Afrika en in mijn geval Kenya blijft toch bijzonder Ik ben nu al wat gewend maar heb de afgelopen dagen toch weer bijzondere dingen meegemaakt
Over het verkeer hoef ik niet meer te vertellen, maandag begon de school terug dus het verkeer was ook een chaos. Nu ja, mijn goed voornemen om mij niet druk meer te maken hou ik nog goed vol.
Zaterdag avond was ik naar een chinees restaurant geweest, ik was daar nog niet gaan eten dus ik dacht waarom daar eens niet proberen. Ik kwam gelijktijdig met een koppel binnen, ik zette mij rustig aan een tafeltje en kreeg de menukaart voorgeschoteld. Het koppel zat bij mij in de buurt en de garcon kwam de bestelling opnemen. De vrouw bestelde eerst (zoals het hoort) en daarop verdween de garcon. De man moest hem terug roepen en vroeg dan ook waarom hij niet mocht bestellen. De garcon antwoorde doodleuk dat hij dacht dat de vrouw voor hem besteld had. Denken en veronderstellen doen ze hier inderdaad veel
Ondertussen was ik nog altijd op mijn voorgerecht aan het wachten, ik riep de garcon en vroeg waarom het zo lang duurde Hij zei doodleuk dat dat het nog wel 10 minuten kon duren eer het voorgerecht klaar was maar ondertussen kon hij wel het hoofdgerecht brengen zei hij. Ik heb hem dan vriendelijk maar cordaat gevraagd of hij de betekenis van voorgerecht kent Hij bekeek me met een scheef oog en verdween in de keuken. Kortom het eten was goed maar mijn besluit stond vast, dit restaurant werd van mijn lijst geschrapt ook omwille van het feit dat de eigenaar de ganse tijd in een zetel zat TV te kijken op haar computer ipv haar personeel in het oog te houden en te zien dat alles in orde was.
Dit was het eerste voorval
Deze week hadden we ook veel bezoekers op de bureau en één ervan vroeg dinsdagavond of ik niet mee iets ging eten. Ik altijd paraat natuurlijk. In het restaurant toegekomen, bestelde mijn collega een risotto en ik bestelde een vissoep en varkenskoteletjes. De dienster vroeg of ze alles tegelijk mocht brengen Tom en ik keken elkaar aan en vroegen enige verduidelijking maar de dienster bleef ons een antwoord schuldig waarom ze alles in één keer zou brengen. Na wat gebabbeld te hebben, kreeg ik het vermoeden dat er iets niet klopte het duurde te lang voor de soep er was.
Aha daar was ze terug, eerst zette ze een kommetje bij Tom en dan bij mij. Weerom keken we elkaar verbaasd aan, Tom had geen soep besteld maar kreeg ze toch dus weer aan de dienster gevraagd waarom ze twee kommen soep bracht. Met een onschuldig gezicht zei ze ik dacht omdat de andere persoon geen voorgerecht bestelde, jullie de soep wel wilden delen begrijpen wie begrijpen kan. Tom heeft dan maar nilles-willes de soep opgegeten.
Nadien hebben we er nog hartig om gelachen bij een Duvel in mijn wel gekende stam-bar. Wie weet wat ga ik nog meemaken de volgende dagen als ik ga eten.
Vorige week ook niet zon goed nieuws gekregen van een goede collega in België. Heb donderdag nog met hem gesproken en dit zal waarschijnlijk de laatste keer geweest zijn veel ga ik er niet over schrijven want ik wil de mens zijn privacy respecteren.
Wat ik wel weet is dat we samen enorm veel plezier (vooral s avonds) en soms ook miserie (op het werk) gehad hebben en mijn wens zou dan ook zijn om samen met hem nog eens 1 week hier in Nairobi door te brengen. Zouden mirakels bestaan? Ik hoop het
Eén ding heb ik nu in gedachte : LIVE THE GOOD LIFE!!!!
En daarmee zit de eerste maand van het nieuwe jaar er al bijna op en is de zalige vakantie reeds een mooie herinnering geworden. Voor sommige is het binnen vier weken hun vakantie en ik ga er alles aan doen om hun de vakantie van hun leven te bezorgen. Ik heb tijdens het weekend het programma hier en daar nog wat aangepast, de eerste reservaties al gedaan en alles doorgestuurd met nog wat tips en tricks voor tijdens de reis.
Tot hiertoe is dus alles geregeld, kan het aftellen beginnen en de zenuwen kunnen komen.
Over het weer moeten ze zich geen zorgen maken, t is hier volop zomer dwz een aangenaam temperatuurtje tussen de 25 en de 30 graden maar s avonds kan het wel eens wat afkoelen maar dan zijn er andere middelen om je warm te houden nee nee niet wat jullie denken, ik bedoel warm onder een dekentje in de zetel of warm in bed of als je buiten bent een trui aantrekken.
Op de bureau is het werk ook weer volop begonnen, iedereen is terug uit vakantie dus we kunnen er weer tegenaan en hopelijk kan ik verschillende projecten aan de man brengen. Maar zoals gezegt, 2012 is een speciaal jaar
k weet niet of ik het al gezegd heb maar de eerste week van maart ben ik nog eens in België voor een weekje, is al lang geleden nu dus zal blij zijn jullie nog eens te zien.
Veel meer nieuws heb ik momenteel niet te vertellen, mocht er nog iets spectaculaar gebeuren laat ik het wel weten.
Learn from yesterday, live for today, hope for tomorrow
Voor iedereen de beste wensen voor 2012. Heb een raar gevoel bij het nieuwe jaar, komt het nu door de zeer goede vakantie die we gehad hebben of door het getal 2012, ik weet het niet maar ik voel iets speciaal
Vorige keer heb ik gezegd dat ik geen goede voornemens neem maar ik kan het toch niet laten heb me voorgenomen om me minder druk te maken en mezelf minder te stresseren. Of zoals ze hier zeggen Hakuna Matata!!
De afgelopen 1,5 week hebben we dat dikwijls gehoord. Laat me effe terug gaan naar 2011. Op Kerstavond ben ik Leen gaan afhalen op de luchthaven, aangezien ze via Zurich gevlogen was (om de nodige aantekeningen voor mijn februari gasten te maken) hadden we nog de hele avond tijd. Aangezien het kerstavond was, had ik een tafeltje geboekt in één van de betere visrestaurants in Nairobi. Op zondag, Kerstdag zelf hebben we niet veel gedaan, rustig ontbijt (was voor mij ook al lang geleden), mijn spullen ingepakt om op vakantie te vertrekken en gaan lunchen in de ZEN-garden. Ikke nie beter nagedacht en wat ik normaal altijd doe is een tafel reserveren maar nu niet. Wie gaat er nu op Kerstdag s middags lunchen in de ZEN-garden??!! We kwamen toe en toen wist ik het al, parking volzet toch maar eens gaan piepen en alle tafels ook volzet. Aangezien t nog 2011 was, mocht ik me nog druk maken effe met de garcon en de kok gesproken en Afrika zou Afrika niet zijn als er geen oplossing gevonden werd. Hup, nog snel effe een tafel tevoorschijn getoverd en daar zaten we dan zalig in het zonnetje. Mijn vrouwtje begon zich goed in haar vel te voelen
Op maandag morgen kwam de taxi ons ophalen, aangezien de meeste Kenianen op vakantie waren, was het heel rustig en waren we op tijd op de luchthaven. Ingechecked, immigratiecontrole en dan wachten voor het vertrek naar Zanzibar!!!
Beach and sea, here we come.
Na nog geen vlucht van een uurtje en met een heel mooi zicht op de Kilimanjaro stonden we aan land. Ik heb nu al veel luchthavens gezien maar die van Zanzibar was toch wel één voor de top 5 van speciallekes. We stonden een einde van het gebouw geparkeerd dus er stond een busje te wachten om ons naar het gebouw te brengen, blijkbaar hadden ze er niet mee gerekend dat het vliegtuig vol zat en ze maar een busje voor 8 personen hadden als alle passagiers mee met dat busje moesten, dan stonden we daar nog wel effe. Na wat gepalver onder de lokalen, mochten we te voet naar het gebouw. Op onze weg konden we nog rustig het vliegtuig van TUI aanschouwen dat rechtstreeks vanuit Belgie gekomen was. Doeme, t gaat toch nie waar zijn zeker, 9000km van huis en dan nog met Belgen op een eiland zetten
Na de nodige formaliteiten vervuld te hebben, wij op weg naar het hotel en konden we het eiland al een beetje bezichtingen onderweg. Veel was er niet te zien maar daarvoor waren we niet gekomen, we kwamen om te rusten, te genieten en vooral om samen te zijn zonder al teveel drukte die de eindejaarsperiode in Europa toch wel mee brengt.
Na een uurtje rijden waren we er: Breeze Beach Spa and Resort, google dit maar eens, om van te watertanden Tijdens de check-in een klein misverstand rechtgezet (de verantwoordelijke zei dat we half-pension hadden maar ik met mijn geweldige administratie kon aantonen dat we vol-pension geboekt hadden) maar er was geen probleem, achteraf gezien hadden we misschien beter half-pension geboekt Onmiddellijk hadden we het gevoel dat alles in orde zou zijn, vriendelijke mensen, mooi verzorgd hotel en kamer, kortom niks tekort eerder na 7 dagen tedik
s Avonds was er nog een welkoms drink en de dag erna was er nog een info-vergadering. Veel zouden we toch niet doen en het grootste deel van van onze dag bestond dan ook uit het volgende: ontbijt, naar de strandzetel, naar restaurant en terug. En dit alles onder een stralende zon met op sommige dagen een welgekomen zeebriesje Smeren en nog smeren met zonnecreme was dan ook de boodschap maar dat heeft zelfs niet geholpen, ben nog aan het afvellen maar zo blijf ik er jong uit zien niet?!
1 dag zijn we op uitstap geweest en die bestond uit een bezoek aan een specerijen-boerderij en een bezoek aan Stown-Town. Zanzibar is wereldberoemd om zijn specerijen en nu konden we eens zien hoe vanille, kaneel, peper, kruidnagel, groeit en bloeit. En ik moet zeggen dat het wel een interessante ontdekkingstocht was en soms niet makkelijk om de specerijen te herkennen. Op weg naar de boerderij, had de chauffeur de gids gebeld om te zeggen dat we eraan kwamen en groot was zijn verbazing dat ik verstaan had waarover ze het hadden. Ik zeg niet dat ik vlot Swahili spreek maar ik kan toch uitmaken over wat het gaat. Dus de chauffeur maakte de gids erop attent dat hij voorzichting moest zijn met wat hij zei in het Swahili want dat ik het verstond. Uiteraard was het ijs zo gebroken en was het een aangename belevenis en voor hun een verrassing een toerist te zien die hun verstaat. Tijdens het gesprek hadden we het over Tembo wat het Swahili is voor Olifant maar het heeft ook nog een andere betekenis maar de gids wou dit niet luidop zeggen Dus als iemand mij de andere betekenis kan vertellen, die wint een prijs. (ik weet het )
Na wat lekker fruit gegeten en thee gedronken te hebben, werd de reis verder gezet naar Stown Town. Dit was echter een tegenvaller, zelfs het huis waar de Freddy van Queen gewoond heeft werd niet getoond. Voor de inwoners daar, heeft dit geen betekenis. Bij ons zou zo een persoonlijkheid een standbeeld en een eigen straatnaam krijgen, niet? Maar tijdens ons bezoek wel een andere beroemdheid tegen het lijf gelopen: den Axel Peeleman met zijn familie Zij waren met de TUI-vlieger gekomen om Nieuwjaar te vieren op Zanzibar zoals wij ook gedaan hebben.
