Gisterenavond hadden we eens geen last van tractoren.Maar de Nederlandse landmacht was zijn
materiaal, pantserwagens en tanks aan het verhuizen (wel iedere keer op een oplegger,
niet dat ze in konvooi voorbij onze neus trokken).Zouden ze naar iemand op zoek zijn? 😉.
Vandaag zijn we, zoals voorzien in Meppel …. geweest … met ons velooke.
Om 9 uur lagen we al voor de brug, zijn we zeker de eerste in
de sluis straks, want we hebben geen zin om met deze hitte lang te varen. Nog 4x
een brug of sluis van 6 meter breed doorvaren en we zijn terug op grotere wateren. En
ik ben fier op de schipper, alle hindernissen zijn zonder problemen genomen, dikke
pluim.
De vriendelijke sluismeester kwam ons aan de spoorbrug
tegemoet gefietst met de mededeling dat het even ging duren vooraleer hij de
sluis kon bedienen. Vonden wij niet erg, dat geeft ons de tijd om op het
gemakske naar de sluis te varen. Toen we er aankwamen, wou Peter boven de sluis
blijven liggen, een mooie lommerrijke plaats, maar in mijn gedachten was het vandaag de
laatste dag smalle sluizen en bruggen.Peter is dan beneden de sluis gaan kijken, en het was daar zelfs nog mooier
én rustiger. Tja, ze hebben die sluis niet voor niets de Paradijssluis genoemd.Dus nu liggen we op een kilometer of twee
voor Meppel.
We hebben ons fietsen uitgehaald en zijn
naar Meppel gereden.Wat rondgelopen in
het stadje, een terrasje gedaan (het is sangriaweer vandaag 😊)
en onze proviand gaan indoen bij den Albert.We weten ondertussen perfect hoeveel er in onze fietstassen kan.
En dat het dorstig weer is, na het eten zijn we terug naar Meppel
gefietst naar de dichtstbijzijnde windel (dat is hier den Aldi) om … water,
veel water 😊
Daarna nog een wandelingetje gedaan in de buurt van de sluis,
maar eigenlijk is het weer om niets te doen … dan zweet je nog genoeg 😊.
Vlak voor hij vertrok, is de sluiswachter ons nog succes
komen wensen met de wedstrijd, wij, sportieve Belgen, hebben hem uiteraard ook
veel succes gewenst 😊. Hij wou morgen samen met Peter de wedstrijd
nog eens analyseren, maar dat zal niet lukken want vanaf hier zijn de sluizen en bruggen vanaf 6 uur ÿs
morgens open, dus gedaan met uitslapen, bij het kraaien van de haan uit onze
nest en wegwezen (ongeveer toch, gelukkig is er geen boerderij in de buurt 😊).
Allez supporter voor
de goeien en tot morgen (terwijl ik dit schrijf is het al 1-0 voor Denemarken ).
Wordt een saai verslag hoor vandaag, alles verliep op
rolletjes, bijna alles, mijn zelfgebakken brood is in elkaar gestuikt, en onze
schroef zat even vast in het groen, maar dat zijn details 😊.
Iets voor negen uur lagen we al in de Haarsluis, het was nog
dubbelrood, maar de sluiswachter was toch al wakker 😊.Dit water is een goede oefening voor als we willen
varen in Frankrijk, de sluizen zijn hier nog iets breder (6 meter), maar je
moet ergens beginnen hé. Hier op de vaart hebben ze, gelukkig vinden wij toch, nog
niet gehoord van automatisering, hier kan je nog een klapke doen met de brug-
of sluiswacht(st)er.En dat heeft ons
geen windeieren gelegd. Als alles goed ging, zouden we voor spertijd nog één
brug moeten doen voor onze bestemming.We hadden gisteren al besloten dat het geen Meppel ging worden, té warm
om nog leuk te zijn om in de namiddag te varen. Als we in een sluis liggen,
zien we beneden twee jachten liggen, klaar voor de opvaart, elk langs een kant
Zegt de sluismeester van de Uffeltersluis, de ene dat is snelle Jelle, een
oudere man die alleen vaart (bijna toch, er is ook een grote hond aan boord).
