Daarstraks op de trein wat oppervlakkig een gesprek gevolgd tussen twee medereizigers. Blijkbaar toch twee mannen die van ver of van dicht iets met de politiek te maken hebben, ofwel gewoon mondige burgers.
Het ging over de verkiezingen en meer bepaald over de huidige en toekomstige coalities. Er werden voorbeelden gegeven van bepaalde steden.
De conclusie was: er staan zeer veel coalities op springen en er zouden wel eens uitzonderlijk veel nieuwe meerderheden kunnen gevormd worden.
Persoonlijk hecht ik daar niet zo veel belang aan, omdat ik denk dat, zelfs als dat juist zou blijken, het niet zo veel zal veranderen in de realiteit.
Bepaalde partijen zullen in de meeste gevallen hun absolute meerderheid verliezen, maar ik zie nergens een andere partij in de plaats komen met een absolute meerderheid. In die gevallen zal een coalitie gevormd moeten worden ( met twee of met drie ), maar de kans is groot dat de partij die haar absolute meerderheid heeft verloren toch de grootste partij zal zijn in de ( nieuwe ) coalitie. Dus dezelfde burgemeester kan aanblijven, en als de partij nogal dominant is in de coalitie zal er ook aan het beleid niet veel veranderen. Meestal zal de huidige coalitiepartner behouden blijven ( indien het rekenkundig kan ), maar niet noodzakelijk. Vermits er nergens nog absolute meerderheden zullen zijn zal je overal coalities hebben. De eerste voorwaarde voor een coalitie is dat ze mathematisch een meerderheid heeft. Soms zal maar één formule mogelijk zijn; soms zullen er meerdere mogelijk zijn. Daardoor zie je nu al dat dat de waarschijnlijk grootste partij door de anderen wordt opgevreeën. In datzelfde morbide spel kaderen de voorakkoorden.
Nu lijkt het er hoe langer hoe meer op dat Schouppe ( voor één keer ) de waarheid heeft gezegd en dat men inderdaad coalities probeert te sluiten om de N-VA buiten het beleid te houden. Schouppe heeft al meer strategische blunders begaan in zijn leven. Dit zou er wel weer één kunnen zijn. Het is in elk geval zeer risicovol met de verkiezingen van 2014 in het verschiet.
Stel je eens voor dat N-VA de duidelijke winnaar is in Antwerpen, maar dat er een wiskundige mogelijkheid bestaat om een meerderheid te vormen met iedereen, behalve met N-VA en Vlaams Belang... Volgens mij zou dit de doodsteek zijn van de traditionele partijen. Indien zij van plan zijn om een feitelijk cordon sanitaire te leggen rond de N-VA, dan zullen de kiezers hen zonder enige twijfel een gepeperde rekening presenteren in 2014.
Volgens mij zal er dus, op basis van de resultaten van de laatste peiling, in realiteit niet zo veel veranderen, tenzij sommigen van plan zijn om op avontuur te trekken..., uit wanhoop, uit domheid, uit sectarisme, uit rancune. Vooral niet doen !
Een week voor de verkiezingen en ze zijn allemaal uitverteld, de politieke partijen, de voorzitters en de kopstukken.
Dat is op de eerste plaats te wijten aan het feit dat de meeste partijen reeds bij aanvang van de campagne niet veel te vertellen hadden.
Geef toe: als je de programma's van de verschillende partijen in de steden en gemeenten naast elkaar legt, is er meestal eerder sprake van verschillen in nuances, in dosering, in accenten dan van fundamentele tegenstellingen. Een beetje meer van dit, een beetje minder van dat.
In de debatten met de voorzitters wordt ten overvloede herhaald dat deze verkiezingen over locale problemen gaan. Maar tezelfdertijd stel je vast dat die problemen - op enkele specifieke uitzonderingen na - bijna overal dezelfde zijn: betaalbaar wonen, mobiliteit, veiligheid, toestand van de wegen, een nieuwe bibliotheek of een nieuwe fuifzaal of een nieuw zwembad.
Als je provinciehoofdsteden vergelijkt: grosso modo dezelfde uitdagingen; centrumsteden: grosso modo...; middelgrote gemeenten: grosso modo...
Eigenlijk moeten we blij zijn dat er ook in Antwerpen verkiezingen zijn.
Ik heb deze morgen nog iets meegepikt van het debat tussen de Antwerpse kopstukken op radio1. De intensiteit, de scherpte en het antagonisme zijn duidelijker voelbaar dan in andere debatten.
De intensiteit van dit koningsdrama ligt bij het koningskoppel Janssens - De Wever. Twee totaal verschillende persoonlijkheden, totaal andere stijlen. Het pigment zit in de onderhuidse vijandigheid, en de onzekerheid over de uitslag. Maar ook in Antwerpen zijn alle problemen al twintig maal binnenste buiten gekeerd.
Maar wat zijn het nu uiteindelijk zondag ? - regionale/federale verkiezingen ( N-VA ) - locale verkiezingen ( SP.a / Groen ) - een referendum voor of tegen de N-VA ( CD&V / Open VLD )
Ik denk niet dat we deze week nog veel vuurwerk moeten verwachten, en gezien de Federale Regering nog altijd in haar sperperiode zit, wordt het al bij al een zeer kalme laatste campagneweek.