Wel speciaal , tijdens oudejaar op het strand in je hemd met het glas champagne in je hand. De champagne kon de dag opvoorhand besteld worden en stond dan klaar om middernacht. Het oudejaarsavond dinner was ook geweldig, na de voorgerechten had ik al lang geen honger meer maar toch nog van al dat ander lekkers geproefd. Zoals elke avond speelde er nu ook een live-band muziek en dat maakte het dinner wel gezellig. Rond een uur of elf werd dan het strand opgezocht waar twee kampvuren brandden en een DJ voor de muziek zorgenden. Er werd afgeteld naar twaalf uur en dan was er vuurwerk vanop een boot iets verder de zee in. Ook het personeel van het hotel: koks, obers, security, vervoegden de gasten en het was één en al gezellige bende dansend en drinkend op het strand. Wel iets speciaal .
Zondag was er ontbijt en voor de late slapers brunch. Aangezien wij geen laatslapers zijn waren we vrij vroeg op het ontbijt en hebben de brunch nadien dan ook maar meegenomen weeral teveel geten
Echt het eten was verrukkelijk de ganse week en er was vanalles: kreeft, scampis, vis, krab, inktvis, en dat allemaal bereid op zanzibarese wijze. Na de vakantie zal het heel wat minder zijn Maar vis is gezond dus dat kon geen kwaad. Gelukkig was het darmensysteem van Leen terug in orde want de eerste dagen in Afrika hadden ervoor gezorgd dat den achteruit iets vlotter ging dan normaal wat af en toe ook eens niet slecht is om het systeem te kuisen. Zo zie je maar dat de europese darmmicroben niet hetzelfde zijn als de Afrikaanse.
s Maandags was er dan de terugvlucht naar Nairobi maar we konden nog tot woensdagavond samen zijn. De maandag zelf was eerder een beetje uitpakken en wat winkelen. In de namiddag kreeg ik een bericht of ik dinsdag niet mee ging golf spelen. Nu ja, Leen was er en nu gaan golf spelen en haar alleen laten voor een namiddag , daar had ik nu ook niet veel zin in. Maar ze vond het niet erg om mee te gaan en vanop de zijlijn toe te kijken hoe ik mijn balletjes klopte. Ik weet niet of het door haar aanwezigheid was of door de goede rust en eten van de vorige dagen maar mijn score was niet slecht. Mijn vrouwtje was er wel moe van en ze bevestigde dat golf toch een vermoeiende sport is; En dan hadden we nog niet eens op het moeilijkste parcour gespeeld
Het uur/dag van afscheid kwam steeds dichterbij en woensdag voormiddag hebben we dan benut om een verkenning te doen, ik moest nog eens iets bekijken voor het programma in Februari dus dit uitgezocht en goed bevonden. Meer kan ik er niet van vertellen want dan zijn mijn gasten al op de hoogte en dan kan niet het geval zijn
Eens terug was het weer inpakken maar nu was het niet zo plezant Nog een laatste keer samen eten en dan op weg naar de luchthaven. Het was stil in de auto en het verkeer was niet zo druk zodat we op tijd op de luchthaven waren. Nog bijna een process gekregen ook omdat ik blijkbaar volgens de politie-agent in de verkeerde richting de parking opgereden was. Ik ben ervanaf gekomen met ik had het niet gezien en ik zal het nooit meer doen. Even blijven wachten om te zien of de check-in goed verliep en dan terug eenzaam en alleen terug naar mijn bedje
Maar goed, de tijd dat we samen waren, hebben we echt genoten en plezier gehad. En de volgende keer kom ik naar België dus dan zien jullie mij ook in levende lijve.
En zo is 2012 dan weeral begonnen het zal een bijzonder jaar worden, ik voel het en blijf het zeggen. Vraag me niet waarom maar t is zo. Zolang we gespaard blijven van ongelukken, andere tegenslagen en alles vlot verloopt zal ik al blij zijn.
Ik wens jullie nog het allerbeste voor 2012 en tot .
Hakuna Matata!!!
Kwaheri!!!
Marc
PS. voor fotoo'kes moeten jullie nog effe wachten, moet er nog enkele uitzoeken uit de 400 ...
Nog twee weekjes en 2011 zit erop. Meestal op het einde van het jaar wordt er terug gekeken naar het voorbije jaar en goede voornemens gemaakt voor het volgende jaar.
Wel, dat ga ik nu niet doen. Wat voorbij is kunnen we niet meer veranderen en wat komen gaat weten we ook niet, hier in Kenya zeggen ze: onze toekomst is in de handen van God en we zijn blij dat we elke dag weer mogen wakker worden.
Toch heb ik één kleine wens en dat is dat ik met golf nu eindelijk eens een score beneden de 100 behaal. Stiekem had ik gehoopt dit nog te doen dit jaar maar het zal er niet van komen zeker niet na het disaster van zondag Dat golf niet alleen een fysieke maar ook mentale sport is daar was ik al van overtuigd. Zondag werd er gespeeld in Windsor, ik was niet tegen de plaats want daar heb ik mijn beste score al gehaald dus ik had er vertrouwen in, ik had niet vroeg moeten opstaan, ik was relaxed, het weer was excellent dus alles was in orde Ik ga niet in details treden maar het was een echt pokkespel heb wel 5 balletjes verloren en vele gaten in de lucht geslagen.
En dan begin je toch af te vragen wat je in godsnaam verkeerd doet Eén probleem is dat ik te snel wil kijken waar de bal heengaat nog voor ik hem geraakt heb en laat dit nu golf regel nummer één zijn: blijf naar beneden kijken ook als je de bal geraakt hebt!! Mijn coach zei dat ze een zware steen in mijn nek gaat leggen zodat ik mijn hoofd niet kan bewegen. Een ander probleem was dat ik tegen het einde pijn begon te voelen in mijn borstkas en armen. Reden? Kom ik later nog op terug
Maar ja, wat zit ik te klagen over een golf spel?! Ik ga een paar dingen vernoemen die ons doen beseffen dat we het niet slecht hebben met of zonder goede golf en hopelijk denken jullie ook aan deze mensen de komende dagen als er weer volop gefeest, gegeten en gedronken wordt a volonte
Zo is er de moeder van mijn golf caddie, ze is opgenomen in het ziekenhuis voor de tweede maal en voor 99,9% zeker moeten haar twee benen geamputeerd worden. Maar de dokters willen dit nog niet doen omdat er geen geld op tafel ligt en ook voor 99,9% zeker is dat de familie dit niet kan betalen. Ik moet er geen tekeningske bijmaken wat er zal gebeuren met haar in de volgende weken
Vrijdag kreeg ik een SMS van mijn kapper, ze was vorige dinsdag overvallen op weg van haar werk naar huis, meer dan drie uur vastgehouden, alles moeten afgeven (GSM, juwelen, het weinige geld dat ze bij had, ) en was ze net niet verkracht Ze heeft alles verloren en moet weer van voorafaan beginnen, ok het materiele kan je nog vervangen maar mentaal is ze een wrak zegt ze en ze kan het voorval niet vergeten.
Maar ik heb ook blije gezichten gezien In vorig artikel heb ik al geschreven dat ik mijn adoptie familie een goede kerst ging geven. Wel, zaterdag zijn we met zijn allen op stap geweest. s Morgens vroeg uit bed en eerst mijn boodschappen gedaan. Dan op weg naar het stadscentrum om de familie op te halen. En yep, ze stonden al een uur op de afgesproken plaats te wachten, piekfijn uitgedost en met de glimlach op hun mond.
Ik had al een plan uitgedokterd van wat en hoe we de dag gingen indelen. Dus heb eerst met hun een ritje door het stad gedaan en de auto geparkeerd dicht bij de supermarkt. Dat was al een belevenis op zich. Ik had ze ook lunch beloofd dus wij te voet van de plaats waar de auto geparkeerd stond naar Kosewe. Nu met die kleine Faith ging het maar stapsvoets vooruit zodat ik besloot haar op mijn arm te nemen zodat we iets vlugger konden stappen. En daar kwamen nu mijn stijve arm- en borstspieren vandaan Onderweg nog een groepsfoto (zie foto beneden de tekst) laten maken door de politie (nee geen process gekregen) en dan hup Kosewe binnen.
Kosewe is een lokaal restaurant wel gekend bij de Kenianen en waar het eten lekker is. Ik kom daar wel meer maar t is toch altijd raar om als (meestal) enige blanke daar te eten en zeker als je zelf ook met je handen eet. Bestek kennen ze daar niet. Je kon aan de gezichten van de mama Linda, Linda, Boyie en Faith zien dat de vis, kip en vlees met ugali smaakte. Heb Faith zelf geleerd njam najm te zeggen, dat kind is geen seconde van me weg geweest.
Nadat de buikjes gevuld waren was het tijd om ervoor te zorgen dat ook de kasten (als ze die al hebben) thuis te vullen dus terug gestapt naar de supermarkt, weer met die kleine op mijn arm.
Eénmaal binnen konden hun ogen niet volgen waar te kijken, zeker niet van Faith, voor haar was het de eerste keer dat ze zoiets zag, al die kleuren, geuren, dozen, blikken, zakken, . Ik had wel veel bekijks maar daar trok ik me niks van aan, het belangrijkste was de familie. Met een winkelkarretje vol de kassa gepasseerd en dan oeps hoe gaan ze met al dat eten thuis geraken? Ik had nog tijd dus ik stelde voor ze tot ergens dichter bij huis te brengen en vandaar zou ik hun een taxi betalen. Zogezegd zogedaan en dan hup de file in het heeft me wel een tijdje gekost om er te geraken, blijkbaar was iedereen op stap voor kerstshopping maar ze zijn veilig en wel thuisgeraakt met alles.
Moe maar voldaan heb ik me nadien in de zetel gelegd, we hadden een fantastische dag gehad en het warme afscheid met de glimlachende gezichten zal ik nooit vergeten. En dit was het belangrijkste, achteraf gezien kan me die golfscore gestolen worden, de familie gelukkig zien is mooier en maakt me blijer.
Nog enkele daagjes werken en dan ook vakantie, het zonnetje schijnt volop, de vooruitzichten zijn goed en kan stilletjes aan de voorbereiding van onze welverdiende vakantie beginnen. Alles is al geboekt maar moet ticketten nog printen, airport pick-up bestellen en vooral niet vergeten op tijd naar de luchthaven te vertrekken zaterdagavond om mijn eigen zonnetje op te halen.
Voila, dit was het dan voor 2011. Ik hoop dat jullie genoten hebben van de verhalen en belevenissen. Sommige onder jullie gaan het binnenkort allemaal zelf beleven.
Voornemens voor 2012? Nee, wil enkel dat we gezond blijven en de rest komt dan wel.
Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar!!! Heri ya Krismasi & Furaha ya Mwaka Mpya
December is de maand van Sinterklaas en de Kerstman. Vroeger als kind waren de dagen voor 6 december altijd bijzonder: brief schrijven, schoen zetten met daarin rapen, wortelen en bieten van de boerderij, en dan wachten totdat de Sint iets zou brengen. En meestal bracht hij ook wel iets.
Totdat je wat ouder werd en dan de ontgoocheling kwam dat deze brave man enkel een mythe was en alles in scene werd gezet door je ouders.
