De naam MIR staat voor
Mentale en Intuïtieve Reset. De MIR-Methode is een
Zelfhelingsmethode en is bedoeld voor mensen met emotionele en
lichamelijke klachten die daar graag zelf wat aan willen doen.
MIR
betekend in het Russisch: VREDE
... mooi toch!
Hieronder vindt je 2 video's die
de zelfhelingsmethode verduidelijken!
De
natuur heeft nog steeds een achterstand, die misschien wel kan
ingelopen worden ... maar alles is zoals het is ...
Ondertussen
is de aarbeitoren volledig overmeesterd door de Oost
Indischekers, er zaten érg veel zaden in de grond die ik
in de toren deed vandaar.
De
bosaardbeitjes beginnen hun eerste vruchtjes te geven ...
Verder
is er bovenop een augurk geplant, die naar ik hoop zijn weg
zal vinden in de hoogte (plaatste een draad zodat ie mag ranken!)
Ook
een gourgette/kallebas kreeg een plaatsje ...
Onderdaan
groeit dan weer een malva/kaasjeskruid ...
Dus
gewoon proberen en kijken wat er van komt ...
Tussen
de peultjes groeien de bernagie, ook verdwaalde
frambozen melden zich aan ... de goudsbloemen reppen
zich eveneens ...
Op een
stukje gazon dat ik niet kreeg omgespit werden er aardappels
gezet ... ze doen het goed, ondertussen is het gazon opgeruimt door
hen ...
De
bernagie floreert tussen de ajuinen en de
charlotettekes en verschillende soorten sla die vorig
jaar overleefden en terug uitschieten.
Hij
mag vrijelijk groeien, immers zijn bladeren zijn een erg goed
alternatief voor spinazie, en je hoeft het nooit meer te
zaaien... en lekker gekruid met wat kruiden en muskaatnoot
heerlijk!
Daartussen
zijn worteltjes en rode bietjes gezaait ... hou van een
natuurlijk allegaartje ... het geeft me een goed gevoel ... laat
alles maar groeien en je staat versteld wat er van onze zogezegde
onkruiden ook nog komt groeien!!!
Zo
vond ik kleine plantjes van tuinkers tussen het on-kruid, ook
molsla (paardenbloem), wortels van witlof die weer
groen lof geven(vorig jaar), ook ontdekte ik nagelkruid ergens
onder een struik, ook weer eetbaar onder de sla, het madeliefje
maakt zijn opwachting tussen al dat on-kruid ... en dit allemaal
eetbaar, wat een OVERVLOED een klein stukje tuin kan
geven ... daar mogen we oprecht dankbaar voor zijn!
Verder
staat er zevenblad, waar ik vroeger in het voorjaar zo voor
vocht om het uit de tuin te krijgen, en brandnetel ... samen
erg lekker en te gebruikenals spinazie ook in de soep.
En dan
zwijgen we nog over de Oost Indische kers die je écht moet
intomen of hij overwoekerd alles wel!
Dus we
kunnen niet anders dan gezonde sla gebruiken, en wat een
smaak!!!
Verschillende
soorten boontjes staan ook te pronken rond de bamboestokken,
de oerprei waarvan de wortels mooi afgegeten worden door een
mol(?) spijtig!
Verder
heb ik nog een circus staan, allemaal flessen waar ik broccolli
in zit en venkeltjes ... miniserretjes
Tomaatjes
en pepertjes krijgen een serre >>> dus meer daarover
volgende week!
Een DODELIJK/afhankelijk geschenk .... schandalig!
Monsantos dodelijke geschenk van 475 ton genetisch
gemodificeerde zaden aan Haïtiaanse boeren
De aardbeving op Haïti op
12 januari 2010 is voor sommige een prettige zakelijke kans. De
transnationale onderneming Monsanto heeft de boeren van het land een
dodelijk geschenk aangeboden van 475 ton genetisch gemodificeerde (GM)
zaden die samen met de bijbehorende kunstmest en bestrijdingsmiddelen
gratis, met de steun van de Amerikaanse ambassade in Haïti, zal worden
uitgereikt door het WINNER project.
Weten de Haïtianen dat Monsanto het "Agent Orange"
ontbladeringsmiddel heeft gemaakt dat door Amerikaanse vliegtuigen over
Vietnam is gespoten tijdens de oorlog, dat zowel de Amerikaanse soldaten
als de Vietnamese burgers vergiftigde?
Weten de Haïtianen dat
deze genetisch gemodificeerde zaden gevaarlijk zijn verklaard door vele
landen? Zij komen vaak in sets samen met een herbicide van Monsanto
"Roundup" genaamd dat glyfosaat bevat. In mijn geboorteland Bretagne
heeft het reeds het oppervlaktewater vervuild. Maar Monsanto houd vast
dat zijn product biologisch afbreekbaar is. Daarvoor is het bedrijf
aangeklaagd door antifraude ambtenaren in Lyon.
Een voormalige
werknemer van Monsanto, Linda Fischer, is onlangs benoemd tot hoofd van
de US Environmental Protection Agency (EPA) dat milieuproblemen in de
gaten houd. Het is als een kat de taak te geven het welzijn van een muis
in de gaten te houden.
Monsanto is al begonnen met de
distributie van zijn genetisch gemodificeerde maïszaden rond Gonaïves,
Kenscoff, Petionville, Cabaret, Arcahaie, Croix-des-Bouquets en
Mirebalais. Binnenkort zullen er alleen Monsanto zaden zijn in Haïti.
Dat zal het afscheid betekenen van de onafhankelijkheid van de boeren.
Monsanto heeft recentelijk 550 miljoen dollar geïnvesteerd in Brazilië
voor de productie van de herbicide Roundup in de noordoostelijke staat
Bahia. Maar het land lijkt terug te vechten tegen de onderneming.
Monsanto
adverteert de zaden als een genereus geschenk. Maar de Haïtiaanse
boeren die deze wensen te gebruiken voor toekomstige oogsten zullen
royaltys moeten betalen aan Monsanto. De vertegenwoordiger van Monsanto
in Haïti is Jean-Robert Estimé die als minister van buitenlandse zaken
diende tijdens de 29 jaar dictatuur van de familie Duvalier.
Op zoek naar een alternatief om water te kunnen
betrekken kwam het volgende op mijn pad:
Pompen en zuigen
op waterkracht Dr Erick Vermeulen
Rivierwater stroomt door een pijp naar een T-stuk met enkele
kleppen.
Dat is de water ram, een
pomp die een deel van het aangevoerde water naar een hoger gelegen
reservoir stuwt.
Gert
Breur bouwde met eenvoudige onderdelen ook een zuigpomp op
waterkracht. Patenten vraagt hij niet aan: "Het is techniek voor
iedereen".
Je draait de kraan open en er stroomt water uit, zelfs als je
op de tiende verdieping van een flat woont.
Een goed werkende watervoorziening lijkt de normaalste zaak van
de wereld. Toch zijn er zelfs in West-Europese landen afgelegen
gebieden waar geen waterleiding is.
De Nederlandse bewoners van een mooi vakantiehuisje in de
Franse Languedoc haalden het water uit een helder, fris beekje dat langs
het huisje stroomde.
Acht meter
lager mondde het beekje uit in de rivier de Vernazobre. Toen viel plots
het beekje droog. Het bleek geen beekje te zijn, maar water dat
ontsprong uit een lek in een irrigatiekanaal.
Dat kanaal was droog gevallen, dankzij achterstallig onderhoud
en de funeste invloed van wroetende everzwijnen.
Ooit stroomde water via irrigatiekanalen langs de heuvelrug
naar de landerijen in de omgeving.
Het
systeem raakte in onbruik, kanaaltjes slibden dicht en boomgaarden
moeten nu water ontberen.
Een droom
leek in duigen te vallen.
Een
artikel vorig jaar in de uitgave Internationale Samenwerking opent
nieuwe perspectieven.
Daarin staat de
Breur-ram beschreven, een pomp die water pompt op waterkracht,
in plaats van op elektriciteit of diesel.
De
onderdelen zijn gemakkelijk verkrijgbaar in een Nederlandse
speciaalzaak en de verkoper, die niet veel van de constructie snapt,
schroeft alles ook nog eens vlot in elkaar.
Voor alle onderdelen bij elkaar betaal je in de
speciaalzaak in totaal ongeveer honderd gulden 2000 Bfr.(was dus voor de
euro!)
.In de achtertuin proberen de Nederlanders het uit en de pomp
blijkt goed te voldoen. Eind 1998 tijgen ze naar Frankrijk.
Een aanvoerslang gaat vanuit de rivier over een
muurtje en eindigt in een rechte, dalende pijp die naar de water ram
leidt.
Binnen een uur stroomt er
door zestig meter tuinslang een halve liter water per minuut naar een
vat twaalf meter boven het riviertje.
Kinderlijke eenvoud
In een
Enschedese achtertuin heeft Gert Breur (44), wiens water ram ontwerp in
Internationale Samenwerking stond beschreven, een demonstratie-opstelling
geplaatst.
Op een lage stellage
staat een groot vat met regenwater.
Een
kraantje onderaan het vat is met een slang verbonden.
Breur verbindt zijn waterram met vlotte
handbewegingen aan het einde van de slang.
Het is een eenvoudige constructie.
Zijn zevenjarige dochter Gwendolyn kan het apparaat zonder
moeite in elkaar zetten.
Breur is al dertig jaar druk in de weer met
technische constructies. Sinds begin jaren zeventig besteedt hij
aandacht aan waterrammen, met als resultaat de ontwikkeling van de
Breurram.
Informatie over
waterramtechnologie is ondermeer verspreid via de Werkgroep
Ontwikkelings-Technieken van de Universiteit Twente, waarin Breur en
zijn vrouw Rita beiden actief zijn.
Inmiddels
hebben de Breurs al uit bijna honderd landen vragen en reacties
ontvangen.
Vaak ontbreekt de know-how:
hoe krijg ik een oude, stilgevallen water ram aan de gang? Het
Enschede adres fungeert als een internationaal kenniscentrum voor
water ram technologie.
Tijdvoor de demonstratie.
Zodra Gert Breur de kraan op het lage vat
opendraait, stroomt het water dat in het apparaat komt weg langs de
impuls klep.
Als de stroomsnelheid
toeneemt, stijgt de waterdruk dermate fors dat de klep dichtslaat.
De water ram begint ritmisch te tikken, een soort
hartslag.
Steeds weer duwt het water
de verticale klep plotsklaps dicht.
De
druk van de waterkolom loopt dan zo hoog opdat de horizontale klep naar
de lucht klok openspringt en er een scheut water in de lucht klok schiet.
Die snel oplopende druk is de
waterslag. Het is een enorme kracht, vergelijkbaar met de stoot van de
horens van een ram.
In
de lucht klok (die je functioneel kan vergelijken met de aorta) zit de
naam zegt het al een flinke luchtbel. Die vangt de schokken op. De
stijgende druk in de lucht klok perst het water in de dunne leiding. Er
ontstaat voldoende druk om uiteindelijk met een deel van het water het
hoge vat te vullen.
Vlak voor de
verticale klep bevindt zich een klein gaatje, met een doorsnede van een
millimeter.
Bij iedere cyclus zuigt
het systeem via dat gaatje een beetje lucht aan, dat bij de pomp beweging
verloren gegane lucht in de lucht klok aanvult.
Een perpetuum mobile? Nee.
Uiteindelijk gaat een groot deel van het water via de
verticale klep verloren.
Voor elke
liter water die in het bovenste vat verdwijnt, stroomt er vier liter
water vanuit de waterram in de vijver. Een beperkte efficiëntie is
uiteraard geen probleem als je zon systeem aanlegt bij een snelstromende
beek of rivier, waarin het niet opgepompte water weer terugstroomt.
Voor een goede berekening van de
efficiëntie moet je overigens wel rekening houden met de hoogte van de
wateraanvoer en de oppomp hoogte.
Water rammen
zijn zeker niet geschikt voor toepassing in gebieden met waterschaarste
of vlakke streken zonder beken en riviertjes.
In Zuid-Limburg en de Ardennen zijn er echter volop geschikte
plekken.
Bij veel regenval is het
bijvoorbeeld mogelijk om met een water ram een grijs watercircuit
te starten: vul een reservoir op zolder met het hemelwater dat anders
naar het riool wegstroomt, en gebruik dat dan voor het doorspoelen van
het toilet.
De water ram is
in de 18e eeuw uitgevonden door de Brit John Whitehurst. In zijn ontwerp
zat een kraantje dat 75 maal per minuut handmatig open en dicht moest
worden gedraaid.
Een van de gebroeders
Montgolfier bekend als de eersten die met een hete-luchtballon het
luchtruim kozen verbeterde enkele jaren later zijn ontwerp met een
automatische regelklep op de plaats van het kraantje, en verkreeg in
1793 patent op de automatische waterpomp.
Met name in Engeland en de VS is de water ram veelvuldig
toegepast. In afgelegen landhuizen en kastelen zorgden water rammen
ervoor dat hooggelegen reservoirs uiteindelijk drink- en badwater
bevatten, of dat er bijvoorbeeld water naar de tuinen en fonteinen
stroomde.
De fonteinen van het
Indiase monumentale bouwwerk Taj Mahal, die de visrijke vijvers
van zuurstofrijk water voorzien, krijgen hun water ook door water rammen.
