Een jaar zoals alle andere dacht ik, maar dat was het allesbehalve. 

Ik was 12 jaar , had fijne vriendinnen in de klas , kwam met de meeste van de leerlingen goed overeen en bovendien kwam ik graag naar school . 

Onze leerkracht was een vrouw , in mijn ogen een mooie vrouw van rond de 35 jaar . 

Kort zwart haar , zachte stem en een zorgzaam iemand . 

Bovendien was ze bevriend met mijn ouders die regelmatig uitgingen in het weekend en dus ook Els van daar kende . 

Els was een alleenstaande mama van een dochtertje Kim.  

Iets in mij trok mij aan in haar . Ik kon absoluut niet beschrijven wat , maar ze straalde een soort van moederlijke veiligheid en warmte uit waar ik me goed bij voelde .

 

Dat jaar gingen we met onze klas op bosklassen . Ik schaamde me vreselijk , want net die week had ik voor de 1e keer mijn maandstonden gekregen en zelfs tegen mijn eigen moeder had ik hierover de eerste dagen niets verteld . Ik had zelf uitgezocht hoe een maandverband werkte door de bijsluiter te lezen . 

Uiteindelijk toen ik op bosklassen  moest vertrekken  , vertelde ik het aan mijn moeder die met een welgemeende fierheid me wist te vertellen dat ik nu een jonge vrouw was geworden . Ik kreeg een plantje van haar om het te vieren en ik voelde de schaamte tot over heel mijn lichaam . Zeker toen ze ook nog eens mijn vader hier over inlichtte 😕 .

 

De dag van het vertrek , nam mijn moeder, Els even apart om haar in te lichten hierover . Ik had namelijk ook enorm veel buikpijn en de pijnstilling hiervoor werkte allesbehalve  . 

De eerste dag op kamp , kon ik een aantal activiteiten niet meedoen omdat ik zoveel pijn had en vroeg dan ook  aan Els of ik op bed mocht gaan  rusten . Hopelijk deed rust me een beetje deugd en werd de rest van de dagen  niet door de pijn in het water gegooid.  

Eens in bed, op een grote kamer die ik deelde met een aantal klasgenootjes , ging de deur van de kamer open . Het was Els die kwam kijken hoe het met me ging . 

Ze kwam bezorgd naast me zitten, stopte me in en gaf me een kus op mijn voorhoofd . 

Ik was verbaasd door het gevoel dat ik kreeg . Alles wat ik verlangde , een beetje aandacht, liefde en warmte , werd me op dat moment gegeven en het voelde geweldig.  

Ik begon een  brief naar Els te schrijven over hoe fijn ik haar vond , ook over mijn thuis situatie begon ik steeds meer te vertellen  . Het was vreemd dat ik vanaf  toen iemand in vertrouwen  nam en in mijn hart sloot . Al die tijd had ik met niemand anders over mijn emoties gepraat , zelfs niet met mijn oma  of vriendinnen van de klas.  Els was de eerste die zoveel over mij te weten zou komen en ik wist ook , omdat ik haar dit uitdrukkelijk had gevraagd, dat  alles tussen ons zou blijven . 

Meer en meer begon ik brieven naar Els te schrijven die ik dan aan haar gaf tijdens de pauze , of soms eentje op haar bureau legde . 

Het idee  dat ze mijn brief zou lezen en dan eventjes aan mij zou denken , gaf me een warm gevoel .

Ik kan niet zeggen dat het exact voelde als een verliefdheid , maar daar kan je het misschien het beste mee vergelijken.  

Later ben ik te weten gekomen dat het een existentiële soort  liefde is, de liefde die een kind voor de moeder voelt , een liefde en adoratie zo groot , dat het elke zin van het verstand te boven gaat . 

Telkens ik in de les zat , kon ik uren naar haar kijken.  Ik kon genieten van haar aanwezigheid , haar manier van lesgeven en de tijd die ze voor mij vrijmaakte om een gesprek te voeren . 

In mijn ogen was ze de perfectie. 

Ik deed extra mijn best om goede punten te halen , ging me thuis nog meer afzonderen om mijn tijd te spenderen aan het brieven schrijven voor haar en in bed fantaseerde ik dat ze me in haar armen nam en me in slaap knuffelde . 

Geen enkele dag ging voorbij dat ik niet aan  haar dacht . Dit gevoel van intens geluk had ik nooit eerder ervaren . Zij  was in elke letterlijke zin van het woord, de perfecte mama voor mij . Zij kon al de zorg die ik had moeten missen weer goedmaken  en op die manier zou ik een gelukkig leven kunnen leiden . 

