Een modern kerstverhaal op belgische wijze (voor mijn Nederlandse vrienden, dit is gebaseerd op waargebeurde feiten: een klacht van een niet-gelovige wegens het plaatsen van een kerststalletje in een gemeentehuis)

WIE IS ER BANG VOOR DE VERSCHRIKKELIJKE KERSTSTAL?

Nog gauw even naar het gemeentehuis om mijn nieuwe pas af te halen dacht de man toen hij uit zijn stamkroeg “De Vrijdenker” kwam. Bij het binnenkomen van de lokettenzaal bleef hij plots als versteend staan. Daar zag hij toch wel zeker een kerststalletje staan! Hij sidderde van kop tot teen en dacht even dat hij van angst het bewustzijn zou verliezen. Die vertederende blik van Moeder Maria doorboorde zijn vrijzinnig hart, Jozef leek hem vermanend aan te kijken omdat hij teveel gedronken had en toch nog met de wagen naar hier was gereden en het kindje Jezus scheen hem toe krijsen: ”Bekeer u, want de verkiezingen zijn nabij!” De os en de ezel gaven hem een slecht geweten want hij was een fervente vleeseter. De schaapjes herinnerden hem pijnlijk aan zijn eigen schaapjes van kinderen die hem zo vaak moesten missen terwijl hij vergaderingen hield of voorbereidde om uit te zoeken hoe men het geloof in goedheid, vrede en liefde de wereld uit kon helpen. Al een geluk dat de drie koningen er nog niet bijstonden want dat zou de sfeer helemaal grimmig gemaakt hebben, gezien de strubbelingen in de koninklijke familie.

Na heel diep ademgehaald te hebben en alle moed bijeengeraapt te hebben, trok hij resoluut naar het bureau van de burgemeester om er zijn beklag te doen. Militairen op straat, her en der betonblokken om de toegangswegen af te sluiten, tot daar aan toe. Maar zomaar een kerststalletje plaatsen in een openbare ruimte, dat is toch het toppunt van onveiligheid! Wat een verschrikkelijke rampen kan dit wel niet teweegbrengen! Stel je voor dat er minder verzuring en meer verdraagzaamheid zou komen in de samenleving, of nog erger: vrede op aarde! Dan kon niemand nog iets verdienen aan de verkoop van wapens en gevechtsvliegtuigen!   Mensen zouden meer solidair zijn met elkaar: waar zou dat in s’ hemels naam (vergeef me de uitdrukking) naar toe gaan! Een warme maatschappij waar iedereen gelijkwaardig zichzelf zou kunnen ontplooien met eerbied voor ieders overtuiging: wat een nachtmerrie!

Gelukkig toonde de burgervader begrip voor onze bezorgde man. De kerststal verdween onmiddellijk. Zelf was de burgemeester wel een diepgelovig man maar de coalitie mocht toch niet in gevaar gebracht worden. En daarbij: veiligheid voor alles. Er is immers niets gevaarlijker dan een kerststalletje. Mochten de bevoegde veiligheidsdiensten dit ooit te weten komen dan zou het dreigingsniveau ogenblikkelijk stijgen en zou het voltallige leger paraat moeten staan om die verschrikkelijk levensbedreigende kerststalletjes overal te lande te gaan vernietigen.  

De man stapte opgelucht weer naar buiten. Hij was aan een enorme ramp ontsnapt en had de gemeente en het land voor een groot onheil behoed. Hopelijk komt er snel een wet die die verfoeilijke kerststallen totaal verbiedt. Er zijn tenslotte grenzen aan vrijheid en verdraagzaamheid. Een diep gevoel van welbehagen overviel hem; dat kerstbier uit “De Vrijdenker” had hem duidelijk deugd gedaan.

Yogannes

Het wonder van Kerstmis

hoe wonderlijk toch

dat het licht dat uitstraalt

van een pasgeboren kindje

in een kribbe

meer dan tweeduizend jaar geleden

ook nu nog ons hart verblijdt,

en tedere zaadjes van vreugde en hoop

zaait in ons hart

waaruit rijpe vruchten

van liefde, vrede en geluk bloeien

een diep en heilig mysterie

dat ons elke Kerst opnieuw

intens ontroert

en doet geloven

dat ondanks alles

in die helse wereld rondom ons

de belofte van een gelukzalige hemel

ooit waarheid wordt

voor iedereen van goede wil

laten wij

vol dankbaarheid

en geloof in het goede

zingen van blijdschap

bidden en mediteren

luisterend naar zoet engelengezang

de herders volgend

naar het Christuskind

dat stralend van

Licht en Liefde

telkens opnieuw

in ons herboren wordt

                                       Yogannes

De Tuin van Heden

in de tuin van stilte

wandel ik rustig rond

vol bewondering

voor de prachtige geurige bloemen

het frisse grastapijt

de veelkleurige vlinders

een kabbelend beekje

met gesloten ogen

zit ik in meditatie

en richt mij

naar boven

witte wolken

nemen al mijn gedachten mee

ik zeg alle problemen en zorgen vaarwel

ik zaai

zaadjes van vreugde en hoop

in de ontvankelijke bodem

van de tuin der stilte

klein als mosterdzaadjes

uiteindelijk uitgroeiend

tot wuivende bomen

groot en hoog

met takken vol

nestelende vogels

boven alles uit

binnen alles in

oneindig weids

en tegelijkertijd

oneindig klein

overal kernpunt

nergens omtrek

vuurwerk van vreugde

extatisch geluk

enkel nog: zijn

zuivere essentie

mijn Ware Zelf

Eén en Al

Liefde

Yogannes

DE ULTIEME BEVRIJDING

karrevrachten karma

zeul ik met me mee

eeuwenlang

levens lang

er komt altijd maar bij

zelden raak ik wat ballast kwijt

de vermoeidheid groeit

de wanhoop ook

het goede karma

biedt wat soelaas

maar het overgrote deel

is slecht karma

een vat van ellende

en oeverloos verdriet

tot ik op een kruispunt kom

waar ik even halthoud

en in stilte diep mediteer

ik kijk naar mijn derde oog

zie, daar staat mijn Grote Geliefde

en wenkt me goedmoedig toe

resoluut klieft mijn goeroe

met het zwaard van onderscheid

de knoop van mijn bijeengebonden karma los

pakken karma

die eerder loodzwaar leken

zweven nu hoog in de lucht

en verdwijnen, verdampen en lossen op

in een intens laaiend vuur

het uitgezuiverde karma brandt

uiteindelijk volledig weg

helemaal licht geworden

verlost van alle angst en pijn

boordevol vernieuwde energie

ga ik nu mee op

in het grote Licht

van zuivere Liefde

zuiver Zijn

mijn Grote Geliefde

neemt mij met een gelukzalige glimlach mee

in een eindeloze oceaan

van immer nieuwe vrede en vreugde

Yogannes