En nu komt mijn probleem Ik kom nu al vele jaren in Africa en woon hier ook al 1.5 jaar en ik zie elke dagen zwarte pieten, honderden, zowel mannelijke als vrouwelijke DUS ik ben er zeker van dat Sinterklaas ook bestaat. Ik ben hem nog niet tegen gekomen maar de man moet ook zoveel doen op zon korte tijd dat hij daarna veel moet rusten denk ik.
Ook Kerstmis komt dichterbij en ik ben er zeker van dat ik dit jaar het beste en mooiste kerstgeschenk ga krijgen dat ik ooit gehad heb: ik mag mijn lief vrouwtje gaan afhalen op de luchthaven van Nairobi op kerstavond. Zal bijzonder zijn .
En dan samen 1,5 weekje vakantie in de zon op het strand van Zanzibar hopelijk met een glaasje champage in de hand op het hagelwitte strand op oudejaarsavond.
De zon zal er wel zijn alhoewel het de laatste dagen serieus heeft geregend. En met serieus bedoel ik serieus. Vorige week donderdagavond hadden we afgesproken met enkele collegas om iets te gaan eten en te drinken om een contract waarvoor ik al vier maanden aan het vechten en eindelijk ondertekend was, te vieren. Ik was eerst nog andere kledij gaan aandoen want met een das en je best broek pinten gaan drinken gaat niet.
Nu komt komt vanwaar ik woon tot aan de taverne is in afstand misschien 4-5km, wel ik heb er 2,5 uur overgedaan. Regen en nog eens regen wat dan file veroorzaakt van hier tot in Tokio. Bijkomend dan nog dat Kibaki, de president van Kenya, terug kwam van een buitenlandse reis waarvoor alle verkeer wordt stilgelegd zodat het complete chaos was. Maar ja achteraf smaakte de drinks en the food zoveelste beter.
Op vrijdag avond was het zowaar nog erger, een echte zondvloed, nog nooit gezien hier in Kenya. Op een gegeven ogenblik wist ik niet meer waar ik aan het rijden was : links, rechts, in de rivier, naast de weg, alles was water en één grote modderstroom. Zaterdag was het beter en gedurende de dag kon je de echte ravage zien (zie ook foto, klik erop om hem te vergroten), overal water.
Op zich was dit wel goed want nu zijn de spaarbekkens voor de elektriciteitsvoorzien terug gevuld zodat waterkracht kan gebruikt worden voor het genereren van elektriciteit en niet zoveel olie meer moet gebruikt worden wat de prijs voor de elektriciteit naar beneden brengt. En dit is dan weer goed voor de arme bevolking die echt afgezien heeft van de droogte in alle opzichten
Nu schijnt de zon en dat merk je ook aan de mensen, iedereen is blijer en goedgezind.
Ook heel blij was mijne student, heeft zijn examens gedaan en was geslaagd zodat hij naar het volgende jaar mag gaan. Iedereen in België nog eens bedankt voor de financiële steun want ook dankzij jullie heeft hij dit kunnen doen. Het eindresultaat kon misschien beter maar ik ben ervan overtuigd dat hij zijn best gedaan heeft want nu is het vakantie maar hij gaat nu nog elke halve dag verder naar school om bij te leren. Dus aan motivatie geen gebrek.
Ik heb gesproken over de sinterklaas en de kerstman, wel ik heb al kerstman mogen spelen. Met een deel van het ingezamelde geld (van jullie) en een bijdrage van mijn kant, heb ik de hele familie (Mama Linda, Boyie, Linda, Faith) op shopping gestuurd.
Ik had ze een bepaald bedrag gegeven en ze mochten ermee doen wat ze wilden maar moest ofwel gespendeerd worden aan nieuwe kleren of voedsel. En of ze geshopped hebben iedereen zeer blij en ikke ook natuurlijk. Denk dat Faith nog gaat slapen met haar nieuwe schoenen aan.
Om het compleet te maken en ze ook een goede kerst te geven, ga ik met de hele familie op zaterdag 17 december lunchen. Zal wat zijn, deze muzungu met een hele familie zwartjes op pad. zal wel leuk zijn; Ik ga ook enkele fotokes nemen zodat ik deze kan delen met jullie.
Op het werk begint het ook rustiger te worden, nog enkele zaken afwerken en dan is het rust Kijk al uit naar het verlengde weekend want maandag 12.12 is een feestdag hier. Dus een extra dag om golf te spelen en de weersvoorspellingen zijn goed dus alles dik in orde.
Voila, ik weet niet of ik nog een artikel ga publiceren voor kerstmis/nieuwjaar, in alle geval wens ik iedereen al een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar!!!
Stilgevallen . Nee nee, ik heb geen problemen met de auto gehad maar t is al een lange tijd geleden dat ik de blog nog eens heb aangepast. Dit heeft zijn reden, ofwel was ik te druk bezig met werk en allerhande nevenactiviteiten ofwel had ik gewoon geen zin om aan het schrijven te gaan.
Maar wees gerust, ik ben rond en gezond, alé toch een beetje want mijn maag heeft weer kuren. Ik weet dat ik geen koffie mag drinken maar soms kan zo een Keniaanse koffie echt smaken. Gevolg is dan dat mijn maag van streek geraakt en ik op doktersbezoek moet als ik nog eens in België ben.
Voor de rest is hier alles rustig nu al is enige oplettendheid wel op zijn plaatst. Het is zeker in het nieuws geweest dat er aanslagen zijn van Al-Shabaab. Dit is een Somalische terroristen organisatie die al enkele toeristen aan de kust gekidnapped hebben met als gevolg dat het toerisme in Kenya weer een beetje daalt. Natuurlijk laten de Kenianen dat niet toe en zijn dan maar Somalie binnengevallen. Als gevolg daarvan heeft Al-Shabaab enkele Kenianen ingehuurd die er dan niet beter op vonden dan maar een paar granaten te gooien t Is een echt kat en muis spel.
Voorlopig is alles rustig en ik doe gewoon mijn dagelijkse en weekend dingen die ik moet doen. Ik ben niet zoals mijn collega die toen hij dit nieuws hoorde een hele voorraad ingeslagen heeft en niet meer buiten komt, enkel om te werken. Ik zeg maar als je op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats bent dan is het zo
Ik ga me zeker niet opsluiten zeker niet nu het beter weer begint te worden. Af en toe regent het nog wel maar we gaan stilaan naar de zomer toe. Zondag was het echt zweten tijdens de golf. Ja het was echt van de warmte en ook een deel van de inspanning want ik heb mijn uiterste best moeten doen om een goede score te halen. De weken ervoor was mijn golfspel niet zo goed, hoe het komt weet ik niet maar dit is golf: de ene dag goed, de andere slecht.
Maar sinds vorige week heb ik een mental coach Alle grote sportmannen hebben er ene dus waarom ik ook niet?! Ik ga niet uitwijden over de details (diegen die ze moeten weten weten ze ) maar het resultaat zondag was schitterend. En ik ga niet van strategie veranderen.
Vorige week ook een hagelstorm gehad, nog nooit zoiets gezien. De lucht was wit van de hagelbollen als knikkers zo groot en de bui heeft zeker een half uur geduurd. Kortstondig lag er een wit tapijt op de grond. Zelfs de Kenianen zeiden dat zoiets maar eens om de zoveel tijd voorkomt en sommige hadden het nog nooit gezien. De natuur is onvoorspelbaar geworden .
En daarmee zijn we ook al een eind in November, op zich vind ik dit geen leuke maand en er zullen zeker personen zijn die dit gevoel met me delen. Maar het goede is dat na November December komt en daarmee Kerstmis en Nieuwjaar. Heb hier vorige zaterdag in de shopping mall al de eerste kerstman gezien. Wel een raar gevoel , zelf rondlopen in T-shirt en korte broek en dan een kerstman zien.
Het moet nog raarder zijn wanneer je bijvoorbeeld op het strand van laat ons zeggen Zanzibar ligt tussen Kerst en Nieuwjaar en op Oudejaarsavond een glaasje champagne drinkt in je zwembroek. Moet toch zalig zijn niet ipv van rond te lopen met een dikke jas, muts en sjaal.
Voor andere komt ook de langverwachte Kenia-reis ook dichterbij. De voorbereidingen zijn al volop bezig, de zenuwen nemen zeker toe maar Jim-Jim Tours heeft alles onder controle en is bezig met de laatste details. Dus jullie kunnen gerust zijn.
In het begin heb ik gezegd dat er niks mis was met de auto maar toch is hij naar de garage gemoeten. Op een dag verlaat ik de bureau en wat zie ik mijn rechterspiegel helemaal naar de andere kant geplooid ik weet nu wel dat dit flexibele dingen zijn dus ik bracht het terug op zijn plaats. Maar wat was er nu aan de hand? Telkens als ik de auto start, plooit de spiegel zich in de tegengestelde richting, ik moet dan de raam openen en de spiegel op zijn plaats zetten. Ik heb al een paar Kenianen zien lachen met deze Mzungu in zijne Prado maar met een spiegel die manueel moet rechtgezet worden. Natuurlijk heeft niemand iets gezien in de parking maar ik was niet van plan dit zelf te betalen. verzekering zal je zeggen maar dit is Kenia mensen en is niet zo simpel maar er is een oplossing voor gevonden.
Er werd zelfs beweerd dat ik de parking zou binnengereden zijn maar dan heb ik de guards eens goed mijn gedacht gezegd (kan je mijn gezicht voorstellen ) sindsdien zijn ze een stuk vriendelijker geworden.
Nog een paar daagskes se en dan voor een weekje terug naar België. Weet zeker dat er blij zullen zijn mij nog eens te zien. Nie verschieten he mensen, voor sommige is het al een hele tijd geleden
Normaal zou ik nu vrijdag al gekomen zijn maar volgende week dinsdag hebben we nog een groot event met de klant dus heeft deze goede ziel zijn reis maar uitgesteld tot volgende week woensdag.
De dagen in België zijn al goed gevuld dus als je nog een afspraak wil, gelieve contact op te nemen met mijn secretariaat in België. Yep, inderdaad, als je alles plant voor 1,5 week en dan plotseling alles moet samenpersen in 1 week dan schiet er niet veel tijd meer over he. Moet naar de dokter, oogarts, voor een nieuwe zonnebril en nog zoveel andere dingen
Voila vrienden we zijn weer bijgeschreven meer nieuws en details volgende week in België!!!!
Ik heb ook nog enkele fotookes gepost (zie beneden) van het geweldige verkeer in Nairobi, de hagelstorm en van de golfklub van laatste zondag.
Learn from yesterday, live for today, hope for tomorrow Never give up!!!!
Zoals beloofd in vorige blog, zal ik het nu hebben over het All Stars concert. (zie ook de foto's na de tekst)
All Stars kan je vergelijken met Idool in België enkel met dit verschil dat de competitie over heel Oost Afrika loopt. Nu gisteren waren de laatste winnaars in Nairobi voor een optreden. Er waren niet enkel de All Stars winnaars maar er was ook een optreden van Cabo Snoop (Windek), Eve (Whos that girl?) and Shaggy (Bombastic, It wasnt me, Hey Sexy Lady, Feel the rush en nog zoveel meer ) Plaats van het gebeuren was Carnivore.
Ik had via een collega vernomen dat dit concert plaats vond en we hadden afgesproken er naar toe te zullen gaan samen met nog enkele andere vrienden/vriendinnen. De deuren gingen open om 12u00 s middags maar dat vonden we echt wel te vroeg om dan al daar te zijn, dus hadden we gekozen voor de gulden middenweg, we zouden naar de plaats van gebeuren vertrekken rond 3:30, met de nodige files zouden we dan daar zijn zo rond 4:00 4:15 wat nog tijd genoeg was omdat Shaggy pas zou optreden om 21:30.
