En KLM bood me een ticket aan naar Buenos Aires voor een lachpriz, zoals de Noren dat noemen.
Voor de eerste keer dus met de TGV naar Schipol, de comfort 1 klasse gaf me een comfortabele zetel en een lekker maal,weggespoeld met een spaans wijntje.
Op de 777 richting Buenos Aires kreeg ik ongevraagd een comfortstoel, luxe,luxe,luxe...
In Buenos Aires heb ik nog meer geluk.
Voor 1 keer zijn de ATM gevuld .
Ik kan dus geld afhalen!
Daarna lukt het mij zelfs om een subte kaart voor de bus te kopen..
En dus rij ik nog maar eens met stadsbusje 8 naar het centrum.
In Retiro , het gigantisch grote busstation van Buenos Aires kies ik uit de tientallen busfirma's voor Transandina en een ticket naar Tarija,Bolivia.
Tarija heeft een stedenband met Brasschaat , en ik wil er al zo lang heen.
The weather channel geeft nog maar eens 100% kans op regen , maar ik waag het erop!
100% kans wil toch niet zeggen , 100% van de dag regen?
De enige bus vertrekt binnen een half uurtje, en er is geen wifi in dit busstation.
Dus vraag ik de verkoopster of ik even van haar computer een berichtje naar huis mag sturen?
Dat mag..
Iets later ben ik dus onderweg voor een rit van 30 uur.
Het is een rit , con servicio , we krijgen dus regelmatig eten en drinken.
En gelukkig zit de bus nog niet halfvol.
Iedereen kan dus ruim gaan zitten.
Zelf heb ik 2 zetels.
Maar ik kan wel zeggen dat ik zowat alle houdingen van de Kamasutra voor singels geprobeerd heb om comfortabel te blijven zitten.
We nemen de grensovergang van Aguas Blancas naar Bermejo.
Weinig verkeer daar op de middag van Pasen en dus een vlotte grensprocedure.
Daarna gaat de nieuw aangelegde weg bergop en bergaf door een zeer mooi landschap.
De busrit eindigt na 1892 km en op 1870 m hoogte .
Ik neem nog een microbusje naar het centrum en vind onderdak in het Grand Hotel Tarija.
Tarija is de wijnstreek van Bolivie.
Het is een gezellig stadje met veel pleintjes .
En naar goede zuid-amerikaanse gewoonte zijn er vandaag een paar betogingen , maar ook een feest!!
Tarija bestond in 2017 200 jaar en dat werd vandaag (nog eens ?? ) gevierd.
Ik neem ook nog eens een micro-busje naar San Lorenzo.
Mooie rit door de 'badlands' van Tarija , en een mooi dorpje.
Op de terugweg hebben we een chauffeur 'muy sportivo' .
Een paar van mijn medereizigers in het kleine busje slaan een heleboel kruistekens.
Ik niet, heb niet zo'n goede band met hierboven.
Ik vraag me eerder af als we over de 'topes' rijden , of we een platte band hebben , of de schokbrekers kapot zijn , of beide?
Ik heb maar 13 dagen verlof, dus dit wordt een citytrip.
Groetjes dus uit Hong Kong!
Met een fonkelnieuwe Boeing 777 naar Hong Kong.
Een vlucht vol chinezen , en ze hebben allemaal hun thermosje bij.
Maar ze zijn rustig en slapen goed.
Aeroflot geeft ons zoveel te eten dat , als ik in Hong Kong uit het vliegtuig stap , ik me voel als een vetgemeste gans , klaar om door de chinezen opgegeten te worden voor Chinees Nieuwjaar.
Aan de grens verliezen de chinezen hun manieren.
Er wordt geduwd ,voorgekropen en lawaai gemaakt.
Ik koop een octopuskaart en neem de bus naar het centrum.
Ik ga al eens wandelen.
Hong Kong is een shopping bestemming voor rijke chinezen en heeft een overtal aan zeer ,zeer, zeer dure winkels.
En er zijn eindejaarskoopjes, dus het is druk, druk, druk!!
Ik ga eens naar Kow Loon Park voor wat rust en ga s' avonds naar de dagelijkse "symphonie of lights" show.
Volgende dag neem ik de Star Ferry naar Hong Kong Eiland.
Een mooie , goedkope cruise over Victoria Harbor.