Nog steeds zijn water rammen in alle soorten en
maten te krijgen, vervaardigd uit degelijk staal,maar inmiddels ook uit
pvc.
Dergelijke systemen lijken een
ideale oplossing voor de watervoorziening in afgelegen gebieden.
Toch zitten er soms de nodige haken en ogen aan:
hoge kostprijs, te zware uitvoering, moeilijk verkrijgbare
reserve-onderdelen en reparaties die te moeilijk blijken.
Parallel
Het
voordeel van de door Gert Breur ontworpen water ram is dat de onderdelen
klein en goedkoop zijn. Hij huldigt het principe less is more,
met zo weinig mogelijk materiaal het maximale resultaat behalen.
Zonder moeite zijn de losse
onderdelen in een koffer mee te nemen (geen problemen met
invoerrechten), bovendien zijn ze in de meeste landen gemakkelijk te
krijgen. Het ontwerp is zeer geschikt als educatief voorbeeld. Bij
universitaire vakgroepen civiele techniek wordt de water ramtechnologie
niet meer onderwezen, alhoewel er wel degelijk behoefte aan kennis en
ervaring met deze techniek blijkt te zijn.
Mensen kunnen zo met Breurs ontwerp van start gaan.Mensen
willen met een meccano-achtig geheel aan de slag,vertelt hij.
Wie meer capaciteit wil hebben, kan enkele kleine
waterrammen parallel schakelen.
Terug naar Frankrijk. In het dorpje in de Languedoc verbazen
tientallen dorpsbewoners zich over het mirakel.
Ze zijn zeer geïnteresseerd. De aanplant op diverse hellingen
lijdt onder het watergebrek.
De
installatie van waterrammen kan ervoor zorgen dat de landbouw op die
hellingen weer voldoende opbrengsten levert, zonder dat daarvoor dure
pompen die werken op elektriciteit of diesel, nodig zijn. Inmiddels zijn
er plannen om te experimenteren met grotere water rammen.
Geen patent
Het
principe van de waterslag is ook bruikbaar in een zuigpomp, bedacht
Breur.
Het ontwerp heeft dezelfde
elegante eenvoud als de water ram. Vergelijk het maar met een
waterstraal pomp in het laboratorium.
Daar
genereert de snelheid van het langsstromende water een onderdruk, ofwel
een vacuüm. Breur kreeg inmiddels geld voor zijn ontwerp aangeboden,
maar daar begint hij niet aan.
Dan
mag je er nooit meer iets over zeggen.
Hij wil dat zoveel mogelijk
mensen baat bij de techniek hebben. Hij wil er zelf geen patent op
aanvragen.
Na
deze publicatie in Natuur& Techniek kunnen anderen dat ook niet
doen. Breur wil het liefst dat zoveel mogelijk mensen de technieken
gaan toepassen omdat ze er wat aan hebben, waaronder bewoners van
arme streken in de Derde Wereld.
Het enige wat de Breur ram en de zuigpomp gemeen hebben is de
aandrijving door water. Je maakt in principe gebruik van het water dat
bijvoorbeeld uit de water ram wegloopt, om de andere pomp aan te
drijven.
Weinig technieken zijn zo eenvoudig als de
zuigpomp. Er stroomt water door de rechte aanvoerpijp, net zoals bijde
waterram.
Nu zit de impuls klep echter
in de poot voor het T-stuk.
Als de
snelheid van het water weer groot genoeg is, slaat de klep dicht.
Het water achter de klep stroomt echter verder via
de afvoer,die aan het T-stuk is gekoppeld.
Het wil lekker doorstromen, waardoor er een onderdruk ontstaat.
Daartegenover is het T-stuk verbonden met een slang, die je
bijvoorbeeld in een volgelopen werkput kunt hangen.
Aan het uiteinde daarvan bevindt zich een terugslagklep.
Dankzij die klep blijft er een waterkolom in de
slang en het T-stuk. Elke keer dat de waterslag een onderdruk in deze
waterkolom oplevert, zuigt het systeem water langs de terugslagklep op.
Er mag absoluut geen lucht bij komen, dat zou de werking
teniet doen.
De
hoogte van de waterkolom, van terugslagklep tot uiteindelijke
doel reservoir, kan maximaal ongeveer tien meter zijn, bij een grotere
hoogte ontstaat door de onderdruk waterdamp en werkt de pomp niet meer.
De capaciteit van de zuigpomp
hangt net zoals bij de water ram af van de valhoogte van het water.
Gert Breur neemt nogmaals de water ram erbij. De
zuigpomp en de water ram laten zich goed combineren, hij monteert
een T-stuk achter de impuls klep van de water ram waaraan hij de slang met
terugslagklep en een afvoerleiding koppelt.
De effectiviteit van het water ram gedeelte is nu minder, omdat
het water achter de impuls klep meer weerstand ondervindt.
De kraan van het lage vat gaat open en de water ram
begint weer te tikken.
De frequentie
is hoger. Terwijl water uit de vijver wordt opgezogen, begint er water
in het vat in de slaapkamer boven te stromen.
Als de waterram alleen anderhalve liter water per minuut zou
oppompen, dan zuigt de zuigpomp een halve literwater op en pompt de
waterram een liter water naar boven.
Met de
standaard, gemakkelijk verkrijgbare slangen, kleppen en koppelingen kan
iedereen de Breurramen de Breur-zuigpomp gemakkelijk nabouwen.
In een tijd
waarin milieuvriendelijkheid en duurzaamheid volop aandacht krijgen,
kunnen ze een nuttige bijdrage
leveren.
Breur pomp op
internet
De Werkgroep
Ontwikkelingstechnieken aan de Universiteit Twente
Van een kennis ontvingen we volgende info, ideaal voor de "zelfvoorziener"!
Een Rayburn fornuis kan meer dan alleen
koken
Rayburn fornuizen, vele kennen deze cookers beter
onder naam AGA, een zusterorganisatie.
Het is een romantische droom voor vele kookfanaten. Als je deze
enorme fornuizen ziet denk je niet direct aan duurzaamheid.
Ik ben op nader onderzoek uitgegaan en ben onder de indruk.
Een Rayburn is namelijk meer dan alleen een kooktoestel. Het is het
hart van je huis.
Op keukengebied valt er qua duurzaamheid nog een wereld te
winnen.
Steeds meer fabrikanten passen hun
productieproces aan op de roep om duurzaamheid.
Een aantal van hen doet dat echter al jaren zo ook Rayburn.
Een Rayburn is ontworpen door technici en wordt door
vakmensen met de hand gebouwd.
Het
fornuis wordt sinds 1946 vervaardigd, altijd voor 70% uit gerecyclede
materialen en met het oog op levenslang gebruik.
Alles aan een Rayburn verwijst naar een oog voor detail,
kwaliteit en vakmanschap. Het is een Engelse klassieker die de tijd
doorstaat. Elke dag dat je hem gebruikt wordt hij mooier.
Houtgestookt fornuis
De
houtgestookte Rayburn 300W en 345W zijn synoniem voor milieuvriendelijke
verbranding.
Hout is immers de meest
duurzame, vervangbare basisbrandstof. De verbranding van hout is CO2
neutraal.
De hoeveelheid kooldioxide
die aan de atmosfeer wordt afgegeven, is identiek aan de hoeveelheid die
zou zijn vrijgekomen als het stuk hout op de grond in het bos zou zijn
weggerot.
En niet te vergeten:
wat gaat er boven de gezelligheid van een houtvuur? De Rayburn is
dankzij de indirecte warmtetechnologie een belangrijke bron van stabiele,
natuurlijke en regelbare warmte in huis.
De warmte wordt door straling van het vuur overgebracht naar de
zware gietijzeren onderdelen van het fornuis die deze warmte
vasthouden.
Het gebruik van houtblokken is schoon,
efficiënt en voordelig.
De heerlijke
houtgeur krijg je er als bonus bovenop.
Centrale verwarming en warm water
Daarbij is de 345W is niet alleen een fornuis. Het doet ook
dienst als centrale verwarming en voorziet in gloeiend heet
water om te koken. Vooral dit laatste is met het oog op duurzaamheid
interessant. Vooralsnog is Rayburn een van de weinigen die dit aanbiedt
op de markt.
Er zijn bijvoorbeeld wel
houtkachels met waterreservoir dat dienst kan doen als boiler, maar dat
is geen fornuis.
En er zijn wel fornuizen
die ook een boiler kunnen verwarmen, maar die bieden niet de optie ook
de cv er op aan te sluiten.
De
houtgestookte Rayburn fornuizen hebben een waterreservoir datdoor
de vlammen van het hout word verwarmd, waardoor het warme water
gebruikt kan worden om rechtstreeks radiatoren en/of vloerverwarming
en een boiler te voeden.
Het
fornuis heeft een kantelklep waarmee de warmtetoevoer gereguleerd
kan worden. Als u bijvoorbeeld kookt zet u de klep zodanig dat de
warmte voornamelijk naar de ovens geleid wordt. Als u het fornuis niet
nodig heeft, bijvoorbeeld s nachts, zet u de klep maximaal op de CV.
De kantelklep kan ook op een stand halverwege of een kwart worden
gezet, zodat een gelijkmatige verspreiding van de warmte gegarandeerd
is, zowel voor CV als fornuis.
Een
Rayburn is er voor de echte kookgek. Een voor de hand liggende keuze in
elke woning waar een minimale belasting van het milieu, praktisch
modern comfort en goed, gezond eten hoog op de agenda staan. En het
meest duurzame is misschien wel.. een Rayburn koop je voor het leven!
Meer weten over de Rayburn ga dan naar de site van Rayburn
fornuizen!
Genieten jullie ook van deze wolkenloze dagen??? Geen spettertje aan de lucht, geen vliegtuigen, geen "chemtrails" .... en dan maar over bezoedeling spreken van de vuurspuwer uit Ijsland!
Hetgeen we dagelijks over onze hoofden krijgen is veel meer belastend dan hoge wolken van magma en klei (is zelfs goed voor de tuin zou ik zo denken!
Enkele dagen er tussenuit doet
deugd ... (alhoewel in het voorjaar roept de tuin (zelfvoorziening!), de
zaadjes moeten gezaaid en de plantjes geplant)
Toch zijn we onze vrienden van Iluvanya
een bezoekje gaan brengen in de lage Vogezen.
Ze kochten er een ruïne met
watermolen
op
een domein van 8 ha.
het "domein" van Iluvanya
Aangekomen werden we verwelkomt
door Sam & Lieve en de kinderen.
Bij het betreden van het domein
viel direct al de begroeiing op: brandnetel, madeliefje, hondsdraf,
speenkruid, pinksterbloem een echte eetweide dus!
sleutelbloemen
Ook erg veel sleutelbloem op
het domein, bosaardbei of aardbeiganzerik zag ik daar en de bomen
>>> maretak!
maretak
Aan het riviertje wat door het
domein loopt staat waterkers (zo van die échte sterke die
prikkelt!) ... aronskelk (giftig), mansoor
op een eiland in het beekje: lekkere échte
waterkers
We
kregen een rondleiding van Lieve, het werd een fikse wandeling, het
riviertje over, op de Westflank kwamen we terecht in het voedselbos
(wat we vroeger een boomgaard noemden).
Hier vinden we buiten hoogstam
ook laagstam (nog aan te planten) en struiken van kleinfruit.
Een fikse klim bracht ons op de
Zuidflank waar we een biotoop aantroffen van bosanemoontjes, ook
tijm, een soort van bieslook, de kleinemaagdenpalm,
verder hier en daar een omgevallen rottende boom begroeit met korstmossen
... wat verder zelfs een steengroeve, wat iets mysterieus heeft
en zich leent als stilteplaats, meditatie ... ook de kinderen
vinden deze plaats erg leuk!
Bosannemoontjes met kleine maagdenpalm
In de ouwe omgezaagde bomen die
Sam & Hendrik aan het opruimen zijn zit érg veel maretak.
Dit geheel is langs de
Zuidzijde gans omzoomt met weiden ... een mooi domein dus met vele
mogelijkheden voor 3 à 4 gezinnen!
We hielpen er met het aanbinden van de fruitbomen in het
voedselbos met oude fietsbanden.
De drie moeders in het "voedselbos"
Ook de groentencirkel
(in aanleg) werd onder handen genomen door Peter en Phille, en is al een
aardig stukje opgeschoten!
Peter, Phille en Lieve aan de
groentencirkel
Het kampvuur wat de ganse dag
aan is, zorgt voor een gezellig samenzijn met alle aanwezigen ...
Niets zo aangenaam en gezond
dan een ganse dag te vertoeven in gezonde, zuivere boslucht aan het
kabbelende water ...
Bij onze terugkeer naar België voelden we reeds het
beklemmende gevoel ... de engte...
Wat vooral frappant was... de
lucht ... het fijne stof dat als een nevel België omsluiert ...
Met heimwee ruik ik
aan de werktrui waar ik hout mee zaagde ...de lekkere zoete houtgeur
van ginds ... follow your heart ....
krijttekening:
Cirkel van Harmonie >>> Reinhilde(ke)
Gepakt en gezakt de bossen
in van Hechtel ...
Wat
brengt ons het weekend ??? ... we zijn allen vrij moe (voorjaarsmoeheid,
kosmische straling ... of wat dan ook!)
