Nieuwsgierig als ik was , kon ik het toch niet laten om contact op te nemen met Ronny . Niet wetende wat er uit voort zou kunnen komen. Maar doordat ik me enorm alleen voelde en nog steeds erg onveilig , nodigde ik hem 's avonds uit aan de voordeur van het vluchthuis . Het klikte fantastisch goed tussen ons en heel even voelde ik de vlindertjes in mijn buik opborrelen . Vlinders die ik al een lange tijd niet meer gevoeld had .
Ronny reed met een rode Ford Fiesta en stelde later die week voor dat hij me zou wegbrengen naar de meisjes . Op die manier kon ik langer bij hen op bezoek blijven en was de kans dat Sven nog agressief uit de hoek zou komen eerder gering . Mijn hartje smolt als ik zag hoe hij met de meisjes omging, altijd heel speels en liefdevol . Ergens zei een klein stemmetje in mij dat het goed was . Toch wou ik, ondanks alles wat ik had meegemaakt met Sven, me allesbehalve terug in een onoverwogen relatie storten . Het plan was hoe dan ook nog steeds om alleen te gaan wonen .
Ronny was een lieve man met kort zwart haar , ongeveer 1m86 groot en struis gebouwd . Het type man waar elke vrouw zich wel veilig bij gevoeld zou hebben . Hij reed internationaal met de vrachtwagen, een witte Scania Topliner , en was alle dagen lang van huis weg . Ondanks dit , slaagde hij er toch bijna elke dag in om even langs te komen naar het tehuis .
Dit viel niet echt in goede aarde bij de vrouwelijke bewoonsters aangezien ook zij allemaal een gewelddadig verleden hadden gekend met mannen . Het gerucht deed algauw de ronde, waardoor onze afspraakjes zich verder van het vluchthuis moesten afspelen .
Het was geweldig om samen met Ronny lange ritten te maken in de vrachtwagen . Bovenin was er een bed en ook onderaan was er plek om te slapen . Meermaals viel ik in slaap op het bovenste bed en werd ik al rijdend in slaap gewiegd . Nergens had ik ooit beter geslapen als daar .Samen konden we uren onophoudelijk vertellen over de meest uiteenlopende dingen terwijl de muziek van ACDC en U2 op de achtergrond speelde.
Het kleine appartementje in Wilrijk waar Ronny woonde , deelde hij met zijn inwonende neef Tommy . Die had op zijn beurt een American Stafford die luisterde naar de naam Angel . Er was slechts 1 slaapkamertje , een middelmatig grote living , een krappe keuken en een nog kleinere badkamer met douche . De kinderen op bezoek laten komen of laten slapen was niet evident vanwege de beperkte ruimte . Toch deed Ronny alle moeite van de wereld om een beetje plek te creeëren zodanig dat dit toch mogelijk was . Heel even passeerde de gedachte dat ik toch enorm bofte met zo iemand als hem.
De dag dat we samen met de kinderen een uitstapje maakte naar de zoo , werd onze relatie officieel . Plannen om direct samen te gaan wonen of een relatie voor het leven te hebben , had ik niet . Integendeel , ik liet het allemaal op me afkomen . Bovendien moest ik Thierry nog opbiechten dat ik een nieuwe relatie was begonnen en hoopte dat daarmee onze huidige vriendschap kon blijven bestaan .
Een week later , werd Maité 2 jaar en dat moest uiteraard gevierd worden . Het idee dat ze haar verjaardag moest vieren in een vluchthuis , gaf me als moeder een rotslecht gevoel . Door het weinige zakgeld dat ik kreeg , kon ik het me niet permitteren om een taart te kopen voor haar . Ronny aarzelde geen moment , sprong in de wagen en kwam een halfuurtje later terug met 2 prachtige taarten . De tranen sprongen me in de ogen , hoe kon ik hem ooit bedanken? Ik beloofde plechtig om het geld zo snel als mogelijk terug te betalen en gaf Ronny een liefdevolle kus . Het werd een geslaagde verjaardag voor Maité .
Amper een maand erna, viel van Ronny uit de vraag om te gaan samenwonen . Verbaasd door zijn vraag en uit angst om terug in een destructieve relatie te vallen , vroeg ik onmiddellijk 2 weken bedenktijd . Mijn perfect plan om alles van nul op te bouwen en alleen te doen , werd met deze ene vraag helemaal in de war gestuurd . Het allerbelangrijkste voor mij was , om de meisjes zo snel mogelijk terug bij me te kunnen hebben . Door alleen te gaan wonen , zou dit alles vele langer duren dan een paar maanden . Ook zou de rechtbank de nodige instanties inschakelen en gesprekken voeren om te kijken of alles in orde was voor er een terugkeer mogelijk zou zijn .
Ik voerde een innerlijke tweestrijd . Talrijke slapeloze nachten volgde elkaar op . Hoe kon ik ook maar een beetje inschatten of deze relatie een positief verloop zou kennen of juist niet ? Eerlijk gezegd , ik wist het niet meer . Het vertrouwen in mezelf was nog steeds zo wankel , dat ik niet eens zeker wist of alleen wonen iets voor mij was .
Na twee weken hard nadenken , overpeinzen en nog eens overpeinzen , zei ik tegen Ronny met een doodsbang klein hartje ; " Ja , ik geef het een kans , we gaan samenwonen ! " Hij was dolgelukkig met dit antwoord , vloog me rond de hals en kuste me onophoudelijk . En ook al voelde ik een overweldigende verliefdheid voor deze man , toch was er een enorme angst getriggerd in mij die steeds op de loer lag .
De begeleiding van het Vluchthuis , probeerde het idee om samen te gaan wonen uit mijn hoofd te praten . Ik begreep zeker de standpunten die ze aanhaalde . Het was niet evident en al zeker niet verstandig om te gaan samenwonen met iemand die je maar amper een maand kende . Met het schaamrood op de wangen en een beleefde " dankjewel voor alles " , pakte ik die dag mijn koffer in en vertrok met Ronny op een onzeker liefdesavontuur .
Wordt vervolgd !
Ik ben Chloe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Penta1985.
Ik ben een vrouw en woon in (België ) en mijn beroep is Opleiding jeugdzorg/gehandicaptenzorg.
Ik ben geboren op 09/02/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Psychologie/filosofie , schrijven , kunst, dagdromen😉.
Mama van 4 geweldige kinderen 🤗🤗🤗🤗 + een fantastische man die me steunt door dik en dun
Mama gezocht!