Al bij al heb ik gekregen wat ik had verwacht: een strak maar voldoende flexibel format, voldoende spreektijd voor iedereen, interessant en niet te langdradig. Concrete problemen, probleemdomeinen en een door iedereen begrijpbaar taalgebruik.
Hanne De Cauter noemde het in het Nieuws Laat een beschaafd debat.
Wie zich had verwacht aan bitsige woordenwisselingen, scheldpartijen, scherpe uitvallen was er aan voor de moeite. De tijden van Kop Van Eynde en Louis Tobback zijn voorbij, ook al viel kleine Bruno toch één maal bijna uit de toon door De Decker af te snakken.
Een winnaar aanduiden is in dergelijk debat onmogelijk. Ik vind dat zij die relevant zijn het al bij al goed hebben gedaan ( binnen het kader van hun al dan niet duidelijk verhaal uiteraard ).
Het spanningsmoment was de steeds terugkerende vraag ( vooral Tim Pauwels insisteerde ) aan Bart De Wever of hij, na 2014, in elk geval burgemeester blijft; blijft u zes jaar burgemeester ? Omdat De Wever van het gezaag af wou, en omdat hij voelt dat hij op dat punt klem zit, antwoordde hij uiteindelijk en zonder veel overtuiging dan maar ja. Een burgemeester die zich laat vervangen door een waarnemend burgemeester, is natuurlijk nog altijd burgemeester... ( overigens heeft De Wever gelijk om voortdurend te herhalen dat de kiezer eerst nog moet spreken ).
En toch heeft dit verteerbaar debat mij niet erg gelukkig gemaakt. Integendeel.
Het is misschien voor de eerste keer dat ik zo duidelijk heb beseft dat wij in ons land, op het vlak van de belangrijke maatschappelijk problemen die werden aangeraakt ( betaalbaar wonen, mobiliteit, veiligheid, vergrijzing, e.a. ) zeer zeer diep in de shit zitten. Ik denk niet dat wij echt beseffen hoe diep? Ik begin ook te betwijfelen dat onze politici het beseffen. En dit is nog niet het ergste: iedereen zegt dat het in de komende twintig jaar nog veel erger zal worden.
Misschien toch hoog tijd om een onderscheid te maken tussen hoofdzaak en bijzaak.
Alle waarnemers zeggen het al jaren: in debatten, man tegen man, of in groep, is De Wever onklopbaar. Patrick Janssens heeft het recent nog ootmoedig toegegeven. Hij heeft er zich overigens bij neergelegd.
Maar anderen willen het toch nog proberen. Een matchke armworstelen.
Vanavond in Terzake:
Daniel Termont ( overigens een toffe pee ) verwijt De Wever de cumul van het burgemeesterschap met het partijvoorzitterschap. Termont had niet eens de tijd om aan zijn zijn glas te nippen voor De Wever hem in het kruis had met de uitspraak, dat hij zich perfect in staat voelt om te doen wat Tobback en Stevaert hem voor hebben gedaan. Fume ça, c'est du belge, Daniel. Als kers op de taart preciseerde De Wever dat hij niet zeventien mandaten heeft, zoals Termont. Eerst de jab, en wanneer de tegenstander voorover buigt, de uppercut.
Wouter Beke wilde het ook eens proberen en verweet De Wever zijn kritiek op de linkse belastingsregering Di Rupo. Antwoord van De Wever: " Ik zeg identiek hetzelfde als Stefaan De Clerck . " Beke heeft het nog niet begrepen en komt vijf minuten later nog eens met dezelfde kritiek. Binnen de tien seconden krijgt hij voor de tweede keer Stefaan De Clerck op zijn boterham...!
Het gaat hier niet over programma's of ideologie. Maar in de debatten is De Wever een virtuoos waar je met plezier naar luistert.
Wie deze kwaliteiten ten dienste kan stellen van zijn programma, zijn partij en Vlaanderen heeft mijn vertrouwen...tot het bewijs van het tegendeel.
Het blijven peilingen. Bepaalde trends worden bevestigd. De Wever op kop in Antwerpen. Zittende burgemeesters doen het relatief goed, vooral persoonlijk. De SP.a lijkt zich redelijk te handhaven ( Gent, Oostende, enz. ). De CD&V probeert de schijn hoog te houden: we blijven de grootste partij, we houden de burgemeester. Dat is juist, maar moet zelfs in die steden, het verlies van 25% van hun kiezers verbergen. In Gent en Antwerpen moet je Child Focus inschakelen om de partij nog terug te vinden. Open VLD moet echt met een vergrootglas zoeken naar een succesje ( Gent, ... ) Het totaalbeeld is een ramp. Idem voor Vlaams Belang: minder dan de helft, soms niet eens meer een derde. Groen: zeer eervol, met positieve uitschieters. Waarom niet overal onder eigen vlag opkomen ? NV-A: zoals verwacht en voorspeld. Indien een overwinning in Antwerpen: schitterende prestatie. Elders zou 15 à 20% een succes zijn.
