Terra Madra ... een nieuw begin....

Toespraak Chief Seattle uit 1855 aan het adres van het Amerikaanse Congres, de Amerikaanse president.

Dat is een vreemde gedachte voor ons; als we de frisse lucht en de sprankeling van het water niet bezitten, hoe kun je ze dan kopen? Elk deel van de Aarde is heilig voor mijn volk. Elke glinsterende dennennaald en elk strand, elke mistwolk in het donkere woud, elk zoemend insect is heilig in de gedachte en de ervaring van het rode volk.

De witte man vergeet zijn geboortegrond als hij sterft en tussen de sterren gaat verblijven. Onze doden vergeten deze prachtige aarde nooit, want het is de moeder van de rode man. Wij zijn een deel van de Aarde en zij is een deel van ons.

De zoetgeurende bloemen zijn onze zusters en het hert, het paard, de machtige adelaar zijn allen mijn broeders. De bergkammen, de sappen uit de grasland, de lichaamswarmte van een pony en die van een man, behoren allemaal tot dezelfde familie.

Dus wanneer de Grote Chef uit Washington ons zijn woorden stuurt, waarin hij zegt dat hij ons land wil kopen, vraagt hij veel van ons. De Grote Chef zegt daarbij ook dat hij een plek voor ons zal reserveren, zodat we onderling comfortabel kunnen leven. Hij zal dan onze vader zijn en wij zijn kinderen.

We zullen daarom uw aanbod om ons land te kopen overwegen. Maar het zal niet makkelijk zijn. Want dit land is heilig voor ons. Het glinsterende water dat door de machtige rivieren stroomt is niet alleen water, maar het bloed van onze voorvaderen.

Wanneer we land aan u verkopen, dan moet u onthouden dat het heilig is; u moet uw kinderen leren dat het heilig is. Dat de geestachtige reflecties van het heldere water van de meren ons over gebeurtenissen en herinneringen vertellen uit het leven van mijn volk.

Het gerommel van de rivier is de stem van mijn vaders vader. De rivieren zijn onze broeders als ze onze dorst lessen, zij dragen onze kanos en voeden onze kinderen.

Als we aan u land verkopen, dan moet u aan uw kinderen leren en onderwijzen, dat deze rivieren onze broeders zijn, én die van u, en dat u vanaf nu de rivieren de liefde schenkt die u aan ieder van uw broeders zou schenken. Wij weten dat de witte man onze manieren niet begrijpt. Voor hem is ieder stuk grond net als een ander stuk grond, want hij is een vreemdeling in de nacht die van het land neemt wat hij nodig heeft. De Aarde is zijn broeder niet, maar zijn vijand, dat hij weer verlaat, als hij het heeft veroverd.

Wij weten dat de witte man onze manieren niet begrijpt.

Voor hem is ieder stuk grond net als een ander stuk grond, want hij is een vreemdeling in de nacht die van het land neemt wat hij nodig heeft.

De Aarde is zijn broeder niet, maar zijn vijand, dat hij weer verlaat, als hij het heeft veroverd.

Dan laat hij de graven van zijn vaders achter en geeft daar helemaal niet om. Hij ontvreemd de Aarde van zijn kinderen en dat kan hem niets schelen. Zijn vaders graf en het geboorterecht van zijn kinderen zijn vergeten.. Hij behandelt zijn moeder, de Aarde, en zijn broeder, de hemel, als dingen die je kunt kopen, kunt plunderen en kunt verkopen, zoals schapen of glimmende kralen. Zijn honger zal de Aarde verslinden en hij zal niets dan woestijn achterlaten. Ik weet het niet. Onze manieren zijn anders dan die van jullie.

Het aangezicht van jullie steden doet pijn aan de ogen van de rode man. Misschien komt dat doordat de rode man een wilde is, die het niet begrijpt. Er is geen rustige plek in de stad van de witte man. Er is geen plek om de ontluikende bladeren in de lente te beluisteren, of het knisperen van de vleugels van een insect. Misschien komt dat doordat ik een wilde ben, die het niet begrijpt.

Het klateren lijkt alleen een belediging voor de oren. Wat is er eigenlijk leuk aan het leven als je de roep van de nachtzwaluw niet kunt horen of het gekeuvel van de kikkers rondom het meer s nachts? Ik ben een rode man en begrijp het niet.

