In 1859 was Yokohama een dorp met 100 huizen aan de baai van Tokyo.
Toen werd beslist om de haven open te stellen voor handel met het buitenland.
Nu is Yokohama de tweede stad van Japan en heeft een dikke 3 miljoen inwoners.
Yokohama is altijd zeer open blijven staan tegenover buitenlanders.
De stad heeft nog steeds de meeste expats van heel Japan.
Er is heel wat te bekijken in deze stad.
Ik ga bergop, naar de oude diplomatenwijk , met uitzicht op de baai van Tokyo.
Daarna naar de wandelpromenade langs de baai.
Mooi uitzicht op de lokale Lange Wapper
Uitzicht op de TV toren van Tokyo.
Er is een grote indrukwekkende passagiersterminal.
Een museum van de Japanse Coast Guard, waar een tot zinken gebracht noordoreaans schip tentoon gesteld wordt.
Een museum van de Japanners die geemmigreerd zijn naar Noord en Zuid Amerika...
Een museum zeilboot.
Een museum-combi-shoppingcenter gevestigd in 2 oude magazijnen van de douane.
Een douane museum.
Een zoo, een botanische tuin.
Een natuurlijk een heel groot pretpark en heel veel shopping mogelijkheden.
Yokohama heeft ook een grote chinese wijk, de grootste zelfs in Japan.
Er is hier ook een Heilig Hart Kathedraal, een Kerk van de Laatste Dagen , de Jehova's Getuigen zijn er, een Union Church, en dus ook nog steeds een kerkhof voor hun allemaal..
Er is dus zeer veel ,maar er is nog iets.
Bedelaars zijn hier niet, of ik heb ze toch niet gezien..
Maar er zijn hier wel daklozen.
En die zijn? of dat is? ook georganiseerd in dit vreemde land?
Zo ongeveer tussen 5 en 6 (als het buiten donker wordt) , gaan ze in de straat ondersteek in hun doos zitten.
Het is geen doos en het is geen gewoon karton op de grond, het is er iets tussenin, zo'n 30 cm hoog.
Maar de dozen,bedden, zijn allemaal hetzelfde,proper, en dus ook georganiseerd door de overheid?
Japan is een land waar men naar mijn gevoel altijd in uniform leeft.
Kinderen als ze naar school gaan,volwassenen , dan denk ik aan mannen in hun maatpak op weg naar het werk.
Zelfs bij de adult TV zijn het altijd dames in schooluniform?
Uniform op de trein , in de winkel,overal eigenlijk.
De Japanner als lid van zijn groep, dan voelt hij zich goed?
En dan heb je er natuurlijk ook die niet mee gaan in de groep.
Ze hadden er hier weer eentje terwijl ik hier was.
Een 27 jarige jongeman vermoordde 8 vrouwen en 1 man,en bedekte de resten met uitwerpselen van de kat....
Ter info ,ze passen hier nog de doodstraf toe en ze hebben 1 van de laagste misdaadscijfers ter wereld.
Ik kom terug bij de daklozen.
s'Morgens kom je ze tegen in het park.
Ik herken ze omdat ze niet in uniform zijn, ik kan het niet beter verwoorden.
Ze zien er verzorgd uit,ze zijn gewassen en geschoren,hebben propere kleren, vragen niets ,maar zijn dus niet in uniform en zijn nergens naar op weg, misschien in dat wel het meest opvallend punt??
Japan , een vreemd land in een vreemde wereld!
Ik maak nog een uitstapje naar Ito.
Ito is een onsen stadje ,2 uur met een boemeltreintje ten zuiden van Yokohama.
Op de weg er naartoe heb ik mooi uitzicht op Fuji-san, helaas, de zon zit slecht en de elektriciteitsdraden...
Ito is rustig, heeft inderdaad een overtal aan onsen , het warm water borrelt zowat overal.
Toch nog een fotogenieke tempel gevonden,mooi strand, mooi visserhaventje, mooie omgeving.
Rustig dorpje tot ik in Marine Town amusement center beland.
Sightseeing boten , restaurant en shopping center....
Geen enkele Japanner kookt zelf denk ik.
Er is een gratis onsen , dus ik geniet een half uurtje met uitzicht op de jachthaven.
Daarna met een snellere luxe sightseeing trein terug naar Yokohama.
Op deze trein serveert men zelfs bier van 't vat!
Dat kan ik natuurlijk niet laten voorbij gaan!!
Voila, het reisje zit er weeral op!