De avond van 14 oktober: één tegen allen. Voor de traditionele partijen zal de N-VA de grote verliezer zijn, want geen 35%... Grapjassen die Beke en De Croo ! Op hun partij-hoofdkwartieren zullen alle mogelijke coalities gevormd worden, enkel en alleen maar om de N-VA uit te sluiten.
Met het oog op 2014 zou ik toch die zelfmoordstrategie verlaten. De Vlamingen en de N-VA langs achter met geweld blijven verkrachten, lijkt mij niet meer de juiste weg.
Nieuwe rage: GAS: Gemeentelijke Administratieve Sancties. GAS-boetes.
Er is al enkele maanden sprake van, maar de laatste paar weken zijn de GAS-boetes niet meer uit het nieuws weg te slaan. En natuurlijk gebeurt alles weer op zijn Belgisch, met een enorme populistische tsunami, in de grootste wanorde. Puur amateurisme, pure improvisatie. We staan nog maar aan het begin en nu al kan je door de bomen het bos niet meer zien. Indien we zo verder gaan wordt het hele concept in werkelijkheid een doodgeboren kind of op zijn best een blijvende bijkomende manier om de stadskas te spijzen. Ik weet wel, het zijn gemeenteverkiezingen, maar het is zonder meer kinderachtig om tien dagen voor de verkiezingen plots wakker te schieten om, zonder enige schaamte of scrupules, de kiezer te proberen wijs te maken dat het definitief gedaan zal zijn met de overlast, via een opbod in de sector van de GAS...!
Een wanvertoning: aan een hallucinant tempo schieten de overlast-boetes uit de grond, van alle aard en alle soort; gemeenten voegen dagelijks nieuwe boetes toe om toch maar een langere lijst te hebben dan de buurgemeente of de andere centrumsteden; er wordt gegoocheld met het bedrag van de boetes; er wordt getwist over de minimumleeftijd: eerst 16 jaar, sinds een paar weken 14 jaar, en vandaag is er in de kranten sprake van 12 jaar. Complete chaos.
Wat loopt er allemaal fout?
- een aantal zaken die in aanmerking komen voor een GAS-boete, zijn criminele feiten; ze horen hier niet thuis, want ze worden gesanctioneerd door het strafrecht. - een aantal handelingen die op de lijstjes voorkomen zijn daar volkomen arbitrair op gezet en zijn te belachelijk om los te lopen; ik weet niet of er 'pestbelastingen' bestaan, maar in dit geval kan je terecht spreken van 'pestboetes'. Als 'rondhangen op zich' overlast wordt, dan weten we misschien waaraan we beginnen, maar niet waar we zullen eindigen. Bovendien zal je nu, als jongere, als je uitgaat in een andere gemeente eerst de lijst van pestboetes moeten opvragen. - blijkbaar kan elke stad of gemeente arbitraire bedragen op die boetes plakken; men spreekt nu in sommige gevallen reeds over honderden euro ( ik heb enkele weken geleden reeds geschreven dat de jongeren op de duur zullen moeten gaan stelen om hun GAS-boetes te betalen ). - kan men het alstublieft eens worden over de leeftijd ? - kan men alstublieft ook eens duidelijk maken wie dergelijke GAS-boetes kan/mag uitschrijven ? Enkel de politie, of ook stadswachten, administratief personeel, e. a. ? Iedereen, behalve de politie ? - kan men ook eens duidelijk maken of men tegen zo'n boete in beroep kan gaan ? Bij wie? Kan men de feiten betwisten ? Bij wie ? - beseft men wel dat alles wat verboden wordt voor veel jongeren juist aantrekkelijk is ? Alles zal uitgeprobeerd worden. Kat en muis.
En nu de uitsmijter: er zal telkens een gesprek komen tussen de gemeente en de jongere, in aanwezigheid van zijn ouders. Waar zal men daar in godsnaam de middelen, de tijd en het personeel voor vinden ? Zal men tolken voorzien ( veel ouders zijn Nederlandsonkundig )? Wie zal instaan voor het innen van de boetes ? Bij de jongeren die ( zogezegd ) geen geld hebben, of bij de ouders die ook ( zogezegd ) geen geld hebben ? De feiten gebeuren in Kortrijk. Wat indien de jongere en zijn ouders in Brussel of Charleroi wonen? Gesprek? Waar ? Boete innen ? Hoe ? Door wie? Hoe veel zal heel die grap kosten ?
Is er een beleid? Niet echt. Is er eensgezindheid over dat beleid? Helemaal niet. Is wat hierboven werd beschreven de uitvoering van een beleid ? Populisme, amateurisme, improvisatie.
Geen paniek. Over zes jaar zijn er opnieuw gemeenteverkiezingen. Twee weken ervoor zal men wel met een nieuw plan komen.
LC
Zomer. Mooi weer. Een park. Een houten bank. Vier gastjes van 16. Eén zit op de leuning van de bank: GAS Uit de radio van de andere speelt muziek: GAS De derde goochelt met een bal op het gras: GAS De vierde gooit een stukje pita naar een kirrende duif: GAS.
