Tijdens de koorpauze wordt er koffie, thee of bier geserveerd.
Het roept telkenmale herinneringen op aan een hoogstaand puberaal verleden.
Uit eigen dagboek.
Elke dag werd er koffie opgeschonken van het merk de 'Zwarte kat' en niet van bv. 'Den Arabier' of 'Rombout'
Waarom wij ons aan dat ene merk hielden weet ik niet (ondergetekende) maar ik vermoed dat andere koffiemerken net iets duurder waren en....
(Was er ook geen koffiebranderij schuins tegenover de nieuwstraat in Stekene, genaamd 'Carlo-koffie'?)
Misschien ook, omdat wij 'op den boek' van Martha Potter's stonden en een blokje milkanasmeerkaas,...een 'latje chocolade-perette....2fr.mosterd op een boterpapiertje....(rechtstreeks geschept uit een Keulse mosterdpot) heel gemakkelijk op de poef werd afgehaald zonder enig problemen.
Tot op de'n dag (dat kon soms maanden duren) dat aan Martha gevraagd werd om de rekening te maken.
Martha deed dat manueel, keurig, zeer netjes.
Ik vermoed dat dat voor haar een 'luxe-avond' moet geweest zijn om al die cijfers (met datum) over te schrijven op een afzonderlijk velletje (-s) papier.
De makelij van de koffiekan moet van 'goede huize' geweest zijn niettegenstaande ze hier en daar een uiterlijk teken van ouderdom (schilfering) vertoonde en ho wee wanneer die 'kaffiekanne' leeg was.
Erger was het gesteld met 'de mueur', (warmwaterketeltje)
Die vertoonde blutsen en builen,.... maar niemand die daar ergernis aan gaf.
De koffie werd in de voormiddag 'opgegoten' en in de namiddag werd de'n 'ambras' (reeds gebruikt koffiegeruis) opnieuw gebruikt voor de 'schoftijd'.
Pas 's anderendaags werd het 'kafeebozzeken' uitgeschut om opnieuw gevuld te worden.
Trouwens, de koffie moest je nog zelf malen in een koffiemolen, wat ik ontelbare malen met enthousiaste tegenzin heb mogen doen.
(Gemalen koffie was ook weer net iets te duur in aankoop.)
De opkomst van de fluitketel 'rook' naar modernisme en werd zo maar niet 'klakkeloos' aanvaard.
Indien je het advies van je wederhelft volgt, zou je langs de Kerkstraat kunnen fietsen met een blik op het OCMW en via de Frans Van Brusselstraat voorbij het kerkhof 'passeren'.
Dit geeft aanleiding tot het bescheiden Gregoriaanse 'Requiem'.
Je zingt het binnensmonds.
(Ondertussen ken je al wat van 'Requiem's'.)
Je komt in de Pastoor Annaertstraat, en recht tegenover het 'oude' rijkswachtkantoor tref je een naturalistisch landschap waarvoor de groene partij zou tekenen.
Hier houd je één minuut stilte en beslist dan, stilzwijgend en hoofdschuddend verder te fietsen. (?)
Nog geen straat verder (Potaarde) en met verdoken vragen zoem je:
"Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb..."
Terug op de Polenlaan, stop je voor 'gastvrije' (?) parochie- en koetshuis.
Toegekomen aan het Gildenhuis: "De Gilde viert...".
Je zingt dit in zéér bescheiden mate, omdat nog laatkomers U vergezellen.
Je komt voor één keer te laat....maar je hebt hiervoor een gedegen reden...je hebt onderweg reeds ingezongen en tracht dat (tijdens de koffiepauze) aan de dirigent duidelijk te maken.
Enige denkpiste's doorkruisen uw imaginaire denkbeeld...
' 't is stil waar het nooit nie waait'.'
Langs de Hamerstraat...dan zing het liedje: "Een smidje in zijn smidse...die zong..."
Op de'n Teilinck mompel je; 'Veel vijven en zessen..ja...'
In de Hellestraat denk je dan; hier zitten veel advocaten en...kunstenaars.
In de 'Nachtegaalstaart is het hek van de dam en zingt een complete passage uit:
'Les pêcheurs du pérles' om uw geabonneerd lidmaatschap van het koor te voorzien
van gestaafde metalliek.
In de Polenlaan herinner je je nog het zingen van het Pools Nationale volkslied, waarvan het refrein (Mars, mars, Dombrofski....) nog steeds sporen nalaat in het plafond van het Gildenhuis en de verwarmingsketel soms uitviel.
