|
De Statievrienden zijn als erfvereniging ingegaan op de oproep van vzw Reveil om ook hier in Waregem een bijkomend accent te geven aan het immaterieel cultureel erfgoed rond 1 november. Het is de bedoeling dat Reveil mensen op 1 november dichter bij elkaar brengt en we ons laten onderdompelen in de troostende sfeer van muziek, lokale levensverhalen en poëzie. Zo is Reveil een eerbetoon aan de wortels van elke gemeente.
Vzw Reveil moedigt artiesten aan om op 1 november een warme gloed te brengen op de kille begraafplaatsen. Zo strijkt Reveil dit jaar neer op 113 begraafplaatsen, ook op deze stedelijke begraafplaats van Waregem. We doen dit als eerbetoon voor alle overledenen die hier hun eeuwige rustplaats vinden én met het diepste respect voor eenieders overtuiging.
Achter elk graf schuilt een eigen verhaal dat mag verteld worden. Een verhaal van herinneringen en verlies, pijn en verdriet, vreugde en dankbaarheid. We brengen dit jaar het verhaal van Roger Vansteenbrugge en zijn compagnons, die op 6 september 1944 werden gefusilleerd bij de bevrijding van Waregem. We brengen ook het verhaal van August Cras, die een belangrijke rol speelde in de heropbouw van de gemeente na die oorlog. Maar elk verhaal heeft zijn gelijkenissen, is telkens een verlies en verdient om niet vergeten te worden.
Zo herdenken we ook de overledenen van de vijf straten, die vernoemd zijn naar deze figuren.
Klarinetklanken
We openen deze herdenking met troostende klanken van onze muzikanten onder leiding van Peter Valck, docent klarinet aan de Muziekacademie. We starten met Andante Grazioso van Magnani. Stemmige klarinetklanken worden gebracht door studenten klarinet van de Stedelijke Academie van Waregem.
De leerlingen van de klas klarinet van de Stedelijke Academie voor Muziek olv Peter Valck brengen tussen de verhalen en poëzie in nog twee klassieke werken: Sonatina en Finale van Ludwig van Beethoven. We danken Peter Valck en de muzikanten Piet Vanhuyse (klarinet), Jency De Clercq (basklarinet), Renee Spriet & Nathan Vandamme (beiden op es-klarinet). Dank ook aan het stadsbestuur voor het ontmoetingsmoment achteraf.
Ter nagedachtenis van Roger VANSTEENBRUGGE, e.a.
* perk 5 nr.6 : VANSTEENBRUGGE Roger (19 juni 1908 + 6 september 1944).
* perk 5 nr 5 : WINDELS Marcel Henri Marcelin 16-10-1896 +06-09-1944)
* perk 5 nr.4 : DUTHOY Joseph (28 oktober 1894 + 6 september 1944).
* perk 8 nr. 120 :LEBBE Henri Marie Emmanuel Joseph (25-12-1922 +05-09-1944)
Op 6 september 1944, 75 jaar geleden bij de bevrijding van Waregem, overleed Roger Vansteenbrugge op 36-jarige leeftijd en liet echtgenote Simonne Deconinck en zoon Denis achter. Die datum woensdag 6 september 1944 blijft in het geheugen geprent van de oudere Waregemnaren. Het was de vooravond van de echte bevrijding van Waregem op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Die dag speelde zich een tragedie af. Roger Vansteenbrugge werd met zijn vrienden-weerstanders, op de grens van Waregem en Anzegem, verrast door een terugtrekkende Duitse colonne en gefusilleerd. Op deze begraafplaats liggen naast Roger Vansteenbrugge met Marcel Windels, Jozef Duthoy en Henri Lebbe ook nog drie van zijn kameraden, die dezelfde dag werden gefusilleerd door de Duitsers. In Waregem werden straatnamen vernoemd naar deze vier leden van het verzet.
Marcel Windels (°16 okt 1896 6 sept. 1944) was een volksfiguur, lid van vele verenigingen, kapitein van voetbalclub Waregem Sportief en door iedereen graag gezien. Hij was een zakenman en verkocht stoomketels en motoren voor de vlasindustrie. Het huis Windels was gelegen in de Stationsstraat, vlak naast het college. Later bouwde hij zijn woning in de huidige Marcel Windelsstraat.
Jozef Duthoy (°28 okt 1894 6 sept 1944) kwam in 1938 naar Waregem als leraar aan het H Hartcollege. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog was hij Luitenant. Daarna beëindigde hij zijn universitaire studies en werd licentiaat handels- en consulaire wetenschappen. Hij huwde met Esther Goossens en samen hadden ze zeven kinderen. Als vertaler aan het hoofdkwartier tekende hij samen met Koning Leopold III de overgave in Wijnendale.