We deden aan klei-yoga er zijn feeëntekeningen gemaakt en
ieder die het wenste kon zijn droomhuis neerzetten in maquettevorm...
Kortom momenten genoeg om creativiteit de vrije
loop te laten ...
De cirkel
van Harmonie was erg intens, diegenen die de kring vormden gaven liefde
en zongen op verschillende toonhoogten, dit gaf een erg mooi
polyfonisch effect, wat het vortex effect nogmaals verstevigde
Ik ben een andere
jij
we are one
and we are
many
from all the lands on earth we come
we share a
dream
and speak with one voice
you are
I m
we are al one
We sloten af met een kring buiten, bij het zingen van de
liedjes voelden we weer die ver-bonden-heid met mekaar... Liefde is wat
mensen ver-bind!
Het afscheid was intens, er werd op
geen knuffeltje gekeken ...
Tot het volgende
weekend??? Jij komt toch ook!!!
Madre
(meer foto's in de
fotogalerij op de site: www.terramadre.webs.com)
Het zonnetje lacht weer,
de bloemen doen hun best om toch maar open te komen.De vogels
halen hun mooiste concert te voorschijn ... alles her-leeft!
Tijd dus om de tuin in te trekken ... nieuwe plannen te
maken. Het lijkt me een goed idee om de boomstam die mijn tuin siert een
andere taak te geven.
Het idee is gerijpt om er een groenten-/aardbeitoren
van te maken.
De dingen
die nodig zijn, stenen, steenslag, compost, goede
aarde ... en dan maar aan de slag ...
Schrik niet van het aantal
stenen dat je nodig hebt, ook niet van de composthoop die er in gaat!!!
Drie
kruiwagens is maar een begin ... wanneer het zakt steeds aanvullen
want planten hebben voedsel nodig ...
Twee kruiwagens steenslag, en
5 kruiwagens aarde ... besproeit met EM
Om het geheel een afgewerkt uitzicht
te geven, koos ik voor de laatste stenen een grotere steen die dienst
doet als afdeksteen!
Reeds geruime tijd groeien er in mijn
tuin kleine plantjes ... je mag een raden wat het is ... bosaardbeitjes!!!
Voor de winter haalde ik ze
tussen de stenen van mijn terras vandaan ... en of ze zich vermeerdert
hebben ... zeker en vast, ze groeien maar op...
Dus erg dankbaar om deze in de toren
te planten!
De
boomstam doet dienst als decoratieve medewerker .. hij mag aardbeien
dragen, die ik via een borstelsteel (waar ik 2 oogvijsjes in draaide),
in evenwicht laat hangen ... en ik moet zeggen,
hij doet dit goed ... en
het siert hem!
En zo zijn we dan aan de verdere aanplant van de
toren... bovenop staat er momenteel wat O.L.V bedstro, verder
komt er Oost Indische kers bij .. die zeler zal zorgen dat het
geheel een vol uitzicht krijgt ... tevens mooie bloemen geeft, en
waar blad, bloem en zaden kunnen van gebruikt worden.
Je hebt ze in vele kleuren... ze
kruisenonderling!
Oost Indsiche kers is een natuurlijk antobioticum:
de bloemen sieren onze koude gerechten tijdens vanf de zomer (ze
bloeien tot het vriest!), de bladjes kan je gerust onder de
rauwkost doen, het heeft een antibiotische werking, je kan er ook
tinctuur van maken!
De zaden die in de
zomer reeds komen, kan je op een kruidenazijn zetten en laten trekken,
het worden dan lekkere kappertjes die je weeral in verschillende
gerechten kan gebruiken!
Verder ga ik nog kruiden
planten, of wat er ook in mijn handen komt en waarvan ik denk, dat zou
het goed doen in de toren.
Hou jullie op de
hoogte van de vorderingen ...
Madre
Met dank aan Sven (van Transitie) voor de stenen, en
Angelina voor steenslag en de stenen ...
Gemeenschappen helpen om hun
lokale veerkracht opnieuw op te bouwen en hun CO2-uitstoot te
verminderen.
Hoofd,
hart en handen samenbrengen voor de overgang naar een leven na de olie.
De veranderingen die we nodig hebben om de
totale ineenstorting te vermijden, zijn precies die dingen die we moeten
doen om de wereld te creëren waar we van dromen
Prof.
David Korten, econoom en psycholoog
Denk globaal, doe
lokaal!
Het Transitienetwerk
is een nieuwe beweging met als doel gemeenschappen, groepen en
initiatieven te inspireren, aan te moedigen, te helpen, te trainen
en,met hen samen te werken in de overgang van olie afhankelijkheid
naar een meer lokale en sociale economie.
Transitie-initiatieven beweren natuurlijk niet alle
antwoorden te hebben, maar we denken dat er oplossingen te vinden
zijn in oude wijsheden en de aanwezige creativiteit, talenten en
vastberadenheid in onze eigen wijk, stad of dorp.
Zo gaat elke groep op zijn eigen plek aan de slag met de
mensen en de middelen die er zijn. Daarbij is het versterken of
het opnieuw creëren van een gevoel van gemeenschap heel belangrijk.
Verandering is hoognodig, maar zulke
fundamentele veranderingen zijn niet mogelijk van de ene dag op de
andere. We hebben nog steeds tijd, maar alleen als we nu beginnen!
De transitie naar een manier van leven,
die minder fossiele energie verbruikt en toch een meer vervulde en
gelukkige levenswijze betekent, is veel beter te realiseren als
we samen de handen uit de mouwen steken.
"...opvallend is dat politici tekort
schieten in het plannen maken voor deze onvermijdelijke transitie, of
om hun kiezers zelfs maar op dezeonvermijdelijkheid
voor te bereiden.
Jonathan Porritt, voormalig
Engels politicus en milieuactivist
info
over aangeboden vorming, training en activiteiten
ondersteuning van wie lokaal aan de slag wil (teksten,
documenten, werkvormen en verdere lectuur)
Waarom Transitie-initiatieven?
Het is
ondertussen wel duidelijk dat het gebruik van fossiele brandstoffen
ernstige gevolgen heeft voor ons klimaat.
Onze straten puilen uit van de auto's.
We voeden, kleden en verwarmen ons niet met producten uit onze eigen
omgeving, maar met voedsel, goederen en brandstoffen die honderden
en duizenden kilometers hebben afgelegd.Een systeem dat dus volledig
afhankelijk is van goedkope olie.
Wetenschappers kondigen aan
dat het onvermijdelijke einde van het tijdperk van de goedkope olie
(piekolie) nabij is.
Omdat onze huidige levensstijl zo nauw verbonden is
met goedkope olie, zal dit einde weldra ook ernstige gevolgen hebben
voor onze manier van leven.
Niet alleen
klimaatverandering, maar ook de financiële crisis, de vervuiling van
ons milieu, het verdwijnen van veel dier- en plantensoorten, het
grote aantal vluchtelingen, de kloof tussen Noord en Zuid, enz. maken
duidelijk dat er iets moet veranderen.
Nieuwe
ideeën, nieuwe manieren ...
Om een mooie en leefbare
toekomst te verzekeren is het van groot belang dat we onze
afhankelijkheid van olie verminderen en overschakelen naar een
levensstijl die generaties lang vol te houden is.
De overgang (transitie) van
onze huidige verkwistende, vervuilende en energieverspillende manier
van leven naar een andere levensstijl, waarin iedereen kan delen, is
letterlijk van levensbelang.
Om tot een nieuwe manier van denken,
leven en samenwerken te komen die onze lokale gemeenschappen
veerkrachtiger en rijker (in geest) maakt, werken een groeiend aantal
gemeenschappen met het model van transitiontowns.
Hierin is het begrip veerkracht
heel belangrijk. Dit wil zeggen dat we beter in staat zijn te
reageren op tegenslagen en er samen oplossingen voor kunnen bedenken.
Dat we dus
als gemeenschap in staat zijn zelf ons dagelijks leven te sturen. Om
dit te bereiken is het nodig dat we als samenleving zelfstandiger
worden en meer in onze eigen behoeften, zoals voedsel, energie,
bouwmateriaal voorzien.
Transitie-initiatieven
inspireren groepen mensen om samen oplossingen te
bedenken die afhankelijkheid van fossiele brandstoffen
afbouwen en zo ook
de
uitstoot van CO2 verminderen maar die vooral de lokale
veerkracht
opbouwen. Het gaat hier
dus niet alleen om denken, maar vooral om doen!
Oplossingen zullen over verschillende
themas gaan - zoals transport, voeding, onderwijs, energie, wonen -
en die worden uiteindelijk samengebracht in een
lokaal Minder Energie Plan. Een dergelijk plan omschrijft
de stappen die
moeten leiden naar een
leven dat zo weinig mogelijk afhankelijk is van fossiele
brandstoffen, veel minder CO2-uitstoot veroorzaakt, en
gebouwd is op de
overvloed
van middelen en talenten binnen onze gemeenschappen.
Uitdagingen voor de samenleving!
De twee grootste
uitdagingen voor de mensheid in het begin van de 21ste eeuw zijn
klimaatverandering en piekolie. Terwijl er over het eerste heel veel
gepraat en geïnformeerd wordt, zijn de meeste mensen zich veel minder
bewust van het piekolie probleem.
Piek olie is de daling van de beschikbaarheid van (goedkope)
olie. Hierdoor kan onze economie en samenleving zodanig in de
problemen komen dat ook de maatregelen die nodig zijn om de
klimaatveranderingen aan te pakken in gevaar komen.
Overstappen op andere brandstoffen, zoals
bij voorbeeld steenkool, zou dan weer heel nadelig zijn voor ons
klimaat.
Transitie-initiatieven
vormen op dit moment een van de meest veelbelovende manieren om
mensen en gemeenschappen in beweging te zetten en deze twee
gigantische uitdagingen (en nog vele andere) aan te pakken.
De waarde van Transitie zit er vooral in dat deze
reorganisatie van ons leven op lokaal vlak kan leiden naar een
sterkere sociale verbondenheid, die opnieuw leidt naar meer
waardering en energie om samen problemen op te lossen en een gezond
alternatief te realiseren.
Maar wat
gebeurt er dan juist
Enkele voorbeelden van wat er in
transitie-initiatieven gebeurt.
- Bewustmaking
Films,
evenementen en lezingen kunnen de gemeenschap attent maken op de
gevolgen van zowel piekolie als klimaatverandering - waarbij de
eerste een veerkrachtiger gemeenschap vereist, en de laatste een
vermindering van de
CO2-uitstoot. De
inloopdagen over heel Vlaanderen en de filmavonden in de
verschillende initiatieven dragen hiertoe bij.
- Themawerkgroepen
Met de
aanwezige talenten en interesses worden groepen gestart die werken
rond alle belangrijke aspecten van het (lokale) leven, zoals energie,
voedsel, geld, bouwen, transport, bedrijfsleven, onderwijs,
gezondheid, psychologie, afval, lokaal bestuur...
- Een eigen lokale munt
In Totnes en
Lewes in Engeland wordt hier al een tijdje mee geëxperimenteerd,
binnenkort waarschijnlijk ook in Gent.
- Leuke acties
Bv.
pompoenen aanplanten in parken door het Leuvense initiatief, verdelen
van zaden om meer bloemen die bijen aantrekken te krijgen door
Zoemend Wijgmaal, aanplanten van noten- en fruitbomen in het openbaar
groen, transitiefietstocht in Scherpenheuvel-Zichem.
- Dromen over de toekomst
Transitie-initiatieven
worden gedreven door een positief toekomstbeeld, dus dan moeten
we daar ook over dromen en nadenken, zoals op de open dag in Gent, de
toekomst artikels van Merchtem, verhalen vertellen,
- Samenwerking
Er wordt
ook samengewerkt met de lokale overheid, die de onafhankelijke
transitiegroep kan steunen, en met reeds bestaande initiatieven om de
lokaal aanwezige energie maximaal te gebruiken.
- de Grote Herscholing
Het
transitie-initiatief kan de 'grote ontscholing van de afgelopen
40 jaar omkeren door training aan te bieden in een grote waaier van
verloren gegane praktische vaardigheden zoals reparaties,
natuurlijk bouwen, voedsel kweken,lokale economie, etc.
Zo was er in Gent al een
doe-dag en een cursus hoe groenten kweken zonder tuin en geeft
Tervuren informatie over composttoiletten.
- Ontwerp een Minder
Energie Plan
Eigenlijk is het hier allemaal mee begonnen, in
Kinsale, Ierland. Zo een plan geeft gedetailleerd voor de
verschillende sectoren weer hoe we jaar per jaar ons
energieverbruik kunnen afbouwen.
Het Transitienetwerk
is een nieuwe beweging met als doel gemeenschappen, groepen en
initiatieven te inspireren, aan te moedigen, te helpen, te trainen en
met hen samen te werken in de overgang van olie afhankelijkheid naar
een meer lokale en sociale economie.
Transitie-initiatieven beweren natuurlijk niet alle antwoorden te
hebben, maar we denken dat er oplossingen te vinden zijn in oude
wijsheden en de aanwezige creativiteit, talenten en vastberadenheid
in onze eigen wijk, stad of dorp.