In de Bettestraat houd je één minuut stilte kwestie van het verleden indachtig te blijven.
Op de 'Brugge' (Brugstraat) denk je aan: "Sur le pont, d'Avignon...' of je kiest langs de Molenstraat en je denkt aan; 'Daarbij die molen...'
Of je kiest voor de oude spoorwegroute.
Als voorbereiding.."In een klein stationnetje..."
Ondertussen geniet je van het zonlicht die nipt aan de horizont.
Op Bosdorp..." 't Zijn zott'n die waarken...."
'De'n zeshoek, de wildernis, de'n polken en de'n Berg laat je 'links' liggen..
Om niet te spreken over 'de barlabuyse'.
Zo heeft elke straat z'n geschiedenis, hun woonerf.. z'n kermis...
Komt U eventueel terug langs de Polenlaan en Oost-Eindeken..."Moeke...daor stou ne vrijer aan de deur..."!
"Mijn metalen, gebrekkig vehikel zal kunnen meegenieten van de groene long van het Waasland..."
Het geeft je een Adleriaans gevoel waar Freund ook zijn analyse mee kan meten.
Eigenlijk woon je niet zo ver van de 'repetitieruimte' en vermits je,
zoals steeds 'goed op tijd bent', (?) kan je nog een keuze maken:
over de markt 'dobberen' om enkele bijzondere lichaamsdelen uit hun evenwicht te brengen, of...zoals Rudi Carrell het zo mooi zong: "Samen, een straatje...!"
Het vormt een fysieke inspanning maar vormt tevens een zéér goede, algemene conditionele voorbereiding tot het koorzingen en bovendien wilt U een prospectieve identiteit nalaten binnen het (uw) koorgebeuren.
Met andere woorden; U gebruikt uw 'roll's-royce' om Carrell's woorden te bevestigen en de Kyoto-normen mede te ondertekenen.
Met kokette, wulpse doch kuise pedaalslag, begeeft ge U naar het Gildenhuis, maar met 'ommetjes' en daarover beslis je nu zelf helemaal alleen...zonder inspraak van 'tweeden'.
Klik op bijlage: Het Ruysscheveldekoor zingt het 'Ave Verum'. (W.A.Mozart)
Je neemt, voor de lieve vrede, een geëigend initiatief en gaat op zoek naar die steeds onvindbare fietspomp die eigenlijk al lang bij één van de gehuwde 'kinderen' is 'verzeild' geraakt.
Natuurlijk vindt je deze niet,...maar denkende aan één of andere polyfone, cantabile partituur, die je straks misschien in handen krijgt, geeft het je blinde energie.
"Zingen doe je niet alleen met je stem maar met gans je lichaam" had de dirigent onlangs nog gepredikt.
Vreemde ogen dwingen soms meer dan een wijze uitspraak van uw overjaars jubileum kompaan.
Dus...dan maar wéér met halflege fietsbanden op pad......(!)
De gedachte van: 'half-volle fietsbanden, terroriseren lichtelijk uw hersenen maar feministische eigenschappen staven uw voornemen:
'Ook met 'platte banden' ga ik de straten 'clean' maken...meer nog ...'teisteren.
'Mijn handschrift beitelen op kasseien...en Mac Adam laten voelen dat ongevoegde 'plateau's' nog bestaan...!'
Foto: Sportpaleis Antwerpen.
Het Ruysscheveldekoor zong daar het 'Va pensièro' uit de opera 'Nabucco'. (G.Verdi)
Freudiaanse psycho-analyse verstevigen uw zo gezegde inwendige zwakheid, maar dit keer biedt resistentie een wekenlang ingehouden brave 'uitspatting'.
Tevergeefs echter.
Uw echtgenoot klatert enkele onduidelijke zinnen:
"Als ge uw stembanden wilt 'smeren' rijdt ge beter met 'ne velo' met halfvolle banden...dan 'schoddert' gans uw lijf, inclusief uw stembanden...awél...ge krijgt er zelf een gratis fitness-beurt boven op als ge via de kerkstraat rijdt...!!!"
Binnensmonds mompel je enkele verwarde 'alleluia's' om de eerstvolgende nachtwake 'Lumen Christe' niet te schaden.
Nadat ge uw echtgenoot, die afgmat, moe....en 'zieltogend' (?) nog ligt na te 'soezen' van een 'zware' werkdag met hapjes en drankjes,
(zoveelste receptie) een hoorbare wangkus hebt gegeven, vertrek je met jouw fiets via de achterdeur, naar het Ruysscheveldekoor.
