De ganse reis niets gepland, gewoon leven van dag tot dag.
Behalve één keer, gisterenavond, dan hadden we een BBQ voorzien.En volgens Peter zijn weerapp ging het pas
regenen om middernacht, dus no problemo. Maar helaas, t was bijlange gene
goeien app.We zijn in ieder geval
gestart met een stralende zon.We zagen
af en toe voorbijgangers kijken/staren met een meewarige blik, het type wat
zijn die met dit weer aan het doen blik.Maar wij met een lichtjes hautaine blik terugkijken, we hadden ons zeil
klaarliggen om over het terras te spannen als het begint te druppelen, no problemo.
Plots het hevig te onweren, wel problemo 😊.Gelukkig was het eten al op (op een verregend, niet uitgebakken stukje
spek na).We hebben ons slaapmutsje in de
stuurhut genuttigd.
Vandaag wakker geworden met een stralend zonnetje, joehoe
dat wordt buiten ontbijten.
En we blijven nog een extra dagje in Leopoldsburg, we gaan
een fietstochtje maken met Stien en Stein. We gaan in de bomen fietsen vandaag.Is wel een speciaal. We hebben een 60-tal
kilometers in de beentjes, onderweg ons sandwichkes opgegeten op de beste picknickplek
van de buurt.
Moe, voldaan en stinkend bezweet hebben we een lekkere
consumptie (al dan niet alcoholvrij) genuttigd op onze eigenste terras.
Vermits we toch een dagje langer blijven, gaan we uiteindelijk
toch nog steppegras eten vanavond. Veel calorieën?Yep, maar we hebben er ook veel verbrand hé 😊
Vandaag heel weinig te vertellen, alleen maar genoten van
het mooie weer, dat was het tot ik de blog begon te schrijven toch.
En klapkes gedaan met onze camper buren.
En gewinkeld.
En op clubterras gezeten, maar dat was niet zo wauw op dat
moment was onze Belgische armee druk bezig met kerosine erdoor te jagen we
hebben een Omer lang gezwegen, boven dat oorverdovend lawaai geraak je toch
niet.
En we hebben even stilgestaan bij leven en dood.Vandaag is de kasteelheer van Pikant begraven
(ik noem hem zo omdat we vorig jaar die tentoonstelling bezocht hebben en o.a.
mochten brunchen in zijn kasteel). En morgen wordt Peters nonkel begraven.En we komen telkens weer tot dezelfde conclusie,
genieten van het leven en van de kleine dingen (en zij die ons kennen, weten
dat dit niet mijn woorden zijn, maar van Peter, hij durft dat af en toe eens te
zeggen 😊).
En vanavond verwachten we gasten, Stien en Stein komen dit weekend
langs.We hebben BBQ voorzien, nu maar
duimen dat het weer droog wordt, want voor het ogenblik is het aan het regenen.
Vandaag gaan we niet al te veel doen, een kilometerke of 15
wandelen, wat vissen, wat lezen , en dat zal het zowat zijn, we zijn
tenslotte in vakantie hé.
We gaan een route volgen: Gerherserheide - nachtzwaluwpad.Dat zijn dus de bossen van Gerheserheide in
Heppen en Ham, een wandeling van 7 km.Maar
we moeten natuurlijk ook aan de wandelroute geraken, omdat we de grote drukke
banen willen mijden, slaan we willekeurig wat bospaden in tot we aan het startpunt
van de route komen.Dan kom je wel aan
een flink pak extra kilometers.Mooie
wandeling, enig nadeel je mocht niet blijven stilstaan voor een fotootje of
zo.Met dit warm/vochtige weer waren de
muggen heel erg actief en die hadden het vooral op de blote, sexy benen van manlief
gemunt.Op een bepaald moment zagen we
in het bos allemaal blauw/witte vlagjes, ik dacht direct dat er een KAA Gent
fan verbleef, maar het was om de weg te tonen naar een Mariagrot. Kaarsjes
hebben we niet ontstoken, mocht ook niet wegens brandgevaar😊
Op de heenweg hadden we een gezellig terrasje gezien, we
besloten om op de terugweg daar een croque-monsieur te eten en een rood wijntje
of biertje te drinken.Het moet gezegd,
Limburgers zijn echt gastvrij en gul, mijn glas wijn was dubbel zo groot als
normaal en de prijs heel billijk. Het was er zalig toeven, aan de rand van een
bos, met zachte achtergrondmuziekje, vogels die vrolijk schuifelden in het bos
én straaljagers die voortdurend boven ons hoofd en door de geluidsmuur vlogen 😊.
