Wat zijn Lichtwerkers ? Kenmerken van lichtwerkers

− Ze voelen zich van jongs af aan anders, en vaak ook buitengesloten, eenzaam en onbegrepen. Als ze ouder zijn, worden ze vaak (noodgedwongen) individualisten die hun eigen, niet gebaande paden moeten vinden.

− Vaak kunnen ze binnen bestaande organisatiestructuren en banen hun draai niet vinden. Lichtwerkers hebben van nature een anti-autoritair temperament, ook al zijn ze nog zo timide en bescheiden. Dit heeft te maken met het wezen van hun opdracht.

− Ze voelen zich aangetrokken tot hulpverlening, tot het therapeutisch begeleiden of onderwijzen van mensen, in welke vorm dan ook. Ook al ligt hun werk of beroep op een ander terrein, de drang tot hulpverlening is innerlijk duidelijk aanwezig.

− Ze hebben een spiritueel levensbesef en dragen bewuste of onbewuste herinneringenmet zich mee aan de niet-aardse lichtsferen waaruit ze komen. Ze kunnen heimwee daarnaar voelen, zich een vreemde voelen in de aardse werkelijkheid.

− Ze hebben een natuurlijk respect voor het leven, dat zich vertaalt in liefde voor dieren en zorg voor het milieu.

− Ze zijn zachtmoedig, gevoelig en invoelend. Ze kunnen moeite hebben met het omgaan met agressie en het opkomen voor zichzelf. Kunnen dromerig of zweverig of zeer idealistisch zijn, en onvoldoende geaard.

− Ze hebben vele levens geleefd op aarde die in het teken stonden van spiritualiteit en godsdienst. Ze waren rijkelijk vertegenwoordigd in de talrijke religieuze ordes van jullie verleden, als monnik, non, kluizenaar, heks, sjamaan, medicijnvrouw, priester(es), enz.

− Binnen wereldse gemeenschappen waren zij degenen die de ‘brug’ sloegen tussen de aardse wereld en de wereld aan ‘gene zijde’. Zij werden hierom gerespecteerd of afgewezen en vervolgd.

Velen van jullie zijn op de brandstapel geëindigd om de vermogens die jullie bezaten. De trauma’s van vervolging hebben in jullie ziel diepe sporen achter gelaten.

Lichtwerkers kunnen in precies dezelfde stadia van onwetendheid of illusie verkeren als alle andere mensen. Weliswaar beschikken zij over een andere uitgangspositie en geeft hen dat  een potentie tot snellere bewustwording, maar deze potentie kan door vele factoren worden geblokkeerd.

Niet in het minst omdat juist lichtwerkers een vrij zware karmische last op hun schouders hebben genomen, waardoor zij gedurende lange tijd het spoor bijster kunnenzijn. Deze zware karmische last heeft te maken met beslissingen die zij in het verleden hebben genomen t.a.v. de mens en die zij ongedaan willen maken door hier op aarde te herstellen wat zij kapot hebben gemaakt.

Als lichtwerkers zich door de gevolgen van deze karmische last hebben heen gewerkt, en zichzelf hebben teruggevonden als het lichtwezen dat ze zijn, kunnen ze anderen begeleiden bij het vinden van hun ware zelf. Maar het hervinden van het ware zelf is een proces dat zij eerst in zichzelf moeten doormaken.

Dit vergt in het algemeen een groot doorzettingsvermogen en een onverzettelijke wil. Door de oordelen en normen die opvoeding en maatschappij hen hebben ‘ingepeperd’, zijn vele lichtwerkers zelf ook het spoor bijster geraakt en bevinden ze zich in een toestand van zelfontkenning, ernstige zelftwijfel en soms ook hopeloosheid en depressie.

Dit omdat zij zich niet kunnen aanpassen aan de bestaande orde en zichzelf daarom veroordelen.

Zij onderwaarderen zichzelf, hun eigen lichtkern, en moeten leren die te waarderen en koesteren, onafhankelijk van de waardering en erkenning van de buitenwereld. Wanneer zij hun natuurlijke Licht laten schijnen in hun eigen duisternis, zullen zij ook anderen gaan verlichten.

(bron www.pamela-kribbe.nl)

10-07-2010 om 19:46 geschreven door madre  

Eetbare wilde planten en "onkruid"

Wat geeft nou meer voldoening dan het eten van een zelf bereide maaltijd, van zelf verzamelde, krachtige wilde planten?

Tegenwoordig is de kennis hieromtrent een beetje weggezakt…vandaar dat we hier de belangrijkste tekst uit het boekje “Eten Uit de Natuur”, van Carla de Bruijn, Wies Teepe (IVN Amstelveen) en Katja Sienknecht (IVN Amsterdam),
plaatsen…om de band en het plezier met de natuur weer deels te herstellen.
Heel veel plezier!

Regels voor het verzamelen
~ Laat plekken links liggen, waarvan je vermoedt dat er iets niet klopt, bijvoorbeeld omdat er ooit vuil is gestort, omdat er wordt gespoten of op plaatsen waar het vies is (honden, drukke wegen (500m) of spoorrails (2km));

~ Vermijd natuurgebieden en verboden terreinen;

~ Op de Rode Lijst staan beschermde planten die niet geplukt mogen worden, ook niet als er veel staan;

~ Houd de natuur heel, en neem al je rommel weer mee naar huis;

~ Pluk of raap nooit alles, in verband met het overleven en uitzaaien van de plant, en in verband met voedselvoorziening voor de in de buurt levende dieren;

~ Neem altijd de nodige plantenkennis mee het veld in (in je hoofd, in de vorm van een vriend, of een goede plantengids).

Extra aandachtspunten
~ In holle grasstengels leven eencelligen die darmklachten kunnen veroorzaken

~ In een bosrijke omgeving leven teken. Bij thuiskomst uw lichaam (laten) controleren, en evt. teken er tegen de klok in draaiend uittrekken (met een tekentang of een pincet).

~ Bramen en frambozen alleen plukken boven kniehoogte, ivm met mogelijke vossenpoep.

~ Controleer altijd op insecten en slakken.

~ Als de plantsoenendienst gespoten heeft met insecticide of herbicide is dat vaak zichtbaar: de bladeren vertonen verkleuringen en vergroeiingen.

~ Het puntje van duindoornstekels breekt makkelijk af (ook in de huid). Gebruik bij het plukken dikke tuinhandschoenen.

Bladeren

Voordat de plant gaat doorschieten en bloeien kunnen de bladeren gebruikt worden als groente (stoven, koken, soep, salade), om thee van te trekken, als kruid om gerechten een bijzondere smaak te geven of als geurbuiltjes tussen het linnengoed (al dan niet om insecten te weren).

Voor salades alleen de jongste blaadjes gebruiken. De bladeren van in het voorjaar bloeiende planten bevatten vaak veel vitamine C.

Als bladgroente worden gegeten:
Asperge, akkerkool*, barbarakruid*, berk, berenklauw, beuk*, bieslook*#, blaassilene*, brandnetel, brunel*, cichorei*, citroenmelisse*#, duizendblad* , engelwortel/fluitekruid, es*, gewone raket*, groot kaasjeskruid, grote lisdodde, weegbree, gewone reigersbek*, herderstasje*, herik*, hondsdraf*, kamille, klaverzuring*, klein hoefblad*, klein knopkruid* , komkommerkruid*, look zonder look*, madeliefje*, meidoorn, melganzevoet, melkdistel*, nagelkruid*, (vogel)muur*, Oost-Indische kers*, paardebloem*, perzikkruid, pinksterbloem*, rozemarijn#, raapzaad, salie*#, smeerwortel, speenkruid*, uitstaande melde, veldkruidkers*, veldsla*, veldzuring*, venkel*, (water)munt, wild kattekruid*, wilde tijm#, wilgenroosje*, witte dovenetel*, witte waterkers*, zevenblad*, zilverden*.

* kan ook rauw gegeten worden in een salade
# als kruid te gebruiken

Wortels

cichorei, klis, kruisdistel, melkdistel, mierikwortel, nagelkruid, pastinaak, peen, smeerwortel, wilgenroosje, zilverschoon.

Bloemen

brem, distels (als artisjok), goudsbloem, herik, hop, kamperfoelie, komkommerkruid, lavendel, linde, lisdodde, madeliefje, moerasspirea, O.l.-kers, paardebloem, pinksterbloem, rode klaver, roomse kamille, roos, vlier, viooltje.

Vruchten

bessen (zwart, rood, wit, kruis-), blauwe bosbes, bosaardbei, braam, duindoorn, framboos, Gelderse roos, gele kornoelje, krentenboompje, kweeperen, lijsterbes, meelbes, meidoorn, mispel, rode bosbes, rozenbottels, sleedoorn, vlierbes, vogelkers, wilde appel, wilde peer, zoete kers, zwarte moerbei, zuurbes.

Zaden

beuk, boekweit, dille, hazelaar, karwij, klaproos, kleefkruid, mosterd, okkernoot/walnoot, tamme kastanje, zomereikel.

Wat is giftig, wat is vies en wat is lekker?

Er zijn planten die eetbaar lijken, maar giftig zijn. Verder zijn er eetbare planten die in rauwe toestand of in grote hoeveelheden giftig kunnen zijn.
Hier een opsomming van de belangrijkste/meest voorkomende.

Giftige planten die eetbaar lijken

~ Kardinaalsmuts: komt veel voor in de duinen en plantsoenen.
~ Wilde wingerd: niet erg giftig, vruchten zien er niet erg aantrekkelijk uit.
~ Klimop: de mooie blauwe bessen zijn voor ons behoorlijk giftig, voor vogels niet.
~ Heggenrank: heeft mooie rode glanzende bessen. Komt in de duinen voor en langs ruige terreinen (over hekken). Hoort bij de nachtschadenfamilie, waarvan velen giftig zijn, net als
~ Bitterzoet: dat ook veel in de duinen voorkomt en met zijn mooie, zwarte bessen ook eetbaar lijkt, maar erg giftig is.
~ Kruidvlier: Lijkt op de gewone vlier, maar ziet er 'raar' uit. Zowel het blad als ook de trossen met bessen zijn veel compacter en minder gesteeld. De trossen staan meer, dan ze hangen. Verder ruikt de hele plant vies.
~ Bergvlier, Trosvlier en Rode Vlier: tweelingbroertjes van de zwarte vlier, maar met vuurrode bessen. Komt zelden voor en
is duidelijk te herkennen,
~ Sneeuwbes: kinderen spelen er graag mee. De witroze sponzige bessen hebben een harde schil en je kunt ze lekker
laten knappen onder je schoenen. Ze zijn vrij giftig.
~ Kamperfoelie, alle soorten: allen rankende gewassen, vnl. bosplanten, in tuinen en plantsoenen.
~ Liguster: de glanzende zwarte bessen zijn giftig.
~ Salomonszegel en lelietjes-van-dalen: de Salomonszegel heeft blauwachtige vruchten, de lelietjes-van-dalen zijn oranjerood. Allebei zijn ze zeer giftig.
~ Aronskelken, alle soorten: de uit de grond oprijzende stengel is om en om bezet met afgeplatte oranjerode bessen. Erg giftig, maar een lekkernij voor fazanten.
~ Christoffelkruid, zeer giftige zwartblauwe bessen.
~ Taxus: alles van deze enige Nederlandse naaldboom is giftig, behalve de rode zaadrok (niet op de pit bijten).
~ Fluitekruid (bloei: april/mei) is goed eetbaar maar zou verwisseld kunnen worden met hondspeterselie (klein, onbehaard, bloei: juni/okt.) of dolle kervel (groot, behaard, stinkt, vaak roodgevlekt, bloei: mei/juli).

Eetbare planten, die rauw of in grote hoeveelheden giftig zijn:
~ Lijsterbes: gekookt prima voor jam, niet rauw eten.
~ Beukenootjes: de nootjes bevatten blauwzuur. Gewoon eten kan geen kwaad, maar niet verzamelen en er handjesvol van zo in je muesli strooien. Uit de oorlog zijn vergiftigingsverschijnselen bekend! Na drogen of roosteren ongevaarlijk.
~ Gelderse roos: mooi, roodglanzende, ietwat doorschijnende bessen. Rauw gegeten kunnen ze diarree en maagdarmontstekingen veroorzaken. Bessen alleen gekookt gebruiken.

Lekkere dingen die je veel kunt tegenkomen

~ Appels: vaak als sierboom aangeplant. Al zijn de appels klein: je kunt er prima moes en gelei van maken, niet schillen maar in z'n geheel koken en dan zeven.

~ Bramen: veel langs ruigtes e.d. Kijk uit langs NS-sporen, er wordt vaak onkruidverdelger gespoten.

~ Frambozen: in loofbossen. Meestal niet in noemenswaardige hoeveelheden. Wel erg lekker en gezond.

