gewoon niet meer vragen wat die persoon nu net heeft gezegd, en knik je dus maar ja.
Even stoom afblazen bij de kapper, de schoonheidsspecialiste, massage-therapeut, de permanente make-up artieste, gaat niet meer. Alle vrouwen (en mannen) die naar de kapper gaan of naar één van de andere, weet dat we niet alleen naar de ´kapper¡ gaan 😉. Deze mensen zijn de hoekstenen van onze maatschappij, het zijn pseudo-psychotherapeuten. Ze kennen meer verhalen en geheimen dan wie ook en kennen de hele buurt. Ze bieden een luisterend oor aan diegenen die hun verhaal kwijt wilt. Indien het dan gaat om de effectieve waarheid of de ingebeelde waarheid, is voer voor een andere discussie of blog.
Weglopen van de stress van het werk, het huishouden, de kinderen, de hysterie door in het café even een fris pintje te pakken, dat gaat ook niet, de horeca is dicht!
Om nog maar te zwijgen van het we-gaan-even-naar-de-supermarkt-uitje! Wat een stress krijg ik ervan! Naast je boodschappenlijstje waarop je zeker niks mag vergeten want je kunt niet zomaar terug de winkel in, moet je ook nog eens een volledige checklijst hebben over ´hoe gaan we winkelen¡. Opgepast, er zijn algemene regels en richtlijnen die per supermarkt nog eens kunnen verschillen. Het is het walhalla voor wie zich bezighoudt met het opstellen van hanboeken, processen, procedures, handleidingen en werkinstructies! 😊:
´Heb ik handschoenen bij?¡ check;
´Heb ik mijn mondmasker bij?¡ check;
´Heb ik mijn mondmasker op?¡ oei even terug naar de auto,
´Heb ik mijn bakken bij want zakken mogen niet meer?¡- check;
De handvaten voor de kar?¡ oei terug naar de auto;
´Als de caddies er zijn, plaats dan de handvaten op de kar¡;
´Gebruik de alcoholgel om de caddie af te kuisen (ook al heb je handvaten);
´Gebruik de andere alcoholgel om je handen/handschoenen te ontsmetten en
´zet de timer op 30ÿ de maximum winkeltijd.
Dan moet het winkelen nog beginnen, de correcte pijlen volgen, anderhalve meter afstand behouden dus mensen en karren ontwijken. Niks aanraken wat je niet zult meenemen, ook al ligt de houdbaarheidsdatum van het product dat tweede in het rek ligt verder in de toekomst ´sorry, no can do!¡
Je kunt ook niet zomaar even een praatje maken met een bekende in de winkel, de chronometer loopt en je bent niet de enige die zich aan die tijden moet houden! Enkel een vluchtige onverstaanbare ´hallo¡ kan net nog. Het idee dat elke persoon mogelijk een drager is van het virus, helpt niet om een gesprek op gang te brengen. Het helpt wel om een sociale fobie op te lopen en alles te mijden dat menselijk is .
Wanneer je dan binnen de 20ÿ je kar hebt volgepropt voor de volgende 3 maanden want je wilt geen wekelijkse herhaling van dit, toch? Haast je je naar de kassa om dan te hopen dat je binnen de 10ÿ kunt buiten wandelen.
Wat kan een mens dan nog doen om even stoom af te blazen, om met de stress om te kunnen of enige traumaÿs te verwerken of angsten? Dan denk je er heel lang over na om een afspraak te plannen met een psychotherapeut. Hoewel dat een hogere drempel is dan even stoom afblazen bij de kapper of bij vrienden op café, is het vandaag meer en meer een noodzaak. Vaak de laatste hoop in het tegengaan van dramatische gebeurtenissen. Ook daar is het problematisch, wachttijden tot wel 9 maanden! Ja, je leest het goed, 9 maanden. Ook de druk op deze hulpverleners is enorm hoog.
Om nog niet praten over de opmars van de informele BINÿen (Buurt Informatie Netwerk) in tijden van Corona is het nu wel in om je buren te bespieden en het onbekende voertuig dat toevallig of niet op hun oprit geparkeerd staat aan te geven, ondanks dat het misschien iemand is die volledig in de bubbel zit.
Wanneer je dan een agenda-reminder krijgt dat zegt dat het tijd is om op controle te gaan naar de tandarts, dan spring je een gat in de lucht mijn avatar toch en ben je dankbaar voor dat weinige contact met de buitenwereld! Het gelegitimeerde contact buiten de eigen bubbel! Je zou bijna op je knieën vallen en bidden uit dankbaarheid zo deed mijn avatar het toch in mijn gedachten.
