Ik heb niet al te lang moeten herstellen en kon al snel de traningen hervatten. Voorlopig heb ik enkel nog wat last van de linkerrib. De fiets heeft het relatief goed overleefd: enkel een nieuwe shifter en een paraplu wiel.
Jammer van het slechte weer! Ik had maar graag deftige duurtrainingen gedaan, nu ben ik veroordeeld tot de helft van de training op de rollen en dan nog een stukje buiten... Ik kom zo wel aan mijn uurtjes, maar 25 uur per week haal ik niet. Geen ramp, het was tijd voor een korte pauze om de frisheid terug te vinden.
Eerstvolgende koers is Houthalen nu zaterdag, een manche van de Lotto Cycling Cup. De dag nadien start ik vermoedelijk in Hillegem.

Op 1 mei reed ik het PK Vlaams-Brabant in Boortmeerbeek. Doel was om op het podium te staan. Het allerliefste in een trui, maar daarvoor zou ik op een tikje geluk moeten rekenen en hopen dat Annelies Van Doorselaer zich misrekent.

Ik stel mijn koers vooral op haar af en rijd steeds bij de tien eersten of ga mee in de aanval. Na half koers demarreert Annelies herhaaldelijk. Op uitval nummer drie heb ik geen antwoord en ze is weg met vijf. De trui mag ik vergeten, niets aan te doen, ze was te sterk. Met nog drie ronden te gaan is het zaak om zilver veilig te stellen, maar helaas. Het peloton wijkt uit naar links, ik zit helemaal links en krijg de snelspanner van de renster voor me in het wiel. Voorwiel blokkeert en ik maak een salto. Einde koers, weg zekere podiumplaats :(. Mijn helm is helemaal kapot, ook mijn rechtershifter is gebroken. Mijn voorwiel staat krom. Zelf heb ik vooral last van de kuit, het lijkt een spierscheurtje te zijn en dat zou een kleine ramp zijn...

De volgende dag wijst onderzoek een verrekking uit van de kuitspier, geen scheur. Oef! Officieel dus een verrekking, een whiplash en wat kneuzingen. Ik ben alweer aan het trainen en voel nog enkel de linker rib bij het ademen. Omdat ik geen risico op een scheur wil nemen, rij ik dit weekend geen koersen, maar doe ik lange duur. 17 of 18 mei herneem ik.