Zelfvoorzienend leven - gezondheid - groei - OVERVLOED!
17-06-2010
Eetbare "wilde" planten en "onkruid"
Eetbare
wilde planten en "onkruid"
Wat geeft nou
meer voldoening dan het eten van een zelf bereide maaltijd, van zelf
verzamelde, krachtige wilde planten?
Tegenwoordig
is de kennis hieromtrent een beetje weggezakt vandaar dat we hier
de belangrijkste tekst uit het boekje Eten Uit de Natuur,
van Carla de Bruijn, Wies Teepe (IVN Amstelveen) en Katja Sienknecht
(IVN Amsterdam), plaatsen om de band en het plezier met de
natuur weer deels te herstellen. Heel veel plezier!
Regels
voor het verzamelen ~ Laat plekken links liggen, waarvan je
vermoedt dat er iets niet klopt, bijvoorbeeld omdat er ooit vuil
is gestort, omdat er wordt gespoten of op plaatsen waar het vies
is (honden, drukke wegen (500m) of spoorrails (2km));
~
Vermijd natuurgebieden en verboden terreinen;
~
Op de Rode Lijst staan beschermde planten die niet geplukt
mogen worden, ook niet als er veel staan;
~
Houd de natuur heel, en neem al je rommel weer mee naar huis;
~
Pluk of raap nooit alles, in verband met het overleven en
uitzaaien van de plant, en in verband met voedselvoorziening voor de
in de buurt levende dieren;
~
Neem altijd de nodige plantenkennis mee het veld in (in je
hoofd, in de vorm van een vriend, of een goede plantengids).
Extra
aandachtspunten ~ In holle grasstengels leven eencelligen
die darmklachten kunnen veroorzaken
~
In een bosrijke omgeving leven teken. Bij thuiskomst uw
lichaam (laten) controleren, en evt. teken er tegen de klok in
draaiend uittrekken (met een tekentang of een pincet).
~
Bramen en frambozen alleen plukken boven kniehoogte, ivm met
mogelijke vossenpoep.
~
Controleer altijd op insecten en slakken.
~
Als de plantsoenendienst gespoten heeft met insecticide of
herbicide is dat vaak zichtbaar: de bladeren vertonen
verkleuringen en vergroeiingen.
~
Het puntje van duindoornstekels breekt makkelijk af (ook in de
huid). Gebruik bij het plukken dikke tuinhandschoenen.
Bladeren
Voordat
de plant gaat doorschieten en bloeien kunnen de bladeren gebruiktworden als groente (stoven, koken, soep, salade), om thee van
te trekken, als kruid om gerechten een bijzondere smaak te geven of
als geurbuiltjes tussen het linnengoed (al dan niet om insecten te
weren).
Voor
salades alleen de jongste blaadjes gebruiken. De bladeren van
in het voorjaar bloeiende planten bevatten vaak veel vitamine C.
Er
zijn planten die eetbaar lijken, maar giftig zijn. Verder zijn
er eetbare planten die in rauwe toestand of in grote hoeveelheden
giftig kunnen zijn. Hier een opsomming van de belangrijkste/meest
voorkomende.
Giftige planten die eetbaar lijken
~
Kardinaalsmuts: komt veel voor in de duinen en plantsoenen. ~
Wilde wingerd: niet erg giftig, vruchten zien er niet erg
aantrekkelijk uit. ~ Klimop: de mooie blauwe bessen zijn
voor ons behoorlijk giftig, voor vogels niet. ~ Heggenrank:
heeft mooie rode glanzende bessen. Komt in de duinen voor en langs
ruige terreinen (over hekken). Hoort bij de nachtschadenfamilie,
waarvan velen giftig zijn, net als ~ Bitterzoet: dat ook
veel in de duinen voorkomt en met zijn mooie, zwarte bessen ook
eetbaar lijkt, maar erg giftig is. ~ Kruidvlier: Lijkt op
de gewone vlier, maar ziet er 'raar' uit. Zowel het blad als ook de
trossen met bessen zijn veel compacter en minder gesteeld. De trossen
staan meer, dan ze hangen. Verder ruikt de hele plant vies. ~
Bergvlier, Trosvlier en Rode Vlier: tweelingbroertjes van de
zwarte vlier, maar met vuurrode bessen. Komt zelden voor en is
duidelijk te herkennen, ~ Sneeuwbes: kinderen spelen er
graag mee. De witroze sponzige bessen hebben een harde schil en je
kunt ze lekker laten knappen onder je schoenen. Ze zijn vrij
giftig. ~ Kamperfoelie, alle soorten: allen rankende gewassen,
vnl. bosplanten, in tuinen en plantsoenen. ~ Liguster: de
glanzende zwarte bessen zijn giftig. ~ Salomonszegel en
lelietjes-van-dalen: de Salomonszegel heeft blauwachtige
vruchten, de lelietjes-van-dalen zijn oranjerood. Allebei zijn ze
zeer giftig. ~ Aronskelken, alle soorten: de uit de grond
oprijzende stengel is om en om bezet met afgeplatte oranjerode
bessen. Erg giftig, maar een lekkernij voor fazanten. ~
Christoffelkruid, zeer giftige zwartblauwe bessen. ~
Taxus: alles van deze enige Nederlandse naaldboom is giftig,
behalve de rode zaadrok (niet op de pit bijten). ~ Fluitekruid
(bloei: april/mei) is goed eetbaar maar zou verwisseld kunnen
worden met hondspeterselie (klein, onbehaard, bloei: juni/okt.) of
dolle kervel (groot, behaard, stinkt, vaak roodgevlekt, bloei:
mei/juli).
Eetbare
planten, die rauw of in grote hoeveelheden giftig zijn: ~
Lijsterbes: gekookt prima voor jam, niet rauw eten. ~
Beukenootjes: de nootjes bevatten blauwzuur. Gewoon
eten kan geen kwaad, maar niet verzamelen en er handjesvol van zo in
je muesli strooien. Uit de oorlog zijn vergiftigingsverschijnselen
bekend! Na drogen of roosteren ongevaarlijk. ~ Gelderse
roos: mooi, roodglanzende, ietwat doorschijnende bessen. Rauw
gegeten kunnen ze diarree en maagdarmontstekingen veroorzaken. Bessen
alleen gekookt gebruiken.
Lekkere dingen die je veel kunt
tegenkomen
~
Appels: vaak als sierboom aangeplant. Al zijn de appels klein:
je kunt er prima moes en gelei van maken, niet schillen maar in z'n
geheel koken en dan zeven.
~
Bramen: veel langs ruigtes e.d. Kijk uit langs NS-sporen, er
wordt vaak onkruidverdelger gespoten.
~
Frambozen: in loofbossen. Meestal niet in noemenswaardige
hoeveelheden. Wel erg lekker en gezond.
~
Wilde aardbeien/bosaardbeien: in en om loofbossen. Niet vaak
en niet veel in Nederland, maar wel een traktatie.
~
Vlier: langs bosranden vind je vaak veel vlier. Vlier is
makkelijk te plukken, rijkelijk aanwezig en erg gezond. Het
schoonmaken is een karwei en niet aan te bevelen voor mensen die bang
zijn voor spinnen. Van het sap van de bessen kun je siroop
maken, jam of zelfs koude soep. Van de bloesem kun je
siroop en gelei of jam maken. Vermijd de stelen en steeltjes zoveel
mogelijk.