Op Hong Kong Eiland ga ik eerst naar het reuzenrad en neem daarna de Mid Levels roltrappen.
Dit zijn roltrappen 792 meter omhoog de heuvel op, worden dagelijks gebruikt door 85.000 mensen.
Makkelijk dus en gratis!
Ik ga naar de zoo, de botanische tuin, daarna naar Hong Kong Park.
Daar is een zeer mooie vrije vlucht voliere.
Daarna ga ik nog naar het conventiecenter ,neem een foto van het monument van de teruggave van Hong Kong aan de chinezen.
Daarna met de ferry terug naar Kowloon.
Alles ok dus.
Groetjes , of zoals de chinezen zouden zeggen Zaijian!!
In 1859 was Yokohama een dorp met 100 huizen aan de baai van Tokyo.
Toen werd beslist om de haven open te stellen voor handel met het buitenland.
Nu is Yokohama de tweede stad van Japan en heeft een dikke 3 miljoen inwoners.
Yokohama is altijd zeer open blijven staan tegenover buitenlanders.
De stad heeft nog steeds de meeste expats van heel Japan.
Er is heel wat te bekijken in deze stad.
Ik ga bergop, naar de oude diplomatenwijk , met uitzicht op de baai van Tokyo.
Daarna naar de wandelpromenade langs de baai.
Mooi uitzicht op de lokale Lange Wapper
Uitzicht op de TV toren van Tokyo.
Er is een grote indrukwekkende passagiersterminal.
Een museum van de Japanse Coast Guard, waar een tot zinken gebracht noordoreaans schip tentoon gesteld wordt.
Een museum van de Japanners die geemmigreerd zijn naar Noord en Zuid Amerika...
Een museum zeilboot.
Een museum-combi-shoppingcenter gevestigd in 2 oude magazijnen van de douane.
Een douane museum.
Een zoo, een botanische tuin.
Een natuurlijk een heel groot pretpark en heel veel shopping mogelijkheden.
Yokohama heeft ook een grote chinese wijk, de grootste zelfs in Japan.
Er is hier ook een Heilig Hart Kathedraal, een Kerk van de Laatste Dagen , de Jehova's Getuigen zijn er, een Union Church, en dus ook nog steeds een kerkhof voor hun allemaal..
Er is dus zeer veel ,maar er is nog iets.
Bedelaars zijn hier niet, of ik heb ze toch niet gezien..
Maar er zijn hier wel daklozen.
En die zijn? of dat is? ook georganiseerd in dit vreemde land?
Zo ongeveer tussen 5 en 6 (als het buiten donker wordt) , gaan ze in de straat ondersteek in hun doos zitten.
Het is geen doos en het is geen gewoon karton op de grond, het is er iets tussenin, zo'n 30 cm hoog.
Maar de dozen,bedden, zijn allemaal hetzelfde,proper, en dus ook georganiseerd door de overheid?
Japan is een land waar men naar mijn gevoel altijd in uniform leeft.
Kinderen als ze naar school gaan,volwassenen , dan denk ik aan mannen in hun maatpak op weg naar het werk.
Zelfs bij de adult TV zijn het altijd dames in schooluniform?
Uniform op de trein , in de winkel,overal eigenlijk.
De Japanner als lid van zijn groep, dan voelt hij zich goed?
En dan heb je er natuurlijk ook die niet mee gaan in de groep.
Ze hadden er hier weer eentje terwijl ik hier was.
Een 27 jarige jongeman vermoordde 8 vrouwen en 1 man,en bedekte de resten met uitwerpselen van de kat....
Ter info ,ze passen hier nog de doodstraf toe en ze hebben 1 van de laagste misdaadscijfers ter wereld.
Ik kom terug bij de daklozen.
s'Morgens kom je ze tegen in het park.
Ik herken ze omdat ze niet in uniform zijn, ik kan het niet beter verwoorden.
Ze zien er verzorgd uit,ze zijn gewassen en geschoren,hebben propere kleren, vragen niets ,maar zijn dus niet in uniform en zijn nergens naar op weg, misschien in dat wel het meest opvallend punt??
Japan , een vreemd land in een vreemde wereld!
Ik maak nog een uitstapje naar Ito.
Ito is een onsen stadje ,2 uur met een boemeltreintje ten zuiden van Yokohama.
Op de weg er naartoe heb ik mooi uitzicht op Fuji-san, helaas, de zon zit slecht en de elektriciteitsdraden...