Peter heeft hier een maat, een Waalse medemens en collega
visser, die goed Nederlands spreekt.En elkaar maar fier hun vangst tonen, het is
te zeggen, Peter krijgt toch vis te zien, maar nog niet veel aan zijn eigen
haak voorlopig😊.Maar
hij geeft nog niet rap op, die wonderbaarlijke visvangst komt er wel (en anders
gaan we toch terug om een kaarsje te laten branden 😊).
Straks ons maaltijdje buiten bereiden, en we gaan ons best moeten doen, want er
stijgen hier al heerlijke geuren op vanop de camperparking. Maar nu eerst een
aperitiefje 😊
We zijn verkast naar een andere provincie: Limburg.
Ik ga beginnen met het sluizenverhaal van de dag, het was
nog plezant deze keer, normaal moesten we drie sluizen doen, maar we hebben 4
keer moeten aanleggen. Op het kanaal Herentals-Bocholt zijn er 3 met een verval
van 4,30 meter. Dat zijn de nieuwere sluizen tenminste, daarnaast zijn er telkens
de oude, dubbele sluizen, dat wil zeggen, je vaart van de ene sluis onmiddellijk
in de andere. En zon oud sluizensysteem hebben we mogen uittesten vandaag.De middelste, nieuwe sluis was gesperd, iets
met de onderkant die wegspoelde of zo
En dan naar stuurboord op het kanaal Beverlo, dat varen we
volledig af, dat is zon kleine 15 kilometer. Behalve een ophaalbrugje aan een
industrieterrein hebben we niets in onze weg.Of toch bijna niets, toch een vrachtschip, leeg. Maar die zijn we gekruist
op een punt waar het iets breder was in het kanaal, een chanceke.
Voorbij de industriezone is het precies alsof je in een
schilderij van Monet vaart (Peter zijn woorden, ik heb ze gepikt 😊),
allemaal waterlelies en gele plomp (wat feitelijk ook tot de waterleliefamilie
behoort). Heel mooi.
We hadden op voorhand de sympathieke havenmeester van JKL
Leopoldsburg gecontacteerd, en in de kom was helaas geen plaats meer voor onze
lengte, aan de kopse steiger ligt er een opleidingsschip van de marine.Maar we kunnen nog terecht langs het kanaal,
ter hoogte van de mobilhome parking, dus onze buren zijn nu een 20-tal rijdende
huisjes. En verder voelen we ons hier redelijk
thuis, aan de overkant ook een vrij drukke baan 😊
En dan ons wandelingetje gedaan natuurlijk, we zijn eens
naar het Lido gewandeld.We zijn daar
een paar jaar geleden al eens steppegras (dan moet je de biefstuk onder een
berg super dun gesneden frietjes zoeken) gaan eten met enkele bootvrienden. En Lido
klinkt chique, maar dat is een soort kantine, met wat terrassen aan visvijvers,
maar het zit er altijd stampvol. We wilden eens kijken wanneer ze terug open
deden, poort stond open en een pijl met parking en passage.Maar blijkbaar waren we ongewenste gasten, de
uitbaatster vies en uitleggen dat we op privéterrein waren.Toen Peter zei dat je nergens kon opmaken dat
we niet welkom waren, bond ze wat in en zei ze dat ze pas vrijdag open waren. Huhu,
we zullen toch veel goesting moeten hebben in steppegras vrijdag 😊
En dat weer, dat wordt altijd maar beter en beter.
Herfstdagje vandaag hé, echt een guur windje ideaal moment
voor Peter om zijn mancave (is de machinekamer, daar kom ik niet binnen) wat op
te kuisen. Ik heb onze woonruimte stofvrij gemaakt, niet dat er veel stof lag, want
op reis zitten we zelden beneden. Het is buiten op ons terras (als het goed
weer is, wat nu al een tijdje geleden is) of in onze stuurhut.
Na het eten geraakten we nog wat moeilijk in beweging, niet
dat er echt veel te beleven valt hier op het meer, het valt ons opdat er weinig of geen pleziervaart actief is.