Logistiek gezien zou ik langs het stad rijden (dus het drukke verkeer) om enkele vrienden op te halen. Maar ja, Kenianen en tijd wonder boven wonder 3:15 was ik op de plaats van afspraak en 3:30 waren we weg, een goed begin. In de voormiddag had ik nog mijn looks laten veranderen dus iedereen zag er netjes uit.
Toen begon het aanschuiven om het stad uit te geraken en dan aanschuiven op Langata road richting Carnivore. Man, wat een file als die allemaal naar het concert gaan dan gaat dat daar nogal wat zijn.
Nu ja, voor de parking moest ik me geen zorgen maken. Ik had kaarten gekocht voor de Golden Circle, dit waren de plaatsen zeeeeer dicht bij het podium en de dame in Nakumatt (waar ik de kaarten gekocht had) had gezegd als je de deze kaarten koopt, is er ook plaats voor te parkeren op de VIP-parking. Dus den deze gerust.
Aan de Carnivore aangekomen werd ik in een bepaalde richting gestuurd, effe met mijn kaarten gezwaaid en ik mocht een andere richting uitrijden. Ik werd weer gestopt, was zeer dicht bij de VIP-parking maar de security man zei dat ik ergens anders moest parkeren. Ikke nog eens heel de uitleg gedaan van de Golden Circle kaarten en de VIP-parking maar het mocht niet baten.
Wat was nu het geval? Er waren drie soorten parkings: de gewone parking, de parking voor de Golden Circle kaarten en de VIP-parking. Voor deze laatste moest je, zoals meestal, een stikker op de auto hebben. Ik wist wel in welke richting het ging maar ik zei dat ik die stikker niet gekregen had. Maar goed, ik ging niet teveel van mijn oren maken, het stond daar vol met van die kleerkasten van mannen (security), ik ben nu ook wel niet van de smalste maar toch rustig blijven dacht ik . Totdat de ploegbaas van die kleerkasten, een dubbele kleerkast, eraan kwam want hij zag dat er iets niet in orde was want ik stond daar nog altijd. Ik verzeker je, als ik daar stond met een Toyota Corola ik zeker en vast naar de andere parking moest. Nu met mijne donker blauwe Prado zei de ploegbaas, het is goed, rij de VIP-parking maar op. Dus ikke echt vlakbij geparkeerd, dichter bij de ingang kon niet, vlak achter het podium. Duizendmaal dank u gezegd en naar iedereen mijn hand opgestoken, vriendelijk blijven he Die zullen gedacht hebben, welke zot is da nu weer? Maar ja ik ben van Geel, dus ik mag zot doen/zijn.
Het karreke geparkeerd, naar de ingang gegaan, polsbandje aan en hup we waren binnen. Aangezien er nog niet volk was, was het effe wennen, waar moesten we nu gaan staan, zitten of liggen? Terug vriendelijk advies gevraagd en de truk was aan de zijkant stonden stoelen, je moest je hand opsteken en dan kwam er iemand met de stoelen aandraven en dan ging je maar zitten waar je wil. Gemakkelijk he.
Het hele event werd gesponsord door Tusker, het lokale biermerk. Al wat met Tusker te maken had, koste 100 shilling. Ongeveer 1 Euro voor een pintje, wat zeg ik ne halve liter!!! Noem mij eens één concert in België waar je een pint kan drinken voor 1 euro???!!!!
We hadden ons met ons groepke recht voor het immense podium gezet kwestie van goed zicht te hebben. In de vooravond waren het enkele lokale DJs die de sfeer er in brachten. Het was echt gezellig en stilletjes aan begon het volk toe te stromen, de Tusker binnen te lopen en de kip, worst, hamburger, fritjes de honger te stillen. Ik had mijn klein foto-toestel meegenomen zodat er enkele fotokes konden gemaakt worden. In het begin was dit makkelijk maar later zou het iets moeilijker worden.
Aan security geen gebrek, ik denk dat ze die gasten tijdens de briefing allemaal een fles azijn hebben laten drinken want er kon geen lachje af maar die mannen die voor het podium stonden hadden wel een perfect zicht op het volk, de schaars geklede dames en de wiegende heupen en konten. Ben er zeker van dat die security gasten vanbinnen wel hun pretjes hebben bij het zien van dit alles.
Langzaam werd het donker en drukker waardoor we dichter naar het podium verhuisden. En goed dat we dit gedaan hebben want later op de avond zou het gaan regenen maar nu stonden we goed onder het overstekende dak van het podium lekker droog maar onze stoelen waren we kwijt want deze werden door andere gebruikt als paraplus.
En daar waren ze dan De All Stars kwamen één voor één hun liedjes brengen en zo werd de sfeer gezelliger en de temperatuur heter en heter. Waarom? Omdat iedereen probeerde te schuilen voor de regen onder het dak van het podium. Op den duur stonden we echt dicht tegen elkaar, hier en daar een duwtje maar met een vriendelijke sorry werd dit opgelost op enkele dronken heethoofden na maar die werden vakkundig door de ene kleerkast in de andere kleerkast gestopt.
Na dat de All Stars gedaan hadden was het de beurt aan de grote vedetten. En natuurlijk die laten op zich wachten, wachten en wachten Het podium werd nog eens grondig geinspecteerd, een extra security gast op het podium (ook al zon azijn drinker). De DJs moesten ondertussen het volk nog meer opwarmen en daar slaagde ze met verve in.
En dan eindelijk daar was hij dan CABO SNOOP, de enige echte Bij ons niet zo gekend maar in deze contreien is iedereen er gek van. Zingen kan hij (volgens mij) niet echt goed maar dansen, man een echt slangenmens. En ja, de Keniaanse meiden lusten hem wel en schreeuwden dan ook uit volle borst(en) zijn naam.
Daarna was het de beurt aan de volgende vedette: EVE. Die is al wat beter gekend. Een echte dame die nog een hemelse stem heeft ook.
En ondertussen regende het voort, zo hard zelfs dat het door de dak van het podium begon te lekken. Ik dacht dat er nog ongelukken zouden gebeuren met al die spots, versterkers, enz. maar gelukkiglijk zijn we van een tweede Pukkelpop gespaart gebleven.
Ondertussen was het al 22:30 geworden, Shaggy zou normaal optreden om 21:30. Na Eve werd het hele podium opnieuw gechecked en de Shaggy-band begon met hun instrumenten op te stellen. Hoe beroemder je bent, hoe meer volk je bij hebt en dat was met hem niet anders. De playlist werd op de vloer geplakt, micros getest en toen begon het .
Met veel drums, gitaar, trompetten en vooral niet te vergeten schreeuwende/krijsende meiden werd hij aangekondigd 23:00 de enige echte Shaggy verscheen op het podium. Met zijn 45j ziet hij er nog verdomd goed uit en zijn stem (met toch wel een speciale klankkleur) mag er nog altijd wezen. En natuurlijk zijn charme, dat heeft hij nog ook altijd.
Enkele bekende en minder bekende nummers werden ten berde gebracht met de nodige pep-talk ertussen. Twee uur heeft hij het beste van zichzelf gegeven.
Rond 1:00 vonden we het welletjes, moe van het staan, zere voeten en een pijnlijke rug keerden we terug naar de auto. Maar met een o zo geweldig gevoel. Het was een uitstekende namiddag, avond en nacht geweest, veel plezier gehad en top-amusement gezien.
Omdat het nog altijd regende, was de snelheid huiswaarts niet zo hoog en rond dat uur altijd voorzichtig zijn om geen zatlappen aan de verkeerde kant van de rotonde tegen te komen. Rond 1:30 lag ik moe maar voldaan in bed. Pfff morgenvroeg gaan golfen wat ik nu ga zeggen ga je niet geloven Enerzijds zei het hart golf spelen maar het lichaam weigerde dus verstand gebruikt, lekker uitgeslapen (ale tot 8:00) , er een rustige zondag van gemaakt en van het zonneke genoten. De laatste weken was het verschrikkelijk druk geweest en als ik nu mijn kleerkast nog verder zou vermoeien zou ik misschien de gevolgen later dragen en veel langer geen golf kunnen spelen. Voila, dat was het dan De hele dag was Bombastic, Fantastic, kortom it was Shaggy
Als jullie mijn vorig artikel nog herinneren, ging het voornamelijk over eten en golf.
Welnu, de pijn in mijn schouder is weg dus één van de vorige weekends was het drie dagen na elkaar golf spelen. Op zaterdag hebben voor het goede doel gegolfd. De plaats van gebeuren was Sigona, mijn home-klub zie ook de foto's). De organisatie was op zijn Keniaans Ik begrijp het wel dat je zoveel mogelijk volk wil bijeenkrijgen om geld in te zamelen maar vol is vol.
Het resultaat was dat het golfterrein overvol was, vooral de tweede 9 holes die we moesten spelen was het soms wel wat wachten. Maar ja , de rustige jongen die ik ben, maakte mij er niet zo druk om, ik had toch niks anders gepland. Andere daarentegen
Zaterdag avond nog eens weg geweest, dit was lang geleden en heb me goed geamuseerd. Van de kenianen kunnen we echt nog leren hoe plezier te maken met weinig middelen.
Zondag terug het golf terrein op en ik moet zeggen de score van 100 komt dichtbij. t Is geen kwestie van maanden meer, eerder weken hoop ik. Dit als mijn leeftijd het toelaat
Yep, inderdaad, er is weer een jaartje bijgekomen en ik wil iedereen dan ook bedanken voor de vele wensen die ik gekregen heb via sms, mail, facebook, facetime,
En of ik blij was met mijn pakje, ik had het in augustus al meekregen maar heb echt gewacht om het open te maken tot de dag zelf. Alé ik ga eerlijk zijn, heb het papier geopend de avond voor mijn verjaardag. Dus dat is karakter hebben he, een pakje liggen hebben voor bijna 1,5 maand en niet opendoen.
De dag zelf heb ik in mijn eentje gevierd mijn favoriete song van Urbanus (een rustige oude dag) opgezet, chinees geten en filmke gezien. Het echte vieren was donderdag in den Black Diamond met wat goede vrienden. En of dat we ons geamuseerd hebben.
Eén iemand van de collegas/golf-vrienden heeft het lumineuze idee opgevat om ook een soort van Komen Eten te doen met diegene die mee willen doen uiteraard. Voor diegene die het niet kennen, elke avond moet er iemand anders koken en de gasten moeten dan een beoordeling geven. Wij gaan het wel niet elke dag doen maar gespreid over een aantal dagen.
Mijne menu zit al in mijn hoofd, moet zien dat ik alle ingedrienten hier kan vinden en anders zal ik nog eens een hulp-lijn moeten bellen of beroep doen op SN Brussels Airlines om bepaalde zaken in Oktober heen en weer te brengen.
Ook de zomer is terug in het land, de winterjas kan terug de kast in en de hemden met korte mouwen kunnen opnieuw gedragen worden Zalig Jullie kunnen toch ook genieten van een mooie nazomer dus niet jaloers zijn.
Ik heb ook gehoord hoeveel geld er is ingezameld tijdens het familie feest. Echt knap en het zal zeker goed besteed worden. Zal een van de volgende weken eens wat fotos gaan nemen en dan kan ik ze doorsturen.
Voor de rest is alles ok met mij, de ene dag al wat beter dan de andere maar dat zal iedereen wel hebben zeker.
