Voorzitter, bestuur, dirigent en instrumentale begeleiding bij opluisteringen of concerten, vormen de hartslag van een muziekvereniging maar...
zonder uitvoerders sta je nergens.
Eigenlijk bepalen de leden de 'groei en bloei'.
Het verwachtingspatroon van deze laatsten ligt differentieel, afhankelijk van de waarde (koorbeoefening) die het individu er aan geeft.
Hapjes en drankjes mogen een aangename verpozing vormen maar geen opvulling zijn van een eerder 'slappe' bestuursvergadering want dan ontstaat er erosie.
Een ander teer punt waar menig koorverantwoordelijke mee te kampen heeft is; het aantrekken van jonge kandidaat-koristen.
Niet altijd verantwoorde lied keuze's kunnen 'rebellerende' jong-volwassenen misschien meer overtuigen dan een wekelijks engagement van onverstaanbare polyfonische vreemde en bovendien antieke koorliteratuur, hoe waardevol deze ook moge wezen.
Een koorbestuur moet al zijn 'artistieke' verleidingstechnieken bovenhalen wil dit resulteren in een aangroei van de zo begeerde jong-enthousiastelingen.
Dit is niet eenvoudig.
Waarom?
Er is een verdoken generatiekloof, zowel wat het familiale betreft als het programmatische. (Jonge gezinnen hebben het moeilijker een keuze te maken tussen een ongeschreven huishoudelijk regelement en een 'ontspannen' door-de-weekse avond-verpozing.)
Dit punt ligt natuurlijk gevoelig bij dirigenten die 'scanderen' dat een koorrepetitie geen ontspanning maar wel degelijke een inspanning verreist en ...dat is zo!
Het gevolg hiervan is: dat een bestuur, met wellicht enige moeite, maatregelen moet durven treffen, weg van hun identiteit maar in het belang van de 'medebewoners'.
Ik bedoel hier mee, bv. het opvallend absenteïsme van steeds dezelfde leden die toch durven meegenieten van praktikale, financiële voordelen of ....a-sociale, afstandelijke ongeintrigeerdheid vertonen.
Deze titel is geschilderd op een muur in een nabijgelegen Nederlandse Kerk.
Hic est panis de coelo,
descendens ut si quis ex ipso.
Manducatverit non moriatur!
'Dit is het brood dat uit de hemel neerdaalt.
Eet men daarvan,
dan sterft men niet.
In mijn voorgaande leven fluisterde de priester:
"Hic est panis corpus meam...."
Het laat uiteraard vermoeden dat deze tekstinhoud gericht is naar de gelovige 'vergangkelijkheid' van een menselijk, levend 'wezen' en naar mijn gevoel geschikt is als tussenzang (Epistel en Evangelie) tijdens een katholieke uitvaartliturgie.
Eveneens (dienstig) als acclamatie nà het Evangelie. (Eerste deel van het lied)
Wat de muzikale analyse betreft, bespaar ik U verdere 'saaie momenten'.
De melodische aanvang is ongetwijfeld gespijzigd door een 'introïtus' (Gregoriaans) uit een vèr verleden.
Tussen de 4de en 9de eeuw? (M.a.w. tijdens een euforium van een ziele-heil,... zelfs meer dan een millennium jaar later tracht hét zich te 'performeren' binnen een 'ontwakende' geloofsgemeen-schap.)
Het maakt er 'ons' niet 'beter' van, op basis van antieke en 'modernistisch' intellectualisme.
Helaas kent ook dit werkje geen 'soulaas'.
Gustav Klimt behoort tot de vijf duurste 'schilders', in aankoop, ter wereld.
Toch gebruikte hij maar een penseel, wat verf en in het gunstige geval, een 'doek'.
'Kunstgeschiedenis' is een vreemd boek dat ik nooit uitgelezen mag krijgen!
Het bestaat uit twee woorden: kunst en geschiedenis.
Kunst???
Geschiedenis!
Geschiedenis bestaat uit: laat me toe te zeggen, een concreet verleden.
Kunst?
Indien wij dat zouden kunnen ontleden....zelfs... en ook met ontwikkeling van de meest moderne technologie, komt uit de 'psyche', onver(-be)taalbaar.
Pas wanneer de ziel ontleed zou worden, (waarmee een mens dagelijks 'bezig' is) betekent dit het 'einde' van een naar menselijke normen 'tijdperk' voor onze nakomelingen.
Het onderbewustzijn is steeds 'present', maar verdraagt, 'misschien' geen bewuste woordelijke letters-lettergrepen-woord-half-en volzinnen, in een 'ritueel' van soms kwetsende zelf-overtuiging t.o. uw 'gesprekspartner'.
In sommige gevallen leidt dit tot 'scherpe' reacties, omwille van eigen (en toch wel -zinnige) overtuiging.