We kunnen de varende jachtjes deze maand op één hand tellen.Er worden wel veel bootjes gebruikt als tweede
verblijf.
Rond een uur of twee toch onze stoute (lees vuile) schoenen
aangetrokken om naar het provinciaal recreatiedomein Zilvermeer te gaan.Zo konden we eens met onze eigen ogen
bekijken waar die crossers in de winter hun kunstjes tonen. We mogen gratis
binnen (omdat we in de jachthaven liggen), anders is het 3 of 5 euro p/p.Aan de
kassa vroegen ze of we gereserveerd hadden, niet dus vermits we een vrijkaart
hadden, we mochten toch binnen, gelukkig maar want we waren tenslotte twee van
de 10 bezoekers 😊. En
al die speeltuigen en death rides, maar we mochten er niet op, enkel kinderen
tot 12 jaar, wegens Corona. Anders hadden we ons nogal eens laten gaan . Om
dus nog maar eens promotie te maken voor vakantie in eigen land, een midweek of
weekend met kinderen is hier ideaal, ze kunnen hier uren hun hartje ophalen.Omdat er zo weinig volk rondloopt hebben we
eekhoorntjes en konijntjes gespot, eigenlijk maar één exemplaar van elke soort,
maar dat blogt niet zo goed.
Nog een plaatselijk biertje genuttigd op het clubterras, Molder Blond
en dan naar onze vertrouwde Mira, waar het heerlijk warm is.
Heb ik het al over onze spudpalen gehad? 😊
Awel, we kunnen ze hier niet gebruiken, het is hier 13 meter diep.Maar dieper gaat het niet worden, er zit
namelijk een gat in het meer (zie foto)
Morgen gaan we weer een
heel klein eindje verder, op het gemakske, maar wel naar een andere provincie. We hebben ooit eens een collega tegengekomen
die op één dag van Antwerpen naar Veurne gevaren was (en het was hem bijna
gelukt om dit zonder vaarvignet te doen), als je op zon tempo vaart, heb je
eigenlijk genoeg met één weekje verlof 😊.
Deze middag zag Peter 2 schepen passeren de een heette
SO LONG en de ander MARIAN en nu zit ik dus al gans de namiddag met de liedje
in mijn hoofd.
Deze morgen ging rond 6 uur ons alarm af, Peter direct
zijn gevechtstenue aan (zijn pulloverke dus) en gaan kijken wie er op onze boot
stond.Het was de kuisploeg maar, 2
kwikstaartjes die beestjes kwamen pakken aan boord 😊
Vandaag varen we naar Mol, het Zilvermeer, een heel mooie,
maar prijzige jachthaven, maar we liggen hier op de kopsteiger en hebben a room
with a view.
Ons avontuur van de dag:
Ik had op voorhand gezegd tegen Peter dat we 4 geladen vrachtschepen
gingen tegenkomen op het kanaaltje en helaas, mijn voorspelling klopte.De eerste twee die we kruisten, geen probleem
(misschien ook wel omdat ik gewacht op een iets breder stuk om ze te laten
passeren 😊).Ik zei tegen Peter, met nummer 3 gaan weproblemen krijgen en het was van dat.Wij, veel te braaf, varen een meter van de kant, en de lieve schipper
van het ander schip 3 gaat geen millimeter opzij, gevolg: wij zaten tegen de
kant, geen schade of het zou aan ons ego moeten zijn.We hadden besloten om van nu af niet meer
zover opzij te gaan, lang om over onze eigen opgelegde nieuwe regel te palaveren
hadden we niet, nummer 4 kwam eraan.We
zijn dus veel verder van de kant gebleven, en het vrachtschip voer even ver van
zijn kant, geen enkel probleem.
En voor jullie denken dat ik bijzondere gaven heb en
dingen kan voorspellen, ik had de vrijdag 4 schepen zien opvaren, dus vermoedde ik dat er iedere dag wel zon aantal door het kanaal moesten, berekende gok
dus.En van het derde schip, als we op
zijn AIS keken had hij als activiteit aan het vissen geschreven, dus had ik
zon donkerORANJE vermoeden dat het een kerel was die lak aan alles had, dat heet
dan vrouwelijke intuïtie.
Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen
nooit van mening.