Natuurlijk gebeurde dit proces niet helemaal bewust . Vaak  was ik zo  overmand  door zoveel heftige mooie emoties , dat ik mezelf het meeste van de tijd niet eens begreep.

 

In een schooljaar zijn er ook een aantal vakantiedagen en weekends . Dit waren de momenten  waarop ik me heel erg ongelukkig voelde . Ik mistte Els verschrikkelijk, huilde mezelf in slaap en begon nog meer te schrijven naar haar . Ik hield een dagboek bij waarin ik beschreef wat  ik voor haar voelde  en pende er volop mijn verlangens in neer . 

Het toeval wil dat mijn ouders in hun telefoonboek het nummer van Els hadden staan  , omdat ze in het verleden wel eens samen hadden afgesproken om samen om uit te gaan . Pienter  als ik was , vond ik dat nummer en raapte al mijn moed bij elkaar om haar te bellen wanneer mijn ouders niet thuis waren . Ik was wel vaker een aantal uren alleen thuis en op zo'n moment  kwam dat dus  goed uit. 

 

Mijn hart bonsde in mijn keel wanneer ik het nummer intoetste . Ergens hoopte ik dat ze niet zou opnemen en langs de Andere kant hoopte ik dan vurig  weer van wel . Ik wist helemaal niet wat in moest zeggen tegen haar of  hoe ik haar zou uitleggen  hoe ik aan haar nummer kwam . De telefoon ging over en het leek een eeuwigheid te duren , maar plots nam  Els op . 

Ze moet haast ook geschrokken  zijn om mij te horen aan de andere kant van de lijn , toch was ze vriendelijk en verliep ons gesprek zoals de vele gesprekken  die we in de klas samen hadden . 

Ik was zo blij dat ik een manier had gevonden  om in contact te kunnen staan  met haar op momenten  dat ik haar miste . Ik kon wel een huilen van geluk dat ze me niet verbood om nog te bellen en dus deed ik het vaker . 

Heel mijn wereld draaide enkel nog rond Els en niemand wist over onze speciale band die we samen hadden opgebouwd.

Op de band met haar dochtertje was ik enorm jaloers . Ik wou de dochter zijn van Els en al haar liefde en aandacht kunnen opeisen  , maar dat kon ik haar niet vertellen  . Ik wou geen enkel risico lopen waarop Els mij  in de steek zou laten of misschien wel kwaad op me zou worden . Elke vorm van afwijzing of verlating, zou nefast zijn voor mij, iets wat ik niet kon dragen . 

Mijn ouders kregen een hogere factuur dan normaal van de telefoon  en begonnen zich vragen te stellen . Ik kon alleen maar hopen dat ze geen manier zouden vinden  waarop ze te zien konden  krijgen  naar welke nummer er telkens gebeld werd . 

Op een avond belde ik vanuit mijn kamer naar Els . Mijn moeder zat beneden in de woonkamer tv te kijken  en voor middernacht zou ik haar toch niet  boven verwachten . 

De draagbare telefoon die ik gebruikte, was er 1 van op mijn ouders hun kamer . Eigenlijk vond ik het best spannend  en avontuurlijk dat ik op elk moment betrapt had kunnen worden , maar toegeven dat ik met mijn leerkracht had getelefoneerd, zou ik nooit hebben gedaan.  

Els vroeg of ik even aan de lijn wou blijven, want er werd aangebeld bij haar aan de deur . Ik wachte vol ongeduld op haar stem , toen ik plots een vreemd geluid hoorde . 

Mijn moeder wou met de vaste lijn telefoneren  vanuit de  woonkamer naar iemand waardoor ze hoorde dat het toestel al in gebruik was . 

Zo snel als ik kon , drukte ik de telefoon  af en verstopte hem onder mijn hoofdkussen . 

Ik was doodsbenauwd toen ik de deur van de woonkamer hoorde opengaan en mijn moeder de trap hoorde opkomen.  

Wat moest ik haar vertellen  ? Hoe kon ik uitleggen  waarom ik s avonds laat  nog naar iemand zat te bellen ? Zou ze vragen naar de hogere factuur van de telefoon en of het mijn schuld was ? Zoveel vragen en maar zo weinig tijd om na te denken  . 

Plots was het avontuurlijke en de spanning die eraan  vasthing  helemaal niet zo fijn meer . 