Arigatoogo zaimasta !! (hartelijk dank) aan alle Japanners die in hun beste engels en frans mij te woord gestaan hebben.
Die een eindje met me mee gelopen zijn , die informatie opgezocht hebben op hun smartphone..
Speciale dank aan Japan Rail en zijn bekwaam en vriendelijk personeel!!
Ik heb maar 13 dagen verlof, dus dit wordt een citytrip.
Groetjes dus uit Hong Kong!
Met een fonkelnieuwe Boeing 777 naar Hong Kong.
Een vlucht vol chinezen , en ze hebben allemaal hun thermosje bij.
Maar ze zijn rustig en slapen goed.
Aeroflot geeft ons zoveel te eten dat , als ik in Hong Kong uit het vliegtuig stap , ik me voel als een vetgemeste gans , klaar om door de chinezen opgegeten te worden voor Chinees Nieuwjaar.
Aan de grens verliezen de chinezen hun manieren.
Er wordt geduwd ,voorgekropen en lawaai gemaakt.
Ik koop een octopuskaart en neem de bus naar het centrum.
Ik ga al eens wandelen.
Hong Kong is een shopping bestemming voor rijke chinezen en heeft een overtal aan zeer ,zeer, zeer dure winkels.
En er zijn eindejaarskoopjes, dus het is druk, druk, druk!!
Ik ga eens naar Kow Loon Park voor wat rust en ga s' avonds naar de dagelijkse "symphonie of lights" show.
Volgende dag neem ik de Star Ferry naar Hong Kong Eiland.
Een mooie , goedkope cruise over Victoria Harbor.
Op Hong Kong Eiland ga ik eerst naar het reuzenrad en neem daarna de Mid Levels roltrappen.
Dit zijn roltrappen 792 meter omhoog de heuvel op, worden dagelijks gebruikt door 85.000 mensen.
Makkelijk dus en gratis!
Ik ga naar de zoo, de botanische tuin, daarna naar Hong Kong Park.
Daar is een zeer mooie vrije vlucht voliere.
Daarna ga ik nog naar het conventiecenter ,neem een foto van het monument van de teruggave van Hong Kong aan de chinezen.
Daarna met de ferry terug naar Kowloon.
Alles ok dus.
Groetjes , of zoals de chinezen zouden zeggen Zaijian!!
En KLM bood me een ticket aan naar Buenos Aires voor een lachpriz, zoals de Noren dat noemen.
Voor de eerste keer dus met de TGV naar Schipol, de comfort 1 klasse gaf me een comfortabele zetel en een lekker maal,weggespoeld met een spaans wijntje.
Op de 777 richting Buenos Aires kreeg ik ongevraagd een comfortstoel, luxe,luxe,luxe...
In Buenos Aires heb ik nog meer geluk.
Voor 1 keer zijn de ATM gevuld .
Ik kan dus geld afhalen!
Daarna lukt het mij zelfs om een subte kaart voor de bus te kopen..
En dus rij ik nog maar eens met stadsbusje 8 naar het centrum.
In Retiro , het gigantisch grote busstation van Buenos Aires kies ik uit de tientallen busfirma's voor Transandina en een ticket naar Tarija,Bolivia.
Tarija heeft een stedenband met Brasschaat , en ik wil er al zo lang heen.
The weather channel geeft nog maar eens 100% kans op regen , maar ik waag het erop!
100% kans wil toch niet zeggen , 100% van de dag regen?
De enige bus vertrekt binnen een half uurtje, en er is geen wifi in dit busstation.
Dus vraag ik de verkoopster of ik even van haar computer een berichtje naar huis mag sturen?
Dat mag..
Iets later ben ik dus onderweg voor een rit van 30 uur.
Het is een rit , con servicio , we krijgen dus regelmatig eten en drinken.
En gelukkig zit de bus nog niet halfvol.
Iedereen kan dus ruim gaan zitten.
Zelf heb ik 2 zetels.
Maar ik kan wel zeggen dat ik zowat alle houdingen van de Kamasutra voor singels geprobeerd heb om comfortabel te blijven zitten.
We nemen de grensovergang van Aguas Blancas naar Bermejo.
Weinig verkeer daar op de middag van Pasen en dus een vlotte grensprocedure.
Daarna gaat de nieuw aangelegde weg bergop en bergaf door een zeer mooi landschap.
De busrit eindigt na 1892 km en op 1870 m hoogte .
Ik neem nog een microbusje naar het centrum en vind onderdak in het Grand Hotel Tarija.
Tarija is de wijnstreek van Bolivie.