~
De gele kornoelje (rode, ongeveer olijfgrote en -vormige
bessen, met één grote langwerpige pit). Van oorsprong een
Nederlandse bosplant, maar nu vaak in plantsoenen te vinden. Reeds
door Thijsse geroemd om z'n smakelijkheid. Je maakt er met wat suiker
(water toevoegen noodzakelijk) een compote van, die qua smaak lijkt
op rabarber, maar zonder het vervelende gevoel aan de tanden. Eén
pond bessen = één pond compote. Je moet het wel door een zeef
wrijven, zodat de pitten en schillen achterblijven.
~
Kersen (wild en verwilderd), pruimen (ook de rode en
gele siersoorten zijn eetbaar!!), kweeperen (heerlijke gelei),
allemaal in plantsoenen.
Hoe verzamel je (hygiëne,
sociaal, milieu)?
Nootachtige
vruchten kunnen prima in een plastic of linnen tas worden verzameld.
Voor
zachte vruchten zijn schoongemaakte ijsbakken ideaal.
Neem er een aantal van mee op pad, je kunt er beter te veel dan te
weinig hebben. Voordeel is, dat je meestal weet, wat de inhoud van
een bak is. In een bak zijn de vruchten goed beschermd.
Sap,
dat evt. uit de vruchten loopt blijft in de bak en kan worden
gebruikt.
Nootachtigen
kun je het beste rapen. Dan weet je dat ze rijp zijn en je beschadigt
de planten niet. Ga niet aan een boom of struik hangen om takken naar
beneden te trekken en gooi niet met voorwerpen naar kastanjes e.d.
Let op dat geen van de zaden 'bewoond' is.
Zacht
fruit kun je het best zo rijp en gaaf mogelijk oogsten. Als je jam of
compote gaat maken is overrijp fruit niet zo'n bezwaar. Zorg ervoor
dat je zo min mogelijk beestjes mee oogst.
Toepassingen,
conserveren en bewaren
Je
kunt ervoor kiezen om je vruchten en zaden zo puur mogelijk te
conserveren.
Meestal
betekent dat drogen of invriezen (sponzige vruchten alleen gepureerd
invriezen).
Drogen
doe je op een droge, warme plek in huis.
Vruchten
mogen bij voorkeur niet overrijp of stuk zijn.
De
onderlinge afstand moet groot zijn en te grote vruchten (appels e.d.)
kun je het beste in plakjes snijden.
Het
is een goed idee om de vruchten op keukenpapier te leggen.
Appels en ander fruit, dat bruin verkleurd, kan worden behandeld door
het door citroensap te halen.
Bladeren
kun je aan een draad rijgen en op een koele, droge, winderige
plaats hangen, bijv. in een schuur. Een voedseldroger is
natuurlijk de ultieme luxe (het kan ook in de oven op een zeer lage
stand.
Nootachtigen
kunnen op kranten worden gedroogd. Vruchten kun je inkoken met
suiker, honing of melasse (compote) en eventueel een bindmiddel,
zoals pectine (jam). Noten kunnen gedroogd worden, maar je kunt ze
ook malen en er met honing en b. v. vruchtenpuree voedzame repen voor
onderweg van maken.
Kastanjes
kun je poffen maar je kunt ze ook pureren, bijvoorbeeld met honing en
kaneel. Wat je ook wilt bewaren: koel, donker en droog.
Bij
het drogen, inmaken e.d.: werk zo schoon mogelijk en maak je glaswerk
met een sodasopje schoon (erna wel even met heet water naspoelen).
Komboecha lijkt op een zwam, maar
is er geen. Het is evenmin een kwal, een
paddestoel of een wier. Het is geen schimmel, geen mos of het is geen
alg.
Niemand weet waarbij
men het feitelijk moet klasseren. Gemakkelijkheidshalve noemen we het
dan toch maar een zwam.
Komboecha heeft
een brede therapeutische werking.
De bekendste komboecha-gebruiker
is ongetwijfeld ex-president Reagan van Amerika. Hij zou
minstens een liter komboecha per dag drinken! In 1983 kreeg Reagan
kanker aan de darm, de blaas en de neus.
Er waren uitzaaiingen en de
ziekte leek fataal. Iemand uit Reagans omgeving herinnerde zich dat
de gekende Russische schrijver Alexander Solsjenitsin in zijn
boek Kankerpaviljoen schreef over een effectief natuurmiddel
dat in de Russische kampen gebruikt werd. Men ging te rade bij
Solsjenitsin en dat natuurmiddel bleek de komboecha te zijn!
Het is zeker niet de bedoeling om
komboecha als een wondermiddel te propageren. Geloven in mirakelen is
immers vermetel. Toch staat het vast dat komboecha een zeer goed
preventief en therapeutisch middel is dat wereldwijd miljoenen
enthousiaste gebruikers kent.
HERKOMST
De komboechazwam is reeds meer
dan duizend jaar bekend in China. In onze streken leerde men
ze kennen via Rusland waar het tot op de dag van vandaag een
populair volksmiddel is.
Meer en meer neemt de kennis over
deze wondere zwam toe en vooral in de middens van
natuurgeneeskunde wordt zij aangeprezen. Als men de
getuigenissen leest komt men sterk onder de indruk van de
spectaculaire heilzame krachten.
UITZICHT
De komboecha is een
levensgemeenschap van gisten en bacteriën. Het is een taaie,
glibberige massa. De gladde witachtige zijde is de bovenkant, de
bruine ruwe zijde is de onderkant. De komboecha neemt de vorm aan
van de recipiënt waarin het zich bevindt: in een ronde pot krijg je
een ronde zwam, in een vierkantige pot een vierkantige zwam.
KOMBOECHADRANK
Komboechadrank smaakt flink
zuur, te vergelijken met zure appelwijn, ciderazijn of
molkosan. Let op: is hij zoet, dan is hij niet goed!
In de meeste natuurwinkels kan
men komboechadrank kopen maar men kan hem vrij gemakkelijk zelf maken
op voorwaarde dat men vertrekt met een goede komboechazwam. Zon
zwam kan men krijgen bij vrienden of kennissen die reeds met de
komboechacultuur bezig zijn of u kan ze opkweken vanuit een fles
gekochte drank.
GEZOND?
De heilzame werking van de
komboechadrank wordt nauwelijks ontkend. De bestanddelen van het
wondere goedje werden reeds meerdere malen wetenschappelijk
geanalyseerd.
De inhoud werd geïdentificeerd
als courante chemische verbindingen die ook toegepast worden in de
courante farmacie. Maar net zals bij kruiden, ligt de kracht in
het samenspel van de talrijke bestanddelen. Het geheel is meer dan de
som van de delen.
Als middel tegen ongemakken en
kwalen is de lijst lang, zo lang dat men op de duur de wenkbrauwen
fronst: is komboecha misschien een tovermiddel? In Hagers Handbuch
der Pharmazeutischen Praxis een standaardwerk, wordt komboecha
vermeld als volksgeneesmiddel tegen alle kwalen en in hetbijzonder als waterafdrijvend middel, als middel tegen
darmtraagheid, jicht, arterioslerose, en om nier- en galstenen af te
voeren.
Verder zou komboecha gunstig zijn
bij: - pijnlijke en onregelmatige menstruatie -
eksterogen (compres met komboecha) - zweren (deppen
met komboecha) - slaapstoornissen -
baarmoederontstekingen - migraine - te hoge of
te lage bloeddruk - maag- en darmontstekingen -
spijsverteringsstoornissen - lelijke littekens
(compressen) - depressie - kliergezwellen in de
keel - pijn in de lenden en de rug - couperose -
psoriasis
DOSERING
Vooraf weze gezegd dat sommige
mensen de komboechadrank niet binnen krijgen. Met kleine
hoeveelheden beginnen is dan ook aangewezen. En bij een uitgesproken
walg moet men dit aanzien als een te volgen signaal van ons
lichaam. Doorgaans neemt men 3 keer per dag een half kopje
komboechadrank, al of niet aangelegd met water. De eerste
inname liefst op een nuchtere maag, de laatste enkele uren
voor het slapengaan.
