Vol trots liet ik aan Anja de echo zien . Met tranen in de ogen vertelde ik vol trots dat ik zwanger was.
Anja keek me verbouwereerd aan. Het eerste wat ze vroeg was of ik het kindje wel wou houden .
Ik wist niet wat ik hoorde . Meende ze dit nu echt ? Geen proficiat of geruststellende woorden ?
"Na al wat ik heb gedaan om dit kindje te kunnen krijgen , denk ik er niet aan om een abortus te doen ! " antwoordde ik vol kwaadheid .
Gekwetst liep ik naar mijn kamer en probeerde mijn emoties te onderdrukken voor het welzijn van de baby . Ik begon boeken te lezen over de zwangerschap en las week per week wat er allemaal veranderde . Mijn hart was zo vol liefde voor dit kleine mensje dat ik zelfs nog niet eens had ontmoet . Ik moest mijn levenswijze zien te veranderen en goed voor mezelf gaan zorgen nam ik me voor .
Ik besloot van dag één om te stoppen met roken , at enkel nog gezonde voeding , minderde serieus met koffie drinken en stapte over op water.
Op de één of andere manier slaagde ik er niet in om zorgzaam naar mezelf toe te zijn , maar nu was het anders . Dit was voor mijn ongeboren kindje ! Zorgen voor mij betekende dus ook zorgen voor hem of haar . Op die manier kon ik het wel opbrengen !
Nog vooraleer ik Geert het goede nieuws ging vertellen , besloot ik om mijn moeder in te lichten . Ik nam mijn gsm en belde haar op . Ik weet niet welke reactie ik van haar verwachtte , of ik überhaupt wel een antwoord zou krijgen , maar toch vond ik het mijn plicht om dit aan haar te vertellen vooraleer ze het vernam van iemand anders.
Bovendien had mijn moeder al twee maal een zwangerschap meegemaakt en misschien kon ze me helpen of steunen in dit waardevolle proces voor mij.
Met een bang hart hoorde ik de telefoon overgaan . Het duurde een aantal seconden vooraleer ze uiteindelijk opnam.
"Dag mama", antwoordde ik .
"Dag Chloë !" , antwoordde ze terug maar op een manier waaruit ik al kon opmaken dat ze niet blij was me te horen .
Heel voorzichtig vertelde ik haar dat ze binnenkort oma ging worden. Ik vertelde ook dat het een geplande zwangerschap was en dat ik enorm uitkeek naar het nakende moederschap .
Mijn moeder antwoordde koel en emotieloos dat ze dit nieuws eigelijk al vele jaren eerder had zien aankomen en met enige tegenzin wenstte ze me proficiat .
Ik hong op en voelde mijn hart breken binnenin . Hoeveel keer moest ik deze pijn nog voelen vooraleer mijn verstand zou beseffen dat ik niet zou vinden bij haar wat ik verlangde ? Hoe dom kon ik zijn om telkens weer diezelfde fout te begaan en een andere uitkomst te verwachten ?
Van haar kant uit had ik dus al niets van steun te verwachten . Ik kon niet anders dan Geert in te lichten en mijn tranen op te bergen .
Geert wenstte me wel direct proficiat . Hij zei dat het dit was wat ik altijd al wou en verzekerde me ervan dat ik een goede mama ging worden . Hij voegde er wel aan toe dat hij niet klaar was voor het vaderschap en zich dus ook niet als vader over het kind zou ontfermen.
Dit nieuws deed me vele minder pijn. Ik wist van tevoren dat Geert geen kinderen wou . Niet in de situatie waarin hij zich momenteel in bevond zowel psychisch als financieel . Ik begreep heel goed elk argument dat hij daarvoor had aangehaald om niet voor het vaderschap te kiezen . Onze relatie kon dan ook niet anders dan eindigen . Hij verweet me niets en ik beloofde hem om geen enkel beroep op hem te doen , niet financieel en ook niet emotioneel .
Het enige wat ik van hem verwachtte was om samen het nieuws aan mijn oma te gaan vertellen . Gelukkig wou hij dit nog wel doen .
Mijn oma steunde me overal in , dus ook hierin zou ze me wel steunen hoopte en verwachtte ik !