Mijn moeder kwas de kamer binnen  en was duidelijk erg boos.  Ze vroeg me direct waar de telefoon gebleven was en met wie ik aan het bellen was . 

Ik kon niet anders dan liegen.  Ik kon haar niet vertellen  dat ik bijna elke avond met Els aan het bellen  was en daardoor ook nog eens Els in de problemen brengen  . 

Dus met een smoes vertelde ik  dan maar dat ik naar een vriendin  van school had gebeld om nog een aantal zaken te vragen betreffende een belangrijke toets . 

Elke vezel in mijn lichaam , hoopte dat ze dit verhaal zou geloven en niet nog meer vragen zou beginnen stellen . 

Gelukkig deed ze dat niet, maar ze ging wel mijn vader erover inlichten en waarschijnlijk een speciale vergrendelcode op de telefoon laten installeren . 

Ze deed mijn kamerdeur terug dicht en ging naar beneden .

 

Ik was kwaad op mezelf dat ik bijna betrapt was.  Kwaad omdat ik de waarheid niet kon en wou vertellen  , kwaad dat er nu een code op de telefoon kwam en dat ik een andere manier moest zien te vinden om met Els te bellen , maar vooral kwaad omdat ik had ingehaakt en Els dus waarschijnlijk ook met vragen zat . Wat als ze zou proberen terugbellen  naar mij  en mijn moeder zou opnemen ? 

De adrenaline raasde door mijn lijf . Die nacht had ik amper wat kunnen slapen  , ik maakte me constant druk om alles wat er nog te gebeuren stond. 

 

Een paar weken later werd  Els plots ziek  en kon ze een tijdje geen les  meer geven aan onze klas . 

Mijn wereld stortte in en mijn ogen vulde zich met tranen.  

Ik was ongerust en wou weten wat er scheelde . Els bleek een allergische reactie op iets van voedsel te hebben  gehad en mocht daardoor niet buiten  komen  . 

Tijdens de speeltijd , toen iedereen  netjes naar buiten  ging om zich te begeven naar de speelplaats, bleef ik in de klas zitten.  

Ik keek door het raam en voelde het verdriet en het gemis naar boven komen  . Ik was helemaal alleen en dus was het verdriet eventjes toegelaten  dat ik al de hele dag probeerde te verdrukken  . Want alles deed me aan Els denken , het klaslokaal , de speelplaats waar ze soms toezicht hield , haar naam die viel  als leerkrachten of leerlingen het over haar hadden , het werd me even allemaal teveel .

Plots hoorde ik een  mannenstem achter me . Het was meester Kris  van het 6de leerjaar die me vroeg wat ik nog helemaal alleen in het lokaal deed . 

Ik barste in tranen uit , riep dat ik juf Els enorm mistte en stormde het lokaal uit nog voordat hij iets kon zeggen  . 

Thuisgekomen  , maakte ik niet 1 maar 2 brooddozen klaar om de volgende dag mee naar school te nemen.  1 voor mezelf en 1 voor Els met de nodige vitamientjes, waardoor ze hopelijk weer snel beter zou worden . Ook stopte ik er een briefje in met beterschapswensen  en de boodschap dat ik verdriet had omdat ze ziek was en haar erg miste .

Het lijkt allemaal misschien overdreven of misschien zelfs melodramatisch, maar voor mij voelde het intens  echt.  Ik voelde me verlaten, in de steek gelaten  , bezorgd en alleen . Ik kon niet helder meer nadenken . Alleen de pijn en het gemis hadden een plek in mij  gekregen.  Ik huilde mezelf meermaals in slaap , mijn ouders kregen me nog amper beneden  te zien en ik hield mijn masker op zodat niemand te weten zou komen wat er in mij omging. Want hoe zou ik iets kunnen uitleggen aan mensen wat ik zelf niet begreep? 

Ik begon me ook vaker de vraag te stellen of dit geen verliefdheid was , kon het dat zijn?  Hoe zou Els hierop  reageren als het dat daadwerkelijk zou zijn ? 

De volgende dag gaf ik de brooddoos aan mijn leerkracht van het 3de leeraar die bevriend was met Els en diezelfde dag op bezoek zou gaan bij haar . 

Ze vond het hartverwarmend dat ik zo goed voor mijn juf zorgde.  Ze moest eens weten wat ik allemaal dacht en voelde , ze zou me gewoon raar hebben gevonden  dacht ik toen !

Wordt vervolgd ...