DE ALLERSTILSTE ZATERDAG OOIT

Heel vroeg bij het ochtendgloren hoorde ik enkel de vogeltjes fluiten. In het struikgewas ruiste er iets, ik weet niet wat. Een beekje klaterde, een zacht windje woei door de bomen. Alleen zuiver natuurlijke geluiden waren te horen, verder absoluut niets. Een vredige, rustgevende stilte. Een overheerlijk gelukzalig gevoel borrelde op vanuit mijn hart en leek zich uit te breiden tot de hele omgeving, de ganse aarde, het heelal… Alles was één geworden,  één harmonisch geheel van liefde.

Ik voelde dat er weldra iets heel bijzonders ging gebeuren. Een onbestemd verlangen vol verwachting vulde mijn innerlijk gemoed.

Er staat een wonder te gebeuren, misschien morgen al, iets ongelooflijks, waar men nog duizenden jaren gaat over spreken…

Yogannes