Allez content, dat we er ergens tussenin zitten.Ik had op voorhand gezegd dat ik niet van de
eerste dag al iets zou gaan drinken in een café, dat het me niet gezellig leek om
gewoon aan een tafeltje te zitten en niet aan de toog te hangen. Komen we aan
in Mol, zien we het havencafé en de vrije tafeltjes aan het raam (met zicht op
jachthaven) en jawel hoor, Peppie en Kokkie volgden mooi de pijltjes naar de
ingang om een aperitiefje te drinken.En
omdat het toch aan het gieten was, hebben we er maar direct blijven eten ook.
Na de copieuze maaltijd (niet waar zulle, gewoon hamburger
met friet) zijn we gaan wandelen.We
waanden ons even niet in België, eerder ergens in Frankrijk (lieflijke
meertjes, geluid van krekels). Was weer een pittig wandelingetje en we zijn
maar 2 man en een paardenkop tegengekomen. Juist voor dat het begon te regenen
waren we aan onze Mira-Ceti, en ik zeg duidelijk onze Mira-Ceti, want er ligt
een naamgenoot aan onze steiger.
Zo, genoeg verteld voor vandaag, morgen zijn we er weer.
Ik heb gelezen dat
we van de regering 10 gratis treinritten krijgen om het toerisme in eigen land
te promoten. Alvast een tip voor de fervente wandelaars en fietsers, neem de
trein naar Turnhout (kan ook met de camper of met het jacht natuurlijk). Deze
streek is een paradijs voor fietsers en wandelaars.
Vandaag is het
ideaal wandelweer, om 9u30 stappen we van boord om de andere kant van de
omgeving te verkennen. Je kan je wandeling zo kort of zo lang maken als je wil,
het stikt hier van de knooppunten en er zijn zoveel mooie gebieden te verkennen
dat we maar blijven stappen we hebben bijna drie uur gewandeld!
En van alles
gezien, uiteraard veel natuur, veel water, prachtige villas, grote villas,
speciale villas, en ook veel eiken.Eiken = de processierups, veel eiken zijn een stuk met plastiekfolie
omwikkeld om de rups tegen te houden, maar er zijn hier zoveel dat ze dit enkel
in woonstraten doen, dus we hebben heel wat van die nesten gezien, die rupsen
zitten nu nog allemaal samen in een soort web gevangen je ziet ze over elkaar
kronkelen, klaar om aan hun processie te beginnen.Ze zijn a) niet ok voor de mens, aanraking
met hun haartjes = brandend gevoel, b) het worden geen prachtige vlinders maar
ordinaire bruine motten. Ik hoop dat ik er vannacht niet van droom.
Het wandel-en
fietspad langs de ene kant van het kanaal is nogal grof bezaaid met keien,
dus moet je goed opletten waar je je poezelige voetjes zet, als je niet oplet
kan je gemakkelijk struikelen en je façade een nieuwe look geven (is me bijna
overkomen).Dus op een bepaald moment
wijken we van het pad af en lopen we langs een kleiput, dat loopt een pak
makkelijker, één probleempje mijnen Indiana Jones in korte broek werd bijna
levend opgevreten door de muggen, we zijn dan maar vlug op onze stappen
teruggekeerd en langs het kanaal (nog altijd hetzelfde kanaal Dessel-Turnhout-Schoten)
naar ons bootje teruggekeerd.
Onze buren houden
een ladies day, 3 sigarenrokende dames, hoe rijkelijker de cava stroomt, hoe frivoler
hun lach, hoe luider hun sappig Kempisch accent klinkt 😊
Terwijl Peter wat
visjes vangt, neem ik een uitgebreid badje, mijn eerste van 2020, man, man, man
dat was zalig.
Onze laatste avond
in het GeVaer, het weer was niet optimaal, maar we hebben toch genoten van deze
ligplaats.
Onze rustige
nachtrust werd deze morgen ruw onderbroken door de hagel die als een kogelregen
op ons dak roffelde. We hadden nochtans geen wekdienst besteld!