Na het aankleden, de self-kapper, de self-make-up, de schoen- ,juwelen- en parfumkeuze niet noodzakelijk in die volgorde vertrok ik naar de tandarts met de auto. Normaal doe ik dat te voet, maar de lege, donkere straten nodigen nu niet echt uit om te wandelen, los van het onveiligheidsgevoel. Lege straten zijn per definitie niet onveiliger dan volle straten, ze zijn leeg! Enfin dat is discussie voor een andere blog.
Aangekomen bij de tandarts liet ik een walm van mijn veel te dure parfum na. Terug mijn checklijstje boven halen dat veel korter is dan die van de winkel: mondmasker en alcoholgel check! Echt een praatje doen in de lege wachtzaal kan misschien met de ronddwalende geesten of met jezelf, maar niet met anderen. Een tijdschrift nemen kan ook niet in coronatijd, je moet zelf je vertier meebrengen en dat was dus ook het geval mijn boek van Elena Ferrante getiteld: Het leugenachtige leven van volwassenen.
Ik kon me moeilijk concentreren op mijn boek, mijn gedachten dwaalden af naar mijn afspraak met de tandarts. In normale omstandigheden is dit nu niet de meest gewilde afspraak van het jaar om naar uit te kijken. Ik ken veel mensen die de tandarts haten en zelfs panische angsten vertonen als je nog maar de eerste twee letters uitspreekt.
´Juffrouw De Leeuw, komt u maar!¡ klonk het plots. Ik sprong onhandig recht van mijn stoel waardoor mijn boek op de grond viel en een oorverdovend kabaal maakte in de te lege wachtzaal sorry Casper!
Ik weet niet wat me bezielde, van zodra de deur van de praktijk dicht ging en de tandarts me vroeg: ´ Hoe gaat het met u!¡, kwam een waterval aan woorden en zinnen die oneindig leek.
Ik vertelde hem alles, echt alles, , ik floot mijn fluitketel leeg, helemaal leeg, tot hij bijna verbrandde. De tandarts luisterde aandachtig, ging mee in het gesprek, stelde me vragen, bracht zelfs een beetje context. De controle van mijn tanden die by the way perfect in orde waren duurde hoogstens 10 minuten, de totale duur van de visite 1u30 minuten!!!!! En niet duurder dan 1 visite aan de psychotherapeut. Nog beter, ik kwam buiten als een vernieuwd mens met gepoetste tanden en dus een nog mooiere glimlach en de tandarts, die heeft er een aantal geheimen bij die hij moet bewaren. Win-win voor iedereen, toch?
Mijn beste wensen voor het nieuwe jaar. Het jaar 2021 - het jaar van de hoop. Het jaar waarin plots geneesmiddelen sneller worden getest en ontwikkeld worden door de goede samenwerking tussen de farmaceutische bedrijven. Hoewel ik die vorm van samenwerking en ontwikkeling alleen maar kan toejuichen, vind ik het toch wel zeer eigenaardig dat voor andere crisissen in de wereld de samenwerking volledig uitblijft en daarbij ook de tussenkomst van de farma-industrie.
Neem nu hongersnood, want hoewel de Corona-crisis de hele wereld aanbelangt, ook die landen die het economisch goed hebben, is hongersnood geen wereldcrisis. Toch bestaat er een middel tegen honger, nl. voedsel, nl. eten. Ja echt waar, zo simpel is het. Voedsel is nu niet bepaald schaars in de wereld, toch? Alleen in bepaalde delen of hoe zeg ik dit proper, het is misschien zelfs een beleidskeuze, een strategie. ´Wat?¡ hoor ik je denken. Wel, in een nog niet zoÿn ver verleden, meer bepaald de periode 1932-1933, de periode van de Sovjet-Unie, de periode van Stalin , gaat er een laat kerstbelletje rinkelen? De alom bekende Holodomor wat betekent: het vermoorden middels uithongeren. De genocide in Oekraïne door Stalin. Het aantal doden lag tussen 2,5 en 7,5 miljoen mensen (je leest het goed mensenÿ). Mensen zoals jij en ik: dochters, zonen met dromen, die een leven willen. De reden dat de Oekraïners werden uitgehongerd, heel simpel: industrialisatie of anders gezegd goedkope (lees gratis) arbeidskrachten ten voordele van de industrie. Ja, je leest het goed. De boerderijen moesten worden samengevoegd in collectieven. Binnen de collectieven bestond er een onderscheid tussen boeren die werkten voor een deel van de winst (kolchozen) en boeren die werkten in staatsdienst (sovchozen). Zo kwam er dus arbeidskracht vrij! Inventief toch! Nog erger, de hele operatie werd in de doofpot gestoken en sommige doofpotters zoals Walter Duranty - een Amerikaans journalist, werkende voor het Moskou-bureau, wint dan nog, in 1932, een Pullitzer Price voor zijn (valse) rapporten over de Sovjet -Unie en het beleid van Stalin! Dankzij andere journalisten zoals Gareth Richard Vaughan Jones, kwam de famine aan het licht. De film Mr. Jones uit 2019, geregisseerd door Agnieszka Holland (niet voor de gevoelige kijker) vertelt het gruwelijke verhaal. Ondanks dat de waarheid aan het licht kwam, werd de Pullitzer Price niet ingetrokken en werd Gareth Jones ontvoerd en vermoord in 1935, terwijl hij onderzoek voerde naar het door Japan bezette Mongolië, vermoedelijk door de geheime politie van de Sovjet Unie.