Elk mens (vrouw-man) wordt hiertoe 'uitgenodigd' in een labyrint van voortplanting.
Dit laatste houdt hen soms samen, met een installatie van bezorgd 'oudersschap'.
Het luisteren heeft altijd een voorrecht op het spreken.
(Een mens heeft dikwijls spijt, gesproken te hebben.
maar veel minder...geluisterd te hebben.)
De 'kunst' bestaat o.a. hierin om te 'luisteren',
en dat is een hèle opdracht.
De virtuositeit van eigen woordgebruik (overtuiging) propageert een 'back-ground' van stillisme, maar zelfs het focus-gedeelte blijft een wazig voorbeeld van tastbare, onaantastbare communiecatie, (gelukkig) en...morgen?
Morgen wordt het anders!
En wie schreef ooit:
"Als er een hemel bestaat, wil ik U daar niet tegenkomen....!"
Alleen nog dit; het lied ( polyfonie) dateert van 23 mei 1993. (tdr)
Men herkent iemand wanneer hij/zij over iemand spreekt!
t.d.r.
Beste lezer,
cultuur is een uitdaging voor elkeen die ermee 'verveeld' zit.
Er is natuurlijk een diversiteit tussen het 'onderwerp': Bouwkunst.
Beeldhouwkunst.
Schilderkunst.
Muzische kunst.
Literatuur.
De draagwijdte (tevens de belangstelling) hangt af van de geïnteresseerde die een uitermate,waardering vertoont voor het gepresteerde 'werk' (kunst) uit sympathie, maar voor hem/haarzelf een gelukkige 'vreemde' bedoening blijft.
Kunst laat en mag zich niet laten analyseren,(ontleden)... laat staan....verwoorden!
De homo nuovo zou hierin een 'flater' begaan,... het zou tijdverlies zijn voor die 'eeuwige' zoektocht naar dàt gene waarvan wij (de homo sapiens) nooit in het 'hart' hebben mogen kijken. Dit zou onmenselijk, on-wezelijk zijn, in het Genesis verhaal van ook maar één levendig 'iets'.
Toch....en toch daagt het 'ons' uit. Het boeiende van een tochtgenoot. (Heb jij al één dag zonder 'muziek' (kunst) geweest???)
Je zou het 'missen' mocht de radio 'stil' blijven.
Een mens is zo gecultiveerd (of denkt dat toch, amper een paar millenniums jaar geleden door zijn 'voorgangers') en waar staan wij?
Intelegentie=matematisme. (Dat is ((relatief))gemakkelijk.)
Kunst = het niet bespreekbare...het niet kunnen verklanken (woorden) door een 'mens'.
De betrachting hiervan ligt erg hoog, elkeen met eigen inzicht's waarden, maar bij een individuele 'ondervraging', lijdt dit tot een ofwel amicale genoegdoening (claque's) of..en in bredere mate..tot een,... laat ons hopen,... boeiend gesprek's verloop.
Vergelijkbaar met het 'onderwerp': Theologie, Godsdienst, Moraal en vele andere en nefaste gespreksonderwerpen, waar je niet met de modale mens, (en gelukkig zijn die er) over kunt 'discussiëren'. (En..wie is nu de gelukkige,) en een onvermijdelijke volgende vraag luidt:
Wat is dat...geluk? En dan val ik terug terug op het arsis-thesis gevoel, spanning en ontspanning, tractie en contractie om het levens begin een onbezorgd medemenselijk en tevens uniek 'moederlijk' in nature te 'begeleiden'.
Ik heb 'God-zij-dank' geen alles-omvattend antwoord en dat maakt me 'rijk'.
In 1920 stond in New-York een 'artiest' naakt op een verhoog tijdens zijn tentoonstelling.
"Kijk".... zei hij.. "ik bén kunst...!"
Hij mag geen gelijk krijgen, maar deed wel een uitzonderlijke poging.
Daarom is kunst ongrijpbaar maar wel een goede 'vriend' waar 'artiesten' dagdagelijks een 'verhaal' rond weven met harmonieën, samenstellingen en andere ondersteunende, artistieke alternatieven.
Het doet enerzijds deugd, maar, met enig denkwerk, werkt het toch ontgoochelend.
Wanneer er amper 40 toegangskaarten worden verkocht voor een hoogstaand cultuurrijk concert, fronst men toch z'n wenkbrauwen.
Culturele afstandelijkheid, (?) organisatorische puberteit,...doe er wat aan!!!
Mocht het concert gratis geweest zijn hadden er heel wat 'bezoekers' meer op afgekomen.
"...en as't veur niets is, zijn ze de'r allemaole...."
Ik vermoed dat er nog weinig mensen weten dat dichteres, Alice Van Meirvenne, geboren in Haasdonk,' (1912, overleden 1993) ooit' een tekst geschreven heeft voor het Ruysscheveldekoor.
