Eetbare wilde planten en "onkruid"

Wat geeft nou meer voldoening dan het eten van een zelf bereide maaltijd, van zelf verzamelde, krachtige wilde planten?

Tegenwoordig is de kennis hieromtrent een beetje weggezakt…vandaar dat we hier de belangrijkste tekst uit het boekje “Eten Uit de Natuur”, van Carla de Bruijn, Wies Teepe (IVN Amstelveen) en Katja Sienknecht (IVN Amsterdam),
plaatsen…om de band en het plezier met de natuur weer deels te herstellen.
Heel veel plezier!

Regels voor het verzamelen
~ Laat plekken links liggen, waarvan je vermoedt dat er iets niet klopt, bijvoorbeeld omdat er ooit vuil is gestort, omdat er wordt gespoten of op plaatsen waar het vies is (honden, drukke wegen (500m) of spoorrails (2km));

~ Vermijd natuurgebieden en verboden terreinen;

~ Op de Rode Lijst staan beschermde planten die niet geplukt mogen worden, ook niet als er veel staan;

~ Houd de natuur heel, en neem al je rommel weer mee naar huis;

~ Pluk of raap nooit alles, in verband met het overleven en uitzaaien van de plant, en in verband met voedselvoorziening voor de in de buurt levende dieren;

~ Neem altijd de nodige plantenkennis mee het veld in (in je hoofd, in de vorm van een vriend, of een goede plantengids).

Extra aandachtspunten
~ In holle grasstengels leven eencelligen die darmklachten kunnen veroorzaken

~ In een bosrijke omgeving leven teken. Bij thuiskomst uw lichaam (laten) controleren, en evt. teken er tegen de klok in draaiend uittrekken (met een tekentang of een pincet).

~ Bramen en frambozen alleen plukken boven kniehoogte, ivm met mogelijke vossenpoep.

~ Controleer altijd op insecten en slakken.

~ Als de plantsoenendienst gespoten heeft met insecticide of herbicide is dat vaak zichtbaar: de bladeren vertonen verkleuringen en vergroeiingen.

~ Het puntje van duindoornstekels breekt makkelijk af (ook in de huid). Gebruik bij het plukken dikke tuinhandschoenen.

Bladeren

Voordat de plant gaat doorschieten en bloeien kunnen de bladeren gebruikt worden als groente (stoven, koken, soep, salade), om thee van te trekken, als kruid om gerechten een bijzondere smaak te geven of als geurbuiltjes tussen het linnengoed (al dan niet om insecten te weren).

Voor salades alleen de jongste blaadjes gebruiken. De bladeren van in het voorjaar bloeiende planten bevatten vaak veel vitamine C.

Als bladgroente worden gegeten:
Asperge, akkerkool*, barbarakruid*, berk, berenklauw, beuk*, bieslook*#, blaassilene*, brandnetel, brunel*, cichorei*, citroenmelisse*#, duizendblad* , engelwortel/fluitekruid, es*, gewone raket*, groot kaasjeskruid, grote lisdodde, weegbree, gewone reigersbek*, herderstasje*, herik*, hondsdraf*, kamille, klaverzuring*, klein hoefblad*, klein knopkruid* , komkommerkruid*, look zonder look*, madeliefje*, meidoorn, melganzevoet, melkdistel*, nagelkruid*, (vogel)muur*, Oost-Indische kers*, paardebloem*, perzikkruid, pinksterbloem*, rozemarijn#, raapzaad, salie*#, smeerwortel, speenkruid*, uitstaande melde, veldkruidkers*, veldsla*, veldzuring*, venkel*, (water)munt, wild kattekruid*, wilde tijm#, wilgenroosje*, witte dovenetel*, witte waterkers*, zevenblad*, zilverden*.

* kan ook rauw gegeten worden in een salade
# als kruid te gebruiken

Wortels

cichorei, klis, kruisdistel, melkdistel, mierikwortel, nagelkruid, pastinaak, peen, smeerwortel, wilgenroosje, zilverschoon.

Bloemen

brem, distels (als artisjok), goudsbloem, herik, hop, kamperfoelie, komkommerkruid, lavendel, linde, lisdodde, madeliefje, moerasspirea, O.l.-kers, paardebloem, pinksterbloem, rode klaver, roomse kamille, roos, vlier, viooltje.

Vruchten

bessen (zwart, rood, wit, kruis-), blauwe bosbes, bosaardbei, braam, duindoorn, framboos, Gelderse roos, gele kornoelje, krentenboompje, kweeperen, lijsterbes, meelbes, meidoorn, mispel, rode bosbes, rozenbottels, sleedoorn, vlierbes, vogelkers, wilde appel, wilde peer, zoete kers, zwarte moerbei, zuurbes.

Zaden

beuk, boekweit, dille, hazelaar, karwij, klaproos, kleefkruid, mosterd, okkernoot/walnoot, tamme kastanje, zomereikel.

Wat is giftig, wat is vies en wat is lekker?

Er zijn planten die eetbaar lijken, maar giftig zijn. Verder zijn er eetbare planten die in rauwe toestand of in grote hoeveelheden giftig kunnen zijn.
Hier een opsomming van de belangrijkste/meest voorkomende.

Giftige planten die eetbaar lijken

~ Kardinaalsmuts: komt veel voor in de duinen en plantsoenen.
~ Wilde wingerd: niet erg giftig, vruchten zien er niet erg aantrekkelijk uit.
~ Klimop: de mooie blauwe bessen zijn voor ons behoorlijk giftig, voor vogels niet.
~ Heggenrank: heeft mooie rode glanzende bessen. Komt in de duinen voor en langs ruige terreinen (over hekken). Hoort bij de nachtschadenfamilie, waarvan velen giftig zijn, net als
~ Bitterzoet: dat ook veel in de duinen voorkomt en met zijn mooie, zwarte bessen ook eetbaar lijkt, maar erg giftig is.
~ Kruidvlier: Lijkt op de gewone vlier, maar ziet er 'raar' uit. Zowel het blad als ook de trossen met bessen zijn veel compacter en minder gesteeld. De trossen staan meer, dan ze hangen. Verder ruikt de hele plant vies.
~ Bergvlier, Trosvlier en Rode Vlier: tweelingbroertjes van de zwarte vlier, maar met vuurrode bessen. Komt zelden voor en
is duidelijk te herkennen,
~ Sneeuwbes: kinderen spelen er graag mee. De witroze sponzige bessen hebben een harde schil en je kunt ze lekker
laten knappen onder je schoenen. Ze zijn vrij giftig.
~ Kamperfoelie, alle soorten: allen rankende gewassen, vnl. bosplanten, in tuinen en plantsoenen.
~ Liguster: de glanzende zwarte bessen zijn giftig.
~ Salomonszegel en lelietjes-van-dalen: de Salomonszegel heeft blauwachtige vruchten, de lelietjes-van-dalen zijn oranjerood. Allebei zijn ze zeer giftig.
~ Aronskelken, alle soorten: de uit de grond oprijzende stengel is om en om bezet met afgeplatte oranjerode bessen. Erg giftig, maar een lekkernij voor fazanten.
~ Christoffelkruid, zeer giftige zwartblauwe bessen.
~ Taxus: alles van deze enige Nederlandse naaldboom is giftig, behalve de rode zaadrok (niet op de pit bijten).
~ Fluitekruid (bloei: april/mei) is goed eetbaar maar zou verwisseld kunnen worden met hondspeterselie (klein, onbehaard, bloei: juni/okt.) of dolle kervel (groot, behaard, stinkt, vaak roodgevlekt, bloei: mei/juli).

