Ik wou graag nog eens naar Zuid Amerika.

En KLM bood me een ticket aan naar Buenos Aires voor een lachpriz, zoals de Noren dat noemen.

Voor de eerste keer dus met de TGV naar Schipol, de comfort 1 klasse gaf me een comfortabele zetel en een lekker maal,weggespoeld met een spaans wijntje.

Op de 777 richting Buenos Aires kreeg ik ongevraagd een comfortstoel, luxe,luxe,luxe...

In Buenos Aires heb ik nog meer geluk.

Voor 1 keer zijn de ATM gevuld .

Ik kan dus geld afhalen!

Daarna lukt het mij zelfs om een subte kaart voor de bus te kopen..

En dus rij ik nog maar eens met stadsbusje 8  naar het centrum.

In Retiro , het gigantisch grote busstation van Buenos Aires kies ik uit de tientallen busfirma's voor Transandina en een ticket naar Tarija,Bolivia.

Tarija heeft een stedenband met Brasschaat , en ik wil er al zo lang heen.

The weather channel geeft nog maar eens 100% kans op regen , maar ik waag het erop!

100% kans wil toch niet zeggen , 100% van de dag regen?

De enige bus vertrekt binnen een half uurtje, en er is geen wifi in dit busstation.

Dus vraag ik de verkoopster of ik even van  haar computer een berichtje naar huis mag sturen?

Dat mag..

Iets later ben ik dus onderweg voor een rit van 30 uur.

Het is een rit , con servicio , we krijgen dus regelmatig eten en drinken.

En gelukkig zit de bus nog niet halfvol.

Iedereen kan dus ruim gaan zitten.

Zelf heb ik 2 zetels.

Maar ik kan wel zeggen dat ik zowat alle houdingen van de Kamasutra voor singels geprobeerd heb om comfortabel te blijven zitten.

We nemen de grensovergang van Aguas Blancas naar Bermejo.

Weinig verkeer daar op de middag van Pasen en dus een vlotte grensprocedure.

Daarna gaat de nieuw aangelegde weg bergop en bergaf door een zeer mooi landschap.

De busrit eindigt na 1892 km en op 1870 m hoogte .

Ik neem nog een microbusje naar het centrum en vind onderdak in het Grand Hotel Tarija.

Tarija is de wijnstreek van Bolivie.

Het is een gezellig stadje met veel pleintjes .

En naar goede zuid-amerikaanse gewoonte zijn er vandaag een paar betogingen , maar ook een feest!!

Tarija bestond in 2017 200 jaar en dat werd vandaag (nog eens ?? ) gevierd.

Ik neem ook nog eens een micro-busje naar San Lorenzo.

Mooie rit door de 'badlands' van Tarija , en een mooi dorpje.

Op de terugweg hebben we een chauffeur 'muy sportivo' .

Een paar van mijn medereizigers in het kleine busje slaan een heleboel kruistekens.

Ik niet, heb niet zo'n goede band met hierboven.

Ik vraag me eerder af als we over de 'topes' rijden , of we een platte band hebben , of de schokbrekers kapot zijn , of beide?

Groetjes

Veerle