~ Wilde aardbeien/bosaardbeien: in en om loofbossen. Niet vaak en niet veel in Nederland, maar wel een traktatie.

~ Vlier: langs bosranden vind je vaak veel vlier. Vlier is makkelijk te plukken, rijkelijk aanwezig en erg gezond. Het schoonmaken is een karwei en niet aan te bevelen voor mensen die bang zijn voor spinnen. Van het sap van de bessen kun je siroop maken, jam of zelfs koude soep. Van de bloesem kun je siroop en gelei of jam maken. Vermijd de stelen en steeltjes zoveel mogelijk.

~ De gele kornoelje (rode, ongeveer olijfgrote en -vormige bessen, met één grote langwerpige pit). Van oorsprong een Nederlandse bosplant, maar nu vaak in plantsoenen te vinden. Reeds door Thijsse geroemd om z'n smakelijkheid. Je maakt er met wat suiker (water toevoegen noodzakelijk) een compote van, die qua smaak lijkt op rabarber, maar zonder het vervelende gevoel aan de tanden. Eén pond bessen = één pond compote. Je moet het wel door een zeef wrijven, zodat de pitten en schillen achterblijven.

~ Kersen (wild en verwilderd), pruimen (ook de rode en gele siersoorten zijn eetbaar!!), kweeperen (heerlijke gelei), allemaal in plantsoenen.

Hoe verzamel je (hygiëne, sociaal, milieu)?

Nootachtige vruchten kunnen prima in een plastic of linnen tas worden verzameld.

Voor zachte vruchten zijn schoongemaakte ijsbakken ideaal. Neem er een aantal van mee op pad, je kunt er beter te veel dan te weinig hebben. Voordeel is, dat je meestal weet, wat de inhoud van een bak is. In een bak zijn de vruchten goed beschermd.

Sap, dat evt. uit de vruchten loopt blijft in de bak en kan worden gebruikt.

Nootachtigen kun je het beste rapen. Dan weet je dat ze rijp zijn en je beschadigt de planten niet. Ga niet aan een boom of struik hangen om takken naar beneden te trekken en gooi niet met voorwerpen naar kastanjes e.d. Let op dat geen van de zaden 'bewoond' is.

Zacht fruit kun je het best zo rijp en gaaf mogelijk oogsten. Als je jam of compote gaat maken is overrijp fruit niet zo'n bezwaar. Zorg ervoor dat je zo min mogelijk beestjes mee oogst.

Toepassingen, conserveren en bewaren

Je kunt ervoor kiezen om je vruchten en zaden zo puur mogelijk te conserveren.

Meestal betekent dat drogen of invriezen (sponzige vruchten alleen gepureerd invriezen).

Drogen doe je op een droge, warme plek in huis.

Vruchten mogen bij voorkeur niet overrijp of stuk zijn.

De onderlinge afstand moet groot zijn en te grote vruchten (appels e.d.) kun je het beste in plakjes snijden.

Het is een goed idee om de vruchten op keukenpapier te leggen. Appels en ander fruit, dat bruin verkleurd, kan worden behandeld door het door citroensap te halen.

Bladeren kun je aan een draad rijgen en op een koele, droge, winderige plaats hangen, bijv. in een schuur.
Een voedseldroger is natuurlijk de ultieme luxe (het kan ook in de oven op een zeer lage stand.

Nootachtigen kunnen op kranten worden gedroogd. Vruchten kun je inkoken met suiker, honing of melasse (compote) en eventueel een bindmiddel, zoals pectine (jam).
Noten kunnen gedroogd worden, maar je kunt ze ook malen en er met honing en b. v. vruchtenpuree voedzame repen voor onderweg van maken.

Kastanjes kun je poffen maar je kunt ze ook pureren, bijvoorbeeld met honing en kaneel.
Wat je ook wilt bewaren: koel, donker en droog.

Bij het drogen, inmaken e.d.: werk zo schoon mogelijk en maak je glaswerk met een sodasopje schoon (erna wel even met heet water naspoelen).

17-06-2010 om 21:49 geschreven door madre  

KOMBOECHA…

Komboecha lijkt op een zwam, maar is er geen. Het is evenmin een kwal, een paddestoel of een wier. Het is geen schimmel, geen mos of het is geen alg.

Komboecha heeft een brede therapeutische werking.

De bekendste komboecha-gebruiker is ongetwijfeld ex-president Reagan van Amerika. Hij zou minstens een liter komboecha per dag drinken!
In 1983 kreeg Reagan kanker aan de darm, de blaas en de neus.

Er waren uitzaaiingen en de ziekte leek fataal. Iemand uit Reagans omgeving herinnerde zich dat de gekende Russische schrijver Alexander Solsjenitsin in zijn boek “Kankerpaviljoen” schreef over een effectief natuurmiddel dat in de Russische kampen gebruikt werd.
Men ging te rade bij Solsjenitsin en dat natuurmiddel bleek de komboecha te zijn!

Het is zeker niet de bedoeling om komboecha als een wondermiddel te propageren. Geloven in mirakelen is immers vermetel. Toch staat het vast dat komboecha een zeer goed preventief en therapeutisch middel is dat wereldwijd miljoenen enthousiaste gebruikers kent.

HERKOMST

De komboechazwam is reeds meer dan duizend jaar bekend in China. In onze streken leerde men ze kennen via Rusland waar het tot op de dag van vandaag een populair volksmiddel is.

Meer en meer neemt de kennis over deze wondere “zwam” toe en vooral in de middens van natuurgeneeskunde wordt zij aangeprezen. Als men de getuigenissen leest komt men sterk onder de indruk van de spectaculaire heilzame krachten.

UITZICHT

De komboecha is een levensgemeenschap van gisten en bacteriën. Het is een taaie, glibberige massa. De gladde witachtige zijde is de bovenkant, de bruine ruwe zijde is de onderkant.
De komboecha neemt de vorm aan van de recipiënt waarin het zich bevindt: in een ronde pot krijg je een ronde zwam, in een vierkantige pot een vierkantige zwam.

KOMBOECHADRANK

Komboechadrank smaakt flink zuur, te vergelijken met zure appelwijn, ciderazijn of molkosan. Let op: is hij zoet, dan is hij niet goed!

In de meeste natuurwinkels kan men komboechadrank kopen maar men kan hem vrij gemakkelijk zelf maken op voorwaarde dat men vertrekt met een goede komboechazwam. Zo’n zwam kan men krijgen bij vrienden of kennissen die reeds met de komboechacultuur bezig zijn of u kan ze opkweken vanuit een fles gekochte drank.

GEZOND?

De heilzame werking van de komboechadrank wordt nauwelijks ontkend. De bestanddelen van het wondere goedje werden reeds meerdere malen wetenschappelijk geanalyseerd.

De inhoud werd geïdentificeerd als courante chemische verbindingen die ook toegepast worden in de courante farmacie.
Maar net zals bij kruiden, ligt de kracht in het samenspel van de talrijke bestanddelen. Het geheel is meer dan de som van de delen.

Als middel tegen ongemakken en kwalen is de lijst lang, zo lang dat men op de duur de wenkbrauwen fronst: is komboecha misschien een tovermiddel?
In Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis – een standaardwerk, wordt komboecha vermeld als “volksgeneesmiddel tegen alle kwalen en in het bijzonder als waterafdrijvend middel, als middel tegen darmtraagheid, jicht, arterioslerose, en om nier- en galstenen af te voeren.”

Verder zou komboecha gunstig zijn bij:
- pijnlijke en onregelmatige menstruatie
- eksterogen (compres met komboecha)
- zweren (deppen met komboecha)
- slaapstoornissen
- baarmoederontstekingen
- migraine
- te hoge of te lage bloeddruk
- maag- en darmontstekingen
- spijsverteringsstoornissen
- lelijke littekens (compressen)
- depressie
- kliergezwellen in de keel
- pijn in de lenden en de rug
- couperose
- psoriasis

DOSERING

Vooraf weze gezegd dat sommige mensen de komboechadrank niet binnen krijgen. Met kleine hoeveelheden beginnen is dan ook aangewezen. En bij een uitgesproken walg moet men dit aanzien als een te volgen signaal van ons lichaam.
Doorgaans neemt men 3 keer per dag een half kopje komboechadrank, al of niet aangelegd met water. De eerste inname liefst op een nuchtere maag, de laatste enkele uren voor het slapengaan.

De dosis kan zonder problemen verhoogd worden: Ronald Reagan dronk 1 liter per dag!
Men mag komboecha drinken zolang men wil, maanden, jaren, zelfs levenslang. Maar, zoals reeds gezegd: bij tegenzin is het beter om ermee te stoppen.
Op sommige plaatsen in Rusland wordt komboecha verkocht als frisdrank (de tegenhanger van Coca-cola?).
Geneesheren waarschuwen dat in bepaalde omstandigheden en bij bepaalde personen zuurvergiftiging van het bloed zou kunnen ontstaan, zeker bij zware suikerzieken. Vertel het aan uw arts dat u regelmatig komboecha drinkt!

ZELF MAKEN

Maak 3 liter thee van 15 g losse zwarte (of groene) Chinese thee. Gebruik kalkarm water.
Laat minstens een kwartier trekken en daarna zeven.
Voeg 300 g suiker toe en roer tot hij volledig is opgelost.
Als alles afgekoeld is tot circa 30° overgieten in een bokaal met brede hals.
Giet een kopje komboechadrank bij – ofwel 10 eetlepels azijn.
Leg de moederzwam op de vloeistof, met de gladde kant naar boven.
Sluit de bokaal af met een gaasje en een elastiekje en zet hem op een warm plaatsje.
Laat 14 dagen gisten.
Giet nu over in schone flessen. Zorg ervoor dat het bezinksel achterblijft: gebruik een kaasdoek of hevel over. Als er toch zwevende deeltjes meekomen is dit geen bezwaar. Alleen, heldere drank oogt mooier dan troebele drank.
Bewaar de fles(sen) op een koele plaats.
Komboechadrank kan gemakkelijk zes maanden bewaard blijven, zonder zijn kracht te verliezen.

MEER INFO.

Frans Balis & Roos Van Hoof schreven over de KOMBOECHA een interessant en zeer toegankelijk werkje onder de titel
Komboecha of kargasok, eeuwenoud levenselexir brengt opnieuw gezondheid.
Het boek werd uitgegeven door Farma – Import; Heymansplein, 45 3581 Beverlo-Beringen. Tel 011/40.14.07

Komboecha - de stille kracht

Een zure drank, voor het eerst beschreven in een "geneesmiddelenboek" in 221 voor Chr. in Noord-China. Tegenwoordig als volksmiddel
bekend in Zuid-Siberië, grote delen van China, Korea, Japan en bijna alle Zuidelijke Russische staten en tegenwoordig hoe langer
hoe beter bekend in U.S.A., Brazilië, Oost-Europa, Duitsland, Nederland en zelfs hier!
KOMOECHAdrank bevat de symbiose van verschillende micro-organismen. Die micro-organismen zetten alle suikers om in stoffen die een
heilzame werking hebben op het menselijk organisme. Door die omzetting wordt de drank zuur (PH ongeveer 2,8). Door het gistingsproces
ontstaan in KOMBOECHA heel belangrijke stoffen: gluconzuur, rechtsdraaiend melkzuur, natuurlijke antibiotische stoffen, vitaminen
en andere organische zuren.

Komboecha ontgift

Eén van de belangrijkste eigenschappen van KOMBOECHA is zijn zuiverende werking op het organisme.
Daardoor heeft KOMBOECHA een preventieve werking bij heelwat chronische problemen.

KOMBOECHA helpt op een natuurlijke wijze afvalstoffen
van onze eigen stofwisseling, of giftstoffen opgenomen met de voeding of ademhaling af te voeren via de nieren.

Dat hebben Dr. Molodejew en Dr. Grigorijew met hun team ruimschoots aangetoond tijdens hun onderzoek in het district Perm in de USSR in 1951 (KOMBOECHA de theezwamdrank van W. Frank blz. 144)
Het is zeer belangrijk dat men in de loop van de dag naast KOMBOECHA voldoende water drinkt, om de afvoer van die afvalstoffen mogelijk te
maken.

Komboecha en infecties

Verschillende organische zuren (waaronder usninezuur) van de KOMBOECHAdrank hebben antiobiotische eigenschappen.
Trouwens een KOMBOECHAgebruiker die na een tijdje gezuiverd is van afvalstoffen zal automatisch een beter werkende afweer kunnen opbouwen en zijn algemene immuniteit tegen chronische infecties verbeteren.
(zie ook: KOMBOECHA de theezwamdrank van W. Frank blz. 120)

Komboecha en de spijsvertering

De miljoenen levende micro-organismen kunnen samen met het rechtsdraaiend melkzuur een heilzame invloed uitoefenen op onze darmflora.