De dosis kan zonder problemen
verhoogd worden: Ronald Reagan dronk 1 liter per dag! Men
mag komboecha drinken zolang men wil, maanden, jaren, zelfs
levenslang. Maar, zoals reeds gezegd: bij tegenzin is het beter om
ermee te stoppen. Op sommige plaatsen in Rusland wordt komboecha
verkocht als frisdrank (detegenhanger van
Coca-cola?). Geneesheren waarschuwen dat in bepaalde
omstandigheden en bij bepaalde personen zuurvergiftigingvan het bloed zou kunnen ontstaan, zeker bij zware suikerzieken.
Vertel het aan uw arts dat u regelmatig komboecha drinkt!
ZELF
MAKEN
Maak 3 liter thee van 15 g losse
zwarte (of groene) Chinese thee. Gebruik kalkarm water. Laat
minstens een kwartier trekken en daarna zeven. Voeg 300 g suiker
toe en roer tot hij volledig is opgelost. Als alles afgekoeld is
tot circa 30° overgieten in een bokaal met brede hals. Giet een
kopje komboechadrank bij ofwel 10 eetlepels azijn. Leg de
moederzwam op de vloeistof, met de gladde kant naar boven. Sluit
de bokaal af met een gaasje en een elastiekje en zet hem op een warm
plaatsje. Laat 14 dagen gisten. Giet nu over in schone
flessen. Zorg ervoor dat het bezinksel achterblijft: gebruik een
kaasdoek of hevel over. Als er toch zwevende deeltjes meekomen is dit
geen bezwaar. Alleen, heldere drank oogt mooier dan troebele
drank. Bewaar de fles(sen) op een koele plaats. Komboechadrank
kan gemakkelijk zes maanden bewaard blijven, zonder zijn kracht te
verliezen.
MEER INFO.
Frans Balis & Roos Van Hoof
schreven over de KOMBOECHA een interessant en zeer toegankelijk
werkje onder de titel Komboecha of kargasok, eeuwenoud
levenselexir brengt opnieuw gezondheid. Het boek werd uitgegeven
door Farma Import; Heymansplein, 45 3581 Beverlo-Beringen. Tel
011/40.14.07
Komboecha
- de stille kracht
Een zure
drank, voor het eerst beschreven in een "geneesmiddelenboek"
in 221 voor Chr. in Noord-China. Tegenwoordig als volksmiddel bekend
in Zuid-Siberië, grote delen van China, Korea, Japan en bijna alle
Zuidelijke Russische staten en tegenwoordig hoe langer hoe beter
bekend in U.S.A., Brazilië, Oost-Europa, Duitsland, Nederland en
zelfs hier! KOMOECHAdrank bevat de symbiose van verschillende
micro-organismen. Die micro-organismen zetten alle suikers om in
stoffen die een heilzame werking hebben op het menselijk
organisme. Door die omzetting wordt de drank zuur (PH ongeveer
2,8). Door het gistingsproces ontstaan in KOMBOECHA heel
belangrijke stoffen: gluconzuur, rechtsdraaiend melkzuur, natuurlijke
antibiotische stoffen, vitaminen en andere organische zuren.
Komboecha
ontgift
Eén van de
belangrijkste eigenschappen van KOMBOECHA is zijn zuiverende
werking op het organisme. Daardoor heeft KOMBOECHA een
preventieve werking bij heelwat chronischeproblemen.
KOMBOECHA helpt op een
natuurlijke wijze afvalstoffen van onze eigen stofwisseling, of
giftstoffen opgenomen met de voeding of ademhaling af te voeren via
de nieren.
Dat hebben Dr. Molodejew en Dr.
Grigorijew met hun team ruimschoots aangetoond tijdens hun onderzoek
in het district Perm in de USSR in 1951 (KOMBOECHA de theezwamdrank
van W. Frank blz. 144) Het is zeer belangrijk dat men in de
loop van de dag naast KOMBOECHAvoldoende water drinkt, om de
afvoer van die afvalstoffen mogelijk te maken.
Komboecha
en infecties
Verschillende
organische zuren (waaronder usninezuur) van de KOMBOECHAdrank hebben
antiobiotische eigenschappen. Trouwens een KOMBOECHAgebruiker
die na een tijdje gezuiverd is van afvalstoffen zal automatisch een
beter werkende afweer kunnen opbouwen en zijn algemene immuniteit
tegen chronische infecties verbeteren. (zie ook: KOMBOECHA de
theezwamdrank van W. Frank blz. 120)
Komboecha
en de spijsvertering
De miljoenen
levende micro-organismen kunnen samen met het rechtsdraaiend melkzuur
een heilzame invloed uitoefenen op onze darmflora.
AangezienKOMBOECHA direct ter plaatse kan inwerken ervaren mensen met
spijsverteringsproblemen soms al heel snel verbetering met een
KOMBOECHAkuur. Ook bij maagproblemen bleek KOMBOECHA tot op
heden steeds vrij snel te scoren.
De naam KOMBOECHA komt van
(Theezwam van R. Fashing)
Dokter KOMBOE, een Koreaans
dokter die in 414 na Chr. uitgenodigd werd aan het hof van de
Japanse Keizer Inkyo, omdat die erg sukkelde met de maag. Zijn
eigen hofartsen konden hem niet helpen en toen Dr. Komboe na twee
weken zijn CHA (thee in het Japans of Chinees) klaar had
bleek de keizer al snel verlost te zijn van zijn probleem. De
populariteit van de drank steeg meteen enorm en KOMBOECHA werd de
meest gebruikte benaming voor deze drank.
Heel wat
KOMBOECHAgebruikers getuigen dat ze met de drank een veel vlottere
vertering hebben van maaltijden die vroeger steeds op hun maag bleven
liggen.
Komboecha
en de darmen
Eerste
officiële melding: Prof. Henneberg 1926: Handbuch der
Gärugsbateriologie) Organische zuren in de darminhoud stimuleren
de dikke darmperistaltiek op een zacht en veilig wijze. De hogere
zuren in de KOMBUCHAdrank worden weinig opgenomen in het bloed en
zullen dus hetzelfde effect veroorzaken als vruchtenzuren éénmaal
ze in de dikke darm toekomen: een veilige stoelgangbevorderende
werking. Let wel! Iemand die voor het eerst KOMBOECHA drinkt en uit
zichzelf al een vlotte darmperistaltiek heeft moet zeker met een lage
dosis starten (3 x 50 cc per dag), dit om diarreetoestanden te
vermijden. Na enkele dagen kan men dan overgaan naar de gemiddelde
dosis (3 x 100 cc).
Komboecha
en de lever
(Dr.
Valentin Köhler: Glucuronsäure macht Krebspatienten Mut.) uit
Arztliche Praxis 33 (1981), 887 / (Komboecha of Kargasok F. Balis en
R. Van Hoof blz. 57) Onze lever maakt dagelijks kleine
hoeveelheden glucuronzuur aan. De hoofdeigenschap van dit
glucuronzuur is: het lichaam ontgiften van afvalstoffen die
anders door hun moeilijke oplosbaarheid in ons organisme opgestapeld
worden en op de duur schade kunnen veroorzaken.
Klinisch-biologen kennen zeer
goed de glucuronaten (de conjugatie van glucuronzuur met een
afvalstof uit ons lichaam) die in de urine teruggevonden
worden. KOMBOECHA bevat dit glucuronzuur.