Zo gaat elke groep op zijn eigen plek aan
de slag met de mensen ende middelen die er zijn. Daarbij is het
versterken of het opnieuw creëren van een gevoel van gemeenschap
heel belangrijk.
Verandering is hoognodig, maar zulke
fundamentele veranderingen zijn niet mogelijk van de ene dag op de
andere. We hebben nog steeds tijd, maar alleen als we nu beginnen!
De
transitie naar een manier van leven, die minder fossiele energie
verbruikt en toch een meer vervulde en gelukkige levenswijze
betekent, is veel beter te realiseren als we samen de handen uit de
mouwen steken.
"...opvallend
is dat politici tekortschieten in het plannen maken voor deze
onvermijdelijke transitie, of om hun kiezers zelfs maar op deze
onvermijdelijkheid voor te bereiden.
Jonathan Porritt, voormalig Engels politicus en
milieuactivist
contactgegevens
en sites van gestarte en startende transitie-initiatieven in
Vlaanderen
info
over aangeboden vorming, training en activiteiten
ondersteuning
van wie lokaal aan de slag wil (teksten, documenten, werkvormen
en verdere lectuur)
De
Transitiebeweging verspreidt zich
Sinds de lancering van de eerste Transition Town, in Totnes
in Engeland in 2006, heeft het concept zich snel verspreid, zowel
in het Verenigd Koninkrijk als in andere delen van de wereld, ook
in Vlaanderen.
(zie
www.transitionnetwork.org voor een lijst)
(zie
www.transitie.be voor initiatieven in Vlaanderen)
Honderden andere dorpen, steden en wijken
overwegen ernstig om hun eerste stappen naar de start van een
transitie-initiatief te zetten. Sluit je aan bij
de wereldwijde beweging en start met een groepje enthousiastelingen
uit je buurt ook een initiatief!
Verder lezen over de transition towns-beweging?
- Rob Hopkins, Het
transitiehandboek, Jan van Arkel, 2009.
Ben
Brangwyn, Rob Hopkins, Basishandleiding Transition Towns,
Transition
Towns is ernaar streven steden en dorpen zo zelfvoorzienend en
energiezuinig mogelijk te maken.
Wondere,
veerkrachtige wereld Veerkracht,
daar draait het om in dit boek. Voor ecologen is veerkracht een
vertrouwd begrip, voor de rest van ons veel minder. Veerkracht
verwijst naar het vermogen van een systeem om zijn samenhang te
behouden en te blijven functioneren als het wordt blootgesteld aan
verandering en schokken van buitenaf. Een systeem kan een paar
individuen betreffen, maar ook hele economieën. Dit boek, Het
Transitiehandboek,
stelt dat we naast onze huidige inspanningen om de CO2-uitstoot
drastisch te verminderen, evenveel aandacht zouden moeten besteden
aan het bouwen aan veerkracht, of om precies te zijn: aan het weer
opnieuw opbouwen daarvan. Hoe
ziet veerkracht er eigenlijk uit? In
1990 bezocht ik de Hunzavallei in Noord-Pakistan. De Hunzavallei was
tot de opening van de Karakorum Highway in 1978 bijna volledig van de
buitenwereld afgesloten. Voor mijn bezoek wist ik niets over
permacultuur of over veerkracht, en zelfs maar weinig over voedsel,
landbouw of het milieu. Maar ik wist toen dat ik op een
uitzonderlijke plek was aangekomen.
Ik
vond een citaat in een boek dat ik las op weg naar Hunza (ik ben de
titel ondertussen vergeten): Als er op aarde een tuin van
gelukzaligheid is, is het deze, is het deze, is het deze.
Deze
woorden bleven tijdens de twee weken die ik in Hunza verbleef,
regelmatig door mijn hoofd spelen. Dit was een samenleving die zijn
grenzen respecteerde, en dit op een verbluffend geraffineerde en
tegelijk eenvoudige manier. Al het afval, met inbegrip van het
menselijk afval, werd zorgvuldig gecomposteerd en teruggegeven aan
het land. De terrassen die eeuwenlang tegen de bergwanden waren
gebouwd, werden bevloeid via een netwerk van kanalen, dat met een
verbazingwekkende precisie mineraalrijk water van de hoger liggende
gletsjer naar de velden bracht.
Overal
stonden er abrikozenbomen, en kersen-, appel-, amandel- en andere
fruit- en notenbomen. Rondom en onder de bomen groeiden gerst, graan,
aardappelen en andere groenten. De velden waren netjes, maar niet
strak afgelijnd. Planten groeiden in kleine percelen eerder dan in
grote monoculturen. Doordat ik op een bergwand verbleef, moest ik de
hele tijd bergop en bergaf wandelen en voelde ik al snel de goede
conditie ontstaan waar de Hunza om bekendstaan.
De
paden waren afgezoomd met stapelmuurtjes en waren bedoeld voor mensen
en dieren, niet voor autos. De mensen leken altijd tijd te
hebben om even te stoppen en een praatje te maken met elkaar en tijd
door te brengen met de kinderen, die blootsvoets en stoffig door de
velden renden. Abrikozen werden geoogst en te drogen gelegd op de
daken van de huizen, een verbluffend gezicht in de heldere bergzon.
De gebouwen waren opgetrokken van lokaal geproduceerde
modderbakstenen, warm in de winter en koel in de zomer. En er was
altijd de majestueuze pracht van het hooggebergte. Hunza is
eenvoudigweg de mooiste, rustigste, gelukkigste en overvloedigste
plaats die ik ooit heb bezocht.
In
die tijd was ik kunstenaar en bracht ik mijn dagen door met een
schetsboek in de hand, zwervend over de velden, landweggetjes en
terrassen, verbluft door het licht en de kleuren, vele uren werkend
aan één tekening in een uiteindelijk zinloze poging om de
schoonheid van wat zich voor mij uitstrekte weer te geven.
Als
Hunza toen afgesneden zou zijn geweest van de buitenwereld en van de
wereldeconomie met zijn snelwegen met vrachtwagens volgepakt met
goederen, zou het zich uitstekend gered hebben. Als er een globale
economische recessie of zelfs ineenstorting zou zijn geweest, zou die
weinig effect hebben gehad op de Hunzavallei. Ook de mensen waren
veerkrachtig, gelukkig en gezond en hadden een sterke
gemeenschapszin.
Het
is niet mijn bedoeling dit te romantiseren of te idealiseren, maar
toen ik in Hunza was ving ik een glimp op van iets dat resoneerde met
een genetische herinnering ergens diep in mijzelf. Ik groeide op in
Engeland, waar het feest van de fossiele brandstof in volle gang was,
in een cultuur die onophoudelijk probeerde alle sporen van veerkracht
uit te wissen en van elke gelegenheid gebruik maakte om dit idee tot
nonsens te verklaren. Plattelandsmensen werden afgeschilderd als dom,
het traditionele als `ouderwets en groei en `vooruitgang als
onvermijdelijk. In deze afgelegen vallei voelde ik een verlangen naar
iets waar ik niet echt mijn vinger op kon leggen, maar wat ik nu zie
als veerkracht: een cultuur gebaseerd op het vermogen voor onbepaalde
tijd te functioneren en te leven binnen haar grenzen, en die op deze
manier kan bloeien.
Hoewel,
zelfs toen, in 1990 begonnen dingen te veranderen. Toen ik daar was,
zag ik lege zakken stikstofmest liggen in de hoeken van sommige
velden. Zakken cement deden hun intrede, net als voedsel met
geraffineerde suiker en dranken met bubbels. Het was menens met het
beginnen de veerkracht te ondermijnen, net zoals dat al gebeurd was
in de meeste delen van de wereld en nog steeds in een razend tempo
doorgaat. Ik ben sindsdien niet meer terug geweest en kan dus geen
nieuw verslag uitbrengen, maar het zou mij zeer verbazen als de
verandering gericht zou zijn op het behoud van het vermogen van de
vallei zichzelf te onderhouden.
En
inderdaad, te zien aan de hoeveelheid advertenties op het internet
die `Hunza-producten verkopen, lijken ze te zijn overgegaan naar
een op export gerichte economie.
Krachten,
die maken dat we kiezen voor het behouden en versterken van
veerkracht, in plaats van deze verder te laten afbrokkelen, groeien
op dit moment zeer snel naar elkaar toe, zozeer dat het veel meer is
dan louter een academische kwestie. Het punt is niet langer of we de
krachten van de economische globalisering ter discussie zouden moeten
stellen omdat deze onrechtvaardig en onbillijk zijn, of dat ze
roofzuchtige vernietigers zijn van culturen en milieu. Het gaat erom
te kijken naar de achilleshiel van de economische globalisering,
waarvoor geen andere bescherming bestaat dan veerkracht: namelijk
haar mate van afhankelijkheid van olie.
Economische
globalisering was alleen maar mogelijk door goedkope, vloeibare
fossiele brandstoffen, en er bestaat geen bruikbaar alternatief voor
op die schaal. De overgang naar meer gelokaliseerde,
energie-efficiënte en productieve manieren van leven is geen keuze;
het is een onvermijdelijke richting die de mensheid móet inslaan.
Het
Transitiehandboek
is meer dan alleen een boek met problemen en ideeën. Het gaat over
oplossingen, en over het Transitiemodel, waarvan ik denk dat het de
grondslag zou kunnen blijken te zijn voor een van de belangrijkste
sociale, politieke en culturele bewegingen van de eenentwintigste
eeuw. Ik geef je graag een voorproefje.
Het
is een koude voorjaarsavond in Totnes, een kleine stad in Devon. Zon
160 mensen zoeken een plaatsje in de St.-Janskerk voor een
avondbijeenkomst met als titel `Lokaal Geld, Lokale Vaardigheden,
Lokale Kracht. De bijeenkomst is georganiseerd door de Transition
Town Totnes (TTT), het eerste Transitie-initiatief in het Verenigd
Koninkrijk, en de avond op zich is al een succes: 160 mensen die de
deur uitgaan voor een bijeenkomst over economie, een onderwerp
waarvoor mensen meestal niet uit hun luie zetel komen.
Iedereen
kreeg bij aankomst een Totnes-Pond, één van de driehonderd
biljetten gedrukt door de TTT als proefproject om te kijken hoe een
gedrukt betaalmiddel ontvangen zou worden in de stad. De ene kant is
een reproductie van een bankbiljet uit Totnes uit 1810, een tijd
waarin de bank van Totnes zijn eigen valuta uitgaf, een bankbiljet
dat vier weken eerder werd opgemerkt aan de muur van een lokale
filmmaker.
Om
de avond te beginnen, nodig ik het publiek uit allemaal met hun
ponden in de lucht te zwaaien - het is een geweldig gezicht. 160
Mensen, pond in de hand, aan het begin van een indrukwekkende reis
die bestaat uit nieuwe verhalen vertellen over geld, en ook over de
toekomst en haar mogelijkheden, en over hun onderlinge
afhankelijkheid als gemeenschap.
Het
vertellen van verhalen staat centraal in dit boek. Je zou het kunnen
zien als een verhaal op zich: het verhaal van de opkomst van de
Transitie-beweging, van het belangrijkste onderzoeksproject dat op
dit moment loopt. Maar het gaat verder dan dat. Onze cultuur stoelt
op verschillende verhalen, culturele mythen die we allemaal voor waar
aannemen: dat de toekomst rijker zal zijn dan het heden, dat
economische groei oneindig kan doorgaan, dat we zon
individualistische samenleving zijn geworden dat elk
gemeenschappelijk doel ondenkbaar is, dat bezit je gelukkig kan maken
en dat economische globalisering een onvermijdelijk proces is waarmee
we allemaal hebben ingestemd.
Zoals
we zullen zien, zijn dit allemaal verhalen die fundamenteel
misleidend en ook absoluut schadelijk zijn voor de uitdagingen
waarmee we sneller geconfronteerd zullen worden dan we denken. We
hebben nieuwe verhalen nodig die nieuwe mogelijkheden uittekenen, die
ons opnieuw positioneren in relatie tot de wereld om ons heen, die
ons verleiden om in de komende veranderingen vooral de mogelijkheden
te zien die ze in zich dragen, en die ons uiteindelijk de kracht
zullen geven om aan de andere kant weer te verrijzen in een nieuwe
wereld die ons beter onderhoudt.
Toen
ik daar vooraan stond, in een zaal vol met lachende mensen met
twinkelende ogen, zwaaiend met hun Totnes-Ponden, was ik zeer
ontroerd. Hier, dacht ik, is een kracht aanwezig die nog nauwelijks
werd aangesproken. Natuurlijk zouden we ons geschokt, bang, en
overweldigd moeten voelen als we nadenken over piekolie en
klimaatverandering. En toch zat hier een zaal vol mensen die in de
wolken waren en die tegelijkertijd de dubbele uitdaging van piekolie
en klimaatverandering recht in de ogen keken.
Hoe
zouden acties rond het milieu eruitzien als die erop gericht waren
dit gevoel van vervoering op te wekken, eerder dan de gevoelens van
schuld, kwaadheid en afgrijzen die de meeste campagnes oproepen? Hoe
zouden ze eruitzien als ze zouden proberen te inspireren,
enthousiasmeren en focussen op de mogelijkheden in plaats van op de
waarschijnlijkheden? Het is nu nog niet helemaal duidelijk, maar de
transitiebeweging is een poging om nieuwe, overvloedige paden uit te
tekenen. We vertrekken op de top van de oliepiek en bedenken nieuwe
verhalen over wat ons zou kunnen wachten aan het einde van de
afdaling. En we zetten het opbouwen van veerkracht opnieuw centraal
in al onze toekomstplannen.