Eetbare planten, die rauw of in grote hoeveelheden giftig zijn:
~ Lijsterbes: gekookt prima voor jam, niet rauw eten.
~ Beukenootjes: de nootjes bevatten blauwzuur. Gewoon eten kan geen kwaad, maar niet verzamelen en er handjesvol van zo in je muesli strooien. Uit de oorlog zijn vergiftigingsverschijnselen bekend! Na drogen of roosteren ongevaarlijk.
~ Gelderse roos: mooi, roodglanzende, ietwat doorschijnende bessen. Rauw gegeten kunnen ze diarree en maagdarmontstekingen veroorzaken. Bessen alleen gekookt gebruiken.

Lekkere dingen die je veel kunt tegenkomen

~ Appels: vaak als sierboom aangeplant. Al zijn de appels klein: je kunt er prima moes en gelei van maken, niet schillen maar in z'n geheel koken en dan zeven.

~ Bramen: veel langs ruigtes e.d. Kijk uit langs NS-sporen, er wordt vaak onkruidverdelger gespoten.

~ Frambozen: in loofbossen. Meestal niet in noemenswaardige hoeveelheden. Wel erg lekker en gezond.

~ Wilde aardbeien/bosaardbeien: in en om loofbossen. Niet vaak en niet veel in Nederland, maar wel een traktatie.

~ Vlier: langs bosranden vind je vaak veel vlier. Vlier is makkelijk te plukken, rijkelijk aanwezig en erg gezond. Het schoonmaken is een karwei en niet aan te bevelen voor mensen die bang zijn voor spinnen. Van het sap van de bessen kun je siroop maken, jam of zelfs koude soep. Van de bloesem kun je siroop en gelei of jam maken. Vermijd de stelen en steeltjes zoveel mogelijk.

~ De gele kornoelje (rode, ongeveer olijfgrote en -vormige bessen, met één grote langwerpige pit). Van oorsprong een Nederlandse bosplant, maar nu vaak in plantsoenen te vinden. Reeds door Thijsse geroemd om z'n smakelijkheid. Je maakt er met wat suiker (water toevoegen noodzakelijk) een compote van, die qua smaak lijkt op rabarber, maar zonder het vervelende gevoel aan de tanden. Eén pond bessen = één pond compote. Je moet het wel door een zeef wrijven, zodat de pitten en schillen achterblijven.

~ Kersen (wild en verwilderd), pruimen (ook de rode en gele siersoorten zijn eetbaar!!), kweeperen (heerlijke gelei), allemaal in plantsoenen.

Hoe verzamel je (hygiëne, sociaal, milieu)?

Nootachtige vruchten kunnen prima in een plastic of linnen tas worden verzameld.

Voor zachte vruchten zijn schoongemaakte ijsbakken ideaal. Neem er een aantal van mee op pad, je kunt er beter te veel dan te weinig hebben. Voordeel is, dat je meestal weet, wat de inhoud van een bak is. In een bak zijn de vruchten goed beschermd.

Sap, dat evt. uit de vruchten loopt blijft in de bak en kan worden gebruikt.

Nootachtigen kun je het beste rapen. Dan weet je dat ze rijp zijn en je beschadigt de planten niet. Ga niet aan een boom of struik hangen om takken naar beneden te trekken en gooi niet met voorwerpen naar kastanjes e.d. Let op dat geen van de zaden 'bewoond' is.

Zacht fruit kun je het best zo rijp en gaaf mogelijk oogsten. Als je jam of compote gaat maken is overrijp fruit niet zo'n bezwaar. Zorg ervoor dat je zo min mogelijk beestjes mee oogst.

Toepassingen, conserveren en bewaren

Je kunt ervoor kiezen om je vruchten en zaden zo puur mogelijk te conserveren.

Meestal betekent dat drogen of invriezen (sponzige vruchten alleen gepureerd invriezen).

Drogen doe je op een droge, warme plek in huis.

Vruchten mogen bij voorkeur niet overrijp of stuk zijn.

De onderlinge afstand moet groot zijn en te grote vruchten (appels e.d.) kun je het beste in plakjes snijden.

Het is een goed idee om de vruchten op keukenpapier te leggen. Appels en ander fruit, dat bruin verkleurd, kan worden behandeld door het door citroensap te halen.

Bladeren kun je aan een draad rijgen en op een koele, droge, winderige plaats hangen, bijv. in een schuur.
Een voedseldroger is natuurlijk de ultieme luxe (het kan ook in de oven op een zeer lage stand.

Nootachtigen kunnen op kranten worden gedroogd. Vruchten kun je inkoken met suiker, honing of melasse (compote) en eventueel een bindmiddel, zoals pectine (jam).
Noten kunnen gedroogd worden, maar je kunt ze ook malen en er met honing en b. v. vruchtenpuree voedzame repen voor onderweg van maken.

Kastanjes kun je poffen maar je kunt ze ook pureren, bijvoorbeeld met honing en kaneel.
Wat je ook wilt bewaren: koel, donker en droog.

Bij het drogen, inmaken e.d.: werk zo schoon mogelijk en maak je glaswerk met een sodasopje schoon (erna wel even met heet water naspoelen).

17-06-2010 om 21:49 geschreven door madre  

KOMBOECHA…

Komboecha lijkt op een zwam, maar is er geen. Het is evenmin een kwal, een paddestoel of een wier. Het is geen schimmel, geen mos of het is geen alg.

Komboecha heeft een brede therapeutische werking.

De bekendste komboecha-gebruiker is ongetwijfeld ex-president Reagan van Amerika. Hij zou minstens een liter komboecha per dag drinken!
In 1983 kreeg Reagan kanker aan de darm, de blaas en de neus.

Er waren uitzaaiingen en de ziekte leek fataal. Iemand uit Reagans omgeving herinnerde zich dat de gekende Russische schrijver Alexander Solsjenitsin in zijn boek “Kankerpaviljoen” schreef over een effectief natuurmiddel dat in de Russische kampen gebruikt werd.
Men ging te rade bij Solsjenitsin en dat natuurmiddel bleek de komboecha te zijn!

Het is zeker niet de bedoeling om komboecha als een wondermiddel te propageren. Geloven in mirakelen is immers vermetel. Toch staat het vast dat komboecha een zeer goed preventief en therapeutisch middel is dat wereldwijd miljoenen enthousiaste gebruikers kent.

HERKOMST

De komboechazwam is reeds meer dan duizend jaar bekend in China. In onze streken leerde men ze kennen via Rusland waar het tot op de dag van vandaag een populair volksmiddel is.

Meer en meer neemt de kennis over deze wondere “zwam” toe en vooral in de middens van natuurgeneeskunde wordt zij aangeprezen. Als men de getuigenissen leest komt men sterk onder de indruk van de spectaculaire heilzame krachten.

UITZICHT

De komboecha is een levensgemeenschap van gisten en bacteriën. Het is een taaie, glibberige massa. De gladde witachtige zijde is de bovenkant, de bruine ruwe zijde is de onderkant.
De komboecha neemt de vorm aan van de recipiënt waarin het zich bevindt: in een ronde pot krijg je een ronde zwam, in een vierkantige pot een vierkantige zwam.

KOMBOECHADRANK

Komboechadrank smaakt flink zuur, te vergelijken met zure appelwijn, ciderazijn of molkosan. Let op: is hij zoet, dan is hij niet goed!