Was vandaag in Brussel bij één van de vele filialen van de NMBS.
Ik heb een uurtje gepraat met echte stakers. 's Morgens en 's middags een uur piket staan en de rest van de dag drinken. 's Avonds doodmoe. Het is juist: de harde kern is bijna exclusief Franstalig. Gespreksonderwerpen: schrik van een faillissement, een nieuw Sabena, de bazen zijn idioten, nieuwe stations ( Luik, Bergen, e. a. ): onnodige luxe-paleizen, Logistics: enorme put en juist de vier luxueuze bovenverdiepingen, met terrassen, gehuurd in een top-gebouw, verspilling,...
We gaan door; er zullen nog stakingen volgen, misschien volgende week al...!!!
Het bewustzijn dat een paar honderd man voldoende is om het hele net plat te leggen is zeer sterk aanwezig. En de vakbonden ? Wij hebben de vakbonden niet nodig om te staken...
Grootspraak ? Ik hoop het, maar zo heb ik het wel degelijk gehoord vandaag.
- Ik zou graag op de hoogte gehouden worden van de paringsdans in Kortrijk. Ik zou in elk geval aan de N-VA lijsttrekker de raad willen geven om de tube vaseline bij de hand te houden voor hij met de CD&V in bed duikt.
- Ik zou graag van HUMO willen weten of zij hun beschuldiging, veroordeling en terechtstelling van bisschop Vangheluwe nu eindelijk hard kunnen maken. Zijn er nu bewijzen of denken jullie nu echt hiermee weg te komen ?
- Zou Karel De Gucht alstublieft nog eens de N-VA frontaal willen aanvallen? De partij zou graag nog een paar procenten stijgen ten nadele van de Open VLD. Alstublieft, Mijnheer De Gucht.
- De Voorzittersverkiezingen bij de Open VLD zullen de grote vernieuwing en verjonging inluiden. Klopt het dat Patrick Dewael die jeugdige vernieuwing zal verpersoonlijken ? Naar verluidt is ook Herman De Croo kandidaat.
- Volgend jaar houdt de C}D§V een herbronningscongres. Wie wordt de keynote speaker? Tindemans, Martens, Chabert of Theo Lefevre?
- Als we de kerncentrales vervroegd sluiten, zullen we een tekort aan energie hebben. Nu zijn er drie kerncentrales gesloten, en we hebben te veel energie. Kan iemand dat nog eens opnieuw uitleggen ?
- Is het echt waar dat een gevangene die niet kan werken omdat de cipiers staken, recht heeft op een werkloosheidsuitkering ?
- Ok, Stanny, Elio is een makkie. Probeer volgende keer maar eens een tong te draaien met Laurette. Inenting tegen rabiës aangeraden.
Het is normaal dat de spoorstaking, zowel gisteren als vandaag, het allesoverheersende onderwerp was.
Enkele highlights:
- iedereen krijgt kritiek van iedereen, maar er is toch een duidelijke hiërarchie: de Directies van de NMBS en de politici krijgen uit bepaalde hoeken de volle lading, maar nooit is er in België een zo grote eensgezindheid geweest om de vakbonden aan de schandpaal te nagelen. Deze staking is een schande voor de vakbonden. Alle economische krachten, alle opiniemakers, alle waarnemers wijzen in dezelfde richting. Totaal ongepast, buitensporig, zinloos, schadelijk, onverantwoord. Behalve bij enkele syndicale heethoofden vind je nergens verzachtende omstandigheden.
- als iedereen naar de vakbonden wijst, dan wijzen ze uiteraard naar de ayatollah, Jos Digneffe. Hoogst opmerkelijk: Digneffe wordt doodgezwegen. Hij is amper weg en hij is vergeten, dood en begraven. Een collectieve oef. Nu komt alles boven: de dictator, de leugenaar, de manipulator, de man die aan niemand verantwoording moest afleggen. Digneffe beweert dat de staking hem werd opgedrongen door de achterban, door de basis. Tachtig procent van de spoormannen verklaren publiekelijk dat zij het niet eens zijn met deze staking. Tachtig procent van de spoormannen zeggen dat Digneffe slechts vijf mannen nodig heeft om binnen een uur het hele net plat te leggen ( wat hij zeer geregeld heeft gedaan ). Het was de staking te veel. Icarus is te dicht bij de zon gevlogen en heeft zijn vleugels verbrand. De vakbonden zijn nooit zo algemeen uitgespuwd geweest als nu. Ook dat mag Digneffe op zijn conto schrijven.
- iedereen verwijst nu terecht naar de enorme uitdagingen van en voor de toekomst. Laat ons hopen dat, na deze traumatische ervaring, iedereen, zonder enige uitzondering, aan hetzelfde zeel wil trekken. Ik denk niet dat het plezant is om te werken voor een onderneming die onder de dictatuur van de vakbonden moet werken; ik kan mij wel voorstellen dat het plezant is om te werken voor een dynamische succesvolle onderneming waarin iedereen de kans krijgt om creatief te zijn en zichzelf maximaal te ontplooien. Een illusie ? Misschien. Hopelijk niet.