Het koor geeft je een corpulente, ergo-therapeutische, sociale geëngageerde voldoening binnen een relatief kleine gemeenschap.
De gepikkelde fiets vertoont, door gewichtig gebruik, ouderdomsverschijnselen.
De fiets is uw 'verloofde' en daar moet ge wat kunnen van verdragen.
Geen punt...maar de fietsbanden staan al wekenlang op 'half-zeven'
Terug naar binnen flaneer je langs die sukkel van een 'trouwboek' om hem, voor de zoveelste maal hierop attent te maken. (Half-platte fietsbanden.)
Maar ook nu bleef het erbij.
Een 'verdachtte, tevens verwachtte echo, meermaals door U bekent, ontglipt aan een eerder contractuele huwelijksverbintenis.
"In goede en kwade dagen...." zei de pastoor...in de huwelijksmis, maar uw echtgenoot zijn gedachten stonden reeds op 'nachttarief'....!
In die zelfde bijbel stond en staat te lezen:
"Wier zonden gij zult vergeven, die zijn ze vergeven."
In de huidige pedofiele actualiteit is dit verwerpelijk.
Een priester heeft enkele jaren groot-seminarie achter de rug met vakken als wijsbegeerte en filosofie, maar er is toch een verschil tussen: begeren en beheren.
Als ik niet meer kan spreken, niet meer kan zingen, niet meer bij je ben, zoek ik, voorbij het heelal naar die die ene ster die ik je schenken zal.
T.D.R.
Foto: St-Quintinuskathedraal Hasselt.
In deze kathedraal 'repeteerde' het R.V.-koor, het 'Te Deum' van Bizet in samenwerking met het Weidenkoor (D) ter voorbereiding van een eerste (1986) van drie'optredens' in de Dom van Keulen.
Een vluchtige blik in de spiegel vraagt om hier en daar nog wat bij te 'plamuren' vooraleer je u naar de 'repetitieruimte' (Gildenhuis) begeeft.
Tussen de living en de slaapkamer hangt al jaren een mooie omkaderde muurtekst met daarnaast een huwelijksfoto die je o.a. doet herinneren aan actieve gezinsuitbreiding.
Eigenlijk vertoon je er geen opvallende belangstelling meer voor,
maar ho wee als het niet meer haaks zou hangen.
Mocht je deze foto's verwijderen, resteerden er nog een vergeelde muurdecoratie.
Je begint uw uitstap met het bezoekje aan de taverne die U wel bekend is en besteld een Croque-monsieur met een pousse-café, om aan de Parijse 'haute-couture' er een 'haute-cuisine' van te maken. De dag 'passeert' met een licht 'cat-walk' genoegen, zonder eens te meer 'uitbundige' uitgaven.
Integendeel, je voelt U heer en meester te hebben kunnen weerstaan aan de weinig gestoffeerde maar en daarentegen duurdere etalage-textiel.
Bij thuiskomst, deel je dit mede aan je 'trouwboek' maar hij toont weinig respectabele aandacht aan uw zoveelste, stilzwijgende triomf van karakteriële ingesteldheid. Integendeel...zelfs het drie-gangen-menu bekoort hem niet meer en behoort tot het 'dagelijks' ritueel.
Er is ook nog een R.V.-koor-menu. (woensdagavondrepetitie)
Foto: St-Michielskerk Gent.
R.V.-koor zong twee eucharistie-opluisteringen (Artiestenmissen) en één namiddagconcert in de St-Michielkerk in Gent.
'Iets verderop vind ik misschien een mooi Prince-de-Gal, Pied-de poule of een 'debardeurken' aan dezelfde financiële voorwaarden voor vrouwen met een maatje meer'
fulmineert je dan tegenover jezelf.
Dit laatste heeft ook 'Lucifer' gehoord.
'Een voorwaardelijke 'overwinning'.(?)
Het versnelt uw 'pas' zonder opvallende getuigenissen.
'Mannen verstaan dit toch niet en...
'hun' romantische beschikbaarheid behoort al jaren tot het pensioenfonds...,'
Woensdag is jouw vrije dag...geheiligd aan, 'er even tussen uit...' Alhoewel...
Geen dweil- noch stofdag of eender welk ander storend tijdsverdrijf dat je met enthousiaste tegenzin moet klaren.
Sinds de 'kinderen' uit huis zijn is het jouw vrije en volledig eigen keuze-dag.
