Zelfvoorzienend leven - gezondheid - groei - OVERVLOED!
14-09-2011
Boodschap van de WOLVEN!
Message
from the Wolves
By
Julia Griffin
Once we -the
plants, animals and mankind spoke one language, known as the
language of the heart. We also sang a single song, which was called
creation. No creature on the earth has the capacity as does "man"
to create. So in the last hours of this final form of the earth, we
call to you to remember your amazing ability as a creator.
The wolves speak
now, from their hearts, to the souls of man and woman. Once you heard
us, as easily as you understand language now. Our hearts spoke, and,
together we made great discoveries on the planet called Earth. Once
you loved Earth and understood that its substance and your substance
were one. Once we spoke an infinite language, which celebrated the
song of the earth. That song was called "creation." Today,
we will whisper tones of the song, so you can remember who you are;
why you came here; and the all you once knew.
Once you saw in
color, auras, and knew immediately if a plant or tree was good for
you -if it nourished you and how best to use it. Now you use colors
as decor, not as power. And it is power, not color, which we wish to
discuss. Power is necessary to create, and power is needed for
discernment. When you believe that good or bad things are happening
in the world, you relinquish your power.
Perhaps you will
ask: is science not truth or is religion or even metaphysics truth?
And we say nothing is truth unless you know it to be so in your
heart, otherwise it is only the patter of words and images. Even a
common bird sings more truth in its song. The grass, the trees and
the animals grow and live in a truth, which is closer to real truth
than most of the writings on the planet. (That is not to say that
real truth has not been written, mainly we say it is not read or
valued.)
Once, you really
listened. When the birds sang, you knew the meaning of the song. You
could hear the day altered by the sounds of the wind through the
grass or trees. The movement of the ants or the growth of a plant
spoke to your heart. Once you really felt life -the joy of an icy
stream and the pebbles beneath your feet. Nature spoke to you hourly,
and you read messages in the clouds.
There are many,
many versions of the future. Every day, you choose your truth through
your thoughts, not your heart. Man is a creature divided -his mind
and heart are separate. We hoped, when the ages changed, you would
begin to remember your mind-heart. A mind-heart means the heart and
mind are connected, so you no longer speak in two tongues. "Two
tongues" means one voice is ego; the other is the heart. One
voice means a centered heart. But many, many of you did not remember
the connection -you began to dream with fear, not love or joy or
hopefulness.
The fear was far
too great. So we come now, with our simple words, to remind you of
who you really are. Today, tomorrow, the next day-you will create the
future by what you read, what you believe and what you say. You are
very powerful. You can create great destruction or bring down the
grid of sky crossed energies, connecting every home and office. You
can destroy the earth-particularly if you spend more time thinking
about earth disaster, governments and violence than on the beauty of
a walk, the woods, the stars or the call of a hawk, which turn your
eyes toward the sky.
How simple our
words must seem to you. But you have forgotten that the world turns
each day on the axis of a great song, the song of creation, which is
sung almost every moment by the wind, the sun, the insects, the
birds, the whales, the dolphins, the wolves and coyotes. We take
turns singing the song, but each of us repeats the same song. We
worry about you -not ourselves-because very few human beings sing the
song.
While we
understand our words will not be completely understood by many, we
ask you to listen with your own heart and remember these teachings.
We know our vision is far-fetched to you. Nevertheless, we call to
the part of you which once sang the song of creation, and we ask you
to remember with the inner fiber of your being. This song is written
into your DNA and can never be completely forgotten.
How will you know
when you are truly creating? The creatures of the forest will come to
your side. You will see deer in subdivisions, bears in the middle of
nowhere, strange creatures -either by number of time of the day-who
accompany your meditation or deepest thoughts. We hear everything you
think. Do you think it is pleasant? No, it is not pleasant or happy,
for you have forgotten this particular rhythm-and the happiness of
creativity is the true reason you are here.
As this article
was in the phase of development, our scribe doubted our message.
("Could it be that man is truly so powerful?" she asked.)
Today it is August 23, 2011, and an earthquake shakes Washington, DC.
In the past, in your country, earthquakes did not happen in
Washington. Today, your earthquake is the result of hatred and anger.
Inwardly, the
citizens of your country despise the government for taxes, debt and
credit-the loss of an easier life. Outwardly, other countries in the
world hate your country for wealth, waste and life style. Are you
surprised to find inner and outer hatred have created havoc, chaos
and disaster? What are the words you speak? Do you not understand?
