Na geleefd te hebben op oud brood en soep, 's morgens om 6u25 richting bakker. De geur van vers brood kwam me al van ver tegemoet, dit voelde als de hemel op aarde. 

Na een maand als pelgrim allee door Frankrijk te stappen ga je automatische over op de basisbehoeften : heb ik voldoende water / heb ik voldoende brood - eten / wat is de juiste weg / waar kan ik slapen. Al de rest wordt bijzaak en luxe.

Van zodra de bakker open gaat koop ik vers brood en overheerlijke croissants en merk dan dat ze buiten een terras klaar zetten. Dus ontbijt op terras met koffie en croissant, wat voelt dit goed, je apprecieert deze kleine extra's meer en meer.

Met een volle maag op pad, weerom over heuvel en door dal, langs kleine verlaten dorpjes en nu en dan door het bos. 

Ik kwam vandaag vaak op de meest vreemde locaties bushaltes tegen zelfs waar geen huizen te bespeuren waren, maar  zag geen enkele bus. Dus toch maar niet wachten op de bus en te voet verder langs de GR

%%%FOTO1%%%

Als ik bijna op mijn bestemming ben, gaan de heuvels in de verte over in watcal wat meer op een kleine berg begint te lijken, ik nader duidelijk het centraal massief 

%%%FOTO2%%%

Mijn eindbestemming chatelus een klein dorpje waar Maria vanop de heuvel over iedereen waakt. 

%%%FOTO3%%%

Ik had het pelgrimslokaal gereserveerd via de gemeente om te overnachten. 

Aangekomen in chatelus vind ik niet direct een bord naar de gîtes maar zie wel de bar-restaurant. Ik drink er iets fris en tot mijn vreugde blijkt dat ik er vanavond nog kan eten. De dame zegt dat de gîtes waarschijnlijk aan het einde van het dorp in de feestzaal is. 

Ik daar naartoe maar alles blijkt gesloten, en volgens de telefonische afspraak zou de gites open zijn. Dus terug naar het centrum, aan de Marie bel ik nog eens, gelukkig wordt er opgenomen men zegt me dat ik richting kerk moet achter de bar-restaurant. Ik loop de 2 straten af die het dorp telt maar vind de gîte niet. Wel zie ik een soort parochiezaal. Ik spreek daar de mensen aan, ze kennen de gîte niet maar hebben wel al in hun zaal gestrande pelgrims laten overnachten. Er klopt dus duidelijkheid iets niet. Ik stel voor nog eens te bellen en dan de lokale mensen het woord te laten voeren. 

Blijkt dat de gîte in het volgende dorp is, nog 6km verder, in fout in mijn gids. 

Ik heb er dan al 33,5 km (en 700 hoogtemeter op zitten) en het is al 5u30

De dame die voor mij belt zegt, deze pelgrim is helemaal alleen en moe we laten haar hier overnachten. 

De lokale "okra" is nog aan het kaarten - vergaderen, dus nog efkes naar de bar tot de zaal vrij is, tijd voor aperitief. Voor een hun hulpvaardigheid en gratis logement is de lokale ondernemers steunen het minste wat ik kan terug doen. 

Mijn logement is vrij basic maar ik heb alles wat ik nodig heb : een toilet  een lavabo en een dak boven mijn hoofd, meer moet dat niet zijn. 

%%%FOTO4%%%

Ik ben de enige gast in het restaurant, het voetbal zal er wel iets mee te maken hebben. 

Een lekkere plat du jour : slaatje als voorgerecht, kip met pasta, roomkaas, een karafje wijn en een koffie, dit alles voor de luttele som van 13 €. 

Hier kunnen wij van de Fransen nog iets van leren, en blijkbaar ook van de voetbal. 

Alleen het supporteren kunnen we beter, het dorp was muisstil ik heb de voetbal via internet moeten volgen. Ook na hun overwinning hoorde ik geen vreugde lawaai.