Snelle Jelle had ons goed liggen, hij steekt voor onze neus het kanaal over,
helaas hangt er ook nog een reddingsbootje achter zijn jachtachtig iets en wil
hij ons passeren op het smalste deel van het kanaal (er stond nog een houten
staketsel voor de sluis). Wij konden in eerste instantie enkel lijdzaam toezien
tot hij voorbij was, maar ik zag dat hij recht naar het staketsel voer en wist
dat, als hij daar op botste, hij recht naar ons zou varen dus ik zie tegen
Peter dat hij zoveel mogelijk naar de kant moest. En yep, snelle Jelle en hond
botsten tegen de houten paal.Gelukkig
waren we uit de weg en hebben we een aanvaring vermeden, alleen hadden we
daardoor veel groen (zat onder water, niet zichtbaar) mee in onze hekschroef
getrokken hydrauliek viel even uit, maar gelukkig was het maar wat groen, het
was onmiddellijk weer ok.
Doordat we wat tijd verloren hadden, konden we nooit meer voor
spertijd in de laatste sluis van de dag geraken maar dat was buiten onze maat
van de Uffeltersluis gerekend. Hij heeft de ene brugwachter van de voorlaatste
brug (we vermoeden onder lichte dwang) en de sluismeester kunnen overtuigen om
ons toch nog door te laten, dat heeft de laatste 20 minuten van zijn pauze gekost.
Zo konden we op ons gemak naar de
laatste brug varen en ons goed positioneren om door te varen, de brug is ook
maar 6 meter breed en ligt in een bocht we zijn deze ook zonder ook maar iets
te raken doorgeraakt. Heel traag, maar gestaag, we zijn eigenlijk wel fier dat
alles zo goed verlopen is, maar of de file autoÿs (bijna tot in Meppel 😊😊)
die stonden te wachten het even leuk vonden is maar de vraag 😊😊.
Deze brug moet boer Boer (net zoals veel bruggen overal in Nederland) afkoelen
met water bij deze warme temperaturen.
En ik zei het al, het is warm, we konden onze tijd gerust doden
met naar de bootjes te kijken, checken of ze ook botsvrij door de brug komen (het
is niet iedereen gelukt 😊).En
iedere keer als we in Nederland varen komen we de Zwarte Parel tegen, dus ook
vandaag. Maar ik had meer zin om een fietstochtje te doen, Peter zag het eerst
niet zitten, maar ik heb mijn beste pruillipje getrokken (voor het eerst deze
reis zijn ze koortsblaasvrji) en zijn we op de fiets gekropen (dat mag je bij
mij tegenwoordig vrij letterlijk nemen, ik krijg mijn korte beentjes bijna niet
meer over de buis 😊). Wat
hebben we genoten van dit ritje van een kilometer of 20. De streek doet een
beetje denken aan de Kempen, allemaal bos en heide, veel smalle fietspaden,
stiltegebied prachtig gewoon.
Terug aan boord, het verslag geschreven, aperitiefje gedronken,
klapke gedaan met onze buurman uit Zwolle.Nu gaan we barbecueën, waarschijnlijk wat voetbal kijken en morgen varen
we echt naar Meppel 😊.
Pfffieuw, wat een dagje.Hier in Drenthe kan je maar vanaf 9 uur door sluis of brug (behalve beroepsvaart,
die mogen vanaf 7 uur gas geven).Peter
en ik zijn het eens, deze trip hebben we voor de tweede en laatste keer gevaren
(1x met de Estée S en nu met ons Mira). We hebben vijf uur en half gevaren over
21,5 kilometer (zes uur en half als je het uur spertijd tussen 12 en 13 uur
meerekent). In onze stuurhut was het meer dan 30°C, we zijn dus redelijk
gestoofd (lees moe) vandaag.
Eerst nog een stukje op het Noord-Willemskanaal, daar zijn
de bruggen nog een meter of 8 breed, daar hadden we het gezelschap van een
luxemotor (onze buurman van gisteren dus). Eens voorbij Assen kom je op de Drenthse
Hoofdvaart (klinkt als een groot kanaal, maar die is een meter of 15 breed (meestal
toch), kaarsrecht en op iedere kilometer (of zelfs minder) heb je een brug en
die worden alsmaar smaller en smaller (de smalste was 6.25 meter), de sluis deed
nog iets beter: 6 meter breed (en 26 meter lang), juist gepast voor ons Mira,
grotere boten kunnen hier niet varen. Gelukkig
hadden we op het ganse traject maar één tegenligger (en deze keer was het een
jacht die meer schrik had van ons dan wij - ikke dus - van hem). De provincieweg
loopt ook vlak bij het kanaal, vermits we met onze deuren open varen, horen we
deze loud and clear langzaam maar zeker zijn we aan het acclimatiseren, we
willen niet dat de overgang tussen de Friese meren en Langerbrugge te groot
wordt😊.Ikke
dus stressen, en niet voor Peter zijn vaarkunsten, want hij heeft iedere hindernis
zonder problemen genomen, maar omdat ik zelf niet aan het stuur/roer sta durf
ik wel eens een ietsiepietsie panikeren.Peter vroeg wat ik ging doen in Frankrijk, daar zijn de sluizen nog meer
dan een halve meter smaller tja, eentje of 2 per dag kan ik wel aan zulle zolang
het maar geen 20 hindernissen per dag zijn 😊.