Na de drukke verjaardags week had ik het idee om het deze week wat kalmer aan te doen dag jan, heb elke avond wel iets te doen gehad, ofwel met collegas gaan eten ofwel met de baas pinten gaan drinken. Maar wat moet moet he
Komend weekend ga ik naar een optreden DE Tusker All Stars komen optreden in Nairobi en wie komt er nog???? De enige echte Shaggy, Mr. Bombastic
Wie zijn nu die Tusker All Stars, wel je kan het vergelijken met Idool-finalisten in België die komen optreden in het Sportpaleis. Ben eens benieuwd, het hele gebeuren start al in de namiddag maar de grote pop-sterren zijn pas s avonds gepland.
En omdat Tusker (HET lokale biermerk) sponsort, kost een 1/2l Tusker maar 100 Shilling. Zal een leuke boel worden. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte.
Ik heb ook nog wat fotookes gepost, niks bijzonder maar er zitten er wel enkele leuke tussen (let vooral op het opschrift achteraan op de vrachtwagen). Ook de Jacarandas staan terug in bloei, dit zijn bomen met paars/blauwe bloemen. Heel mooi, ze bloeien echter wel korststondig.
Voila, mijn volgend artikel meer nieuws over Mr. Lover Lover
Learn from yesterday, live for today, hope for tomorrow
I dont know why but Ive the feeling to write this time in English. But ik zal maar verder in het Nederlands schrijven anders krijg ik nog klachten van mijn bloglezers
September September is wel een speciale maand. Waarom zal je afvragen? Wel, de zomer is voorbij in Europa (als er die al geweest is), niemand zal 11/9 vergeten zeker niet dit jaar omdat het al 10j geleden is dat enkele onozelaars het nodig vonden hun vliegtuig in enkele wolkenkrabbers te parkeren.
September is ook de maand dat ik jarig ben. Nie vergeten hé
September is ook de maand dat voor de meeste kinderen de school terug begint. Ook hier in Kenya is het niet anders, al werken ze hier met semesters/trimesters of andere mesters. En ik zal het geweten hebben dat de school terug begon
Maandag ben ik tot 19:30 op de bureau moeten blijven, het verkeer was een echte chaos, er was geen doorkomen aan. Er werd even gedacht om zelfs eten te bestellen maar door hier en daar enkele kleine straatjes te nemen kon ik rond half acht s avonds vertrekken.
Dinsdag was het nog beter Een collega van Zuid-Afrika was zondag vertrokken, maandag in Tanzania geweest en dinsdag was hij in Kenya zonder bagage. Nu moest hij nog één dag blijven dus vroeg hij of ik mee kon gaan winkelen om enkele kleren te kopen. Deze goede ziel dus mee gaan shoppen, alé ik heb hem de weg gewezen in het shopping center en ben zelf een koffie gaan drinken. (hopelijk krijg ikhet niet terug aan mijn maag) Maar van de nood ook een deugd gemaakt en daar dan samen met mijn collega iets gaan eten, hij betaalde dus dat was meegenomen
Voor de rest van de week niet veel spectaculairs, enkel dat ik sinds dinsdag met een pijn in mijn schouder zit, smeer nu wat zalfjes dus hopelijk betert het snel. Was het nu door dit of was ik niet geconcentreerd, het golfspel op vrijdagavond met enkele collegas trok op niks. Ik was zo gefrustreerd dat ik zelfs geen goesting had om te eten. Ik besloot dan ook om zaterdagmorgen niet te gaan trainen en mijn lijf rust te geven door wat langer te slapen.
Ja dag jan langer slapen, om 6u gingen mijn ogen open maar ik vond het nog te vroeg om op te staan dus nog even blijven doezelen. Omdat ik niet ging golfen kon ik vrij vroeg naar de winkel en naar de kapper met als resultaat dat ik rond de middag terug was.
Pfff wat ging ik nu de hele namiddag nog doen Zou ik toch naar het golf terrein rijden? Nee toch niet, ik zou het mezelf niet vergeven als op zondag ik ook een slechte score zou hebben.
Wat dan? Ik heb dan de keukenschort aangetrokken en aan het koken geslagen. Eén van de vorige keren had ik rijst voor rijstpap meegebracht uit België (ik had dit hier nog niet gevonden) en ik had nog vlees in de diepvries voor stoofvlees.
Hoe stoofvlees te maken wist ik wel dus daar mee begonnen, vlees aangebraden met uien, een lokaal gebrouwen biertje erbij en de hele zaak kon pruttelen voor de rest of de namiddag. De andere ingredienten blijven geheim en weet alleen de kok.
Maar de rijstpap doeme hoe zat dat alweer Dan maar een hulplijn geSMSt De instructies opgevolgd maar na de vooropgegeven tijd had ik nog maar enkel geel rijstmelk. Dan maar nog wat langer laten koken, hopelijk zou het goed komen. Na een dubbel zo lange kooktijd (ligt het aan de microgolf oven of toch omdat hier alles langer duurt???) was de rijstpap klaar.
Ondertussen was de kuisvrouw ook binnengekomen en ik zag die al kijken van wa is em nu weer aan t gereed maken want stoofvlees en rijstebrij dat kennen ze hier niet.
Dus de menu voor de avond is gekend En dikke merci hulplijn maar dat heb ik je al via andere wegen op een andere manier gezegd.
En het familiefeest moet ik weerom missen, maar niet getreurd, er komt een dag dat ik er wel bij zal zijn. Maar in gedachte zal ik er wel zijn.
Ik heb ook vernomen dat er een inzamelactie opgezet is voor mijne student hier. Awel, daar ben ik heel blij mee, hij en mama Linda nog meer. Dit raakt me echt Ik zal het resultaat via Leen wel vernemen.
Nu ga ik nog wat rusten zodat ik morgen een geweldige score kan neerzetten(of niet) we zullen wel zien
Er bestaat een oud Afrikaans gezegde dat luidt:
"Wanneer iemand honger heeft, geef hem dan geen vis, want dan heeft hij de volgende dag weer honger. Geef hem liever een hengel zodat hij zelf vis kan vangen voor hem zelf en voor anderen.
Sasa (is de lokale taal voor hallo, voor de toeristen is het nog altijd jambo),
hier zijn we weer na een lange afwezigheid.
Hoe komt dat kan je afvragen. Wel, 't is simpel, ik heb gene tijd om mijn verhalen neer te pennen. Ja ja lach maar, gene tijd ... Maar goed nu zit ik (dinsdag 16/8) weer in het vliegtuig richting Nairobi dus kan niet veel anders doen dan schrijven. De blog moet toch een beetje up to date blijven, nietwaar.
Laat me enkele weken terug gaan ...
Het langverwachte golfweekend in Vipingo kwam eraan. Het weekend ervoor werd er nog een laatste keer geoefend en ik voelde dat het goed was, ik had er vertrouwen in. Op zondagmiddag werd al het materiaal zorgvuldig gekeurd, voldoende balletjes in de zak gestopt en natuurlijk alle kledij samengelegd. Woensdagmorgen was het dan zover, eerst nog een halve dag werken en dan kon het tornooi beginnen. 's Morgens vroeg was mijn bagage en golfmateriaal al met een auto vertrokken, zelf zouden we met het vliegtuig naar Vipingo vliegen. Er werden nog de laatste logistieke afspraken gemaakt en we konden op weg naar Wilson airport. Dit is een kleine luchthaven in Nairobi.
Ik heb nu al veel ingechecked maar inchecken voor Vipingo op Wilson airport was een record. Boarding pas lag al klaar, gewoon naam zeggen en dat was het. Landen in Vipingo was ook de moeite, de landingsbaan was gene tarmak zoals in Zaventem maar een baan van dolomiet. Het was een touch-and-go landing en later ook een soortgelijk vertrek. Dwz we landen, uitstappen (de motoren blijven draaien) en hup vliegtuig terug de lucht in. Ook de terugvlucht was het zelfde: we waren iets later dus het vliegtuig stond al te wachten met draaiende propellers. Bagage check was gedaan in 1 minuut, vliegtuig in en daar gingen we de lucht in. Ik snap niet dat op de grote luchthavens je twee uur op voorhand moet daar zijn, aanschuiven voor de security check en dan nog eens wachten.
Wij waren met 7, het achtste teamlid zou pas vrijdag avond komen. Dat we met acht waren kwam goed uit zo konden we twee teams van vier vormen en een competitie spelen. Die iets van golf kennen, zullen al wel gehoord hebben van de Ryder-Cup. Dit is een competitie tussen een Amerikaans team en een Europees team. Wij zouden dezelfde format volgen: we hadden 4 Europeanen en 4 'de rest van de wereld'. Nu moest het toch lukken dat diegene met de hoogste handicap in een team zaten en diegene met de laagste handicap, de zogezegd betere spelers, in het andere team. Uiteraard voelde zij zich al gewonnen maar een spreekwoord zegt ... Verkoop het vel niet voor de beer geschoten is ...
Voor het verblijf was er een huis gehuurd dicht bij het golfterrein om de verplaatsingen te beperken. Er was een kok voorzien, voor het eten moesten we zelf zorgen. Dus donderdag was er in de namiddag shopping gepland maar door het slechte weer hebben we dit eerst 's morgens gedaan en ' s namidags golf gaan spelen (in de druilregen)
Ik had al wel een paar foto's gezien op internet maar in het echt was het golfterrein nog indrukwekkender. Mooi aangelegd, verzorgd en verdomd niet makkelijk. Het was de eerste keer dat ik op zeeniveau speelde en geloof het of niet, dat speelt een rol. Door de 'dikkere lucht' vliegt de bal zover niet, dan kwam er nog eens de zeewind bij met als gevolg dat de ganse groep (7 personen) de eerste dag 33 balletjes verloren zagen gaan. Gelukkig kon ik het bij 1 of 2 houden. 's Avonds werd er dan gekookt, gebabbeld en rustig iets gedronken.
Pfff ... Het zou niet makkelijk worden, mijn score van de eerste dag was niet schitterend maar niet getreurd, de competitie was pas zaterdag en zondag. Dus nog een oefendag. Vrijdag hetzelfde liedje ... Ontbijt, naar de golfklub en balletjes verloren slaan. Nu konden we het verlies al beperken tot 27 balletjes. Maar echt het was de moeite om hier te kunnen spelen, het is niet velen gegeven.
Om niet het ganse weekend in het huis te moeten eten, werd er op vrijdagavond in de buurt in een visrestaurant gegeten en natuurlijk als we vrijgelaten worden dan kunnen we niet naar huis. Dus werden er nog enkele stevige afzakkers gedronken, de competitie was morgen pas ....
Zaterdagmorgen ... zwaar hoofd, zonnig weer, aan tafel was het zeer stil, enkele waren al volop aan het denken aan de tactiek voor de competitie, andere aan zo snel mogelijk beter worden want met een zwaar hoofd golf spelen is niet alles. Ik laat het aan jullie over tot welke groep ik behoorde ...
Ondertussen had het 8ste groepslid zich bij de rest gevoegd. De competitie kon beginnen en de teams en spelregels werden nog eens uitgelegd. Ik ga jullie al de details over hoe het spel gespeeld werd besparen maar het resultaat was dat zondagavond de trofee kon uitgereikt worden aan het Europees team (waartoe ik behoorde). We hadden die 'profs' eens goed op hun donder gegeven en het was niet gekregen daarvoor waren ze te competitief ingesteld. Zo zie je maar ... Het vel enz enz ...