Ito is rustig, heeft inderdaad een overtal aan onsen , het warm water borrelt zowat overal.
Toch nog een fotogenieke tempel gevonden,mooi strand, mooi visserhaventje, mooie omgeving.
Rustig dorpje tot ik in Marine Town amusement center beland.
Sightseeing boten , restaurant en shopping center....
Geen enkele Japanner kookt zelf denk ik.
Er is een gratis onsen , dus ik geniet een half uurtje met uitzicht op de jachthaven.
Daarna met een snellere luxe sightseeing trein terug naar Yokohama.
Op deze trein serveert men zelfs bier van 't vat!
Dat kan ik natuurlijk niet laten voorbij gaan!!
Voila, het reisje zit er weeral op!
Arigatoogo zaimasta !! (hartelijk dank) aan alle Japanners die in hun beste engels en frans mij te woord gestaan hebben.
Die een eindje met me mee gelopen zijn , die informatie opgezocht hebben op hun smartphone..
Speciale dank aan Japan Rail en zijn bekwaam en vriendelijk personeel!!
Ik heb nog 2 uur voor het te donker wordt, dus ga ik nog even langs bij de toppers van Sapporo centrum.
De tuin van het voormalig overheidsgebouw is in ieder seizoen bangelijk mooi, misschien omdat Sapporo zo noordelijk gelegen is en het park dus dat speciale noordelijke licht heeft?
Ik zie hele bussen toeristen die er hun "ultieme foto" proberen te maken.
Mooi uitgedost in kimono gooien ze wat herfstbladeren in de lucht,terwijl opspringend voor de foto..
Er wordt veel gelachen en plezier gemaakt.
Daarna nog naar de clock tower, naar de TV toren , naar de vismarkt en het rivier park.
Volgende dag wil ik terug naar Mori.
Daar had ik gisteren vanuit de trein een prachtig uitzicht op een vulkaan met sneeuw op de top.
Na een paar uur sta ik terug op het perron in Mori , geen mooie vulkaan te zien , de vulkaan zit in de wolken.
Ik sta dus zeer sip te kijken, want er rijdt pas over 2 uur een trein terug, en verder is hier niets.
Maar er staat een lokaal treintje naar Hakodate klaar om te vertrekken.
Ik en de machinist hebben een taal- maar geen communicatie probleem.
Ik schrijf Hakodate? op mijn papier en hij schrijft 13u06.
OK, ik rij mee!
Een mooie rit in zo'n 1 wagon treintje, waar het besturingsritueel van de treinbestuurder,compleet met witte handschoentjes,je doet denken--only in Japan!.
Hakodate heeft veel bezienswaardigheden , een fort, een Russisch Orthodoxe kerk, een vismarkt...
Helaas, het stortregent als ik er ben.
Ik shop dus wat lekkere verse vis voor ik de trein terug neem naar Sapporo.
Volgende dag neem ik de trein naar Noboribetsu.
Ik heb er een leuk gesprek met een man .
Zijn hond is een jachthond zegt hij.
Blijkbaar een succesvol beestje, hij heeft heel wat overgewicht.
Verder naar Toya.
Toya ligt aan een krater meer , laatste uitbarsting hier was in 2000.
De omgeving is ook Unesco erfgoed, en in 2008 had de G8 vergadering hier plaats.
Ik ga niet met een busje naar het meer, maar ga eindelijk eens naar het strand en daarna naar een zeer mooie tempel aan de andere kant van het station.
Ik ben er alleen , en dat maakt het natuurlijk al speciaal.
Er staat een bord met iets in het japans en een pijl, de berg op.
Vol goede moed begin ik te stappen.
Het baantje maakt veel korte bochten,het gaat steil omhoog.
Ik puf en zweet, puf en zweet nog meer ,maar hou vol..
Uiteindelijk ben ik boven.
Er staat een gedenkplaat en er hangt een bel.
Dit is een tempel die op-1-lijn ligt met mount Fuji.
Samen met het uitzicht op de omringende vulkanen heeft het zeker iets speciaals.
Ik luid de bel om hulp voor al mijn geliefden die het nodig hebben....
Ik ga naar Asahikawa.
Klinkt al tof , en ik was er een paar jaar geleden ook.
Ik wandel er wat rond, de zoo is helaas gesloten , maar er is een nieuwe mall.