Enfin, we liggen op een mooi (vlakbij een gemaal) plekje,en met oordopjes (vlakbij de provincieweg) is
het hier bijlange niet slecht liggen.
Normaal gezien is het morgen een verslag vanuit Meppel, maar
dit is even ver als het tripje van vandaag en ze verwachten nog warmer weer
we gaan gewoon zien waar we uitkomen, niks op voorhand plannen we zien wel waar
het schip strandt 😊.
Deze morgen vroeg werk ik wakker en dacht ik even dat ik
terug in Langerbrugge was, we liggen niet zo heel ver van de autostrade (A28)
en het constante geraas gaf me direct een thuisgevoel.
Vandaag maar een uurtje gevaren.Meneer Weersvoorspelling zei dat het vandaag
de mooiste dag van de week ging worden, dan hebben we geen zin om dit in onze
stuurhut door te brengen.
Een sluisje, een paar brugjes en we zijn al op onze
bestemming. Mooi hier zulle, in het groen,
praktisch geen verkeer.We delen de
ligplaats met een luxemotor (na ons toegekomen) en nog 2 wrakjes.Die zijn van dezelfde eigenaar, niet mijnen
maat zulle.Gebruikt zijn boten als opslagplaats
(tuinstoelen, fietsenrek, …).Staat voor
onze neus te pissen, bindt zijn honden vast aan een boom (die staan dan ganse
tijd te blaffen) en loopt wat nors te wezen.Maar het is duidelijk dat hij niet op zijn boot slaapt (tenzij hij geen
last heeft van muggen die door het kapotte raam naar binnen kunnen), dus straks
wordt het hier vast heerlijk rustig.
Deze middag op ons gemak gebarbecued en dan hebben we een mooie
wandeling gemaakt. We hebben eens de verschillende veldbloemen opgezocht (Peter
heeft een zoÿn app met alle planten), het is eens wat anders dan vogels spotten
😊, we zitten hier dan ook in het nationaal
park van de esdoorns.
En het is de eerste keer deze reis, maar ik vermoed niet de
laatste keer …. Stopt er een auto, draait zijn raampje open (het is te zeggen,
hij duwt op zoÿn knopje om het raam te laten zakken) en vraagt: ´Wie geht es
ihnen?¡.Dat is al geen correct Duits,
maar probeer dat maar eens wijs te maken aan iemand die geen verschil kent
tussen een Duitse en Belgische vlag 😊.Zowel Peter als ikzelf zeggen dat we hem niet begrijpen, dat we uit
België komen, maar toch herhaalt hij zijn vraag nog een paar keer. Arme man,
dat zal ook de eerste keer zijn dat hij ‘Duitsersÿ tegenkomt die hem niet
begrijpen.Peter en Conny, de Duitse dutsen
😊😊.
De rest van de dag houden we ons bezig met wat lezen (ich)
en vissen (das macht Peter).
Morgen gaan we een stukje verder varen, richting Meppel (waarschijnlijk
onze bestemming overmorgen).
Eerst en vooral een gelukkige vaderdag voor onze papaÿs. Ze
zijn het ondertussen gewoon dat we ergens op de woeste baren zijn op de tweede zondag
van juni 😊.
Deze morgen met een mooi zonnetje vertrokken richting
Groningen. En vooral, er stond bijna geen wind. Het is mooi varen op het
Reitdiep, we hebben reeën, roofvogels, hazen, fazanten, koeien en schapen
gespot.De wachttijden aan de bruggen
vielen ook goed mee.
Na weken brug- en sluisvrij te zijn, hadden we vandaag een
pak bruggen(een 20-tal) en sluizen (2
stuks) voor de boeg, maar met dit windstille weer was dit allemaal mooi
doenbaar.Soms een paar technische
huzarenstukjes moeten uithalen in Groningen, maar Peter heeft ze allemaal met
glans doorstaan.
Om 12 uur was het spertijd tot 13 uur, we waren juist ter
hoogte van de stadshaven in Groningen. Tijd voor een boterhammetje dan
maar.Het verdere verloop door Groningen
was dan niet meer zo succesvol, de eerste bruggen draaiden vlot, maar eens op het
Noord Willemskanaal ging het langs geen kanten vooruit (er is ook geen VHF om
de brugwachters op te roepen), we hebben meer dan een uur voor de spoorbrug
liggen dobberen (ons spudpalen waren te kort voor deze diepe wateren). Het
meest vervelende is dat je geen info doorkrijgt, als je op voorhand weet dat je
een uur moet wachten, kan je ergens aanmeren, maar als je van niets weet, hoop
je dat iedere minuut de brug open zal gaan.