KOMBOECHAgebruikers bezorgen hun lever de extra hoeveelheid
glucuronzuur, waardoor de lever haar ontgiftende werking heelwat
beter kan uitvoeren.
Een
persoon met teveel afvalstoffen in de lever zal meestal een
bruinverkleuring vertonen rond de ogen, verdraagt heel slecht
sterk licht en heeft een afkeer van scherp zure spijzen (citroen).
Na een tijd KOMBOECHA gebruik merkt men duidelijk dat die
verschijnselen verdwijnen.
Komboecha
en de nieren
Dr. Max
Bing in Die medizinische Welt 2 (42) 1576-1577 (1928) Vrij naar:
F. Balis en R. Van Hoof in Komboecha of Kargasok blz. 106
(1991) Meestal merk je binnen het half uur dat KOMBOECHA de
afvoer van overtollig water bevordert, en
dat gebeurt anders dan bij koffie - dat eveneens waterafdrijvende
eigenschappen heeft-. Koffie veroorzaakt een verdroging van de
darminhoud waardoor de stoelgang harder wordt.
Bij KOMBUCHA daarentegen wordt
het meervolume aan urine vooral uit de weefsels gerecupereerd,
waardoor de normale stoelgang niet wordt verstoord.
Heelwat KOMBOECHAgebruikers
hebben al ervaren dat oedemen vrij snel verminderen onder invloed
van de drank. Door zijn gehalte aan natuurlijke antibiotische
stoffen kan KOMBOECHA ook bescherming bieden tegen chronische
unineweginfecties.
De zure KOMBOECHA zou ook in
staat zijn om alkalisch niersteengruis terug op te lossen en uit
te drijven.
Komboecha
en de gewrichten
Eerste
officiële melding: Prof. Dr. Rudolf Kobert: Teekwass. Mikrikosmos
(1917-18) Vrij naar: Komboecha of Kargasok Balis en Van Hoof
(1991) blz. 105
KOMBOECHA drinken
brengt micro-organismen in het lichaam die samen met o.a.
glucuronzuur in staat zijn de schadelijke afzettingen van
naaldvormige unrinezuurkristallen en van andere afvalstoffen terug
oplosbaar maken, zodat ze via de nieren het lichaam kunnen verlaten.
De sterkere reuk en de donkere kleur van de urine zijn daarvan het
duidelijk bewijs.
Het is dan ook van het
allergrootste belang dat mensen met gewrichtsproblemen ten gevolge
van urinezuuropstapeling zeker voldoende (water) drinken om de
nieren te stimuleren.
Na enkele weken voldoende
KOMBOECHAgebruik zal men merken dat de gewrichten soepeler worden
en dat meestal ook de pijn achterwege blijft.
Komboecha
en het bloed
Officiële
melding: (1928) Dr. Max Bing: Die Medizinische Welt 2 (42)
1576-1577 Vrij naar: F. Balis en R. Van Hoof: Komboecha of
Kargasok (1991) blz. 107
KOMBOECHA is een heel complex
product, waarbij de synergische (elkaar versterkende) werking van
zijn componenten ook op de samenstelling van ons bloed een invloed
heeft. Heel wat bloedproeven hebben de laatste jaren bewezen dat
KOMBOECHA invloed heeft op cholesterol en vetstoffen in ons
bloed.
Daarnaast is KOMBOECHA
krachtig bloedzuiverend door de verbeterdenier- en
darmwerking.
Alle hogebloeddrukpatiënten
hebben ervaren dat ze met KOMBOECHA hunbloeddruk zagen
normaliseren. Hier kunnen we echter niet sterk genoeg benadrukken
dat de voorgeschreven geneesmiddelen steeds verder doorgenomen moeten
worden tot de dokter zelf andere adviezen geeft!
Komboecha
en de huid en de slijmvliezen
Vrij naar:
Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 108 Slechte
stofwisseling, vaak veroorzaakt door darm- en leverproblemen,
kan oorzaak zijn van ongezonde huid.
Door de stofwisseling te
verbeteren en het evenwicht in de darm te herstellen zal KOMBOECHA
ook hier verbetering brengen.
Oudere mensen
beweren dat de drank verjonging in de hand werkt: de huid wordt
strakker,
rimpels verminderen en
ze voelen zich
opvallend gezonder en vitaler.
Onder invloed van
KOMBOECHA vermindert de kans op huidontstekingen (jeugdacné) en zal
de tranpiratie frisser gaan ruiken. Met de tijd hebben ook al
heelwat vrouwen ervaren dat ze met een langdurige KOMBOECHAkuur
minder of geen last meer hadden van chronisch vaginale
(schimmel)infecties.
Komboecha
en allergie
Vrij naar:
Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 109
Allergieproblemen worden vaak in
gang gezet door de onbewuste opname van lichaamsvreemde stoffen o.a.
door scheikundig behandeld voedsel (sproeistoffen), luchtbezoedeling,
detergenten ...
Aangezien KOMBOECHA met zijn
glucuronzuur één van de krachtigste middelen blijkt te zijn om het
lichaam te zuiveren, zien we vaak, maar toch niet altijd,
alergiereacties verminderen of zelfs verdwijnen.
Komboecha
en geestelijke prestaties
Vrij naar:
Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 107 De vele
zuren en vitaminen uit de KOMBOECHA hebben de eigenschap dat ze
doordringen tot in iedere cel van ons lichaam en daar de omzettings-
en verbrandingsprocessen gaan stimuleren. Het
eindresultaat van al die minime stimulaties in alle celletjes laat
zich voelen. KOMBOECHAgebruikers vertellen steeds dat ze zich
fitter, actiever, kortom gezonder voelen. Arbeiders en medisch
personeel getuigen dat ze minder last hebben van werken in
ploegverband (verschuivende werkuren, nachtwerk). Studenten
ervaren dat ze intensiever en geconcentreerder kunnen blokken. Het
gehalte aan vitamines en het feit dat ons lichaam na een tijd
KOMBOECHAgebruik verlost geraakt van zijn overbodige of zelfs
schadelijke ballast-(=gif) stoffen, zal natuurlijk ook meespelen
in dit algemeen fitheidsgevoel.
Komboecha
en kanker
(Komboecha
of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof 1991 blz. 114) (Komboecha
de theezwamdrank van G.W. Frank blz. 144 en verder)
Tijdens onderzoek naar
verspreiding van kanker in de voormalige Sovjet-Unie, stelde men vast
dat er in bepaalde streken weinig of geen kanker voorkomt.
Nochtans was het leefmilieu daar zeer ongezond: chemische- en
metaalindustrie in verouderde fabrieken en sterke luchbezoedeling. De
enige verklaring die men tenslotte vond voor de haast onaantastbare
vitaliteit en werklust, bleek nu juist de gewoonte te zijn bij die
mensen om reeds van oudsher hun dagelijkse hoeveelheid
KOMBOECHA te drinken. (Citaten uit Arztliche Praxis nr 24/1981
blz. 887)
"Dr. Valentin Köhler
bereikte met glucuronzuur, dat een component is van KOMBOECHA,
verrassende resultaten bij klinisch opgegeven kankerpatiënten en
stelde daarbij vast:
- geen
nieuwe metastasen (uitzaaiingen) - gewichtsverlies stopt, soms
treedt gewichtstoename op! - toename in de belangstelling voor de
buitenwereld. - vermindering van pijnstillenden middelen. -
verzwakking van de hoestprikkels."
(Wat volgt
komt uit: Theezwam Komboecha van R. Fasching)
Van de hierboven geciteerde
kennis gebruik makend heeft Dr. Sklenar in Duitsland KOMBOECHA
toegediend aan patiënten met kanker of cystevorming.