In de meeste natuurwinkels kan men komboechadrank kopen maar men kan hem vrij gemakkelijk zelf maken op voorwaarde dat men vertrekt met een goede komboechazwam. Zo’n zwam kan men krijgen bij vrienden of kennissen die reeds met de komboechacultuur bezig zijn of u kan ze opkweken vanuit een fles gekochte drank.

GEZOND?

De heilzame werking van de komboechadrank wordt nauwelijks ontkend. De bestanddelen van het wondere goedje werden reeds meerdere malen wetenschappelijk geanalyseerd.

De inhoud werd geïdentificeerd als courante chemische verbindingen die ook toegepast worden in de courante farmacie.
Maar net zals bij kruiden, ligt de kracht in het samenspel van de talrijke bestanddelen. Het geheel is meer dan de som van de delen.

Als middel tegen ongemakken en kwalen is de lijst lang, zo lang dat men op de duur de wenkbrauwen fronst: is komboecha misschien een tovermiddel?
In Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis – een standaardwerk, wordt komboecha vermeld als “volksgeneesmiddel tegen alle kwalen en in het bijzonder als waterafdrijvend middel, als middel tegen darmtraagheid, jicht, arterioslerose, en om nier- en galstenen af te voeren.”

Verder zou komboecha gunstig zijn bij:
- pijnlijke en onregelmatige menstruatie
- eksterogen (compres met komboecha)
- zweren (deppen met komboecha)
- slaapstoornissen
- baarmoederontstekingen
- migraine
- te hoge of te lage bloeddruk
- maag- en darmontstekingen
- spijsverteringsstoornissen
- lelijke littekens (compressen)
- depressie
- kliergezwellen in de keel
- pijn in de lenden en de rug
- couperose
- psoriasis

DOSERING

Vooraf weze gezegd dat sommige mensen de komboechadrank niet binnen krijgen. Met kleine hoeveelheden beginnen is dan ook aangewezen. En bij een uitgesproken walg moet men dit aanzien als een te volgen signaal van ons lichaam.
Doorgaans neemt men 3 keer per dag een half kopje komboechadrank, al of niet aangelegd met water. De eerste inname liefst op een nuchtere maag, de laatste enkele uren voor het slapengaan.

De dosis kan zonder problemen verhoogd worden: Ronald Reagan dronk 1 liter per dag!
Men mag komboecha drinken zolang men wil, maanden, jaren, zelfs levenslang. Maar, zoals reeds gezegd: bij tegenzin is het beter om ermee te stoppen.
Op sommige plaatsen in Rusland wordt komboecha verkocht als frisdrank (de tegenhanger van Coca-cola?).
Geneesheren waarschuwen dat in bepaalde omstandigheden en bij bepaalde personen zuurvergiftiging van het bloed zou kunnen ontstaan, zeker bij zware suikerzieken. Vertel het aan uw arts dat u regelmatig komboecha drinkt!

ZELF MAKEN

Maak 3 liter thee van 15 g losse zwarte (of groene) Chinese thee. Gebruik kalkarm water.
Laat minstens een kwartier trekken en daarna zeven.
Voeg 300 g suiker toe en roer tot hij volledig is opgelost.
Als alles afgekoeld is tot circa 30° overgieten in een bokaal met brede hals.
Giet een kopje komboechadrank bij – ofwel 10 eetlepels azijn.
Leg de moederzwam op de vloeistof, met de gladde kant naar boven.
Sluit de bokaal af met een gaasje en een elastiekje en zet hem op een warm plaatsje.
Laat 14 dagen gisten.
Giet nu over in schone flessen. Zorg ervoor dat het bezinksel achterblijft: gebruik een kaasdoek of hevel over. Als er toch zwevende deeltjes meekomen is dit geen bezwaar. Alleen, heldere drank oogt mooier dan troebele drank.
Bewaar de fles(sen) op een koele plaats.
Komboechadrank kan gemakkelijk zes maanden bewaard blijven, zonder zijn kracht te verliezen.

MEER INFO.

Frans Balis & Roos Van Hoof schreven over de KOMBOECHA een interessant en zeer toegankelijk werkje onder de titel
Komboecha of kargasok, eeuwenoud levenselexir brengt opnieuw gezondheid.
Het boek werd uitgegeven door Farma – Import; Heymansplein, 45 3581 Beverlo-Beringen. Tel 011/40.14.07

Komboecha - de stille kracht

Een zure drank, voor het eerst beschreven in een "geneesmiddelenboek" in 221 voor Chr. in Noord-China. Tegenwoordig als volksmiddel
bekend in Zuid-Siberië, grote delen van China, Korea, Japan en bijna alle Zuidelijke Russische staten en tegenwoordig hoe langer
hoe beter bekend in U.S.A., Brazilië, Oost-Europa, Duitsland, Nederland en zelfs hier!
KOMOECHAdrank bevat de symbiose van verschillende micro-organismen. Die micro-organismen zetten alle suikers om in stoffen die een
heilzame werking hebben op het menselijk organisme. Door die omzetting wordt de drank zuur (PH ongeveer 2,8). Door het gistingsproces
ontstaan in KOMBOECHA heel belangrijke stoffen: gluconzuur, rechtsdraaiend melkzuur, natuurlijke antibiotische stoffen, vitaminen
en andere organische zuren.

Komboecha ontgift

Eén van de belangrijkste eigenschappen van KOMBOECHA is zijn zuiverende werking op het organisme.
Daardoor heeft KOMBOECHA een preventieve werking bij heelwat chronische problemen.

KOMBOECHA helpt op een natuurlijke wijze afvalstoffen
van onze eigen stofwisseling, of giftstoffen opgenomen met de voeding of ademhaling af te voeren via de nieren.

Dat hebben Dr. Molodejew en Dr. Grigorijew met hun team ruimschoots aangetoond tijdens hun onderzoek in het district Perm in de USSR in 1951 (KOMBOECHA de theezwamdrank van W. Frank blz. 144)
Het is zeer belangrijk dat men in de loop van de dag naast KOMBOECHA voldoende water drinkt, om de afvoer van die afvalstoffen mogelijk te
maken.

Komboecha en infecties

Verschillende organische zuren (waaronder usninezuur) van de KOMBOECHAdrank hebben antiobiotische eigenschappen.
Trouwens een KOMBOECHAgebruiker die na een tijdje gezuiverd is van afvalstoffen zal automatisch een beter werkende afweer kunnen opbouwen en zijn algemene immuniteit tegen chronische infecties verbeteren.
(zie ook: KOMBOECHA de theezwamdrank van W. Frank blz. 120)

Komboecha en de spijsvertering

De miljoenen levende micro-organismen kunnen samen met het rechtsdraaiend melkzuur een heilzame invloed uitoefenen op onze darmflora.

Aangezien KOMBOECHA direct ter plaatse kan inwerken ervaren mensen met spijsverteringsproblemen soms al heel snel verbetering met een KOMBOECHAkuur.
Ook bij maagproblemen bleek KOMBOECHA tot op heden steeds vrij snel te scoren.

De naam KOMBOECHA komt van (Theezwam van R. Fashing)

1. Dokter KOMBOE, een Koreaans dokter die in 414 na Chr. uitgenodigd werd aan het hof van de Japanse Keizer Inkyo, omdat die erg sukkelde met
   de maag. Zijn eigen hofartsen konden hem niet helpen en toen Dr. Komboe na twee weken zijn CHA (thee in het Japans of Chinees) klaar had bleek de keizer al snel verlost te zijn van zijn probleem. De populariteit van de drank steeg meteen enorm en KOMBOECHA werd de meest gebruikte benaming voor deze drank.