Transitie-initiatieven
zijn niet het enige antwoord op piekolie en klimaatverandering. Elk
coherent nationaal antwoord zal op alle niveaus hand in hand moeten
gaan met antwoorden vanuit de overheid en het bedrijfsleven.
Toch
zullen alle overheidsantwoorden gedoemd zijn te mislukken of zullen
langdurig moeten strijden tegen de wil van het volk, tenzij we dit
gevoel van verlangen, verrukking en een collectieve roep om avontuur
op grote schaal kunnen opwekken.
Stel
dat er een manier zou zijn om dat gevoel van positief engagement en
het vertellen van nieuwe verhalen op te wekken op lokaal of zelfs op
nationaal vlak.
Dit
boek is een verkenning van dat potentieel, een onderdompeling in de
mogelijkheden van toegepast optimisme en een inleiding in een
beweging die zo snel groeit dat ze alweer groter zal zijn tegen de
tijd dat je dit boek uit hebt.
De
tijd dat we globalisering kunnen zien als een onoverwinnelijke en
onaantastbare kolos, of lokalisering als een soort levensstijl die je
kunt kiezen, is voorbij. Het einde van het Tijdperk-van-Goedkope-Olie
komt snel op ons af en het leven zal radicaal veranderen, of we het
nu willen of niet.
Dit
boek presenteert een nieuwe manier van kijken naar wat de toekomst
kan brengen, en stelt dat door te kiezen voor een pro-actief antwoord
eerder dan een reactief, en door rekening te houden met de snel
veranderende energie-context, we die toekomst nog steeds zo vorm
kunnen geven dat deze uiteindelijk de voorkeur verdient boven het
heden.
Het
opnieuw opbouwen van lokale landbouw en voedselproductie,
decentralisering van de energieproductie, het herdenken van de
gezondheidszorg, herontdekking van lokale bouwmaterialen in de
context van nulenergie-bouw, het opnieuw bekijken hoe we met afval
omgaan, deze creëren allemaal veerkracht en dragen de mogelijkheid
van een buitengewone renaissance in zich - economisch, cultureel en
spiritueel.
Ik
ben niet bang van een wereld die minder consumptie-gericht is, waar
minder spullen zijn en geen economische groei. Ik ben inderdaad
veel banger voor het tegenovergestelde: dat het proces dat zakken vol
kunstmest bracht naar de meest vruchtbare velden waar ik ooit geweest
ben, doorgaat. En dat daardoor na dit korte intermezzo in de
geschiedenis, waarin de industrie in staat was aardgas om te zetten
in kunstmest en waarin de auto koning was, het vermogen van
gemeenschappen om zichzelf te onderhouden aangetast wordt.
Dit
is geen boek over hoe vreselijk de toekomst er uit zou kunnen zien;
het is eerder een uitnodiging om je aan te sluiten bij de honderden
gemeenschappen over heel de wereld die stappen ondernemen om een
voedende en overvloedige toekomst te realiseren.
Oprichter
van het overgang netwerk en verspreider over de hele wereld, Rob
Hopkins praat over Transition Town Totnes en op weg naar een
post-peak oil samenleving.
De beste vegetarische recepten - De rauwkost keuken
De
BESTE VEGETARISCHE recepten!
Dit boek bevat zo'n 300 vegetarische
recepten om zelf te maken.
OVERHEERLIJKE recepten voor een fit & gezond leven.
Recepten
voor zowel beginners als meer ervaren kokers!
De
RAUWKOSTKEUKEN 100 % GEZOND - 100 % GENIETEN!
Ontdek de
bijzondere smaak en de heilzame werking van RAUWKOST!
De dag van
vandaag zweren meer en meer mensen bij de gezondheidseffecten van rauwe
en plantaardige voeding!
De verhoogde toevoer van vitamines en
enzymen, de unieke geur-, kleur-, en smaakstoffen zorgen niet alleen
voor een goede gezondheid, maar ook voor een stralende huid, een
strakker lichaam en een dynamische uitstraling!
De rauwkost
in dit boek beperkt zich niet tot bordjes sla en geraspte worteltjes.
Het rauwe eetplezier wordt kleurrijk en afwisselend door originele en
verrassende gerechten en combinaties.
Je krijgt recepten voor
verschillende soorten muesli, soepen, salades en desserts, maar ook voor
rauwe hoofdgerechten zoals polenta met gevulde gourgettebloemen of
selderijspaghetti met eekhoorntjesbrood en rucola
De
aardbeien toren is gemaakt van afval bestratingsmateriaal en is
bedoelt voor
mensen die of een kleine tuin hebben, maar het hele jaar door
toch hun
eigen groente willen kweken, of voor mensen die op een balkon wonen
en
ook zelf groente/aardbeien willen kweken
De
toren is ongeveer 2 meter in doorsnee en ongeveer 2 meter
hoog
is die nog 1 meter doorsnee
Je
vult de toren met puin en grond en zaait/plant in de openingen de
aardbeien/groenten
je hebt in
1 zon toren ongeveer 1000 gaten tot je
beschikking.
Zorg er wel voor
dat alles goed nat blijft en je zult verstelt staan van de
opbrengst
van de toren (mensen
met een balkon moeten wel oppassen dat het balkon het gewicht van
de toren kan dragen.)
Waar
moet je op letten met de bouw van de toren.
- Onderkant moet
breder
zijn als de bovenkant.
- Niet
alle gaten tegelijk vol planten.
- Zorg
voor afwisseling van de gewassen.
- Zorg
dat er binnen in de toren genoeg organische stof zit in de vorm
van compost eventueel
aangevuld met stro.
- Vul
de toren van boven regelmatig bij met compost.
- Dek
de toren af met stro of een courgette of ooostindische kers tegen
uitdrogen.
- Voor
een aardbeitoren is het van belang dat je verschillende
rassen
neemt, door
de ronde vorm zijn ze niet allemaal gelijk rijp, gebruik ook
doordragende aardbeien rassen.
De
aardbeien toren is een bedacht door Taco Blom,
Voor
vragen over de toren is hij te bereiken via het email
Permacultuur is een ontwerpmethode die zijn
inspiratie haalt uit de natuur, om leefomgevingen te ontwerpen, die de
diversiteit, de stabiliteit en de veerkracht vertonen van natuurlijke
ecosystemen.
Zelfonderhoudende
systemen, samenwerkingsverbanden creëren, niet alleen in de tuin,
maar ook in huis en in de
samenleving behoren tot de essentie van Permacultuur.
Permacultuur stimuleert ons om zelfvoorzienend
en vindingrijk te
zijn.
Permacultuur is een ontwerpsysteem
voor een duurzaam
leven.
Permacultuur is samenwerken met de
natuur om een betere wereld voor ons allemaal te maken.
Als we de natuur observeren zien we dat er een systeem van
principes aan het werk is.
Permacultuur
gebruikt deze principes om geïntegreerde systemen te ontwikkelen die
voor onze behoeften aan voedsel, energie en gemeenschap zorgen op een
gezonde en efficiënte wijze.
Door Permacultuur kunnen we de kwaliteit
en productiviteit
van onze
individuele levens, onze samenleving en
onze omgeving verbeteren.
Permacultuur is een praktische
toepassing van duurzaamheid en biedt handvaten om zo een deel
van de oplossing te kunnen zijn in plaats van dat je zelf onderdeel
bent van de problemen waarmee we te maken hebben en gaan krijgen.
Permacultuur
is een samenhangend kader dat goede ideeën,
zowel traditionele als nieuwe, gebruikt om
productieve, arbeidsarme systemen te creëren die efficiënt
energie benutten. Als een systeem optimaal werkt is er geen extra
energie-inbreng nodig van buiten uit.
De zon is de enige energiebron waar we niet buiten kunnen. Dan
is ook het systeem duurzaam, want het kan blijven functioneren. Zo
voorzien we in de menselijke behoeften zonder de energiebronnen uit te
putten.
Permacultuur is voor iedereen en overal toepasbaar, zowel
in de stad, op een balkon, als op het platteland, op het niveau van
gezin, gemeenten en steden, hier en in de tropische streken,
De universele principes krijgen telkens weer een eigen, lokale
invulling die beantwoordt aan de plaatselijke noden en omstandigheden. Zelfonderhoudende systemen, samenwerkingsverbanden
creëren, niet alleen in de tuin, maar ook in huis en in de samenleving
behoren tot de essentie van Permacultuur.
Een zelfonderhoudend systeem is een samenwerkingsverband tussen
de verschillende elementen waarbij afval van
het ene element gebruikt wordt als bron voor een ander
element. Hoe beter het systeem werkt, hoe minder arbeid
nodig is om het te laten functioneren en hoe minder afval er is.
Zo
gaat het in de natuur: alleen de inbreng van de zonne-energie zorgt
ervoor dat het hele systeem draait en er is geen afval: alles wordt
telkens opnieuw door een ander element benut. Om dergelijke systemen te
creëren zijn een aantal principes uitgewerkt als hulpmiddel.
Permacultuur
stimuleert ons om zelfvoorzienend en vindingrijk te zijn.
Permacultuur
kent 3 ethische principes:
Zorg voor de aarde:
Biodiversiteit op gang brengen, lijnen kort houden en geen
verspilling.
Permacultuur is een gesloten
kringloop en werkt volgens de natuurlijke wetten en elementen.
Er komt geen chemie aan te pas en houdt rekening met de
seizoenen. Je neemt niet meer dan je nodig hebt. Je werkt met liefde met
de aarde, de natuur.
Permacultuur stimuleert de
creativiteit, maakt je bewust van je omgeving.
Zorg voor de mens:
Zorg
voor de mens is zorgen voor de aarde.
De mens zit aan het einde van de voedselketen en is
een goede graadmeter hoe het met de natuur is gesteld.
Permacultuur stimuleert een
sociale economie, betrokkenheid, zorg voor elkaar en geeft gezonde
voeding.
Delen van de overvloed:
Permacultuur staat voor leren ontvangen en kennis delen.
Het stelt limieten aan bevolkingsgroei en consumptie; de
bronnen te delen tussen aarde en mens. Producten worden hergebruikt en
er is geen verspilling. Overvloed wordt gedeeld met alle levende wezens.
Met Permacultuur bouw je als het ware een mozaïek van ecosystemen.
Voor het werken in de tuin geldt dat
na een aantal jaren
je
alleen nog maar hoeft te oogsten
en behoeft de tuin maar weinig begeleiding.
Daarnaast neemt de biodiversiteit toe wat weer leidt tot
een sterker en vitaler ecosysteem. Zowel
biodiversiteit van de flora als die de fauna neemt toe in een
permacultuurtuin.
Ervaring
leert ons dat roofvogels, de knoflookpad en de koninginnepage weer
terugkwamen. Het wemelt er van de insecten, vogels, kikkers, padden en
vlinders.ontwerp
Een hogere graad aan
diversiteit van planten (kleuren en geuren) en dieren verhoogt eveneens
de belevingsvreugde van de mensen die werken of genieten van de tuin.
Uit wetenschappelijk onderzoek
is gebleken dat het stresshormoon testosteron
aanmerkelijk afnam.
Bij kinderen verhoogt het de leervermogens en zie je
vooral bij drukke kinderen of kinderen met een aandoening uit het
autistische spectrum, een geheel ander gedrag. Ze worden rustiger en
kunnen zich beter concentreren.
Voorbeeld: Hier een
voorbeeld van een praktische permacultuur oplossing op een bekend
probleem.
Je wilt je
huis gedeeltelijk verwarmen met hout. Ten eerste koop je de
meest efficiënte hout kachel.
Vervolgens
bedenk je waar en hoe je houtvoorraad te plaatsen en bouwen.
Je besluit dat je een afdak bouwt om je hout droog te houden,
tegelijk laat je het voldoende uitsteken zodat je zelf droog blijft als
het regent. Vervolgens bedenk je dat je je houtvoorraad zo dicht
mogelijk bij de deur naar de houtkachel plaatst, zodat je minder ver
hoeft te sjouwen.
Maar je houdt er wel rekening
mee dat de beestjes in je houtvoorraad wonen en om te voorkomen dat ze
je huis gaan bewonen plaats je het hout op minstens 4 meter.
Ok,
nu je dit allemaal weet zie je nog meer opties. Het dak kan bijna
vlak, maak er een reling omheen en zet er een stevige trap tegen zodat
de kinderen een leuk speeldak hebben.
Afgeschermd aan 1 zijde kun je een bijenkast plaatsen rekening
houdend met vliegroute van bijen zodat we elkaar niet in de weg zitten.
Je kunt een dakgoot plaatsen en het water naar een vijver of,
dichtbij gegraven, leid.
Hierdoor vang
je het regenwater en wordt langzaam opgenomen. Leg op die vochtige
plek een heuvel aan en plant er bijvoorbeeld kiwis en leid hun takken
langs de reling van het speeldak.
Op deze manier maak je het oogsten ook nog eens makkelijk.