Die zondagavond was mijn kaarske volledig uit, ik heb 4 dagen golf gespeeld dwz 72 holes en ongeveer een hele maraton gewandeld. Ik heb ook enkele fotokes bijgevoegd. (scrol naar beneden aub)
Maar niet getreurd, ik had goede vooruitzichten, nog drie daagjes werken en dan zou ik naar Belgie vliegen om sinds lang meer dan een week thuis te zijn. Nee, geen verlof, ik heb gewerkt. Enkel vrijdag 5 augustus had ik verlof omdat mijn zus gevraagd had om foto's te maken van hun trouw. Ik maak nu wel regelmatig foto's maar een huwelijksreportage is toch nog iets anders. Maar goed, ik had ja gezegd dus ging ik het doen. De weergoden waren ons gunstig gezind, het heeft die dag niet geregend dus konden er mooie foto's genomen worden. Natuurlijk was er ook het feestje, iedereen heeft zich reuze geamuseerd, zeker de kleinsten ...
Leen en ik hadden ook afgesproken dat we door de week 's avonds wel eens een terraske konden doen of een fietstochtje maar het is enkel gebleven bij de banden oppompen. Voor de rest was het geen weer om door te fietsen. De rest van de dagen werden dan maar gevuld met genieten met zijn tweekes voor de tv, familiebezoekjes en af en toe eens lekker gaan eten. Over eten gesproken, ik heb nu veel tv kunnen kijken in Belgie maar het merendeel waren kookprogramma's omdat er anders niks op was. Ja, af en toe een filmke gezien ook.
In februari krijg ik opnieuw gasten in Nairobi dus werd ook het programma dat JimJim-Tours opgesteld had ter goedkeuring voorgelegd en de nodige informatie gegeven. Hier en daar moet er nog iets geregeld worden maar laat ons zeggen dat alles voor 90% klaar is. Dus het aftellen kan ook hiervoor beginnen. Nog enkele uurtjes in het vliegtuig zitten se en dan weer in Nairobi waar het gewone leven weer zijn gang kan gaan.
Ook september komt dichtbij dwz de kindjes terug naar school en de studenten die volop bezig zijn met ofwel vakantiewerk of herexamen blokken. Niet dat ik me daar zorgen moet maken maar ik moet nu toch zien dat mijne student opnieuw naar school gaat. Hopelijk zet hij evengoede resultaten neer als vorige keer. Ik ben er echt fier op!! Dus mensen, jullie bijdrage voor schoolgeld, kledij, ... is meer dan welkom. Zal een van de dagen zijn vorig rapport eens inscannen en doorsturen. Er is nog een lange weg af te leggen maar hij is toch al goed begonnen en nog steeds gemotiveerd.
Motivatie ... Na een iets rustigere week thuis, moest ik er weer volop invliegen op het werk en de goede motivatie te vinden. De laatste weken is het een beetje moeilijk omdat de motivatie in het team een beetje zoek is maar niet getreurd, een verloren veldslag is nog geen verloren oorlog. We geven niet op.
Nu zal het effe duren voor ik nog eens in Belgie ben, zal pas in november zijn. Maar met de moderne middelen zoals email, facebook, facetime, sms, ... ben ik nooit veraf. En ik zal de blog wel aanvullen ten gepaste tijden met smeuige verhalen uit Nairobi en omstreken.
Voor de rest wens ik jullie toch nog enkele dagen/weken zon toe. (hier op 11km hoogte schijnt ze volop dus ze is er wel) en hopelijk hebben jullie een goede vakantie gehad of misschien moet ze nog komen (zoveelste beter). Leen en ik tellen al af naar de volgende vakantie, goed pas binnen enkele maanden (december) maar het is altijd goed om iets te hebben om naar uit te kijken.
Ondertussen zitten de eerste dagen in Nairobi er weeral op. Niet veel bijzonders gebeurd enkel hier en daar zijn ze nog nieuwe wegen aan het bouwen tgv project 2030. Tegen dan zou de hele wegeninfrastructuur in en rond Nairobi moeten aangepast zijn met de nodige fly-overs, ring rond Nairobi en nieuwe invalswegen. Moest de eerste dagen wel opletten, was precies in een andere stad aan het rondrijden en ik was enkel 1.5 week weg geweest
Maar ja, er wordt ook dag en nacht gewerkt met man en macht of ik kan beter zeggen met man en chinees. Inderdaad, alle arbeiders zijn chinezen. Ik heb me laten vertellen dat de meeste gevangen zijn die de keuze hadden: ofwel in de gevangenis blijven ofwel de wegen komen aanleggen in Nairobi. Misschien moeten ze in België ook eens een troep chinezen laten komen, de fly-over aan Geel-Punt zal rap af zijn. Of beter nog, er is een overbevolking in de gevangenis, laat deze gasten het werk doen Stop, stop Marc je gaat de politieke toer op en daar heb je geen kaas van gegeten.
Vandaag zondag 21/8 terug voor de eerste keer golf gaan spelen na het Vipingo tornooi en na een oefensessie in de vroege ochtend (7u), de 18 holes afgewerkt met een redelijke score. Ik was tevreden. De swing zat er nog in of heeft het aan de nieuwe golfschoenen gelegen? Zal het volgende keer weten te zeggen als ik nog wat meer terug gespeeld heb. Nu ga ik nog effe genieten met een glaske wijn op mijn terras en me mentaal voorbereiden op een redelijk drukke werkweek maar ik ben groot en sterk dus kan het wel aan.
In Europa is er voor alles een week of een dag Dag van de klant, week van de frit,
Wel, vorige week was het hier de week van den elentriek. Nee denk nu niet dat ik voor 5000 KES gratis elektriciteit gekregen heb. Het begon op zondag, elektriciteit op en af Het gebeurd nu wel meer en als dit overdag is heb ik daar geen probleem mee maar s avonds is het iets anders. Normaal gezien moet de generator dan wel opspringen maar dit gebeurde ook niet. Niet gepanikeerd, ik heb overal wel pillampen liggen dus kon ik wel verder, binnen een paar uur zal het wel in orde zijn dacht ik.
Ja , dag Jan, niks van s morgens nog altijd niks. Ik moest toch gaan werken dus dat was geen probleem, s avonds zou het wel opgelost zijn. Nu weet ik al dat als ik de vriezer dicht hou alles wat er in zit niet snel ontdooid. Maandag werkte de generator af en toe dus dat was al iets. Dinsdag s avonds als ik terug kwam van het werk, had ik een voorgevoel, er zou nog iets niet in orde zijn En ja hoor mijn voorgevoel was juist, ik zag wel licht branden op de oprit maar toen ik binnen kwam en de radio wou opzetten kwam er geen noot muziek uit. Das raar dacht ik, het licht werkt en de radio niet. Dan alles anders gechecked en alles werkte behalve de radio en de koelkast incl. vriezer.
Pfff wat was dat nu weer alles eens nagekeken want met mijn super-kuiser in huis weet je nooit. Kon niks vinden, probleem is dat de zekeringen van mijn huis niet bij mij staan maar in het hoofd-huis. Ik was al eens buiten gaan kijken maar niemand te vinden. Ik moest nog weg dus ik vertelde de poort-wachter wat het probleem was. Hij zei doodleuk dat de elektriciteit in orde was maar ik zei van niet en dat er enkele zaken niet werkte in huis. En nu komt het Hij zei doodleuk dat hij de generator wel bij zou opzetten dan was er meer elektriciteit en dan zou alles wel werken. Keniaanse logica Ik ben tot mijn 24 naar school geweest en weet toch het een en ander van dat soort zaken maar dit had ik nooit geleerd. Misschien te lang naar school geweest.
Woensdagmorgen heb ik gelukkiglijk de klusjesman gevonden en die heeft het probleem opgelost. Door al dat op en af geschakel tussen het net en de generator was er een zekering afgesprongen. Alé, eind goed al goed en mijn vlees is nog intact.
Ik zei al dat ik dinsdagavond weg moest, het was voor de eerste keer een bijeenkomst van alle Belgen in Kenya. Het was een initiatief van de nieuwe ambassadeur, een simpatieke gast. En waar kan je dat beter doen dan in den Black Diamond, DE belgische bar bij uitstek. Leuk om eens landgenoten te zien en mee kennis te maken. In totaal leven er zon 200 Belgen in Kenya en werkzaam in verschillende industrieën. Het was een geslaagde avond en zal zeker om de 6 tot 8 weken herhaald worden.
Ook 21 juli wordt gevierd, de ambassadeur nodigt iedereen uit op de ambassade voor een hapje en een drankje. De Black Diamond guys gaan voor de catering zorgen. Denk dat ik die dag een taxi ga nemen voor de veiligheid . want er zal Duvel, Leffe, Stella, zijn. De Belgische frituur wordt voor één dag gesloten en de hele inboedel wordt verhuisd naar de ambassade zodat er ook Belgische fritjes met mayonaise, andalouse, . kan worden geserveerd. En niet te vergeten het superlekkere Keniaanse Belgisch stoofvlees. Hmmm krijg er honger van. Zal jullie wel laten weten hoe het geweest is.
Tijdens het vorig weekend was het shopping, man nog nooit heb ik zolang voor een parkeerplaats moeten zoeken, ben wel een uur bezig geweest en heb van colere mijn auto maar ergens neergeplant; De security guys keken maar raar maar die kennen me al.
Het was het begin van de maand, lonen gestort en hupsakee alle Kenianen, indiërs, pakistanen, chinezen, Belgen, Hollanders en ik weet niet wie nog allemaal de baan op om het geld op te doen. Zaterdag mijn weelderige haardos nog laten bijknippen en ik was klaar voor de golf op zondag.
Man man man misere op zondag mijn eerste tee-shot al direct een bal kwijt de rest van het spel was ook een drama. Gelukkig was ik niet, ik had er zo naar uitgekeken om nog eens goed te spelen en dan dit, zou het aan mijn korte haren gelegen hebben? Samson verloor ook zijn kracht toen zijn lange manen geknipt werden . De rest van de zondag was ik dan ook niet in de beste stemming en heb me dan maar verder verveeld. Gebeurt niet dikwijls maar voor alles is een eerste keer. Hopelijk zou het dit weekend beter gaan. Heb wel een drukke werkweek achter de rug maar laat ons het beste hopen. De NSN Open Vipingo Ryder Cup komt dichterbij dus moet er nog wat geoefend worden.
Juist nog iets Hier moet je jaarlijks je rijbewijs laten vernieuwen. Het mijne vervalt op 11 juli dus ik had al in mijn agenda twee weken op voorhand gepland om dit te laten vernieuwen. Ik had gevraagd aan James (onze hulp qua documenten) of hij hier voor kom zorgen zodat ik geen tijd moest verspelen met uren in de wachtrij te gaan staan. Dit was geen probleem zei hij maar het was nog veel te vroeg om dit te laten vernieuwen. Een dag of twee voor de vervaldag was tijd genoeg. Tijd genoeg weet je wel Ok, ik was er wel niet gerust in maar vertrouwde op James. Donderdag James op pad met mijn rijbewijs, in de namiddag kreeg ik telefoon en hij vertelde mij dat er een probleem was om de betreffende instantie geen receipts (bewijs van betaling) meer had en dus de verlenging niet kon plaatsvinden. Ik zei nog dat ik geen receipt moest hebben als het maar verlengd zou worden. Maar nee, dat gaat niet, er moet een officieel bewijs van betaling meegeleverd worden. Dus wat moest ik nu doen dan maar zonder rijbewijs rondrijden en vrijdag opnieuw proberen of maandag of Wie weet hoe lang het gaat duren eer de nieuwe lading receipts er zal zijn Volgens James is er geen probleem als de politie mij tegen houdt, dan moest ik hem maar bellen en dan komt hij wel met mijn rijbewijs om het aan de politie te tonen. Ik heb voor alle veiligheid toch maar mijn internationaal rijbewijs in de auto gelegd, ben ik toch iets geruster. Ben eens benieuwd
Dit weekend is het rustig geweest. Uiteraard op zaterdag om 6u het bed uit want er moest geoefend worden na het disaster van vorige week. Bij een temperatuur van 11°C toch maar best een trui aangedaan om de spieren warm te houden. Heeft het nu daar aangelegen of wat maar ik speelde als nooit tevoren. Gaf me wel moed voor zondag want dan moest er gespeeld worden op de golfcourse van Muthaiga, dit is het terrein waar de Kenian Open gespeeld werd enkele weken geleden dus je kan wel zeggen een terrein voor profis.
