Groetjes uit Colombia!

Het was nogal een hobbelige weg om hier te geraken.

De week voor ik vertrok omrijden via Brussel Noord door overvloedige regen.

De nacht voor ik vertrok een obus gevonden op de luchthaven die onschadelijk gemaakt moest worden.

De dag dat ik vertrok , mist op Schiphol, half uur te laat vertrokken , dus moeten lopen om mijn vlucht naar Bogota te halen.

In Bogota nog maar eens problemen met de leesbaarheid van mijn paspoort.

Dus voor de ogen van honderden aanschuivenden naar een supervisor gebracht die met een loupe mijn paspoort bestudeerde.

Toch een toeristvisum nr 5 gekregen ,geldig voor 90 dagen en hoera!!,vrijgesteld om  BTW te betalen op mijn hotels.

De binnenlandse vlucht naar Medellin was ook vertraagd.

Nog een nachtelijke busrit naar Medellin en ik kon mijn eerste pint drinken op mijn prive terrasje met uitzicht op Plaza Botero.

De volgende dag neem ik de metro naar het zuidelijk busstation en koop een ticket naar Pasto.

Ik heb nog twee uur over en wandel nog eens naar de stadsluchthaven .

Het is zondag en dus heeft men zo'n 300 plastieken stoeltjes geplaatst op het binnenplein van het busstation voor een misviering.

Er is veel volk en de pastoor van dienst heeft een synthesizer en zingt het spaanse levenslied ,''te amo" en "para siempre"..

Het is warm in Medellin , maar eens op de bus haalt iedereen zijn dekentje, muts, jas te voorschijn...

18 uur later , Gracias a Dios!! , maar vooral dankzij de stuurkunst van onze twee chauffeurs, zijn we veilig in Pasto.

San Juan de Pasto is een rustig stadje aan de voet van een vulkaan.

Er zijn heel veel mooie kerken waar ook het spaanse levenslied ten berde gebracht wordt.

Aangename muziek , en je kan hier blijkbaar zelfs je fiets en je hond meebrengen naar de kerk.

De volgende dag neem ik de bus naar Ipiales ,het grensstadje met Ecuador.

In ons busje zitten heel wat Venezualenen op weg naar een beter leven?

Met de Chilenen, Peruanen en Colombianen in ons busje hebben ze het over hun plannen.

Er wordt verteld dat je in Spanje een job kan krijgen en dan 1200 euro per maand kan verdienen.

Wat verder komt er een ambulante verkoper aan boord.

Iedereen koopt de heerlijk ruikende empenadas, behalve ik.

De man naast mij eet zijn empenadas , maar is verder heel stil.

Moet toch wel erg zijn om je land te moeten verlaten.

Voor hun is het hier wel heel koud , en wat voor mij een prachtig landschap is, is voor hun een vraagteken.

Wat staat hun nog te wachten?

Als we uitstappen in Ipiales wens ik hun Buen Viage!

Zij nemen het busje naar de grens.

Ik een collectivo naar Las Lajas.

Las Lajas is een kerk gebouwd boven een rivier.

Een soort Lourdes voor de Colombianen en zeer mooi gelegen.

Zeker de dagtrip waard!!

Groetjes

Veerle