- schitterend televisiemoment dinsdagavond in Terzake: Jannie Haek - Kathleen Cools. Eerst probeert Cools tien maal om een antwoord te krijgen op een simpele vraag: Mijnheer Haek, welke structuur heeft uw voorkeur voor de toekomst: één entiteit of een tweeledige structuur ? Tien keer, geen antwoord. Verandering van onderwerp: mijnheer Haek, hoe ziet uw persoonlijke toekomst er uit ? En plots stel je vast dat Kathleen Cools en Jannie Haek gedurende vijf minuten rustig zitten te keuvelen over de mogelijke postjes waarin Haek politiek zou kunnen benoemd worden. Ik dacht dat 'nieuwe politieke cultuur' betekende: geen politieke benoemingen meer. Ik was fout. 'Nieuwe politieke cultuur' betekent: vanaf nu zullen we open en bloot over de politieke benoemingen babbelen in Terzake. De schaamte voorbij.
Ik hoop dat de etterbuil bij deze gebarsten is en dat we er vanaf nu vol voor kunnen gaan.
Veli Yüksel ( lijsttrekker CD&V in Gent ) schrijft een brief naar een vrederechter met vraag tot enige vriendelijkheid in een echtscheidingsaffaire.
Indien hij die brief niet had geschreven, zou er ook geen sprake kunnen zijn van complot, opzet, sabotage.
Alain Courtois ( lijsttrekker MR in Brussel ) zit vermengd in eigenaardige geldstromen met mogelijk belangenconflict.
Indien die geldstromen er niet zouden zijn, zou er ook geen sprake kunnen zijn van complot, opzet, sabotage.
Zij zullen het nooit leren en zij zullen het nooit laten. Wij mogen iets meer dan de anderen of wij mogen veel meer dan de anderen; wij staan een beetje boven de wet of wij staan gewoon boven de wet. Het is blijkbaar een ziekte, een besmettelijke ziekte.
En dan begint het bal der schijnheiligen: iedereen veroordeelt wat er eventueel is gebeurd, maar niemand vindt een sanctie aangewezen of noodzakelijk.
Als wij iets verkeerd doen, moeten wij gestraft worden. Als een politicus iets verkeerd doet, dan is hij voldoende gestraft door het feit dat het aan het licht komt.
Eigenaardige dubbele moraal. Vrijgeleide om verder te foefelen.
Schitterende lezersbrief vandaag in Het Laatste Nieuws, vooral in het kader van de heisa in Antwerpen rond de vraag van wie de Stad is; van iedereen zoals Patrick Janssens zegt, of van iedereen die zich gedraagt, volgens Bart De Wever.
In Gent houden ze dat allemaal veel eenvoudiger.
Rudy V. schrijft: " Op Canvas hoorde ik meneer Bracke spreken over 'zijn' stad. Ik vind dat wel wat misplaatst. Zelf ben ik geboren en getogen in Gent, en behalve toen ik in Duitsland mijn legerdienst vervulde, heb ik nooit ergens anders gewoond. Dan pas kan je spreken over 'mijn stad'. "
Vandaag hoorde ik in het Centraal Station in Brussel volgende mededeling:
" Ten gevolge van een stakingsactie van het spoorpersoneel zal het spoorverkeer grondig verstoord zijn van dinsdag......."
Hier zit een eufemisme en een onjuistheid in: - grondig verstoord is een eufemisme; waarom zegt men niet gewoon: 'zal er geen enkele trein rijden' ? - een stakingsactie van het spoorpersoneel is fout; het is geen stakingsactie van het spoorpersoneel, maar een stakingsactie van Jos Digneffe.
Overigens staat er vandaag een groot artikel over Jos Digneffe in Het Laatste Nieuws. Wat meest opvalt is de foto. Jos is volledig gerestyled. Gedaan vakbondsman, gedaan stakingsleider. Mannequin voor Goed Gevoel. Hand in jeanspocket, blazer en volledig nieuw kapsel, geföhnt, schouder naar voor en ogen half gesloten. Hier is aan gewerkt. Het enige wat nog herinnert aan vroeger zijn de paar pennen in het borstzakje. Je weet maar nooit dat je plots een stakingsaanzegging moet tekenen.
Voor de rest vind ik zijn gedoe tranerig worden: ik wilde alleen maar goed doen, ik wilde alleen maar de reizigers helpen, ik heb dag en nacht geleefd voor de Spoorwegen. Hij zit erdoor, hij is aan het einde van zijn bobijn, hij voelt zich tekortgedaan. Hij zit ook emotioneel vol. Dan begrijp ik toch niet goed de titel boven het artikel: 'Jos Digneffe gooit de handdoek'. Als je emotioneel vol zit, moet je net de handdoek bijhouden en niet weggooien.
Zelfbeklag is hier niet op zijn plaats. Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten.
Mijnheer Digneffe, u oogst gewoon wat u gezaaid hebt.
Veel geluk met uw locomotief in Limburg. Hopelijk rijdt hij vaker dan die van de NMBS onder uw beleid.