En hoera hoera, weer goed gespeeld, het vertrouwen is er weer. Voor de rest niet veel gedaan buiten Tour de France gekeken en getwitterd met Andre Meganck van de TV.
Voila, het weekend zit er weer op, morgen terug naar het werk, t Zal hopelijk wel iets rustiger zijn dan de afgelopen weken. We zien wel.
t Is lang geleden, we gaan nog eens een kwiske doen. Ik ga ook enkele fotos laten zien en wie kan raden uit welk land dit gerecht/gerechten (niet de rozen) komt en weet te zeggen wat het is, wint een prijs die ik in augustus mee naar België zal brengen. Antwoorden te sturen naar het email adres thuis. Sorry vrouwtje, gij moogt deze keer niet mee doen want je hebt inside information. En gij krijgt sowieso een prijs.
Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid. Hakuna Matata
Eind juni hier zit ik met een dikke fleeze aan. En dan te weten dat het in België hoog zomer is.
Hier in Kenya en omdat Nairobi in het zuidelijk halfrond ligt, is de winter aangebroken. Dit wil zeggen dat het een pakske kouder wordt en ik begin al stilaan een keniaan te worden want 15° Celsius is voor mij ook al koud.
Nog 6 dagen en dan is de eerste helft van het jaar voorbij. Is dit nu zo speciaal zal je zeggen? Eigenlijk wel want ik hoop dat de tweede helft een beetje positiever zal zijn. Van Januari tot nu was het precies alleen maar kommer en kwel. Zoals de laatste dagen
Maandag kreeg ik een telefoontje van Leen met veel gesnotter en gesnik Blijkbaar had Jos tijdens een weekendje in Duitsland een fietsongeluk gehad en lag nu in het ziekenhuis in Duitsland. Dit zijn dan van die momenten dat je denkt, godverdomme, miljaardeju, was ik nu maar thuis. (sorry voor mijn worden maar soms eens goed vloeken kan deugd doen) Die van hierboven hoort het wel niet graag maar dat kan me op die moment niet veel schelen, Hij zorgt er toch ook niet voor dat dit allemaal niet gebeurd Maar goed, een wijsheid dat ik geleerd heb van een keniaansie vriend is everything happens for a reason and for every problem is a solution
Met die wijsheid indachtig, trachten Leen gerust te stellen dat het allemaal wel in orde komt en dat hij beter in een Duits ziekenhuis kan zijn. Ik kan het weten, werk al jaren met Duitsers, die lachen er niet mee, de Deutsche Grundligheid weet je wel
Sinds hij eens 8u in een vliegtuig gezeten heeft, heeft Jos de smaak te pakken van vliegen want in plaats van met een ziekenwagen werd hij met de helicopter naar het ziekenhuis gebracht. Nu ja als je kan kiezen, zou ik ook een helicopter verkiezen, alle grote sterren laten zich verplaatsen met een heli dus
Om in de ziekensfeer te blijven begin van de week kreeg ik een onbekend telefoontje normaal neem ik zulke telefoons niet op, de meeste die mij kennen hun naam staat in mijn telefoonboek. Nu om één of de andere reden (voorgevoel zeker) nam ik toch op Het was mijne student van Kibera, met veel vragen en na veel horten en stoten wist ik wat er gaande was, zijn moeder Mama Linda was ziek en had last met ademen. Veel kon ik niet doen, t was al avond en als het donker is rijd ik niet naar Kibera. Dus via MPESA wat geld naar haar telefoon gestuurd zodat de zoon medicatie kon gaan halen. Blijkbaar had ze last van astma en had ze een puffer nodig.
Weer een mensenleven gered denk je dan want ik zou niet weten wat er zou gebeuren als ze die medicatie niet zou kunnen kopen hebben.
Met mij is alles in orde, enkel een drukke week gehad omdat het einde van de eerste jaarhelft nadert en de cijfers moeten gehaald worden, dus nog een tandje bijgestoken en hoera hoera met nog één week te gaan is het mij gelukt om alle geplande contracten binnen te halen. Nu nog twee maanden wachten wat de bonus gaat zijn (verwacht niet teveel maar alle beetjes zijn meegenomen)
Dit bracht met zich mee dat ik elke avond redelijk vroeg in bed lag maar telkens een goede nachtrust gehad heb. Na de balans opgemaakt te hebben, heb ik mezelf donderdagavond dan ook getrakteerd met een Duveltje. t Was lang geleden en iedereen in den BD was dan ook blij deze goede brave ziel terug te zien.
Dit wil niet zeggen dat ik nu op mijn lauweren kan rusten want de volgende maanden moet er ook nog gepresteerd worden, niet alleen op het werk maar ook op sportief vlak.
Voor sommige begint het al in het weekend, t is namelijk de Lewa marathon. Initieel had ikook ingeschreven maar enkele weken geleden heb ik m ijn training eens bekeken en wijselijk besloten om niet mee te lopen dit jaar. Te weinig training zou mijn lichaam teveel uitputten en dan heb ik er ook geen plezier aan.
Maar ik moet nog wel op ander gebied trainen eind juli, net voor ik naar België kom, is er een vierdaags golf tornooi gepland. Tornooi is veel gezegd want het is enkel met 6 collegas. Ga maar eens kijken naar http://www.vipingoridge.com/golf dan weet je wat me te wachten staat. Dus nog veel oefenen want ik wil niet als laatste eindigen.
Ik ben op goede weg, mijn laatste twee spelen waren in orde dus zal zien wat de toekomst brengt. Stilaan draag ik mijn trui ook tijdens de golf want bv vorige zondag was het slechts 12° C s morgens en dat is toch wel berekoud hé.
Maar niet getreurd , de tijd gaat snel dus zal het ook snel terug zomer zijn en dan gaan we naar nee zeg ik nog niet. Horen jullie later wel.
Voila, een korter verhaal dan vorige keer maar hopelijk toch interessant om lezen voor jullie.
Dus laat alle miserie nu voorgoed voorbij zijn zodat de volgende artikels enkel positief nieuws bevatten.
En naar goede gewoonte een waarheid die wel toepasselijk is Sometimes things have to get worse before they can get better.
Hier zijn we weer ... Ja ik weet het, de vorige blogs waren niet zo'n goed nieuws maar 't leven is niet altijd rozegeur en maneschijn. En spijtig genoeg moet ik nog effe verdergaan op dezelfde toon.
Na mijn ongeluk had ik een vervangwagen gekregen, niet dat ik er niet blij mee was maar de kwaliteit was navenant. Tot zaterdag 28/5/2011 ging alles redelijk goed, 't was wel niet de Prado maar ik kon mij verplaatsen. Ondertussen was de discussie gestart tussen de verzekeringen en zolang dat dit niet in orde was kon er niet gewerkt worden aan de auto. Dus de kans dat ik met mijn eigen auto op vakantie kon vertrekken werd kleiner en kleiner. Maar ja, een X-trail is niet de slechtste wagen en we zouden er wel een aantal uurtjes langer over doen maar we konden op vakantie.
Tot die bewuste zaterdag avond ... Ik kwam terug van de kapper en was op weg naar de woning. Plotseling viel alles uit en kon de wagen niet meer besturen. Wa nu gedaan? Er begonnen ook allerlei lampjes te branden.
Rustig blijven Marc dacht ik, effe wat geprutst met de contactsleutel en hup de auto deed het weer. Een lampje van de motor bleef branden, 't was wel geen rood maar toch, ik was niet gerust. Eens veilig geparkeerd, nam ik de handleiding van de auto, shit, alles in het japans.
Dan dus maar voorzichtig naar de woonplaats gereden. Daar de nodige telefoontjes gedaan en hoera die van de AA (Keniaanse VAB) gingen komen. Ik wist niet of ik blij kon zijn of niet, ik ken die gasten en die zijn juist goed voor een band te vervangen en water voor de sproeier bij te gieten. Maar ja, ik zou wel zien wat het wordt. Een half uurtje later was hij er, loerde 2sec naar de auto en zei dat hij er niks kon aan doen. (mijn vermoeden was dus juist) de auto moest naar een diagnostic center. Hem maar gevolgd naar een plaats die ik weet niet hoe te omschreven maar mij leek het meer op een autokerkhof dan een garage. Maar goed, de persoon die naar mijn auto keek gaf me wat vertrouwen en had ook het nodige gereedschap om een diagnose te stellen: er was iets met de sensoren van de krukas en nog veel blabla waar ik geen jota van verstond. Conclusie: auto kon niet repareerd worden en ik was 3500 shilling armer.
Gedurende dat weekend was het stilvallen nog een paar keer gebeurd en je kan al raden hoe ik me voelde met de gedachte met die auto naar Mombasa te rijden ....
Maandag 30/5/2011 op de bureau met Jacob gesproken dat dit niet kon maar ja veel kon hij ook niet doen. Ik kon niet teveel van mijn oren maken want hij probeerde nog altijd mijn auto klaar te krijgen tegen het volgende weekend. De tuc-tuc (zo noemde ik ondertussen mijn vervangwagen) ging die dinsdag nog binnen voor nazicht maar ja een krukas vervangen doe je niet op een dag.
Ik was ook al beginnen denken aan alternatieven: auto huren maar dat kost ook een flinke duit, vliegen naar Mombasa maar dan hadden we geen auto om naar het Tsavo-park te gaan waar we ook een nacht verblijven tijdens de terugtocht, .... Pfff niet gemakkelijk om te beslissen. Dinsdagnamiddag, Jacob liet me weten dat er een kans bestond dat mijn Prado vrijdagmiddag klaar zou zijn. Doeme, waarom niet donderdagavond want we hadden gepland om vrijdagmorgen te vertrekken ...
Zelf had ik al beslist dat wanneer de auto klaar zou zijn op vrijdag 3/6, ik best wel een dag later wou vertrekken. Liever een dag later met een goede auto vertrekken dan het gevaar lopen met de tuc-tuc en Mombasa niet halen... Maar hoe ging ik dat uitleggen aan Leen? Ze zat zo uit te kijken naar onze vakantie samen ... Afspraak met Jacob was dat we donderdagmorgen de stand van zaken zouden bekijken en dan beslissen. Al die stress bracht nog mee dat ik de serieuze kakkerij kreeg, dat kon er nog maar bij.
Niet getreurd, stilaan komt het goede nieuws ... Woensdag 1 Juni was een feestdag in Kenya dus kon er nog golf gespeeld worden. Geloof het of niet, ik heb mijn beste ronde ooit gespeeld, geeft vertrouwen voor de toekomst.