Maar vakantie of
niet, het is zaterdag, en dan komen we
met plezier uit ons bed. Lezen we uitgebreid onze krant en zijn vele katernen
en tegen dat we alle nieuws als een spons hebben opgezogen, is het hier ook
opgehouden met regenen.Tijd voor een gezondheidswandelingetje,
eentje van twee uur 😊 Altijd leuk om in een onbekende omgeving
te wandelen. We hebben de kleiputtenroute afgewandeld, de meeste putten, nu
prachtige vijvers, zitten veilig opgeborgen achter hoge afsluitingen, zijn nu
privéterrein (visvijvers of villagrond).
s Middags een
vers gemaakte spaghetti van papa Miracolli verorberd na zon wandeling smaakt
dat toch zulle.
De rest van de dag
hebben we niet veel meer gedaan, Peter heeft even een poging gedaan om te
vissen, maar de wind waait hier gemeen hard, hij heeft het rap opgegeven.We hebben dan maar onze namiddag al lezend in
onze stuurhut doorgebracht.
Ik wil het ook over
de plaatselijke clubbar hebben, we hebben gehoord dat onze eigenste havenmeester
al helemaal klaar is om zijn plaatsje in te pakken in onze clubbar, ik zie het zo
voor me een tafeltje met overzicht over de jachthaven met een bordje gereserveerd
voor de havenmeester 😊 Santé alvast.
Hier wordt ook
alles in gereedheid gebracht om op maandag om 14:00 stipt open te kunnen gaan,
maar dan zijn wij al weg, dus waarom daar dan over doorbomen zie ik de
aandachtige lezer denken awel omdat ik de locatie de max vind.Hun clubbar is een afgedankte parlevinker uit
Antwerpen, die getransformeerd is naar een gezellige clubbar. Vind ik
fantastisch op die manier wordt er toch nog een stukje geschiedenis bewaard.
A demain,
Peter & Conny
PS Ik moest uitleggen
van Peter wat een parlevinker is, simpel dat is een ander woord voor zoetelaar 😊
Dat zijn bevoorradingsbootjes, die langszij kwamen met levenswaren, een beetje zoals
bij de landrotten de melkboer langs kwam maar de parlevinker had wel snoep
aan boord
Vandaag varen we naar
Het Gevaer in Oud-Turnhout, vorige keer hebben we in Taxandria in Turnhout
gelegen, maar nu kiezen we resoluut voor de stilte en de natuur.
En of het stil en
rustig is enfin als er geen klank- en lichtspel is, de wind niet rond onze
oren waait en de regen niet op ons dak roffelt 😊
We hebben er bijna
40 kilometer opzitten vandaag, een tocht met exact één bocht (in Turnhout) en
een vaartijd van 6 uur. Gelukkig hadden
we wat tegenliggers, zodanig dat er iets spannend te beleven valt 😊
Het begon al goed,
bij de eerste sluis moesten we de Filou (vrachtschip) laten voorgaan. Maar dat
is zowat de enige vertraging van de dag geweest, we hebben een sluis of 4 en
een brug of 12 moeten passeren, maar de meeste zijn met centrale bediening en
het verliep allemaal heel vlot.
Het enige
oponthoud hebben we onszelf aangedaan, aan brug 4 daar zijn we 2 kempenaars
gepasseerd, eentje voor en eentje na de brug.En dan mag een leeg schip indrukwekkender tonen, dat heeft alleszins mijn
voorkeur, want veel minder waterverplaatsing.Helaas, ze waren allebei geladen Peter zag het even niet meer zitten
bij de eerste (die opriep naar de centrale om te vragen wat voor iets wij
waren? 😊).We voeren mooi aan de kant maar door de zuiging ging onze boeg recht
naar het passerend vrachtschip . Moesten we een tekenfilmpje zijn, de rook zou
uit onze boegschroef komen en stoom uit Peters neusgaten, en ik, ik zou een springkonijn
zijn die met fender in de hand een olympisch record naar voor sprint 😊
maar geen nood, er was zeker nog een halve meter afstand tussen beide
schepen.Na de brug hebben we ons op een
iets (niet veel) breder stuk opzij gezet en mooi ter plaatse blijven dobberen tot
het schip gepasseerd was, dat hadden we beter onder controle maar de schipper
had leute zulle hij riep via de marifoon dat het ok was, dat we terug mochten
varen nu.