LC
Alles wat hierboven staat, was geschreven voor Reyers Laat. Ik heb nu juist Digneffe gezien en gehoord en ik voel absoluut niet de minste behoefte om iets te wijzigen in wat ik hierboven had geschreven. Integendeel. De man houdt zich bezig met zaken die niet tot de beslissingsbevoegdheid van de vakbonden behoren; beweren dat deze staking er is gekomen onder druk van de basis is een gepatenteerde leugen; beweren dat iedereen die ook maar iets te maken heeft met de leiding van de Spoorwegen een absolute idioot is, met als enige uitzondering Mijnheer Digneffe zelf, is ongelooflijk pretentieus, enz. Het is genoeg geweest, meer voor mij dan voor u.
Er wordt in de media verrassend veel aandacht besteed aan de komende verkiezingen in Kortrijk. Terzake, De Zevende Dag, interviews en dubbelinterviews in alle kranten, zelfs in De Tijd
Misschien is de verklaring de tweestrijd (?) tussen Stefaan De Clerck en Vincent Van Quickenborne, Quick en Stefke. Inhoudelijk is het debat tussen de twee voorlopig van een beschamend niveau: twee schooljongetjes die ruzie maken op de speelplaats van de lagere school.
Een voorbeeldje uit De Zevende Dag:
Q : Stefaan is duizend dagen afwezig geweest in Kortrijk.
S : Jij bent zes jaar afwezig geweest.
Q : Ik was dan ook geen burgemeester van Kortrijk.
Waar ik nog niets over gelezen heb, is de ongelooflijke paradox die zich in Kortrijk aan het ontvouwen is.
De CD&V ( CVP en nog verdere voorouders ) is in Kortrijk meer dan 150 jaar aan de macht, meestal met een absolute meerderheid, soms als grootste partij in een coalitie.
Vijf generaties politici van diverse partijen vechten al 150 jaar voor het grootste goed, het ultieme doel: de CD&V uit de meerderheid wippen. Het is nooit gelukt. Frustratie, tandengeknars, ontmoediging, wanhoop. Ze hebben nooit de flosh kunnen afpakken van de 'kaloten'.
Wat blijkt nu uit de laatste opiniepeiling. Dit keer is de kans reëel dat wat in 150 jaar niet is gelukt, nu eindelijk wel zal lukken. Een godsgeschenk, totale euforie, een orgasme.
Een coalitie: SP.a, Open VLD en N-VA ( niet een uitzonderlijke coalitie, geen monstercoalitie ) en het is gelukt. De realisatie van de ultieme droom na een strijd van 150 jaar.
En val nu dood. In plaats van deze historische opportuniteit met beide handen te nemen, overtroeven deze drie mekaar om de CD&V op te vrijen.
Ze breken de CD&V dominantie en ze staan al te springen om deze terug te herstellen.
Er zullen waarschijnlijk drie partijen nodig zijn voor een comfortabele meerderheid, en dus zal het CD&V, SP.a en N-VA worden, want ik geloof niet dat Stefaan De Clerck de majesteitsschennis van Quickie zal vergeten of vergeven.
Ik denk niet dat er ooit ergens zo veel politieke lafheid werd getoond. Nog nooit een gemiste kans gezien ?Dit is er één.
Hopelijk moet Kortrijk niet opnieuw 150 jaar wachten op een nieuwe opportuniteit...
Enkele maanden geleden hebben Jan Antonissen van Humo en Walter Van Steenbrugge, strafpleiter, in een artikel in HUMO met bijgaande coverfoto, op basis van verklaringen van ' slachtoffer Freddy ' bisschop Vangheluwe nog eens beschuldigd, aangeklaagd, veroordeeld, opgesloten en de sleutel weggegooid. Op het marktplein gelyncht , onder grote publieke belangstelling.
Zes weken later, begin september, heb ik aan HUMO en aan de Heer Antonissen gevraagd hoe het stond met dit dossier. Je kon redelijkerwijze aannemen dat na enkele weken, het 'slachtoffer' Freddy een aantal keren zou zijn verhoord, dat zijn verklaringen zouden zijn nagetrokken en dat ook tientallen getuigen of potentiële getuigen zouden zijn ondervraagd. Er zou dus logischerwijze vooruitgang moeten zijn.
Antwoord van de Heer Antonissen en van Meester Van Steenbrugge op mijn vraag: doodse stilte, niets , nada. In HUMO noch in enig ander medium één woord over deze zaak.
Nu stel ik opnieuw de vraag: indien jullie maanden geleden de pretentie hadden om Vangheluwe, zonder enige vorm van protest of tegenspraak te veroordelen, kunnen jullie ons dan alstublieft de huidige stand van het onderzoek meedelen. Kom alstublieft, Van Steenbrugge, niet af met: 'geen commentaar', ' het geheim van het onderzoek'. U kan en mag perfect zeggen of het onderzoek nog lopende is, dan wel of het afgesloten en /of geseponeerd is. Waar wacht u op ?
