'Vroumke'. 'Hebt ge geen zin om vandaag al naar Moorslede te gaan?' Zaterdagmiddag iets na acht pinten kwam Brigit tegen me leunen. Ze had juist gedaan met het poetswerk in de privé vant café en kwam me storen. Copain en ik, waren juist bezig met de plannen voor de uitbreiding van de manége. Want de paarden die we in onze Jap gaan steken zullen nogal wat plaats in nemen. Met minder dan tweehonderd nemen we geen genoegen. 't Mogen er twee-vijftig zijn ook maar we zullen haver te kort komen.

Ik werd echter afgeleid door twee mooie rondingen die tegen mijn lijf werden geduwt. ' Wa wilde zeggen Brigitje?' Copain probeerde de stoommachine af te leiden en ik vond dat niet leuk. Vreemd. 'Ewel, ik wil ook eens naar een rally gaan kijken en zou de mobilhome gebruiken en daar blijven vanavond.' Mobilhome, Brigit, overnachten. Ik voelde de tandwieltjes in mijn bovenkamer over hun toeren gaan. 'Euh, Brigit, meiske, waarom vraagt ge dat aan ik?' Ik haalde mijn best uitgestreken smoel tevoorschijn maar de tegenstoot, letterlijk en figuurlijk, was gevat.' Onnozele tuit, ge kunt het niet wegsteken dat ge me ziet zitten en moet ik hier vertellen wat ge veertien dagen geleden hebt uitgestoken met mij?' Brigit is inderdaad niet op haar tong gevallen. Ik voelde de kleur van mijn kop veranderen. ' Patron! Brengt er nog eens twee. En wat moet gij hebben Brigitje?' Copain moest opeens dringend weg.