Een modern kerstverhaal op belgische wijze (voor mijn Nederlandse vrienden, dit is gebaseerd op waargebeurde feiten: een klacht van een niet-gelovige wegens het plaatsen van een kerststalletje in een gemeentehuis)

WIE IS ER BANG VOOR DE VERSCHRIKKELIJKE KERSTSTAL?

Nog gauw even naar het gemeentehuis om mijn nieuwe pas af te halen dacht de man toen hij uit zijn stamkroeg “De Vrijdenker” kwam. Bij het binnenkomen van de lokettenzaal bleef hij plots als versteend staan. Daar zag hij toch wel zeker een kerststalletje staan! Hij sidderde van kop tot teen en dacht even dat hij van angst het bewustzijn zou verliezen. Die vertederende blik van Moeder Maria doorboorde zijn vrijzinnig hart, Jozef leek hem vermanend aan te kijken omdat hij teveel gedronken had en toch nog met de wagen naar hier was gereden en het kindje Jezus scheen hem toe krijsen: ”Bekeer u, want de verkiezingen zijn nabij!” De os en de ezel gaven hem een slecht geweten want hij was een fervente vleeseter. De schaapjes herinnerden hem pijnlijk aan zijn eigen schaapjes van kinderen die hem zo vaak moesten missen terwijl hij vergaderingen hield of voorbereidde om uit te zoeken hoe men het geloof in goedheid, vrede en liefde de wereld uit kon helpen. Al een geluk dat de drie koningen er nog niet bijstonden want dat zou de sfeer helemaal grimmig gemaakt hebben, gezien de strubbelingen in de koninklijke familie.

Na heel diep ademgehaald te hebben en alle moed bijeengeraapt te hebben, trok hij resoluut naar het bureau van de burgemeester om er zijn beklag te doen. Militairen op straat, her en der betonblokken om de toegangswegen af te sluiten, tot daar aan toe. Maar zomaar een kerststalletje plaatsen in een openbare ruimte, dat is toch het toppunt van onveiligheid! Wat een verschrikkelijke rampen kan dit wel niet teweegbrengen! Stel je voor dat er minder verzuring en meer verdraagzaamheid zou komen in de samenleving, of nog erger: vrede op aarde! Dan kon niemand nog iets verdienen aan de verkoop van wapens en gevechtsvliegtuigen!   Mensen zouden meer solidair zijn met elkaar: waar zou dat in s’ hemels naam (vergeef me de uitdrukking) naar toe gaan! Een warme maatschappij waar iedereen gelijkwaardig zichzelf zou kunnen ontplooien met eerbied voor ieders overtuiging: wat een nachtmerrie!

Gelukkig toonde de burgervader begrip voor onze bezorgde man. De kerststal verdween onmiddellijk. Zelf was de burgemeester wel een diepgelovig man maar de coalitie mocht toch niet in gevaar gebracht worden. En daarbij: veiligheid voor alles. Er is immers niets gevaarlijker dan een kerststalletje. Mochten de bevoegde veiligheidsdiensten dit ooit te weten komen dan zou het dreigingsniveau ogenblikkelijk stijgen en zou het voltallige leger paraat moeten staan om die verschrikkelijk levensbedreigende kerststalletjes overal te lande te gaan vernietigen.  

De man stapte opgelucht weer naar buiten. Hij was aan een enorme ramp ontsnapt en had de gemeente en het land voor een groot onheil behoed. Hopelijk komt er snel een wet die die verfoeilijke kerststallen totaal verbiedt. Er zijn tenslotte grenzen aan vrijheid en verdraagzaamheid. Een diep gevoel van welbehagen overviel hem; dat kerstbier uit “De Vrijdenker” had hem duidelijk deugd gedaan.

Yogannes