The earth must take form around the energy you emit.
We, the wolves,
shake our heads. We have known you in so many incarnations in so many
lands prior to this time. Many of the more advanced souls decided to
reincarnate in the United States, where the land spread forever with
open plains, forests and seas with great abundance. Many of you
reincarnated with strains of pioneers or Native Americans, so your
genetics would lead you toward a close relationship with the earth.
It is so odd that
you have mastered creation through negative emotions, rather than
through creative solutions. Is it not easier to visualize and create
a financial solution, than to cause panic or floods or fear? Yet, it
is how you run and rule your world. Sadly, we sometimes view you as
domestic animals that are afraid of leaving your house or office, who
dirty the water and the earth. But we know you are so much more than
this. After all, we remember you in the earliest incarnations, when
you were god-like and you simply uttered words or held a picture in
your mind to create.
Whether or not
you return to those times of great creation, love and freedom in
nature, we love you. All of nature loves you, regardless of what you
do. We do not hate. We remain hopeful.
We call upon you
in these last hours and ask you to sit under the stars, to meditate
in the morning when dawn touches the world. We ask you to walk
through the forest barefoot or to play in a stream. Perhaps, our
advice sounds simplistic or perhaps it sounds true; however, when you
express love for nature, she can return your love. You will know when
you have mastered the lesson, for you will begin to see and feel
beauty in your life and your creations.
In
closing, we remind you:
1) Sit in nature
and dream or meditate. Nature amplifies the thoughts of your heart,
putting them into form. Ask the birds, trees and water to shape your
heart-thoughts harmoniously and quickly.
2) Look at the
stars before you sleep. Remember you and the stars are one. Ask the
stars to guide you in your dreams.
3) Ask for
awakening and ask for understanding in your role as a creator.
4) See the earth
whole and healed. Throw your spirit into the earth's beauty by gazing
at a sunset or a flower. Allow the beauty to radiate throughout your
being.
5) Simplify your
life. Do less. Dream more. Walk more. Sing.
6) Remember: all
of the parts of nature are singing and talking with you. Listen.
Geruime
tijd reeds speelt het idee van een composttoilet.
Het
waterverbruik van het doorspoelen van plasjes vind ik zooo
verspillend ...
Maar
waar ga ik het zetten ... in de garage, eigenlijk fijn in de zomer
... maar ik zie mezelf in de winter niet de tuin in hollen om ...
ja, niet doen dus!
Besloot
dan maar een hoekje in de badkamer vrij te maken.
Als
opvang nam ik 2 in mekaar passende emmers.
De
bovenste emmer (de grootste) plaatste ik zodoende in de
onderste emmer (iets kleiner) dat er nog een heleboel ruimte
is om de urine op te vangen.
In
de bovenste emmer (grootste), maakte ik middenin enkele gaatjes
met een dikke nagel.
Over
die gaten legde ik een bordje met gekartelde rand, zodat de
urine langs daar in de onderste emmer kan geloost worden ...
De
faeces die op het bordje terecht komen kunnen dus niet naar het
onderste reservoir ...
Enfin
... dit is al opgelost... nu de timmer!
Het gat v/d plee!
Vol
goeie moed toog ik aan den timmer, met hout dat nog in de
garage te vinden was!
Alle
maten genomen, zien dat het goed oogde...
Het
heeft wat kunst en vliegwerk gekost, ben het trouwens niet gewend van
met zulke voor me zware machines om te gaan (wipzaag &
boormachine)
Heb
ongeveer een mooie cirkel bekomen, die ik zo zacht schuurde
als een kinderpoepje ... je moet niet vragen!
Vermits
de afstand die ik had achter een deur niet voldoende was om een
toiletbril te kunnen gebruiken, opteerde ik dan maar voor een
plastiek (voorlopig misschien) deksel!
Voortaan
kan ik dus hier terecht.
Ik
ga proberen te werken met E.M. zemelen, omdat bij gebruik van
E.M. (effectieve micro-organismen) de fermentatie reeds
kan beginnen, en ook deels om zeker geen geurhinder te hebben!
Normaal
gebruik je bij een composttoilet droge bladeren, schaafsel of
droge takjes ... maar vind dit procedé het proberen waard!
(voor
meer info omtrent de fantastische werking/toepassing van E.M.
