|
Da zie je
nu nie meer !
Oeje n
bitje oeder komt
en je peinst èp overtid,
Voel j in joen herte zeekre n heel
klein bitje spiet.
Je schudt
ne keer jen hooft en zegt: Och God Lieve n Heer,
Ol dadde van overtid
da zie-je nu nie meer.
Bie t vallen
van den avond, stond dhulle van de stove op n gerre,
Èp t plafond speelde t vier gelijk
n sterre,
Maar de
chauffage zorgde voor n en ommekeer,
Want die sterre èp t plafond
da zie-je nu nie meer.
s Winters
met de voeten èp de stove, rond t vier,
Of nen heten baksteen n t bedde,
da was n plezier,
t Was een
hulpmiddel tegen t winterweer,
Maar die heten baksteen
da
zie-je nu nie meer.
Waar is den
tid van de scharesliep.
Dat er een
ventje, met ne sliepsteen op een karretje,
langs de
straete liep.
Dien sliepsteen bewoog hij met beide
voeten, ze gingen
op en neer.
Maar dien scharesliep
da zie-je nu nie meer.
Damme
vroeger, och arme, voor wat drinkgeld,
Heel de vakantie deure brochten èp
t patattenveld.
Maar de
machienen doen nu ol t werk nu van weleer,
En patattenrapers
da zie-je nu
nie meer.
En damme
ton ook voor wa schamele centjes waren te paaien,
Door als-maar-door tubak te zitten
naaien.
Den boer
telde dan, per ranke, enkele centjes neer.
Maar die echte tabaknaaiers
da zie-je nu nie meer.
Dat het
terwebrood zoveel beter smaakte,
Omdat moeder der eerst n krusken èp
maakte.
Voor spijs
en drank dankten we nog den Here,
Maar n kruske maken opt brood
da zie-je nu nie meer.
De tid, en
dat weten de oederen nog wel,
Da-tter een ventje, per vélo
rondkwam achter keunevellen.
t Vel werd
omgedraaid om te drogen en èp gespannen met een veer,
Maar da konijneventje
da zie-je nu nie meer.
Naar
bachten gaan met n gat in de planke, in de koede èp t vertrek,
t Was van vors te doen, zo bloot,
en in den trek,
Maar nu met
al dat comfort, n badkamer en ne moderne WC.
Da gat in die planke
da zie-je nu nie meer.
Der was
vroeger geen sprake van papièr-de-toilette,
We pakten d één of d andere
gazette,
Maar nu,
met die chasse t spoelt ol deure in-ne keer,
En die oude gazette van in t WC
da
zie-je nu nie meer.
Voor den
dezen die t moest doen was t niet al t aangenaam,
Want den
aalput werd nog met den aalschepper uitgedaan,
t Werd òp
t land gesmeten, meelopende met de wiend,
ieder jare were,
Maar dien
schepper
da zie-je nu nie meer.
Nen Pastre
met de berechtinge, die met ons-Heere gonk.
Samen met
ne messediendre die de belle klonk.
We maakten
een krusteken en knielden stillekes neer,
Maar dien
Pastre met de berechting
da
zie-je nu nie meer.
Ne n boer
met karre en peird kwam er voorbij,
Wij
der-achter met t vuilblik, t was vette voor de selderie.
Maar waar
ès die goeie peirdevette nu van weleer?
Want die
boer met dat peird
da zie-je nu nie
meer.
Vaders en
moeders met een groot gezin,
Soms met
armoe en toch veel geluk, niettemin,
Tiene tot
vijftien kinders, ja iedere jaore, ééntje met-ne-keer,
Maar nu met
die pille
da zie-je nu nie meer.
En moeder
die s avonds onder de petrollampe,
nen berg
kousen stopte, doeken plooide of de waste dampte,
Der was
gèn-elektriek, ginnen radio of tévee,
En ook die
petrollampe
da zie-je nu nie meer.
Die witte
lapkens iedere moand al aan de draad,
t was
juste lik kermesse in de straat,
Maar nu
zint tampons en wegsmietdinges,
és t gén
waar meneer ?
Want die
witte lapkens
da zie-je nu nie meer.
n Musche
in n trape (da mag nu nie meer) of in de sneeuw of op de grond,
Scharrelend
achter n graantje haver in nen peerdestront,
Maar der
zin biekans geen mussen meer.
Want nen
peerdestront
da zie-je nu nie meer.
De tijd
dawe met ons kloefen aan, naar t schole gingen,
En dat de
meiskens hinkelden of in de koorde springen,
Voor de
knechten was de knikkertijd daar weer.
Maar
hinkelen en knikkeren
da zie-je nu
nie meer.
s Avonds
gezellig buiten, tot in de late uren,
Keuvelen
over koetjes en kalfjes met de buren.
Der werd
gezongen en gelachen of we lusterden naar n komeer,
Maar
gezellig met de buren
da zie-je nu
nie meer.
n
Smoutstutte, en n schelle van de zeuge,
Met ne
klakke mostaard en bier uit de tunne,
t was uit
in één teuge,
Maar die
gekke koeiziekte of de varkenspest keer op keer.
Een
smoutstutte en een schelle van de zeuge
da
zie-je nu nie meer.
n
Wiewatervat op de voute of langs t bedde aan de meur,
Met n
takstje palme, voor n krusken bij den dunder of
zwaar
labeur,
Alleen als
de nood het hoogst és peinzen we nog es op
Ons-Lieve-Heer.
Want n
wiewatervatje
da zie-je nu nie meer.
Nunnekens
met zwarte kappen en lange rokken,
Die iedere
morgen, in stoet, ter kerke trokken,
Maar nu
herken je ze biekans nie meer.
Want zwarte
kappen en lange rokken
da zie-je nu
nie meer.
n Geite,
t was de koe van de werkmens,
aan ne keten
gebonden langs de gaskant van de straat,
ze zorgde
voor melk maar ook voor veel geblaat,
met wat
gras en hooi was ze tevree.
Maar geiten
langs de gaskant
da zie-je nu nie
meer.
n Boer die
in de zomer de oogst ofpekte,
Tot dat t
zweet van onder zijn klakke lekte,
Maar ja de
dèsmachiene doet nu t werk, ol-in ene keer.
En dien
boer die den oogst ofpekte
da
zie-je nu nie meer.
Damme
vroeger een bericht verzonden met een gele briefkaart,
Nu
verzenden we brieven, wensen en zotte diengen
met computer
langs de draad.
Er zijn
mindere facteurs op de straat,
en tijd
hebben ze ook niet meer.
En dien
gele briefkaart
da zie-je nu nie
meer.
Maar k sta
hier nu en k vrage-ulder, és t nu beetre?
De tijden
zin veranderd en mee moeten we, heel zeekre.
|