Permacultuur als duurzame
inspiratie voor de leefomgeving
<boek bestemd voor alle PIONIERS en allen die zich door hen laten inspireren>
Eind jaren zeventig ontstonden in Australië nieuwe ideeën
over de ontwikkeling van duurzame
ecosystemen.
De daaruit
volgende principes kregen de naam "permacultuur" >>> permanente
(agri)cultuur!
Twintig
jaar later zijn de toepassingen van dit pakket oersimpele, ecologische
principes overal terug te vinden: groententuinen op New Yorkse daken,
biologische zuiveringsvijvers in Engeland, stadsvernieuwing in Deense
drugswijken..
Zo blijken de 10 principes v/d permacultuur
niet alleen ecologisch van aard, maar bevatten ze tevens potentieel voor
maatschappelijke vernieuwing!
Dit boek zet deze dingen allemaal op een
rijtje:
* het
kweken van kruiden op de vensterbank
* het realiseren van een weelderige balkontuin
* het stankloos verwerken van etensafval
binnenshuis
* het
aanleggen en beplanten van tuinen
* het natuurlijk irrigeren e.v. andere dingen
...
Het
belangrijkste is dat dit boek je een houvast geeft om zelf verder te
gaan, om met eigen innovaties te komen... wonderen blijken dan ook bij
jou thuis mogelijk!
Fransje
stuitte na haar studies tropische bosbouw op de mondiale
hervormingsbeweging van de permacultuur, een totale benadering van
ontwikkelen van land- en tuinbouwsystemen, naar het model van
natuurlijke ecosystemen.
Zij is één van de Nederlandse pioniers
hieromtrent.
Leven van het Land
Niets verspillen en gezond blijven
van John Seymour
John Seymour wordt erkend als de pionier op het gebied van
zelfvoorziening.
Hij heeft vele jaren
praktijkervaring achter de rug, en de deskundigheid die hij in de loop
der jaren heeft opgedaan is vermeld in dit boek.
Dit is een
doe boek, het verhaal van John Seymour.
Hij bespreekt
ieder aspect wat komt kijken bij zelfvoorziening, soms wat oubollig,
toch meestal nog passend in deze tijd.
Hij bespreekt
ook onze technokratische en geïndustrialiseerde samenleving, onze
ekologische landbouwmethoden heeft aangetast en tevens dat het anders
kan!
Zo staat er in vermeld hoe je plant
, hooit, gerst moet mouten.
Hoe je tuin
(domein) in te richten voor zelfvoorziening, moestuin, domein voor de
dieren, boomgaard.
De
manifestaties die je ontvangt zullen in trilling altijd precies
overeenkomen met de trillingen die je uitzendt.
Onderstaand
enkele nuttige wenken van de Groep met betrekking tot de kunst van
het Mede-scheppen, bewerkt naar het boek Her-inneren,
een handboek voor Menselijke Evolutie.
De
groep her-innert ons er vaak aan dat wij op Aarde zijn om het
Spel te spelen.
Het
Spel is voorbij wanneer we ons onze scheppingskracht herinneren en
onze versie van de Hemel op Aarde her-scheppen.
Als
we dat tot stand brengen, hebben we daar allemaal baat bij en gaan we
door naar het volgende niveau van het Spel.
Het
is nu tijd om een begin te maken met het creëren van
onze
eigen werkelijkheid
in
plaats van te stappen In de werkelijkheid
die
anderen voor ons hebben gecreëerd
De
stappen daartoe zijn als volgt:
Intentie
(gedachte)
Het
gesproken woord
Handelen
De
intentie en het gesproken woord vinden plaats hier op
Aarde.
Daarna
is het aan jou om handelend op te treden ten opzichte van die
delen van de mede scheppingsdaad die in de derde dimensie in lijn
gezet moeten worden.
Wij
zijn verantwoordelijk voor onze daden aan onze kant van de
sluier.
Wanneer
die handelingen eenmaal zijn verricht, ga dan verder in hetvertrouwen dat je mede-schepping reeds in werking is gezet.
Suggesties:
Zorg
ervoor dat je je woorden zorgvuldig kiest, ze worden namelijk precies
zo gemanifesteerd als je ze schrijft of zegt.
Woorden
als WILLEN, ZOUDEN, PROBEREN, NOOIT, KAN NIET enWENSEN zullen
in precies dezelfde trilling terugkeren.
Wanneer
je zegt iets te willen, zal dezelfde trilling naar je
terugkeren en zul je het dus inderdaad voor lange tijd willen.
Om
iets vragen is in feite een verklaring aan het Universum van een
tekort of gebrek.
Het
Universum is niet in staat om negaties te begrijpen. Daarom
zullen zinnen als Ik zal dit niet doen door de universele geest
geïnterpreteerd worden als Ik doe dit
De
krachtigste woorden voor je Mede-scheppingsdaad
zijn
woorden van dankbaarheid.
Op
die manier deed de meester Jezus het, hij zei altijd dankjewel voor
een wonder, vlak voordat hij dat verrichtte.
Dankjewel
voor mijn groeiende overvloed is een goede suggestie
Denk
er alsjeblieft aan dat het heel gemakkelijk is om te zeggen op welke
manier je iets tot stand gebracht wilt zien
om
spirit dan de kortste weg te laten vinden.
Als
je spirit vertelt op welke manier er gemanifesteerd moet worden dan
verwijder je het Mede uit Mede-schepping.
Wanneer
een verklaring eenmaal in werking is gesteld, laat dan allebetrokkenheid daarmee los.
We
zijn zo vaak gebrand op het opengaan van de deur dat we niet
begrijpen dat de deur naar de andere kant opengaat.
We
staan het opengaan van de deur zelfs heel vaak in de weg. Ga verder
in de wetenschap dat je het krijgt.
Wees
je bewust van de tijd die er tussenligt.
Elke
manifestatie moet door een bepaald tijdsverloop heen als een soort
voorzorgsmaatregel.
Wij
zijn onze gedachten nog niet meester hier op Aarde, dus is dit een
noodzakelijk
onderdeel van het Speelbord.
Het
is net als bij een computer bij het begin van een verandering die op
vele onderdelen effect zal hebben
Er
verschijnt een beeld op je scherm dat vraagt Ben je er zeker van?
Zo
gaat het ook met het tijdsverloop. Dat bestaat hier ter bescherming
van ons.
Dus
nadat je je Mede-Schepping naar het Universum hebt verzonden, kun je
beter geen enkele, zelfs geen kleine verandering aanbrengen, want het
tijdsverloop zal dan vaak weer van voren af aan beginnen.
Zeg
de Mede-Schepping minimaal 8 dagen hardop. Laat die dan los in de
wetenschap dat je het reeds ontvangen hebt.
Denk
er alsjeblieft aan dat dit een prachtig Spel is waarvan je moet
genieten. Als je je werkelijkheid niet prettig vindt, heb dan
alsjeblieft de moed om opnieuw te kiezen (voor een nieuwe
medescheppingsdaad).
Je
wordt echt gewaardeerd voor het werk dat je hier op Aarde
doet.
Een
andere manier om het effect van spoorelementen
te creëren zonder nadelige gevolgen
voor de bloeddruk en zonder gebruikmaking van planten- en
dierenproducten is
het verdunnen van Himalayazout of zeezout.
Dit
doe je op de volgende wijze: Himalayazout
of goede kwaliteit grijs zeezout in een afsluitbare fles of pot doen.Gebruik
hiervoor dus geen zeezout uit de supermarkt
want dat is vaak gewoon geraffineerd
tafelzout in grotere kristallen.
Natuurvoedingswinkels
en toko's verkopen echt zeezout.
De
fles of pot vullen met goede kwaliteit water (gefilterd kraanwater of
bronwater).
De
fles of pot regelmatig schudden totdat het zout is opgelost.
Daarna
opnieuw zout toevoegen en het proces herhalen.
Telkens
zout toevoegen totdat uiteindelijk het water geen zout meer opneemt
en er korrels op de bodem blijven liggen.
Het
water is dan verzadigd en je hebt geconcentreerd
Himalaya-
of zeezoutwater met 84 elementen erin in exact de juiste verhouding.
Elke
dag 1 of 2 theelepels van dat water oplossen in water, vers geperst
vruchtensap of rauwe
melk en opdrinken.
Een
betere, goedkopere en effectievere manier om jezelf
natuurlijke
mineralen toe te dienen is er niet.
In
het begin kun je de dunne hiervan krijgen of winderigheid.
Een
manier om dit op te lossen is een half uur voor of na de maaltijd het
zeezout tot je te nemen.
Helpt
dit ook niet, dan langzaam opbouwen en beginnen met een halve
theelepel per dag.
Het
geconcentreerde zoutwater niet bewaren in de koelkast,
maar gewoon op
kamertemperatuur
op een koele plek uit het zonlicht.
Op
deze manier is het oneindig houdbaar.
Je
kunt met een dergelijke zoutoplossing ook je mond en neus- en
voorhoofdholtes dagelijks spoelen.
Het
helpt onder andere tegen ontstoken tanden, kiezen en kaken en lost
slijm op bij verkoudheden of allergieën.
Mineralen
en water zijn de bron van leven. Mineralen werken als activators, als sleutels.
Iedereen
die een tekort heeft aan mineralen mist dus 'sleutels' die op
bepaalde plekken in je lijf het 'contact' in werking zetten. Met
alleen vitamines kom je er niet.
Je
kunt het meest vitaminerijke voedsel tot je nemen en toch ziektes en
kwalen krijgen, omdat je een mineralentekort hebt. De
vitamines zullen dan voor een deel letterlijk niet hun weg vinden in
je systeem. Mineralentekort wordt vaak gezien als de bron van alle
ziekte.
Kijk
naar de kwaliteit van groente en vlees uit de commerciële industrie
en de alsmaar verslechterende gezondheid van mensen en je ziet het
belang in van mineralen als activators.
Door
dagelijks zeemineralen in verdunde vorm te drinken, vul je je
mineraalhuishouding aan en onderhoud en verbeter
je
daarmee je gezondheid en vitaliteit.
Zeewater
bevat maar liefst 92 elementen,
waarvan 8 in gasvorm die verdampen als het
water opdroogt tot zeezout.
Je
houdt bij zeezout of Himalayazout dus 84 elementen over.Wil
je echt de volle 92 elementen plus de aërobe (zuurstofrijke)
bacteriën in zeewater, dan raad ik je aan de Ocean
Minerals te bestellen van een Australiër van Nederlandse
afkomst genaamd Gerry Amena.
Hij
verkoopt geconcentreerd en onvervuild oceaanwater, zowel puur als met
helende kruiden die hij zelf teelt en onverhit verwerkt in zijn
preparaten:
Gerry
Amena teelt al zijn gewassen met uitsluitend verdund zeewater als
bemesting.
Dat
kun jij ook doen met je eigen huis- en tuinplanten of moestuin.
Hier
zijn de instructies:
Voor
kamerplanten een afgestreken ouderwets theelepeltje of een halve
moderne grotere
koffielepel goede kwaliteit zeezout oplossen in een lege limonadefles
van een liter
of anderhalve liter.
Beiden
zijn veilige doses. Je kunt dit doen door wat warm water toe te
voegen en te schudden, waardoor het zout sneller oplost en daarna de
fles met koud water afvullen.
In
principe is het zo dat de kwaliteit van het water mede het resultaat
bepaalt, dus gefilterd kraanwater of bronwater levert een beter
resultaat op dan gewoon kraanwater.
Toch
heb ik ook met kraanwater uitstekende resultaten behaald, omdat in
het gebied waarin ik woon het water van goede kwaliteit is.
Je
kunt spelen met zowel de dosis als met de frequentie van bemesten. Wat
dat laatste betreft, moet je in gedachten houden dat net als bij
mensen de planten en
bodem efficiënter met water gaan omspringen als ze zout tot zich
nemen. Je
hoeft dus minder vaak water toe te dienen als er zeezout in zit.
Een
gouden regel is om even je vinger in de toplaag te steken en te
voelen of het nog vochtig is en pas opnieuw zeemineralen toe te
dienen als de bodem nagenoeg droog is. De plant bouwt hierdoor
bovendien weerstand en kracht op door het maximale uit de voeding te
halen.
Wat
betreft de toe te dienen dosis is het een goed idee om voor
bloemen
en kruiden een
theelepeltje
zeezout op te lossen in anderhalve liter water en
voor
gewone planten in
een
liter water.
Bloemen
en kruiden hebben namelijk een lagere zouttolerantie.
Een uitzondering
hierop vormen mediterrane kruiden als bijvoorbeeld basilicum en munt, die
kunnen wel wat hebben.
Mocht
de plant gele bladeren krijgen, dan is er sprake van lichte
zoutschade.
Geen
paniek, want de plant kan tegen een stootje en komt er wel weer
bovenop mits je natuurlijk
niet zout toe blijft dienen maar in plaats daarvan juist verdunt met
alleen water.
Wacht
tot de plant hersteld is en dien dan een lagere dosis toe, dus bijvoorbeeld
een half theelepeltje in een liter of anderhalve liter water.
Gedijt
de plant juist uitstekend op zeemineralen, te zien aan glanzende
bladeren en snelle groei, dan kun je overwegen om de dosis te
verhogen, dus bijvoorbeeld een bolle in plaats van
afgestreken theelepel of zelfs nog meer.