Het punt is dat er vandaag nog steeds meer mensen sterven aan honger en niet aan Corona. Niemand spreekt nog over Jemen. Honger lijden of een bevolking honger laten lijden is een keuze. Die keuze, is een vorm van oorlogsvoering. En nog erger, Corona kent geen kleur, religie, vormen, geld of macht.
Het grote verschil is dat de delen in de wereld die het economisch goed hebben en toch een goede sociale zekerheid hebben, toegang hebben tot geneesmiddelen, tot de ontwikkeling ervan en tot ziekenhuizen, specialisten en dokters. Dat ligt toch wel helemaal anders in Jemen, denk je niet?
Toen de Nôtre Dame afbrandde, vond ik het geweldig, mijn hart werd er warm van om te zien hoe snel er met geld werd gesmeten en hoe hoog het bedrag was 1 miljard Euro voor de wederopbouw - 1 miljard Euro!!! Voor een zeer belangrijk historisch gebouw, gebouwd door mensen, mensen zoals jij en ik, misschien wel onze voorouders. Mijn hart wordt er warm van en brengt een smile op mijn verouderend gezicht wanneer ik zie op welke manier de farmaceutische bedrijven samenwerkingen (wat een primeur is) om de Covid-19 te bestrijden.
Wanneer ik dan zie hoe weinig geld en hoe weinig er wordt samengewerkt om de honger te bestrijden - waar nog altijd meer mensen aan sterven dan aan COVID-19. Wist je dat er dagelijks 25000 mensen sterven aan honger? Wist je dat er 1 miljard mensen (mensen zoals jij en ik, dochters en zonen met een beeld van de toekomst en dromen) lijden aan ondervoeding en honger?
Wist je dat ons huidige voedselsysteem maar iefst 3,4 miljard mensen kan voeden zonder de grenzen van onze planeet te overschrijden. Dit blijkt uit een analyse van het wereldwijde landbouwsysteem. Maar dit kan anders. Als we reorganiseren wat we waar verbouwen en ons dieet aanpassen, kunnen we volgens dezelfde analyse genoeg duurzaam voedsel produceren voor 10 miljard mensen. (https://www.newscientist.nl/nieuws/ons-huidige-voedselsysteem-kan-maar-34-miljard-mensen-duurzaam-voeden/).
Hoewel oorlog en hongersnood complexe problemen zijn waarbij politiek een prominente rol speelt, is het geen reden om machteloos toe te kijken. Het stoppen met ruziemaken over wie nu de grootste ballen heeft en daarmee de waarheid in pacht heeft, zal daar zeker toe bijdragen. Het is misschien tijd om meer vrouwen aan de macht te laten, die hebben geen ballen. Kijk maar naar de bonoboÿs! Just saying. De macht over grondstoffen, olie of gassen is de belangrijkste reden om oorlog te voeren. Ook die grondstoffen, gassen en olie gaan verloren wanneer er geen mensen meer zijn om deze te verbouwen of wanneer onze planeet uitgeput geraakt. Duurzame productie van voedsel door het correct uitoefenen van de visvangst, landbouw en bosbouw is dus zeer belangrijk. Eerlijke prijzen voor de boeren die dan wel vee, melk en groenten produceert maar deze verkoopt onder de prijs en zelf leeft onder de armoedegrens leidt tot een betere levensstandaard. Initiatieven zoals dat van onze eigen chocolatier - die samen met slechts 3 anderen in de wereld in de Michelingids staat - Dominique Persoone, van de Chocolate Line te Brugge die en chocoladefabriek in Virungapark te Congo startte om enerzijds het park te redden en de bevolking te steunen, is even belangrijk.