Uiteindelijk hebben we 3,5 uur nodig gehad om door Groningen
te varen.En dan verder langs het Noord
Willemskanaal, mooi varen daar, veel brugjes, maar eens voorbij Groningen
stonden alle bruggen rood/groen, dus geen extra wachttijden meer.We varen langs de A28, maar het is niet zo
dat deze autostrade veel geluidsoverlast veroorzaakt.Het was moeilijk om een ligplaats te kiezen, we
waren nogal streng in onze selectie, maar uiteindelijk heeft de sluiswachter
voor ons besloten waar we de nacht gaan doorbrengen, om 16:40 was het
dubbelrood in Vries (is net voor Assen), terwijl normaal gezien de sluizen tot
vijf uur open zijn (maar het schutten duurt wel een half uur).
Maar het is hier goed, het zonnetjes schijnt, het is hier
rustig, we gaan straks een pizzaatje maken en nog even naar het voetbal kijken.
Benieuwd of Nederland het even goed zal doen als de Belgen.
Saai hé, een verslag waar niets spectaculairs gebeurt, maar ene
N.J. zal gelukkig zijn, hij gebruikt deze blog om gemakkelijk in slaap te
vallen 😊.
We wensen jullie een rustige avond.
Groetjes,
Peter & Conny (trotse bezitters van super papaÿs).
Na een maandje verlaten we Friesland, we varen nog even naar
het noordelijkste punt van onze reis (Lauwersmeer) en dan begint het afzakken
naar den Belgique echt.
Het wordt zoÿn dagje waar alles heerlijk verkeerd kan lopen,
want er waait een stevige wind … en vermits ik dit vermeld, zou het wel eens
kunnen dat er het een en ander misgelopen is 😊.
In Friesland verliep nog alles perfect.De brugwachter annex sluiswachter was goedgehumeurd,
de brug ging onmiddellijk open voor ons, en de sluis stond ook al klaar.Leuk om door een vriendelijk mensch uitgewuifd
te worden.Wel een klein ‘schartjeÿ
opgelopen in de sluis, matroos Maas had vergeten een fender hangen achteraan
(niet meer gewoon dat we in sluizen moeten 😊).
Op het Lauwersmeer stond er een pittig windje, maar ons Mira
is ondertussen al het een en ander gewoon, haar neus in de lucht en gaan met
die banaan.
En dan moet ik in Zoutkamp oproepen om de brug te laten
openen … het begon al goed, ik dacht, laten we direct melden dat we met 3
jachten zijn, het zeiljacht achter ons draaide net voor de brug af naar de
jachthaven en het andere jachtje kon gemakkelijk onder de brug … dus dat voelde
een beetje belachelijk aan.De
brugwachter (in een centrale post – op afstand dus), heeft of een hekel aan
mijn Gents accent of hij was niet zo blij met zijn weekenddienst, dat kan ook)
maar mompelt een antwoord in wat ik vermoed zijn onverstaanbaar dialect. Maar goed, brug open, passage door Zoutkamp en
dan via de betonning opstomen richting Groningen.
Er voer een gehuurd sloepje voor ons, midden (of net niet
midden) in het vaarwater.Peter zat zich
aan het stuur te ergeren, want we konden het niet passeren.Op een bepaald moment vroeg ik hem waar die
rode boei naartoe was, hij vroeg welke rode boei?Ik antwoordde, awel die hier op dit moment op
een paar centimeter van ons passeert (ok taalkundig is dit niet correct, een
boei verplaatst zich niet – maar het leek net of de boei ons nog nipt kon
ontwijken 😊).Dus
ik naar voor om de sloepvaarders vriendelijk aan te manen om aan de kant te
varen. Wat ze zonder morren deden.