Ik ga er naar de kapper.
Voor mijn laatste dag Hokkaido kies ik deze keer voor New Chitoise International Airport.
Ik dacht zoiets als Deurne Internationaal..
Tsjonge ! Wat een luchthaven!!
Groot, druk, met een shoppingcenter waar je kaviaar, zalm,citroencake,sake kan proeven.
Waar er een chocolade museum-fabriek, een luchtvaart museum , een onsen, een cinema,...en meer is.
En een buiten observatorium van het vliegveld!
En het is inderdaad waar!
Hier in Sapporo wuift de staff echt het vliegtuig uit!!
Echigo Yuzawa is een ski-oord, waar het stadsplan ook in het russisch is.
Veel meer dan veel hotels en onsen (warmwater bronnen ) is hier niet.
In het station kan je 5 soorten sake proeven voor 500 yen, omgerekend 3,5 euro.
Maar het is nog maar 9 uur , dus ga ik voor een fikse wandeling.
Ik neem niet de kabelbaan , maar ga bergop naar de waterval.
Eigenlijk mag dat niet , want op weekdagen wordt er in de buurt gewerkt .
Maar niemand houdt me tegen.
De herstkleuren zijn hier prachtig, en ik heb geluk.
Er is nog 1 Japanse durver, en dus heb ik mijn foto .
En natuurlijk ben ik weer exotisch of het schoonheidsideaal, maar ik laat het aan mij voorbij gaan.
Volgende stop Jomo Kogen.
Ook een shinkansen station, maar behalve en mooi uitzicht op de veraf gelegen bergen , weinig te zien.
Volgende dag naar Kanazawa.
Kanazawa is nu ook bereikbaar met de shinkansen, en wordt het kleine Kyoto genoemd.
Voordeel dus is dat alle bezienswaardigheden op, voor mij , wandelafstand bij elkaar liggen.
Ik ga naar de vismarkt , en in tegenstelling van zoveel andere aziatische vismarkten , waar de vis op de grond ligt , er gerookt wordt boven de vis ,er geschreeuwd wordt en het een drukte van jewelste is.
Is hier iedere vis een vis , en wordt dus apart gepresenteeerd.
Ik krijg zelfs het gevoel dat iedere krab hier eerst een manicure gekregen heeft.
Kanazawa heeft natuurlijk ook een kasteel, en daarnaast ook nog een samurai en gheisa district.
Er is ook nog een Ninja tempel , maar daar is nu eens niets aan te zien.
Terug in Nagano staat er ondertussen al de eerste kerstboom.
Volgende dag naar Morioka.
Genieten op de shinkansen!
Ik heb een ruime zetel,
Over 600 km doe ik ongeveer 3 uur , met de auto zou dat hier bijna 6 uur zijn.
Morioka heeft een kasteel-park.
Het kasteel is weg, maar het park heeft mooie herfstkleuren.
Opvallend hier is dat de mensen zo vriendelijk zijn.
Vanuit Nagoya, de 4de grootste stad van Japan en thuisbasis van Toyota , naar Nagano , gaststad in 1998 van de Olympische winterspelen.
Nagano , waar ook veel rijst en druiven geteeld worden, en de appels nu rijp zijn.
Nog maar eens een zeer mooie treinrit, helaas was het een bewolkte dag en zat ik aan de verkeerde kant van het treinstel .
De volgende dag komt er een klein broertje van de tyfoon Lan langs .
Een hele dag regen dus.
Ik maak er een dagje treinreizen van.
Neem eerst de shinkansen naar Tokyo, daarna die naar Niigati, dan die naar Kanazawa en daarna terug naar Nagano.
Ik geniet van de luxe en de rust op de trein.
Heb eindelijk eens tijd om een beetje spaans te studeren.
En ga hier en daar wat info verzamelen voor de plekjes die ik nog wil gaan zien.
Terug in Nagano ga ik nog last-minute shoppen en kies voor een schoteltje van plakjes lever met ajuin in een buitenaards lekker sausje en een schoteltje kip met ananas en groentjes.
Tsjonge, wat is het leven mooi!
Vandaag werd er overwegend droog voorspeld.
Dus ik de trein op naar Matsumoto.
Matsumoto heeft een van de beroemdste kastelen van Japan en een paar oude straatjes.
Het ligt omringd door bergen , en voor de liefhebbers, er is een Mc Donalds.