De Heren zitten waarschijnlijk gniffelend en zelfvoldaan, aan een cognacje te nippen, tevreden met zichzelf. Indien zou blijken, over twee maanden of over twee jaar, of over tien jaar, dat zij totaal overboord zijn gegaan, dan zal ik daar rustig zitten wachten, met een kalasjnikov gericht op een punt in het midden tussen hun twee ogen ( Van Steenbrugge, rustig, lees de zin nog eens opnieuw: ik zeg dat ik er zal staan; ik heb niet gezegd dat ik zal schieten; God's wegen zijn ondoorgrondelijk. )
Antonissen, graag een vervolg, een update op je sensatie-artikel ? Van Steenbrugge, graag een bevestiging van je beschuldigingen ?
Over een maand ben ik terug, met een beetje meer aandrang.
We hadden gisteren, naar aanleiding van de opiniepeiling in vijf centrumsteden, een zeer goed voorbeeld van wat wij de komende twee weken, zeg maar tot en met maandag 15 oktober, voortdurend zullen meemaken: " wij zijn de winnaars, de andere de verliezers ".
Het probleem ontstaat door het feit dat elke partij dit zegt en dat elke partij zich voor die uitspraak op iets baseert.
Het fenomeen is helemaal niet nieuw, maar is dit keer veel complexer. Het zal volgens mij voor de mensen veel moeilijker zijn om een correct beeld te hebben van 'wie heeft nu eigenlijk gewonnen en wie heeft verloren?'
Het is ingewikkelder door een paar belangrijke veranderingen over de laatste jaren:
- zes jaar geleden kwamen CD&V en N-VA bij de gemeenteverkiezingen bijna overal in Vlaanderen samen op, als een kartel. - dit kartel is uiteengevallen, nu ook op gemeentelijk vlak; op enkele uitzonderingen na komen CD&V en N-VA overal met aparte lijsten op. - er zijn intussen twee maal federale en één maal regionale verkiezingen geweest. - op federaal, maar vooral op regionaal vlak, is het politiek landschap substantieel gewijzigd. - de opiniepeilingen op regionaal vlak tonen spectaculaire veranderingen tegenover de situatie pakweg vijf jaar geleden. - er is de contaminatie tussen gemeentelijk en regionaal/federaal - er is de horizon 2014
In die optiek is dé relevante vraag: waarmee moet je de uitslagen van 14 oktober vergelijken?
Zoals gisteren is gebleken vergelijkt iedereen de resultaten met wat hem het best uitkomt. Objectiviteit: nul. Elk geval wordt geïndividualiseerd: in Kortrijk bijvoorbeeld blijft de CD&V de grootste partij, maar ze verliest wel 25% van haar kiezers. Volgens de CD&V zijn zij de winnaars. In een andere stad verliest Open VLD 3% maar ze scoren ver boven het Vlaams gemiddelde van de Open VLD; zijn zij winnaar of verliezer?
Dit wordt de totale chaos met honderden op niets gebaseerde uitspraken, zowel van winnaars als verliezers.
Ik doe een dringende oproep aan de politologen, Devos, Sinardet, De Schouwer, e.a. om dringend samen te zitten en een soort korte duidelijke "handleiding voor het beoordelen van de uitslagen" te maken.
Zij zouden bijvoorbeeld de mogelijke vergelijkingspunten kunnen oplijsten, met aanduiding van welke relevant zijn en welke niet. Zij zouden voor bepaalde vergelijkingspunten kunnen aanduiden wat de zwakheden zijn en welke correcties je moet maken.
Zo'n steekkaart zou ook nuttig kunnen zijn voor de media, en dus uiteindelijk ook weer voor de mensen. Want nu lees je in Krant 1: " Open VLD crasht " in Krant 2: " Open VLD houdt beter stand dan verwacht " Dus er zijn twee verschillende vergelijkingspunten gebruikt. Dewelke? En in welke mate zijn ze relevant?
Als je als kiezer een meer objectieve lezing hebt van de resultaten, zal je achteraf ook veel duidelijker zien waar coalities van de winnaars worden gemaakt, en waar coalities van de verliezers, waar een cordon sanitaire wordt gelegd en waar niet.
Zo'n instrument is ook goed voor de natuur: als iedereen dezelfde taal spreekt, zullen tonnen papier minder worden volgezwetst en gekletst.
Heren politologen, alstublieft, schep orde in de chaos, eenduidigheid in de taalverwarring. Jullie zullen hiermee een historische bijdrage leveren tot de verdere politieke ontvoogding van onze mensen.
En bovendien zullen we eindelijk eens zien of jullie onder elkaar vlugger tot een consensus komen dan de politieke partijen.
Ik heb enkele dagen geleden reeds mijn ongezouten mening gezegd over Jos Digneffe, topman bij het ACOD-Spoor en carrièrestaker. Maar de man is niet uit de media weg te slaan: met Schouppe in Terzake, op de radio en in zowat alle kranten. In al deze tussenkomsten heeft hij nog geen enkele zin gezegd die ook maar iets te maken heeft met de waarheid. Als je een voorbeeld wil van een gepatenteerde leugenaar, hier heb je er een. Je kan het hem enigszins vergeven, want de man is het zo gewoon dat hij het niet meer beseft. Zoals de mensen zeggen, hij gelooft zijn eigen leugens.