Aangezien KOMBOECHA direct ter plaatse kan inwerken ervaren mensen met spijsverteringsproblemen soms al heel snel verbetering met een KOMBOECHAkuur.
Ook bij maagproblemen bleek KOMBOECHA tot op heden steeds vrij snel te scoren.

De naam KOMBOECHA komt van (Theezwam van R. Fashing)

1. Dokter KOMBOE, een Koreaans dokter die in 414 na Chr. uitgenodigd werd aan het hof van de Japanse Keizer Inkyo, omdat die erg sukkelde met
   de maag. Zijn eigen hofartsen konden hem niet helpen en toen Dr. Komboe na twee weken zijn CHA (thee in het Japans of Chinees) klaar had bleek de keizer al snel verlost te zijn van zijn probleem. De populariteit van de drank steeg meteen enorm en KOMBOECHA werd de meest gebruikte benaming voor deze drank.

Heel wat KOMBOECHAgebruikers getuigen dat ze met de drank een veel vlottere vertering hebben van maaltijden die vroeger steeds op hun maag bleven liggen.

Komboecha en de darmen

Eerste officiële melding: Prof. Henneberg 1926: Handbuch der Gärugsbateriologie)
Organische zuren in de darminhoud stimuleren de dikke darmperistaltiek op een zacht en veilig wijze. De hogere zuren in de KOMBUCHAdrank worden
weinig opgenomen in het bloed en zullen dus hetzelfde effect veroorzaken als vruchtenzuren éénmaal ze in de dikke darm toekomen: een veilige
stoelgangbevorderende werking. Let wel! Iemand die voor het eerst KOMBOECHA drinkt en uit zichzelf al een vlotte darmperistaltiek heeft moet zeker met een lage dosis starten (3 x 50 cc per dag), dit om diarreetoestanden te vermijden. Na enkele dagen kan men dan overgaan naar de gemiddelde dosis (3 x 100 cc).

Komboecha en de lever

(Dr. Valentin Köhler: Glucuronsäure macht Krebspatienten Mut.) uit Arztliche Praxis 33 (1981), 887 / (Komboecha of Kargasok F. Balis en R. Van Hoof
blz. 57)
Onze lever maakt dagelijks kleine hoeveelheden glucuronzuur aan. De hoofdeigenschap van dit glucuronzuur is: het lichaam ontgiften van afvalstoffen die anders door hun moeilijke oplosbaarheid in ons organisme opgestapeld worden en op de duur schade kunnen veroorzaken.

Klinisch-biologen kennen zeer goed de glucuronaten (de conjugatie van glucuronzuur met een afvalstof uit ons lichaam) die in de urine teruggevonden worden.
KOMBOECHA bevat dit glucuronzuur. KOMBOECHAgebruikers bezorgen hun lever de extra hoeveelheid glucuronzuur, waardoor de lever haar ontgiftende
werking heelwat beter kan uitvoeren.

Een persoon met teveel afvalstoffen in de lever zal meestal een bruinverkleuring vertonen rond de ogen, verdraagt heel slecht sterk licht en heeft een afkeer van scherp zure spijzen (citroen). Na een tijd KOMBOECHA gebruik merkt men duidelijk dat die verschijnselen verdwijnen.

Komboecha en de nieren

Dr. Max Bing in Die medizinische Welt 2 (42) 1576-1577 (1928)
Vrij naar: F. Balis en R. Van Hoof in Komboecha of Kargasok blz. 106 (1991)
Meestal merk je binnen het half uur dat KOMBOECHA de afvoer van overtollig water bevordert, en dat gebeurt anders dan bij koffie - dat eveneens waterafdrijvende eigenschappen heeft-. Koffie veroorzaakt een verdroging van de darminhoud waardoor de stoelgang harder wordt.

Bij KOMBUCHA daarentegen wordt het meervolume aan urine vooral uit de weefsels gerecupereerd, waardoor de normale stoelgang niet wordt verstoord.

Heelwat KOMBOECHAgebruikers hebben al ervaren dat oedemen vrij snel verminderen onder invloed van de drank.
Door zijn gehalte aan natuurlijke antibiotische stoffen kan KOMBOECHA ook bescherming bieden tegen chronische unineweginfecties.

De zure KOMBOECHA zou ook in staat zijn om alkalisch niersteengruis terug op te lossen en uit te drijven.

Komboecha en de gewrichten

Eerste officiële melding: Prof. Dr. Rudolf Kobert: Teekwass. Mikrikosmos (1917-18)
Vrij naar: Komboecha of Kargasok Balis en Van Hoof (1991) blz. 105

KOMBOECHA drinken brengt micro-organismen in het lichaam die samen met o.a. glucuronzuur in staat zijn de schadelijke afzettingen van naaldvormige
unrinezuurkristallen en van andere afvalstoffen terug oplosbaar maken, zodat ze via de nieren het lichaam kunnen verlaten. De sterkere reuk en
de donkere kleur van de urine zijn daarvan het duidelijk bewijs.

Het is dan ook van het allergrootste belang dat mensen met gewrichtsproblemen ten gevolge van urinezuuropstapeling zeker voldoende (water) drinken om de nieren te stimuleren.

Na enkele weken voldoende KOMBOECHAgebruik zal men merken dat de gewrichten soepeler worden en dat meestal ook de pijn achterwege blijft.

Komboecha en het bloed

Officiële melding: (1928) Dr. Max Bing: Die Medizinische Welt 2 (42) 1576-1577
Vrij naar: F. Balis en R. Van Hoof: Komboecha of Kargasok (1991) blz. 107

KOMBOECHA is een heel complex product, waarbij de synergische (elkaar versterkende) werking van zijn componenten ook op de samenstelling van ons
bloed een invloed heeft. Heel wat bloedproeven hebben de laatste jaren bewezen dat KOMBOECHA invloed heeft op cholesterol en vetstoffen in ons bloed.

Daarnaast is KOMBOECHA krachtig bloedzuiverend door de verbeterde nier- en darmwerking.

Alle hogebloeddrukpatiënten hebben ervaren dat ze met KOMBOECHA hun bloeddruk zagen normaliseren. Hier kunnen we echter niet sterk genoeg benadrukken dat de voorgeschreven geneesmiddelen steeds verder doorgenomen moeten worden tot de dokter zelf andere adviezen geeft!

Komboecha en de huid en de slijmvliezen

Vrij naar: Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 108
Slechte stofwisseling, vaak veroorzaakt door darm- en leverproblemen, kan oorzaak zijn van ongezonde huid.

Door de stofwisseling te verbeteren en het evenwicht in de darm te herstellen zal KOMBOECHA ook hier verbetering brengen.

Oudere mensen beweren dat de drank verjonging in de hand werkt: de huid wordt strakker,

rimpels verminderen en

Onder invloed van KOMBOECHA vermindert de kans op huidontstekingen (jeugdacné) en zal de tranpiratie frisser gaan ruiken. Met de tijd hebben
ook al heelwat vrouwen ervaren dat ze met een langdurige KOMBOECHAkuur minder of geen last meer hadden van chronisch vaginale (schimmel)infecties.

Komboecha en allergie

Vrij naar: Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 109

Allergieproblemen worden vaak in gang gezet door de onbewuste opname van lichaamsvreemde stoffen o.a. door scheikundig behandeld voedsel (sproeistoffen), luchtbezoedeling, detergenten ...

Aangezien KOMBOECHA met zijn glucuronzuur één van de krachtigste middelen blijkt te zijn om het lichaam te zuiveren, zien we vaak, maar toch niet altijd, alergiereacties verminderen of zelfs verdwijnen.

Komboecha en geestelijke prestaties

Vrij naar: Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof blz. 107
De vele zuren en vitaminen uit de KOMBOECHA hebben de eigenschap dat ze doordringen tot in iedere cel van ons lichaam en daar de omzettings- en
verbrandingsprocessen gaan stimuleren. Het eindresultaat van al die minime stimulaties in alle celletjes laat zich voelen.
KOMBOECHAgebruikers vertellen steeds dat ze zich fitter, actiever, kortom gezonder voelen.
Arbeiders en medisch personeel getuigen dat ze minder last hebben van werken in ploegverband (verschuivende werkuren, nachtwerk).
Studenten ervaren dat ze intensiever en geconcentreerder kunnen blokken.
Het gehalte aan vitamines en het feit dat ons lichaam na een tijd KOMBOECHAgebruik verlost geraakt van zijn overbodige of zelfs schadelijke ballast-(=gif) stoffen, zal natuurlijk ook meespelen in dit algemeen fitheidsgevoel.

Komboecha en kanker

(Komboecha of Kargasok van F. Balis en R. Van Hoof 1991 blz. 114)
(Komboecha de theezwamdrank van G.W. Frank blz. 144 en verder)

Tijdens onderzoek naar verspreiding van kanker in de voormalige Sovjet-Unie, stelde men vast dat er in bepaalde streken weinig of geen kanker
voorkomt. Nochtans was het leefmilieu daar zeer ongezond: chemische- en metaalindustrie in verouderde fabrieken en sterke luchbezoedeling.
De enige verklaring die men tenslotte vond voor de haast onaantastbare vitaliteit en werklust, bleek nu juist de gewoonte te zijn bij die mensen
om reeds van oudsher hun dagelijkse hoeveelheid KOMBOECHA te drinken.
(Citaten uit Arztliche Praxis nr 24/1981 blz. 887)

"Dr. Valentin Köhler bereikte met glucuronzuur, dat een component is van KOMBOECHA, verrassende resultaten bij klinisch opgegeven kankerpatiënten
en stelde daarbij vast:

- geen nieuwe metastasen (uitzaaiingen)
- gewichtsverlies stopt, soms treedt gewichtstoename op!
- toename in de belangstelling voor de buitenwereld.
- vermindering van pijnstillenden middelen.
- verzwakking van de hoestprikkels."

(Wat volgt komt uit: Theezwam Komboecha van R. Fasching)

Van de hierboven geciteerde kennis gebruik makend heeft Dr. Sklenar in Duitsland KOMBOECHA toegediend aan patiënten met kanker of cystevorming.

Hier bleek dat de cyste meestal binnen de 6 weken en hoogstens na 3 maand verdwenen was (dosis 1/2 liter per dag).
Bij kanker boekte hij alleen resultaten wanneer het een goed doorbloede plaats betrof, met een dosis tot 1 liter per dag.

Tegenwoordig hebben levertesten bewezen dat de huidige chemotherapie veel beter wordt verdragen wanneer men die kan kombineren met een goed
volgehouden KOMBOECHAkuur (dosis 1/2 tot 1 liter per dag). KOMBOECHA heeft tot op heden zeker zijn waarde in de behandeling van kankeraandoeningen, alleen al in dit opzicht, dat geen enkele kankerpatiënt kan bogen op een gezond darmstelsel!

(Rosina Fasching : Theezwam Komboecha blz. 20)
KOMBOECHA is zeker in staat om dit darmstelsel te regenereren en de darmflora te herstellen.

Men weet intussen perfect dat kanker alleen ontstaat bij een zuurtegraad van het bloed boven PH 7,56 (het alkalische gebied).

KOMBOECHA, als aangenaam aanvaarde drank, is heel vlot in staat om de zuurtegraad van het bloed te herstellen. En zo zijn we al aardig op weg om
de toestand van de patiënt te verbeteren.

Het is natuurlijk niet "HET WONDERMIDDEL" maar een zeer nuttig natuurlijk hulpmiddel, te combineren met degelijke therapieën en aangepaste geneesmiddelen.

Komboecha bewaren

De drank bewaart men op een koele en donkere plaats: kelder of frigo.
Eventuele bruine neerslag onderaan in de fles kan, na schudden, gerust opgedronken worden.
Een slijmerig schijfje kan bovenop de drank ontstaan wanneer de fles eenmaal geopend werd en daarna een tijdje is blijven staan. Dit is een nieuwe
KOMOECHAzwam die zich vormt, meteen het bewijs dat de drank levende micro-organismen bevat. Men kan dit slijmerig velletje gewoon affilteren met een nylonzeefje. Een begonnen fles wordt eigenlijk best binnen de week uitgedronken.

Komboecha, dosering en gebruik

Voor volwassenen is de gemiddelde dosis 1/2 glas (= 100 cc) drie maal per dag na eten.

Kinderen kunnen volstaan met de helft van die dosis.

Wie een KOMBOECHAkuur start begint best voorzichtig

(3 x per dag 50 cc), want soms kan het stimulerend effect op de darmen bij de start nogal overduidelijk zijn.

Hierbij nog een veelgehoorde vraag: "Mogen diabetici (suikerzieken) ook KOMBOECHA drinken ? Het antwoord is volmondig JA, wanneer die KOMBUCHA voldoende zuur is, want dan zijn haast alle suikers die gebruikt werden bij het opstarten van de fermentatie omgezet tot heilzame zuren.