Het is een gezellig stadje met veel pleintjes .
En naar goede zuid-amerikaanse gewoonte zijn er vandaag een paar betogingen , maar ook een feest!!
Tarija bestond in 2017 200 jaar en dat werd vandaag (nog eens ?? ) gevierd.
Ik neem ook nog eens een micro-busje naar San Lorenzo.
Mooie rit door de 'badlands' van Tarija , en een mooi dorpje.
Op de terugweg hebben we een chauffeur 'muy sportivo' .
Een paar van mijn medereizigers in het kleine busje slaan een heleboel kruistekens.
Ik niet, heb niet zo'n goede band met hierboven.
Ik vraag me eerder af als we over de 'topes' rijden , of we een platte band hebben , of de schokbrekers kapot zijn , of beide?
De 250 km van Pasto naar Popayan duurt 7 uur , en dat is niet omdat onze chauffeur traag en voorzichtig rijdt.
Alle gebouwen in het mooie historisch centrum van Popayan zijn witte gebouwen.
Zelfs met het systeem van Pico en Plata , waardoor op weekdagen slechts 1 op 5 auto's mag rijden, is het hier zeer druk.
Volgende dag neem ik een busje naar Silvia.
Iedere dinsdag is er in Silvia een grote markt waar veel 'inheemsen' naartoe komen.
Ik ga op zaterdag , dus het is heerlijk rustig .
Ik wandel wat rond, geniet van de stilte , de goede lucht en de mooie uitzichten.
Ga nog eens een menu del dia eten waarbij ik me weer eens verbaas hoe je hier zo lekker en goedkoop kan eten en er dan ook nog het gevoel bij hebt dat je gewoon aanschuift aan de tafel bij moeder thuis.
De volgende dag neem ik eens een busje naar een stadje waar ik niets van weet,
Maar het is een andere richting uit op de landkaart , dus hoop ik op een ander landschap.
Op de bus wordt ik verwittigd dat ik naar Coca.. gebied rij.
Maar geen zorgen , ze zijn niet geinteresseerd in buitenlanders.
Als we een tussenstop maken aan de markt komt er een politieman op de bus en worden al onze paspoorten gecontroleerd.
We rijden door een weelderig groen gebied, warm en vochtig , hier groeit alles.
El Tambo blijkt een klein dorpje met maar een paar straten.
Maar , naar goede Zuid Amerikaanse gewoonte ,is er toevallig iets te doen.
In de kerk is er een soort fotomoment voor de baby's met de pastoor .
Er is een schoolfeest.
El Tambo is vandaag blijkbaar ook de aankomst van een wielerwedstrijd.
Er is nog een markt waar je lokale specialiteiten kan kopen.
En ik wordt uitgenodigd om plaats te nemen in zeteltjes uit recyclage autobanden.
Er worden mij veel vragen gesteld over Colombia en veiligheid, dus..
In Colombia is de politie en het leger je beste vriend.
Ik zag in Pasto dat iedere auto gecontroleerd werd bij het binnenrijden van de kazerne.
De koffer open , zelfs al zaten er alleen militairen in de auto.
Hier in Popayan ging ik geld afhalen , binnen in de Banco de Colombia.
Op nog geen 30 cm van mijn oor stond er een militair,met machinegeweer, vinger aan de trekker.
Toen hij zag dat ik een toerist was , kwam hij nog wat dichter staan.
Veilig geld afhalen dus, want ook buiten de bank stonden er nog 3 militairen , ook met vinger aan de trekker.
Militairen en politie zijn hier enkel om ons te helpen.
Als ze iedere Colombiaan moeten beboeten die zelfs in een schoolomgeving te hard rijdt, die een dubbele lijn overschrijdt, die rechts inhaalt,
de fietser zonder licht, de voetganger die door het rood gaat...
In 1859 was Yokohama een dorp met 100 huizen aan de baai van Tokyo.
Gelukkig Chinees Nieuwjaar!!
Op Lantau is er Disney Land Hong Kong , en de luchthaven, op gewonnen grond.
Dag allemaal,
Potosi ligt op 4067 meter hoogte , 1 van de hoogst gelegen steden ter wereld, en slechts 150 km van Sucre.
In Jujuy is weinig te zien en het blijft koud en grijs.
Dag allemaal,
De laguna La Cocha is een groot meer op 2660 meter hoogte .
De 250 km van Pasto naar Popayan duurt 7 uur , en dat is niet omdat onze chauffeur traag en voorzichtig rijdt.