-
effectieve micro-organismen, kan ik jullie doorverwijzen naar
www.pluviem.be)
Vroeger had men nog geen wc's die op een rioleringssysteem waren aangesloten. Men ving de menselijke uitwerpselen op in een beerput. Beer is een oude benaming voor poep.
Boven die put was een poepdoos! gebouwd, dat was een bankje met een gat erin. De
beerput was een simpel verzamelvat,die regelmatig geleegd moest worden
(met een emmer aan een stok), en de inhoud werd dan weer door de boeren
gebruikt om hun land te bemesten. Een beerput stonk en was niet erg hygienisch te noemen.Daarom bevond deze zich meestal buitenshuis.
Voor
binnen gebruikte men dan een poepstoel, waarvan de inhoud weer in de
beerput werd geleegd. Ook keukenafval werd in de beerput gegooid.
Een
ander systeem, die enigszins lijkt op een beerput, maar die bij correct
gebruik, nooit geleegd hoeft te worden is de septische put of tank.
Dit
is een ondergronds opvangvat met een tussenschot, en een overloop. In
dit systeem zinken of drijven de vaste bestanddelen (slib) om achter te
blijven in de tank, terwijl de vloeistoffen (water en urine) via een
overloop met filter naar een sterfput of een ander afvloeiingsysteem
gaan.
Een sterfput is een put zonder vaste bodem,dus
het water verdwijnt gewoon in de grond. Het afvloeiingsysteem kan ook
bestaan uit pijpen, die het water gewoon ergens lozen.
Het
slib,wat achterblijft in de septische tank, wordt op een natuurlijke
wijze door bacterieën afgebroken. Bij correct gebruik hoeft een
septische tank nooit geleegd te worden. Laat je er echter teveel water
doorvloeien, door er badkamer, keuken, wc en soms zelfs regenpijpen op
aan te sluiten, dan krijgen de bacterieën te weinig tijd om hun
afbrekende werk te doen, en dan eindig je met een tank vol met stinkende
blubber die geleegd zal moeten worden.
Ook het door
de gootsteen gooien van agressieve schoonmaakmiddelen en het gebruik van
toiletverfrissers doodt het natuurlijke bacterieleven in de tank.
Mocht
het verteringsproces in de tank stil komen te liggen, dan kun je
speciale opstart-producten door het toilet spoelen. Maar af en toe een bakje yogurt doorspoelen heeft precies hetzelfde effect.
Het is beter als het water uit badkamer en keuken eerst door een zeepbak gaat, die alle vetten van het water isoleert.
Deze bak dient dan wel regelmatig geleegd te worden.
Het
composttoilet, of te wel droogtoilet, is een wc die je niet met water
doorspoelt, maar waarin de uitwerpselen met natuurlijk materiaal worden
bedekt. Van menselijke poep kan een goed bruikbare compost worden
gemaakt.Dit noemt men humanure. In principe lijkt een droogtoilet op de ouderwetse beerput, met twee belangrijke verschillen.
De beerput bevond zich meestal ondergronds en in het composttoilet
vindt het verteringsproces bovengronds plaats, en in een composttoilet
bedekt men de uitwerpselen met droog absorberend materiaal, waardoor het
niet stinkt.
Men kan de urine via een buisje met
filter laten afvloeien in het riool of septische tank, of direct in de
grond (urine is steriel en bevat geen schadelijke bacterieën),of apart
opvangen om tevens als meststof te gebruiken of men kan de urine gewoon
mee laten composteren.
Bij het laatste dient het composttoilet wel vaker geleegd te worden en is het ook veel zwaarder om te verplaatsen.
Composttoiletten zijn tegenwoordig gewoon te koop,maar een simpel droogtoilet is ook makkelijk zelf te maken.
Je
hebt een vrij grote emmer of bak nodig. Daar kun je dan een ombouw om
heen maken met een wc-bril en een deurtje aan de voorkant. En daarnaast zet je een bak met een natuurlijk, fijn en droog materiaal met een schepje erin. Je brengt eerst een bodemlaagje van het bedekkende materiaal aan in de emmer. En het toilet is klaar voor gebruik.
De uitwerpselen worden niet weggespoeld, maar bedekt met het materiaal, waarbij houtvijzel of fijn zand het beste is. Maar
je kunt ook droge aarde, denne- of sparrenaalden, gedroogde
bladeren,gehakseld stro of hooi, zaagsel, houtas, natuurlijke
kattenbakvulling etc. gebruiken.