Het is wel aan te raden voor diabetici, wanneer ze starten met een kuur, om regelmatig hun bloedsuikerspiegel te bepalen, om hun dosis insuline indien nodig aan te passen.

Komboecha slotbeschouwing

De KOMBOECHAdrank is een belangrijk natuurprodukt, een biologische levende drank, en is voor elke gezondheidsbewuste gebruiker een waardevolle toevoeging aan zijn dagelijkse voeding.

KOMBOECHA is geen "wondermiddel" maar dagelijks getuigen gebruikers van zijn heilzame werking.

Denkt nooit dat het gebruik van KOMBOECHA uw gewone medicatie overbodig maakt! KOMBOECHA ondersteunt de therapie op een natuurlijke wijze en kan ervoor zorgen dat het herstel veel sneller wordt bereikt.

09-06-2010 om 20:58 geschreven door madre  

Via vrienden die reeds verschillende alternatieve artsen hebben geraadpleegt kreeg ik volgende site door ...

Het gaat over iemand die “gratis” deze “zelfhelingsmethode” doorgeeft die de oorzaken van je klachten aanpakt!

http://www.mirmethode.nl/

“MIR-Methode^®

De naam ‘MIR’ staat voor Mentale en Intuïtieve Reset. De MIR-Methode is een Zelfhelingsmethode en is bedoeld voor mensen met emotionele en lichamelijke klachten die daar graag zelf wat aan willen doen.

MIR betekend in het Russisch: VREDE ... mooi toch!

Hieronder vindt je 2 video's die de zelfhelingsmethode verduidelijken!

http://www.mirmethode.nl/video/

De MIR-methode is ontwikkeld door Mireille Mettes uit Apeldoorn,

Natuurgeneeskundig therapeut.

“Het is voor mij een groot geluksgevoel dat ik

een methode heb kunnen ontwikkelen waarmee mensen

volledig zelfstandig het zelfhelend vermogen van hun lichaam

weer kunnen activeren.”

De 9 stappen van de MIR-Methode

Stap 1. Zuurgraad optimaliseren

Stap 2. Detox alle toxische belastingen: alle toxische stoffen afvoeren

Stap 3. Vader loskoppelen (en ook alle mannelijke relaties opschonen) Moeder loskoppelen (en ook alle vrouwelijke relaties opschonen)

Stap 4. Meridianen zuiveren>>> zodat alles vrij kan stromen

Stap 5. Alle tekorten aanvullen: vitaminen, spoorelementen enz. (bij ernstige ziekte een dokter raadplegen!)

Stap 6. Hormoonstelsel in evenwicht brengen.

Stap 7. Basisbehoeften aanvullen: dit kan zijn: te kort aan waardering, aan zelfvertrouwen en je kan het ZELF aanvullen!

Stap 8. Chakra’s en aura optimaliseren: ziektes oplossen en verder alles optimaliseren

Stap 9. Missie verduidelijken: vragen naar je doel in het leven, kan ook anderen die nodig zijn op je pad brengen!

Begin er alvast aan ...

07-06-2010 om 17:21 geschreven door madre  

Wat groeit er zoal in “den tuin”???

De natuur heeft nog steeds een achterstand, die misschien wel kan ingelopen worden ... maar alles is zoals het is ...

Ondertussen is de aarbeitoren volledig overmeesterd door de Oost Indische kers, er zaten érg veel zaden in de grond die ik in de toren deed vandaar.

De bosaardbeitjes beginnen hun eerste vruchtjes te geven ...

Verder is er bovenop een augurk geplant, die naar ik hoop zijn weg zal vinden in de hoogte (plaatste een draad zodat ie mag ranken!)

Ook een gourgette/kallebas kreeg een plaatsje ...

Onderdaan groeit dan weer een malva/kaasjeskruid ...

Dus gewoon proberen en kijken wat er van komt ...

Tussen de peultjes groeien de bernagie, ook verdwaalde frambozen melden zich aan ... de goudsbloemen reppen zich eveneens ...

Op een stukje gazon dat ik niet kreeg omgespit werden er aardappels gezet ... ze doen het goed, ondertussen is het gazon opgeruimt door hen ...

De bernagie floreert tussen de ajuinen en de charlotettekes en verschillende soorten sla die vorig jaar overleefden en terug uitschieten.

Hij mag vrijelijk groeien, immers zijn bladeren zijn een erg goed alternatief voor spinazie, en je hoeft het nooit meer te zaaien... en lekker gekruid met wat kruiden en muskaatnoot – heerlijk!

Daartussen zijn worteltjes en rode bietjes gezaait ... hou van een natuurlijk allegaartje ... het geeft me een goed gevoel ... laat alles maar groeien en je staat versteld wat er van onze zogezegde “onkruiden” ook nog komt groeien!!!

Zo vond ik kleine plantjes van tuinkers tussen het on-kruid, ook molsla (paardenbloem), wortels van witlof die weer groen lof geven(vorig jaar), ook ontdekte ik nagelkruid ergens onder een struik, ook weer eetbaar onder de sla, het madeliefje maakt zijn opwachting tussen al dat on-kruid ... en dit allemaal “eetbaar”, wat een OVERVLOED een klein stukje tuin kan geven ... daar mogen we oprecht dankbaar voor zijn!

Verder staat er zevenblad, waar ik vroeger in het voorjaar zo voor vocht om het uit de tuin te krijgen, en brandnetel ... samen erg lekker en te gebruikenals spinazie ook in de soep.

En dan zwijgen we nog over de Oost Indische kers die je écht moet intomen of hij overwoekerd alles wel!

Dus we kunnen niet anders dan gezonde sla gebruiken, en wat een smaak!!!

Verschillende soorten boontjes staan ook te pronken rond de bamboestokken, de oerprei waarvan de wortels mooi afgegeten worden door een mol(?) spijtig!

Verder heb ik nog een “circus” staan, allemaal flessen waar ik broccolli in zit en venkeltjes ... miniserretjes

Tomaatjes en pepertjes krijgen een serre >>> dus meer daarover volgende week!

29-05-2010 om 18:26 geschreven door madre  

De aardbeving op Haïti op 12 januari 2010 is voor sommige een prettige zakelijke kans. De transnationale onderneming Monsanto heeft de boeren van het land een dodelijk geschenk aangeboden van 475 ton genetisch gemodificeerde (GM) zaden die samen met de bijbehorende kunstmest en bestrijdingsmiddelen gratis, met de steun van de Amerikaanse ambassade in Haïti, zal worden uitgereikt door het WINNER project.

Weten de Haïtianen dat Monsanto het "Agent Orange" ontbladeringsmiddel heeft gemaakt dat door Amerikaanse vliegtuigen over Vietnam is gespoten tijdens de oorlog, dat zowel de Amerikaanse soldaten als de Vietnamese burgers vergiftigde?

Weten de Haïtianen dat deze genetisch gemodificeerde zaden gevaarlijk zijn verklaard door vele landen? Zij komen vaak in sets samen met een herbicide van Monsanto "Roundup" genaamd dat glyfosaat bevat. In mijn geboorteland Bretagne heeft het reeds het oppervlaktewater vervuild. Maar Monsanto houd vast dat zijn product biologisch afbreekbaar is. Daarvoor is het bedrijf aangeklaagd door antifraude ambtenaren in Lyon.

Een voormalige werknemer van Monsanto, Linda Fischer, is onlangs benoemd tot hoofd van de US Environmental Protection Agency (EPA) dat milieuproblemen in de gaten houd. Het is als een kat de taak te geven het welzijn van een muis in de gaten te houden.

Monsanto is al begonnen met de distributie van zijn genetisch gemodificeerde maïszaden rond Gonaïves, Kenscoff, Petionville, Cabaret, Arcahaie, Croix-des-Bouquets en Mirebalais. Binnenkort zullen er alleen Monsanto zaden zijn in Haïti. Dat zal het afscheid betekenen van de onafhankelijkheid van de boeren. Monsanto heeft recentelijk 550 miljoen dollar geïnvesteerd in Brazilië voor de productie van de herbicide Roundup in de noordoostelijke staat Bahia. Maar het land lijkt terug te vechten tegen de onderneming.

Monsanto adverteert de zaden als een genereus geschenk. Maar de Haïtiaanse boeren die deze wensen te gebruiken voor toekomstige oogsten zullen royalty’s moeten betalen aan Monsanto. De vertegenwoordiger van Monsanto in Haïti is Jean-Robert Estimé die als minister van buitenlandse zaken diende tijdens de 29 jaar dictatuur van de familie Duvalier.

Bron: globalresearch.ca

18-05-2010 om 20:56 geschreven door madre  

Op zoek naar een alternatief om water te kunnen betrekken kwam het volgende op mijn pad:

Pompen en zuigen op waterkracht  Dr Erick Vermeulen

Rivierwater stroomt door een pijp naar een T-stuk met enkele kleppen.

Dat is de water ram, een pomp die een deel van het aangevoerde water naar een hoger gelegen reservoir stuwt.

Gert Breur bouwde met eenvoudige onderdelen ook een zuigpomp op waterkracht. Patenten vraagt hij niet aan: "Het is techniek voor iedereen".

Je draait de kraan open en er stroomt water uit, zelfs als je op de tiende verdieping van een flat woont.

Een goed werkende watervoorziening lijkt de normaalste zaak van de wereld. Toch zijn er zelfs in West-Europese landen afgelegen gebieden waar geen waterleiding is.

De Nederlandse bewoners van een mooi vakantiehuisje in de Franse Languedoc haalden het water uit een helder, fris beekje dat langs het huisje stroomde.

Acht meter lager mondde het beekje uit in de rivier de Vernazobre. Toen viel plots het beekje droog. Het bleek geen beekje te zijn, maar water dat ontsprong uit een lek in een irrigatiekanaal.

Dat kanaal was droog gevallen, dankzij achterstallig onderhoud en de funeste invloed van wroetende everzwijnen.

Ooit stroomde water via irrigatiekanalen langs de heuvelrug naar de landerijen in de omgeving.

Het systeem raakte in onbruik, kanaaltjes slibden dicht en boomgaarden moeten nu water ontberen.

Een droom leek in duigen te vallen.

Een artikel vorig jaar in  de uitgave Internationale Samenwerking opent nieuwe perspectieven.

Daarin staat de Breur-ram beschreven, een pomp die water pompt op waterkracht, in plaats van op elektriciteit of diesel.

De onderdelen zijn gemakkelijk verkrijgbaar in een Nederlandse speciaalzaak en de verkoper, die niet veel van de constructie snapt, schroeft alles ook nog eens vlot in elkaar.

Voor alle onderdelen bij elkaar betaal je in de speciaalzaak in totaal ongeveer honderd gulden 2000 Bfr.(was dus voor de euro!)

.In de achtertuin proberen de Nederlanders het uit en de pomp blijkt goed te voldoen. Eind 1998 tijgen ze naar Frankrijk.

Een aanvoerslang gaat vanuit de rivier over een muurtje en eindigt in een rechte, dalende pijp die naar de water ram leidt.

Binnen een uur stroomt er door zestig meter tuinslang een halve liter water per minuut naar een vat twaalf meter boven het riviertje.

Kinderlijke eenvoud

In een Enschedese achtertuin heeft Gert Breur (44), wiens water ram ontwerp in Internationale Samenwerking stond beschreven, een demonstratie-opstelling geplaatst.

Op een lage stellage staat een groot vat met regenwater.

Een kraantje onderaan het vat is met een slang verbonden.

Breur verbindt zijn waterram met vlotte handbewegingen aan het einde van de slang.

Het is een eenvoudige constructie.

Zijn zevenjarige dochter Gwendolyn kan het apparaat zonder moeite in elkaar zetten.

Breur is al dertig jaar druk in de weer met technische constructies. Sinds begin jaren zeventig besteedt hij aandacht aan waterrammen, met als resultaat de ontwikkeling van de Breurram.

Informatie over waterramtechnologie is ondermeer verspreid via de Werkgroep Ontwikkelings-Technieken van de Universiteit Twente, waarin Breur en zijn vrouw Rita beiden actief zijn.

Inmiddels hebben de Breurs al uit bijna honderd landen vragen en reacties ontvangen.

Vaak ontbreekt de know-how: “hoe krijg ik een oude, stilgevallen water ram aan de gang?” Het Enschede adres fungeert als een internationaal kenniscentrum voor water ram technologie.

Tijdvoor de demonstratie.

Zodra Gert Breur de kraan op het lage vat opendraait, stroomt het water dat in het apparaat komt weg langs de impuls klep.

Als de stroomsnelheid toeneemt, stijgt de waterdruk dermate fors dat de klep dichtslaat.

De water ram begint ritmisch te tikken, een soort hartslag.

Steeds weer duwt het water de verticale klep plotsklaps dicht.

De druk van de waterkolom loopt dan zo hoog opdat de horizontale klep naar de lucht klok openspringt en er een scheut water in de lucht klok schiet.