Ik heb nog wat tijd over , dus neem de shinkansen naar Toyama.
Ben er net op tijd om nog hun kasteel en de Japanse tuin te zien...
Voor het donker wordt en het hard begint te regenen.
Toyama is ook trots op zijn chrysanten, na de kersenbloesem het tweede symbool van Japan?
En ze hebben ook een bateau mouche , maar met dit weer zou het een badkuip mouche geweest zijn...
Mijn laatste paar dagen ga ik nu eens niet met de bus rijden.
Balakan ligt immers aan de voet van de bergen.
S' morgens neem ik gewoon 2 liter water mee en wandel bergop , de bergen in.
Het is hier niet alleen grensgebied met Georgie, maar aan de andere kant van de bergen ligt ook Rusland.
De bergen zijn een nationaal park.
Er zitten hier beren , wolven , slangen, schildpadden, veel soorten vogels en planten.
De beren en de wolven zie ik natuurlijk niet.
Maar het bos en de bergen zijn zalig,
Het voelt aan alsof iedere boom hier zijn eigen verhaal heeft.
Ik ben helemaal alleen in deze prachtige omgeving, ga steeds hoger en hoger.
En ondervind dan dat een geitenpaadje inderdaad alleen geschikt is voor geiten.
Dat bergop gemakkelijker gaat dan bergaf.
En dat je tot helemaal boven op de berg kan horen dat een kip een ei gelegd heeft.
Volgende dag doe ik het nog rustiger aan.
Het is zeer warm, dus ik ga wat winkeltjes kijken en ga daarna naar het grote park genoemd naar de Grote Leider.
Er staan veel banken en ik draai mee met de zon.
Oefen zelfs eens hoe het voelt om als dakloze languit te gaan liggen op een bank.
En van daaruit te kijken hoe de zwaluwen doen wat ze doen...
Zalig!!
De volgende dag heb ik s' avonds weer de nachttrein naar Baku.
Opruimen dus en afscheid nemen van sommige t-shirts..
Tijd voor wat indrukken van Azerbeidzjan?
Het is inderdaad niet westers , maar ook niet oosters....en zeker ook niet zuid-amerikaans!
Het is een moslimland maar de steden met een moskee staan aangeduid op de landkaart.
Het land zelf is rijk ,maar die rijkdom lijkt me zeer onevenredig verdeeld.
Een oud vrouwtje vertelde mij:
Onze president zelf die is wel ok , maar het zijn diegene die rond hem zitten..
De vinger recht op de zere plek !!
Wat mij vooral zal bijblijven is de omgang tussen mannen en vrouwen.
Als er in Baku metro 3 plaatsen vrij zijn, en je gaat als vrouw op de middelste plaats zitten ,komt er geen man naast je zitten.
Ga je op 1 van de uiterste plaatsen zitten , dan zal de man een plaats tussen laten.
Als je een busje neemt buiten de stad, zullen mannen onmiddellijk recht gaan staan voor een vrouw, maar wordt er ook geschoven in de bus ,zodat altijd vrouwen naast vrouwen en mannen naast mannen zitten.
Buiten Baku zijn er in iedere stad en dorp massa's theehuizen , waar Azeri mannen hun dag vullen met thee drinken , een soort damspel spelen , en die theehuizen zijn altijd gelegen op de aangenaamste en schaduwrijkste plekjes.
Ieder theehuis heeft ook een biertap..
Maar helaas voor mij , zo'n theehuis is blijkbaar een no-go-zone voor vrouwen.
Azerbeidzjan ,het was toch anders dan verwacht
Natuurlijk heb ik nog veel verhalen en heb ik weer heel veel bijgeleerd.
Dus ga ik als eerste in een busje naar Masalli zitten en wacht koppig tot de bus vol zit.
Terwijl ik wacht en zweet, zweet,zweet, heb ik een uitzicht op het-leven-zoals -het-is in de bazaar.
Na een uurtje is ons busje vol , dan eerst nog het kraampje voor de bus weg en we kunnen vertrekken.
In Masalli ga ik in het nieuw aangelegde park een businesslunch eten , wandel wat rond en zwaai dan naar een busje terug naar Lankaran.
Het busje zit stampvol ,maar , hoera! , zoals altijd staat er een man op , en kan ik gaan zitten.
Ik heb geluk , want alle volgende mensen die met ons busje meewillen , blijven staan.
