HEIMWEE DOET MIJN HART VERSTILLEN.

Stilte betekent niet altijd het volledig ontbreken van welk geluid dan ook. Natuurgeluiden bijvoorbeeld benadrukken juist het heerlijk gevoel van rust en stilte. Een kabbelend beekje, het vrolijk gefluit van een vogeltje, het ruisen van de wind door de bomen…. Als extreem hooggevoelige heb ik wel vaak last van mechanische geluiden. Dat gaat van gesuis in de buizen van de centrale verwarming tot het oorverdovend lawaai van harde “muziek” of van miljarden verspillende gevechtsvliegtuigen. Bij dat laatste komt ook het verschrikkelijke besef kijken dat massa’s geld gebruikt wordt voor vernietigend wapentuig met onnoemelijk menselijk lijden tot gevolg en dat omwille van de hebzuchtige eigenbelangen van enkele machtswellustelingen. Terwijl datzelfde geld zoveel beter besteed kan worden aan werkelijke noden die tegelijk veel doeltreffender zijn om oorlog en ellende te voorkomen. Om stil van te worden….

Alleen in diepe meditatie vind ik werkelijke stilte en innerlijke vrede en rust. Maar ook hier liggen kapers op de loer: rusteloze gedachten overvallen me veelvoudig en verhinderen me bij het begin van de meditatie meestal om mijn geest te kalmeren. Enkel krachtige technieken, goed geoefend, kunnen ook deze “lawaaierige” indringers verdrijven. En dan komt uiteindelijk een oceaan van stilte, van oneindige sereniteit, van diepe gelukzalige stilte. Onbeschrijfelijk want woorden schieten tekort voor deze bovenmenselijke ervaring. En al is het niet altijd makkelijk, iedereen kan het! Een beetje discipline en oefening volstaan. Te beginnen met een paar minuten per dag in de stilte te gaan. Gaandeweg kom je tot een dagelijkse gewoonte die zo ontspannend en rustgevend is dat je op den duur naar deze vreugdevolle momenten uitkijkt en beseft dat deze zalige meditatietijd de gelukkigste van je leven is. Je bent dan verbonden met de bron van Al-wat-is, met je ware zelf. Een liefdeservaring die alle levensmomenten ver overtreft.

De mooiste stilte is die op zondag. Tenminste als je je niet laat verleiden tot jachtige inkopen of rumoerige evenementen. Neen, gewoon genieten van het heerlijk niets doen. Niets hoeft, alles mag. Volledig tot jezelf komen. De rust en stilte opzoeken. Tijd maken voor jezelf en voor je geliefden. Een mooie wandeling in de natuur of een fietstocht maken. Een goed boek lezen. Luisteren naar prachtige muziek. Zoveel mogelijkheden om de stilte te vieren; iets waar je anders nooit toe komt.

Mijn meest dierbare stilte-herinnering is die van de zondagen uit mijn kindertijd. Thuis helemaal jezelf mogen zijn en tot rust komen in het warme gezinsnest. Geen school, geen verplichtingen (behalve de zondagsmis), lekker lang uitslapen, een heerlijke zondagse maaltijd. Niks stress, alles peis en vree. Geen winter of zomertijd, gewoon je bioritme mogen volgen. Iedereen vriendelijk en goedgezind. Bij gelegenheid logeren bij grootmoeder die zong terwijl ze ongelooflijk lekkere tomatensoep maakte met soepvlees en met veel balletjes (wist ik veel dat ik later vegetariër zou worden J) . Een stilte die resoneert met de diepe, innerlijke stilte van je hart, je ziel. Ach, wat verlang ik naar die gelukzalige stilte!

Yogannes