Hier bleek dat de cyste
meestal binnen de 6 weken en hoogstens na 3 maand verdwenen was
(dosis 1/2 liter per dag). Bij kanker boekte hij alleen resultaten
wanneer het een goed doorbloede plaats betrof, met een dosis tot 1
liter per dag.
Tegenwoordig hebben levertesten
bewezen dat de huidige chemotherapie veel beter wordt verdragen
wanneer men die kan kombineren met een goed volgehouden
KOMBOECHAkuur (dosis 1/2 tot 1 liter per dag). KOMBOECHA heeft
tot op heden zeker zijn waarde in de behandeling van
kankeraandoeningen, alleen al in dit opzicht, dat geen enkele
kankerpatiënt kan bogen op een gezond darmstelsel!
(Rosina Fasching : Theezwam
Komboecha blz. 20) KOMBOECHA is zeker in staat om dit darmstelsel
te regenereren en dedarmflora te herstellen.
Men weet intussen perfect dat
kanker alleen ontstaat bij een zuurtegraad vanhet bloed
boven PH 7,56 (het alkalische gebied).
KOMBOECHA, als aangenaam
aanvaarde drank, is heel vlot in staat om de zuurtegraad van het
bloed te herstellen. En zo zijn we al aardig op weg om de toestand
van de patiënt te verbeteren.
Het is natuurlijk niet "HET
WONDERMIDDEL" maar een zeer nuttig natuurlijk hulpmiddel,
te combineren met degelijke therapieën en aangepaste
geneesmiddelen.
Komboecha
bewaren
De drank
bewaart men op een koele en donkere plaats: kelder of
frigo. Eventuele bruine neerslag onderaan in de fles kan, na
schudden, gerust opgedronken worden. Een slijmerig schijfje kan
bovenop de drank ontstaan wanneer de fles eenmaal geopend werd en
daarna een tijdje is blijven staan. Dit is een nieuwe KOMOECHAzwam
die zich vormt, meteen het bewijs dat de drank levende
micro-organismen bevat. Men kan dit slijmerig velletje gewoon
affilteren met een nylonzeefje. Een begonnen fles wordt eigenlijk
best binnen de week uitgedronken.
Komboecha,
dosering en gebruik
Voor
volwassenen is de gemiddelde dosis 1/2 glas (= 100 cc) drie maal
perdag na eten.
Kinderen kunnen volstaan met de
helft van die dosis.
Wie een
KOMBOECHAkuur start begint best voorzichtig
(3 x per dag 50
cc), want soms kan het stimulerend effect op de darmen bij de start
nogal overduidelijk zijn.
Hierbij nog een
veelgehoorde vraag: "Mogen diabetici (suikerzieken) ook
KOMBOECHA drinken ? Het antwoord is volmondig JA, wanneer die
KOMBUCHA voldoende zuur is, want dan zijn haast alle suikers die
gebruikt werden bij het opstarten van de fermentatie omgezet tot
heilzame zuren.
Het is wel aan te
raden voor diabetici, wanneer ze starten met een kuur, om regelmatig
hun bloedsuikerspiegel te bepalen, om hun dosis insuline indien nodig
aan te passen.
Komboecha
slotbeschouwing
De
KOMBOECHAdrank is een belangrijk natuurprodukt, een biologische
levende drank, en is voor elke gezondheidsbewuste gebruiker een
waardevolle toevoeging aan zijn dagelijkse voeding.
KOMBOECHA
is geen "wondermiddel"
maar dagelijks getuigen gebruikers van zijn heilzame werking.
Denkt
nooit dat het gebruik van KOMBOECHA uw gewone medicatie overbodig
maakt! KOMBOECHA ondersteunt de therapie op een natuurlijke wijze en
kan ervoor zorgen dat het herstel veel sneller wordt bereikt.
De naam MIR staat voor
Mentale en Intuïtieve Reset. De MIR-Methode is een
Zelfhelingsmethode en is bedoeld voor mensen met emotionele en
lichamelijke klachten die daar graag zelf wat aan willen doen.
MIR
betekend in het Russisch: VREDE
... mooi toch!
Hieronder vindt je 2 video's die
de zelfhelingsmethode verduidelijken!
De
natuur heeft nog steeds een achterstand, die misschien wel kan
ingelopen worden ... maar alles is zoals het is ...
Ondertussen
is de aarbeitoren volledig overmeesterd door de Oost
Indischekers, er zaten érg veel zaden in de grond die ik
in de toren deed vandaar.
De
bosaardbeitjes beginnen hun eerste vruchtjes te geven ...
Verder
is er bovenop een augurk geplant, die naar ik hoop zijn weg
zal vinden in de hoogte (plaatste een draad zodat ie mag ranken!)
Ook
een gourgette/kallebas kreeg een plaatsje ...
Onderdaan
groeit dan weer een malva/kaasjeskruid ...
Dus
gewoon proberen en kijken wat er van komt ...
Tussen
de peultjes groeien de bernagie, ook verdwaalde
frambozen melden zich aan ... de goudsbloemen reppen
zich eveneens ...
Op een
stukje gazon dat ik niet kreeg omgespit werden er aardappels
gezet ... ze doen het goed, ondertussen is het gazon opgeruimt door
hen ...
De
bernagie floreert tussen de ajuinen en de
charlotettekes en verschillende soorten sla die vorig
jaar overleefden en terug uitschieten.
Hij
mag vrijelijk groeien, immers zijn bladeren zijn een erg goed
alternatief voor spinazie, en je hoeft het nooit meer te
zaaien... en lekker gekruid met wat kruiden en muskaatnoot
heerlijk!
Daartussen
zijn worteltjes en rode bietjes gezaait ... hou van een
natuurlijk allegaartje ... het geeft me een goed gevoel ... laat
alles maar groeien en je staat versteld wat er van onze zogezegde
onkruiden ook nog komt groeien!!!
Zo
vond ik kleine plantjes van tuinkers tussen het on-kruid, ook
molsla (paardenbloem), wortels van witlof die weer
groen lof geven(vorig jaar), ook ontdekte ik nagelkruid ergens
onder een struik, ook weer eetbaar onder de sla, het madeliefje
maakt zijn opwachting tussen al dat on-kruid ... en dit allemaal
eetbaar, wat een OVERVLOED een klein stukje tuin kan
geven ... daar mogen we oprecht dankbaar voor zijn!
Verder
staat er zevenblad, waar ik vroeger in het voorjaar zo voor
vocht om het uit de tuin te krijgen, en brandnetel ... samen
erg lekker en te gebruikenals spinazie ook in de soep.
En dan
zwijgen we nog over de Oost Indische kers die je écht moet
intomen of hij overwoekerd alles wel!
Dus we
kunnen niet anders dan gezonde sla gebruiken, en wat een
smaak!!!
Verschillende
soorten boontjes staan ook te pronken rond de bamboestokken,
de oerprei waarvan de wortels mooi afgegeten worden door een
mol(?) spijtig!
Verder
heb ik nog een circus staan, allemaal flessen waar ik broccolli
in zit en venkeltjes ... miniserretjes
Tomaatjes
en pepertjes krijgen een serre >>> dus meer daarover
volgende week!
Een DODELIJK/afhankelijk geschenk .... schandalig!
Monsantos dodelijke geschenk van 475 ton genetisch
gemodificeerde zaden aan Haïtiaanse boeren
De aardbeving op Haïti op
12 januari 2010 is voor sommige een prettige zakelijke kans. De
transnationale onderneming Monsanto heeft de boeren van het land een
dodelijk geschenk aangeboden van 475 ton genetisch gemodificeerde (GM)
zaden die samen met de bijbehorende kunstmest en bestrijdingsmiddelen
gratis, met de steun van de Amerikaanse ambassade in Haïti, zal worden
uitgereikt door het WINNER project.