Ik vrees dat 'Tante Alice', want zo werd zij, in de kindermond genoemd,
zich toch enigzins vergist heeft in de plaats- en de 'geboorte' naam van 'ons' koor niet tegen staande haar goede bedoelingen en alhoewel Haasdonk toch niet zo bijster ver verwijderd 'ligt' van Stekene.
Tevens had zij een tekst geschreven voor het toenmalig Jeugdkoor van Stekene, wat helaas in de vergeethoek is verzeild. (Huidig Toermalijn-koor)
Toch nog er even aan toevoegen dat...één van de allereerste polyfone liederen, wat het 'Ruysscheveldekoor' gezongen heeft van haar hand was:
'De vreugde van de kleine dingen...!'
Wanneer je er even, textueel (humanistisch) bij stil staat, ontdek je de waarde van de inhoud, de talenten van deze dichteres.
De bijlage bedoelt een tekst én muziek over 'Het Soete Waesland'!
In de kunstgeschiedenis of gewoon geschiedenis, werden heel wat schilders, beeldhouwers, architecten, musici, literaturisten, krankzinnig wanneer deze hun eigen 'cretatie' in de breedste vorm van het woord, zelf aanschouwden, analyseerden en in hun desolate eenzaamheid achtergelaten omdat zij zich niet 'begrepen' voelden.
Dit creeërt ongevraagde frustraties, ongesteldheid, maar...
de kunstgeschiedenis vermeld (bijna) niets anders.
Een kunstenaar, wat dit ook moge inhouden,
bezit een tijdelijk certificaat van 'wereldverbeteraar'.
(Toch wel iets anders dan een graduaat of aggregaat.)
Waarom?
Omdat zij/hij de 'psyche' wel konden benaderen, maar niet 'ontleden'.
O.a. dit is een 'brave' simplistische, tevens in 2013, actuele 'ontkleding'.
Maar waarom kunnen wij 'kunst' niet analyseren?
De samenstelling van het 'universum' niet 'doorgronden'?
Het blijft een visueel-auditieve vreemde presentatie t.o. 'de mens'.
Laat het zo blijven en laat de:
'medebewoners', uitvoerders, concertanten, verantwoordelijken', genieten van een kort 'verblijf' in een wereld van de 'Ideé fixe' zoals Hector Berlioz het in zijn symfonie heeft verklankt.
Het vormde een uitnodiging (invitatie) met een ongevraagde suïcidale zoektocht naar dat éne véél omvattende maar tevens onvatbare ceremonie van eeuwenlange prospectie.
Wanneer het antwoord, reprensatief op tafel lag, zou ik het U niet durven zeggen.
Bijna elke dag luister ik naar de (orgel) Toccata uit de 5de symfonie van Ch.M.Widor.
Genialiteit reikt dicht bij de hardhorigheid en uw dirigent (decenia geleden) heeft er duidelijk last van...?
Hij vertikt het U te laten gaan. (Koffiepauze)
'Nu moet ik 'profiteren' is zijn wekelijks terugkerend,inhoudend begrip. Maar dit houdt hij/zij voor zich zelf.
Optimale aandacht,.. een goed stemgebruik enz...maar de tenoren hebben een hoorbaar gebrek aan 'smeersel'.
Hun stembanden 'schroeien' dicht wegens té hoge en veelzijdig gebruik van de stemtessituur.
(Dat kan je 'tegenkomen' wanneer je een koorwerk zingt van bv. Palestrina of een tijdgenoot....en tevens gecomponeerd werd wanneer er nog goed-betaalde castraten bestonden.)
"Pas als het behoorlijk samen klinkt, mag je aan de pauze...." is zijn sterkte, en het spoort je aan een extra inspanning te leveren.
Het tweede deel van de koorherhaling vergenoegt zich in het herhalen van de voordien opgedane kennis en..uw dirigent, (althans,volgens uw persoonlijk idee) vertoont duidelijke tekenen van otoscierose. (Een vergroeing van het binnenoor.)
Hij (dirigent) weet wel beter....
De week daarop overvalt U, bij het binnenkomen van de 'grote zaal' en bij het zien van de aanwezigen, een ongevraagd 'vapeurken'...
Uw dipomatiek charme-offensief heeft vruchten afgeworpen... maar niet alleen bij Pièrre....
De weg naar de hemel ligt geplaveid met...goede voornemens, en...
Indien U het zou overkomen, ontlast dan zo'n man die met frisse tegenzin zijn opdracht vervult van verdere belasting.
Schenk hem een aangenaam, fictief tijdelijk gevoel 'in the picture' te staan bij het R.V.-koor.
Laat U leiden door eigen menselijke gevoelswaarden ook al verdragen half-volle fietsbanden geen antwoord, evenals een 'aangenaam-snurkende' echtgenoot.