Die snel oplopende druk is de waterslag. Het is een enorme kracht, vergelijkbaar met de stoot van de horens van een ram.

In de lucht klok (die je functioneel kan vergelijken met de aorta) zit – de naam zegt het al – een flinke luchtbel. Die vangt de schokken op. De stijgende druk in de lucht klok perst het water in de dunne leiding. Er ontstaat voldoende druk om  uiteindelijk met een deel van het water het hoge vat te vullen.

Vlak voor de verticale klep bevindt zich een klein gaatje, met een doorsnede van een millimeter.

Bij iedere cyclus zuigt het systeem via dat gaatje een beetje lucht aan, dat bij de pomp beweging verloren gegane lucht in de lucht klok aanvult.

Een perpetuum mobile? Nee.

Uiteindelijk gaat een groot deel van het water via de verticale klep verloren.

Voor elke liter water die in het bovenste vat verdwijnt, stroomt er vier liter water vanuit de waterram in de vijver. Een beperkte efficiëntie is uiteraard geen probleem als je zo’n systeem aanlegt bij een snelstromende beek of rivier, waarin het niet opgepompte water weer terugstroomt.

Voor een goede berekening van de efficiëntie moet je overigens wel rekening houden met de hoogte van de wateraanvoer en de oppomp hoogte.

Water rammen zijn zeker niet geschikt voor toepassing in gebieden met waterschaarste of vlakke streken zonder beken en riviertjes.

In Zuid-Limburg en de Ardennen zijn er echter volop geschikte plekken.

Bij veel regenval is het bijvoorbeeld mogelijk om met een water ram een grijs watercircuit te starten: vul een reservoir op zolder met het hemelwater dat anders naar het riool wegstroomt, en gebruik dat dan voor het doorspoelen van het toilet.

De water ram is in de 18e eeuw uitgevonden door de Brit John Whitehurst. In zijn ontwerp zat een kraantje dat 75 maal per minuut handmatig open en dicht moest worden gedraaid.

Een van de gebroeders Montgolfier – bekend als de eersten die met een hete-luchtballon het luchtruim kozen – verbeterde enkele jaren later zijn ontwerp met een automatische regelklep op de plaats van het kraantje, en verkreeg in 1793 patent op de automatische waterpomp.

Met name in Engeland en de VS is de water ram veelvuldig toegepast. In afgelegen landhuizen en kastelen zorgden water rammen ervoor dat hooggelegen reservoirs uiteindelijk drink- en badwater bevatten, of dat er bijvoorbeeld water naar de tuinen en fonteinen stroomde.

De fonteinen van het Indiase monumentale bouwwerk Taj Mahal, die de visrijke vijvers van zuurstofrijk water voorzien, krijgen hun water ook door water rammen.

Nog steeds zijn water rammen in alle soorten en maten te krijgen, vervaardigd uit degelijk staal,maar inmiddels ook uit pvc.

Dergelijke systemen lijken een ideale oplossing voor de watervoorziening in afgelegen gebieden.

Toch zitten er soms de nodige haken en ogen aan: hoge kostprijs, te zware uitvoering, moeilijk verkrijgbare reserve-onderdelen en reparaties die te moeilijk blijken.

Parallel

Het voordeel van de door Gert Breur ontworpen water ram is dat de onderdelen klein en goedkoop zijn. Hij huldigt het principe ‘less is more’, met zo weinig mogelijk materiaal het maximale resultaat behalen.

Zonder moeite zijn de losse onderdelen in een koffer mee te nemen (geen problemen met invoerrechten), bovendien zijn ze in de meeste landen gemakkelijk te krijgen. Het ontwerp is zeer geschikt als educatief voorbeeld. Bij universitaire vakgroepen civiele techniek wordt de water ramtechnologie niet meer onderwezen, alhoewel er wel degelijk behoefte aan kennis en ervaring met deze techniek blijkt te zijn.

Mensen kunnen zo met Breurs ontwerp van start gaan.“Mensen willen met een meccano-achtig geheel aan de slag”,vertelt hij.

Wie meer capaciteit wil hebben, kan enkele kleine waterrammen parallel schakelen.

Terug naar Frankrijk. In het dorpje in de Languedoc verbazen tientallen dorpsbewoners zich over het mirakel.

Ze zijn zeer geïnteresseerd. De aanplant op diverse hellingen lijdt onder het watergebrek.

De installatie van waterrammen kan ervoor zorgen dat de landbouw op die hellingen weer voldoende opbrengsten levert, zonder dat daarvoor dure pompen die werken op elektriciteit of diesel, nodig zijn. Inmiddels zijn er plannen om te experimenteren met grotere water rammen.

Geen patent

Het principe van de waterslag is ook bruikbaar in een zuigpomp, bedacht Breur.

Het ontwerp heeft dezelfde elegante eenvoud als de water ram. “Vergelijk het maar met een waterstraal pomp in het laboratorium.

Daar genereert de snelheid van het langsstromende water een onderdruk, ofwel een vacuüm.” Breur kreeg inmiddels geld voor zijn ontwerp aangeboden, maar daar begint hij niet aan.

“Dan mag je er nooit meer iets over zeggen.”

Hij wil dat zoveel mogelijk mensen baat bij de techniek hebben. Hij wil er zelf geen patent op aanvragen.

Na deze publicatie in Natuur& Techniek kunnen anderen dat ook niet doen. Breur wil het liefst dat zoveel mogelijk mensen de technieken gaan toepassen omdat ze er wat aan hebben, waaronder bewoners van arme streken in de Derde Wereld.

Het enige wat de Breur ram en de zuigpomp gemeen hebben is de aandrijving door water. “Je maakt in principe gebruik van het water dat bijvoorbeeld uit de water ram wegloopt, om de andere pomp aan te drijven.”

Weinig technieken zijn zo eenvoudig als de zuigpomp. Er stroomt water door de rechte aanvoerpijp, net zoals bijde waterram.

Nu zit de impuls klep echter in de poot voor het T-stuk.

Als de snelheid van het water weer groot genoeg is, slaat de klep dicht.

Het water achter de klep stroomt echter verder via de afvoer,die aan het T-stuk is gekoppeld.

Het wil lekker doorstromen, waardoor er een onderdruk ontstaat. Daartegenover is het T-stuk verbonden met een slang, die je bijvoorbeeld in een volgelopen werkput kunt hangen.

Aan het uiteinde daarvan bevindt zich een terugslagklep.

Dankzij die klep blijft er een waterkolom in de slang en het T-stuk. Elke keer dat de waterslag een onderdruk in deze waterkolom oplevert, zuigt het systeem water langs de terugslagklep op.

Er mag absoluut geen lucht bij komen, dat zou de werking teniet doen.

De hoogte van de waterkolom, van terugslagklep tot uiteindelijke doel reservoir, kan maximaal ongeveer tien meter zijn, bij een grotere hoogte ontstaat door de onderdruk waterdamp en werkt de pomp niet meer.

De capaciteit van de zuigpomp hangt net zoals bij de water ram af van de valhoogte van het water.

Gert Breur neemt nogmaals de water ram erbij. De zuigpomp en de water ram laten zich goed combineren, hij monteert een T-stuk achter de impuls klep van de water ram waaraan hij de slang met terugslagklep en een afvoerleiding koppelt.

De effectiviteit van het water ram gedeelte is nu minder, omdat het water achter de impuls klep meer weerstand ondervindt.

De kraan van het lage vat gaat open en de water ram begint weer te tikken.

De frequentie is hoger. Terwijl water uit de vijver wordt opgezogen, begint er water in het vat in de slaapkamer boven te stromen.

Als de waterram alleen anderhalve liter water per minuut zou oppompen, dan zuigt de zuigpomp een halve literwater op en pompt de waterram een liter water naar boven.

Met de standaard, gemakkelijk verkrijgbare slangen, kleppen en koppelingen kan iedereen de Breurramen de Breur-zuigpomp gemakkelijk nabouwen.

In een tijd waarin milieuvriendelijkheid en duurzaamheid volop aandacht krijgen,

kunnen ze een nuttige bijdrage leveren.

Breur pomp op internet

De Werkgroep Ontwikkelingstechnieken aan de Universiteit Twente

DeActie Waterpomp bij ROC Oost Nederland

Bouwzelf een Breurram

Nadereinformatie over de Breurram:

WerkgroepOntwikkelings-Technieken, Universiteit Twente: tel.0(0-31)534892845

Gert Breur, Enschede: tel. 0(0-31)53 4771979

11-05-2010 om 21:54 geschreven door madre  

Van een kennis ontvingen we volgende info, ideaal voor de "zelfvoorziener"!

Een Rayburn fornuis kan meer dan alleen koken

Rayburn fornuizen, vele kennen deze ‘cookers’ beter onder naam AGA, een zusterorganisatie. 

Het is een romantische droom voor vele kookfanaten. Als je deze enorme fornuizen ziet denk je niet direct aan duurzaamheid.

Ik ben op nader onderzoek uitgegaan en ben onder de indruk. Een Rayburn is namelijk meer dan alleen een kooktoestel. Het is het hart van je huis.

Op keukengebied valt er qua duurzaamheid nog een wereld te winnen.

Steeds meer fabrikanten passen hun productieproces aan op de roep om duurzaamheid.

Een aantal van hen doet dat echter al jaren zo ook Rayburn.

Een Rayburn is ontworpen door technici en wordt door vakmensen met de hand gebouwd.

Het fornuis wordt sinds 1946 vervaardigd, altijd voor 70% uit gerecyclede materialen en met het oog op levenslang gebruik.

Alles aan een Rayburn verwijst naar een oog voor detail, kwaliteit en vakmanschap.  Het is een Engelse klassieker die de tijd doorstaat. Elke dag dat je hem gebruikt wordt hij mooier.

Houtgestookt fornuis

De houtgestookte Rayburn 300W en 345W zijn synoniem voor milieuvriendelijke verbranding.

Hout is immers de meest duurzame, vervangbare basisbrandstof. De verbranding van hout is CO2 neutraal.

De hoeveelheid kooldioxide die aan de atmosfeer wordt afgegeven, is identiek aan de hoeveelheid die zou zijn vrijgekomen als het stuk hout op de grond in het bos zou zijn weggerot.

En niet te vergeten: wat gaat er boven de gezelligheid van een houtvuur? De Rayburn is dankzij de indirecte warmtetechnologie een belangrijke bron van stabiele, natuurlijke en regelbare warmte in huis.

De warmte wordt door straling van het vuur overgebracht naar de zware gietijzeren onderdelen van het fornuis die deze warmte vasthouden.

Het gebruik van houtblokken is schoon, efficiënt en voordelig.

De heerlijke houtgeur krijg je er als bonus bovenop.

Centrale verwarming en warm water

Daarbij is de 345W is niet alleen een fornuis. Het doet ook dienst als centrale verwarming en voorziet in gloeiend heet water om te koken. Vooral dit laatste is met het oog op duurzaamheid interessant. Vooralsnog is Rayburn een van de weinigen die dit aanbiedt op de markt.

Er zijn bijvoorbeeld wel houtkachels met waterreservoir dat dienst kan doen als boiler, maar dat is geen fornuis.

En er zijn wel fornuizen die ook een boiler kunnen verwarmen, maar die bieden niet de optie ook de cv er op aan te sluiten.

De houtgestookte Rayburn fornuizen hebben een waterreservoir dat door de vlammen van het hout word verwarmd, waardoor het warme water gebruikt kan worden om rechtstreeks radiatoren en/of vloerverwarming en een boiler te voeden.

Het fornuis heeft een kantelklep waarmee de warmtetoevoer gereguleerd kan worden. Als u bijvoorbeeld kookt zet u de klep zodanig dat de warmte voornamelijk naar de ovens geleid wordt. Als u het fornuis niet nodig heeft, bijvoorbeeld ’s nachts, zet u de klep maximaal op de CV. De kantelklep kan ook op een stand halverwege of een kwart worden gezet, zodat een gelijkmatige verspreiding van de warmte gegarandeerd is, zowel voor CV als fornuis.

Een Rayburn is er voor de echte kookgek. Een voor de hand liggende keuze in elke woning waar een minimale belasting van het milieu, praktisch modern comfort en goed, gezond eten hoog op de agenda staan. En het meest duurzame is misschien wel.. een Rayburn koop je voor het leven!

Meer weten over de Rayburn ga dan naar de site van Rayburn fornuizen!

09-05-2010 om 21:50 geschreven door madre  

We wensen jullie een video voor te stellen met opzienbarend GOED nieuws!

Nieuws wat een einde moet maken aan alle mis-toestanden die er momenteel heersen...

Wees niet bang, heb vertrouwen ...