Een kilometer of 3 voor onze bestemming begint het ineens te stinken, ik kijk al met een beschuldigende blik richting Peter, maar hij zat er - deze keer - voor niets tussen , we kruisten een beekje met de toepasselijke naam: De Stinkloop
Enfin, we zijn in
de gietende regen aangekomen op onze nieuwe bestemming. En normaal gezien gaan
we hier een nacht of drie blijven ik weet nu al dat dit hier onze meug zal
zijn, het is hier zo rustig, zo stil . Het is zeker we zijn in de stille kempen!
Vandaag hadden we
geen zonnebril nodig hé we hebben ons regenfrakske mogen bovenhalen.En dat is zowat het spannendste wat we
vandaag gedaan hebben 😊
Wat hebben we deze
eerste regendag gedaan?Weinig, naar den
Delhaize geweest, en een paar kilometerkes gewandeld. Punt, einde verslag.
Tenzij heb ik
het deze reis al over onze spudpalen gehad? 😊😊
Want dat is enige
waar ik iets kan over vertellen. Een bestuurslid was wat ongerust, de steigers
zijn hier niet berekend op zwaargewichten gelijk de Mira-Ceti, maar dan zag hij
dat we niet vast lagen. Hij vroeg of we ons vast gevaren hadden in de
modder.Hem uitgelegd dat we palen
hebben hij pakt direct zijn gsm en belt naar zijn voorzitter en zegt: t Is
geen probleem zulle, dat is gewoon gelijk een boorplatform, dat staat op
palen.
Eerste keer deze
reis dat we in onze stuurhut moeten eten, maar het heeft daarom niet minder
gesmaakt
Vandaag vertrekken
we richting Turnhout, maar dat betekent een sluis of 10, dus we gaan dat in
twee keer doen.En gelukkig maar, want
over een luttele 20 kilometer hebben we 6 uur gedaan.
We besluiten om de
Londen brug van 10:00 te nemen (vaste openingstijden) tijd zat om lekker
chill te ontwaken
Eerst, zoals
gepland, naar de bakker en dan nog een toertje rond het Willemsdok. Dan een ontbijtje
en dan om 10 voor 10 de brug oproepen dat we een doorgang willen.Zegt de brugwachter kom er maar mee door (met
een ander schip) . Ik dacht dat de brave mens om 10 uur bedoelde, maar neen
de bel ging al, de barelen naar beneden, de brug omhoog Wat?Wij liggen nog vast.De havenmeester had gezien dat we nog lang
niet gereed waren, hij heeft de brugwachter opgeroepen dat we een klein
technisch mankementje hadden, maar dat we er iedere minuut gingen aankomen. Als
dat geen goeie service én lieve havenmeester is.
We starten met een stukje Albertkanaal, tot Schoten en dan, draaien we bakboord in en varen we in één rechte lijn,
maar niet in één ruk naar onze bestemming.Het kanaal Dessel over Turnhout naar Schoten ik denk dat het zo officieel
genoemd wordt, maar iedere stukje kanaal krijgt hier een andere naam, het antitankkanaal,
de Schotense vaart, heeft 10 sluizen en nog iets meer bruggen.
Aan sluis 10 (dat
is voor ons de dan de eerste sluis) moesten we een kwartiertje wachten, de sluiswachter
moest van de andere kant komen.Het zijn
allemaal sluizen van 7 meter breed, dus meer dan genoeg marge om binnen te
varen.
Alles verloopt
vlekkeloos, tot Brug 12, barelen voor de autos naar beneden, maar brug niet
open technisch defect We moeten wachten op de elektrieker tot het euvel
hersteld is. Het is toch etenstijd, dus palen
uitgeschoven en op ons gemak ons boterhammetjes opgegeten. Zuurdesembrood met
Chaumes, lekker zulle 😊.
Aan iedere sluis,
pakt de sluiswachter de touwen aan , maar aan sluis 6 , kreeg ik wel hulp, maar
Peter kon zijn plan trekken man zal een slechte dag gehad hebben zeker. Maar
Peter trekt dan ook zijn plan, hij is op de roef gesprongen en als een echte
John Wayne het touw als een lasso om de bolder gesmeten
Onze laatste sluis
van de dag is ook geen lachertje Er is nog een vrachtschip voor ons, maar
die moest wachten tot er een ander vrachtschip van de andere kant kwam Erg collegiaal was hij niet,100 meter voor de sluis is er veel plaats om
elkaar te passeren , maar hij had geen zin om achteruit te varen, die twee
hebben elkaar het wit in de ogen gezien. Wij, vakantiegangers lagen uiteraard
wel mooi uit de weg, wij vakantiegangers moeten ook veel geduld hebben, we
hebben nog een uur moeten wachten om te schutten.Maar dit was een sympathieke sluismeester,
hij heeft a) zijn excuses aangeboden voor het lange wachten, b) hij heeft van
ons beiden het touw aangenomen en c) hij heeft op de koop toe (als enige)
gevraagd aan welke bolder we de touwen wilden.