In Electra liep het mis … bij de brugwachter dan. Electra is
een gehucht op het Reitdiep, niet één van de 7 zussen van de jammerlijk
overleden Lucinda Riley. Daar heb je een sluis, met een brug net voor de tweede
sluisdeur (als je van Zoutkamp komt tenminste 😊). Meestal moet je enkel door de brug varen,
sluisdeuren staan overdag open, maar niet vandaag. Ik roep op, de sluis/brugmeester
antwoordt dat alles bezet is, (moest hij dringend of zo????) dat we moeten
wachten. Peter wou het rode licht negeren en de sluis al binnenvaren, want er
staat een stevige wind en we ondervinden hinder van een sterke stroming.Maar ik zag dat zo niet zitten (ik zit op zoÿn
momenten ook niet aan het stuur natuurlijk 😊).Dus
na wat gemanoeuvreer liggen we mooi aan de kant tot het eindelijk rood/groen
wordt, brug gaat open, wij varen de sluis binnen en we stoppen … want de
sluisdeuren zijn toe!!!!Dan valt de
euro bij de brugwachter, hij roept op dat hij eerst moet schutten!!! Brug terug
naar beneden, sluisdeuren achter ons dicht … sluisdeuren achter ons weer open,
want het sloepje was ondertussen ook gearriveerd. Peter verliest in zoÿn
situaties toch even zijn geduld (maar niet lang 😊).
Bij de volgende brug hebben we het genoegen om met dezelfde
brugwachter te spreken, nu zegt hij dat we even geduld moeten hebben en de
lichten in het oog moeten houden. Met die wind in de rug is het niet leuk om
geduld te hebben. Uiteindelijk wordt het rood/groen, Peter zet rustig aan, maar
de brug blijft lekker gesloten voor ons, dus dan maar in achteruit. Helaas, dit
keer was het manoeuvre niet zo geslaagd, met onze zijkant raken we licht het
houten staketsel, maar nu ook valt de schade mee, het ‘schartjeÿ van de sluis
is nu een ‘schartÿ geworden😊.
Na vier uur varen hielden we het voor bekeken. Mira aan de
kant, paaltjes naar beneden en iets wat we normaal gezien niet doen, maar
blijkbaar hadden we er allebei behoefte aan … een middagdutje.En voor de duidelijkheid, Peter is in de
stuurhut in slaap gevallen, ik in de zetel beneden 😊.
Vanavond voetbal, en ik heb een beetje stress … niet of de
Rode Duivels al dan niet gaan winnen, maar of ik wel genoeg data zal hebben 😊.Het zal kantje boordje zijn (ik blijf toch
maar in scheepstermen schrijven hé 😊), de ontvangst is hier pover en ik heb nog 3,5
Gb te spenderen.Ik hoop stiekem dat
onze portie ‘ellendeÿ 😊 opgebruikt is voor vandaag.Duimen dus dat de stand data – ellende 1-0
wordt 😊.
Tot morgen (als er tenminste nog een tikkeltje verbruik overschiet
op mijn gsm 😉).
Tijdje geleden hé?Eigenlijk
valt deze blog onder de rubriek reizen en vermits we veel stil liggen .
Even een kleine update van onze laatste dagen.
Dinsdag: een fietstochtje naar Ljouwert (dat is
Leeuwarden in het Fries als je hier al een tijdje rondtoert begin je hier en daar
al een mondje Fries mee te prate 😊).
Peter had het tochtje al gedaan met Elias, maar hij vond het
zo mooi, dwars door koeien- en schapenweiden (en neem dat maar heel letterlijk,
want we moesten af en toe bewijzen van hun aanwezigheid ontwijken op het fietspad
😊) dat hij het nog eens opnieuw wou afhaspelen
met mij.ÿs Middags een aperitiefje
gedronken op het terras van Wijns, onze verblijfplaats voor drie dagen. In de namiddag
een staycation op ons eigenste terras. De eerste echte warme dag, dat was dus
puffen
Woensdag: een fietstochtje naar Dokkum.
Blijkbaar hadden we daar met de Estée S gelegen, maar hadden
we het stadje niet bezocht.Gezellig,
typisch Fries stadje.Uiteraard een
terrasje gedaan 😊.Voor
de vitrine van de wereldwinkel zagen we een in elkaar geflanste aalscholver staan,
we vonden direct dat dit de onze moest worden.Beestje staat nu te blinken op ons kastje, nadat hij de rit van zijn
leven gehad heeft achterop de fiets van Peter 😊.
Donderdag: vaartochtje naar de Dellen.