26-04-2010 om 21:01 geschreven door madre  

 

18-04-2010 om 09:39 geschreven door madre  

Onze trip naar de lage Vogezen

logies: www.lapetitecouronne.jouwweb.nl

meer foto's op onze site: www.terramadre.webs.com

 Enkele dagen er tussenuit doet deugd ... (alhoewel in het voorjaar roept de tuin (zelfvoorziening!), de zaadjes moeten gezaaid en de plantjes geplant)

Toch zijn we onze vrienden van Iluvanya een bezoekje gaan brengen in de lage Vogezen.

Ze kochten er een ruïne met watermolen

op een domein van 8 ha.

het "domein" van Iluvanya

Aangekomen werden we verwelkomt door Sam & Lieve en de kinderen.

Bij het betreden van het domein viel direct al de begroeiing op: brandnetel, madeliefje, hondsdraf, speenkruid, pinksterbloem een echte eetweide dus!

sleutelbloemen

 Ook erg veel sleutelbloem op het domein, bosaardbei of aardbeiganzerik zag ik daar en de bomen >>> maretak!

maretak

 Aan het riviertje wat door het domein loopt staat waterkers (zo van die échte sterke die prikkelt!) ... aronskelk (giftig), mansoor

op een eiland in het beekje: lekkere  échte waterkers 

 We kregen een rondleiding van Lieve, het werd een fikse wandeling, het riviertje over, op de Westflank kwamen we terecht in het “voedselbos” (wat we vroeger een boomgaard noemden).

Hier vinden we buiten hoogstam ook laagstam (nog aan te planten) en struiken van kleinfruit.

Een fikse klim bracht ons op de Zuidflank waar we een biotoop aantroffen van bosanemoontjes, ook tijm, een soort van bieslook, de kleine maagdenpalm, verder hier en daar een omgevallen rottende boom begroeit met korstmossen ... wat verder zelfs een steengroeve, wat iets mysterieus heeft en zich leent als stilteplaats, meditatie ... ook de kinderen vinden deze plaats erg leuk!

Bosannemoontjes met kleine maagdenpalm

 In de ouwe omgezaagde bomen die Sam & Hendrik aan het opruimen zijn zit érg veel maretak.

Dit geheel is langs de Zuidzijde gans omzoomt met weiden ... een mooi domein dus met vele mogelijkheden voor 3 à 4 gezinnen!

We hielpen er met het aanbinden van de fruitbomen in het voedselbos met oude fietsbanden.

De drie moeders in het  "voedselbos"

Ook de groentencirkel (in aanleg) werd onder handen genomen door Peter en Phille, en is al een aardig stukje opgeschoten!

Peter, Phille en Lieve aan de groentencirkel

 Het kampvuur wat de ganse dag aan is, zorgt  voor een gezellig samenzijn met alle aanwezigen ...

Niets zo aangenaam en gezond dan een ganse dag te vertoeven in gezonde, zuivere boslucht aan het kabbelende water ...

Bij onze terugkeer naar België voelden we reeds het beklemmende gevoel ... de “engte”...

Wat vooral frappant was... de lucht ... het fijne stof dat als een “nevel” België omsluiert ...

Met heimwee ruik ik aan de werktrui waar ik hout mee zaagde ...de lekkere zoete houtgeur van ginds ... follow your heart ....

15-04-2010 om 00:00 geschreven door madre  

Cirkel van Harmonie weekend 26/28 maart 2010

krijttekening: Cirkel van Harmonie >>> Reinhilde(ke)

Gepakt en gezakt de bossen in van Hechtel ...

Wat brengt ons het weekend ??? ... we zijn allen vrij moe (voorjaarsmoeheid, kosmische straling ... of wat dan ook!)

We deden aan klei-yoga – er zijn feeëntekeningen gemaakt – en ieder die het wenste kon zijn droomhuis neerzetten in maquettevorm...

Kortom momenten genoeg om  creativiteit de vrije loop te laten ...

De cirkel van Harmonie was erg intens, diegenen die de kring vormden gaven liefde en zongen op verschillende toonhoogten, dit gaf een erg mooi polyfonisch effect, wat het vortex effect nogmaals verstevigde

Ik ben een andere jij

we are one

and we are many

from all the lands on earth we come

we share a dream

and speak with one voice

you are

I m

we are al one

We sloten af met een kring buiten, bij het zingen van de liedjes voelden we weer die ver-bonden-heid met mekaar... Liefde is wat mensen ver-bind!

Het afscheid was intens, er werd op geen knuffeltje gekeken ...

Tot het volgende weekend??? Jij komt toch ook!!!

Madre

(meer foto's in de fotogalerij op de site: www.terramadre.webs.com)

29-03-2010 om 19:54 geschreven door madre  

 Het zonnetje lacht weer, de bloemen doen hun best om toch maar open te komen.De vogels halen hun mooiste concert te voorschijn ... alles her-leeft!

Tijd dus om de tuin in te trekken ... nieuwe plannen te maken. Het lijkt me een goed idee om de boomstam die mijn tuin siert een andere taak te geven.

 Het idee is gerijpt om er een groenten-/aardbeitoren van te maken.

De dingen die nodig zijn, stenen, steenslag, compost, goede aarde ... en dan maar aan de slag ...

Schrik niet van het aantal stenen dat je nodig hebt, ook niet van de composthoop die er in gaat!!!

Drie kruiwagens is maar een begin ... wanneer het zakt steeds aanvullen want planten hebben voedsel nodig ...

 Twee kruiwagens steenslag, en 5 kruiwagens aarde ... besproeit met EM

Om het geheel een afgewerkt uitzicht te geven, koos ik voor de laatste stenen een grotere steen die dienst doet als afdeksteen!

Reeds geruime tijd groeien er in mijn tuin kleine plantjes ... je mag een raden wat het is ... bosaardbeitjes!!!

Voor de winter haalde ik ze tussen de stenen van mijn terras vandaan ... en of ze zich vermeerdert hebben ... zeker en vast, ze groeien maar op...

Dus erg dankbaar om deze in de toren te planten!

  De boomstam doet dienst als decoratieve medewerker .. hij mag aardbeien dragen, die ik via een borstelsteel (waar ik 2 oogvijsjes in draaide), in evenwicht laat hangen ... en ik moet zeggen,

hij doet dit goed ... en het siert hem!

En zo zijn we dan aan de verdere aanplant van de toren... bovenop staat er momenteel wat O.L.V bedstro, verder komt er Oost Indische kers bij .. die zeler zal zorgen dat het geheel een vol uitzicht krijgt ... tevens mooie bloemen geeft, en waar blad, bloem en zaden kunnen van gebruikt worden.

Je hebt ze in vele kleuren... ze kruisen onderling!

 Oost Indsiche kers is een natuurlijk antobioticum: de bloemen sieren onze koude gerechten tijdens vanf de zomer (ze bloeien tot het vriest!), de bladjes kan je gerust onder de rauwkost doen, het heeft een antibiotische werking, je kan er ook tinctuur van maken!

De zaden die in de zomer reeds komen, kan je op een kruidenazijn zetten en laten trekken, het worden dan lekkere kappertjes die je weeral in verschillende gerechten kan gebruiken!

Verder ga ik nog kruiden planten, of wat er ook in mijn handen komt en waarvan ik denk, dat zou het goed doen in de toren.

Hou jullie op de hoogte van de vorderingen ...

Madre

Met dank aan Sven (van Transitie) voor de stenen, en Angelina voor  steenslag en de stenen ...

21-03-2010 om 00:00 geschreven door madre  

Transitienetwerk Vlaanderen

Samen piekolie en klimaatverandering aanpakken

Gemeenschappen helpen om hun lokale veerkracht opnieuw op te bouwen en hun CO₂-uitstoot te verminderen.

Hoofd, hart en handen samenbrengen voor de overgang naar een leven na de olie.

 “De veranderingen die we nodig hebben om de totale ineenstorting te vermijden, zijn precies die dingen die we moeten doen om de wereld te creëren waar we van dromen”

Prof. David Korten, econoom en psycholoog

13-03-2010 om 10:02 geschreven door madre  

Rob Hopkins over het Transitie Handboek

 Transition Towns is ernaar streven steden en dorpen zo zelfvoorzienend en energiezuinig mogelijk te maken.

Wondere, veerkrachtige wereld
Veerkracht, daar draait het om in dit boek. Voor ecologen is veerkracht een vertrouwd begrip, voor de rest van ons veel minder. Veerkracht verwijst naar het vermogen van een systeem om zijn samenhang te behouden en te blijven functioneren als het wordt blootgesteld aan verandering en schokken van buitenaf. Een ’systeem’ kan een paar individuen betreffen, maar ook hele economieën. Dit boek, Het Transitiehandboek, stelt dat we naast onze huidige inspanningen om de CO₂-uitstoot drastisch te verminderen, evenveel aandacht zouden moeten besteden aan het bouwen aan veerkracht, of om precies te zijn: aan het weer opnieuw opbouwen daarvan.
 
Hoe ziet veerkracht er eigenlijk uit?
In 1990 bezocht ik de Hunzavallei in Noord-Pakistan. De Hunzavallei was tot de opening van de Karakorum Highway in 1978 bijna volledig van de buitenwereld afgesloten. Voor mijn bezoek wist ik niets over permacultuur of over veerkracht, en zelfs maar weinig over voedsel, landbouw of het milieu. Maar ik wist toen dat ik op een uitzonderlijke plek was aangekomen.

Ik vond een citaat in een boek dat ik las op weg naar Hunza (ik ben de titel ondertussen vergeten): ‘Als er op aarde een tuin van gelukzaligheid is, is het deze, is het deze, is het deze.’

Deze woorden bleven tijdens de twee weken die ik in Hunza verbleef, regelmatig door mijn hoofd spelen. Dit was een samenleving die zijn grenzen respecteerde, en dit op een verbluffend geraffineerde en tegelijk eenvoudige manier. Al het afval, met inbegrip van het menselijk afval, werd zorgvuldig gecomposteerd en teruggegeven aan het land. De terrassen die eeuwenlang tegen de bergwanden waren gebouwd, werden bevloeid via een netwerk van kanalen, dat met een verbazingwekkende precisie mineraalrijk water van de hoger liggende gletsjer naar de velden bracht.

Overal stonden er abrikozenbomen, en kersen-, appel-, amandel- en andere fruit- en notenbomen. Rondom en onder de bomen groeiden gerst, graan, aardappelen en andere groenten. De velden waren netjes, maar niet strak afgelijnd. Planten groeiden in kleine percelen eerder dan in grote monoculturen. Doordat ik op een bergwand verbleef, moest ik de hele tijd bergop en bergaf wandelen en voelde ik al snel de goede conditie ontstaan waar de Hunza om bekendstaan.

De paden waren afgezoomd met stapelmuurtjes en waren bedoeld voor mensen en dieren, niet voor auto’s.
De mensen leken altijd tijd te hebben om even te stoppen en een praatje te maken met elkaar en tijd door te brengen met de kinderen, die blootsvoets en stoffig door de velden renden. Abrikozen werden geoogst en te drogen gelegd op de daken van de huizen, een verbluffend gezicht in de heldere bergzon. De gebouwen waren opgetrokken van lokaal geproduceerde modderbakstenen, warm in de winter en koel in de zomer. En er was altijd de majestueuze pracht van het hooggebergte. Hunza is eenvoudigweg de mooiste, rustigste, gelukkigste en overvloedigste plaats die ik ooit heb bezocht.

In die tijd was ik kunstenaar en bracht ik mijn dagen door met een schetsboek in de hand, zwervend over de velden, landweggetjes en terrassen, verbluft door het licht en de kleuren, vele uren werkend aan één tekening in een uiteindelijk zinloze poging om de schoonheid van wat zich voor mij uitstrekte weer te geven.

Als Hunza toen afgesneden zou zijn geweest van de buitenwereld en van de wereldeconomie met zijn snelwegen met vrachtwagens volgepakt met goederen, zou het zich uitstekend gered hebben. Als er een globale economische recessie of zelfs ineenstorting zou zijn geweest, zou die weinig effect hebben gehad op de Hunzavallei. Ook de mensen waren veerkrachtig, gelukkig en gezond en hadden een sterke gemeenschapszin.

Het is niet mijn bedoeling dit te romantiseren of te idealiseren, maar toen ik in Hunza was ving ik een glimp op van iets dat resoneerde met een genetische herinnering ergens diep in mijzelf. Ik groeide op in Engeland, waar het feest van de fossiele brandstof in volle gang was, in een cultuur die onophoudelijk probeerde alle sporen van veerkracht uit te wissen en van elke gelegenheid gebruik maakte om dit idee tot nonsens te verklaren. Plattelandsmensen werden afgeschilderd als dom, het traditionele als `ouderwets’ en groei en `vooruitgang’ als onvermijdelijk. In deze afgelegen vallei voelde ik een verlangen naar iets waar ik niet echt mijn vinger op kon leggen, maar wat ik nu zie als veerkracht: een cultuur gebaseerd op het vermogen voor onbepaalde tijd te functioneren en te leven binnen haar grenzen, en die op deze manier kan bloeien.