Als het maar droog en composteerbaar is, en het de uitwerpselen goed bedekt. Wc papier mag trouwens gewoon in het toilet gedeponeerd worden. Maar tampons en maandverband niet, dat hoort ineen apart bakje.
Als
de emmer bijna vol is, is het tijd om hem te legen. Om het tillen te
vergemakkelijken, kun je wieltjes onder de emmers bevestigen. Hoe
groter de emmer, hoe minder vaak je hem hoeft te legen (zonder urine is
dat, voor een gezin van 4 personen, eens per week (kleine emmer) tot
zelfs een paar maanden (grote emmer of bak).
De inhoud kun je kwijt in de groenbak, of je kunt het zelfcomposteren door het op de composthoop te gooien. Vang je echter ook urine op in je toilet, dan moet een kleine emmer al snel elke dag geleegd worden. Het legen is dan ook veel viezer.
Bevat
je emmer alleen maar poep en droog materiaal dan leeg je de emmer
vrijwel schoon, is het echter gemengd met urine dan blijft er nog wel
eens wat plakken aan de binnenkant. Dus het is stukken
makkelijker als je de urine laat afvloeien, met een buisje of door een
dubbele emmer te maken ( de bovenste met gaatjes en de onderste voor de
urine-opvang).
Na het legen maak je de emmer even schoon en je
plaatst hem terug meteen nieuwe bodemlaag. Je kunt ook verschillende
emmers met passende deksels gebruiken en als een emmer vol is haal je
hem uit je wc, doe je het deksel erop en die zet je vervolgens ergens
weg om door te composteren.
Om er zeker van te zijn dat alle schadelijke bacterieën zijn vernietigd, laat je dat dan zeker een jaar composteren. En dan hou je dan een droge naar bosgrond ruikende compost aan over.
Voordelen van het droogtoilet:
-een droogtoilet stinkt niet, en je hebt dus ook geen spuitbussen, toiletblokjes etc nodig.
- het is geluidloos
- je hebt geen rioolaansluiting nodig
- geen waterverspilling
- goedkoper dan een spoeltoilet (i.v.m. waterbesparing)
- milieuvriendelijk
- je kunt er ook ander afval in kwijt, b.v. keukenafval (als je het maar bedekt)
- je houdt er goede compost aan over
Nadelen vaneen droogtoilet :
- het systeem aan je gasten moeten uitleggen en ze overtuigen dat het niet vies is
- het legen kan (afhankelijk van de grootte) vrij zwaar zijn
- heb je een feestje met veel gasten dan moet je regelmatig controleren of de emmer gewisseld moet worden
Waarom zou je urine apart opvangen ? Omdat ook urine uitstekend als natuurlijke meststof is te gebruiken.
Zo zou je b.v. een pispot of pisemmer elke dag kunnen legen in een speciale gesloten verzamelbak.
De urine laat je daarin 28 dagen fermenteren en dan is het klaar voor gebruik.
Meng
de urine, die ondertussen flink naar ammoniak stinkt, met evenveel
wateren giet of spuit dit over je moestuintje, eventueel met nog wat
houtas erbij.
Behalve dat het goede voeding voor je gewassen is, bestrijdt het ook schimmels.
De urine dient echter wel vrij te zijn van medicijnen (met name anti-biotica) en bij voorkeur zonder bloed sporen.
Dus
mensen die medicijnen gebruiken, en vrouwen die ongesteld zijn, zouden
zolang ergens anders moeten plassen. (b.v. in het composttoilet).
Vind je het een vies idee ? Weet dan dat urine stikstof, fosfaat en kalium bevat, net zoals kunstmest.
Bovendien
wordt menselijke urine in veel delen van de wereld als mest wordt
gebruikt, met name in Afrika en Zuid-amerika, en die gewassen eindigen
regelmatig in de schappen van de westerse supermarkt. En dierlijke urine
en mest wordt vrijwel overal gebruikt. Uiteindelijkis de mens ook een
zoogdier, net zoals de koe en het paard.
Waarom composteren
Ideale plantenvoeding: In de natuur wordt de ontlasting van dieren
vanzelf opnieuw gebruikt. Het is ideale plantenvoeding bevat nuttige
mineralen en spore-elementen. Het maakt, anders gezegd, onderdeel uit
van de eeuwige natuurlijke kringloop.
