Van zodra ik op de trein zat, voelde ik me al een stuk rustiger .
Toch bezorgde het zien van een politiewagen me elke keer hartkloppingen. Ze zouden nu stilaan wel door hebben dat ik verdwenen was en aangezien ik minderjarig was , zou er ook een opsporingsbericht verspreid worden .
De trein reed richting Antwerpen .
Daar moest ik een bus zien te nemen richting Deurne om bij die ene vriend te geraken. Hopelijk zou hij me een tijdje onderdak kunnen bieden tot ik een andere oplossing gevonden had .
In Deurne aangekomen, belde ik aan ,
Michael deed open en was blij me te zien . Ik vertelde honderduit over alle dingen die hadden plaatsgevonden de voorbije 2 jaar en vroeg of hij me kon helpen .
Michael was een ex-liefje van me geweest, een doodbrave jongen en 19 jaar oud. Hij had in het verleden ook al zoveel dingen meegemaakt, dat hij genoodzaakt was om al alleen te gaan wonen .
Michael woonde op een bescheiden appartementje met slechts 1 slaapkamer , een kleine badkamer en een keukentje . Juist groot genoeg voor 1 a 2 personen maximum .
Michael stelde me gerust dat ik een tijdje bij hem kon blijven . Ik zou alle dagen binnen moeten en me zeker de eerste weken niet in het openbaar vertonen .
Ondanks al de spanning die ik voelde in mijn lichaam , was het een ook ergens een opluchting om me niet tegenover andere mensen nog langer te moeten verantwoorden . Geen gesprekken meer over emoties en trauma's uit het verleden , geen contact meer met mijn ouders , tante en nonkel . Ik kon hopelijk even tot mezelf komen en vooral tot rust .
Die nacht sliep ik met Michael in 1 bed . We vertelde over alles wat we hadden meegemaakt , haalden herinneringen over onze beëindigde relatie naar boven en dachten na over de toekomst . Ondanks dat ik eigenlijk nog een kind was , voelde ik me meer op mijn gemak als ik mocht functioneren als een volwassenen . Het liefst had ik al alleen willen wonen , mijn eigen plan willen trekken en verder gaan met mijn leven . Maar zolang ik minderjarig was en onder toezicht stond van de jeudrechtbank, zat dat er niet direct in .
Michael moest de volgende ochtend vroeg opstaan om te gaan werken .
Ik liet het bad volopen , smeerde zijn boterhammen en beloofde om onder geen beding naar buiten te zullen gaan . Op het moment dat hij vertrok, zat ik net in bad .
Plotseling hoorde ik de deur weer opengaan.
Ik wist niet wat te doen. " Zou het Michael zijn die iets was vergeten was ," vroeg ik me af.
Muisstil bleef ik zitten in bad . Ik hoorde Michael praten tegen 2 mannen . Mijn hartslag ging de hoogte in .
"Zou het de politie zijn ?"
De deur van de badkamer werd geopend .
En inderdaad , een politieagent verscheen in de deuropening en zei mijn naam . Ik was volledig naakt , hij bekeek me van kop tot teen zonder ook maar enige schaamte waarop ik woedend werd .
"Maak dat je de badkamer uit bent" riep ik en sloeg een handdoek rond mijn lichaam . De agent verdween , zei dat ik me moest aankleden en meekomen naar het politiebureau .
In paniek zocht ik naar een manier om weg te geraken . De ramen van de badkamer, kwamen uit op het dak . Maar via die weg zou ik nooit op een veilige manier naar beneden geraken . Bovendien had ik maar enkele minuten de tijd tot de politie het zou opmerken .
Ik kon kon geen enkele kant meer uit . Ik kleedde me aan en ging naar binnen . Michael keek me ongerust aan en zei dat hij met me zou gaan naar het politiebureau .
De agent vertelde me dat ik bijna internationaal geseind stond . Het was mijn Oma die een vermoeden had dat ik bij Michael verbleef . De agenten waren alle familieleden en vrienden afgegaan om te vragen waar ik mogelijks kon zijn .
Aangekomen op het politiebureau , werden Michael en ik in een klein kamertje gezet dat op slot werd gedaan . De jeugdrechtbank werd verwittigd en ook mijn ouders , tante en nonkel waren opgebeld .
Ik was ongelofelijk bang dat ik deze keer wel naar Beernem gestuurd ging worden . Michael stelde me gerust en zei dat hij me zou blijven steunen waar ik ook terecht ging komen .
De uren tikte voorbij . Ik begon me te ergeren aan de onwetendheid en vroeg de agent of ze al een antwoord hadden van de rechtbank.
Hij zei dat zowel mijn ouders als mijn tante en nonkel onderweg waren naar het politiebureau om een aantal papieren te tekenen .
Ik wist absoluut niet wat hij daarmee bedoelde en nam aan dat dit een formaliteit was om me hier weg te halen .
Even later werd de deur geopend en moest ik meekomen .
Zowel mijn ouders als mijn tante en nonkel keken me aan en zeiden dat ze geen andere keus hadden .
Vragend keek ik hen aan . een papier werd onder mijn neus geschoven waarop 4 handtekeningen stonden .
In grote letters stond er te lezen dat dit een colloquatie inhield van minstens 40 dagen in een gesloten psychiatrische instelling .
Ik kon niet geloven dat mijn ouders me zonet gedwongen hadden laten opsluiten . Kwaad riep ik naar hen dat ik hun haatte en dat zij degene waren die ze moesten opsluiten .
Een politieman nam me bij de arm en trok me mee naar de combi . Hoe hard ik me ook probeerde te verzetten , hoe luid ik ook mocht roepen of gillen , het had allemaal geen zin .
40 dagen op een gesloten afdeling was de beslissing van zowel mijn ouders, a mijn tante en nonkel en van de jeugdrechtbank. Ik moest er niet aan denken om ook daar te gaan lopen , want dan werd de collocatie nog eens met 40 dagen verlengd
Ik begreep niet dat mijn ouders dit hadden kunnen doen . Ik stond met mijn rug tegen de muur zonder dat er ook maar enige vorm van overleg was geweest .
Was dit dan hun oplossing ? Terug naar een gesloten centrum , terug naar een isoleercel en medicatie toegediend krijgen als ze zich geen raad meer met jou wisten ?
Wat na die 40 dagen , waren de problemen dan wonderbaarlijk van de baan ? Zoveel vragen die ik me stelde en geen enkel antwoord dat ik terugkreeg .
Wordt vervolgd ...
Ik ben Chloe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Penta1985.
Ik ben een vrouw en woon in (België ) en mijn beroep is Opleiding jeugdzorg/gehandicaptenzorg.
Ik ben geboren op 09/02/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Psychologie/filosofie , schrijven , kunst, dagdromen😉.
Mama van 4 geweldige kinderen 🤗🤗🤗🤗 + een fantastische man die me steunt door dik en dun
Mama gezocht!