Hij gaat volgend jaar met pensioen en dan zeg je: opgeruimd staat netjes, maar bijna tezelfdertijd heb je de verontrustende gedachte: we weten wie we nu hebben, maar we weten niet wie we zullen krijgen. In dit geval mag deze tweede gedachte niet tot ongerustheid leiden. Het is gewoon totaal onmogelijk dat er bij het ACOD nog zo'n grote leugenaar rondloopt. Statistisch gezien is dit uitgesloten.
De man werkte mij al langer op de zenuwen; de laatste dagen maakt hij mij ziek. Zo verstaat hij het om vandaag in een interview in De Standaard de reizigers te schofferen: het is allemaal onze schuld. Wij zouden de vakbonden dankbaar moeten zijn dat zij willen werken voor ons, dat zij willen overuren doen. Wie denken wij wel dat wij zijn ? De spoorarbeiders moeten werken voor een directie die vol zit met idioten die er niets van kennen, daarom kunnen ze niet anders dan geregeld staken en.....dan zijn de reizigers nog boos ook, de ondankbaren. Hij houdt niet van staken, hij is altijd tegen stakingen geweest, hij probeert ze telkens, helemaal alleen, tegen de houden, hij krijgt niet graag lelijke mails, hij kan er niet van slapen, zijn familie kan er niet van slapen.... Het Calimero gehalte is hier nog een stuk groter dan bij Bart De Wever. En: " Het is nog nooit zo slecht geweest als nu. " Hoe zou dat nu in godsnaam komen ?
Een paar gewoonteleugentjes van Digneffe: soms kan ik een staking niet vermijden; ik moet mijn basis volgen. Bullshit natuurlijk. Dat, ingeval van agressie tegen spoorpersoneel en agressiviteit op de treinen, de basis druk op de leiding zet en de leiding soms voorbijloopt, is menselijkerwijze te begrijpen; dat tijdens onderhandelingen over loon en arbeidsvoorwaarden, de vakbondsmilitanten inderdaad willen staken en soms heviger zijn dan de leiding, behoort ook nog tot het syndicale spel. Echter in dit geval, wanneer geen enkele spoorwegarbeider precies weet waarom er wordt gestaakt, komen vertellen dat hij onder druk van de basis niets anders kon, is pure larie en apekool.. Een even grote leugen is, vijf dagen voor een staking, komen vertellen dat het praktisch niet meer mogelijk is om de staking af te gelasten. ( Waarom denken de spoorwegarbeiders dat er gestaakt wordt ? 1. behoud van koopkracht, 2. werkdruk, 3. onveiligheidsgevoel, 4. ' iets met de structuur' . )
Ik heb al gezegd dat de zaak van de juridische, operationele en financiële structuur van de NMBS - op voorwaarde dat er met de vakbonden een akkoord is over het eenheidsstatuut - een zaak is waarover de vakbonden hun mening mogen geven, maar waar de beslissingsbevoegdheid bij de minister en de regering ligt. De vakbonden mogen adviseren, maar de beslissing is niet de hunne.
Ik herhaal: de vakbonden willen terug naar de eenheidsstructuur, omdat het in zo'n structuur veel gemakkelijker is voor hen, om de feitelijke macht over het bedrijf te verwerven en te behouden. Als je naar die structuur teruggaat, dan kan je evengoed Digneffe tot CEO en Bovy ( ex CCOD-Spoor ) tot personeelsdirecteur benoemen. Deze morgen heeft Mark Descheemaeker ( CEO NMBS ) exact hetzelfde gezegd: het is het ACOD zelfs niet te doen om die toekomstige structuur as such, het is enkel en alleen een oorlog om ( nog of opnieuw ) meer macht te verwerven, op kosten van onze economie, van de spoorwegmaatschappij en haar werknemers, en van de reizigers.
Ik zou graag eens een antwoord krijgen op de volgende vraag: ik veronderstel dat zeer veel pendelaars, die het absoluut beu zijn, ook gesyndiceerd zijn. Waarom komen hun vakbonden niet op ter bescherming van hun belangen ?
Het komt er stilaan op neer dat als De Leeuw of Digneffe spreken, iedereen moet zwijgen. Leuke democratie.
Digneffe staat in Limburg op de SP.a lijst. Digneffe: " Het is de laatste keer, want ik ben het niet eens met de rechtse politiek van de SP.a ! "
Jörgen Oosterwaal ontwerpt en realiseert het magazine 'Patrick' voor de verkiezingscampagne van Patrick Janssens.
Een week later: Knack publiceert een met voorbedachte rade opgezette beschadigingscampagne tegen Bart De Wever, met een spookinterview van een journalist die op de radio openlijk verklaart dat een journalist het recht heeft om 'vooringenomen' - synoniem: partijdig - te zijn.*
Twee dagen later: Knack deelt mee dat Jörgen Oosterwaal de nieuwe hoofdredacteur wordt.
Nu is het alleen nog wachten op de mededeling van Patrick Janssens dat de 'spookjournalist' zijn nieuwe woordvoerder wordt.
Waarom niet ?
LC
* Walter Zinzen vandaag in Joos: Een journalist moet altijd kritisch zijn. Vooringenomen? Nooit.