Maar eind goed al
goed, we zijn op onze bestemming in St.Job in t Goor geraakt.Voor de varende lezers, als je deze trip doet
en je blijft een nachtje op het kanaal tussen sluis 6 en 5 is er een mooie,
rustige passantensteiger.Deze
jachthaven laat echter maar één nacht toe. En dan mis je natuurlijk de ambiance
van de jachtclub SJYC. Heerlijke ontvangst, heel hartelijke mensen, ze hadden
alleen 23 meter onderschat, we liggen voor het eerst in een box in een
jachthaven, vastmaken aan de steiger is geen optie, die zijn niet berekend op
zon zwaargewicht als ons Mira, maar gelukkig hebben we onze palen.We zijn dit jaar hun eerste bezoekers! Eigenlijk
nog tof als we op ons terras zitten, is het precies of we liggen alleen (onze
buren liggen tien meter dieper op het kanaal 😊). Volgens het weerbericht zullen we de
volgende dagen niet veel meer moeten buiten zitten, maar de prachtige dagen die
we gehad hebben, kunnen ze ons toch niet meer afpakken.
We gaan de dag
eindigen zoals we begonnen zijn op ons gemakske, vandaag geen bruggen of sluizen
meer straks een vispannetje met frietjes en een wit wijntje meer moet dat
eigenlijk niet zijn of het zou een ijscrème met advocaat en aardbeien en chocoladesaus
en veel slagroom moeten zijn maar daar hebben we de ingrediënten niet van in
huis 😊
Veel groeten van
Peter & Conny uit Sint-Job-int-Goor.
We hebben vannacht
al een goede daad gedaan, we hebben bloed gedoneerd aan de MUG!! !En als dank is
ze nog een tijdje rond onze oren blijven zoemen.Waar zit Darwin en zijn evolutieleer als we
hem nodig hebben afschaffen dat rotbeest.
Deze voormiddag
hebben we gepoetst, Peter de buitenkant (vooral de romp), ik binnen (vooral de
afwas van de vorige dag 😊).
Peter had op het
internet uitgezocht waar we maden (dat zijn van die kronkelende dingen die de
rest van de reis in onze ijskast logeren om uiteindelijk in de bek vaneen vis te verdwijnen) konden kopen.Zon 3,5 kilometer verderop is er een
viswinkel we hebben het stappen nu toch in onze kuiten, dus geen probleem,
dat katje geselen we ook wel (is een uitdrukking hé, behalve de mug, de wesp en
ook de vlieg en uiteindelijk ook de maden doen we geen beestjes kwaad 😊).
Waze fluistert lekker zwoel hoe we moeten wandelen
in Peters oor we komen aan het Albertkanaal, moeten het oversteken en belanden
dus in Merksem.Het is 27 graden,
bloedheet en de 3,5 blijken er uiteindelijk 4,5 te zijn. Uiteindelijk komen we aan bij de winkel . gesloten
. definitief gesloten (we hadden nochtans gecheckt op tinternet).
Gelukkig moeten we
niet te voet terug onderweg hadden we
al verschillende verhuurpunten van fietsen van t stad gezien, we waren sowieso
van plan om met de fiets terug te keren.
En we hebben een
nieuwe challenge op het werk, eentje die duurt tot 28 februari De vorige
challenge (duurtijd 1 maand) heb ik iedere dag trouw manueel ingegeven, mijn
app werkte niet (ze nam iedere keer Peters stappen over). Maar 9 maanden aan een stuk, iedere dag
manueel mijn stappen ingeven zag ik niet zitten, je moet dan ook nog eens je
gsm altijd bij jou hebben draag dan al eens een kleedje zonder zakken. Dus ik
heb mijn liefste puppy-oogjes opgezet (is niet waar hoor, waren mijn boze het
is mij beu-kijkers) om Peter te overtuigen om een activity tracker te kopen
in de Decathlon.Ik ben nu de fiere
bezitster van een Garmin watch en mijn liefste is ook content geen gezaag
meer dat die stappen altijd manueel ingegeven moeten worden én ze hadden gewoonweg maden in den Decathlon .