Weten de Haïtianen dat Monsanto het "Agent Orange"
ontbladeringsmiddel heeft gemaakt dat door Amerikaanse vliegtuigen over
Vietnam is gespoten tijdens de oorlog, dat zowel de Amerikaanse soldaten
als de Vietnamese burgers vergiftigde?
Weten de Haïtianen dat
deze genetisch gemodificeerde zaden gevaarlijk zijn verklaard door vele
landen? Zij komen vaak in sets samen met een herbicide van Monsanto
"Roundup" genaamd dat glyfosaat bevat. In mijn geboorteland Bretagne
heeft het reeds het oppervlaktewater vervuild. Maar Monsanto houd vast
dat zijn product biologisch afbreekbaar is. Daarvoor is het bedrijf
aangeklaagd door antifraude ambtenaren in Lyon.
Een voormalige
werknemer van Monsanto, Linda Fischer, is onlangs benoemd tot hoofd van
de US Environmental Protection Agency (EPA) dat milieuproblemen in de
gaten houd. Het is als een kat de taak te geven het welzijn van een muis
in de gaten te houden.
Monsanto is al begonnen met de
distributie van zijn genetisch gemodificeerde maïszaden rond Gonaïves,
Kenscoff, Petionville, Cabaret, Arcahaie, Croix-des-Bouquets en
Mirebalais. Binnenkort zullen er alleen Monsanto zaden zijn in Haïti.
Dat zal het afscheid betekenen van de onafhankelijkheid van de boeren.
Monsanto heeft recentelijk 550 miljoen dollar geïnvesteerd in Brazilië
voor de productie van de herbicide Roundup in de noordoostelijke staat
Bahia. Maar het land lijkt terug te vechten tegen de onderneming.
Monsanto
adverteert de zaden als een genereus geschenk. Maar de Haïtiaanse
boeren die deze wensen te gebruiken voor toekomstige oogsten zullen
royaltys moeten betalen aan Monsanto. De vertegenwoordiger van Monsanto
in Haïti is Jean-Robert Estimé die als minister van buitenlandse zaken
diende tijdens de 29 jaar dictatuur van de familie Duvalier.
Op zoek naar een alternatief om water te kunnen
betrekken kwam het volgende op mijn pad:
Pompen en zuigen
op waterkracht Dr Erick Vermeulen
Rivierwater stroomt door een pijp naar een T-stuk met enkele
kleppen.
Dat is de water ram, een
pomp die een deel van het aangevoerde water naar een hoger gelegen
reservoir stuwt.
Gert
Breur bouwde met eenvoudige onderdelen ook een zuigpomp op
waterkracht. Patenten vraagt hij niet aan: "Het is techniek voor
iedereen".
Je draait de kraan open en er stroomt water uit, zelfs als je
op de tiende verdieping van een flat woont.
Een goed werkende watervoorziening lijkt de normaalste zaak van
de wereld. Toch zijn er zelfs in West-Europese landen afgelegen
gebieden waar geen waterleiding is.
De Nederlandse bewoners van een mooi vakantiehuisje in de
Franse Languedoc haalden het water uit een helder, fris beekje dat langs
het huisje stroomde.
Acht meter
lager mondde het beekje uit in de rivier de Vernazobre. Toen viel plots
het beekje droog. Het bleek geen beekje te zijn, maar water dat
ontsprong uit een lek in een irrigatiekanaal.
Dat kanaal was droog gevallen, dankzij achterstallig onderhoud
en de funeste invloed van wroetende everzwijnen.
Ooit stroomde water via irrigatiekanalen langs de heuvelrug
naar de landerijen in de omgeving.
Het
systeem raakte in onbruik, kanaaltjes slibden dicht en boomgaarden
moeten nu water ontberen.
Een droom
leek in duigen te vallen.
Een
artikel vorig jaar in de uitgave Internationale Samenwerking opent
nieuwe perspectieven.
Daarin staat de
Breur-ram beschreven, een pomp die water pompt op waterkracht,
in plaats van op elektriciteit of diesel.
De
onderdelen zijn gemakkelijk verkrijgbaar in een Nederlandse
speciaalzaak en de verkoper, die niet veel van de constructie snapt,
schroeft alles ook nog eens vlot in elkaar.
Voor alle onderdelen bij elkaar betaal je in de
speciaalzaak in totaal ongeveer honderd gulden 2000 Bfr.(was dus voor de
euro!)
.In de achtertuin proberen de Nederlanders het uit en de pomp
blijkt goed te voldoen. Eind 1998 tijgen ze naar Frankrijk.
Een aanvoerslang gaat vanuit de rivier over een
muurtje en eindigt in een rechte, dalende pijp die naar de water ram
leidt.
Binnen een uur stroomt er
door zestig meter tuinslang een halve liter water per minuut naar een
vat twaalf meter boven het riviertje.
Kinderlijke eenvoud
In een
Enschedese achtertuin heeft Gert Breur (44), wiens water ram ontwerp in
Internationale Samenwerking stond beschreven, een demonstratie-opstelling
geplaatst.
Op een lage stellage
staat een groot vat met regenwater.
Een
kraantje onderaan het vat is met een slang verbonden.
Breur verbindt zijn waterram met vlotte
handbewegingen aan het einde van de slang.
Het is een eenvoudige constructie.
Zijn zevenjarige dochter Gwendolyn kan het apparaat zonder
moeite in elkaar zetten.
Breur is al dertig jaar druk in de weer met
technische constructies. Sinds begin jaren zeventig besteedt hij
aandacht aan waterrammen, met als resultaat de ontwikkeling van de
Breurram.
Informatie over
waterramtechnologie is ondermeer verspreid via de Werkgroep
Ontwikkelings-Technieken van de Universiteit Twente, waarin Breur en
zijn vrouw Rita beiden actief zijn.
Inmiddels
hebben de Breurs al uit bijna honderd landen vragen en reacties
ontvangen.
Vaak ontbreekt de know-how:
hoe krijg ik een oude, stilgevallen water ram aan de gang? Het
Enschede adres fungeert als een internationaal kenniscentrum voor
water ram technologie.
Tijdvoor de demonstratie.
Zodra Gert Breur de kraan op het lage vat
opendraait, stroomt het water dat in het apparaat komt weg langs de
impuls klep.
Als de stroomsnelheid
toeneemt, stijgt de waterdruk dermate fors dat de klep dichtslaat.
De water ram begint ritmisch te tikken, een soort
hartslag.
Steeds weer duwt het water
de verticale klep plotsklaps dicht.
De
druk van de waterkolom loopt dan zo hoog opdat de horizontale klep naar
de lucht klok openspringt en er een scheut water in de lucht klok schiet.
Die snel oplopende druk is de
waterslag. Het is een enorme kracht, vergelijkbaar met de stoot van de
horens van een ram.
In
de lucht klok (die je functioneel kan vergelijken met de aorta) zit de
naam zegt het al een flinke luchtbel. Die vangt de schokken op. De
stijgende druk in de lucht klok perst het water in de dunne leiding. Er
ontstaat voldoende druk om uiteindelijk met een deel van het water het
hoge vat te vullen.
Vlak voor de
verticale klep bevindt zich een klein gaatje, met een doorsnede van een
millimeter.
Bij iedere cyclus zuigt
het systeem via dat gaatje een beetje lucht aan, dat bij de pomp beweging
verloren gegane lucht in de lucht klok aanvult.