Zo moeten familiale en lokale landbouw of coöperatieven ondersteund worden. We moeten van de heersende agro-industrie naar agro-ecologie.
De hongersnood is geen Amerikaans, Engels, Australisch of Europees fenomeen. De landen die honger lijden zijn: Burundi, Congo, Syrië, Jemen, Zuid-Soedan, Chad en Somalië, Kenia, Madagaskar, Venezuela en Mozambique.
De coronacrisis is ook een Amerikaans, Engels, Australisch en Europees fenomeen. Dat betekent dat die landen die nu al honger lijden en waar de wereld wel iets aan doet via artsen zonder grenzen, rode kruis, verenigde naties en nog lokale initiatieven nu ook nog eens Corona krijgen. De keuze voor die bevolkingen is dus ofwel sterven van de honger ofwel sterven aan Corona of leven met ondervoeding en honger, . Moeilijke keuze, toch?
Ik weet niet wat het is om honger te hebben, om ondervoed te worden. Integendeel, ik had last van obesitas. Just saying.
Hoe solidair zijn we wanneer we 1 miljard Euro inzamelen om een afgebrand historisch gebouw weder op te bouwen en wanneer we op nog geen jaar tijd 5 verschillende vaccins ontwikkelen tegen een virus? En toch wordt er geen 1 miljard verzameld om de bevolking eten te geven om nog maar te zwijgen over de verdeling van de vaccins. Het zorgpersoneel in Kenia verdient even goed eerst gevaccineerd te worden dan het Belgische? Of zie ik dat verkeerd?
Om dan nog maar te zwijgen over de vergelijking die mensen maken tussen Corona en oorlog. Ik word daar dus heel ambetant van. Corona is geen keuze, oorlog wel. Oorlog gaat over macht, het behouden ervan of het omverwerpen ervan. Corona gaat niet om macht. Het voeren van oorlog gaat gepaard met het inzetten van mensen, soldaten, wapens en het dehumaniseren van mensen, waarbij de gewone bevolking slachtoffer wordt van het regime en van de rebellen. Corona is geen rebelli, geen regime. Het is een virus een verdomd hardnekkig virus. Oorlog zorgt ervoor dat toegangen tot zorg, hulp, voedsel, onderwijs en economie worden afgesneden. Corona ontzegt geen toegangen. De toegangen tot of net het niet hebben van die toegangen bestond al voor Corona.
Mijn wens voor 2021 is dan ook dat de pandemie die iedereen in de hele wereld raakt beheerst raakt, echter, mijn diepere wens is dat we ook het vaccin tegen honger toedienen, want dat is al veel langer op de markt, nl. het eten van voedsel.
Nog erger, de hele operatie werd in de doofpot gestoken en sommige doofpotters zoals Walter Duranty - een Amerikaans journalist, werkende voor het Moskou-bureau, wint dan nog, in 1932, een Pullitzer Price voor zijn (valse) rapporten over de Sovjet -Unie en het beleid van Stalin!
Dankzij andere journalisten zoals Gareth Richard Vaughan Jones, kwam de famine aan het licht. De film Mr. Jones uit 2019, geregisseerd door Agnieszka Holland (niet voor de gevoelige kijker) vertelt het gruwelijke verhaal. Ondanks dat de waarheid aan het licht kwam, werd de Pullitzer Price niet ingetrokken 
De macht over grondstoffen, olie of gassen is de belangrijkste reden om oorlog te voeren. Ook die grondstoffen, gassen en olie gaan verloren wanneer er geen mensen meer zijn om deze te verbouwen of wanneer onze planeet uitgeput geraakt. Duurzame productie van voedsel door het correct uitoefenen van de visvangst, landbouw en bosbouw is dus zeer belangrijk. Eerlijke prijzen voor de boeren die dan wel vee, melk en groenten produceert maar deze verkoopt onder de prijs en zelf leeft onder de armoedegrens leidt tot een betere levensstandaard. Initiatieven zoals dat van onze eigen chocolatier - die samen met slechts 3 anderen in de wereld in de Michelingids staat - Dominique Persoone, van de Chocolate Line te Brugge die en chocoladefabriek in Virungapark te Congo startte om enerzijds het park te redden en de bevolking te steunen, is even belangrijk.