Van Wijns via Dokkum naar een Marrekriteplaatsje in de
Dellen.Eigenlijk moesten we al aan het
weerkeren zijn, we zijn tenslotte al ver over de helft van ons verlof, maar ons
Mira wil niet terug naar het zuiden wet van de sterkste hé 😊.Bochtig vaarwatertje, leuk om te
bevaren.In Dokkum gaf ik graag het stuur
over aan Peter (euh, ik geef ALTIJD het roer in zijn handen als er bruggen,
sluizen, rare dingen zijn). Er lagen redelijk
wat bootjes te wachten en dan is het altijd hetzelfde scenario licht op
groen, iedereen vertrekt, wij met ons log monstertje als laatste, dat is best
ok, want dan liggen we al mooi in positie om als een volleerd schipper door de
brug te varen tot er een sloep of jacht een onverwacht manoeuvre
maakt, waardoor wij (Peter dus 😊)
in achteruit moeten en dan moeten bijsturen (met de boegschroef) om toch weer in het juiste gat te mikken. Niet
dat het allemaal rap moet gaan want hier zwaaien de brugwachters nog met een
klomp naar je kop en vermits het nooit mijn maat is, gooi ik het altijd terug
(met het bruggeld uiteraard 😊).
En gisteren heb ik gevist, Peter had geen zin maar vermits ik de vis niet van de haak durf
te nemen waren het toch zijn handen die op het einde van de avond naar vis
roken 😊.Ik
heb er een vijftigtal gevangen, ze waren niet groter dan een sardine maar
vermits we ze toch niet opeten maakt dat allemaal niet zoveel uit 😉.
Vrijdag: klusjesdag
Ik dacht bijna dat we weer geluk hadden, de eerste weken was
het te nat, dan hadden we af te rekenen met teveel pollen, dan was het te warm,
vandaag was het prima weer om te verven, maar boer Boer was aan het ploegen, dus
vandaag te veel stof helaas pindakaas
de wind zat goed (of fout, het is maar hoe je het interpreteert) er was geen
ontkomen aan dus ontroesten (Peter
zijn aandeel), verven (ikke dus . Ik word altijd maar beter en beter mijn
haar en handen zijn deze keer niet in dezelfde kleur geverfd 😊).
Ons Mira lijkt nu een beetje op een lapjeskat maar niemand
kan haar nu nog verwijten dat het een roestbak is.
Vandaag ook de eerste Nederlanders (in pensioen nota bene)
tegengekomen die voor de eerste keer in hun leven met een bootje voeren (ze
hadden een sloep gehuurd). Die waren super enthousiast, ze vonden het water een
kalmerende invloed hebben (die hebben mij duidelijk niet aan boord 😊).
Ze vroegen ook of we van de Mira-Ceti geen B&B wilden maken, ze waren
kandidaat om onze eerste gasten te zijn
Morgen varen we verder, duty calls (en alsmaar luider en
luider, den beuzak), we zullen van ons
hart een steen moeten maken (en alle mooie ligplaatsen links ofte rechts laten
liggen) . én we mogen ook niet bijgelovig zijn met de Estée S zijn we op
deze plaats in panne gevallen (gaskabel afgebroken) maar dat is dan toch
overmacht, of niet? 😊
Gisterenavond, na de barbecue, hebben de heren (en van armoe
ook de dames 😊) zich geïnstalleerd in de stuurhut om te
kijken naar de voetbal op groot scherm (Peter had mijn thuiswerkscherm boven
gezet). Gelukkig hebben de Rode Duivels gewonnen, want onze Belgische vlag hing
uit 😊.
Na de voetbal kregen we nog een
telefoontje van Flore, na de lange rit kon ze niet aan haar fiet s (stond in
het fietshok van de jachtclub). Maar Mega Dora heeft den velo uit het donkere kot gered en Flore kon naar huis peddelen.
Deze morgen hebben we Stien en
Elias uitgedaagd om koffiekoeken (met veel gele crème en chocolade) te gaan
halen. Dit moest natuurlijk veel vlotter gaan dan die keer met Seppe en Flore
in Nederhorst op den Berg, Leeuwarden is tenslotte de hoofdstad van de
provincie Friesland …. Niet dus… vijf
bakkers (sommige hadden maandag sluitingsdag) hebben ze moeten afgaan … Hun
buit: croissants.Maar het heeft toch
gesmaakt 😊.
Vandaag moesten we dringend water tanken, viel wat tegen, om
de vier minuten moesten we de knop opnieuw indrukken, na drie uur was de tank
voor drie vierden gevuld.Maar hé, wij
hadden er niet zoveel last van, wij zijn proviand gaan inslaan … Elias en Stien
hebben zich perfect van deze taak gekweten 😊.
En dan was het vijf voor twaalf, hoog tijd om nog een klein
eindje te varen richting Dokkum.Conny
was in haar element, na de tweede (en meteen ook laatste brug) was er een
baggerschip aan het baggeren (what else?).Ze was aan het springen van links naar rechts en terug, lopen van voor
naar achter en terug – en maar instructies geven (waar Peter op dat moment
helemaal niet naar luistert – of we lagen dwars op de vaarweg 😊.