Maar niets was minder waar . Ook mijn oma vond dat ik een abortus moest overwegen . Ze vond dat ik mijn leven en mijn jeugd vergooide op deze manier .
Direct voelde een enorme kwaadheid in mezelf naar boven komen . Wat voor een jeugd had ik tot hiertoe gehad ? Vroeg ik haar. Dit was het enige waar ik naar verlangde en naartoe had geleefd . Een doel in mijn leven om juist wel voor te leven. Een kind om lief te hebben , om voor te zorgen en zelf ook liefde van te krijgen , onvoorwaardelijke liefde !
Het moment dat Geert ook uitsprak achter een abortus te staan , werd het me allemaal te veel en rende naar buiten .
Waarom gunde niemand me dit geluk ? Een geluk waarvan ik zo stellig overtuigd was dat mijn leven zou redden . Het bevestigde in mijn ogen enkel maar dat ze me liever zelfmoord zagen plegen .
Op die leeftijd en in die staat van hoge emoties , kon ik niet begrijpen of eruit opmaken dat de mensen ongerust waren over mij . Het enige wat ik hoorde en zag was dat ze mijn kind wouden vermoorden en daarmee ook mij . Geert liep achter me aan en liet me stoppen. Met tranen die over mijn kaken liepen begon ik op hem te slaan en te roepen . Zo hysterisch had Geert me nog nooit gezien. Hij liet me begaan en probeerde op me in te praten . Na enkele minuten kalmeerde ik en ging terug mee naar mijn oma . Ik besefte dat niemand me kon opleggen of verplichten een abortus te laten uitvoeren . Ik bleef hoe dan ook bij mijn standpunt om dit kindje te houden . Ook al had lk geen woonst van mezelf en geen werk , ging ik nog naar school , ik zou ervoor zorgen dat het lukte . Al was het het laatste wat ik deed!
Ook op school moest ik vertellen dat ik zwanger was. Mijn klasgenootjes reageerden gelukkig heel begripvol en vonden het best spannend . "Voel je de baby al bewegen ? " vroeg iemand . "Ben je vaak misselijk?" , het waren allemaal vragen waar ik geduldig een antwoord op probeerde te geven . Mijn leerkrachten waren ook allemaal heel erg lief voor me en steunend . Van hen kreeg ik wel het beetje steun dat ik eigenlijk juist had verwacht van andere mensen rondom mij .
Uiteraard werd er door sommige leerlingen geroddeld op school , keken mensen me na of wezen naar mijn buik . Het deed me minder pijn omdat ik geen affiniteit voelde met die personen . Niemand stond in mijn schoenen en niemand had voor zover ik wist de keuze gemaakt op zo'n jonge leeftijd als ik had gedaan . Dus wie waren zij om mij te beoordelen ?
Het enige wat voor mij van tel was , was mijn kindje. Ik zou net zoals Els een alleenstaande mama worden,maar dan bewust . Aangezien Els iemand was waar ik enorm hard naar opkeek, sterkte dat mijn zelfbeeld toch een béétje aan .
Enkele weken gingen voorbij . Ik kreeg te horen dat Geert me had bedrogen met een andere vrouw op de nieuwe afdeling waar hij zat . Dit was gebeurd in de week dat Geert en ik nog een koppel waren. Mijn vertrouwen en beeld dat ik van hem had , veranderde in een oogopslag. Ik wou geen enkel contact meer hebben met hem .
Om deze teleurstelling een beetje van me af te kunnen zetten , ging ik met een aantal medepatiënten iets gaan drinken buiten de afdeling . Het was net dat wat ik nodig had , afleiding ! Ook al mocht ik geen druppel alcohol drinken, ik moest even weg zijn !
Wordt vervolgd ...
Ik ben Chloe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Penta1985.
Ik ben een vrouw en woon in (België ) en mijn beroep is Opleiding jeugdzorg/gehandicaptenzorg.
Ik ben geboren op 09/02/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Psychologie/filosofie , schrijven , kunst, dagdromen😉.
Mama van 4 geweldige kinderen 🤗🤗🤗🤗 + een fantastische man die me steunt door dik en dun
Mama gezocht!