Morgen varen we
dus richting de Kempen we zien wel waar we een overnachtingsplaats vinden. We
worden toch geconfronteerd met het feit dat België niet echt berekend is op
pleziervaart er zijn wel ligplaatsen voorzien, maar die zijn dikwijls
ingenomen door boten (wrakken is een betere benaming) die er zeker al langer
liggen dan de toegestane 24 uur. Dan zijn er in Nederland toch betere
voorzieningen waren de grenzen open, dan voeren we weer naar Nederland.
Over Nederland
gesproken we zijn weer maar eens geconfronteerd met wie niet waagt, niet
wint onze buurman is deze morgen vertrokken hij heeft ons een berichtje
gestuurd groeten uit Tholen (dat is in Nederland hé mensen) hij heeft geen
enkel probleem ondervonden.
Wie weet,
misschien krijgen jullie binnenkort ook groeten uit Nederland 😊
Ohoh als dit de
eerste dag is van een lange reeks, dan wordt het de saaiste blog ever.Maar wat hebben we genoten van ons dagje.
Deze morgen laat (7u45)
opgestaan en het eerste en enige wat we gedaan hebben is ons Mira ontzilten te
veel zout is niet goed voor haar gezondheid. Was een evenwichtsoefening tussen
niet te veel drinkwater verspillen en de boot proper krijgen.
Van teveel zout
krijgt een mens dorst, dus hebben we daarna een aperitiefje gedronken.
Na onze lunch zijn
we nog eens rond het eilandje gewandeld, we waren eerst van plan om naar het
terras van het MAS te gaan, dat doen we iedere keer als we hier in Antwerpen
zijn, maar door de Corona mogen enkel museumbezoekers op het dakterras.Peter wil al lang eens naar het museum zelf
gaan, maar deze cultuurbarbaar (of eerlijker is dat met zon prachtig weer ik
niet ergens binnen wil rondlopen) ziet het niet zitten.Maar in het najaar komen we zeker eens terug
en gaan we naar het museum. Aan de Waagnatie
was het druk, allemaal jong volk nogal ingetogen vonden we maar dan kwam
het uit, ze stonden te wachten om examens te doen 😊
Terug aan boord
hebben we ons op ons terras gezet en we zijn er niet meer afgekomen.
We hebben de ganse
namiddag naar Gert en James gekeken, het is te zeggen naar een muurschildering
van hen.Maar ik denk dat er late night
ook wel wat staat te gebeuren, want er was veel bedrijvigheid op de Evanna vandaag.
Om te illustreren
hoe traag ons tempo hier is rechtover ons is er een bakker, Delafaille die
zit in het oud bedieningshuisje van de Nassaubrug en we hebben nu al besproken
dat we daar woensdag (want morgen gesloten) om brood gaan, niet dat het nodig
is we hebben nog brood in de diepvries, maar het is zon mooi art-nouveau gebouwtje,
dat we verwachten dat hun brood minstens super lekker is.
Oh ja, als onze voorburen
(T&L) dit nog lezen, dank je wel voor het welkom leuke verrassing.
Gezocht naar de betekenis van Mira-Ceti?We vinden dat de naam heel goed past bij ons bootje . Mira=ster, Ceti=walvis
past wonderbaarlijk bij ons schip 😊
En ik denk dat we
gaan blijven plakken op ons terras, genieten van een wijntje, de overschotjes
van de vorige dagen 😊,
de ondergaande zon, de flanerende mensen aan de kade (oh wat poseren die jonge
deernes graag voor de lens van een smart- of aaiphone), .
Ah en nog iets niets
te beleven en veel te vertellen . Al in een paar steden gelegen ondertussen
en het klappen voor de witte zorg is zowat overal uitgedoofd, maar niet hier
bij de bootmensen om 20 uur stipt gaan hier de scheepshoorns aan en wij? Wij hebben uiteraard ook nog altijd tonnen
respect en doen dus lustig mee 😊