Pfff, iedereen maar denken dat ik een stresskonijn ben, dit is gewoon mijn
ochtendgymnastiek 😊.
Elias heeft ook een stukje gevaren, hij heeft onmiddellijk
een bochtig stukje (er waren geen andere 😊) voor zijn rekening mogen nemen. Onze halte
is een Marrekriteplaats in de buurt van Wijns, nu boer Boer en de Nederlandse
luchtmacht gedaan hebben met hun manoeuvres is het hier heerlijk rustig.We overwegen om hier een extra nachtje te
blijven, vooral omdat Peter heel enthousiast is over de fietspaden ….
Elias en hij zijn met de fiets naar Leeuwarden gereden om de
auto op te halen… Elias en 1 fiets terug met de auto, Peter terug met zijn
gravelbike. Ik vermoed dat ik morgen ook nog eens richting Leeuwarden zal
moeten fietsen 😊.
En dan zat het korte verblijf van Stien en Elias er ook
alweer op.De tijd vliegt als het zalig
is en het zonnetje schijnt…
Nog een mooi bedankingskaartje gevonden van hen… leuke
verrassing.
Vanaf nu zul je het met ons alleen moeten doen beste lezer.
We zitten hier met een hoop sportievelingen aan boord. Deze morgen zijn onze gasten alle vier gaan lopen
(in de betekenis van joggen, niet van weglopen). Daarna hebben ze nog een frisse duik in het
water genomen ook. De oudjes hebben
toegekeken 😊.
Dan hebben we het rubberbootje in het water gelaten en zijn
ze een toertje gaan varen in de stad.
En dan was het middag, tijd om de inwendige mens te
versterken.Naar het centrum vertrokken
om een hapje te gaan eten op een terras.
De ganse bende, behalve ondergetekende is nog even een
boekenwinkel binnen gesprongen.Ondergetekende
is buiten blijven wachten, de zon was ondertussen van de partij … dus die is met
haar smoeltje in de zon blijven staan … dat was mijn sportieve bijdrage van de
dag 😊.
Eens terug aan boord, hebben we alle terrasstoelen buiten
gezet om alles wat bewoog in de gaten te houden.En er was het een en ander te zien zulle, zwemmers
(ook onze gasten zijn opnieuw in het water gedoken), mooie boten, lelijke
boten, speciale boten, … ook een wedstrijd met SUPÿers, zatte boten, ….Enfin, voor elk wat wils 😊.
En dan was het helaas tijd voor Seppe en Flore om hun slaapzakken
in te pakken en naar huis terug te keren. Morgen is het werkendag voor hen. Het voordeel van met 2 autoÿs komen is dat ze
nu teruggebracht worden naar Earnewald. Twintig minuten met de auto, drie uur
met de Mira-Ceti.
Ik ga stoppen, want ik moet nog alles klaarzetten voor de
bbq, niet gedacht dat het dit weekend toch nog zoÿn mooi weer ging worden.
En Peter kan nog steeds geen fotoÿs doorsturen, Flore heeft
prachtfotoÿs getrokken, maar ook deze geraken niet tot in mijn mailbox … jammer
maar helaas.
Gisterenavond zijn Seppe en Flore rond een uur of 22
aangekomen in Earnewald. Nog wat gegeten en dan gekaart tot een kot in de nacht.
Deze morgen rond een uur of zes is het hard beginnen te regenen
en onweren, 2 uur aan een stuk, maar we hadden er weinig last van, we hebben eens
goed uitgeslapen.
Om 10 uur vertrokken voor een rondje langs het natuurgebied,
onze lievelingsplekjes getoond aan onze gasten, een halfuurtje gestopt om wat
te vissen en dan richting Leeuwarden gestoomd … in de gietende regen.Flore heeft een stukje van het varen op haar
genomen, ze was zodanig geconcentreerd dat ze een grappige opmerking maakte, ze
vroeg of we al ingeënt waren met Jansen & Jansen 😊
😊 😊.Peter wou liever Suske en Wiske 😉.
Een kleine verkenning gedaan in Leeuwarden en dan wachten we
op onze volgende gasten, Stien en Elias. Rond 18 uur zijn ze toegekomen.
Dus nog vlug het verslag geschreven en nu gaan we gaan eten
want we hebben honger 😊 én …. Het zonnetje schijnt.
Deze morgen hebben we onze logeerkamertjes vrijgemaakt, zo ondekt
een mensch nog eens wat hij allemaal niet gebruikt 😊.