Henri Lebbe (°25 december 1922 5 september 1944) was een stille, eerder naar binnen gekeerde jongeman en nog geen 21 jaar, toen hij aan Groenhove tegen de haag werd gezet en omgebracht, de laatste dag van de bezetting van Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Roger Vansteenbrugge (°19 juni 1908 6 september 1944) werkte op de dienst Bevolking op het gemeentehuis. Zijn vrouw Simonne was dactylo bij de firma Dezutter, de juteweverij op de Transvaal. Haast niemand wist dat Roger actief was in het verzet, ook zijn vrouw niet. Hij had in 1940 als soldaat deelgenomen aan de 18-daagse veldtocht en was pas op 1 juni 1942 toegetreden tot het Belgisch Legioen, waarvoor hij informatieagent werd. Hij patrouilleerde langs het station vlakbij zijn woning en nam deel aan sabotageacties.
Aan al deze moedige Waregemnaars, die hun leven op het spel zetten op de vooravond van de vrede, brengen we graag hulde. Waregem is hun inzet en opoffering niet vergeten.
Voor meer informatie over het verzet in Waregem en de dramatische 5 en 6 september 1944 verwijzen we graag naar de interessante tentoonstelling die deze maand nog loopt in het museum Hippo War op de site van de hippodroom.
Troost in poëzie
André Demedts heeft enkele toepasselijke gedichten gepubliceerd in zijn bundel Schemeravond met mijmerende reflecties over leven en dood. We kozen daaruit voor het gedicht met de hier toepasselijke titel Het Kerkhof. Ons meest kunstzinnige bestuurslid bij de Statievrienden Mya Verleye brengt ons hieruit de 3e, 6e en 7e strofe.
Het Kerkhof (André Demedts) (zie vorige bijlage)
Ter nagedachtenis van August CRAS
* perk 10 nr.35: CRAS August Seraphin Alfred ( 17 oktober 1895 + 13 maart 1957)
* perk 1 nr. 37: VERHEYLESONNE Medardus (10-2-1893 + 1 juli 1958)
* perk 7 nr.7: DEWEVER Arthur (26-9-1887 + 2 februari 1955).
Beste familieleden en aanwezigen
Het is 75 jaar geleden dat in Waregem en vooral ook in de buurt van dit kerkhof, de Tweede Wereldoorlog in alle hevigheid woedde. Met het bombardement op Gernay in 1943, hier vlakbij, sneuvelden zeven weerloze burgers. Ook de bevrijding in september 1944 eindigde in een chaotisch bloedbad, met tal van slachtoffers bij soldaten, de weerstanders, die hier vlakbij rusten, en de burgers.
Toen eindelijk de vrede kwam, likte Waregem zijn wonden. Iedereen was het erover eens dat er een man van de daad en vooral een wijs man nodig was om puin te ruimen en te bouwen aan een nieuw Waregem. De figuur van August Cras, bedrijfsleider van het houtbedrijf Cras langs de Boulezlaan, aan het station, kreeg de zware last op zijn schouders om het gehavende Waregem terug op de goede weg te zetten. Omringd en gesteund door zijn buren/boezemvrienden Médard Verheylesonne en Arthur Dewever, die hier in dezelfde grond rusten, kreeg hij tien jaar toegemeten om o.a. de moerassen van de Gavermeersen, die tot vlakbij de kerk kwamen, om te bouwen tot een sportstadion dat in 1957 het toneel werd van het wereldkampioenschap wielrennen en Waregem als sportstad op de Europese kaart te zetten.
De grootste verdienste van de populaire maar bescheiden August Cras, hij hield het zelf liever bij Gustje, was dat hij zich als bruggenbouwer steeds liet omringen door gedreven doorduwers als secretaris Antoon Callu en Oscar Kint, die hier allemaal in gewijde grond begraven liggen. Zij zetten allemaal hun sterke schouders onder het project om van Waregem een kleine, maar gezellige en dynamische stad te maken.
Het was doodjammer dat Gust Cras, op 13 maart 1957, vijf maanden voor het Wereldkampioenschap op het nieuwe sportstadion, het tijdelijke voor het eeuwige moest wisselen. Gust, we weten dat je niet graag in de spots stond, maar deze kleine hulde hebben jij en je medewerkers dubbel en dik verdiend. Al was het maar om de les die jij ons leerde: Ollemoale tope, trekken aan hetzelfste zeel. Waregem en De Statievrienden danken u voor zoveel positief burgerschap. We vergeten dit nooit.
|