Geldt voor menselijke faecaliën niet hetzelfde?
We
kunnen ons dat moeilijk meer voorstellen: ons huidige rioolstelsel
voert onze ontlasting zo snel mogelijk af, alsof het vergif is.
Natuurlijk:
onze faecaliën kunnen schadelijke ziektekiemen en parasieten bevatten.
Daarom is het belangrijk dat we daar op een juiste manier mee omgaan.
Maar betekent dat noodzakelijk een peperduur rioolsysteem, waarbij ook
nog eens heel veel water wordt verspild?
Willen we de menselijke ontlasting ook onderdeel maken van de natuurlijke kringloop, dan hebben we helemaal geen spoelwater nodig. En we kunnen toch beschikken over hygiënische, comfortabele sanitaire voorzieningen.
In een composttoilet composteren onze faecaliën,
net als in de natuur, tot een gezonde, bruikbare compost. Het enige wat
we daarbij nodig hebben, net als bij een composthoop, is voldoende
plantaardig materiaal (stro- of hennepsnippers), voldoende vocht en
zuurstof. Het resultaat: een droge, naar bosgrond geurende compost.
Na een seizoen na-composteren op de composthoop kan deze compost zonder risico in de moes- of siertuin verspreid worden.
* Genoeg koolstof bevattende delen zoals gehakseld stro of, nog beter, hennepsnippers, die de stikstof in de faecaliën binden en die een teveel aan vocht opnemen
* Zuurstof
want compostering is een aeroob proces. De micro-organismen die onze
faecaliën omzetten in compost kunnen hun nuttige werk alleen doen als ze
voldoende zuurstof krijgen. Daarom wordt het composttoilet, net als een
composthoop, eens in de driekwart jaar gekeerd. En een filterslang
zorgt ervoor dat een eventueel teveel aan vocht kan worden afgevoerd
* Warmte: daarom plaatsen we een composttoilet in een ruimte waar het niet kouder dan 10 graden Celsius wordt.
Bij
een temperatuur onder de vijf graden is de activiteit van
micro-organismen nog maar heel gering. Elke tien graden die de
temperatuur stijgt, verdubbeld het bacterieleven.
Overigens:
na het keren van een composttoilet, als er weer voldoende zuurstof in
de faecaliënmassa is, stijgt de temperatuur tot zestig tot zeventig
graden. Dat is de temperatuur waarbij de micro-organismen het
allerhardst kunnen werken.
* Hoe zit het met de lucht?
Stinkt zo een composttoilet niet vreselijk? Nee. Zelfs wie zijn hoofd
tot vlak bij de zitting van een composttoilet brengt zal merken dat er
niets te ruiken is. Dat kan ook niet, want een lucht afvoerbuis met een
klein elektrisch ventilatortje zorgt ervoor dat alle nare luchtjes
voortdurend uit het toilet worden weggezogen. Zelfs direct nadat iemand
op het toilet geweest is ruik je niets. Dat kun je van een spoeltoilet
niet altijd zeggen
* En met de hygiëne? In een goed
composttoilet komt gerijpte compost niet in aanraking met het verse
materiaal. Na de eerste fase van verzamelen en voor composteren volgt een
tweede fase van composteren en na rijpen.
Na het keren van het
composttoilet worden eventueel in de massa aanwezige ziektekiemen gedood
onder invloed van de reeds genoemde hoge temperatuur.
Omdat de rijpe compost mogelijk nog schadelijke coli-bacteriën kan bevatten moet deze na het legen van het composttoilet nog een seizoen verder rijpen op de composthoop.
Daarna is het materiaal volkomen onschadelijk voor de gezondheid.
Het
eventuele teveel aan vocht, dat in de eerste fase via een filterslang
uit het toilet weg kan stromen, kan op volkomen hygiënische wijze worden
afgevoerd.
Bijvoorbeeld via de afvoerbuis van het fonteintje in de toiletruimte, of met een slang naar een elders gelegen composthoop.
De
faecaliën van fase één worden verzameld in het eerste compartiment van
het composttoilet, recht onder de zitting. Veel mensen vinden het niet
prettig om van bovenaf tegen die massa aan te kijken. Een klep, vlak
onder de bril, die zich opent zodra men plaatsneemt en die met een
hendel weer gesloten wordt, ontneemt de gebruiker dit kwalijke uitzicht.