Heel wat KOMBOECHAgebruikers getuigen dat ze met de drank een veel vlottere vertering hebben van maaltijden die vroeger steeds op hun maag bleven liggen.

Komboecha en de darmen

Eerste officiële melding: Prof. Henneberg 1926: Handbuch der Gärugsbateriologie)
Organische zuren in de darminhoud stimuleren de dikke darmperistaltiek op een zacht en veilig wijze. De hogere zuren in de KOMBUCHAdrank worden
weinig opgenomen in het bloed en zullen dus hetzelfde effect veroorzaken als vruchtenzuren éénmaal ze in de dikke darm toekomen: een veilige
stoelgangbevorderende werking. Let wel! Iemand die voor het eerst KOMBOECHA drinkt en uit zichzelf al een vlotte darmperistaltiek heeft moet zeker met een lage dosis starten (3 x 50 cc per dag), dit om diarreetoestanden te vermijden. Na enkele dagen kan men dan overgaan naar de gemiddelde dosis (3 x 100 cc).

Komboecha en de lever

(Dr. Valentin Köhler: Glucuronsäure macht Krebspatienten Mut.) uit Arztliche Praxis 33 (1981), 887 / (Komboecha of Kargasok F. Balis en R. Van Hoof
blz. 57)
Onze lever maakt dagelijks kleine hoeveelheden glucuronzuur aan. De hoofdeigenschap van dit glucuronzuur is: het lichaam ontgiften van afvalstoffen die anders door hun moeilijke oplosbaarheid in ons organisme opgestapeld worden en op de duur schade kunnen veroorzaken.

Klinisch-biologen kennen zeer goed de glucuronaten (de conjugatie van glucuronzuur met een afvalstof uit ons lichaam) die in de urine teruggevonden worden.
KOMBOECHA bevat dit glucuronzuur. KOMBOECHAgebruikers bezorgen hun lever de extra hoeveelheid glucuronzuur, waardoor de lever haar ontgiftende
werking heelwat beter kan uitvoeren.

Een persoon met teveel afvalstoffen in de lever zal meestal een bruinverkleuring vertonen rond de ogen, verdraagt heel slecht sterk licht en heeft een afkeer van scherp zure spijzen (citroen). Na een tijd KOMBOECHA gebruik merkt men duidelijk dat die verschijnselen verdwijnen.

Komboecha en de nieren

Dr. Max Bing in Die medizinische Welt 2 (42) 1576-1577 (1928)
Vrij naar: F. Balis en R. Van Hoof in Komboecha of Kargasok blz. 106 (1991)
Meestal merk je binnen het half uur dat KOMBOECHA de afvoer van overtollig water bevordert, en dat gebeurt anders dan bij koffie - dat eveneens waterafdrijvende eigenschappen heeft-. Koffie veroorzaakt een verdroging van de darminhoud waardoor de stoelgang harder wordt.

Bij KOMBUCHA daarentegen wordt het meervolume aan urine vooral uit de weefsels gerecupereerd, waardoor de normale stoelgang niet wordt verstoord.

Heelwat KOMBOECHAgebruikers hebben al ervaren dat oedemen vrij snel verminderen onder invloed van de drank.
Door zijn gehalte aan natuurlijke antibiotische stoffen kan KOMBOECHA ook bescherming bieden tegen chronische unineweginfecties.

De zure KOMBOECHA zou ook in staat zijn om alkalisch niersteengruis terug op te lossen en uit te drijven.

Komboecha en de gewrichten

Eerste officiële melding: Prof. Dr. Rudolf Kobert: Teekwass. Mikrikosmos (1917-18)
Vrij naar: Komboecha of Kargasok Balis en Van Hoof (1991) blz. 105

KOMBOECHA drinken brengt micro-organismen in het lichaam die samen met o.a. glucuronzuur in staat zijn de schadelijke afzettingen van naaldvormige
unrinezuurkristallen en van andere afvalstoffen terug oplosbaar maken, zodat ze via de nieren het lichaam kunnen verlaten. De sterkere reuk en
de donkere kleur van de urine zijn daarvan het duidelijk bewijs.

Het is dan ook van het allergrootste belang dat mensen met gewrichtsproblemen ten gevolge van urinezuuropstapeling zeker voldoende (water) drinken om de nieren te stimuleren.

Na enkele weken voldoende KOMBOECHAgebruik zal men merken dat de gewrichten soepeler worden en dat meestal ook de pijn achterwege blijft.

Komboecha en het bloed

Officiële melding: (1928) Dr. Max Bing: Die Medizinische Welt 2 (42) 1576-1577
Vrij naar: F. Balis en R. Van Hoof: Komboecha of Kargasok (1991) blz. 107

KOMBOECHA is een heel complex product, waarbij de synergische (elkaar versterkende) werking van zijn componenten ook op de samenstelling van ons
bloed een invloed heeft. Heel wat bloedproeven hebben de laatste jaren bewezen dat KOMBOECHA invloed heeft op cholesterol en vetstoffen in ons bloed.

Daarnaast is KOMBOECHA krachtig bloedzuiverend door de verbeterde nier- en darmwerking.

Alle hogebloeddrukpatiënten hebben ervaren dat ze met KOMBOECHA hun bloeddruk zagen normaliseren. Hier kunnen we echter niet sterk genoeg benadrukken dat de voorgeschreven geneesmiddelen steeds verder doorgenomen moeten worden tot de dokter zelf andere adviezen geeft!

Komboecha en de huid en de slijmvliezen

Vrij naar: Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 108
Slechte stofwisseling, vaak veroorzaakt door darm- en leverproblemen, kan oorzaak zijn van ongezonde huid.

Door de stofwisseling te verbeteren en het evenwicht in de darm te herstellen zal KOMBOECHA ook hier verbetering brengen.

Oudere mensen beweren dat de drank verjonging in de hand werkt: de huid wordt strakker,

rimpels verminderen en

Onder invloed van KOMBOECHA vermindert de kans op huidontstekingen (jeugdacné) en zal de tranpiratie frisser gaan ruiken. Met de tijd hebben
ook al heelwat vrouwen ervaren dat ze met een langdurige KOMBOECHAkuur minder of geen last meer hadden van chronisch vaginale (schimmel)infecties.

Komboecha en allergie

Vrij naar: Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 109

Allergieproblemen worden vaak in gang gezet door de onbewuste opname van lichaamsvreemde stoffen o.a. door scheikundig behandeld voedsel (sproeistoffen), luchtbezoedeling, detergenten ...

Aangezien KOMBOECHA met zijn glucuronzuur één van de krachtigste middelen blijkt te zijn om het lichaam te zuiveren, zien we vaak, maar toch niet altijd, alergiereacties verminderen of zelfs verdwijnen.

Komboecha en geestelijke prestaties

Vrij naar: Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 107
De vele zuren en vitaminen uit de KOMBOECHA hebben de eigenschap dat ze doordringen tot in iedere cel van ons lichaam en daar de omzettings- en
verbrandingsprocessen gaan stimuleren. Het eindresultaat van al die minime stimulaties in alle celletjes laat zich voelen.
KOMBOECHAgebruikers vertellen steeds dat ze zich fitter, actiever, kortom gezonder voelen.
Arbeiders en medisch personeel getuigen dat ze minder last hebben van werken in ploegverband (verschuivende werkuren, nachtwerk).
Studenten ervaren dat ze intensiever en geconcentreerder kunnen blokken.
Het gehalte aan vitamines en het feit dat ons lichaam na een tijd KOMBOECHAgebruik verlost geraakt van zijn overbodige of zelfs schadelijke ballast-(=gif) stoffen, zal natuurlijk ook meespelen in dit algemeen fitheidsgevoel.