Die woensdagavond voorzichtig naar de luchthaven gereden om Leen op te halen, gelukkig niet teveel vertraging en yiepie daar was ze dan!!! Eindelijk de knuffel waar ik zolang naar verlangde. In de auto heb ik haar de hele situatie uitgelegd en natuurlijk begreep ze dat dit niet kon, zeker toen we nog een keer waren stil gevallen.
Donderdagmorgen, Jacob gebeld en hij bevestigde dat de auto klaar was vrijdagnamiddag. Beslissing was genomen, we zouden zaterdagmorgen 4 Juni vertrekken, vroeg in de morgen en dan zouden we nog iets van onze dag hebben.
Donderdag en vrijdag waren rustige dagen. Leen had gesuggereerd als de auto vrijdagmiddag klaar zou zijn om dan te vertrekken maar ik maakte haar duidelijk dat de auto er niet voor 4u zou zijn. "middag " is een rekbaar begrip, ik kan er over meespreken. En het was wel zo, 5u werd de gerepareerde auto afgeleverd. De vakantie kon beginnen en hebben dan ook Belgische frietjes met stoofvlees gaan eten.
Zaterdagmorgen 4 Juni 5u zijn we dan vertrokken richting Malindi, geen verkeer op de weg dus kon er goed doorgereden worden met als resultaat dat we om 13u in Malindi aankwamen. Een beetje moe maar voldaan ingechecked, het welkomsdrankje leeggedronken en de bagage uit de auto gehaald. Godve..... Wat zag ik? Mijn linkerachterband stond platter dan de andere. Ging de miserie nu nooit ophouden???? (gelukkiglijk was mijn kakkerij al veel beter) Kamer was dik in orde en Leen was al in haar nopjes, hier voelde ze zich op haar gemak. Snel iets gegeten en dan de leegloper laten repareren. Oef dat was ook achter de rug, hopelijk was dit het laatste ...
De rest van de dagen hebben we niets anders gedaan dan van de kamer naar het restaurant voor ontbijt, dan naar onze ligzetel onder de paraplu voor de zon en om af en toe te schuilen voor de regen. Yep, van tijd tot tijd een fikse regenbui maar 't is zeker niet koud. 's Middags uitgebreide lunch en 's avonds hetzelfde liedje.
We zijn hier echt tot rust gekomen en hebben goed bijgebabbeld wat af en toe ook eens nodig is. We hebben ons dan hier ook goed laten verwennen, nee geen details, dat is prive.
We zijn in Afrika, dwz dat we een safari moeten doen en hebben dit dan ook gedaan. Nee, niet een gewone safari om leeuwen en olifanten te spotten maar een zee-safari. Wat is dat nu weer, denken jullie al. Wel, bij laagwater ga je met een gids door het water (wel watersandalen dragen) tot aan het rif en dan kan je fauna en flora van de zee bekijken: zeesterren, zee-komkommers, zee-egel, krabben, schelpen en zoveel meer wat in de zee leeft. Echt wel boeiend om dit te zien en al die dieren te voelen kriebelen op je hand.
Buiten dit hebben we een namiddag met de auto naar Malindi city geweest, niet veel te zien (cremerie nog gesloten) maaaaaar .... Wel een bezoek gebracht aan de plaats waar Vasco Da Gama aan wal is gekomen op zijn reis naar India. Zulke plaats zou in Europa een waar bedevaartsoord zijn met veel commercie errond. Hier moet je goed zoeken om de ingang te vinden. Natuurlijk stonden er wel verkopers met hun waar en omdat ze op de auto gepast hadden, kon ik niet anders dan iets te kopen. Maar ik heb al die prullen al ... En als je dan zegt dat je in Nairobi woont, enkele woorden in het swahili brabbelt en zegt dat je de manier van zakendoen kent, letten ze wel op maar je komt er niet onderuit om iets te kopen. Nu ja voor een paar euro souveniers gekocht zodat iedereen blij is.
Voila, ons geweten was gesust, we hadden toch ook enkele toeristische uitstappen gedaan en wat bewogen buiten de vele baantjes in het zwembad. Vrijdagmorgen hebben we dan Malindi verlaten en onze terugtocht aangevat richting Nairobi. We hadden nog wel een overnachting in Tsavo West voorzien. Dit natuurpark is het grootste van Kenya en bestaat uit twee delen: oost en west. Als jullie ook een boek willen lezen dan zeker een aanrader: the men eaters from Tsavo. Het gaat over de aanleg van de spoorlijn tussen Mombasa en Uganda. Vele arbeiders zijn tijdens hun werkzaamheden aan de spoorlijn opgepeuzeld door de leeuwen van Tsavo.
Dus wat denk je dan? Je zal wel veel leeuwen te zien krijgen ... Hahahaha...
Tegen lunchtijd in het kamp aangekomen en onze tent geinspecteerd. Alles zag er netjes uit. We hadden zicht op een drinkpoel en er zouden 4 nijlpaarden ingezeten hebben. Na de lunch besloten we rustig te genieten van het uitzicht vanop ons ligbed vlak voor de tent. Wat hebben we allemaal gespot: apen, vogels, antilopen, drie olifanten die kwamen drinken, giraffe, ... Maar nog altijd geen leeuw te bespeuren. Maar ja, deze zal tegen valavond wel uit zijn pijp komen dacht ik.
Ik had toch ook zo graag eens die nijlpaarden uit het water zien komen maar die lamzakken bleven de hele namiddag in hun zwembad dobberen. Maar mijn geduld werd beloond, de zon verdween achter de horizon en daar kwamen ze een voor een uit het water. We konden dit alles van zeer nabij en goed volgen omdat we op de uitkijktoren vlak voor de waterpoel zaten. Ale, gene leeuw gezien maar wel 4 prachtige (als ze als prachtig zijn met hun log lijf en hun grote smoel) nijlpaarden.
Voor het avondeten moesten naar een ander gebouw. Nu omdat er geen omheining rond het tentenkamp was, werden we onder begeleiding van de askari (de nachtwaker) van de tent naar het restaurant gebracht en terug. Enkele keren met de zaklamp zwaaien en hij kwam je ophalen. Of ik me veiliger gevoeld heb of niet twijfel ik nog aan. Dieje gast had niet eens een stok laat staan een geweer bij. Wil ik wel eens zien als er een wild dier op ons afkwam, wat hij ging doen. Snel lopen denk ik .... Maar goed, aangezien ik dit nog kan schrijven, leef ik nog en Leen ziet er ook nog gezond uit op enkele beten na. Hey hey, muggebeten he.
's Avonds dan de tent in en eenmaal het licht uit was, toch wel een speciale ervaring, al die geluiden van de jungle en broesse te horen. 's Morgens zie je dan de sporen van de dieren vlak naast je tent. Voor dag en dauw het bed uit, zonder wassen of ontbijt de auto in, op zoek naar leeuwen. Nog altijd geen gevonden, maar niet getreurd na het ontbijt was er nog een kans. Rustig een boke geten en dan alles de auto ingeladen en terug met de kaart van het park op de schoot van Leen, wij terug op weg.
Kilometers hebben we rondgereden ... gene leeuw gezien, wel de andere dieren zoals giraffe, zebra's, olifant, antilopen en ... drie sofie's (krokodillen). En ne stomme struisvogel. Op weg naar de uitgang van het park, plotseling een struise vogel in het midden van de weg, zachtjes ernaar toe gereden maar ze ging niet uit de weg, in plaats van opzij te gaan, draaide ze zich om en begon tegen 50km/uur voor onze auto uit te lopen, kilometers aan een stuk, en hup plotseling zag ze het grote licht en met een zijsprong sprong ze van de weg af, nahijgend ons nakijkend wel raar dier achter haar gezeten had. Ale, we hadden dan geen leeuwen gezien maar toch wel andere interessante dieren, je komt niet elke dag krokodillen en nijlpaarden tegen he. Eens de uitgang gevonden, de grote baan op richting Nairobi.
In het begin ging het vrij vlot, de weg was goed, niet teveel verkeer dus de snelheid was navenant Nu weet ik bijna hoe hard een Toyota Prado gaat .... Dichter tegen Nairobi werd de weg slechter en de chauffeurs ook roekelozer, dus effe aanpassen en voorzichtig de grootstad ingereden. Van de uitgang van het park tot aan de luchthaven van Nairobi was het drie uur rijden, van de luchthaven tot in Lavington waar ik woon bijna 2uur ... Ik wist het, het was zaterdagnamiddag dus dan is iedereen op stap en bovendien kregen we nog een serieuze regenbui op ons dak. De trouwe lezers weten dat het mogelijk is om op twintig minuten van Lavington naar de luchthaven te rijden. Maar ja, we waren voor de donker terug en dat was ook al iets.
Bij aankomst alles uitgepakt, met de auto naar de carwash en voor de rest van de avond niet veel meer gedaan buiten een rustig dinneetje bij de italiaan. De vakantie zat er bijna op, zondag werd nog gebruikt om wat te winkelen maar vooral om mijne garderobe te laten nakijken. Vroeger maakte ik een lijstje met vooral chocolade, snoepjes, blikjes eten, enz maar nu is het een lijstje hemden, shorten, t-shirts, .... Kan je geen kleding kopen in Nairobi denken jullie? Jawel, keuze genoeg, ik heb maar een probleem: de keniaanse xl-maat is twee maten kleiner dan de xl-maat die ik nodig heb en groter dan xl heb ik nog niet gevonden. Maar goed, nu heeft Leen ook weer een goede reden om in Belgie te gaan shoppen.
s Avonds op tijd naar de luchthaven vertrokken, het verkeer viel mee maar een parking plaats vinden op de luchthaven was een ander paar mouwen. Een toerke rondgereden en nog niks gevonden. Normaal parkeer ik de wagen en wacht tot Leen goed en wel is ingechecked en de immigratie-dienst is gepasseerd. Ik mag dan wel niet mee binnen maar kan alles volgen door het raam buiten. Maar nu omdat ik geen parkingplaats vond, heb ik haar gewoon moeten droppen voor de deur van het luchthavengebouw en maken dat ik uit de voeten was om geen process te krijgen. Leen is al wel een ervaren Kenia-reizigster geworden dus ze wist waar ze moest gaan en wat ze moest doen maar ik zat toch met een wrang gevoel dat ik haar zomaar gedropt had. Kreeg later een SMSke dat de check-in en zo goed verlopen was dus ik kon gerust gaan slapen want maandag was het weer werkendag.
Voila curieuze neuzen, nu weten jullie ook hoe we onze vakantie doorgebracht hebben, nog een paar weekjes en dan ben ik nog eens in België, zal een drukke week worden want er is vanalles gepland.
Ik hoop nu dat alle miserie voorbij is en de komende maanden het een beetje relaxer wordt en iets minder stress zodat mijn eetverterings-fabriek een beetje rust kent en niet over zijn toeren geraakt van de stress.
Hakuna Matata!!!!
Kwaheri!!!
Marc
PS. De getoonde fotookes spreken voor zich denk ik en hoeven geen verdere uitleg.
nee nee niet wat jullie denken, ik bedoel warm onder een dekentje in de zetel of warm in bed of als je buiten bent een trui aantrekken. 
Dus als iemand mij de andere betekenis kan vertellen, die wint een prijs. 
) sindsdien zijn ze een stuk vriendelijker geworden. 
vonden we het welletjes, moe van het staan, zere voeten en een pijnlijke rug keerden we terug naar de auto. Maar met een o zo geweldig gevoel. Het was een uitstekende namiddag, avond en nacht geweest, veel plezier gehad en top-amusement gezien. 
In Europa is er voor alles een week of een dag
Dag van de klant, week van de frit,