Overvol is overvol!!
Volgende dag naar Astara, de grens met Iran.
In veel landen is het grensgebied een beetje minder, end-off-road, hier niet.
Ik zie mooie dorpen ,grote, mooie huizen, mooie natuur.
Het busje zet ons af vlak aan de voetgangersovergang van de grens.
Ziet er hier allemaal nogal rustig uit.
Astara ligt aan zee en heeft een fonkelnieuw amusementspark, waar ik nog maar eens lekker ga eten.
Ik ga op zoek naar de voertuigenovergang en drink daar een theetje met een paar mannen die daar aan het werk zijn.
Volgens hun gaan zij in Iran suiker en snoep kopen en zijn kleren in Azerbeidzjan goedkoper.
Ik ga naar wat hotelletjes kijken en heb veel zin om hier te blijven.
Maar nee, ik weet, de wereld is groot en overal is er wel iets te beleven.
Ik boek dus de nachttrein terug naar Baku en breng dus een aantal uren door op een bankje samen met mijn kleine rugzakje.
En hoe klein mijn rugzakje ook is, ik val sowieso op in een stadje waar iedereen iedereen kent.
Voor de zoveelste keer is het een aanschuiven van mannen die ''niet zo zijn'', die gewoon iets willen gaan eten , een theetje willen gaan drinken.
Die mij alle mooie plekjes willen gaan laten zien met hun auto...toevallig altijd een mercedes...
Ik sla alle uitnodigingen af..
Om 5u40 komen we stipt in Baku aan.
Ik installeer me in het mooie station met mijn laptop.
De chef van het station komt me vertellen dat de kassa's om 7 uur opengaan.
De politie komt me aanraden om aan een gemakkelijk tafeltje te gaan zitten.
Om 7 uur koop ik een ticket naar Balakan voor de volgende nacht.
Daarna ga ik in Baku naar de apres-Formule1, en ga naar een oude moskee en naar een grote moskee,
Ga dan nog wat genieten van de boulevard,mensjes kijken en uitzicht op de kaspische zee.
Weer met dat kleine rugzakje, en weer huwelijkskandidaten.
Ik krijg zelfs bloemetjes van een Irakees.
Hij kan maar niet begrijpen waarom Europa zo moeilijk doet over een visum?
Op de trein nog maar eens een zeer enthousiaste Azerie die mij zo interessant vindt, ik heb zo een mooie glimlach, straal zoiets uit, en ben ik getrouwd, kinderen..??
Ik ben het een beetje moe om heel de tijd vragen te beantwoorden en ga om 11u30 slapen.
Het station in Balakan is ongeveer 2 km van het motel waar ik wil gaan logeren.
Er wachten ongeveer 20 taxi's op de 10 mensen die van de trein stappen.
En ik wil te voet gaan en foto's nemen.
Ik wimpel dus iedereen af, maar ze vragen me of ze me zelfs niet gratis naar het centrum mogen voeren??
Sommige komen mij dat op die paar kilometer een paar keer vragen..
En of ik vanavond naar het park ga?
Mijn motel is ok, ik ben nu op ongeveer 20 km van de Georgische grens.
Ik zit hier echt aan de voet van de bergen, een rustig stadje.
Er is natuurlijk een Heydar Aliyev Park, een zeer groot zelfs
Met de grote leider boven op een heuvel
Je kan vanuit het pretpark beneden met een kabellift naar boven voor een mooi uitzicht.
Ik ga iets eten op een terras met een heerlijk frisse pint.
Potosi ligt op 4067 meter hoogte , 1 van de hoogst gelegen steden ter wereld, en slechts 150 km van Sucre.
Dag allemaal,
Op Lantau is er Disney Land Hong Kong , en de luchthaven, op gewonnen grond.
Gelukkig Chinees Nieuwjaar!!
In 1859 was Yokohama een dorp met 100 huizen aan de baai van Tokyo.
Ik ben voor de derde keer in Sapporo !
In Morioka kan je op een brug gaan staan en zie je de zalmen de rivier opzwemmen.
Echigo Yuzawa is een ski-oord, waar het stadsplan ook in het russisch is.
Vanuit Nagoya, de 4de grootste stad van Japan en thuisbasis van Toyota , naar Nagano , gaststad in 1998 van de Olympische winterspelen.
Ik wil eens wat verder weg.
