Zelfvoorzienend leven - gezondheid - groei - OVERVLOED!
01-09-2009
Onze trips: De Gaumestreek & Argonne
De GAUMEstreek
In
juni trokken we naar de Gaumestreek, deze streek was ons niet gekend...
In
ons vizier hadden we Virton, Torgny, Chassepierre.
Vermits
we aan de Franse grens verbleven, zijn we daar ook enkele dorpjes
gaan bezoeken.
Virton:
vonden we maar niks, er is ook een papierfabriek die een geur nalaat,
die alles behalve aangenaam is.
Tenslotte
is het ook een stad, en steden die willen we absoluut vermijden.
Torgny
heeft ons hart gestolen, het is Dé Parel van de streek!
Liefelijk,
doet Zuiders, Provenceachtig aan, het weer was dan nog eens
uitstekend ... het kon dus niet stuk.
Het
voelt ginder erg goed aan.
We
bezochten het Natuurpark en waren er net in de periode van de
bosaarbeien (die lieten we natuurlijk niet hangen!)
In
Frankrijk bezochten we Avioth, dit is een klein dorpje, met
Kathedraal, te vergelijken met Chartres...
Ook
Montmedy met zijn grote en prachtige citadel ... mooie streek
En
dan nog Marville, een onoogelijk dorpje, maar erg krachtig!
Bij
het huiswaarts keren kwam ook Chassepierre aan de beurt, een krachtig
pittoreske plaatsje aan de Semois .... mooi mooi!
En
zo hadden we een overzicht op wat de Gaume te bieden heeft: een mooie
streek, micoklimaat, maar helaas, gronden ....
Onze
trip naar Argonne
Op
aanraden van vrienden trokken we gepakt en gezakt naar Argonne., er
is daar veel leegstand, zodoende ...
Logeren
deden we op een domein van 1 ha, om in de sfeer te komen ... haha
We
logeerden in Romagne, een klein dorpje in de buurt van Grandpré.
De eigenaars waren Nederlanders, die ons verwenden met alle lekkers wat
hun hectare te bieden hadden. We kwamen dan ook juist in de
tijd van de mirabellen aan ...hmmmm. Ook de bramen op de
zuidkant waren erg lekker en de frambozen, deden zeker niet onder!
Het
glooiende landschap sprak alleszins aan. Na verkenning van de streek
blijkt Argonne zowat de graanschuur van Frankrijk te zijn.
Veel
boerderijen staan te koop, maar nergens grond bij, alles wi
opgeslorpt door andere boeren...
De
dorpjes, die omwille van de rust en de stilte, en het niet meer overspoeld
worden van toeristen, leeglopen ... de jongeren trekken naar de
steden...
Vroeger
werden deze dorpen veel bezocht, naar de grote oorlog van 1914
'18.
Maar
de dag van vandaag zijn al de oudstrijders, hun nabestaanden....
overleden ... dus er is geen bron van inkomsten meer.
Zodoende
leven de mensen daar nog zoals in de jaren 1950, wat op zichzelf
zeker een zegen is!
De
mensen bekijken je argwanend als je in de bossen gaat wandelen..
Tot
we een geleide wandeling meededen met een Nederlander die ter plaatse
een museum heeft.
Toen
kwamen we te weten dat la grande guerre hier écht een waar
slagveld heeft aangericht, en dat de bossen vol herinneringen zijn
aan die slagen die werden geleverd!
Op
het geploegde veld van de boer zagen we munitie liggen, een
scheerkwast, een tandenborstel, een broekriem, en het was er zeker
niet gelegd omdat wij daar voorbij kwamen, het veld was trouwens
juist geploegd!
Tot
de jaren 1950 heeft men enkel dennenbomen kunnen planten in de regio
... er groeide anders niets, nu zijn er loofbomen aangeplant, maar
binnenin zijn deze groen/blauw, van het koper en wat nog allemaal,
restanten van de munitie die daar is gebruikt!