Komboecha en kanker

(Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof 1991 blz. 114)
(Komboecha de theezwamdrank van G.W. Frank blz. 144 en verder)

Tijdens onderzoek naar verspreiding van kanker in de voormalige Sovjet-Unie, stelde men vast dat er in bepaalde streken weinig of geen kanker
voorkomt. Nochtans was het leefmilieu daar zeer ongezond: chemische- en metaalindustrie in verouderde fabrieken en sterke luchbezoedeling.
De enige verklaring die men tenslotte vond voor de haast onaantastbare vitaliteit en werklust, bleek nu juist de gewoonte te zijn bij die mensen
om reeds van oudsher hun dagelijkse hoeveelheid KOMBOECHA te drinken.
(Citaten uit Arztliche Praxis nr 24/1981 blz. 887)

"Dr. Valentin Köhler bereikte met glucuronzuur, dat een component is van KOMBOECHA, verrassende resultaten bij klinisch opgegeven kankerpatiënten
en stelde daarbij vast:

- geen nieuwe metastasen (uitzaaiingen)
- gewichtsverlies stopt, soms treedt gewichtstoename op!
- toename in de belangstelling voor de buitenwereld.
- vermindering van pijnstillenden middelen.
- verzwakking van de hoestprikkels."

(Wat volgt komt uit: Theezwam Komboecha van R. Fasching)

Van de hierboven geciteerde kennis gebruik makend heeft Dr. Sklenar in Duitsland KOMBOECHA toegediend aan patiënten met kanker of cystevorming.

Hier bleek dat de cyste meestal binnen de 6 weken en hoogstens na 3 maand verdwenen was (dosis 1/2 liter per dag).
Bij kanker boekte hij alleen resultaten wanneer het een goed doorbloede plaats betrof, met een dosis tot 1 liter per dag.

Tegenwoordig hebben levertesten bewezen dat de huidige chemotherapie veel beter wordt verdragen wanneer men die kan kombineren met een goed
volgehouden KOMBOECHAkuur (dosis 1/2 tot 1 liter per dag). KOMBOECHA heeft tot op heden zeker zijn waarde in de behandeling van kankeraandoeningen, alleen al in dit opzicht, dat geen enkele kankerpatiënt kan bogen op een gezond darmstelsel!

(Rosina Fasching : Theezwam Komboecha blz. 20)
KOMBOECHA is zeker in staat om dit darmstelsel te regenereren en de darmflora te herstellen.

Men weet intussen perfect dat kanker alleen ontstaat bij een zuurtegraad van het bloed boven PH 7,56 (het alkalische gebied).

KOMBOECHA, als aangenaam aanvaarde drank, is heel vlot in staat om de zuurtegraad van het bloed te herstellen. En zo zijn we al aardig op weg om
de toestand van de patiënt te verbeteren.

Het is natuurlijk niet "HET WONDERMIDDEL" maar een zeer nuttig natuurlijk hulpmiddel, te combineren met degelijke therapieën en aangepaste geneesmiddelen.

Komboecha bewaren

De drank bewaart men op een koele en donkere plaats: kelder of frigo.
Eventuele bruine neerslag onderaan in de fles kan, na schudden, gerust opgedronken worden.
Een slijmerig schijfje kan bovenop de drank ontstaan wanneer de fles eenmaal geopend werd en daarna een tijdje is blijven staan. Dit is een nieuwe
KOMOECHAzwam die zich vormt, meteen het bewijs dat de drank levende micro-organismen bevat. Men kan dit slijmerig velletje gewoon affilteren met een nylonzeefje. Een begonnen fles wordt eigenlijk best binnen de week uitgedronken.

Komboecha, dosering en gebruik

Voor volwassenen is de gemiddelde dosis 1/2 glas (= 100 cc) drie maal per dag na eten.

Kinderen kunnen volstaan met de helft van die dosis.

Wie een KOMBOECHAkuur start begint best voorzichtig

(3 x per dag 50 cc), want soms kan het stimulerend effect op de darmen bij de start nogal overduidelijk zijn.

Hierbij nog een veelgehoorde vraag: "Mogen diabetici (suikerzieken) ook KOMBOECHA drinken ? Het antwoord is volmondig JA, wanneer die KOMBUCHA voldoende zuur is, want dan zijn haast alle suikers die gebruikt werden bij het opstarten van de fermentatie omgezet tot heilzame zuren.

Het is wel aan te raden voor diabetici, wanneer ze starten met een kuur, om regelmatig hun bloedsuikerspiegel te bepalen, om hun dosis insuline indien nodig aan te passen.

Komboecha slotbeschouwing

De KOMBOECHAdrank is een belangrijk natuurprodukt, een biologische levende drank, en is voor elke gezondheidsbewuste gebruiker een waardevolle toevoeging aan zijn dagelijkse voeding.

KOMBOECHA is geen "wondermiddel" maar dagelijks getuigen gebruikers van zijn heilzame werking.

Denkt nooit dat het gebruik van KOMBOECHA uw gewone medicatie overbodig maakt! KOMBOECHA ondersteunt de therapie op een natuurlijke wijze en kan ervoor zorgen dat het herstel veel sneller wordt bereikt.

09-06-2010 om 20:58 geschreven door madre  

Via vrienden die reeds verschillende alternatieve artsen hebben geraadpleegt kreeg ik volgende site door ...

Het gaat over iemand die “gratis” deze “zelfhelingsmethode” doorgeeft die de oorzaken van je klachten aanpakt!

http://www.mirmethode.nl/

“MIR-Methode^®

De naam ‘MIR’ staat voor Mentale en Intuïtieve Reset. De MIR-Methode is een Zelfhelingsmethode en is bedoeld voor mensen met emotionele en lichamelijke klachten die daar graag zelf wat aan willen doen.

MIR betekend in het Russisch: VREDE ... mooi toch!

Hieronder vindt je 2 video's die de zelfhelingsmethode verduidelijken!

http://www.mirmethode.nl/video/

De MIR-methode is ontwikkeld door Mireille Mettes uit Apeldoorn,

Natuurgeneeskundig therapeut.

“Het is voor mij een groot geluksgevoel dat ik

een methode heb kunnen ontwikkelen waarmee mensen

volledig zelfstandig het zelfhelend vermogen van hun lichaam

weer kunnen activeren.”

De 9 stappen van de MIR-Methode

Stap 1. Zuurgraad optimaliseren

Stap 2. Detox alle toxische belastingen: alle toxische stoffen afvoeren

Stap 3. Vader loskoppelen (en ook alle mannelijke relaties opschonen) Moeder loskoppelen (en ook alle vrouwelijke relaties opschonen)

Stap 4. Meridianen zuiveren>>> zodat alles vrij kan stromen

Stap 5. Alle tekorten aanvullen: vitaminen, spoorelementen enz. (bij ernstige ziekte een dokter raadplegen!)

Stap 6. Hormoonstelsel in evenwicht brengen.

Stap 7. Basisbehoeften aanvullen: dit kan zijn: te kort aan waardering, aan zelfvertrouwen en je kan het ZELF aanvullen!

Stap 8. Chakra’s en aura optimaliseren: ziektes oplossen en verder alles optimaliseren

Stap 9. Missie verduidelijken: vragen naar je doel in het leven, kan ook anderen die nodig zijn op je pad brengen!

Begin er alvast aan ...