Hoewel, zelfs toen, in 1990 begonnen dingen te veranderen. Toen ik daar was, zag ik lege zakken stikstofmest liggen in de hoeken van sommige velden. Zakken cement deden hun intrede, net als voedsel met geraffineerde suiker en dranken met bubbels. Het was menens met het beginnen de veerkracht te ondermijnen, net zoals dat al gebeurd was in de meeste delen van de wereld en nog steeds in een razend tempo doorgaat. Ik ben sindsdien niet meer terug geweest en kan dus geen nieuw verslag uitbrengen, maar het zou mij zeer verbazen als de verandering gericht zou zijn op het behoud van het vermogen van de vallei zichzelf te onderhouden.

En inderdaad, te zien aan de hoeveelheid advertenties op het internet die `Hunza-producten’ verkopen, lijken ze te zijn overgegaan naar een op export gerichte economie.

Krachten, die maken dat we kiezen voor het behouden en versterken van veerkracht, in plaats van deze verder te laten afbrokkelen, groeien op dit moment zeer snel naar elkaar toe, zozeer dat het veel meer is dan louter een academische kwestie. Het punt is niet langer of we de krachten van de economische globalisering ter discussie zouden moeten stellen omdat deze onrechtvaardig en onbillijk zijn, of dat ze roofzuchtige vernietigers zijn van culturen en milieu. Het gaat erom te kijken naar de achilleshiel van de economische globalisering, waarvoor geen andere bescherming bestaat dan veerkracht: namelijk haar mate van afhankelijkheid van olie.

Economische globalisering was alleen maar mogelijk door goedkope, vloeibare fossiele brandstoffen, en er bestaat geen bruikbaar alternatief voor op die schaal. De overgang naar meer gelokaliseerde, energie-efficiënte en productieve manieren van leven is geen keuze; het is een onvermijdelijke richting die de mensheid móet inslaan.

Het Transitiehandboek is meer dan alleen een boek met problemen en ideeën. Het gaat over oplossingen, en over het Transitiemodel, waarvan ik denk dat het de grondslag zou kunnen blijken te zijn voor een van de belangrijkste sociale, politieke en culturele bewegingen van de eenentwintigste eeuw. Ik geef je graag een voorproefje.

Het is een koude voorjaarsavond in Totnes, een kleine stad in Devon. Zo’n 160 mensen zoeken een plaatsje in de St.-Janskerk voor een avondbijeenkomst met als titel `Lokaal Geld, Lokale Vaardigheden, Lokale Kracht’. De bijeenkomst is georganiseerd door de Transition Town Totnes (TTT), het eerste Transitie-initiatief in het Verenigd Koninkrijk, en de avond op zich is al een succes: 160 mensen die de deur uitgaan voor een bijeenkomst over economie, een onderwerp waarvoor mensen meestal niet uit hun luie zetel komen.

Iedereen kreeg bij aankomst een Totnes-Pond, één van de driehonderd biljetten gedrukt door de TTT als proefproject om te kijken hoe een gedrukt betaalmiddel ontvangen zou worden in de stad. De ene kant is een reproductie van een bankbiljet uit Totnes uit 1810, een tijd waarin de bank van Totnes zijn eigen valuta uitgaf, een bankbiljet dat vier weken eerder werd opgemerkt aan de muur van een lokale filmmaker.

Om de avond te beginnen, nodig ik het publiek uit allemaal met hun ponden in de lucht te zwaaien - het is een geweldig gezicht. 160 Mensen, pond in de hand, aan het begin van een indrukwekkende reis die bestaat uit nieuwe verhalen vertellen over geld, en ook over de toekomst en haar mogelijkheden, en over hun onderlinge afhankelijkheid als gemeenschap.

Het vertellen van verhalen staat centraal in dit boek. Je zou het kunnen zien als een verhaal op zich: het verhaal van de opkomst van de Transitie-beweging, van het belangrijkste onderzoeksproject dat op dit moment loopt. Maar het gaat verder dan dat. Onze cultuur stoelt op verschillende verhalen, culturele mythen die we allemaal voor waar aannemen: dat de toekomst rijker zal zijn dan het heden, dat economische groei oneindig kan doorgaan, dat we zo’n individualistische samenleving zijn geworden dat elk gemeenschappelijk doel ondenkbaar is, dat bezit je gelukkig kan maken en dat economische globalisering een onvermijdelijk proces is waarmee we allemaal hebben ingestemd.

Zoals we zullen zien, zijn dit allemaal verhalen die fundamenteel misleidend en ook absoluut schadelijk zijn voor de uitdagingen waarmee we sneller geconfronteerd zullen worden dan we denken. We hebben nieuwe verhalen nodig die nieuwe mogelijkheden uittekenen, die ons opnieuw positioneren in relatie tot de wereld om ons heen, die ons verleiden om in de komende veranderingen vooral de mogelijkheden te zien die ze in zich dragen, en die ons uiteindelijk de kracht zullen geven om aan de andere kant weer te verrijzen in een nieuwe wereld die ons beter onderhoudt.

Toen ik daar vooraan stond, in een zaal vol met lachende mensen met twinkelende ogen, zwaaiend met hun Totnes-Ponden, was ik zeer ontroerd. Hier, dacht ik, is een kracht aanwezig die nog nauwelijks werd aangesproken. Natuurlijk zouden we ons geschokt, bang, en overweldigd moeten voelen als we nadenken over piekolie en klimaatverandering. En toch zat hier een zaal vol mensen die in de wolken waren en die tegelijkertijd de dubbele uitdaging van piekolie en klimaatverandering recht in de ogen keken.

Hoe zouden acties rond het milieu eruitzien als die erop gericht waren dit gevoel van vervoering op te wekken, eerder dan de gevoelens van schuld, kwaadheid en afgrijzen die de meeste campagnes oproepen? Hoe zouden ze eruitzien als ze zouden proberen te inspireren, enthousiasmeren en focussen op de mogelijkheden in plaats van op de waarschijnlijkheden? Het is nu nog niet helemaal duidelijk, maar de transitiebeweging is een poging om nieuwe, overvloedige paden uit te tekenen. We vertrekken op de top van de oliepiek en bedenken nieuwe verhalen over wat ons zou kunnen wachten aan het einde van de afdaling. En we zetten het opbouwen van veerkracht opnieuw centraal in al onze toekomstplannen.

Transitie-initiatieven zijn niet het enige antwoord op piekolie en klimaatverandering. Elk coherent nationaal antwoord zal op alle niveaus hand in hand moeten gaan met antwoorden vanuit de overheid en het bedrijfsleven.

Toch zullen alle overheidsantwoorden gedoemd zijn te mislukken of zullen langdurig moeten strijden tegen de wil van het volk, tenzij we dit gevoel van verlangen, verrukking en een collectieve roep om avontuur op grote schaal kunnen opwekken.

Stel dat er een manier zou zijn om dat gevoel van positief engagement en het vertellen van nieuwe verhalen op te wekken op lokaal of zelfs op nationaal vlak.

Dit boek is een verkenning van dat potentieel, een onderdompeling in de mogelijkheden van toegepast optimisme en een inleiding in een beweging die zo snel groeit dat ze alweer groter zal zijn tegen de tijd dat je dit boek uit hebt.

De tijd dat we globalisering kunnen zien als een onoverwinnelijke en onaantastbare kolos, of lokalisering als een soort levensstijl die je kunt kiezen, is voorbij. Het einde van het Tijdperk-van-Goedkope-Olie komt snel op ons af en het leven zal radicaal veranderen, of we het nu willen of niet.

Dit boek presenteert een nieuwe manier van kijken naar wat de toekomst kan brengen, en stelt dat door te kiezen voor een pro-actief antwoord eerder dan een reactief, en door rekening te houden met de snel veranderende energie-context, we die toekomst nog steeds zo vorm kunnen geven dat deze uiteindelijk de voorkeur verdient boven het heden.

Het opnieuw opbouwen van lokale landbouw en voedselproductie, decentralisering van de energieproductie, het herdenken van de gezondheidszorg, herontdekking van lokale bouwmaterialen in de context van nulenergie-bouw, het opnieuw bekijken hoe we met afval omgaan, deze creëren allemaal veerkracht en dragen de mogelijkheid van een buitengewone renaissance in zich - economisch, cultureel en spiritueel.

Ik ben niet bang van een wereld die minder consumptie-gericht is, waar minder ’spullen’ zijn en geen economische groei. Ik ben inderdaad veel banger voor het tegenovergestelde: dat het proces dat zakken vol kunstmest bracht naar de meest vruchtbare velden waar ik ooit geweest ben, doorgaat. En dat daardoor na dit korte intermezzo in de geschiedenis, waarin de industrie in staat was aardgas om te zetten in kunstmest en waarin de auto koning was, het vermogen van gemeenschappen om zichzelf te onderhouden aangetast wordt.

Dit is geen boek over hoe vreselijk de toekomst er uit zou kunnen zien; het is eerder een uitnodiging om je aan te sluiten bij de honderden gemeenschappen over heel de wereld die stappen ondernemen om een voedende en overvloedige toekomst te realiseren.

 http://www.youtube.com/watch?v=kGHrWPtCvg0

Oprichter van het overgang netwerk en verspreider over de hele wereld, Rob Hopkins praat over Transition Town Totnes en op weg naar een post-peak oil samenleving.

12-03-2010 om 00:00 geschreven door madre  

 De BESTE VEGETARISCHE recepten!

Dit boek bevat  zo'n 300 vegetarische recepten om zelf te maken.

OVERHEERLIJKE recepten voor een fit & gezond leven.

Recepten voor zowel beginners als meer ervaren kokers!

De RAUWKOSTKEUKEN 100 % GEZOND - 100 % GENIETEN!

Ontdek de bijzondere smaak en de heilzame werking van RAUWKOST!

De dag van vandaag zweren meer en meer mensen bij de gezondheidseffecten van rauwe en plantaardige voeding!

De verhoogde toevoer van vitamines en enzymen, de unieke geur-, kleur-, en smaakstoffen zorgen niet alleen voor een goede gezondheid, maar ook voor een stralende huid, een strakker lichaam en een dynamische uitstraling!

De rauwkost in dit boek beperkt zich niet tot bordjes sla en geraspte worteltjes. Het rauwe eetplezier wordt kleurrijk en afwisselend door originele en verrassende gerechten en combinaties.

Je krijgt recepten voor verschillende soorten muesli, soepen, salades en desserts, maar ook voor rauwe hoofdgerechten zoals polenta met gevulde gourgettebloemen of selderijspaghetti met eekhoorntjesbrood en rucola

05-03-2010 om 15:46 geschreven door madre  

Wat is de aardbeitoren?

De aardbeien toren is gemaakt van afval bestratingsmateriaal en is bedoelt voor mensen die of een kleine tuin hebben, maar het hele jaar door toch hun eigen groente willen kweken, of voor mensen die op een balkon wonen en ook zelf groente/aardbeien willen kweken

De toren is ongeveer 2 meter in doorsnee en ongeveer 2 meter hoog is die nog 1 meter doorsnee 

Je vult de toren met puin en grond en zaait/plant in de openingen de aardbeien/groenten je hebt in 1 zo’n toren ongeveer 1000 gaten tot je beschikking.

 Zorg er wel voor dat alles goed nat blijft en je zult verstelt staan van de opbrengst van de toren (mensen met een balkon moeten wel oppassen dat het balkon het gewicht van de toren kan dragen.)

Waar moet je op letten met de bouw van de toren.

  - Onderkant moet breder zijn als de bovenkant.

  - Niet alle gaten tegelijk vol planten.

  - Zorg voor afwisseling van de gewassen.

  - Zorg dat er binnen in de toren genoeg organische stof zit in de  vorm van compost eventueel aangevuld met stro.

  - Vul de toren van boven regelmatig bij met compost.

  - Dek de toren af met stro of een courgette of ooostindische kers tegen uitdrogen.

  - Voor een aardbeitoren is het van belang dat je verschillende rassen neemt, door de ronde vorm zijn ze niet allemaal gelijk rijp, gebruik ook doordragende aardbeien rassen.

De aardbeien toren is een bedacht door Taco Blom,

Voor vragen over de toren is hij te bereiken via het email

adres: toverhazelaar@planet.nl

03-03-2010 om 21:42 geschreven door madre  

Permacultuur is een ontwerpmethode die zijn inspiratie haalt uit de natuur, om leefomgevingen te ontwerpen, die de diversiteit, de stabiliteit en de veerkracht vertonen van natuurlijke ecosystemen.

Zelfonderhoudende systemen, samenwerkingsverbanden creëren, niet alleen in de tuin, maar ook in huis en in de samenleving behoren tot de essentie van Permacultuur.

Permacultuur stimuleert ons om zelfvoorzienend

en vindingrijk te zijn.