Krijg
je alsnog gele bladeren dan is de dosis te hoog en moet je verdunnen
met water tot de plant hersteld is en een lagere dosis toedienen.
Experimenteer
met de maximaal toe te dienen dosis.
Verdund
zeezout niet gebruiken in combinatie met NPK-kunstmest die
ze verkopen bij plantenhandels en tuincentra.
Een
meer complete en gebalanceerde voeding dan zeemineralen is er niet en
je verstoort de balans door dit te combineren met kunstmatige
bemesting.
Je
kunt wel probleemloos natuurlijke middelen als groene theebladeren en
dergelijke toevoegen.
In
de tuin kun je hetzelfde principe toepassen, maar hier gelden andere
verhoudingen.
Ga
hiervoor uit van een denkbeeldig horloge in je handpalm.
Dat
is ongeveer een afgestreken eetlepel zeezout. Los dit op in een
gieter van vijf liter en bemest hiermee je tuingrond.
Bronwater
en gefilterd kraanwater worden op deze manier wat kostbaar, dus als
het drinkwater van redelijke kwaliteit is gewoon kraanwater gebruiken.
Probeer
zo dicht mogelijk bij de wortels van je tuinplanten te bemesten, want
onkruid doet het hier ook goed op!
Dichtbegroeid
gras simpelweg overgieten met dit gemineraliseerde water.
Ook
hier kun je spelen met de dosis en de frequentie van bemesting, je
moet er gewoon wat handigheid in krijgen.
In
ieder geval moet je na neerslag op een droge dag opnieuw bemesten met
zeemineralen, want door de neerslag spoelen de mineralen weg uit de
bodem, waardoor de bemesting minder effectief wordt.
Je
zult merken dat je planten groter en gezonder worden en ongedierte
als bladluis wegblijft,
omdat je de resistentie van de plant en de bodem verhoogt.
Daarnaast
zullen de planten bloemen of vruchten ontwikkelen die je nog niet
eerder daarvoor had gezien!
Je
kunt je voorstellen wat op zeemineralen geteelde groente en fruit
voor je gezondheid kunnen betekenen als je deze consumeert. Bovendien
is het niet duur en eenvoudig te doen.
Bang
zijn voor verzilting van de bodem en planten hoef je niet, deze doses
zijn zo klein dat je geen zoutschade toebrengt.
Steek
je vinger maar eens in de zoutoplossing en proef maar: je zult geen
zout proeven.
Voor
wie echt verdund zeewater wil gebruiken om gebruik te maken van alle
92 elementen
plus de aërobe bacteriën in zeewater verwijs ik naar de website van
Living Foods
in Leeuwarden.
Zij
verkopen een jerrycan van 5 liter genaamd 90+ Solution voor 28
euro.
Bij
een verdunning van 1:100 levert dat al 500 liter op.
Probeer
maar eens voor dat geld bloemen- of tuinmest te kopen! Dit is de
website waar je 90+ Solution kunt bestellen:
http://www.90plussolution.nl/pages/pagina.aspx
Wil
je op een meer wetenschappelijke manier hiermee bezig gaan, koop dan
bij Living Foods
ook een zogeheten TDS-meter.
Deze
meet de Total Dissolved Solids (totale opgeloste vaste delen),
oftewel de zoutconcentratie.
Deze
wordt uitgedrukt in parts per million (deeltjes per miljoen). Per
plant of bloem is de oplossing verschillend.
Op
deze site vind je een lijst van gewassen en de gewenste zoutoplossing
in ppm:
Gras
is een fantastisch gewas. Kijk naar de spierbouw van graseters als
paarden, koeien,
schapen, geiten en dergelijke.
Het
unieke aan gras is dat het maar liefst 100% van alle mineralen uit de
bodem in zich opneemt. Gras
kan groeien op zowel vrijwel niets als alles.
Geef
je gras dus de 92 elementen in zeewater of 84 mineralen in zeezout
opgelost in water en ze zuigen ze allemaal in zich op. Na
ontkiemen vormen de meeste granen een snelgroeiend gras.
Graangrassen
als tarwegras, roggegras, gerstgras en havergras zijn het gezondst.
Daarnaast
zijn ze snel te telen, want ze groeien rap en je hoeft niet te
wachten tot de granen zijn volgroeid.
Op
zeemineralen groeien ze nog sneller. Bovendien
gaan ze door de zouten efficiënter met water om (ze hebben dus
minder water nodig).
Als
het gras ongeveer 20 centimeter hoog is, wordt het tijd om te
oogsten.
Je
knipt dan simpelweg het gras zo dicht mogelijk bij de grond af.
De
vezel is te sterk om het gras zo te eten, dus je zult moeten
investeren in een goede pers om het gras tot sap te verwerken, zodat
je het snel na oogsten zo vers mogelijk kunt drinken.
Duw
de pulp opnieuw door de pers om er een maximale hoeveelheid sap uit
te krijgen. Om oxidatie te voorkomen kun je het restant nog zeker een
week in de koelkast bewaren.
Hier
zijn enkele gezondheidsvoordelen van het drinken van graangrassap:
Graangrassen
bevatten een aantal belangrijke vitamines in grote aantallen, te
weten pro-vitamine
A (betacaroteen), vitamine B-complex, vitamine C en vitamine E.
Deze
vitamines worden allemaal in organische vorm aangeboden. Noem
mij een ander voedingsmiddel dat deze combinatie van vitamines en
mineralen heeft!
Graangrassen
bevatten bovendien grote hoeveelheden chlorofyl. Chlorofyl is het
'bloed' van de plant en het is wat een plant groen maakt.
Wetenschappers
hebben echter ontdekt dat chlorofyl qua chemische samenstelling
identiek is aan hemoglobine, een eiwit dat essentieel
is
voor de aanmaak van rode bloedlichaampjes.
Chlorofyl
wordt dus onmiddellijk door het bloed herkend en opgenomen en is
daarmee zeer (re)vitaliserend.
Van
kankercellen en virussen is bekend dat ze zich thuis voelen in een
anaërobe (zuurstofarme) omgeving.
Chlorofyl
voegt zuurstof toe aan je bloed en rekent af met dergelijke
indringers.
Een
Franse arts genaamd René Quinton ontdekte rond het begin van de
vorige eeuw
dat
zeewater voor 98% identiek is aan bloedplasma!!!
Het
enige verschil is dat zeewater een extra molecuul magnesium bevat en
bloed een extra molecuul ijzer.
Quinton
noemde zeewater dan ook zee- of oceaanplasma en experimenteerde met zwerfhonden
door ze verdunde zeewatertransfusies toe te dienen. Hij had succes met
z'n experimenten en beweerde zelfs dat zeewater superieur is aan
bloed!
Er
heerste in die tijd een ziekte die baby's trof en hij zette gratis
klinieken op om de kinderen
te genezen op basis van injecties met verdund zeewater.
Ook
nu was hij zeer succesvol en hij zette zijn werk voort in Afrika,
waar een groot gebrek aan bloed voor bloedtransfusies was en hij
zeewatertransfusies toediende.
Onder
invloed van de farmaceutische industrie verbood de Franse overheid
uiteindelijk zijn geneesmethode.
Zeewater
is nagenoeg identiek aan bloed en chlorofyl identiek aan een eiwit in
bloed en het zit allemaal in graangrassen als je ze teelt op
zeemineralen!
Graangrassen
zijn zeer rijk aan gezonde omega-3-vetzuren.
Om
deze reden zijn granen in het jonge grasstadium veel gezonder dan
volgroeide granen.
Nadat
granen het grasstadium voorbij zijn, veranderen de omega-3-vetzuren
in omega-6-vetzuren, de complexe suikers in het gras in simpele
suikers (zetmeel) en er ontwikkelen zich eiwitten genaamd gluten.
Er
zit veel meer levensenergie in graangrassen ten opzichte van
de volgroeide plant.
Omega-3-vetzuren
zijn ontstekingsremmend en ontbreken maar al te vaak in onze brood-
en granencultuur.
Door
veelvuldig gebruik van goedkoop verkijgbare meervoudig onverzadigde
vetzuren als zonnebloemolie en maisolie in plaats van gezondere
vetten als olijfolie, kokosolie en roomboter van dieren die gras en
klaver hebben gegeten, krijgen we helaas teveel omega-6 binnen en te
weinig omega-3.
Door
het consumeren van de vlees en zuivel van dieren die graangrassen als voeding
hebben of door het rechtstreeks consumeren van graangrassen in de
vorm van
sap, kunnen we deze balans herstellen en onszelf gezond maken en
houden.
Dit
laatste geldt uiteraard ook voor de gezondheid van dieren die
graangrassen eten.
Weston
Price was een Amerikaanse tandarts die de hele wereld rondreisde op
zoek naar
inheemse volkeren die in volledige harmonie met de natuur leefden en
dus geen,westerse
voeding aten als witbrood, witte rijst, suiker, jam, blikgroente etc.
Hij
constateerde dat deze mensen niet alleen fantastische gebit- en
kaakstructuren hadden
(zonder hun tanden te poetsen!), maar ook de rest van hun fysieke en
mentale ontwikkeling
was onovertroffen.
Hij
nam de opgedane wijsheden mee naar Amerika en schreef het boek
Nutrition and Physical Degeneration in 1939.
In
dit boek roemt hij over graangrassen. Hij beschrijft experimenten
gedaan met dieren en constateerde dat graangrassen tot een ongekende
gezondheid leidden van de dieren en daarmee hun vlees en zuivel.
Volgens
Price zijn tarwe- en roggegras het beste.
Hij
noemt ook onder andere de mineralen in graangrassen als belangrijke
factor. Daarnaast identificeerde hij vitamines en chlorofyl als
andere belangrijke bestanddelen. Inmiddels weten we dat daar ook
omega-3 en enzymen bij horen.
Graangrassen
zijn rijk aan enzymen en aminozuren.
Net
als mineralen zijn enzymen en aminozuren activators.
Ze
zijn noodzakelijk voor een goede opname van vitamines en eiwitten.
Enzymen
zijn echter gevoelig voor verhitting.
Doordat
graangrassen in rauwe vorm worden aangeboden aan dieren en, in de
vorm van sap, aan mensen profiteren mens en dier van de rijkdom aan
enzymen in graangrassen.
Dit
ondersteunt maximaal de opname van gezonde voedingsstoffen, waar
graangrassen zeer rijk aan zijn!
Graangrassen
zijn één bom geconcentreerde gezondheid.
Om
die reden vallen ze onder de noemer 'supervoeding', samen met onder
andere groenblauwe algen als spirulina en chlorella.
Uit
bovenstaande opsomming blijkt wel dat graangrassen goed zijn voor
mens en dier.
Enkele
gezondheidsvoordelen van graangrassen: zuivert lever en darmen,
zuivert het bloed, stabiliseert de bloedsuikerspiegel, bindt zware
metalen uit het lichaam, stimuleert haargroei en stimuleert het
immuunsysteem en het is zelfgenezend
Het
gebruik van verdund zeewater als bemesting voor bodem en plant is afkomstig
van een Amerikaanse dokter genaamd Maynard Murray. Hij beschrijft de
methode
in zijn boek Sea Energy Agriculture uit 1976. Dit boek is opnieuw verkrijgbaar
via acresusa.com:
In
1936 raakte Murray als jonge dokter geïnteresseerd in het leven in
de zee.
Hij
vroeg zich af waarom het planten- en dierenleven in de zee vrij was
van ziekte en het landleven
(inclusief wij mensen) niet.
Ook
constateerde hij dat het leven in een gezonde zeeomgeving geen
celdegeneratie vertoont in de vorm van veroudering en planten- en
dierenleven daar twee keer zo groot wordt en twee keer zo lang leeft.
Al
snel kwam hij erachter dat het in de mineralen zit die zich in de zee
bevinden.
Alle
op de aarde voorkomende mineralen zijn geconcentreerd in zeewater.
Murray
had connecties bij de Amerikaanse marine en liet monsters meenemen
uit alle wereldzeeën.
Uit
analyses bleek dat al het zeewater dezelfde mineralen bleek te
bevatten in exact dezelfde verhoudingen.
Er
zijn tot nu toe door de wetenschap 92 mineralen geïdentificeerd (er
zijn er meer) en zeewater bevat ze allemaal in de juiste verhouding.
Murray
bedacht toen dat als zeewater alle mineralen op deze planeet bevat en
70% van het oppervlak van de aarde omvat, het mogelijk moest zijn om
de zee te recyclen op de overige 30% landmassa en landgewassen en
-bodem te 'bemesten' met zeewater.
Zijn
theorie was dat de mineralen in de zee oorspronkelijk afkomstig zijn
van het land en
in de zee terecht zijn gekomen door wegspoeling als gevolg van
neerslag.
Daarnaast
zijn onderzeese vulkaanuitbarstingen ook verantwoordelijk voor de
mineralen in de zee.
Door
zeemineralen te gebruiken als bemesting voor de grond maak je gebruik
van de
natuurlijke mineralenbalans in zeewater en bedrijf je landbouw in
volledige harmonie met de natuur.
De
zee bevat een onuitputtelijke voorraad mineralen en door neerslag
spoelen deze weer terug naar de zee.
Je
put de zee dus niet uit en je behoedt landbodem juist voor
uitputting.