Deze klep houdt bovendien eventuele nieuwsgierige vliegjes tegen, die,
als ze de kans krijgen, graag eitjes leggen binnenin het composttoilet.
Mochten er plotseling toch wat vliegjes zijn, dan kunnen ze afdoende
bestreden worden met een natuurlijk bestrijdingsmiddel.
* Waarom liever geen riool? Een gezin van vier personen produceert in een composttoilet per jaar slechts ruim een halve kruiwagen gecomposteerde faecaliën.
Datzelfde gezin gebruikt met een spoeltoilet jaarlijks maar liefst 160 kuub drinkwater (gemiddeld) om dat kleine beetje weg te werken. In
de rioolzuiveringsinstallatie moet dit water, inmiddels vermengd met al
het andere (ook industriële en dus zwaar vervuilde) afvalwater,
gezuiverd worden. Het rioolslib, dat eruit gefilterd wordt, is chemisch
afval.
Moderne, aangepaste installaties halen ook de
fosfaten eruit, waardoor de hoeveelheid slib verdubbelt. Het vermoeden
bestaat dat rioolzuiveringsinstallaties virussen van allerlei ziektes
kunnen verspreiden. Het rioolstelsel voert bovendien in snel tempo
regenwater en weggepompt grondwater af waardoor goed drinkwater - zelfs
in ons waterige landje - schaars en duurder wordt.
Bijgevoegd: enige Youtube filmpjes >>> hoe maak ik zo'n toilet?
Een
tijdje geleden zochten we contact met de sympathieke Lieven David van
De Lusthof!
Hij
is een man, die ganse dagen met tuinieren bezig is, recepten
uitdokert, en dan nog tijd vindt om les te geven 's avonds aan
volwassenen ... (het is zoals je 't bekijkt!)
We
bezochten hem voor 't eerst in de tomatentijd >>> zijn
vochtige en droge serre, met soorten waar je kan van dromen ..
De
meeste soorten zijn zelf gekweekt ...kruisingen ...en vooral LEKKER!
Toen
de frambozen opgebonden dienden te worden en hielpen mee dit te doen.
In ruil konden we ons naar hartelust te goed doen aan de frambozen,
ze waren zo rijp dat ze smolten in onze mond ....hmmm
In
de pompoenentijd brachten we een bezoek om pompoenen te knippen,
zodat ze 's anderdaags konden vervoerd worden. Ze zullen hun
weg vinden naar mensen die er een gastronomische maaltijd soep
mee bereiden. Ook in pannenkoeken erg gewild, en als gebakken
dessertpompoen!
We
namen afscheid van hem >>> onze wagen volgeladen .....
De
toekomst is meer dan nieuwe snufjes en hyper geavanceerde technieken.
Een terugkeer naar de basis en respect voor de natuur zijn minstens
even belangrijk. De woning van de doe-het-zelfarchitect Simon Dale,
in Wales, bewijst het. Ze is volledig opgetrokken uit gerecupereerde
of natuurlijke materialen. Ecologische voetafdruk: nagenoeg nul.
Hobbit
House,
werd zijn woning in de Britse pers gedoopt. Een bijnaam waar Simon
Dale aanvankelijk wat misnoegd over was. Er sprak misprijzen uit,
vond hij. Maar intussen heeft de doe-het-zelfarchitect zich ermee
verzoend. 'Ik moet de vergelijking nu al zowat duizend keer gehoord
hebben', zegt hij. 'En hoe meer ik ze hoor, hoe meer ik ervan houd.
Zeker omdat Hobbits in de boeken van Tolkien staan voor een
duurzame, eenvoudige manier van leven, in harmonie met de natuur en
de omgeving. Het is niet zo vreemd dat de verhalen van Tolkien zo
populair zijn. Ze verbeelden eigenschappen waar veel mensen naar
hunkeren.'
Drie maanden lang bouwde de Britse fotograaf en
vormgever aan de low-impactwoning in Wales. Ze is deels ingegraven
in een heuvel, heeft een turfdak en houdt maximaal rekening met de
omgeving waarin ze neergeplant werd. Dale werkte eraan met zijn
vader, vrienden en toevallige passanten. Het plan tekende hij in
zijn eentje uit. Moeilijk was het niet, zegt hij. 'Je kunt veel uit
boeken halen. Het is een fluitje van een cent: je plaatst een paar
strobalen op elkaar en je gooit er klei tegenaan. De technieken heb
je binnen het uur onder de knie.'