Een perpetuum mobile? Nee.
Uiteindelijk gaat een groot deel van het water via de
verticale klep verloren.
Voor elke
liter water die in het bovenste vat verdwijnt, stroomt er vier liter
water vanuit de waterram in de vijver. Een beperkte efficiëntie is
uiteraard geen probleem als je zon systeem aanlegt bij een snelstromende
beek of rivier, waarin het niet opgepompte water weer terugstroomt.
Voor een goede berekening van de
efficiëntie moet je overigens wel rekening houden met de hoogte van de
wateraanvoer en de oppomp hoogte.
Water rammen
zijn zeker niet geschikt voor toepassing in gebieden met waterschaarste
of vlakke streken zonder beken en riviertjes.
In Zuid-Limburg en de Ardennen zijn er echter volop geschikte
plekken.
Bij veel regenval is het
bijvoorbeeld mogelijk om met een water ram een grijs watercircuit
te starten: vul een reservoir op zolder met het hemelwater dat anders
naar het riool wegstroomt, en gebruik dat dan voor het doorspoelen van
het toilet.
De water ram is
in de 18e eeuw uitgevonden door de Brit John Whitehurst. In zijn ontwerp
zat een kraantje dat 75 maal per minuut handmatig open en dicht moest
worden gedraaid.
Een van de gebroeders
Montgolfier bekend als de eersten die met een hete-luchtballon het
luchtruim kozen verbeterde enkele jaren later zijn ontwerp met een
automatische regelklep op de plaats van het kraantje, en verkreeg in
1793 patent op de automatische waterpomp.
Met name in Engeland en de VS is de water ram veelvuldig
toegepast. In afgelegen landhuizen en kastelen zorgden water rammen
ervoor dat hooggelegen reservoirs uiteindelijk drink- en badwater
bevatten, of dat er bijvoorbeeld water naar de tuinen en fonteinen
stroomde.
De fonteinen van het
Indiase monumentale bouwwerk Taj Mahal, die de visrijke vijvers
van zuurstofrijk water voorzien, krijgen hun water ook door water rammen.
Nog steeds zijn water rammen in alle soorten en
maten te krijgen, vervaardigd uit degelijk staal,maar inmiddels ook uit
pvc.
Dergelijke systemen lijken een
ideale oplossing voor de watervoorziening in afgelegen gebieden.
Toch zitten er soms de nodige haken en ogen aan:
hoge kostprijs, te zware uitvoering, moeilijk verkrijgbare
reserve-onderdelen en reparaties die te moeilijk blijken.
Parallel
Het
voordeel van de door Gert Breur ontworpen water ram is dat de onderdelen
klein en goedkoop zijn. Hij huldigt het principe less is more,
met zo weinig mogelijk materiaal het maximale resultaat behalen.
Zonder moeite zijn de losse
onderdelen in een koffer mee te nemen (geen problemen met
invoerrechten), bovendien zijn ze in de meeste landen gemakkelijk te
krijgen. Het ontwerp is zeer geschikt als educatief voorbeeld. Bij
universitaire vakgroepen civiele techniek wordt de water ramtechnologie
niet meer onderwezen, alhoewel er wel degelijk behoefte aan kennis en
ervaring met deze techniek blijkt te zijn.
Mensen kunnen zo met Breurs ontwerp van start gaan.Mensen
willen met een meccano-achtig geheel aan de slag,vertelt hij.
Wie meer capaciteit wil hebben, kan enkele kleine
waterrammen parallel schakelen.
Terug naar Frankrijk. In het dorpje in de Languedoc verbazen
tientallen dorpsbewoners zich over het mirakel.
Ze zijn zeer geïnteresseerd. De aanplant op diverse hellingen
lijdt onder het watergebrek.
De
installatie van waterrammen kan ervoor zorgen dat de landbouw op die
hellingen weer voldoende opbrengsten levert, zonder dat daarvoor dure
pompen die werken op elektriciteit of diesel, nodig zijn. Inmiddels zijn
er plannen om te experimenteren met grotere water rammen.
Geen patent
Het
principe van de waterslag is ook bruikbaar in een zuigpomp, bedacht
Breur.
Het ontwerp heeft dezelfde
elegante eenvoud als de water ram. Vergelijk het maar met een
waterstraal pomp in het laboratorium.
Daar
genereert de snelheid van het langsstromende water een onderdruk, ofwel
een vacuüm. Breur kreeg inmiddels geld voor zijn ontwerp aangeboden,
maar daar begint hij niet aan.
Dan
mag je er nooit meer iets over zeggen.
Hij wil dat zoveel mogelijk
mensen baat bij de techniek hebben. Hij wil er zelf geen patent op
aanvragen.
Na
deze publicatie in Natuur& Techniek kunnen anderen dat ook niet
doen. Breur wil het liefst dat zoveel mogelijk mensen de technieken
gaan toepassen omdat ze er wat aan hebben, waaronder bewoners van
arme streken in de Derde Wereld.
Het enige wat de Breur ram en de zuigpomp gemeen hebben is de
aandrijving door water. Je maakt in principe gebruik van het water dat
bijvoorbeeld uit de water ram wegloopt, om de andere pomp aan te
drijven.
Weinig technieken zijn zo eenvoudig als de
zuigpomp. Er stroomt water door de rechte aanvoerpijp, net zoals bijde
waterram.
Nu zit de impuls klep echter
in de poot voor het T-stuk.
Als de
snelheid van het water weer groot genoeg is, slaat de klep dicht.
Het water achter de klep stroomt echter verder via
de afvoer,die aan het T-stuk is gekoppeld.
Het wil lekker doorstromen, waardoor er een onderdruk ontstaat.
Daartegenover is het T-stuk verbonden met een slang, die je
bijvoorbeeld in een volgelopen werkput kunt hangen.
Aan het uiteinde daarvan bevindt zich een terugslagklep.
Dankzij die klep blijft er een waterkolom in de
slang en het T-stuk. Elke keer dat de waterslag een onderdruk in deze
waterkolom oplevert, zuigt het systeem water langs de terugslagklep op.
Er mag absoluut geen lucht bij komen, dat zou de werking
teniet doen.
De
hoogte van de waterkolom, van terugslagklep tot uiteindelijke
doel reservoir, kan maximaal ongeveer tien meter zijn, bij een grotere
hoogte ontstaat door de onderdruk waterdamp en werkt de pomp niet meer.
De capaciteit van de zuigpomp
hangt net zoals bij de water ram af van de valhoogte van het water.
Gert Breur neemt nogmaals de water ram erbij. De
zuigpomp en de water ram laten zich goed combineren, hij monteert
een T-stuk achter de impuls klep van de water ram waaraan hij de slang met
terugslagklep en een afvoerleiding koppelt.
De effectiviteit van het water ram gedeelte is nu minder, omdat
het water achter de impuls klep meer weerstand ondervindt.
De kraan van het lage vat gaat open en de water ram
begint weer te tikken.
De frequentie
is hoger. Terwijl water uit de vijver wordt opgezogen, begint er water
in het vat in de slaapkamer boven te stromen.
Als de waterram alleen anderhalve liter water per minuut zou
oppompen, dan zuigt de zuigpomp een halve literwater op en pompt de
waterram een liter water naar boven.
Met de
standaard, gemakkelijk verkrijgbare slangen, kleppen en koppelingen kan
iedereen de Breurramen de Breur-zuigpomp gemakkelijk nabouwen.
In een tijd
waarin milieuvriendelijkheid en duurzaamheid volop aandacht krijgen,
kunnen ze een nuttige bijdrage
leveren.