Denk
ook aan de levensenergie en informatie die je via zeemineralen
toevoegt aan de aarde.
Niet
voor niets is de titel
van
Murray's boek Sea Energy Agriculture.
Hij
liet in eerste instantie door de marine zeewater aanslepen in grote
tankwagens.
Bevriende
boeren waren bereid om aan het experiment mee te doen.
Na
besproeiing met het zeewater groeiden de gewassen als kool, ze konden
eerder geoogst worden en waren van uitzonderlijke kwaliteit en
ziektevrij.
Insecticiden
waren ook niet nodig, want insecten ruimen alleen de genetisch
zwakkere gewassen op (hetgeen iets zegt over onze moderne commerciële
NPK-landbouw, die alleen maar zorgt voor uitputting en verstoring van
de balans van de bodem).
Hoewel
aangemoedigd door het succes besefte Murray dat het economisch niet
haalbaar was voor boeren om zich het zware transport van zeewater te
kunnen veroorloven, tenzij ze dicht bij de zee zaten.
Dus
ging hij op zoek naar plekken waar de zee van nature opgedroogd was.
Zeekristallen
(zeezout) zijn aanzienlijk goedkoper te transporteren, maar het moest
natuurlijk wel hetzelfde resultaat opleveren.
Hij
experimenteerde met het verdunnen van de zeekristallen in water en
kreeg inderdaad soortgelijke verbluffende resultaten.
Experimenten
met dieren die de door Murray bemeste gewassen aten leverden
hetzelfde op: grotere, sterkere en volledig gezonde dieren die langer
leefden.
Je
kunt je voorstellen wat dit voor effect moet hebben op de gezondheid
van mensen die deze
planten en dieren eten.
Waarom
is dit dan nu niet op wereldwijde schaal in gebruik, zul je je
wellicht afvragen. Het
antwoord kun je misschien zelf bedenken.
Wie
maak je met deze technologie bankroet?
De
kunstmestindustrie, geneesmiddelenindustrie en bioindustrie om mee te
beginnen.
Misschien
zijn de experimenten van Maynard Murray om die reden uiteindelijk ook
gestopt bij dieren en is hij niet verder gegaan met mensen.
Hij
kocht een boerderijtje bij de zee in Florida en ging daar gewassen
verbouwen op basis van hydrocultuur, iets waarmee hij ook
fantastische resultaten boekte op basis van zeewater.
Hij
schreef op zijn oude dag wel een boek, Sea Energy Agriculture, waarin
hij verhaal doet
van veertig jaar research.
Don
Jansen had een jaar voor het overlijden van Murray in 1983 contact
met Murray en kocht uiteindelijk zijn boerderij in Florida op.
Don
Jansen heeft de techniek van Murray voortgezet en reist nu heel
Amerika rond om
mensen hierover in te lichten.
Don
Jansen heeft zijn vader genezen van kanker en zijn hond van hernia
door middel van tarwegras dat hij op deze manier heeft verbouwd.
meer kan je vernemen op onze site, waar je ook de foto's kan bekijken als je inlogt en lid wordt ...
http://www.terramadre.webs.com/
Cirkel van HARMONIE
Samen een cirkel van HARMONIE creëren... een mooi uitgangspunt!
Met een 30 tal anderen uit België en NL, trok Terra Madre de bossen van Limburg in.
Na de kennismakingsronde voelden we reeds dat er een vriendschappelijke band ontstond, wat op zichzelf reeds deugddoend is!
De energie ging pas stromen toen we allen dingen gingen doen, waarbij we samen konden werken, dingen gaan aanvoelen ...
We zochten ook onze plaats in de keuken ... met het voedsel van mensen begaan zijn is ook aanvoelen en liefde laten stromen ...
De cirkel van HARMONIE
Dit is een cirkel waarin iedereen van de groep je liefde stuurt, je wordt uitgenodigd in deze cirkel, waarna je met gesloten ogen deze liefde ondergaat.
Rondom jou dansen een man en een vrouw = de heel-heid,hierdoor wordt je verbonden met je eigen man/vrouw zijn en kom je stilaan in evenwicht!
Door hun cirkelende bewegingen wordt je aangezet tot draaien, je cirkelt als het ware de toekomst tegemoet ...
Dit geeft uiteindelijk zo'n zalig effect alsof je jezelf in een andere dimentie voelt ... een liefdevolle staat!
Degelukzaligen eindigen dan ook met hun hart vol geluk , waarna ze de cirkel rondgaan en ieder danken die liefde stuurden ...
De éénheid die je achteraf voelt is zo zalig
Het
weekend deed ons weer her-bronnen, met nieuwe intenties kijken we uit
naar ons volgend samen-komen met allen die ook deze harmonie wensen
te ervaren en te delen met ieder die hun pad kruist ...
Te snel ging het voorbij, een mooi sereen weekend...
Zo zal de Mensheid worden, we zijn allen voorbeeld en voelen dat het goed is ...
De cirkel van Harmonie... laten we hem met iedereen delen om samen een betere en meer gelukkige wereld te creëren ...
Niemand heeft beperkingen, ieder is evenwaardig en kan LIEFDE uitstralen, liefde geven en ontvangen en in het LICHT zijn ...
Het
was fijn om al deze mensen met verschillende achtergronden en
mogelijkheden te ont-moeten ... aan te voelen met alle respect voor de
andere ...
Mogen we zo leven, met de natuur als middelpunt ...
dit is een droom voor de hele mensheid!
En zo zal het verder evolueren ...
Liefde is ... een ogen-blik,
een moment ... een stilte ... een zijn ... samen of al-één
De
wonderlijke en vaak niet geziene genezende eigenschappen van
Honing
en Kaneel
Ik
ben er zeker van dat de farmaceutische industrie niet wil dat dit de
ronde doet.
Feiten
over Honing en Kaneel
Er
is ontdekt dat een mengsel van HONING + KANEEL vele kwalen kan
genezen. Honing
wordt geproduceerd in de meeste landen van de wereld.Hedendaagse
wetenschappers accepteren honing ook als een wonderolie (heel effectief)
voor alle soorten kwalen.
Honing
kan gebruikt worden zonder enige bijwerking bij iedere soort ziekte. Hedendaagse
wetenschap zegt dat zelfs, omdat honing zoet is, als het als medicijn ingenomen
wordt in de juiste dosering, het diabetes
patiënten niet schaadt.
Weekly
World News, een blad in Canada, van 17 januari 1995 heeft de volgende lijst
van kwalen/ziektes opgegeven die genezen kunnen worden door honing en kaneel
zoals dat door westerse wetenschappers werd onderzocht.
HARTKWALEN:
Maak
een pasta van honing en kaneelpoeder, doe dat op brood in plaats van
jam en eet het regelmatig als ontbijt. Het
vermindert de cholesterol in de arteriën en redt de patiënt van een hartaanval.
En
voor degenen die al een aanval kregen, als zij dit proces dagelijks
volgen, worden ze mijlen ver gehouden van de volgende aanval. Regelmatig
gebruik van dit proces bevrijdt je van ademnood en het versterkt de
hartslag.
In
Amerika en Canada hebben diverse verzorgingshuizen succesvol
patiënten behandeld en ontdekten dat als je ouder wordt, de arteries
en aderen hun flexibiliteit verliezen en verstoppen; maar dat honing
en kaneel de arteries en aderen her-vitaliseren.
ARTRITIS:
Artritis
patiënten kunnen dagelijks, s morgens en s avonds een kop heet
water met twee lepels honing en een theelepeltje kaneelpoeder
drinken. Als
dat regelmatig wordt ingenomen kan zelfs chronische artritis worden
genezen.
In
een recent research uitgevoerd op de Universiteit van Kopenhagen,
werd ontdekt dat als de doktoren hun patiënten behandelden met een
mengsel van een lepel honing en een halve theelepel kaneelpoeder voor
het ontbijt, ze binnen een week ontdekten dat van 200 mensen die zo
behandeld waren, praktisch 73 mensen totaal verlost waren van pijn en
binnen een maand konden de meeste patiënten die door de artritis
niet konden lopen of zich voortbewegen beginnen te lopen zonder pijn.
BLAAS
INFECTIES:
Neem
twee theelepels kaneelpoeder en een theelepel(of lepel?) honing in
een glas lauwwarm water en drink het. Dit vernietigt de bacillen in
de blaas.
CHOLESTEROL:
Twee
lepels honing en drie theelepels kaneelpoeder gemengd in een kop
theewater, aan een cholesterol patiënt gegeven, en men ontdekte dat
het cholesterolniveau in het bloed tien procent minder was, binnen
twee uren.
En
zoals genoemd bij artritis patiënten, als je dit drie keer daags
doet, wordt iedere chronische cholesterol genezen. Volgens
informatie die kwam uit dat Blad kan zuivere honing, dagelijks bij
voedsel ingenomen, klachten van cholesterol wegnemen.
VERKOUDHEDEN:
Zij
die lijden aan gewone of ernstige verkoudheid kan drie dagenlang,
dagelijks dus, een lepel lauwwarme honing innemen met ¼ lepel
kaneelpoeder. Dit
proces zal de meeste chronische hoest, verkoudheid genezen, en de
sinussen schoonmaken.
MAAG
DIE VAN STREEK IS:
Honing
ingenomen met kaneelpoeder geneest maagpijn en reinigt maagzweren
vanaf hun wortel.
GAS:
Volgens
studies die in India en Japan gedaan zijn, is onthuld dat als honing
met kaneelpoeder wordt ingenomen, de maag vrij wordt van gassen.
IMMUUN
SYSTEEM:
Dagelijks
gebruik van honing en kaneelpoeder versterkt het immuun stelsel en
beschermt het lichaam tegen bacteriële en virale aanvallen..
Wetenschappers
hebben uitgevonden dat honing diverse vitamines en ijzer bevat in
grote hoeveelheden. Constant
gebruik van honing versterkt de witte bloedlichaampjes om tegen
bacteriële en virale ziekten te vechten.
INDIGESTIE:
Kaneelpoeder
dat op twee theelepels honing wordt gestrooid en voor het eten
ingenomen, verlicht zuurheid verteert de zwaarste maaltijden.
INFLUENZA
: GRIEP:
Een
wetenschapper in Spanje heeft bewezen dat honing een natuurlijk
ingrediënt bevat die influenza bacillen doodt en de patiënt redt
van de griep .
LANG
LEVEN:
Thee
gemaakt met honing en kaneelpoeder, indien regelmatig ingenomen,
houdt de verwoestingen tegen van ouder worden. Neem vier lepels
honing, een lepel kaneelpoeder, en drie kopjes water en maak er thee
van.
Drink
een kwart kop drie of vier maal per dag. Het houdt de huid fris en
zacht en houdt veroudering tegen. De
levensspanne neemt toe en zelfs een 100 jarige, begint karweitjes van
een 20 jarige uit te voeren. Jawadde!
PUISTJES:
Drie
lepels honing en een theelepel kaneelpoeder pasta. Breng
dit aan op de puistjes voordat je gaat slapen en was het de volgende
dag met warm water af.
Als
je dit twee weken dagelijks doet, haalt het de puistjes af van de
wortel.
HUIDINFECTIES:
Leg
honing en kaneelpoeder in gelijke delen op de aangedane plekken, dit
heelt eczeem, ringworm en alle soorten huid infecties.
GEWICHT
VERLIEZEN:
Dagelijks
s morgens een half uur voor het ontbijt op een lege maag, en s
nachts voor het slapen, drink dan honing en kaneel in een kop water
gekookt..
Als
je dit regelmatig gebruikt reduceert het het gewicht van zelfs de
meest dikke persoon.
Dus,
het regelmatig drinken van dit mengsel laat het vet zich niet
opbouwen in het lichaam, zelfs als de persoon een dieet met een hoog
aantal calorieën gebruikt.
KANKER:
Recent
onderzoek in Japan en Australië heeft onthuld dat gevorderde kanker
van de maag en botten succesvol werd genezen. Patiënten die lijden
aan deze soorten kanker zouden dagelijks een lepel honing met een
theelepel kaneel moeten nemen,
een maand lang en drie keer per dag.
VERMOEIDHEID:
Recente
studies hebben laten zien dat suiker die in honing zit eerder
behulpzaam dan nadelig is voor de sterkte van het lichaam. Oudere
mensen die honing en kaneel innemen in gelijke delen, zijn alerter en
flexibeler. Dr. Milton die hiernaar onderzoek heeft gedaan, zegt dat
een halve lepel honing in een glas water en besprenkeld met
kaneelpoeder, dagelijks ingenomen na het poetsen en in de middag om
ongeveer 03:00 uur als de vitaliteit van het lichaam begint te
verminderen, dan neemt de vitaliteit van het lichaam binnen een week
toe.
SLECHTE
ADEMHALING:
Mensen
uit Zuid Amerika gorgelen als eerste in de morgen met een theelepel
honing en kaneelpoeder die in heet water gemengd zijn, dus blijft hun
adem de hele dag door fris.
VERLIES
VAN GEHOOR:
Dagelijks
s morgens en s avonds honing en kaneelpoeder in gelijke delen
ingenomen, herstelt het gehoor.
Misschien
kan je dit delen met vrienden en familie.
Iedereen
kan deze tips gebruiken! wat zij er mee doen, moeten ze zelf
weten!