Vrouwelijke charme is door God 'geboetseerd'.
Dus laat hem niet ontgoocheld achterwege.
Een beeldhouwer heeft graag aandacht voor het gecreeërde, en is het voor hem/haar niet frustrerend wanneer je er achteloos aan voorbij zou gaan?
Chippendeals bepleisteren fitness-centra omwille van enige 'noodwendige' aantrekkelijkheid.
Eerder vrouwen spreken over karikaturale: "Force's of army..".
Of zij het 'menen' ...durf ik mij, nog niet 'bijkan's' uitspreken.
Het risico van scheiding zou zich bevruchten aan dergelijke 'uitspattingen'.
Ik anker me vast op een uitspraak van een huisarts:
"Wie werkelijk wil verdikken is het nog moeilijker dan 'verslanken,' (Mager dus) en denk ik aan een oud Sinaai's gezegde.
Klik op bijlage: Orgelconcert (life) september 1970 in de H.Kruiskerk (Scheyvenorgel) van Stekene.
Je ziet het voor u....je voelt het...hier zit vis in het water en met deze gedachte programmeer je je onbevlekte reputatie-charme's in de gedachte hem levenslang te strikken.
(Voor het koor wel te verstaan.)
De oude Grieken kenden nog geen verwijdering van celuïtis of selliconen-infrastructuur, maar wisten wel van wanten bij passerende, natuurlijke bevoorrechten.
Je merkt het van ver.
Zweetdruppels parelen vanonder zijn breed-gerande zonnehoed via voorhoofdrimpels en wangnerven...om uiteindelijk te verdwalen in een ruige, onverzorgde kinbaard.
Je zal hem spreken over een samenkomst waar mannen op handen gedragen worden zonder zelfs Bach, Mozart of Van Beethoven te vernoemen maar....veeleer over een frisse pint bier wat op dat moment zéér welkom zou zijn.
Vrouwen hebben nu eenmaal dat 'iets' meer intelligente op hun domein en laat het voor ons 'mannen' een troost zijn dat dàt reeds gebeurde in den 'hof van heden' met 'rare' gevolgen van dien.
Met: 'Geen drank, geen klank' zal je jouw feministische machts-overtuiging in de aula nazinderen...ook zonder 'topje'.
Een zelfs schichtige voorbereiding treft reeds half werk...!
Je begeeft U naar de plaats van 'onheil'.
Johnny Jordaan zong het reeds eerder:
" 't Zijn rokken die waaien...en zwieren en zwaaien...!"
Bijlage: Orgelconcert (life) door mezelf vertolkt; september 1970, in de H.Kruiskerk (Scheyvenorgel) van Stekene. Preludium en Fuga in G van J.S.Bach.
Het deert U niet, want juist karakteriële individuen zoals 'Stiene' zijn potentiële prematuren voor het koor en de wonderen zijn de wereld nog niet uit...
Persoonlijk heb ikzelf het ook meegemaakt dat...bij de binnenkomst van een nieuwkomer in het koor, er iemand luidop fluisterde:
"Wa komt die ier doene....!"
En eerlijk gezegd...Uzelf zou ook niet graag hebben dat 'Stiene' zich zou aanmelden als koorlid.
Wat 'Stiene' ook scandeert, een taak als Pastoor is zeker niet te benijden.
Om uw ingehouden ongenoegen te verdrijven ga je maar weer uw fietszadel 'treiteren' en laveert ge via uitdagende, gesofistikeerde voortuintjes....
Maar uw genot is van korte duur.
In de verte hoor je het ellendig geluid van een grasmaaier met Pièrre als 'duwpaard'.
Je herinnerd je hem als sympathisant van het koor.
Een hypnotische geestelijke 'roeping', een onweerstaanbare drang (Art.71 van het wetboek) drijven U naar datgene waarvoor je vroeger het bestaan niet mocht kennen, namelijk: mannen 'ronselen'
Voorzitter en dirigent hadden het zo dikwijls reeds te kennen gegeven en met alerte bescheidenheid gevraagd.
"Mannenstemmen hebben we nodig!"
Foto: Kortrijk. (R.v.-koor 11 juli viering . 1982+1987)
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
De tekst 'Hic est panis' is genomen uit Joh.6,5O.
'Eergisteren' had ik een mand vol gevoelens.
Even een 'tussendoortje'.
Vervolg 20 en slot.
Vervolg 19
Vervolg 18
Vervolg 17
![45249[1].GIF](https://blogimages.bloggen.be/ruysscheveldekoor/attach/46000.GIF){kind=link}
![RKVIERING14[1].JPG](https://blogimages.bloggen.be/ruysscheveldekoor/attach/46230.JPG){kind=link}
![Scannen0002[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/ruysscheveldekoor/attach/46227.jpg){kind=link}