Dale droomde al langer van
een eigen woning. En van een leven in de natuur. 'Als kind speelde
ik vaak buiten of in het buis. Ook toen ik ouder was, trok ik met
vrienden graag de wouden in. Toen we plots de kans kregen om op een
stuk land te wonen en het zelf te beheren, wist ik meteen dat het
een buitenkans was. We kregen van de eigenaar de toestemming om er
een woning te bouwen. De grond was gratis, dat was mooi meegenomen,
maar anders hadden we het ook gedaan. Zelf je huis ontwerpen en
bouwen is gewoon enorm leuk. Tenminste, ik vond het heel
leuk.'
Simon Dales grootste motivatie? De klimaatverandering
en het dreigende olietekort. De crisis ontlopen kunnen we volgens
Dale niet, wel kunnen we voorkomen dat ze verder uitbreidt. Veel
meer gebruik maken van natuurlijke energiebronnen is de boodschap.
'Deze manier van duurzaam leven is heel toegankelijk', zegt Dale.
'Mensen kunnen het zelf doen, zonder veel voorkennis. Sommige mensen
zijn bezorgd om het comfort, maar in verschillende opzichten is er
net meer comfort. Onze woning is bijvoorbeeld drie keer beter
geïsoleerd dan een klassiek huis.'
Maar hoe is het om in
zo'n huis te wonen? 'In één woord?' zegt Dale, 'heerlijk. Ik kom
er tot rust en ik vind het mooi, veel mooier dan een traditioneel
huis met rechte lijnen. Rechthoekige ruimtes geven me het gevoel dat
ik een doos woon. En ik voel me uiteraard dichter bij de natuur dan
in een gemiddelde moderne woning, doordat we in een bos zitten en
bijna uitsluitend natuurlijke materialen hebben gebruikt. Het is een
romantische manier van wonen, denk ik. Een beetje zoals je als klein
kind graag een eigen hut of kamp bouwt in het bos. Het enige ongemak
is dat klassieke meubelen minder goed passen in het interieur. We
hebben geen vlakke muren en weinig effen vloeren.'
Dale
werkte uitsluitend met natuurlijke materialen of
recuperatiemateriaal. 'Stenen en aarde die vrijkwamen bij het
uitgraven, hergebruikten we voor de funderingen en de muren. Het
frame van het huis is gemaakt van los eikenhout dat we vonden in het
bos. In de vloeren, muren en plafonds gebruikten we strobalen als
isolatie, en op de muren hebben we kalkpleister aangebracht. De
vloeren en vensters zijn opgetrokken in recuperatiehout. Ik heb één
ding geleerd tijdens het bouwen: alles wat je ook maar nodig hebt,
kun je vinden in een of andere vuilnishoop.'
'Ook bij de
keuze van onze huishoudapparaten hebben we aan de natuur gedacht. De
koelkast wordt bijvoorbeeld gekoeld met lucht die via de fundamenten
van onder de grond komt. Ze maakt geen ijs aan, maar houdt wel
spullen koud als het warm is. Voor de computer, muziekinstallatie en
verlichting hebben we zonnepanelen op het dak.'
Beton wilde
Dale niet in zijn woning. 'Betonconstructies ademen niet en kunnen
ongezond zijn. Het is ook niet gemakkelijk om beton te hergebruiken.
Klei, kalk of een andere grondstof zijn vaak goede alternatieven.'
Dale begon met het houten raamwerk en plaatste daarna het dak, met
stro als isolatiemateriaal. Op het stro werd plastic gelegd om het
waterdicht te maken, vervolgens ging er aarde op. Een heel
eenvoudige manier om een dak te bouwen, volgens Dale. 'Het is
low-tech,
goedkoop en het heeft een minimale visuele impact. We hebben stro
niet alleen in het dak, maar ook in de muur gebruikt.'
'Of er
brandgevaar is? Nee, zolang er geen lucht in zit. We hebben er een
laag aarde en kalk op gelegd, waardoor het volledig vuurvast is.'
Het stro was een van de grootste uitgaven, de meeste andere
materialen waren gratis. Het hout dat we vonden in het bos was een
bron van schitterende mogelijkheden en creatieve uitdagingen,
dankzij de verrassende vormen.'