Behalve dan uw eigenste Ruysscheveldekoor.
En bovendien, een 'koorrepetitie' hypnotiseert uw gedachte:' ik moet er zijn'.
Je beslist een dagje 'Sinterklazen'.
Je neemt je tweewielige Mercedes Elegance 220 die hier en daar, tijdens een onbewaakt moment, wel wat 'blutsjes' vertoont, maar geen mens die zich hier aan stoort.
In de voormiddag kuier je in een bekende winkelstraat...., staat regelmatig stil voor een opvallende boetiek met geetaleerde piéce-unique's die bedoeld zijn voor eerder slanke dame's en is een zoveelste aantasting van uw karakterieële Rubensiaanse overtuiging.
'Een 'tussendoortje' kan toch geen 'zonde' zijn" ,dacht het nonnetje.
Je zou het er tegenwoordig, enfin de laatste decennia, voor laten (wekelijkse 'verplichting' in een Eucharistieviering) en dan verwijs ik naar het 'debacle' waarin de huidige Katholieke kerk zich bevindt.
Met Paus Franciscus, zal zich, naar mijn gevoel, weinig veranderen.
Het pedofiele zal al ééuwen lang bestaan hebben...vanaf er leven was...maar met de mantel (macht) der liefde toe bedekt geweest zijn.
'Misschien wel 'La forza del destino'! (De macht van het noodlot.)
En wat met het celibaat?
Hoe is het 'in Gods naam' mogelijk dat 'wijdelingen' in geen geval sexuele betrekkingen
(dat is toch zo natuurlijk) mogen hebben, of waren het alleen maar 'geslachtsgenoten' waar zij verdoken liefdesverklaringen mochten mee hebben?
(Cfr. Pausen en vele andere 'hogere' geestelijken.)
De homo sapiens, homo ludens, waren onze voorouders.
Sociaal, creatief, modelerend en meer van deze verleidelijke 'zaken'.
Maar enkele jaren geleden belandde deze 'homo', (onder het bewind van hitler), zonder de minste weerstand, (naamloos) in een crematorium.
Is het priesterschap of religieus zijn een zalving,... een excuses voor 'anders geaardheid'?
Het is verstaanbaar, maar bij een strikte opvolging van deze regel (celibaat) kunnen er toch geen 'nakomelingen' geboren worden.
Het is een modale vraag, maar het antwoord zal wel veel intellectualistischer 'liggen' dan dat ik mij dit kan voorstellen.
Op 2de paasdag anno MMXIII mag dat 'verhaal' wél 'gepubliceerd' worden:
Ergens, in een vreemde maand van oktober 199O kwam ik, met 'gewaagde' of 'gewaade' 'folklore', in een naburige parochie-'sacristie' binnen gewandeld (als organist) met de première van het ochtend-radionieuws:
"Wij hebben een nieuwe Bisschop...
Arthur Luysterman." zei ik met enig enthousiasme.(Gewezen leger-almoezenier)
"Ha, de'n Tuur..." was een weinig bemoedigende reactie van een ter plaatse 'albenist'.
Enkele korte jaren daarna, hoorde ik, uit de mond van diezelfde 'gewijde' handen,
en bij het verlaten, na een zondagse Eucharistieviering, een vluchtige 'uitlating',
wanneer het Evangelie verhaalde over Lazarus t.o. een ganse kerkgemeenschap.
Verzegelde of gewijde handen én voeten...verdraagt populariteit.
Blogschrijvers bezitten een onderlinge, ongeschreven 'contractuele' overeenkomst, elkaar niet te kwetsen hoe ver verwijderd de ideologie (en andere logiën) hen zou kunnen samenbrengen of verwijderen.
(En al 'diets' meer)
Bloglezers zijn vaak 'vreemde' infiltranten'.
Anonyme, dierbare 'gesellen'.
Vroeger ging het over 'Schild en Vriend'.
Nu Bart en Elio.
In mijn prille puberjaren (1954) ging mijn voorkeur uit naar Bartali.
(Italiaans 'coureur', derde tour zege in 1950)
Maar Bart en Ali (?) zullen nooit goeie vriendjes worden. (?)
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Vervolg 13
Vervolg 12
Vervolg 11
Vervolg 9
Vervolg 8
Vervolg 7
Vervolg 5.
Vervolg 3
Vervolg 2.
'Een 'tussendoortje' kan toch geen 'zonde' zijn" ,dacht het nonnetje.
Vandaag 29 maart is het 'Goede vrijdag'.