07-06-2010 om 17:21 geschreven door madre  

Wat groeit er zoal in “den tuin”???

De natuur heeft nog steeds een achterstand, die misschien wel kan ingelopen worden ... maar alles is zoals het is ...

Ondertussen is de aarbeitoren volledig overmeesterd door de Oost Indische kers, er zaten érg veel zaden in de grond die ik in de toren deed vandaar.

De bosaardbeitjes beginnen hun eerste vruchtjes te geven ...

Verder is er bovenop een augurk geplant, die naar ik hoop zijn weg zal vinden in de hoogte (plaatste een draad zodat ie mag ranken!)

Ook een gourgette/kallebas kreeg een plaatsje ...

Onderdaan groeit dan weer een malva/kaasjeskruid ...

Dus gewoon proberen en kijken wat er van komt ...

Tussen de peultjes groeien de bernagie, ook verdwaalde frambozen melden zich aan ... de goudsbloemen reppen zich eveneens ...

Op een stukje gazon dat ik niet kreeg omgespit werden er aardappels gezet ... ze doen het goed, ondertussen is het gazon opgeruimt door hen ...

De bernagie floreert tussen de ajuinen en de charlotettekes en verschillende soorten sla die vorig jaar overleefden en terug uitschieten.

Hij mag vrijelijk groeien, immers zijn bladeren zijn een erg goed alternatief voor spinazie, en je hoeft het nooit meer te zaaien... en lekker gekruid met wat kruiden en muskaatnoot – heerlijk!

Daartussen zijn worteltjes en rode bietjes gezaait ... hou van een natuurlijk allegaartje ... het geeft me een goed gevoel ... laat alles maar groeien en je staat versteld wat er van onze zogezegde “onkruiden” ook nog komt groeien!!!

Zo vond ik kleine plantjes van tuinkers tussen het on-kruid, ook molsla (paardenbloem), wortels van witlof die weer groen lof geven(vorig jaar), ook ontdekte ik nagelkruid ergens onder een struik, ook weer eetbaar onder de sla, het madeliefje maakt zijn opwachting tussen al dat on-kruid ... en dit allemaal “eetbaar”, wat een OVERVLOED een klein stukje tuin kan geven ... daar mogen we oprecht dankbaar voor zijn!

Verder staat er zevenblad, waar ik vroeger in het voorjaar zo voor vocht om het uit de tuin te krijgen, en brandnetel ... samen erg lekker en te gebruikenals spinazie ook in de soep.

En dan zwijgen we nog over de Oost Indische kers die je écht moet intomen of hij overwoekerd alles wel!

Dus we kunnen niet anders dan gezonde sla gebruiken, en wat een smaak!!!

Verschillende soorten boontjes staan ook te pronken rond de bamboestokken, de oerprei waarvan de wortels mooi afgegeten worden door een mol(?) spijtig!

Verder heb ik nog een “circus” staan, allemaal flessen waar ik broccolli in zit en venkeltjes ... miniserretjes

Tomaatjes en pepertjes krijgen een serre >>> dus meer daarover volgende week!

29-05-2010 om 18:26 geschreven door madre  

De aardbeving op Haïti op 12 januari 2010 is voor sommige een prettige zakelijke kans. De transnationale onderneming Monsanto heeft de boeren van het land een dodelijk geschenk aangeboden van 475 ton genetisch gemodificeerde (GM) zaden die samen met de bijbehorende kunstmest en bestrijdingsmiddelen gratis, met de steun van de Amerikaanse ambassade in Haïti, zal worden uitgereikt door het WINNER project.

Weten de Haïtianen dat Monsanto het "Agent Orange" ontbladeringsmiddel heeft gemaakt dat door Amerikaanse vliegtuigen over Vietnam is gespoten tijdens de oorlog, dat zowel de Amerikaanse soldaten als de Vietnamese burgers vergiftigde?

Weten de Haïtianen dat deze genetisch gemodificeerde zaden gevaarlijk zijn verklaard door vele landen? Zij komen vaak in sets samen met een herbicide van Monsanto "Roundup" genaamd dat glyfosaat bevat. In mijn geboorteland Bretagne heeft het reeds het oppervlaktewater vervuild. Maar Monsanto houd vast dat zijn product biologisch afbreekbaar is. Daarvoor is het bedrijf aangeklaagd door antifraude ambtenaren in Lyon.

Een voormalige werknemer van Monsanto, Linda Fischer, is onlangs benoemd tot hoofd van de US Environmental Protection Agency (EPA) dat milieuproblemen in de gaten houd. Het is als een kat de taak te geven het welzijn van een muis in de gaten te houden.

Monsanto is al begonnen met de distributie van zijn genetisch gemodificeerde maïszaden rond Gonaïves, Kenscoff, Petionville, Cabaret, Arcahaie, Croix-des-Bouquets en Mirebalais. Binnenkort zullen er alleen Monsanto zaden zijn in Haïti. Dat zal het afscheid betekenen van de onafhankelijkheid van de boeren. Monsanto heeft recentelijk 550 miljoen dollar geïnvesteerd in Brazilië voor de productie van de herbicide Roundup in de noordoostelijke staat Bahia. Maar het land lijkt terug te vechten tegen de onderneming.

Monsanto adverteert de zaden als een genereus geschenk. Maar de Haïtiaanse boeren die deze wensen te gebruiken voor toekomstige oogsten zullen royalty’s moeten betalen aan Monsanto. De vertegenwoordiger van Monsanto in Haïti is Jean-Robert Estimé die als minister van buitenlandse zaken diende tijdens de 29 jaar dictatuur van de familie Duvalier.

Bron: globalresearch.ca

18-05-2010 om 20:56 geschreven door madre  

Op zoek naar een alternatief om water te kunnen betrekken kwam het volgende op mijn pad:

Pompen en zuigen op waterkracht  Dr Erick Vermeulen

Rivierwater stroomt door een pijp naar een T-stuk met enkele kleppen.

Dat is de water ram, een pomp die een deel van het aangevoerde water naar een hoger gelegen reservoir stuwt.

Gert Breur bouwde met eenvoudige onderdelen ook een zuigpomp op waterkracht. Patenten vraagt hij niet aan: "Het is techniek voor iedereen".

Je draait de kraan open en er stroomt water uit, zelfs als je op de tiende verdieping van een flat woont.

Een goed werkende watervoorziening lijkt de normaalste zaak van de wereld. Toch zijn er zelfs in West-Europese landen afgelegen gebieden waar geen waterleiding is.

De Nederlandse bewoners van een mooi vakantiehuisje in de Franse Languedoc haalden het water uit een helder, fris beekje dat langs het huisje stroomde.

Acht meter lager mondde het beekje uit in de rivier de Vernazobre. Toen viel plots het beekje droog. Het bleek geen beekje te zijn, maar water dat ontsprong uit een lek in een irrigatiekanaal.

Dat kanaal was droog gevallen, dankzij achterstallig onderhoud en de funeste invloed van wroetende everzwijnen.

Ooit stroomde water via irrigatiekanalen langs de heuvelrug naar de landerijen in de omgeving.

Het systeem raakte in onbruik, kanaaltjes slibden dicht en boomgaarden moeten nu water ontberen.

Een droom leek in duigen te vallen.

Een artikel vorig jaar in  de uitgave Internationale Samenwerking opent nieuwe perspectieven.

Daarin staat de Breur-ram beschreven, een pomp die water pompt op waterkracht, in plaats van op elektriciteit of diesel.

De onderdelen zijn gemakkelijk verkrijgbaar in een Nederlandse speciaalzaak en de verkoper, die niet veel van de constructie snapt, schroeft alles ook nog eens vlot in elkaar.

