Hoi

Leuk dat je mijn blog leest!

Een vraagje voor de trouwe lezers: ‘In welke kaas kun je een klein paard verbergen?’ – ja ik zie je al denken – heuh?

Ken je het gevoel van zenuwachtigheid, voorbeeld bij een sollicitatie of bij een grote spreekbeurt? Tijdens je eerste afspraakje of wanneer je weet dat je jouw Mc. Dreamy zal tegenkomen en je helemaal niet voorbereid bent?

Ik herinner het me nog zo goed, dat zweterig moment, die zenuwachtigheid, de vlinders in mijn buik en geen idee hoe ik het kon verbergen. De eerste kennismaking met mijn vriend liep niet van een leien dakje. Hij kwam zich voorstellen, ik reageerde zeer spontaan– lees met uitbundig veel energie. Vergelijk het met een border collie die 10 keer rond de tafel loopt voor dat hij een koekje eet – de reactie was, denk ik, een soort van glimlach. Ik weet niet of ik het me verbeelde, ik meen mij te herinneren dat zijn mondhoeken even omhoog gingen… . Toen dacht ik bij mezelf, onbeleefde mens, ik zeg tegen jou niks meer. Ik hield dat toch een aantal weken vol.

Toch, hing er iets mysterieus rond ons als we elkaar zagen op de gang. Hij werd vriendelijker en ik probeerde mijn uitbundigheid in te tomen. Hij deed iets met mij. Uiteraard ontkende ik dit in alle talen. De gesprekken met mezelf hierover bespaar ik u. Het leek een beetje op Ally Mc Beal… .

Ondertussen, werd de film 50 shades of grey gereleased in de cinema’s. Ik was verknocht aan de boeken en films. Nog steeds trouwens. Nee, ik schaam me er niet voor, waarom? Enfin, In die film heb je een spannende kus-lift-scène. Toen ik een paar dagen later de lift nam, stapte hij toch ook wel niet in de lift zeker. Ik voelde wat Anastacia voelde: rode kaken, kloppend hart, zweterige handen, knikkende knieën en de hoop dat ik deodorant had gebruikt. We stonden alleen in de lift, helemaal alleen! Oh my god! De kus-lift-scène speelde door mijn hoofd, mijn hoofd was er niet bij. Toen er dan ook mensen bij in de lift stapten, liet ik mijn documenten op de grond vallen, iedereen draaide zich om. Nog veel erger, was dat ik net nieuwe panty’s aan had die het van spanning niet uithielden. Ik hoorde hoe de ene kant scheurde! Ik moest uit de lift en snel!

De deuren van de lift waren nog niet helemaal open of ik snelde weg naar mijn kantoor. Een blad viel de grond op, dat had ik niet gezien want ik liep een marathon naar mijn bureau. Hoewel deze niet ver van de lift was, leek het toch een eeuwigheid te duren voor ik er was.

Ik smeet alles op mijn bureau, zocht naar dat extra paar panty’s die in mijn schuif lagen – voor zo’n akward moments – en snelde naar het toilet om de kousen te wisselen.

Terug aan mijn bureau stond hij daar. Ik was helemaal niet voorbereid op dat moment. Ik schrok me rot en hoopte dat mijn panty’s het deze keer zouden houden… .

‘Je had dit laten vallen’ met een stralende glimlach, nu duidelijk te zien. Ik antwoordde: ‘Bedankt, het is allemaal de schuld van Anastacia.’ – het Ally Mc Beal gesprek begon opnieuw in mijn hoofd. Gelukkig onzichtbaar voor hem. Hij lachte alleen maar. Ally zei: ‘Hij kent de film ook.’ Paniek in mijn hoofd en heel wat hilariteit.

Bon, even terug naar mijn vraag: In welke kaas kun je een klein paard verbergen? ….. Hou je vast, hier komt de ijsbreker, het mopje dat totaal niet grappig is en toch iedereen aan het lachen brengt tijdens een akward momen: maskerpony (mascarpone)!

Just remember, it happens to the best of us!

18-12-2019 om 17:56 geschreven door Zali