Er is een klein eilandje , dat het kleinste beschermd gebied is in Colombia en dat een "koud, vochtig bos" moet beschermen.

Er zijn heel wat endemische dieren en planten.

Het is vlakbij Pasto , net over de berg ,en je komt er alleen met een collectivo.

Na een uurtje wachten zijn we met 5 in de auto en dus klaar voor de rit.

Het zijn 30 km niets dan bochten , omhoog de wolken en de regen in.

Op het hoogste punt maakt onze chauffeur wat kruistekens ...

Aan de andere kant van de berg is het koud en vochtig.

Normaal kan je hier met een bootje naar het eiland, maar er zijn geen toeristen.

Ook de vele restaurants zijn dicht.

Terug naar Pasto dus.

Daar neem ik een gewone bus naar Tuquerres.

Bij het buitenrijden van de busterminal worden de inzittenden geteld en de bus verzegeld.

We volgen een stukje de Pan American en gaan dan rechtsaf.

Vanaf hier gaat onze chauffeur over in formule-1 modus.

Vol gas , op een weg vlak naast een canyon.

Iedereen in de bus maakt wat kruistekens...

Tuquerres is chaotisch, druk , en er zijn veel aanbiedingen naar Ecuador.

Het lijkt mij een alternatieve manier om de grens over te geraken , misschien wat minder legaal dan via Ipialis, Rumichaca?

Terug dus naar Pasto.

Vandaag naar Sandona.

Het is prachtig weer .

Weer moeten we eerst de berg op, rond de vulkaan , en dan zo'n 700 meter naar beneden.

Sandona heeft een zeer mooie kathedraal,het is een heerlijk rustig dorpje waar de koffiebonen op de straat liggen te drogen.

Ik eet een menu del dia , met kip..

Geen idee wat de Colombianen met die kip doen..

Maar het moet zowat hetzelfde zijn als de Argentijnen met hun vlees doen..

Daarna nog een ijsje op het Bolivar plein , en terug de bus op naar Pasto.

In Pasto is het nog steeds warm en dus genieten op de pleintjes.

En zoals steeds is iedereen hier zo vriendelijk..

Colombia , ik word er goedgezind van!!

Groetjes

Veerle