De Indianen houden van het zachte geluid van de wind die over het water van het meer snelt en de geur van de wind, die door een malse regenbui geschoond is, of de geur van de dennenbossen met zich meedraagt. De hemel is waardevol voor de rode man, omdat alle dingen om hem heen dezelfde adem delen, het beest, de boom, de mens. Allen delen ze dezelfde adem. De witte man lijkt geen acht te slaan op de lucht die hij inademt.

We zullen uw aanbod overwegen om ons land te kopen. Als we besluiten om uw aanbod aan te nemen, dan zal ik dat doen onder één voorwaarde, en dat is dat de witte man de dieren van dit land als zijn broers zal behandelen. Ik ben een wilde en kan geen andere manier begrijpen.

Maar als wij ons land aan u verkopen, moet u onthouden dat de lucht waardevol voor ons is, dat de lucht haar spirit deelt met het leven dat zij ondersteunt.

De wind die onze grootvaderen hun eerste adem gaf, en ook hun laatste ademtocht in ontvangst nam. En wanneer we ons land aan jullie verkopen, hou het dan apart en beschouw het als heilig; als een plek waar zelfs de witte man naar toe kan gaan om de wind te proeven die is gezoet door de geur van de bloemen in de weiden.

Ik heb duizenden rottende bizons gezien, door de witte man achtergelaten, nadat hij ze had doodgeschoten vanuit een rijdende trein. Ik ben een wilde en kan niet begrijpen hoe een rokend, ijzeren paard belangrijker kan zijn dan de bison, die wij alleen doodden om in leven te blijven.

Wat is een mens zonder dieren? Wanneer alle dieren weg zouden zijn, zou de mens sterven door een grote geestelijke eenzaamheid. Want alles wat gebeurt met de beesten, zal spoedig met de mensen gebeuren; alle dingen zijn verbonden.

Jullie moet de kinderen leren dat de grond waar zij op lopen, de as is van hun grootvaders. Daarom zullen ze het land respecteren, vertel jullie kinderen dat de Aarde rijk is door het leven van onze stammen. Leer jullie kinderen, wat wij ónze kinderen hebben geleerd, dat de Aarde onze moeder is en dat wat de Aarde overkomt, ook ten deel zal vallen aan de zonen van de Aarde. Als de mens op de Aarde spuugt, dan spuugt hij op zichzelf.

Wij weten, dat de Aarde niet van de mens is, maar dat de mens van de Aarde is. Dit weten wij, alle zaken zijn verbonden, zoals het bloed dat onze families verenigd.

De mens heeft het web van het leven niet geweven, hij is er alleen in gevangen. Wat hij met het web uithaalt, doet hij zichzelf aan. Zelfs de witte man, wiens God met hem wandelt en praat als vrienden onder elkaar, kan zich niet onttrekken van ons gemeenschappelijk lot.

Een ding weten wij, en dat zal de witte man op een dag ook ontdekken, onze God is dezelfde God als jullie God. Je kunt denken dat je hem bezit, zoals je je land wilt bezitten, maar dat is onmogelijk. Hij is de mensengod, en zijn compassie voor de witte man is net zo groot als zijn compassie voor de rode man.

De Aarde is waardevol voor hem, en de Aarde beschadigen is als het opstapelen van minachting tegen haar Schepper. De witten zullen ook verdwijnen, misschien zelfs eerder dan alle andere stammen. Wanneer je je bed bevuild, zul je op een nacht stikken in je eigen vuil.

Maar tijdens je ondergang zul je fel schijnen, opgestookt door de kracht van de God die je dit land bracht met een bepaald doel en je de zeggenschap gaf over dit land en over de rode man. Dit lot is een mysterie voor ons, omdat we het niet begrijpen wanneer de buffels worden afgeslacht, de wilde paarden getemd, de heilige plekken in de bossen worden vergeven van de intense geur van veel mensen en de aanblik van oude bergen wordt aangetast door de pratende draden. (telefoondraden)

Waar is het kreupelhout? Verdwenen. Waar is de machtige Arend? Verdwenen. Het einde van het leven en het begin van over-leven.

05-07-2011 om 20:45 geschreven door madre