Breur pomp op
internet
De Werkgroep
Ontwikkelingstechnieken aan de Universiteit Twente
Van een kennis ontvingen we volgende info, ideaal voor de "zelfvoorziener"!
Een Rayburn fornuis kan meer dan alleen
koken
Rayburn fornuizen, vele kennen deze cookers beter
onder naam AGA, een zusterorganisatie.
Het is een romantische droom voor vele kookfanaten. Als je deze
enorme fornuizen ziet denk je niet direct aan duurzaamheid.
Ik ben op nader onderzoek uitgegaan en ben onder de indruk.
Een Rayburn is namelijk meer dan alleen een kooktoestel. Het is het
hart van je huis.
Op keukengebied valt er qua duurzaamheid nog een wereld te
winnen.
Steeds meer fabrikanten passen hun
productieproces aan op de roep om duurzaamheid.
Een aantal van hen doet dat echter al jaren zo ook Rayburn.
Een Rayburn is ontworpen door technici en wordt door
vakmensen met de hand gebouwd.
Het
fornuis wordt sinds 1946 vervaardigd, altijd voor 70% uit gerecyclede
materialen en met het oog op levenslang gebruik.
Alles aan een Rayburn verwijst naar een oog voor detail,
kwaliteit en vakmanschap. Het is een Engelse klassieker die de tijd
doorstaat. Elke dag dat je hem gebruikt wordt hij mooier.
Houtgestookt fornuis
De
houtgestookte Rayburn 300W en 345W zijn synoniem voor milieuvriendelijke
verbranding.
Hout is immers de meest
duurzame, vervangbare basisbrandstof. De verbranding van hout is CO2
neutraal.
De hoeveelheid kooldioxide
die aan de atmosfeer wordt afgegeven, is identiek aan de hoeveelheid die
zou zijn vrijgekomen als het stuk hout op de grond in het bos zou zijn
weggerot.
En niet te vergeten:
wat gaat er boven de gezelligheid van een houtvuur? De Rayburn is
dankzij de indirecte warmtetechnologie een belangrijke bron van stabiele,
natuurlijke en regelbare warmte in huis.
De warmte wordt door straling van het vuur overgebracht naar de
zware gietijzeren onderdelen van het fornuis die deze warmte
vasthouden.
Het gebruik van houtblokken is schoon,
efficiënt en voordelig.
De heerlijke
houtgeur krijg je er als bonus bovenop.
Centrale verwarming en warm water
Daarbij is de 345W is niet alleen een fornuis. Het doet ook
dienst als centrale verwarming en voorziet in gloeiend heet
water om te koken. Vooral dit laatste is met het oog op duurzaamheid
interessant. Vooralsnog is Rayburn een van de weinigen die dit aanbiedt
op de markt.
Er zijn bijvoorbeeld wel
houtkachels met waterreservoir dat dienst kan doen als boiler, maar dat
is geen fornuis.
En er zijn wel fornuizen
die ook een boiler kunnen verwarmen, maar die bieden niet de optie ook
de cv er op aan te sluiten.
De
houtgestookte Rayburn fornuizen hebben een waterreservoir datdoor
de vlammen van het hout word verwarmd, waardoor het warme water
gebruikt kan worden om rechtstreeks radiatoren en/of vloerverwarming
en een boiler te voeden.
Het
fornuis heeft een kantelklep waarmee de warmtetoevoer gereguleerd
kan worden. Als u bijvoorbeeld kookt zet u de klep zodanig dat de
warmte voornamelijk naar de ovens geleid wordt. Als u het fornuis niet
nodig heeft, bijvoorbeeld s nachts, zet u de klep maximaal op de CV.
De kantelklep kan ook op een stand halverwege of een kwart worden
gezet, zodat een gelijkmatige verspreiding van de warmte gegarandeerd
is, zowel voor CV als fornuis.
Een
Rayburn is er voor de echte kookgek. Een voor de hand liggende keuze in
elke woning waar een minimale belasting van het milieu, praktisch
modern comfort en goed, gezond eten hoog op de agenda staan. En het
meest duurzame is misschien wel.. een Rayburn koop je voor het leven!
Meer weten over de Rayburn ga dan naar de site van Rayburn
fornuizen!
Genieten jullie ook van deze wolkenloze dagen??? Geen spettertje aan de lucht, geen vliegtuigen, geen "chemtrails" .... en dan maar over bezoedeling spreken van de vuurspuwer uit Ijsland!
Hetgeen we dagelijks over onze hoofden krijgen is veel meer belastend dan hoge wolken van magma en klei (is zelfs goed voor de tuin zou ik zo denken!
Enkele dagen er tussenuit doet
deugd ... (alhoewel in het voorjaar roept de tuin (zelfvoorziening!), de
zaadjes moeten gezaaid en de plantjes geplant)
Toch zijn we onze vrienden van Iluvanya
een bezoekje gaan brengen in de lage Vogezen.
Ze kochten er een ruïne met
watermolen
op
een domein van 8 ha.
het "domein" van Iluvanya
Aangekomen werden we verwelkomt
door Sam & Lieve en de kinderen.
Bij het betreden van het domein
viel direct al de begroeiing op: brandnetel, madeliefje, hondsdraf,
speenkruid, pinksterbloem een echte eetweide dus!
sleutelbloemen
Ook erg veel sleutelbloem op
het domein, bosaardbei of aardbeiganzerik zag ik daar en de bomen
>>> maretak!
maretak
Aan het riviertje wat door het
domein loopt staat waterkers (zo van die échte sterke die
prikkelt!) ... aronskelk (giftig), mansoor
op een eiland in het beekje: lekkere échte
waterkers
We
kregen een rondleiding van Lieve, het werd een fikse wandeling, het
riviertje over, op de Westflank kwamen we terecht in het voedselbos
(wat we vroeger een boomgaard noemden).
Hier vinden we buiten hoogstam
ook laagstam (nog aan te planten) en struiken van kleinfruit.
Een fikse klim bracht ons op de
Zuidflank waar we een biotoop aantroffen van bosanemoontjes, ook
tijm, een soort van bieslook, de kleinemaagdenpalm,
verder hier en daar een omgevallen rottende boom begroeit met korstmossen
... wat verder zelfs een steengroeve, wat iets mysterieus heeft
en zich leent als stilteplaats, meditatie ... ook de kinderen
vinden deze plaats erg leuk!
Bosannemoontjes met kleine maagdenpalm
In de ouwe omgezaagde bomen die
Sam & Hendrik aan het opruimen zijn zit érg veel maretak.
Dit geheel is langs de
Zuidzijde gans omzoomt met weiden ... een mooi domein dus met vele
mogelijkheden voor 3 à 4 gezinnen!
We hielpen er met het aanbinden van de fruitbomen in het
voedselbos met oude fietsbanden.
De drie moeders in het "voedselbos"
Ook de groentencirkel
(in aanleg) werd onder handen genomen door Peter en Phille, en is al een
aardig stukje opgeschoten!
Peter, Phille en Lieve aan de
groentencirkel
Het kampvuur wat de ganse dag
aan is, zorgt voor een gezellig samenzijn met alle aanwezigen ...
Niets zo aangenaam en gezond
dan een ganse dag te vertoeven in gezonde, zuivere boslucht aan het
kabbelende water ...
Bij onze terugkeer naar België voelden we reeds het
beklemmende gevoel ... de engte...
Wat vooral frappant was... de
lucht ... het fijne stof dat als een nevel België omsluiert ...
Met heimwee ruik ik
aan de werktrui waar ik hout mee zaagde ...de lekkere zoete houtgeur
van ginds ... follow your heart ....
een
paddestoel of een wier. Het is geen schimmel, geen mos of het is geen
alg.