Voor alle onderdelen bij elkaar betaal je in de speciaalzaak in totaal ongeveer honderd gulden 2000 Bfr.(was dus voor de euro!)

.In de achtertuin proberen de Nederlanders het uit en de pomp blijkt goed te voldoen. Eind 1998 tijgen ze naar Frankrijk.

Een aanvoerslang gaat vanuit de rivier over een muurtje en eindigt in een rechte, dalende pijp die naar de water ram leidt.

Binnen een uur stroomt er door zestig meter tuinslang een halve liter water per minuut naar een vat twaalf meter boven het riviertje.

Kinderlijke eenvoud

In een Enschedese achtertuin heeft Gert Breur (44), wiens water ram ontwerp in Internationale Samenwerking stond beschreven, een demonstratie-opstelling geplaatst.

Op een lage stellage staat een groot vat met regenwater.

Een kraantje onderaan het vat is met een slang verbonden.

Breur verbindt zijn waterram met vlotte handbewegingen aan het einde van de slang.

Het is een eenvoudige constructie.

Zijn zevenjarige dochter Gwendolyn kan het apparaat zonder moeite in elkaar zetten.

Breur is al dertig jaar druk in de weer met technische constructies. Sinds begin jaren zeventig besteedt hij aandacht aan waterrammen, met als resultaat de ontwikkeling van de Breurram.

Informatie over waterramtechnologie is ondermeer verspreid via de Werkgroep Ontwikkelings-Technieken van de Universiteit Twente, waarin Breur en zijn vrouw Rita beiden actief zijn.

Inmiddels hebben de Breurs al uit bijna honderd landen vragen en reacties ontvangen.

Vaak ontbreekt de know-how: “hoe krijg ik een oude, stilgevallen water ram aan de gang?” Het Enschede adres fungeert als een internationaal kenniscentrum voor water ram technologie.

Tijdvoor de demonstratie.

Zodra Gert Breur de kraan op het lage vat opendraait, stroomt het water dat in het apparaat komt weg langs de impuls klep.

Als de stroomsnelheid toeneemt, stijgt de waterdruk dermate fors dat de klep dichtslaat.

De water ram begint ritmisch te tikken, een soort hartslag.

Steeds weer duwt het water de verticale klep plotsklaps dicht.

De druk van de waterkolom loopt dan zo hoog opdat de horizontale klep naar de lucht klok openspringt en er een scheut water in de lucht klok schiet.

Die snel oplopende druk is de waterslag. Het is een enorme kracht, vergelijkbaar met de stoot van de horens van een ram.

In de lucht klok (die je functioneel kan vergelijken met de aorta) zit – de naam zegt het al – een flinke luchtbel. Die vangt de schokken op. De stijgende druk in de lucht klok perst het water in de dunne leiding. Er ontstaat voldoende druk om  uiteindelijk met een deel van het water het hoge vat te vullen.

Vlak voor de verticale klep bevindt zich een klein gaatje, met een doorsnede van een millimeter.

Bij iedere cyclus zuigt het systeem via dat gaatje een beetje lucht aan, dat bij de pomp beweging verloren gegane lucht in de lucht klok aanvult.

Een perpetuum mobile? Nee.

Uiteindelijk gaat een groot deel van het water via de verticale klep verloren.

Voor elke liter water die in het bovenste vat verdwijnt, stroomt er vier liter water vanuit de waterram in de vijver. Een beperkte efficiëntie is uiteraard geen probleem als je zo’n systeem aanlegt bij een snelstromende beek of rivier, waarin het niet opgepompte water weer terugstroomt.

Voor een goede berekening van de efficiëntie moet je overigens wel rekening houden met de hoogte van de wateraanvoer en de oppomp hoogte.

Water rammen zijn zeker niet geschikt voor toepassing in gebieden met waterschaarste of vlakke streken zonder beken en riviertjes.

In Zuid-Limburg en de Ardennen zijn er echter volop geschikte plekken.

Bij veel regenval is het bijvoorbeeld mogelijk om met een water ram een grijs watercircuit te starten: vul een reservoir op zolder met het hemelwater dat anders naar het riool wegstroomt, en gebruik dat dan voor het doorspoelen van het toilet.

De water ram is in de 18e eeuw uitgevonden door de Brit John Whitehurst. In zijn ontwerp zat een kraantje dat 75 maal per minuut handmatig open en dicht moest worden gedraaid.

Een van de gebroeders Montgolfier – bekend als de eersten die met een hete-luchtballon het luchtruim kozen – verbeterde enkele jaren later zijn ontwerp met een automatische regelklep op de plaats van het kraantje, en verkreeg in 1793 patent op de automatische waterpomp.

Met name in Engeland en de VS is de water ram veelvuldig toegepast. In afgelegen landhuizen en kastelen zorgden water rammen ervoor dat hooggelegen reservoirs uiteindelijk drink- en badwater bevatten, of dat er bijvoorbeeld water naar de tuinen en fonteinen stroomde.

De fonteinen van het Indiase monumentale bouwwerk Taj Mahal, die de visrijke vijvers van zuurstofrijk water voorzien, krijgen hun water ook door water rammen.

Nog steeds zijn water rammen in alle soorten en maten te krijgen, vervaardigd uit degelijk staal,maar inmiddels ook uit pvc.

Dergelijke systemen lijken een ideale oplossing voor de watervoorziening in afgelegen gebieden.

Toch zitten er soms de nodige haken en ogen aan: hoge kostprijs, te zware uitvoering, moeilijk verkrijgbare reserve-onderdelen en reparaties die te moeilijk blijken.

Parallel

Het voordeel van de door Gert Breur ontworpen water ram is dat de onderdelen klein en goedkoop zijn. Hij huldigt het principe ‘less is more’, met zo weinig mogelijk materiaal het maximale resultaat behalen.

Zonder moeite zijn de losse onderdelen in een koffer mee te nemen (geen problemen met invoerrechten), bovendien zijn ze in de meeste landen gemakkelijk te krijgen. Het ontwerp is zeer geschikt als educatief voorbeeld. Bij universitaire vakgroepen civiele techniek wordt de water ramtechnologie niet meer onderwezen, alhoewel er wel degelijk behoefte aan kennis en ervaring met deze techniek blijkt te zijn.

Mensen kunnen zo met Breurs ontwerp van start gaan.“Mensen willen met een meccano-achtig geheel aan de slag”,vertelt hij.

Wie meer capaciteit wil hebben, kan enkele kleine waterrammen parallel schakelen.

Terug naar Frankrijk. In het dorpje in de Languedoc verbazen tientallen dorpsbewoners zich over het mirakel.

Ze zijn zeer geïnteresseerd. De aanplant op diverse hellingen lijdt onder het watergebrek.

De installatie van waterrammen kan ervoor zorgen dat de landbouw op die hellingen weer voldoende opbrengsten levert, zonder dat daarvoor dure pompen die werken op elektriciteit of diesel, nodig zijn. Inmiddels zijn er plannen om te experimenteren met grotere water rammen.

Geen patent

Het principe van de waterslag is ook bruikbaar in een zuigpomp, bedacht Breur.

Het ontwerp heeft dezelfde elegante eenvoud als de water ram. “Vergelijk het maar met een waterstraal pomp in het laboratorium.

Daar genereert de snelheid van het langsstromende water een onderdruk, ofwel een vacuüm.” Breur kreeg inmiddels geld voor zijn ontwerp aangeboden, maar daar begint hij niet aan.