Permacultuur is een ontwerpsysteem

voor een duurzaam leven.

Permacultuur is samenwerken met de natuur om een betere wereld voor ons allemaal te maken.

Als we de natuur observeren zien we dat er een systeem van principes aan het werk is.

Permacultuur gebruikt deze principes om geïntegreerde systemen te ontwikkelen die voor onze behoeften aan voedsel, energie en gemeenschap zorgen op een gezonde en efficiënte wijze.

Permacultuur is een praktische toepassing van duurzaamheid en biedt handvaten om zo een deel van de oplossing te kunnen zijn in plaats van dat je zelf onderdeel bent van de problemen waarmee we te maken hebben en gaan krijgen.

Permacultuur is een samenhangend kader dat goede ideeën, zowel traditionele als nieuwe, gebruikt om productieve, arbeidsarme systemen te creëren die efficiënt energie benutten. Als een systeem optimaal werkt is er geen extra energie-inbreng nodig van buiten uit.

De zon is de enige energiebron waar we niet buiten kunnen. Dan is ook het systeem duurzaam, want het kan blijven functioneren. Zo voorzien we in de menselijke behoeften zonder de energiebronnen uit te putten.

Permacultuur is voor iedereen en overal toepasbaar, zowel in de stad, op een balkon, als op het platteland, op het niveau van gezin, gemeenten en steden, hier en in de tropische streken,…

De universele principes krijgen telkens weer een eigen, lokale invulling die beantwoordt aan de plaatselijke noden en omstandigheden.

Zelfonderhoudende systemen, samenwerkingsverbanden creëren, niet alleen in de tuin, maar ook in huis en in de samenleving behoren tot de essentie van Permacultuur.

Een zelfonderhoudend systeem is een samenwerkingsverband tussen de verschillende elementen waarbij ‘afval’ van het ene element gebruikt wordt als ‘bron’ voor een ander element. Hoe beter het systeem werkt, hoe minder arbeid nodig is om het te laten functioneren en hoe minder afval er is.

Zo gaat het in de natuur: alleen de inbreng van de zonne-energie zorgt ervoor dat het hele systeem draait en er is geen afval: alles wordt telkens opnieuw door een ander element benut. Om dergelijke systemen te creëren zijn een aantal principes uitgewerkt als hulpmiddel.

Permacultuur stimuleert ons om zelfvoorzienend en vindingrijk te zijn.

Permacultuur kent 3 ethische principes:

Zorg voor de aarde:

Biodiversiteit op gang brengen, lijnen kort houden en geen verspilling.

Permacultuur is een gesloten kringloop en werkt volgens de natuurlijke wetten en elementen.

Er komt geen chemie aan te pas en houdt rekening met de seizoenen. Je neemt niet meer dan je nodig hebt. Je werkt met liefde met de aarde, de natuur.

Permacultuur stimuleert de creativiteit, maakt je bewust van je omgeving.

Permacultuur stimuleert een sociale economie, betrokkenheid, zorg voor elkaar en geeft gezonde voeding.

 Permacultuur staat voor leren ontvangen en kennis delen.

 Het stelt limieten aan bevolkingsgroei en consumptie; de bronnen te delen tussen aarde en mens. Producten worden hergebruikt en er is geen verspilling. Overvloed wordt gedeeld met alle levende wezens.

Met Permacultuur bouw je als het ware een mozaïek van ecosystemen.

 Voor het werken in de tuin geldt dat na een aantal jaren

Daarnaast neemt de biodiversiteit toe wat weer leidt tot een sterker en vitaler ecosysteem. Zowel biodiversiteit van de flora als die de fauna neemt toe in een permacultuurtuin.

Ervaring leert ons dat roofvogels, de knoflookpad en de koninginnepage weer terugkwamen. Het wemelt er van de insecten, vogels, kikkers, padden en vlinders.ontwerp

Een hogere graad aan diversiteit van planten (kleuren en geuren) en dieren verhoogt eveneens de belevingsvreugde van de mensen die werken of genieten van de tuin.

Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat het stresshormoon testosteron aanmerkelijk afnam.

Bij kinderen verhoogt het de leervermogens en zie je vooral bij drukke kinderen of kinderen met een aandoening uit het autistische spectrum, een geheel ander gedrag. Ze worden rustiger en kunnen zich beter concentreren.

Voorbeeld:
Hier een voorbeeld van een praktische permacultuur oplossing op een bekend ‘probleem’.

Je wilt je huis gedeeltelijk verwarmen met hout. Ten eerste koop je de meest efficiënte hout kachel.

Vervolgens bedenk je waar en hoe je houtvoorraad te plaatsen en bouwen.

Je besluit dat je een afdak bouwt om je hout droog te houden, tegelijk laat je het voldoende uitsteken zodat je zelf droog blijft als het regent. Vervolgens bedenk je dat je je houtvoorraad zo dicht mogelijk bij de deur naar de houtkachel plaatst, zodat je minder ver hoeft te sjouwen.

Maar je houdt er wel rekening mee dat de beestjes in je houtvoorraad wonen en om te voorkomen dat ze je huis gaan bewonen plaats je het hout op minstens 4 meter.

Ok, nu je dit allemaal weet zie je nog meer opties.
Het dak kan bijna vlak, maak er een reling omheen en zet er een stevige trap tegen zodat de kinderen een leuk speeldak hebben.

Afgeschermd aan 1 zijde kun je een bijenkast plaatsen rekening houdend met vliegroute van bijen zodat we elkaar niet in de weg zitten. Je kunt een dakgoot plaatsen en het water naar een vijver of, dichtbij gegraven, leid.

Hierdoor vang je het regenwater en wordt langzaam opgenomen.
Leg op die vochtige plek een heuvel aan en plant er bijvoorbeeld kiwi’s en leid hun takken langs de reling van het speeldak.

Op deze manier maak je het oogsten ook nog eens makkelijk.

28-02-2010 om 19:52 geschreven door madre  

Permacultuur als duurzame inspiratie voor de leefomgeving

<boek bestemd voor alle PIONIERS en allen die zich door hen laten inspireren>

 Eind jaren zeventig ontstonden in Australië nieuwe ideeën

over de ontwikkeling van duurzame ecosystemen.

De daaruit volgende principes kregen de naam "permacultuur" >>> permanente (agri)cultuur!

Twintig jaar later zijn de toepassingen van dit pakket oersimpele, ecologische principes overal terug te vinden: groententuinen op New Yorkse daken, biologische zuiveringsvijvers in Engeland, stadsvernieuwing in Deense drugswijken..

Zo blijken de 10 principes v/d permacultuur niet alleen ecologisch van aard, maar bevatten ze tevens potentieel voor maatschappelijke vernieuwing!

Dit boek zet deze dingen allemaal op een rijtje:

 * het kweken van kruiden op de vensterbank

 * het realiseren van een weelderige balkontuin

 * het stankloos verwerken van etensafval binnenshuis

 * het aanleggen en beplanten van tuinen

 * het natuurlijk irrigeren e.v. andere dingen ...

Het belangrijkste is dat dit boek je een houvast geeft om zelf verder te gaan, om met eigen innovaties te komen... wonderen blijken dan ook bij jou thuis mogelijk!

Fransje stuitte na haar studies tropische bosbouw op de mondiale hervormingsbeweging van de permacultuur, een totale benadering van ontwikkelen van land- en tuinbouwsystemen, naar het model van natuurlijke ecosystemen.

Zij is één van de Nederlandse pioniers hieromtrent.

Leven van het Land

Niets verspillen en gezond blijven

van John Seymour

John Seymour wordt erkend als de pionier op het gebied van zelfvoorziening.

Hij heeft vele jaren praktijkervaring achter de rug, en de deskundigheid die hij in de loop der jaren heeft opgedaan is vermeld in dit boek.

 Dit is een “doe” boek, het verhaal van John Seymour.

Hij bespreekt ieder aspect wat komt kijken bij zelfvoorziening, soms wat oubollig, toch meestal nog passend in deze tijd.

Hij bespreekt ook onze technokratische en geïndustrialiseerde samenleving, onze ekologische landbouwmethoden heeft aangetast en tevens dat het anders kan!

Zo staat er in vermeld hoe je plant , hooit, gerst moet mouten.

Hoe je tuin (domein) in te richten voor zelfvoorziening, moestuin, domein voor de dieren, boomgaard.

Ook kaasmaken, imkeren, kortom een MUST ...

28-02-2010 om 16:31 geschreven door madre  

Co-Creëren

De manifestaties die je ontvangt zullen in trilling altijd precies overeenkomen met de trillingen die je uitzendt.

Onderstaand enkele nuttige wenken van de Groep met betrekking tot de kunst van het Mede-scheppen, bewerkt naar het boek “Her-inneren, een handboek voor Menselijke Evolutie”.

De groep her-innert ons er vaak aan dat wij op Aarde zijn om “het Spel te spelen”.

Het Spel is voorbij wanneer we ons onze scheppingskracht herinneren en onze versie van de Hemel op Aarde her-scheppen.

Als we dat tot stand brengen, hebben we daar allemaal baat bij en gaan we door naar het volgende niveau van het Spel.

Het is nu tijd om een begin te maken met het creëren van

onze eigen werkelijkheid

in plaats van te stappen In de werkelijkheid

die anderen voor ons hebben gecreëerd

De stappen daartoe zijn als volgt:

• Intentie (gedachte)

• Het gesproken woord

• Handelen

De intentie en het gesproken woord vinden plaats hier op Aarde.

Daarna is het aan jou om handelend op te treden ten opzichte van die delen van de mede scheppingsdaad die in de derde dimensie in lijn gezet moeten worden.

Wij zijn verantwoordelijk voor onze daden aan onze kant van de sluier.

Wanneer die handelingen eenmaal zijn verricht, ga dan verder in het vertrouwen dat je mede-schepping reeds in werking is gezet.

Suggesties:

Zorg ervoor dat je je woorden zorgvuldig kiest, ze worden namelijk precies zo gemanifesteerd als je ze schrijft of zegt.

Woorden als WILLEN, ZOUDEN, PROBEREN, NOOIT, KAN NIET en WENSEN zullen in precies dezelfde trilling terugkeren.

Wanneer je zegt iets te “willen”, zal dezelfde trilling naar je terugkeren en zul je het dus inderdaad voor lange tijd “willen”.

Om iets vragen is in feite een verklaring aan het Universum van een tekort of gebrek.

Het Universum is niet in staat om negaties te begrijpen. Daarom zullen zinnen als “Ik zal dit niet doen” door de universele geest geïnterpreteerd worden als “Ik doe dit”

De krachtigste woorden voor je Mede-scheppingsdaad

zijn woorden van dankbaarheid.

Op die manier deed de meester Jezus het, hij zei altijd dankjewel voor een wonder, vlak voordat hij dat verrichtte.

“Dankjewel voor mijn groeiende overvloed” is een goede suggestie

Denk er alsjeblieft aan dat het heel gemakkelijk is om te zeggen op welke manier je iets tot stand gebracht wilt zien

om spirit dan de kortste weg te laten vinden.

Als je spirit vertelt op welke manier er gemanifesteerd moet worden dan verwijder je het “Mede” uit Mede-schepping.

Wanneer een verklaring eenmaal in werking is gesteld, laat dan alle betrokkenheid daarmee los.

We zijn zo vaak gebrand op het opengaan van de deur dat we niet begrijpen dat de deur naar de andere kant opengaat.

We staan het opengaan van de deur zelfs heel vaak in de weg. Ga verder in de wetenschap dat je het krijgt.

Wees je bewust van de tijd die er tussenligt.

Elke manifestatie moet door een bepaald tijdsverloop heen als een soort voorzorgsmaatregel.

Wij zijn onze gedachten nog niet meester hier op Aarde, dus is dit een

noodzakelijk onderdeel van het Speelbord.

Het is net als bij een computer bij het begin van een verandering die op vele onderdelen effect zal hebben

Er verschijnt een beeld op je scherm dat vraagt “Ben je er zeker van?”

Zo gaat het ook met het tijdsverloop. Dat bestaat hier ter bescherming van ons.

Dus nadat je je Mede-Schepping naar het Universum hebt verzonden, kun je beter geen enkele, zelfs geen kleine verandering aanbrengen, want het tijdsverloop zal dan vaak weer van voren af aan beginnen.

Zeg de Mede-Schepping minimaal 8 dagen hardop. Laat die dan los in de wetenschap dat je het reeds ontvangen hebt.

Denk er alsjeblieft aan dat dit een prachtig Spel is waarvan je moet genieten. Als je je werkelijkheid niet prettig vindt, heb dan alsjeblieft de moed om opnieuw te kiezen (voor een nieuwe medescheppingsdaad).

Je wordt echt gewaardeerd voor het werk dat je hier op Aarde doet.

Veel plezier met het manifesteren.

26-02-2010 om 21:23 geschreven door madre