Rond een uur of 11 hebben we dan onze touwen losgegooid en zijn
we terug naar Earnewald gevaren.We
hadden een appelblauw groen vermoeden dat we geen plaats meer zouden hebben aan
de ligsteigers, en ons vermoeden werd - uiteraard - bevestigd, alles
volzet.We hebben ons dan maar gewoon
aan de ‘geskantÿ op onze palen gelegd. Peter heeft onze fietsen aan de wal gezet,
hij zei dat het toch gemakkelijker is al fietsend dan die kilometer te voet af
te stappen.Onze eerste stop was een
terras aan het water, lekker geluncht (weer met frietjes … hoe vettiger, hoe
prettiger 😊).
Daarna nog eens naar de plaatselijke supermarkt gereden,
beetje proviand aanvullen, alles kon mooi in onze fietszakken …. Maar dan … die
meneer die zei dat hij blij was dat we met de fiets waren is toch te voet naar
de Mira-Ceti gewandeld en dan nog eens teruggekeerd naar de supermarkt.Hij was zijn sleuteltje van het fietsslot
vergeten 😊.En
ik kon er niet om rijden, want hij had zijn hangslot ook aan mijn fiets
vastgemaakt.Het wordt een gewoonte,
vorige keer dat we in Earnewald lagen, hebben we ook een nachtwandeling gemaakt
omdat iemand iets vergeten was in mijn fietstas 😊😊. In zijn haast heeft hij ook nog
eens zijn enkel tegen de pas geverfde bootrand geslagen, er is geen verf af,
maar zijn enkel ziet wel mooi blauw. Hij staat ook nog eens vol muggenbeten,
ocharme, en niet om reclame te maken (dat verschijnt hier ongewild al genoeg op
de blog) maar gelukkig hebben we ‘Na de beetÿ, vinden we nog altijd de beste
verzachtende gel tegen muggenbeten.
Ach ja, de voornaamste reden waarom we terug in Earnewald
liggen, gewoon langs de kant … het jongere evenbeeld van Peter (aka Seppe) komt
dit weekend langs, samen met Flore.En
morgen komt zijn oudste telg (aka Stien) ook af met Elias.
Zo nu even genieten op ons terras van de massa passerende
jachten. Sinds ik geleerd heb om niet meer te sakkeren als ze teveel golven
maken is dit best een leuke bezigheid 😊.
Wat hebben we de laatste 3 dagen gedaan?Genoten, en een paar klusjes gedaan.Peter had de stootrand ontroest en in de zinkfosfaat
gestoken.Ik moest enkel nog aflakken ….
En deze keer geen last van regenbuien …. Makkie dus…. Of niet …. Een plotse windvlaag bracht
duizenden pluisjes mee … en blijkbaar wilden die allemaal vastplakken op het
pas geverfde stukje Mira-Ceti. Dat is dan alle hens aan dek om rustig te
blijven …
Gedaan met klussen dus, we hebben een viswedstrijd gehouden …
ik stond een tijdlang op kop, maar na 14 stuks moest ik de duimen leggen … ik
had er 26 gevangen op het einde van de dag, Peter een paar meer (allé eigenlijk
41 … but whoÿs counting 😊).
Verder hebben we ook twee dagen gebarbecued, het is er echt het
weer voor.
Deze morgen vertrokken naar een nieuwe Marrekriteplaats ,van
een liefelijk baaitje naar een plek met veel zicht.En we worden een beetje kieskeurig, eerst
lagen we ergens waar het ons iets te veel aan Langerbrugge deed denken, af en
toe kwam er een windvlaagje over met een geurtje van dode beesten.Proberen verhalen naar een ander plaatsje,
zag er mooi en rustig uit … maar als de dieptemeter niet meer meet … zou het
wel eens kunnen dat we niet te veel water meer onder ons vlak hebben … Peter is
gaan peilen … 30 cm …. Dat risico nemen we niet, dus terug in achteruit … enfin
om een lang verhaal kort te maken, na 3 keer liggen we min of meer naar ons
goesting. Peter wou de boot nog draaien,
maar een vierde keer de motor starten vond ik iets te veel van het goede.Ik vond het best gezellig, met ons
picknickdeken (eigenlijk is dat een doek om ons dek te beschermen bij klusjes –
ik heb er gisteren nog zwarte verf over gekieperd) aan de graskant, met onze
voeten in het water, uit de wind … meer moet dat niet zijn.
Straks gaan we nog eens beneden zitten ….de eerst keer deze
reis … om naar het voetbal te kijken … de kaasblokjes zijn al gesneden, het
bier staat koel …. Laat ze maar komen de Rode Duivels.
PS Geen foto's vandaag, Peter verstuurt ze via mail, maar ik krijg ze niet in mijn inbox ....
).