“Dan mag je er nooit meer iets over zeggen.”

Hij wil dat zoveel mogelijk mensen baat bij de techniek hebben. Hij wil er zelf geen patent op aanvragen.

Na deze publicatie in Natuur& Techniek kunnen anderen dat ook niet doen. Breur wil het liefst dat zoveel mogelijk mensen de technieken gaan toepassen omdat ze er wat aan hebben, waaronder bewoners van arme streken in de Derde Wereld.

Het enige wat de Breur ram en de zuigpomp gemeen hebben is de aandrijving door water. “Je maakt in principe gebruik van het water dat bijvoorbeeld uit de water ram wegloopt, om de andere pomp aan te drijven.”

Weinig technieken zijn zo eenvoudig als de zuigpomp. Er stroomt water door de rechte aanvoerpijp, net zoals bijde waterram.

Nu zit de impuls klep echter in de poot voor het T-stuk.

Als de snelheid van het water weer groot genoeg is, slaat de klep dicht.

Het water achter de klep stroomt echter verder via de afvoer,die aan het T-stuk is gekoppeld.

Het wil lekker doorstromen, waardoor er een onderdruk ontstaat. Daartegenover is het T-stuk verbonden met een slang, die je bijvoorbeeld in een volgelopen werkput kunt hangen.

Aan het uiteinde daarvan bevindt zich een terugslagklep.

Dankzij die klep blijft er een waterkolom in de slang en het T-stuk. Elke keer dat de waterslag een onderdruk in deze waterkolom oplevert, zuigt het systeem water langs de terugslagklep op.

Er mag absoluut geen lucht bij komen, dat zou de werking teniet doen.

De hoogte van de waterkolom, van terugslagklep tot uiteindelijke doel reservoir, kan maximaal ongeveer tien meter zijn, bij een grotere hoogte ontstaat door de onderdruk waterdamp en werkt de pomp niet meer.

De capaciteit van de zuigpomp hangt net zoals bij de water ram af van de valhoogte van het water.

Gert Breur neemt nogmaals de water ram erbij. De zuigpomp en de water ram laten zich goed combineren, hij monteert een T-stuk achter de impuls klep van de water ram waaraan hij de slang met terugslagklep en een afvoerleiding koppelt.

De effectiviteit van het water ram gedeelte is nu minder, omdat het water achter de impuls klep meer weerstand ondervindt.

De kraan van het lage vat gaat open en de water ram begint weer te tikken.

De frequentie is hoger. Terwijl water uit de vijver wordt opgezogen, begint er water in het vat in de slaapkamer boven te stromen.

Als de waterram alleen anderhalve liter water per minuut zou oppompen, dan zuigt de zuigpomp een halve literwater op en pompt de waterram een liter water naar boven.

Met de standaard, gemakkelijk verkrijgbare slangen, kleppen en koppelingen kan iedereen de Breurramen de Breur-zuigpomp gemakkelijk nabouwen.

In een tijd waarin milieuvriendelijkheid en duurzaamheid volop aandacht krijgen,

kunnen ze een nuttige bijdrage leveren.

Breur pomp op internet

De Werkgroep Ontwikkelingstechnieken aan de Universiteit Twente

DeActie Waterpomp bij ROC Oost Nederland

Bouwzelf een Breurram

Nadereinformatie over de Breurram:

WerkgroepOntwikkelings-Technieken, Universiteit Twente: tel.0(0-31)534892845

Gert Breur, Enschede: tel. 0(0-31)53 4771979

11-05-2010 om 21:54 geschreven door madre  

Van een kennis ontvingen we volgende info, ideaal voor de "zelfvoorziener"!

Een Rayburn fornuis kan meer dan alleen koken

Rayburn fornuizen, vele kennen deze ‘cookers’ beter onder naam AGA, een zusterorganisatie. 

Het is een romantische droom voor vele kookfanaten. Als je deze enorme fornuizen ziet denk je niet direct aan duurzaamheid.

Ik ben op nader onderzoek uitgegaan en ben onder de indruk. Een Rayburn is namelijk meer dan alleen een kooktoestel. Het is het hart van je huis.

Op keukengebied valt er qua duurzaamheid nog een wereld te winnen.

Steeds meer fabrikanten passen hun productieproces aan op de roep om duurzaamheid.

Een aantal van hen doet dat echter al jaren zo ook Rayburn.

Een Rayburn is ontworpen door technici en wordt door vakmensen met de hand gebouwd.

Het fornuis wordt sinds 1946 vervaardigd, altijd voor 70% uit gerecyclede materialen en met het oog op levenslang gebruik.

Alles aan een Rayburn verwijst naar een oog voor detail, kwaliteit en vakmanschap.  Het is een Engelse klassieker die de tijd doorstaat. Elke dag dat je hem gebruikt wordt hij mooier.

Houtgestookt fornuis

De houtgestookte Rayburn 300W en 345W zijn synoniem voor milieuvriendelijke verbranding.

Hout is immers de meest duurzame, vervangbare basisbrandstof. De verbranding van hout is CO2 neutraal.

De hoeveelheid kooldioxide die aan de atmosfeer wordt afgegeven, is identiek aan de hoeveelheid die zou zijn vrijgekomen als het stuk hout op de grond in het bos zou zijn weggerot.

En niet te vergeten: wat gaat er boven de gezelligheid van een houtvuur? De Rayburn is dankzij de indirecte warmtetechnologie een belangrijke bron van stabiele, natuurlijke en regelbare warmte in huis.

De warmte wordt door straling van het vuur overgebracht naar de zware gietijzeren onderdelen van het fornuis die deze warmte vasthouden.

Het gebruik van houtblokken is schoon, efficiënt en voordelig.

De heerlijke houtgeur krijg je er als bonus bovenop.

Centrale verwarming en warm water

Daarbij is de 345W is niet alleen een fornuis. Het doet ook dienst als centrale verwarming en voorziet in gloeiend heet water om te koken. Vooral dit laatste is met het oog op duurzaamheid interessant. Vooralsnog is Rayburn een van de weinigen die dit aanbiedt op de markt.

Er zijn bijvoorbeeld wel houtkachels met waterreservoir dat dienst kan doen als boiler, maar dat is geen fornuis.

En er zijn wel fornuizen die ook een boiler kunnen verwarmen, maar die bieden niet de optie ook de cv er op aan te sluiten.

De houtgestookte Rayburn fornuizen hebben een waterreservoir dat door de vlammen van het hout word verwarmd, waardoor het warme water gebruikt kan worden om rechtstreeks radiatoren en/of vloerverwarming en een boiler te voeden.

Het fornuis heeft een kantelklep waarmee de warmtetoevoer gereguleerd kan worden. Als u bijvoorbeeld kookt zet u de klep zodanig dat de warmte voornamelijk naar de ovens geleid wordt. Als u het fornuis niet nodig heeft, bijvoorbeeld ’s nachts, zet u de klep maximaal op de CV. De kantelklep kan ook op een stand halverwege of een kwart worden gezet, zodat een gelijkmatige verspreiding van de warmte gegarandeerd is, zowel voor CV als fornuis.

Een Rayburn is er voor de echte kookgek. Een voor de hand liggende keuze in elke woning waar een minimale belasting van het milieu, praktisch modern comfort en goed, gezond eten hoog op de agenda staan. En het meest duurzame is misschien wel.. een Rayburn koop je voor het leven!

Meer weten over de Rayburn ga dan naar de site van Rayburn fornuizen!

09-05-2010 om 21:50 geschreven door madre